Purol bij Huiduitslag en Huidverwonding
HAARLEM'S DAGBLAD
UIT DEN RAAD.
ZATERDAG 14 JAN. 1928 DERDE BLAD
Een stormpje over het Burgerlijk Armbestuur.
De kwestie van samenwerking dér gemeenten of groo-
ter annexatie. De correspondentie met Gedeputeer
den. De algemeenc beschouwingen beëindigd.
Salarisverhooging van den burgemeester met 1917
stemmen. De post wachtgelden verworpen. Mej.
Berdenis over de inspectrice.
len en raakt eruit De goedheid zijns
harten zit hem dwars, en zUn zeer ont
wikkeld gevoel voor humor wordt be-
leedigd. Ik zou mU iets dergelijks kun
nen voorstellen als Cor Ruys in „De
Twee Wezen" moest spelen, of Buziau ln
„Bloed en Wraak" of zooiets.
Ditmaal acteerde do heer Peper even
wel niet. en hield ln volle stemverhef
fing zijn zinsbouw vast. Hij was werkelijk
boos op den heer Joosten. die zijn goede
bedoelingen, om dit geval binnenskamers
af te handelen cn er goen openbaarheid
aan te geven, had miskend. Hij zei dat
de publiciteit geheel aan den heer Joos
ten to wyten was. die volgens hem deze
methode uit propagandistisch oogpunt
verkoos.
Het stormpje luwde pas na een half
uur.
Vijfde zitting.
De algemeene beschouwingen duren
voort.
En ter afwisseling op het eirdelooze
nagepraat over de verkiezingen en ove:
de vraag of de samenstelling van het
college klopt op die van den Raad
waarom toch al dat geredeneer daarover,
terwijl de wethouders pas zes maanden
geleden weer voor vier jaar zijn inge
huurd en er dus toch voorloopig geen
kans op verandering ls? ter afwisse
ling. zei ik dan. begonnen wU met een
soër.e
Deze was het gevolg van wethouder
Hccrker.s ThiJssen's opmerkingen over
politiseerende armbezoakers, in zitting
nr. 3 geuit en met verontwaardiging door
mr. Gerritez beantwoord, die om man en
paard vroeg. In c!e weinige uren die de
Raad nu buiten het Prinsenhof door
brengt hadden zich op dit gebied IJse
lijke dingen afgespeeld. Een zekere mijn
heer A. H. Thönes schijnt beweerd te
hebben dat mej. Van Vliet, socialistisch
lid van het Burgerlijk Armbestuur, als
een van de redenen, waarom hU geen
ondersteuning kreeg, zou hebben opgege
ven. dat hij niet tot haar party behoor,
de. Dit geval had mr. Thljssen. zooals
nu in het debat bleek, tot *Un waar
schuwingen in algemeenen zin bewogen.
Mej. van Vliet ontkende het geval
eategorlsoh. zy had als lid van het B.
A. altijd haar party erbuiten gelaten.
De heer Joosten bleek reeds naar de
Jansstraat to zyn geweest om den offi
cier van Justitie te vragen of een vervol
ging wegens laster tegen den gezegden
heer Thönes niet mogelijk was. Mr. Ger-
ritsz, zeer teleurgesteld over het optreden
van wethouder ThUssen, van wien hy
zooiets nimmer verwacht had, verweet
hem by herhaling dat hy insinueerde,
en dat op losse geruchten.
Mr. J. N. J. E. HEERKENS THTJSSEN.
Het geval gaf een heele opschudding
in de tot dusver zoo vredige begrootings-
sfeer. De heer Peper werd zelfs boos.
hetgeen hem hoogst zelden overkomt. Dc
heer Peper doet my in zyn positie als
Communist altijd denken aan een blij
spel-acteur die een zware rol in een me
lodrama moet spelen, en die daar niet
tegen is opgewassen. Zoolang hy komi
sche trekjes en karaktertypering kan
geven is-ie goed. maar als het grove ge
schut moet aanrukken, in de sterke too-
neelen, faalt hij. begint zelfs te brabbe-
D aar na werd er verder algemeen be
schouwd, maar wij haalden dozen mid
dag nu toch eindeiyk het einde, zoodat
in do avondzitting met de hoofdstukken
een aanvang kon worden gemaakt.
Dc heer Dc Breuk bestreed wethouder
Reinalda op diens verklaring dat hy de
tot stand gekomen annexatie slechts
beschouwde als de voorlooper van een
grooterc. Zyns Inziens had deze annexa
tie al niet moeten geschieden Hy ge
looft niet in annexaties en beschouwt
hot als een gelukkig versc-hynsel dat er
teekenen zyn die aantoonen dat deze
niet meer als de eenige oplossing wor
den gevoeld. De Vryheidsbonder, die een
pleidooi voor de sa men werking van ge
meenten hield, zeide deze reeds bevor
derd te hebben toen hy nog raadslid
van Heemstede was, en weer. op de
wenschelijkheid van goede verhoudingen
met. de omliggende gemeenten.
Wethouder Reinalda legde er den na
druk op dat de indeeling van ons land
in niet minder dan byna elfhonderd ge
meenten een organisatorische fout is
Hy voelde alles voor samenwerking met
de omliggende gemeenten, zei dat B. en
W. daarnaar ook vóór de grensregeling
gestreefd hadden en dat zouden blijven
doen. maar hield vast aan zyn toekomst
beeld van een groote centrum-gemeente
Haarlem in Kennemerland.
Aldus kwam dit bekende chapiter nog
weer eens aan de orde. Onzerzijds ma
ken wy ons geen c"oote illusies van de
samenwerking van temeenten onder de
huidige wet. cn iedereen weet dat in
ons land de gemeentelijke autonomie
2X50 hoog is opgevoerd dat leder ge
meentebestuur zicli geheel op bevorde
ring van eigen locaal belang concen
treert. Door wetswijziging ingrijpende
veranderingen daarin t?. brengen is een
buitengewoon moeiiyk vraagstuk. Het
bepaalt zich niet tot dc verandering
van een aantal wetsartikelen, maar be
treft een herziening in het gehoole stel
sel van bestuur, dat gebaseerd Is op een
mentaliteit die in vele tientallen van
jaren gegroeid is en waarin „locaal pa
triotisme", heel vaak verbonden met een
sterke mate van concurrenticgeest tus-
schen gemeenten onderling, een belang-
ryke rol speelt.
Er zal misschien wel eens een regee
ring komen die de zaak aandurft en
haar in de Kamers brengt. Van de hui
dige verwachten wy het niet. Komen
dergelijke wetsvoorstellen einde eens
aan de orde, dan zal het tyd zyn om er
met vrucht over te «fisenssiëeren Mis
schien zal men nog eerder komen tot in
grijpende herzieningen van onze zoo
verwarde en onlogische belastingstelsels,
die de voornaamste moeilijkheden by
grensregelingen opleveren.
Het bevorderen van de beste verstand
houding met de omliggende gemeenten
ligt. zooais de heer De Breuk zeide. zeer
zeker op den weg van Haarlem.
De wethouder van Financiën was in
tweede instantie kort. en had bij zijn be
antwoording van de heeren Gerritaz en
Joosten weer in hoofdzaak politiek te
behandelen. Hy hield een rede over de
lands politiek on critlseerde het beleid
van de Haarlemse he sociaal-democraten
als ..staande myien ver van dat van hun
partygenooten in andere gemeenten".
Ook had mr. Slingenberg nog een
korte geö3chtenwis?ellng met den heer
Joosten, die bij motie had voorgesteld
om de correspondentie met Gedeputeer
den Inzake de rekening van 1925 voor
de loden ter visie te leggen. De wet
houder was daartoe pas bereid als de
zaak eerst met Gedeputeerden zou zyn
afgehandeld. Dit is een correspondentie
tusschen twee colleges, waarin B. en W.
de uitvoerende taak vervullen waarmee
zy volgens de wet door den Raad zijn
belast. Tot overlegging van de briefwis
seling tydens de besprekingen was de
wethouder begrUpelijkerwUze niet be
reid.
Het verwonderde ons dat de heer
Joosten aan zUn wensch, oi. volkomen
ln strijd met de normale procedure, vast
hield. ZUn motie werd verworpen met
24 togen 12 stommen, en ook wethouder
Reinalda stemde tegen.
Als slot van de middagaitting werd een
heole serie moties van de heeren Joos
ten en Peper verworpen; in het geval
van den laatste vonden er een paar niet
voldoende ondersteuning om in behan
deling to worden gebracht.
Daarmee waren dc beschouwingen ten
einde.
Avondzitting.
Hoofdstuk I ging er vlot door. BU
Hoofdstuk n, Algemeen Beheer, kwam
de jaarwedde van don burgemeester aan
do orde. B. en W. liadden voorgesteld
om die te verhoogen van 10-000 tot
12-000. Do heeren Looöjes ca. stelden,
zooals bekend is, voor om haar op
13000 te brengen. Dit in verbond met
de salarissen die burgemeesters in ge
meenten van vergelijkbaren omvang ge
nieten. Dit voorstel werd in stemming
gebracht nadat oen paar korte opmei**-
kingen waren gemaakt. De heeren Loos.
jes en Van Llemt bevalen het voorstel
aan; de heeren Boes en mr. Gerritsz
verklaarden dat de V. D. en S. D. A. P.
fracties het voorstel van B. en W. vol
doende vonden en zouden tegenstem
men. De heer Peper vond salarisver
hooging van den burgemeester onnoodig.
Natuurlijk verliet eerst de burgemees
ter da vergadering en droeg het presi
dium over aan den oudsten wethouder,
mr, Heerkens ThUssen. Ook de heeren
Wolzak, van Kessel en Klein waren niet
in de zaal, Toen werd er gestemd,
en het voorstel kwam erdoor met 19 te
gen 17 stemmen. Togen do V. D., de S.
D. A. P. en de hoeren Peper en Over--
steegen.
Tijdens het bewind van dc vorige bur
gemeesters van Haarlem lk noem
slechts de twee leatstcn: de heeren
Sandberg en Borcel van Hoge land en
ware een dergelijke allesbehalve glo
rieuze episode ondenkbaar geweest. Het
zou onmogeiyk geweest zUn dat by
een salarisverhooging van den burge
meester een enkele stem den doorslag
moest geven. Dc situatie was nu zóó dat
algemeen in spanning werd gewacht op
het resultaat: was het erdoor of niet?
Of de voc .ellers den burgemeester
hiermee een dienst hebben bewezen, valt
sterk te betwijfelen. Him standpunt was
blijkbaar zuiver zakeiyk: zy wenschten
alleen dat het burgemeestersambt be
zoldigd zou worden met een salaris dat
nJefc bU andere ln den lande ten achter
stond. En hun berekening te «Den
zien was mj. wel Juist.
W. A. J, VAN DE KAMP.
Nestor en Iluwclijksambtenaar.
Dee te meer treft het dat zeventien
leden, waaronder de wethouders mr.
Slingenberg en Reinalda, er togen stem
den. Namens hun fracties werd ver
klaard dat zU een verhooging tot f 12000
voldoende vonden. Maar het Is oen pu
bliek geheim dat zeer velen niet inge
nomen zyn met de bekwaamheden van
den huldigen functionaris voor *Un
zeer belangryk ambt. èn het zou dwaas
heid zijn om het groote aantal der te
genstemmers niet aan dezo overweging
tc verbinden.
Naar mijn mcening had het voorstel
tot een extra salarisverhooging met
1000 beter niet ingediend kunnen
worden. De waardigheid en het gezag
van het ambt. dnt men ten volle wilde
bezoldigen zijn met deze wonderiyke
vertooning. die te voor2ien was. niet Ge
diend. Mijns Inziens had de burgemees
ter nog maar het bes'.o gedaan met. zijn
extra f 1000. op zulk een wijze ge
geven. niet te aanvaarden en den Raad
te verzoeken zyn besluit ln te trekker.
Er werd ook nog wat gepraat over de
voorgestelde salarlsverhoogmgen van
enkele hoofden van diensten, meer spe
ciaal over de nlot voorgestelde verhoo
gingen van anderen, maar wethouder
Reinalda kon zich hierbij bepalen tot
een zeer beknopte toelichting, en do
voorstellen van B. en W. werden aan
genomen.
De Ambtenaar van den Burgeriyken
Stand die speciaal belast ls met ln'.
sluiten der huweiyken, de heer W. A. J.
van dc Kamp. nestor van den Raad.
kreeg een salarisverhooging var 1000
Mej. M. C. BERDENIS VAN BERLEKOM
tot 1590- De heer Joosten vond de
fuaoOe van bezoldigd ambtenaar
onnoodig en meende dat de gebnükeiy-
ke ..roerende speechjcs" de levens der
getrouwden niet boter maken. Do hoor
Van Llomt daarentegen was vóór dc
verhooging en vond dat die al veel eer
der had moeten geschieden. Het voorste:
door eenige leden ingediend, werd met
2112 stemmen aangenomen. Tevoren
had dc Ambtenaar, daarin Tan verschei
dene zijden gestetmd, gevraagd om be
tere verwarming van de hal van het
Stadhuis, waarin de derde klasse huwe
iyken gesloten worden, en wethouder
Reinalda was voldoende begaan met het
lot van bibberende bruidjes om overwe
ging toe te zeggen.
later ontstond een vrij uitvoerig de
bat over post 330. wachtgelden, in totaal
48000. waaronder natuurlijk nlot al
leen de by de grensregeling overgenomen
ambtenaren van andere gemeenten maar
ook alle andere Hoarlemacho wachtgel
ders zyn begrepen. Het ietwat-verrassen
de resultaat was dat deze poet mot 19
tegen 15 stemmen werd verworpen, aoo-
dat B cn W. in volgende bcgrooUngs-
zittlng a s. Woensdag met nieuwe
voorstellen zullen moeten komen.
De heeren Klein, de Vos cn Joosten
hadden bezwaren tegen do wachtgeld
regeling van eeiuge cx-Schotensche
ambtenaren te berde gebracht, dl® tot
deze verwerping leidden. Volgens mr.
Slingenberg was men tot de bewuste
wachtgeld-uiikccrlngen verplicht. Het
benieuwt ons wel wat B. en W. nu zuller.
voorstellen.
Aan hot slot van de zStöng hield mej.
Berdenis ran Berlekom een welsprekend,
niet steeds even sterk geargumenteerd
maar zeer overtuigd pleidooi voor de
aanstelling van een Inspectrice van poli
tic. Het werd met applaus van vele leden
ontvangen. Jammer voor mej. Berdenis
dat daarna JuUt het uur van scheiden
was aangebroken. Pas Woensdag komt
de Raad weer bUccn Dit lange uitstel
van de voortgezette discussie kan alleen
den Indruk van hoor betoog verzwakken.
Maar zU zal ditmaal haar doel wel be
reiken.
R. P.
MUZIEK.
GEMENGD KOOR ..POLYHYMNIA".
Er te gisteravond goed gezongen, zui
ver en frisch. zoowel door het koor der
volwassenen als door dat der kinderen
Ook de keuze der werken verdient groo-
tendeel» waardccring voor de grooten:
twee van Loots, één van Oberhoffer en
oon bewerking van Van Duyn: daarby
dan „Betoazar" van Anton Verhey al6
min gelukkig geslaagde proeve van een
koorcomposhiemoeilijk, doch muzikaal
machteloos, in den aanvang Schumann
navolgend, verderop in slechten lieder
tafel coneouratUl gecomponeerd, met
vele uiterlijke, doch vaak onjuist aan
gebrachte effecten, rust waar deze ont
vloden heet, malsche muziek waar deze
huivering moest wekken. Ook de uitroe-
ring daarvan was niet in allen deele
zóó gelukkig: speciaal de sopranen kwa
men voor een taak to staan, die hen en
kele malen tot over de grenzen van
sehoonen zang heen leidde. Maar ln de
andere, over 't geheel beter geschreven
werken werd door het koor zeer vee',
goeds gepresteerd. In het ..Salve Regi-
r.a" van Oberhoffer ook de hier wat
vrijere polyphonic flink tot haar recht
gebracht; slechte even hadden dc so
pranen een minder mooi oogenbllk.
Het kinderkoor zong: twee bewerkin
gen van oude Kerstliederen door Wil
lem Hospe. drtotemcdg a capeüa rn
verder met begeleiding van plano
..Lente" van Ca to. van Rennes. „Vb-
cantle" en ..Het Vroolyke Geitje" ran
Nlc. van der Linden, het aardige twee
stemmige watekoortje „Dansje ln Mei"
van Hendr. van Oort en het moeilijke
doch geestige en uitstekend vertolkte
..de Wilgen" van Corn. Dopper, waarin
ook de pianiste, mej. Rie Hespe. een
meer dan begeleidende rol had te ver
vullen. en dat terecht een storm van
bijval ontketor.de. In het koortje ran
Van Oort was de klank even aan den
ruwen kan?: over 1 algemeen was het
een genoegen, naar de frissche kinder
stemmen te luisteren: we weten dan
ook van vorige uitvoering, hoe voortref
felijk Willem Hespe met zUn jeugdig
materiaal weet om te gaan
Een vocale soliste trad tusschen de
koomummers op: mej. Elize de Ham.
coloratuurzar.geres te Amsterdam. Ik
vermoed dat mej. De Haas operazange
res In facto of in spe te; hoor iang
immiefc. dictie, en !k aou haast wtrgai
actie op het podium wensen in die rich
ting: zij getuigen van vrijmoedigheid en
ook van talent, dat echter noc niet tot
volle ontwikkeling gerUpt sohUnt: het
pnssngewerk mist nog dc nood!ge dtritto-
Ifjkheid en afronding, en zonder deze is
color.it uurzang onvolmaakt Intussehen
geeft wat mej. Dc Haas reeds in dV
richting bereikt heeft wel stof tot waar
deering en vertrouwen op verdere per
fectie. Stemmateriaal en voordracht zön
zeker te prijzen. Behalve haar stemont-
wlkke'.ing ir. arlas van Webor en Meyer
beer en een Wals van Ardlti. bewees zij
in liederen van SchUbert en Reger ook
den gfwoeligen kant der muziek tc kun
nen vertolken; r.a do wals van Ardltt
zong zy het suikeren Madonnaktndje
van Cath. van Rer.r.cs als toegift Mej.
Rie Hespe begeleidde nOe zangen zeer
verdienstelijk, en deelde ln het «acces
der soliste.
Het was .Polyhymnia" en zyn wak
keren dirigent Willem Hesje een wel
geslaagde avond, die een zeer volle zaal
had getrokken, soodat ook het bestuur
tevreden kan zUn.
KARET, DE JONG
VERKEERSONGELUKKEN
RU Rolde.
Op den weg ran Roido naar Assen
hoeft gisteren een aanrijding plaats ge
had tuMKhen den motorrijder J. Boek
binder uit Assen en der. vrachtauto van
den heer Beverhuis eveneens uit Assen.
De lieer Boekbinder word ernstig ge
wond naar hef clekenhnLs te Asbfq
vervoerd, niekit VJD.
Te Amsterdam.
Op den Middenweg te Amsterdam
hoeft gtetermldag een autobus van dc
Gemeentetram een voor rijdende
vrachtauto, die de Kruis laan wikte in
rijden in de flank aangereden.
l'ersooniyk werd gelukkx niemand
- roffen Het ongeval had al toen mote-
toe te schade van bokte voertuigen
tengevolge.
BLOEMENDAAL.
KEN GRATIFICATIE VOOR
25-JARIOEN DIENST.
B. en W. stellen den Raad voor Ln
geval ran 28-Jarigen dienst een gratifi
catie aan den betrokkene toe te ken
nen tot een bedrag van een derde van
zijn maandsalaris.
INGEZONDEN MF.DEDEELINGEN k 60 CENTS PER REGEL.
Haarlemmer Halletjes.
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE
De aandacht* lezers van deze rubriek
auller. zoo vriendelijk wezen, zich te
herinneren dat mUn neef Sebastiaan
Nietsdoener dit jaar. als gewoonlijk, van
Kerstmis tot Nieuwjaar bU mij gelo
geerd heeft.
Niet met myn zin. want ik hou niet
van logeerende mannen. Dat is goed
voor een vrouw, niet voor een man.
Logeeren is een afzonderlijke kunst,
die wy mannen nooit leeren; misschien
ls het juister, tc spreken van een talent
of van een gaaf. Daar lk er studie van
gemaakt heb. mag ik als een autoriteit
beschouwd worden. Een paar maal in
't jaar heeft mUn vrouw een logée. Ze
komt om half negen naar beneden,
net precies op tyd. want myn vrouw is
ex altijd vyf minuten vroeger, ontbyt
rustig en gezellig met ons en helpt daar
na den ontbytboel afwasschen. Een
mannelijke logé leest de krant. Je zou
zeggen: daarna zyn ze even ver en
weten niet meer wat ze doen moeten,
maar dat is mis: de man weet het
inderdaad niet en. wat erger is. hy
laat het zoo duidelijk blijken. HIJ kijkt
eens naar 't weer,snort ln de boeken
kast naar een boek dat hem bevalt,
maar vindt het niet, want hU is vol
strekt niet van plan om te gaan lezen,
steekt een pyp op, gaapt eens flink
en voelt zioh gegeneerd, wanneer Je
hem net in den spiegel daarop betrapt.
Vervolgens loopt hy de straat op en is
binnen een half uur weer terug. Het is
dan alles en alles samen precies half
elf geworden en Je siet hem denken:
„nog twee uur voor de koffie hoe kom
ik dien tyd door!". Als wU een man-
nelijken logé hebben moet lk er dus
alt yd met hem op uit. Naar de haven
van Umuiden, naar de musea te Am
sterdam of Lelden wanneer de man
vertrokken is ben ik doodop en uitge
put. Zoo een ls Sebastiaan ook en daar
om ben ik op zUn logeeren niet ge
steld.
Neem nu een logeerende vrouw. Die
heeft ook niemendal te doen. maar ze
verveelt zich nooit, ze toont het ten
minste niet en ze gsa.pt nimmer. Ze
converseert een beetje, zit een beetje
te lezen en loopt een beetje op haar
kamer op en neer, waarbU ze geacht
wordt zich tc k'.ecdcn. Met gratie cn
bevalligheid maakt ze den tijd dood en
is maar net prec;es op tijd 's middags
aan tafel. De vrouw is de goboren lo-
geerster, de man leert het nooit.
Bovendien heb ik er wat tegen, dat
Sebastiaan mUn sigaren oprookt. Denk
niet dat ik krenterig ben. Als het er
op aan komt met ham naar Amsterdam
te gaan betaal ik met plezier oen gulden
voor rUn retour, maar die hand die den
heelen dag ln mUn kistje duikt, hindert
me. Daarom had lk dezen keer een
kistje van zes cent gekocht cn die si
garen overgedaan in het kistje van
tien cents. Zelf rook ik altyd uit mijn
koker, zoodat ik mU niet kon vergissen.
Maar Sebastiaan helaas vergiste rich ook
niet. Den -tweeden dag had hy tie truc
al doorgrond en zei met een effen ge
zicht: „die goedkoope sigaar smaakt
me beter dan dc goeie. Meer mijn
genre van rookon, zie Je. Als Je mU ntet
kwalijk neemten daar zag je zyn
groote hand duiken wat kon ik
anders zeggen dan dat l>et goed was.
Myn kleine wraakneming: ..je bent
geen goeie sigaar waard. Sebastiaan".
liet hij met een lachje cn een veront
schuldigend schouderophalen pas-
se eren.
Maar Iedere logeerpartij heeft haar
eind. HU had al afscheid genomen en
stond klaar om in de taxi to stUgen.
waarmee hU (voor mijn rekening na
tuurlijk) naar het station zou rUdcn,
toen de telegrambesteller kwam aan
fietsen. met een acrobatischen zwaai
afsprong, in zyn tasch diepte en een
telegram te voorschyn bracht, met de
woorden: „Voor meneer Nietsdoener.
Woont die hier?"
„Tijdelijk", zei lk. maar Sebastiaan
lette er niet op. HU had hel telegram
al gegrepen cn las het met tie zenuw
achtige haast van Iemand, die geen tele
grammen gewend is. Toen liet hU het
van consternatie uit zUn handen vallen
en zei: .de Klavermannen zUn dood".
..Allemaal te gelijk?" vroeg lk.
HU raapte het papier op er. reikte mij
dat toe. „Klaver-mans overleden", stond
ex ..kom dadelijk hier. Notaris Jansen".
HU was zóó onthutst, dat hU in weer
wil van de taxi. nog byna te Iaat ge
komen zou zyn voor den trein. Maar lk
heb er voor gezorgd, dat het niet ge
beurde. Na do belofte, dat hy gauw
zou schryven hoe dat zat, met de Kla
vermannen. reed hU op 't nippertje
weg.
wy kenden de Klflvcrmennen wel.
mijn vrouw en lk. Sebastiaan's moeder
was een Kla verman en afkomstig uit
eer. boerenfamilie Ze had z« broer?
allemaal nog ln leven, allemaal onge
trouwd en die gezamenlijk een groot
bocrcnbedryf hadden. Sebastiaan sprak
niet graag over die ooms. Hy schaamde
zich een beetjo over die boerenafkomst
alsof het er wat toe doet, of je
vader dit of dat of wat anders is ge
weest. Als het maar een fatsoenlijk
man was! Bovendien vind ik een land
bouwer een heel nuttig mensch. Die
vertegenwoordigt eigenlijk ons primi
tief bestaan, daar hij de producten
uit den bodem haalt de anderen
bouwen daar hun bestaan bovenop, maar
dc landbouwer vertegenwoordigt het be
gin van het stoffelijk leven.
't Was dus een malle hooghartigheid
van Sebastiaan wel moet ik zeggen
dat zU zich nooit iets aan hem ge
legen hadden laten liggen. „Gierigaards",
ken hy met aoo*n boozen nadruk zeg
gen. ..DuitenpJetiers!" En als ik dan zei:
„kom. kom. zóó erg zal 't toch wel niet
wezen!" dar. schudde hU zUn hoord er
antwoordde: „u weet het niet neef en
niemand weet het. MUn goeie moeder
heeft op haar sterfbed gezegd, dat ik
de ooms niet moest verwaoriooaen. „Je
moet ze geregeld bezoeken. Sebastiaan".
zei ze en ik weet wel. dat ze nog altijd
hoopte dat ik mettertijd wat van zc
erven aou. Maar lk zeg u neef. nooit
zal ik een rooien cent van zc zien. Zo
maken mekaar erfgenaam, dat Ls zeker.
Aan my komt het niet toe".
HU kon ln een vertrouwelijk oogen
bllk vreemde verhalen ran zUn ooms
ophangen.
Op zekeren dag vroeg neef Sebastiaan
of lk lust had eens met hem mee te
gaan om zUn corns te bezoeken. Waar-
schUniyk had hU dien dag geen lust
om alleen te gaan. Myn ecTsto opwel
ling was om voor de uitnoodiglng tc
bedanken, maar bU nadere overweging
besloot lk mee te gaan. Laat ik maar
ronduit erkennen, dat de nieuwsgierig
heid een van de redenen was. die mU
daartoe dreven.
We gingen dus samen op weg. maar
hoe dichter wy by ons doel kwamen,
des te sterker kreeg ik den Indruk, dat
Sebastiaan berouw had over de ui ui co-
dlging en liever gewild had. dat lk die
niet had aangenomen. ,.U moet er op
voorbereid' zUn. dat u zeer eigenaar
dige menschen zult ontmoeten".
„NatuurlUk", zei ik. „Zes gierige man
nen by elkaar moeten wel eer. raeemd
gezelschap zUn".
HU zweeg een poosje. Toen zei hy. op
het onderwerp voortgaande: .hun ulter-
U)k Ss ook niet gewoon. Ik hoop dat u
niet ruit schrikken".
,Zoo gauw schrik lk niet, Sebastiaan.
Het zUn toch zeker geen spelingen der
natuur, zooals een kalf met drlo kop
pen of zooiets".
MUn poging om er een grapje van te
maken rand by Sebastiaan niet den
minsten weerklank. Hy was weer een
tijdlang stil en zei daarna onverwachte:
„Het moet u niet verwonderen, wanneer
*U ons niets aanbieden. Geen kopje
thee. geen sigaar, niemendal".
..NatuurlUk niet. Ik b<*grUp. dat zij
daanoor te gierig zyn. Wat een geluk.
Sebastiaan. dat Je geen geld hebt. Zoo
biyf Jo ook bewaard voor een van de
grootste ondeugden ran den meneoh, die
de vrekkigheid Ls".
Hierop ging mUn neef niet verder ln.
maar toen wy dicht by de woning van
de ooms kwamen, zei hU met een be
zorgden trek op zUn gezicht: ..als u
per slot liever r.iet meegaat, dan is hior
ln de buurt een keurig net café. waar u
wachten kunt. Ze verkcoper, daar goed
bier en een geurig kop koffie. Ik ben er
«elf ook wel geweest".
Het begon my nu toch wel een beetje
1e vervelen. .Je hebt my nu eenmaal
uitgcnooöigti cn lk ga dus mee. Als Je
my liever thuis gelaten had. moest Je
mU niet uitnoodlgcn".
Hy zuchtte on scheen toen ln het
geval te berusten, wy kwamen by de
woning, een vrij groot boerenerf, dat er
verveloos en slecht onderhouden Uitzag.
By onze komst schoot een nijdige hond
op ons af. een brnndmager beest, dat
met een kwaadaardigen bek met scherpe
tanden begon te grommen.
.Hy bijt toch niet", zei lk. want op
dat gebied ben lk geen held.
..HU kent mij", antwoordde Sebas
tiaan, „maar als u bang ls...."
Biykbaar was dit de laatste poging
om my te verhinderen mee te gaan. Op
dat oogenbllk ging de deur open en
kwam een man ran omstreeks zestig
Jaar om den hoek van de deur kijken.
„Wie <s daar?" vroeg hU met een pie
perige stem.
JTk ben het oom. Sebastiaan. Nero
gromt togen een rasend dien lk heb
meegebracht om u te bezoeken".
De oude man bromde wat cn bracht
den hond tot zwijgen, maar noodigde
ons niet uit binnen tc komen. Alleen
keerde hy zich naar ons toe en nam
my scherp op. Ik zag hem nu vlak in
zyn gezicht. Het was een groote grove
man. gekleed in kleeren d!e geer. kleur
meer hadden en meer op lompen gele
ken. maar wat my het meest trof tras,
dat hU sterk loenschte. Z cer.e oog
was zco scheel dat lk nie» dtmak'
kon of hU Sebastiaan aankeek of my.
Wy gingen binnen. In een groote,
holle kamer, waar niets anders stonden
dan wat armzalige ouderwetse he meu
belen, zaten nog vUf andere mannen,
die sprekend op den eerste leken. Het
vreemdste was, dat drie daarvan even
scheel waren als degene, dien ik al ge
zien had.
Sebastiaan nette zich. na oen korte
voorstelling, die ?4Jn ooms met een
soort van gebrom beantwoordden, op
een stoel en lk volgde zyn voorbeeld,
tiaar niemand my er toe ultnoodlgde.
Hy deed een paar vragen over hun ge
zondheid en den stand van de gewas
sen. die de cone, die me toescheen de
oudste tc zUn, met een korten hoofd
knik of met een kort woord beant
woordde. Alle zes keken ons daarbij
voortdurend aan. Ik kreeg sterk den In
druk van wantrouwen en voelde my
weinig op mUn gemak. Al die schele
oog en gaven my het gevoel van een
nachtmerrie. Daar r.lemand uit zichzelf
een woord zei was het gesprek spoedig
afge'.oopen cn ontstond er een groote
stilte, die Sebastiaan ook onrustig
scheen te maken. Na een minuut of
tien zei hy dan ook tot mUn groote ver
lichting: „het doet my genoegen, dat u
het zoo goed maakt, lk denk dat wij nu
maar zullen t ertrekker".
„Ja. wc zyn allemaal heel gezond,
neef." zei de oudste met die onaange
name piepende stem. „We zullen wel
honderd Jaar worden.
By dit antwoord, dat blijkbaar als een
grap bedoeld was. begonnen de vyf an
deren tegel Uk met diezelfde hoogc stem
sarcastisch to lachen.
„Hou Je mond." zoi do oudste op eens,
met een snauw, tot een van zyn aroerj
..UlUatenl"
Dc man tot wien de snauw en hot
bevel gericht waren, stond langzaam op
en slofte met gebogen hoofd ons voor.
naar de deur. Onze groet werd met eer.
eenparig gebrom beantwoord. HU. die
ons uitliet, bedwong den hond, die weer
nijdig zyn tanden Uet zien en zoo ver
trekken wy uit dit weinig gastray huls.
Ik ademde weer ruimer. Het leek my
toe. of Uc ln een spookhuis was ge-
wi '*t en toen wy in de buurt van het
koffiehuis kwamen, dat Sebastiaan had
aangeprezen, r.oodigdo lk hem uit sa-
nvn een kop koffie te drinken, die wer
kelijk buitengewoon goed was.
..Waarom," kon lk niet nalaten te
vragen werd de eene zoo afgesnauwd.
HU werd door Je oudsten oom nog erger
dan als een hond behandeld."
Toen gaf Sebastiaan ml) dit merk
waardige antwoord. .HU heeft Jaren ge
leden zijn geld verwpeculeerd Daarom
moet hU alles doen wat de broers hem
bevelen. H»t ls een positie ais van een
slaaf. Ze vergeven hem dat nooit. Hij
heeft een vreeeciyk loven bU al die gie
rigaards."
.Sebastiaan." zei ik. ..Je zult nooit
één cent van d:e kerels erven. En lk wil
Je wel zeggen, dat lk nooit meer met
Je meega
.Heb lk het u niet gezegd?" vroeg hij
op klagcr.den toon. Alsof hU rrlj «elf
niet uitgenoodlgd had!
Dit waren de prottlgc familieleden.
waarover notaris Jansen aan Sebastiaan
getelegrafeerd had, dat ze overleden
waren.
Na zijn vertrek hoorden wij do eer
ste dager, niemendal. Toen kwam hU
op een avond ons bezoeken en veront
schuldigde zich. dat hy niet geschreven
had. Het was zoo druk geweest. Met
de regeling van dc zaken. Met de be-
grafenLs.
„En ben Je nu aan 't erven gekomen?"
vroeg myn vrouw.
„Ja," zei Sobiistlaan, langzaam. MZe
hadden elkaar allemaal erfgenaam ge-
maakt. maar natuurlijk hadden to nooit
gedacht, dat ze tegelijk zouden sterven."
„En hoe zijn ze samen zoo plotseling
gestorven?" vroeg lk. „Toch geen be
smettelijke ziekte?"
„Vleeschverglftlglng. Z4 hadden bU
een verdachten slager heel goedkoop
vleesch gekocht."
Ik kreeg onwillekeurig een rilling. De
gedachte aan die zes mannen, vrekken
met elkaar, te gierig om behoorlijk
eten tc koopen, samen aan de gevolgen
van hun gierigheid gestorven, leek op
een benauwden droom. Weer herinner
de lk mij dat bezoek tusschen al die
achterdochtige gezichten ln, met die
v re es olijkespookachtige schele oojen.
Iets dergelijks moest ook Sebastiaan
kwellen. Hy toonde niet de minste
blijdschap over zUn erfenis, hoewel hU
het geld best gebruiken kon. Dacht hij
aan de manier, waarop het bijeenge
schraapt was? Hoeveel menschen had
den de broers daarvoor te kort gedaan,
bohx^/e zlohzelf?
PTOKLIC
