FLITSEN
EMSER-WATER
STADSNIEUWS.
Standard Special
VERMIST
HAARLEM'S DAGBLAD WOENSDAG 4 JAN. 1928
LETTEREN EN KUNST.
HET TOONEEL TE
VGRAVENHAGE.
NUL UUR NUL.
EEN COMBINATIE VAN
TOONEEL EN TI LM.
Thomasvaer en Pieternel, ontvangen
dcor Araile van Ees in het fleurige pak
van een ..Ako" op het perron van een
g oot station met een D-trein op den
o-. h tergrond. dat was selfs voor deze
bruiloftgasten, die elk Jaar weer cp
etandere manier ten tooneele verschy-
r» n. iets geheel nieuws. Het milieu,
waarin zij met dit Nieuwe jaar verzeild
raukten was zoo vreemd voor hen, dat
zi! al heel spoedig verdwenen. In deae
mei een zoo rasend tetnpo rondtollende
wereld voelden Thotna ..er en Pietcr-
nel zich niet meer thuis.
Van dit razend tempo kregen wil eenig
Wee dooi de combiner, :c tooneel en film.
die door Cor van der Lugt Melsert en
Simon Koster in „Nul uur nul" zoo-
s'.s zij aankondigden voor het eerst
in Nederland in praktijk is gebracht.
Voor het eerst in Nederland is niet ge
heel Juist. Reeds lang voordat dit expe
riment te Den Haag tot uitvoering
Icwrdü, ja zelfs Jaren, voordat Meyer-
hold In Moskou en Piscator in Berlijn
er aan dachten hebben wij in
Haarlem reeds deze combinatie ge
had. Het was de vindingrijke
en fantastische geest van wijlen Mau
ri ts Binger, die reeds voorzag, wat voor
mogelijkheden in deze combinatie
^huilden. Binger heeft met Penley
samen de film voor het eerst met het
tooneel gecombineerd en van dit nu
allernieuwste heeft Haarlem dus jaren
geleden reeds de primeur gekregen. Zelf
heb lk die voorstelling niet bijgewoond,
maar men vertelde mij dezer dagen
dat het resultaat der samenwerking ver
rassend en dikwijls hoogst komisch
was.
Simon Koster noemt de poging, die
hij in „Nul uur nul" heeft gedaan, niet.
meer dan een „opgooi". Meer is het ook
niet. maar als pc ging tot iets nieuws,
■was deze voorstelling ontegenzeggen-
l'0"k belangrijk, omdat zij ons deed ver-
moeden meer nog dan liet zienva:
voor mogelijkheden er voor het tooneel
liggen in de combinatie met de film. Dat
deze. eerste poging artistiek niet gefcec-1
geslaagd mag worden genoemd, komt
doordat Simon Korter zjjn oorspronke
lijk plan den droom van een A2cq, die
te veel kranten heeft gelezen, weer te
geven in de uitwerking heeft los ge
laten. „Nul uur nul" is r.iet meer dan
eau o zeker, heel onderhoudende en
dikwijls ook amusante-revue, waarin wij
danlc zij de film met sneltreinvaart de
beelden van het verleden, het heden en
de toekomst voor ons zien rondtollen,
maar de droom van een kind is het
allerminst. Het is een revue met inhoud
en nadat wij juist den vorigen avond
.Hallo-Parijs" hadden gezien, consta
teerden wij. dat hierom alleen reeds Nul
uur nul, in hot revue-genre een ont
zaglijke vooruitgang beteckende.
Maar ook voor het tooneel? Neen.
rog niet! Voor het tooneel ik schreef
hel reeds vermoedden wij bij deze
voorstelling alleen nog maar de mo
gelijkheden, die er in de combinatie
tooneel en film voor de toekomst schui
len. Wanneer Simon Koster van
Nul uur nul geen Nieuwsjaarsstuk had
gemaakt en hU niet méér aan het
nieuwjsarspubliek dan aan den kinder
droom had gedacht, dan zou misschien
met de combinatie tooneel cn film iets
heel bijzonders cn fantastisch in-
plaats van iets onderhoudends en amu
sants zijn bereikt.
Om mijn lexers ecnig idee bij te
brengen, hoe film en tconeei in Nul
uur nul, eJkandcr afwisselden en
:oms zelfs samengingen wil ik hier
nog iets van de voorstelling zelf schrij
ven.
Het Vgin gaf een soort film-journaal,
waarin de verschil! :nde dag-gebeurte
nissen. heel kort en telkens weer afge
broken. in razend tempo over het doek
gingen. Het moesi ons een idee bij
brengen, hoe het jachtende leven van
uur tot uur rondtolt, altijd deenselfden
weg van kantoor naar dc fabriek, van
de fabriek naar dc haven, van de haven
naar huis. van huls naar de dancing,
van de dancing naar de drukke straat,-,
één voortdurende warreling van zenuiw
sloonende indrukken. Dan hooren wfj
na dit voorspel op eens een schelle
hocge stem achter In de zaal roepen:
„Nieuwe Rotterdammer! Telegraaf! Va
derland! Het Leven!" Het is Annie van
Ees. die als Ako verschijnt en met kos
telijke gaminerie haar kranten tot
uitbundig vermaak van het publiek
te koop aanbiedt. Het voorste filmdoek
MUZIEK.
verdwijnt, het tooneel geeft het perron
van een groot station te zien, waar
van hel fond weer een filmdoek is.
En op dit dcek zien wij de treinen on
der de statior.skap vertrekken en bin
nenrollen en wij krijgen de eerste merk
waardige combinatie van tocneel en film
wanneer wij met de rr.enschen op het
doek ook levende menschen met kof
fertje'. cn valiezen zich langs den trein
over het perren zien voorthaasten.
De ..Ako" blijft hoofdpersoon. Zijn
„Nic-uwe Rotterdammer. Telegraaf. Va
derland". klinkt boven alles uit. hij
biedt een cud gebogen lieertje een
Nieuw Leven" aan en hei is een koste
lijk. zeer gelukt revue-scènetje, wanneer
Annie van Ees als Ako Thomasvaer en
Pietemei. die met dec: trein zijn mee
gekomen. tracht uit t? leggen met welke
tram zy naar den £ri::uwburg moeten
gaan. Dat is ock in den tekst de
revue cp haar allerbest.
De trein davert weg. liet wordt stil
op bet station, en wij zijn wel een
beetje verbaasd dan ..ako" neg altijd
met srjjn kranten op liet perron te zien
als de wijzers 0.00 naderen. Het wordt
hem op dat ongewone uur te machtig:
hij vaat zitten op een trap en slaapt
!n. En we krijgen dan den droom van
den krantenjongen, een chaos van aller
lei gebeurtenissen van het afgeloopen
'aar. op het tooneel en op het doek.
Wjj zien en hooren bijvoorbeeld Roemer,
als de „ontimistische medewerker" een
rede houden op het tooneel over den
vooruitgang der tijden, terwijl het film
doek in verschillende beelden het scher-
ce contrast tusschen theorie en werke
lijkheid laat zien. Men voelt het reeds,
dat hier de schrijver Simon Koster en
niet meer de ako aan het fantaseeren
is. Maar onderhoudend is het wel!
Eén tooneel nadert werkelijk den kin
derdroom. De ako is op reis naar Holly
wood om er, evenals Jackie Coogan, een
filmheld te worden en opeens openen
zich op het filmdoek de poo 'ten van liet
palels van Pola Negri. Hij is in het
boudoir van de filmster! Daar verschij
nen en dat gebeurt weer op het too
neel Pola Negri met kroon en mantel.
Walt er. Half Watt, Charlie Chaplin en
hangend aan een touw natuurlijk
Harold Lloyd! De ako wordt bij wijze
van proef aangenomen en het is een
voortreffelijk rcvue-tooneeltje door
Annie van Ees oer-kcmisch gespeeld
wanneer de ako als het ..verloren
land" in de armen van Pola Negri valt!
Maar dan op eens laat de schrijver
den droom weer los. Op de film rolt de
jaargang verder en wij hooren den Akc
zelfs in aandoenlijke verzen terwijl
Jcan Louis Pisuisss op het doek ver
schijnt de dooden van het jaar her
denken. Artistiek is dit natuurlijk al
luut er naast. Maar aardig gevonden is
weer een volgend moment, wanneer in
een verkeerschaos op het dcek een auto
pal tegen den levenden ako aan
rijdt en hem onderste boven gooit! Er
waren in dit gedeelte fragmenten, di;
cnr. de mogelijkheden der combinatie
van film en tooneel deden vermoeden
Het meest wel. toon Jan van der Lin
den in een sterk aangezet rliythme het
vers van de jazz zong met achter hem
op een verhooging tegen het filmdoek
aan waarop in een waanzinnig snel
tempo hei voortrollende leven in Jour
naal-flarden voorbij joeg dames en
hoeren als dollen op en neer sprongen!
Dat gaf met de jazz-muziek wel
even zeer sterk de obsessie van dezen
onrustigen krankzinnigen tijd.
Het late uur maakte het mij onmo
gelijk de voorstelling van „Nul uur
nul" tot het einde tce bij te wonen, doch
wat ik er van gezien heb, is voldoende
om mij de overtuiging te schenken, dat
de film in het gebied der onbeperkte
fantasie zcoals in de wereld der
droomen in de toekomst een hulp
middel voor bet tooneel kan zijn. Maar
dat eifcht dan een schrijver met groote
verbeelding.
Daarom was deze ..opgooi" al ging
de worp nog niet hoog belangïijk en
het experiment niet zender waarde voer
ons tooneel. Wij hebben Cor van der
Lugt Melsert ervoor erkentelijk te zijn!
En het publiek heeft er een origineel,
merkwaardig en onderhoudend Nieuw
jaarsstuk aan te danken gehad,
J, B. SCHUIL.
VIERDE CONCERT DER HAARLEM-
SCIIE BACHVEREENTGING
Het is wel merkwaardig dat in een
tijd. waarin een goed deel der Euro-
peesche deftigen zweren en van genot
zwijmelen bij de vulgairste producten
en nabootsingen van de Amerikaansciie
Ncgermuziek; waarin zelfs een aantal
kopstukken der hedendaagsche toon
dichters voor hun eigen impotentie in
den gesyncopeerden balsem dier mu
ziek heil zoekt dat in zoo'n tijd een
r.egerzanger ons klassieke muziek komt
vertolken, en dat zóó fijn beschaafd cn
technisch zóó volmaakt doet, dat de
hoorders paf zitten en eindelijk een
storm van applaus ontketenen, en niet
ophouden alvorens tenminste één num
mer gebisseerd is. Hadden we gister
avond met een decadent modeverschijn
sel. een ziekelijke verheerlijking van de
vertegenwoordigers van een ander ras.
te doen? Ik geloof van niet: ik geloof
dat de geestdrift werkelijk door de zoo
uiterst geperfëctionneerde zangkunst
van Roland Hayes was ontbrand. Deze
zanger bezit een slemorgaan als een
cello van Stradivari en hij weet het te
behandelen als een Pablo Casals zijn
instrument. Zijn stemvolume is niet
groot, voor groote concertzalen haast
tc klein, hij treft evenmin door weeke
sentimentaliteit als hij meesleept door
bulderenden hartstocht, doch zijn zang
bekoort cn boeit door uiterste distinctie
en vlekkeloosheid; zijn mezza voce is
zelfs van een zeldzaam betooverende
volmaaktheid. Uit zijn beheersching
van verschillende talen en stijlen blijkt
dat hier artistieke aanleg en ontwik
keling hand in hand gaan
Roland Hayes zong eerst een aria van
Handel in 't Er.gelsch, daarna een al
leraardigste Italiaansche aria van Ga-
iuppi, die niet minder dan 112 opera's
schreef, behalve zijn andere werken, en
vooral in het kluchtige genre meet uit
gemunt hebben; te oordeelen naar het
ééne staaltje, dat Hayes or.s te hooren
gaf, zouden wij er niet bij verliezen in
dien wij de muziek van één dier opera's
in ruil kregen voor die van 112 kuische
en onkuische Suzanr.es, weduwen en
wat dies meer zij. Een herhaling van
dit geestige nummertje werd, ondanks
de hardnekkige pogingen van een deel
der hoorders, niet verkregen; daaren
tegen lieten Hayes cn Monteux zich
door de aanhoudende toejuichingen na
„Le Repos de la Saintc Familie" van
Berlioz vermurwen, en gaven zij dit
nogmaals, ongelukkiger wijze toen ve
len. in de begrijpelijke meening. dat
de pauze aangebroken was, hun zit
plaatsen reeds verlaten hadden, en het
„koffie, dames en heeren!" reeds door
de zaal klonk. De onwaardige concur
renten van Hayes, die ons op deze
..Kaffécantate" wilden vergasten, wer
den nog bij tijds tot zwijgen gebracht
en uit het strijdperk verdreven, natuur
lijk slechts tijdelijk, want zij vernieuw
den den stormaanval met succes, zoodra
hun tegenstander zich verwijderd had.
Van het orkest hoorden we, behalve
dc begeleidingen bij den zang, Mendels
sohn's Ouverture „Die Hebriden" of
„Die Fingalshühle", als stuk romanti
sche natuurpoëzie in klassieken vorm
een pendant der geniale „Sommer-
nachtstraum"-Ouverture en verder de
Symphonie van César Franck. Het was
dus een avond vol welluidendheid, me
lody en evenwichtigheid, waarby de
mecsteu. en althans de ouderen van
ons. zullen gesmuld hebben. Dat Mon
teux en het voortreffelijk orkest deze
werken in volle pracht deden klinken,
behoeft geen betoog Zoowel in de
Ouverture als in de Symphonie troffen
my Monteux' fyne temposchakeeringen.
Het Allegretto van Franck maakte hy
door zUn rustig begin en latere verle
vendiging tot een combinatie van An
dante cn Scherzo.
Het was voor dit seizoen het laatste
concert dat Mcnteux dirigeerde, Hij
vond bloemen aan zijn lessenaar. Wij
roepen den genialen en sympathieken
dirigent van harte „tot weerziens" toe.
Het concert begon cn eindigde dooi
de weersomstandigheden ongeveer een
kwartier te laat.
KAR EL DE JONG.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1094 DE MINUUT DIE EEN EEUW LIJKT
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
CENTS PER REGEL.
Het sedert eeuwen bekende en onovertroffen middel
tegen hoest en verkoudheid
en alle aandoeningen der slijmvliezen-
Prijs per kruik ok flosch 65 cent. 2
Wanneer j'e een kamer binnenkomt en
een plotseling zwijgen, terwijl moeder
iets wegstopt, bewijst je, dat zjj het over
je verjaarscadeau gehad hebben.
(Nadruk verboden).
TERAARDEBESTELLING
H. EKANK.EW Sr.
In tegenwoordigheid van vele belang-
stellenuen had Dinsdagmiddag op de
Algemeene Begraafplaats aan de Kiever-
laan de teraardebestelling plaats van het
stotislijk overschot van wijlen den heer
H. Franken Sr.
Vele kransen en bloemen dekten de
baar.
Onder de aanwezigen werden o.m. op
gemerkt de heeren P. G. van Tienhoven
en S. Crcmmeiin, Kerkvoogden der Ned.
Kerv. Gemeente. G. A. Lmt.ngh, koster
van de Groote Kerk en ouderlingen cn
diakenen der Ned. Herv. Gemeente.
Voorts Ds. D. Poot, voorzitter van den
.Kerkeraad der Ned. Herv. Gemeente en
een deputatie uit het Hoofdbestuur van
den Nedcrlandschen Bakkersbond, be
staande uit de heeren A. C. st&hie te
's-Gravenhage, G. J. Bokhorst te Am
sterdam en Henn. C. Kloet, te Haarlem.
Aan de geopende groeve werd het
eerst het woord gevoerd door een schoon
zoon van den overledene, den heer J. J.
Wijdcoge.
Spr. zeide vol eerbied te slaan aan
het graf van dezen zorgzamen man en
braven vader en vol dankbaarheid voor
alles wat God aan hem gedaan heeft.
Dankbaar zUn wij er ook voor, aldus
spr., dat wU hem zoo lang vader heb
ben mogen noemen. Moge God, zoo ein
digde spr.. aan de weduwe kracht geven
om haar zwaar verlies te dragen. „Va
der, gy zult steeds in de herinnering by
ons voortleven. Rust in vrede".
Een neef van den overledene, de heer
A. W. Zonneveld, zeide dat z.yn oom
steeds het „Hebt uw naasten lief" in toe
passing had gebracht. Hy kwam leder
een altyd tegemoet met een hart vol
liefde. In zijn huis en in zUn hart was
altyd plaats. De kinderen van dezen on-
vergeteiyken vader zullen steeds die tra
ditie van hartelykheid en liefde hoog
houden. „Oom Franken", besloot spr.
geroerd, „heb dank voor alles wat u
voor de familie geweest zyt".
Hierna trad de heer A. C. Stühle naar
voren die als voorzitter van den Ned.
Bakkersbond den overledene dankte voor
alles wat hij voor dien Bond heeft ge
daan, als bestuurslid, later ook. langen
tyd, als voorzitter. Hy heeft steeds alles
gedaan om dien bond groot te maken
en zyn bloei tc bevorderen. „Gy waart",
zeide spr„ „de vriend van de leden van
den Bond, zij allen kenden uw recht
schapenheid en eeriykheld, zij hadden
niet alleen achting voor u, maar zy had
den u lief". Met geestdrift werd de heer
Franken dan ook indertyd tot cerelid
van den Bond benoemd. Ook na zyn
aftreden toonde de overledene r.og steeds
veel belangstelling ln de organisatie en
toen zyn krachten hem niet meer toe
lieten naar de vergaderingen te komen
gaven zijn brieven van die belangstelling
blijk.
Spr. richtte tenslotte woorden van
deelneming en troost tot de familieleden.
Nadat de heer G. J. Gantvoort woor
den van afscheid en dank voor veel
vriendschap gesproken had. sprak Ds.
C. J. van Paassen. „Namens de Kerk.
die hij vele jaren als ouderling gediend
heeft", aldus spr. ongeveer. ..wil lk af
scheid nemen van dezen trouwen broe
der. die behoorde tot de stille krachten
in de gemeente, van wie wijding uitging.
In den Kerkeraad voerde hij zelden het
woord maar als hy sprak, luisterden al
len met eerbied naar hem en was het
ook altyd de moeite waard om naar te
luisteren. Hy was een man des vredes.
Tal van moeiiykheden heeft hy voorko
men door zyn welwillendheid, Ryke lief
de woonde in zyn hart en een kinderlijk
geloof, waarmede hy nooit te koop liep.
Ik heb hem zien leven. Ik heb hem ook
zien sterven en ik zeg: moge mijn uit
einde wezen als het zyne".
De heer H. Franken Jr., oudste zoon
van den overledene, sprak nog namens
d.e weduwe, kinderen en kleinkinderen
woorden van afscheid. „De bloemen,
door uw oudste kleindochter zooeven op
de kist gelegd", zoo zeide spr., „waren
een laatste groet van moeder aan u. wy
zijn dankbaar dat wy u al die jaren in
ons midden hebben gehad, dankbaar
voor de liefde en de trouw, waarmede u
ons omringde".
Hierna dankte spr. allen voor de be
toonde belangstelling, in 't byzonder de
sprekers wier woorden van zooveel lief
de en vereering hadden getuigd.
FAILLISSEMENTEN.
Dcor de Haarlemsche Rechtbank zyn
in staat van faillissement verklaard:
1. W. Dop, auctionair, vroeger te
Haarlem. Kleine Houtweg 55; thans te
's-Gravenhage, Laan van Meerdervoort
477; curator Mr. Willem Nathans te
Den Haag;
2. J Havik, wonende te Zaandam;
Czaar Peterstraat 30; curator Mr. C.
van Sprang aldaar;
3. P. J. Bos. bloemist, wonende te
Haarlem, Tempelierstraat 28; curator
Mr. W. de Ryke. alhier;
Opgeheven werden de faillissementen
1. J. H. van Hoof. thans te Zandvoort;
curator mr. J. A. B. Sanders te Bever-
wUk;
2. P. W. Eldering, melksiyter te Haar
lemmermeer; curator Mr. W. G. J. Veen-
hoven. alhier:
3. W. van Staveren, manufacturier te
Haarlem: curator mr. J. A. P. C. ten
Bokkel alhier;
4. H. P. Ulsaaner te Haarlem; curator
Mr. B. Bcuman alhier;
Geëindigd zyn de failissementen door
het verbindend worden der uitdeelLngs-
lljst van:
1. F. Hoi'sL. bleeJcer te Zaandam; cu
rator Mr. R. C. Balehulzen van den
Brink;
2. Z. W. Leene. manufacturier te
Haarlem; curator Mr. S. Groen alhier.
EEN CONCERT VAN „ZANG EN
VRIENDSCHAP".
De Koninkiyke ltedertafel „Zang es
Vrlendschapêê, geeft Dinsdag 10 Januari
een concert in het Gemeentelijk Con
certgebouw. Als solisten werken mede.
mevrouw Betsy van BreemenSchrik
(viool), Amsterdam en het eerelid mej.
Emmy van Eeden van Franz Peter
Schubert: Gott ceine Zuversicht (Psalm
23), Duo Opus 162 (voor viool en piano),
Wehmut, Die Nacht, Sonatine Opus
137 No. 3 (viool) en Nachthelle, In het
laatste zal de heer J. Hensen, lid van
het koor de tenor-solo zingen.
Bovendien staan op het programma twee
werken van Saint-Saëns: Le Déluge
(viool en piano) en Les Marins de Ker-
mor, waarin de heer I-Iensen de tenor
solo zingt, voorts Le Réveil du Prin-
temps van F. - Riga, Pastourelle van
Maurice Ravel en Nocturne van Lili
Boulanger. Het sperekt van zelf, dat de
heer Lieven Duvosel de leiding heeft.
KUNSTKRING „HEEMSTEDE*
De derde uitvoering van bovengé-
noemden Kring zal plaats vinden op
Maandag 9 Januari in het gebouw van
den Ned. Protestantenbond te Heem
stede.
Gegeven zal worden een sonaten-avond
voor viool en piano, door mevr. Sepha
van BeinumJansen en Eduard ran
Beinum. leider van het orkest van de
H. O. V.
Uitgevoerd zullen worden sonaten van
Mozart, Beethoven, Debussy en Jean
Huré.
DE „ROTTERDAMMER".
De ar. „Rotterdammer" deelt mede,
dat prof. dr. P. A. Diepenhorst by het
eind van 1927 zyn functie als politiek
hoofdredacteur van dat blad heeft neer
gelegd. Sinds Maandag treedt als direc
teur-hoofdredacteur op de heer H. Die-
mer.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cents per regel.
De sigaret,
Waarvan de
kwaliteit niet
Verandert en
die u blijft j
bekoren
MET DONS VOOR PRACHTIGE CAOCA
FEUILLETON
Naar het Dultsch van
F. ARNEFELDT.
Vertaald door
JAC. VAN EMDEN.
20)
Jou, m'n kind, moet sk klaren wijn
schenken, had hij oj> gehc Imzoinigen
toon tot Aurelia gezegd. Ik geloof met
d.vt Forberg ccn cn?.e!uk is overkomen;
ik meen met zekerheid tc kur.ner. zeggen
dat bij er met het geld vandoor is.
Maar waarom neemt-u dan den
schijn van hst t gendecl aan? iuiddc
dc verbaasde vraag van bet meisje.
'i'erwille var. jiu. m'n klr.d. omdat
ik jeu niet ongel-kk wil maken; ik
weet Immers dat je van Gusta&f houdt.
En dan kunt u dus goed vinden dat
ik den zcon van ccn ecrlooccn schurk
zou trouwen? had ze verontwaardigd ge
vraagd.
Wat kunnen de kinderen er aan
doen als ds vader zondigt?
Zo hebben de gevolgen mee te dra
gendie komen op hun hoofd. Ze zUn
net. zoo eerloos ah. n. nooit zal
Cv. leaf's vrouw warden! Liever on
gelukkig dan eerloos!
lloar vader had haar voorgehouden
dat waarschijnlijk nooit iemand meer
iets van Forberg zou hooren. De zaak
zou doodbloeden on tenslotte in het ver
geetboek raken, maar ze had vol ver
ontwaardiging en ontsteltenis zelfs de
mogeiykheid van een dergeiyke verbin
tenis afgewezen.
Dat zou een leven zijn onder het
zwaard von Damocles had ze gezegd.
Ieder oogenblik zou ik bang zyn
voor ontdekking; ik zou mezelf mede
plichtig aan de misdaad voelen; ik zou
niemand meer in de oogen durven zien.
En dc ontdekking zou ook niet uitblij
ven. een dergelijke misdaad blijft niet
ongewroken en n :t ongestraft!
O ja, als hc: maar handig aange
pakt wordt, iiad haar vader luchtig ge
antwoord.
Al zou ik zeker weten dat we ncoit
meer iets van den schurk zullen hooren.
dan zou ik nog iedere aanraking met
zyn kinderen verafschuwen. Trouwen
met den zoon van een misdadiger
cn teel tend! Voortdurend zou ik bang
zijn dat het erfdeel van zijn bleed by
hem tc voorschijn zcu komen. Ik zou
niet van mijn kinderen kunnen houden,
omdat zc kleinkinderen van een misda
diger zouden zUn. die het Kalnsteeken
van hein hadden ontvangen! had zc op-
G&bler sprak zyn dochter niet langer
tegen. Haar woorden hadden biykbaar
een diepen indruk op hem gemaakt. Hy
trok zich verder onder allerlei voor
wendsels van Gustaaf terug. Aurelia, ln
hartstochteiyke onstuimigeheid, wilde
Gustaaf voor goed uit hun huls weren
en hy maakte haar dat gemakkeiyk ge
noeg.
Toen ze elkaar voor het eerst weer
zagen, vroeg hy haar of ze goed vond,
dat. hij hen zou biyven bezoeken. Hy
bekende haai- eeriyk dat hy het plan
liad gehad om haar Ijand te vragen,
maar dit natuuriyk zou uitstellen tot de
smet op zyn naum zou zyn uitgewlscht.
Hy wilde haar echter vragen, of zij sa
men met hem wilde gelooven, wachten
en hopen.
Een ruw „neen" was haar antwoord
gcvrees., terwijl zy een aanvechting had
gehad om het luid uit te schreeuwen:
van Jou ben ik. al had Je zelf een mis
daad begaan!
Trots is een kwaad ding en het
woord dat haar uit het hart naar de
lippen welde, bleef onuitgesproken.
In plaats daarvan sprak haar moed
van krenkend m twyiel aan zyu vader
cn van den plicht om haar eigen eer cn
goeden naam te beschermen. Meer was
er voor Dr. Forberg niet noodig; hy ging
voor goed \%eg en Aurelia sleet haar
verder? dagen in vertwijfeling.
Terwyi zy zich ln de bitterste smart
rusteloos op de sofa heen en weer wen
telde. had de oude Lore beneden Otto
Gab Ier opgezocht om hem haar nood
te klagen.
Waren die Forbergs maar aan den
hoogsten boom opgehangen, vóór wy er
hier een van hadden gezien, klaagde zy
Die arme Aurelia kwy-nt weg van
verdriet om die geschiedenis en uw va
der trekt het zich ook aan, dat kunnen
ze my niet uit bet hoofd praten.
Vader? vroeg Otto verwonderd.
My schijnt het toe dat hy ziek is.
Dat is hy ook. zei de oude vrouw.
maar hoe komt dat? Van die tochten
mot Dr. Forberg en Assessor Mühlfeld
by nacht en onty. Hy moest naar de
politie loc cn wie weet wat nog nicer,
zyn dat dingen voor een man cp zyn
leeftijd, die nan rust gewend U? Hit
eien smaakt hem niet meer en een be
hoorlijk? nachtrust heeft hy ook niet
meer. Juffrouw Aurelia merkt daar niets
van, die heeft genceg met zichzelf te
stellen, maar ik hcor het wel. als hy
's nachts dcor liet huis spookt. Men kan
hem ock niets meer naar den z'n ma
ken; u heelt bet zelf gehoord: lismand
mag over Forberg spreken, maar telkens
begint hy ev zelf over. Ik wilde dat ze
dien ouden bedrieger maar te pakken
kregen, dan ral het met meneer w?l
weer in orde komen
Moeten we werkelijk daarop wach
ten. Laura? antwoorde Otto. Zou hel
niet beter zijn er een dokter by te ha
len?
Nu. stelt u hem dat eens voor en
wacht eens af, wat hU er van zegt, ant
woordde de oude vrouw. Ik brand
myn vingers niet meer, hy heeft me al
genoeg afgesnauwd, toen ik er een
woordje over liet vallen stil, daar
komt hy aan; laat hem niet merken, dat
ik er met u over gesproken heb.
Ze liep door een andere deur haastig
de kamer uit.
Otto bieef in een zeer onbehaaglyke
stemming achter. Aurelia had goed ge
raden dat hy alleen was gekomen omdat
hy geld ncodlg had. Alleen had ze cr
geen idee vanen haar vader nog
mindertot wat voor een bedrag zyr.
schulden waren opgeloopen. Toch was
hij gekomen met de bedoeling zyn vader
eerlijk alles op te biechten en de belofte
af te leggen, dat hy van nu af aan solide
en zuinig zou leven, een belofte waarmee
het hem op dat oogerJbllk ook inderdaad
ernst was. Overigens hield hy zUn va
der r.a ds erfenis van zijn oudoom voor
heel ryk cn schreef hy het slechts aan
een gril en aan schrielheid toe. dat
Gabler in het oude huis op het Nicolai-
kirschhof bleef wonen.
Wat hij van zUn zuster cn dc oude
Lcrc .1 gehrorj. 'k<\ h'.m tol :1: o\cr-
tuiging gebracht dat het oogenblik voor
een bekentenis als de zijne al heel
slecht gekozen was.
Ik zal het wel tot een beter mo
ment moeten uitstellen om met dc
heele geschiedenis voor den dag te ko
men. als lk er wat wil uitslaan, zuchtte
hy. Misschien is de stemming over
een paar dagen wat beter. Nu de oude
half ziek schijnt te zijn, meet ik hem
niet prikkelen.
Gabler kwam binnen. Hij was biyk-
baar uit geweest, want zyn kieeren wa
ren rad van den regen.
Zoo, ben je cr r.og, zei hij, zUn zoon
verstrooid aankijkend.
Ik wilde niet weggaan zonder u
even goeden dag te zeggen, antwoordde
Otto. Toer. zijn ra "Ier hem geen ant
woord gaf, rn.car alleen fijntjes glim
lachte. ging hy voort:
bent zonder overjas in den re
gen uitgeweest; dat had u toch niet
moeten doen. u meet werkelijk meer op
uw gezondhe'd lei ten.
Nu begon Cübler hardop te lachen en
hy zei op veel vriendelijker toon:
V/at haal jc je nu in je hoofd, jon
gen; ga je Jc nu bezorgd maken om
myn gezondheid? Dat heb jc vroeger
toch ook nooit gedaan? Maar ik vind
het toch aardig van Jc.
Wordt vervolgd.).
