HAARLEM'S DAGBLAD
FLITSEN
VERMIST
DINSDAG 17 JAN. 1928DERDE BLAD
THOMAS HARDY OVERLEDEN.
Een groot schrijver.
(Van onzen correspondent).
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1105
HAARKNIPPEN
Jantje wordt op een
bankje gezet, met een
banddoek om zijn hals
en krijgt de vermaning
om zijn hoofd stil te
houden
draait na twee minuten
zijn hoofd, om te vra
gen of het nog niet
klaar
ziet een tijdschrift op
den grond en tracht het
met z'n voet te bemach
tigen verzoek otn sti!
te ztttea
vraagt zich af. of er iets
ls da: hij meer haat dan
haarknippen
probeert op de klok te
kijken, zonder zijn hoofd
verder te draaien dan
gepermitteerd ls
verklaart dat zijn nek I
vol haren zit en de ope- I
rade wordt geschorst om I
ze te verwijderen
hoort Kees Kommer bul
ten fluiten en ls al hal
verwege het raam voor
hij teruggeroepen kan
worden
z»t rusteloos gedurende
de rest van de behan
deling en vraagt elke 10
seconden of het nu nog
niet klaar is.
(Nadruk verboden).
Londen 12 Januari.
Thomas Hardy, een der grootste
Engelsche schrijvers van de negentiende
eeuw is gisteravond in den rijpen
leeftijd van 87 jaar overleden, na vrfj-
v» cl tot den laatsten dag te hebben ge
arbeid of althans levendige belangstel
ling in het werk te hebben behouden.
Dit wil wat zeggen voor een man. die
eerst tot architect opgeleid en als zoo
danig werkzaam eerst op middelbaren
leeftijd begon te schrijven en na zijn
veertigste jaar zijn eerste letterkundige
succes vrijwel door een toeval behaalde.
Dit toeval is te aardig om het niet
even te vertellen.
Hardy had zijn schepen achter zich
verbrand, had het bouwen vaarwel ge
zegd en was zijn litteraire loopbaan
begonnen. Zijn eerste boek „Under the
Greenwood Tree", dat later als een ju
weeltje van het landleven zou worden
geroemd, trok nauwelijks de aandacht,
noch van de kritiek, noch van het lezen
de publiek. Maar wat gebeurde? Op een
dag stond in een spoorwegstation d:
toenmalige redacteur van het maandblad
The Comhill Magazine. Frederick Green,
wood, besluiteloos voor de krantenkiosk,
niet wetend wat hU voor treinlectuur
zou kiezen. Plotseling viel zijn oog op
een eenvoudig boekje in gelen omslag,
dat zijn naam op het titelblad voerde.
Hierdoor getroffen, kocht hij hei
boekje en las het in den trein. Met zijn
crltischen zin zag hij, dat hij hier mei
een nieuw en zeer origineel talent te
doen had. Juist op dat oogenblik was
hij op zoek naar een nieuwen schrijver
die hem en de lezers van zijn maand
schrift het fiasco kon doen vergeten, dat
de laatste door hem opgenomen roman
van een bekenden schrijver hei moet
„Rcmola" geweest zijn waarvoor hij
een buitensporig hoogen prijs betaald
had. had geleder.. HU haastte zich naar
Londen terug, stelde zich in kennis met
den jongen schrijver, die het boek niet
eens onder zijn eigen naam had doen
verschijnen cn gaf hem een opdracht
voor een nieuwen roman en daaraan is
het ontstaan en het onmiddellijk succes
te danken van Hardy's tweede boek:
„Far from the Madding Crowd" dat niet
alleen in Engeland, maar ook op het
vasteland langen tijd en men kan gerust
zeggen tot op den huldigen dag een
groots vermaardheid genoot. Ook dit
werk versoheen in de Cornhill anoniem
en het werd om zijn stijl en onderwerp
door velen aan George Eliot toegeschre
ven. zoodat toen het boek eindelijk met
Thomas Hardy op het titelblad af
zonderlijk in druk verscheen, de jonge
schrijver dadelijk druk besproken werd.
Het was in dien ordentelüken „Vlcto-
riaanschen" tijd een gedurfd boek. gaf
personen (als Gabriel Oak en Bathshe-
ba) en toestanden weer op de meest
origineele wijze en gesprekken in een
bierhuis waar deftige lezers eigenlijk
geen weg mee wisten en het nauwelijks
durfden prijzen hoewel de humor er
van hen niet ontging.
Later, in 1880 verscheen „The Trum
pet Major", een meesterwerk van stijl
en prachtige behandeling met onna
volgbare beschrijvingen, eenvoudig en
toch vol van die zeer persoonlijke uit
beelding welke Hardy stempelt tot een
zeer bijzonder talent.
Niet al zijn boeken staan op datzelfde
peil: „The Hand of Ethelberta" en ia-
ter „A Laodicean" laten zich moeilijk
lezen en zijn, om eerlijk te zyn. nogal
vervelend. En „The Return of the Na
tive" is een bock dat mogelijk slechts
aan zeer weinig uitverkorenen bevalien
zal, hoewel die weinigen het waarschijn
lijk als zijn meesterwerk zullen be
schouwen. Ik voor mij acht het in '91
verschenen boek „Tcss of the d'Urber-
villes" een der allergrootste uitbeeldin
gen van het tragische liefdeleven eener
vrouw die ooit geschreven zUn en ik
stel "t op eenzelfde hoogte als Flaubert's
„Madame Bovary" en Tolstoy's „Anna
Karanine". Men moet niet denken dat
„Tess, het verhaal van een reine
vrouw" geen fouten heeft, het is er
vol van, melodramatisch in zijn slot
zelfs en niet-artistiek opgezet maar bet
ls met dat al een zoo machtig boek en
een zoo dieptragisch en aangrijpend
relaas van dc wedervaren van een goed
en eenvoudig dorpsmeisje, dat als een
speelbal door het wreede noodlot v ardt
vervolgd, dot een ietwat overgevoelig
menseh het nauwelijks tot het bittere
einde kan medeleven.
Verleid door een man, dien zij niet
werkelijk lief heeft, later den man ont-
FEUILLETON
Naar het Dultsch van
F. ARNEFELDT.
Vertaald door
JAC. VAN EMDEN.
30)
En u heeft er zeker een heeleboel
voor betaald?
Hoe Je het noemen wil; 500 pond
sterling voor een Rembrandt vind ik
niet veel. Maar zeg me nu eindelijk
eer.s, hoe je het vindt! Wat scheelt er
aan? Je bent ineens bleek geworden en
je zet zoo'n eigenaardig gezicht.
Dr. Forberg gaf nog steeds geen ant
woord; hij ging nu vlak voor het schil
derij staan, liep dan weer een eind ach
teruit. onderzocht het met scherpen
bi ik, gir.g naar de andere Rembrandts.
d'.e deel van de collectie uitmaakten cn
keerde toen weer nrar het vrouwenpor
tret terug. De Gehcimrat keek met toe
nemende onrust naar zijn bewegingen.
Wat is er toch, zeg nu toch ein
delijk wat er aan dc hand is.
Toen kwam Forberg op hem toe en
Be: np den toon van iemand, die zich
moetend, dien zij werkelijk liefde kan
toedragen maar die terugschrikt als hij
de waarheid hoort, het is niet noo-
dig de ontzettende ontknooping hier te
vermelden, klonk die ondertitel:
„Verhaal van een reine vrouw" als
een tarting en als een oorlogsverklaring
tegen de geldende convcntloneele mo-
raaL
En zijn evengroot meesterwerk „Jude,
the Obscure", door een kwasie-geestlg
criticus als „Jude, the Obscene" be
stempeld. bracht een nog grooter storm
van verontwaardiging en spot over zijn
hoofd. Dit „genas hem van romanschrij
ven", benam hem de belangstelling in
verdichte prozaverhalen en hij heeft
sindsdien dat is, in de laatste dertig
jaar van zijn leven geen novellen of
romans meer geschreven en zich vrij
wel alleen tot herinneringen en gedich
ten bepaald.
Satirisch, zeer persoonlijk, nieuw van
toon en zinswending, zijn ook die ver
zen voorbeelden van een origineel en
bijzonder talent. Maar bovenal moet
hier dat kolossale epische drama-in -
verzen „The Dynasts" worden genoemd
van den oorlog met Napoleon in drie
bceken. negentien bedrijven en 130 too-
neelen, een haast-ongelooflijk reuzen
werk voor den toen reeds 67-Jarigen
Hardy, waarin hij zijn geheele genie
tentoonspreidt, zoowel in de diepgaan
de studie van alle, tot de kleinste bij
zonderheden uit dien honderd Jaar ach
ter hem liggenden tijd, tragisch en ko
misch als Shakespeare en doortrokken
van een dichterlijkheid en wijsgeerig-
heid, welke alleen Milton vóór hem aan
de Engelsche letterkunde heeft gegeven.
Hardy is zijn pessimisme verweten. Ik
weet niet of het juist is dezen overtuig
den Schopenhauerman die evenwel niets
van diens cynische levensaanschouwing
bezat van zwartgalligheid te betichten.
Beschouwt men pessimisme echter als
de welberedeneerde beschouwing van de
wet van oorzaak en gevolg, zooals die
bly'kt uit koele waarneming van ge
beurtenissen, dan was Ilardy zeker een
pessimist, maar een met wiens levens
beschouwing een ernstig nadenkend
menseh zich zeker kan vereen-gen.
Of Hardy als dichter een zoo groote
hoogte heeft bereikt als hij stellig als
romanschrijver deed, is voor het nage
slacht om te bewijzen. Ik voor mij stel
hem als romanschrijver zeer hoog en ik
zou nog van zijn boeken „The Mayor
of Casterbridge" (1386) en stellig „The
Woodlanders" (1887) willen noemen.
Het huidige geslacht, aan lichter'min
der zwaarmoedige, minder ernstige lec
tuur gewend, leest hem mogelijk niet
meer zoo trouw, als hy een twintig, der
tig jaar geleden gelezen was, maar zijn
boeken hebben desondanks den tand des
tijds weten te weerstaan en zijn „klas
sieken" geworden in de Engelsche let
terkunde.
XYX.
STADSNIEUWS.
TE VEEL ONDER-
WIJZERS.
200 SOLLICITANTEN VOOR
EEN BETREKKING.
De perscommissie van het N. O. G.
schrijft ons:
Het vorige jaar heeft het hoofdbe
stuur van het Ned. Onderwijzers Ge
nootschap een rondschrijven aan de af-
deelingen verzonden, waarin cr op ge
wezen werd, dat de ouders gewaarschuwd
moeten worden voor de desillusies, die
noodzakelijk moeten volgen bU velen,
die hun kinds ren tot onderwijzer (es)
laten opleiden. De „markt" is te over
voerd, zocdat met zekerheid kan worden
voorspeld, dat na het behalen der akte
de Jonge onderwijzers (essen) veelal
vruchteloos zullen pogen een betrekking
te verkrijgen. Dat de toestand, vergele
ken bij verleden jaar. er nog niet beter
op is geworden, moge blijken uit he:
fe.t. dat voor de betrekking van onder
wijzeres te Hoogwoud zich niet minder
dan 200 sollicitanten hebben aange
meld.
Behalve de pasgeslaagden zijn nog
een 300-tal wachtgelders. d:e benoemd
moeten worden volgens een brief van
een minister, dezer dagen aan de rijks
inspecteurs verzonden.
genoodzaakt ziet, den ander leed te
doen cn zich daarvoor reeds bi) voor
baat verontschuldigt: Meneer Graup-
ner. u moet het me niet kwalijk nemen,
maar Ik kan het doek niet als een ech
te Rembrandt beschouwen.
Niet echt! riep Graupner uit.
Dus je houdt het voor een werk van
een epigoon? Misschien van een Ferdi
nand Bol?
Forberg schudde ontkennend het
hoofd.
Maar wat dan? Een copie?
Zelfs dat niet; het is eenvoudig een
vervalschlng.
De Geheiinrat greep met de handen
naar het hoofd. Dat Ls onmogelijk:
daan-oor is mijn vriend een te betrouw
baar en voorzichtig man.
—Uw vriend is ook om den tuin ge
leid en met hem vele anderen.
Wat bedoel je daarmee? vroeg de
Geheimrat, terwijl hU zich aLs verlamd
in een van de roode fauteuils liet val
len. die de eenige meubileering van de
met roodbruin tapijt bedekte zaal uit
maakten.
G us la af ging naast hem zitUn en zei
Luistert u eens. meneer Graupner.
Ik heb bU de firma Walton in Boston,
waar u zoo vriendelijk is geweest, mU
te introduceeren, precies dezelfde schil
derij gezien, met een kleine afwijking,
ooi: onder den naam van een echter.
Rembrandt.
VOOR DEN POLITIE
RECHTER.
De rUwielbelastlngplaatjes.
Juist op den morgen dat overal in de
stad bekeuringen werden gegeven we
gens het rijden zonder rijwieïbelas-
ting plaatje was ter zitting van den
Politierechter ter zake van dezelfde
overtreding een groot aantal personen
gedagvaard, die in den loop van het vo
rige Jaar bekeurd waren. Niet minder
dan 60 stonden er op de lijst, benevens
een groo: aantal politieagenten en be
lastingambtenaren als getuigen. Van
die 60 waren er maar zeer weinig ver
schenen. zoodat de meesten bij verstek
werden veroordeeld. De boeten varieer
den van 5 gulden tot 50 cent, subsidiair
één of meer dagen zitten.
Voor het Rijk trad op de Rijksadvo
caat te Amsterdam. Mr. C. D. Asser Jr.
Binnen anderhalf uur was de lange lijst
afgehandeld.
Intusschen was buiten op straat het
publiek onbewust bezig voor een nieuwe
lijst te zorgen!
NEDERLAXDSCHE
RETSVEREENIGING
Cabaretavond.
De tijden veranderen en de vereenl-
gïngen met hen.
Vroeger was de Nederlandsdhe Rels-
vereenigingreisvereeniging. Zij or
ganiseerde reizigers en wanneer er des
winters voor de leden een spreker op
trad, dan behandelde hij een onderwerp
dat ln verband stond met reizen. En
om niet misverstaan te worden haasten
wij ons. hierbij te voegen dat dit alles
nóg zoo ls. Nóg organiseert de vereeni-
ging reizen (wij behoeven slechts te
herinneren aan de zoo schitterend ge
slaagde tochten naar Noorwegen in den
afgeloopen zomer) en nóg zijn de inte
ressante lezingen op winteravonden aan
„reizen en trekken" gewijd.
Maar daarbij heeft het bestuur toe
gegeven aan den drang door vele leden
geoefend om ook eens een of een paar
avonden in het koude seizoen te wijden
aan vroolijke. luchtige kunst en aan den
dans.
Zaterdagavond werd zulk een soirée
gegeven in de groote gemeentelijke
concertzaal en men was zoo gelukkig
geweest zich daarvoor de medewerikng
te kunnen verzekeren van het Kleine
Toon eel- en Cabaret-Ensemble „De
Optimisten" u-.t Amsterdam, onder lei
ding van Adolf Bouwmeester.
Het kostte dit wakkere drietal (be
halve Bouwmeester, maken Stella Seeoner
en Louis Noiret deel uit van d:t ge
zelschapje) niet veel moeite, optimistisch
te blijven bij het uitbundig succes dat
zij der. geheelen avond hadden. Het pu
bliek was zeer gul met handgeklap en
bravogeroep cn dus uitermate tevre
den met wat geboden werd.
Wij kurmen ons volkomen bij deze
gunstige meening aansluiten. Het succes
was verdiend.
Adolf Bouwmeester hal als altijd de
van deze Optimisten bekende inleiding-
met- de-telefoon voor zijn rekening ge
nomen en toonde verder zijn talenten
in het dramatische en het komische in
de transformatie-schets „Eindelijk VrU",
van Herman Heyermans, waarin ons
helaas (waarom?) de gevangene no. 78
onthouden werd.
De camaretière Stella Seemer heeft aar
dige liedjes op haar repertoire en bo
vendien beschikt zij over een frlssche
stem en een zeer duidelijke dictie. Dit
alles gepaard aan een sympathiek en
beschaafd optreden maakte dat het
publiek niet ophield vóór zy een toe
gift ten beste had gegeven„De Koe".
Vooral had zij succes met haar Radio
liedje en „Wij" (dit laatste in smo
king).
Louis Noiret is een geestig parleur
au public, een goed zanger, aan den
vleugel, een gezelliger moppen -verteller
en een lang niet onverdienstelijk com
ponist. Hij bracht de Haarlemmers spoe
dig aan *t zingen met het refrein van
zijn pakkend vliegliedje: „Vliegen, vlie
gen, hoog in de lucht
Tot slot voerden de drie Optimisten
gezamenlijk het blijspelletje „Meneer
Pompstok op"; 'n vrooüjk niemendalletje
mei een wel aardige vondst er in, dat
buitengewoon in den smaak viel
't Was inderdaad een gezellige af
wisselende avond, die met een geani
meerd bal besloten werd en waarbij
Sioeken's Jazz-band zijn bekende en
gewaardeerde muzikale diensten bewees.
Dat bewijst niet zooveel: hij heeft
Saskia dikwijls genoeg geschilderd!
Zonder twijfel; ik zou och geen
verdenking hebben opgevat, als ik niet
bij een paar andere kunstverkoopers ook
van die „echte" Rembrandts was tegen
gekomen. mannen- en vrouwenfiguren,
die alle een zekere karakterloosheid cn
eenvormigheid hadden, die bij de por
tretten van Rembrandt cn zelfs bij zijn
leerlingen nooit voorkomt. De zaak in
teresseerde mij. ik vroeg om de schilde
rijen nauwkeurig te mogen onderzoeken
en toen ontdekte ik
Wat?
Dat het linnen en de verf volko
men nieuw waren, ondanks a'.'.e moeite
die men zich had gegeven, om ze op
kunstmatige wjjee een oud aanzien te
geven. En heb je de eigenaars daar
op attent gemaakt?
Ik had niet de minste aanleiding,
hun overtuiging, dat ze een echten Rem
brandt bezaten, waars-oor ze ook had
den betaald, aan het wankelen te bren
gen. antwoordde Dr. Forberg lachend
bovendien had ik geen absolute ze
kerheid.
Heb je die dan later gekregen?
Dat geloof ik inderdaad, antwoord
de Gustaaf bescheiden. U weet da-
ik op de terugreis een poosje in Lon
den ben geweest. Van die gelegenheid
heb ik gebruik gemaakt om de beroem
de Rembrand ts in het Burking ham Pa-
OPSTAN'DIGE JEUGD.
Propaganda - a vond.
In het gebouw „Rosehaghe" hield Za
terdagavond het Verbond van Opstan
dige Jeugd een propaganda feest a vond.
Dit Verbond tracht by de jeugd een
diepere levensbeschouwing aan te kwee
ken. en ruimde dus op zijn feestavond
een groote plaats in aan muziek, de
clamatie en dans. Het laatste natuurlijk
in de beteekenis van den volksdans.
De heer S. Aarse speelde viool, en
mej. Willy Keja begeleidde hem daar
bij. Zoo brachten beiden ten gehoore de
Entre-acto muziek uit Rosamiinóe van
Schubert, een Nocturne van J. Field en
ccn Wiegeliedje van Biska Hansen, en
gaven een aardig cachet aan den avond,
die overigens voor een feestavond een
wel wat zwaarmoedig karakter droeg.
Het meest boeide ons de bezielde de
clamatie van Jac. J. Arend, die diepge
voelde gedichten voordroeg zooals: „De
Blinde" van Francois Pauwels en De
Bruid van Jan Prins. Ook van mevrouw
Roland-Holst droeg hU voor. „Uit de
verre, •verre vlakte" en .Duizend sla
ven" hadden in deze omgeving uiter
aard veel succes.
Een passende omlijsting was dus ge-
gegeven aan de propaganda-redc van
Jan Aarts. In hoofdzaak zette Jan Aarts
uiteen het streven vanv de Opstandige
Jeugd, die voortgekomen uit de Blauwe
Jeugdbeweging, zich een veelzjldigcr
ideaal gesteld heeft. Zij aanvaardt niet
de ellende en de wantoestanden van deze
kapitalistische maatschappij. Ook niet
haar vermaken, zooals den modernen
dans en de amusementskunst. De Op
standige Jeugd richt zich tegen den,
aan het kapitalisme geketenden Chris-
telijken godsdienst. Zy handelt naar wat
zy intuïtief als recht of onrecht voelt,
en is onafhankeiyk van de partyen. Ook
bestrUdt zU het alcoholisme en het mi-
litairismc. beide uitvloeiselen van het
kapitalistische stelsel, zooals de spr.
uiteenzette.
De Jeugd moet zich niet laten in
slaap wiegen door te denken, dat de
socialisten weigeren zullen aan «en vol
genden oorlog deel te nemen. Volgens
spr. zyn cr geen waarborgen, dat de
historie van 1914 zich niet zal herha
len. De taak van het Verbond is daar
om. de jeugd op te ruien en haar te
dwingen tot opstandigheid, wil er niet
een nieuwe oorlog komen. Niet uit hjfs-
behoud zyn wij anti-militairisten, aklus
lace en de National Gallery te bckyken.
Ik heb toen tevens in een particuliere
verzameling eer. dergeiyke vervalschlng
ontdekt. Ditmaal hield ik myn vermoe
den niet voor my. maar deelde den
eigenaar mijn ontdekking mede. zonder
natuurlijk ook maar in dc verste verte
te vermoeden, dat ik by u de bevesti
ging er van zou vinden.
En hebben ze je geloofd?
Niet zonder voorbehoud, maar wel
vond men aanleiding om een onderzoek
te doen instellen, waarvan ik het resul
taat nog moet afwachten. En Ik zou u
aanraden, hetzelfde te doen.
Dat zal tk zeker cn wel morgen al.
antwoordde de Geheimrat opgewonden.
maar ik kan het nog altyd niet aan
nemen: ik geloof nog altyd dat Je je
vergist.
De oude heer '.iep weer naar de schil
derij en bekeek het met weemoedige
blikken.
Hoe verklaar je de zaak eigeniyk?
Ik vermoed, dat er een soort van
fabriek van valse he Rembrandt* be
staat, die waarschyniyk in hoofdzaak
voor export werkt. Alleen by wyze -.-an
toeval zuilen cnksle exemplaren in
Europa r.yn gebleven.
D3t klopt inderdaad met een uit
lating van mijn vriend, gaf de oude heer
op nadenkenden toor. ten antwoord.
HU schreef my. dat hy de schildery op
het laat - cojtnblik had bemachtigd
spr.. maar omdat wy het leed van den
Oorlog zien overal om ons heen. Daar
om wekte spr. op tot dienstweigering en
sabotage van het mllitairisme.
Het Verbond van Opstandige Jeugd
strydt voor een socialistische maat-
schappy.
Na de pauze werden door eenige meis
jes volksdansen uitgevoerd, die ongc-
twyfcld indien in dc open lucht uitge
voerd. aar. bekoorlijkheid zouden heb
ben gewonnen.
Jac. J. Arend zegde nog een viertal
verzen van Charivarius, die zoo treffend
de oorlogsellende, cn de zwakheid van
de oorlogxmoraal schetsen. Hy liet „De
Bloedgebeden", „Het faillissement",
„Het Schoonste" en „Roffelrym" alle
recht wedervaren, door een buitenge
woon verzorgde declamatie. Hoewel aan
de waardeering dezen avond niet door
applaus uiting gegeven werd. moot deze
declamatie zeer in den smaak getallen
zyn. Hetzelfde kan gezegd worden van
de viool- en pianomuziek, die den avond
besloot.
REDDEN VAN DRENKELINGEN.
Op ultnoodiging van den Burgemees
ter van Warmond, zal de heer A. J.
Meüerink alhier op Vrydagarond 27
Januari aa. te Warmond een lezing met
lichtbeelden houden over 't redden van
drenkelingen. Gehoopt wordt, dat als
resultaat dezer propaganda lezing te
Warmond een reddingsbrigade voor dren
keilngen zal opgericht worden. Dit wordt
wenscheiyk geacht met 't oog op 't be
trekkelijk groot aantal ongelukken, de
laatste Jaren by 't roeien, zeilen en
zwemmen op de Kagcrplassen voorge
vallen.
ARBITRAGE-COM1ISSIE
STUCADOORSBEDRIJF.
Tusschen de Patroons en Werknemers
organisaties in het Stucadocr.«*>edrUf is
overeengekomen alle geschillen die zich
op de werken mochten voordoen by ar
bitrage te doen beslissen. Doze commisise
heeft thans een reglement samengesteld
waarin de taak der coman Lsede voor de
arbitrage uitvoerig is omschreven en
tevens welke verplichtingen de leden
tegenover deze commissie by geschillen
en ook ln financieel opzicht hebben.
Mcr. verwacht dat hierdoor vele kleine
moeilijkheden, waarvan vroeger werk-
stagnatie het gevolg was, in de toekomst
zullen worden voorkomen.
het was eigeniyk voor Chicago bestemd.
Ja, voor leveringen néir Duitach-
land nemen die heeren zich ln de eer
ste plaats in acht; daar hebben ze
meeste kans om te worden ontmaskerd.
En dat zal ook gebeuren. Ik zal
vandaag nog aan den Directeur van het
Beriynschc Museum schrijven en hem
verzoeken, morgen met eenige andere
deskundigen hier te komen. Jy moet er
natuuriyk ook by zyn. Maar kom nu
mee: Selma zal zeker niet begrypen.
waarom we zoolang wegblijven. Zeg er
haar maar niets var.; ze heeft me al
geplaagd met myn bewondering voor
Saskia.
Ann in arm gingen de beide heeren
naar de eetkomer, waar de tafel in
middels gedekt cn waar Selma hen met
een allerliefst pruilend gezichtje ont
ving.
Grootvader heeft u vast by zyn
nieuwen Rembrandt opgehouden, zei hU.
Als hy daar is. vergeet hy absoluut,
dat er ln dit huis nog een dezen is. dat
Selma von Klrchdorf heet en de eer
heeft, zyn kleindochter te zyn.
Ondeugende meid! dreigde de Ge
heimrat a's men Je hoort, zou men
werkelijk ge'ooven. dat je hier geen
liefde cr. genegenheid vindt.
Het is precies andersom, ik word
hier verwend en ik wü uw liefde met
niemand dee'.cn. zelfs Biet met Saskia.
En vandaag heb ik eens schuld. Dr.
GEVONDEN DIEREN
EN VOORWERPEN.
Terug te bekomen bij: Bom we r,
Leidschcstraat 5">. armband; W. Hak.
kcr.. Wnjjenmakcrslnan 4. abonnement
(maandkaart); B. van Putten. Ind»»
schcstraat 18. gordijnroede: I'. J. J.
Smit. Graaf v. Wiedstr. 19, hond
Newfoundlander); J Sternier'.
Oostvcst 42. hondcnhalsband met
penning: S. J. Meester, Damaststr- 8,
floll. herdershond; J, Germans.. 2e
Vooruitgangstr. 4. br. glacé heeren»
handschoen; E. Lampe, Nassau»
laan 32 rood. Dobermann pincher;
E Trikkcn. Soutmanstraat 44. her»
dershond: J. Draaisma. Kcnncmer»
straat 10. gr. wollen kinderhand»
schoen; M. Lasschuit. Zuid-Brouwers»
straat 1. gr. hccrcnhandschocn; A.
J. Colcnbrandcr. Tcding v. Berkhout»
straat 12. gr. kinderhandschoentje: J.
N :'jtag. Linsehotenstra.it 91, br. glacé»
handschoen. J Middelbeek. L. Begij»
ncstraat 30. handmof: k. Antonis.se.
Voor/orgstraat 20, zwart hondje; B.
L. A. Locseh, L. Bcgijncstraat 1, br.
trekhond; N. Bcncnkcr. Dorreboom»
straat 29. R.K. kerkboekje; A- SwiU
zcr. Baljuwalaan I C. zakmes; J. ten
Klooster, KJcverparkwcg 78 rood,
grijze pet; B. dc Vries. Klcvcrpurk-
weg 72. portemonnaic met inhoud: J.
Spijkstra. IYuvcnvoordcatrant 87. kin»
derportomonnaie; A. Lauren herg.
Asterstraat 21. grijze pet; I). dc Groot
Westerstraat 4, gymnastiekschoen.
C. Strocs. Gla&bla/crstmat 13. werk»
schoenen; A. Jacques. Lcidwhcplcin
33 C zw.. sierspeld; F. Stolling-. Es»
schilderstr. 32 zw„ Lipaalcutci; G.
Hckkcr, 2c Zuidpoldcrstraat 15. huis
sleutel; U. Junge. ircbbcratraat 14.
trui; D. Koodc. Pijlslaan 122, rijwiel»
bol.mork; S. Tjccrtcs, Haarlemmer*
licdestraat 4. rozenkrans; E. Drcijcr,
Burgwal 16. ring; C. Gardinicr. N.
Gcldcloozcpad vulpen; C. v. Roo-
dc. KL Houtstraat 2o. vulpotlood: J.
Meerman. Schccpcrsstraat 34. voet»
bal; A. Wensing. Asstndol verstraat
31 zw, motor-duo'/adcl; J. Zwier,
Alb. Thijmstraat 16. vulpenhouder-
Terug tc bekomen bij: Kantoor
Ophaaldienst. Kinderhuisstrsat 2,
broche; I. Bnatstra. Begijnhof 31 rd
brcukbsnd: C. Beek. Bet je Wolf»
straat 12, donkerbruine hond; Kroon.
Fcpijustrant 43. zwart hondje; C.
Christians. Romoicnatraat 27, porto»
roonnaie; Kors. Dr. Lcydsstraat 41.
groote schroevendraaier; Bur. Lich.
Opv„ Kleine Houtweg 47. 7 jden
sjaal, W. C. Bouma, Lcidschcstraat
28f, sigaren cn sigarenaansteker; C.
Broekhuizen. El/cnplcin 31, rijwiel»
Jiandbcschcrmcr: J. Pool. Bothastr.
110, scinrcglcmcnt N.S.; W. M. A. v.
Wijnpene, Vcrspronckwcg 127. vul»
potlood; K. Wcstra. Scbotervccaatr-
14. zakmesje: W. Gerritsen. Mcroq
vingenstraat 33, damesarmbandhor»
loge.
Forberg had zooveel op en aan te mer
ken over myn schilderijen, dat de tyd
omvloog. Het A een geleerde heer. hoor.
en je mag wel erg veel respect voor hem
hebben, ze! de Geheimrat schetsend.
Ze keek h<t> verschrikt aan.
O. meneer Forberg! En ik had er
nog we! op gerekend, een goeden vriend
in u te zullen vinden.
Dc Oeheimrat houdt me een bietje
voor den gek. Ik hem alleen maar een
groot kunstliefhebber: maar ik zou nooit
voor een schildery die nog veel schoo-
nere werkeiykheid kunnen vergeten,
antwoordde hy complimenteus.
Het was een kostciykc maaltyd voor
de drie vrienden. De kleine ronde tafel
a-as met het fijnste porceleln en zilver
gedekt: tn de moo'. gesiepen glazen fon
kelde dc gouden Rynwyn; het licht uit
een boven de tafel hangende lamp. ge
dempt door een rose kap. overgoot hen
met een warmen schijn. Er. een zoel
windje droeg den zachten geur van de
voorjaarsbloemen in dc kamer.
VrU laat ging Dr. Forberg naar huis.
Tot morgen, riep de Geheimrat hem
na en hy antwoordde met dezelfde
woorden Wie zal he mkvahjk nemen,
dat hy daarby meer aan Selma dan aaa
Siakia dzcht?!
(Wordt vervolgdJt
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN 60 CENTS PER REGEL.
