HAARLEM'S DAGBLAD
FLITSEN
VERMIST
WOENSDAG 18 JAN. 1928DERDE BLAD
VAN OUDE TIJDEN.
JHR. SALVADOR, MUGGENZIFTER OF VERDEDIGER
VAN ONRECHT?
Een woelig raadslid. De gestolen
panden. - De huurcontracten van 1804.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1106 STANDEN
Het lage nummer.
Zoo rustig leefden de Haarlemmers in
het midden der vorige eeuw, zoo gemoe
delijk ging het toe in hun stadje, en het
stadhuis was een geheimzinnig huis.
Ruim twintig deftige lieden, door ruim
negenhonderd gegoede burgers gekozen,
vormden den Raad. Niemand bekom
merde zich om zijn vergaderingen, zelfs
geen verslaggever; Je zag er dan ook
geen vrije, zelfs geen gereserveerde tri
bune. Aan luisteraars had een patrici
sche" Raad geen behoefte. Zoo qualifi-
ceerde Kees de mopperaar het Stads
bestuur. En vele ontevredenen mopper
den mee.
Als tolk dezer ontevredenen trad
jonkheer Salvador op. Een „woelziek,
eerzuchtig, lastig voorwerp", zeider.
zijn vijanden. Neen. antwoordden zijn
vrienden, een volksman, die zijn belan
gen aan 't algemeen welzijn opoffert, en
zij noemden zijn naam met dien van Ol-
denbarnevelt en van de gebroeders de
Wit, helden, die „hun vrijheid cn leven
opofferden voor de zaak des volks". Van
zijn vrijheid is de heer Salvador inder
daad een poosje beroofd geweest. Opge
wonden menschen spraken van de „Ne-
öerlandsche Bastieije", waarmee ze be
doelden de gevangenis bij het Leidsche
plein te Amsterdam, waar de ionker een
maand lang geleefd had van „brood,
gort, ratjetoe en water". Ik geef toe, dat
dit een eenvoudig menu was, maar ont
ken, dat liet vonnis door de Rechtbank
gewezen, iets had van een „lettre de
cachet". Immers aan de uitspraak was
een langdurige behandeling der zaak
voorafgegaan, maar zoo'n gezegelde brief
maakte minder omslag. En ofschoon zijn
medestrijders in hem een martelaar za
gen. is deze Haarlemsche volkstribuun
tcch niet onschuldig veroordeeld.
De lezer heeft reeds bemerkt, dat. de
rust waarvan ik sprak, verstoord is, en
ik waag de veronderstelling, dat hij
wenscht te weten, hoe dat is toegegaan
en wie die rustverstoorder, die beroerder
in Haarlem eigenlijk was. De zetter, die
u de vorige maal mijn woorden voor
zette. hield het ervoor, dat de heer Sal
vador „griffier" bij de dragonders was
geweest; de waarheid is. dat hij bij deze
ruiters als „officier" heeft gediend.
Reeds als kind wilde hij krijgsman wor
den, maar zijn ouders gingen aanvanke
lijk op dit verlangen niet in. Zij zonden
hem naar Leiden, waar hij in het voor
jaar van 1831 als student in de rechten
werd ingeschreven. 'Het volgende jaar
stonden ze hem toe dienst te nemen
als vrijwilliger tegen de Belgen. Hij trok
wel niet uit, maai- had nu toch den
voet in den stijgbeugel. In 1839 zat hij
te paard: in dit jaar zag hij zich. na
een met goed gevolg afgelegd examen,
bevorderd tot officier bij de lichte dra
gonders.
Vijf jaar later kwam hij te Haarlem
in garnizoen, maar reeds in 1848 verliet
hij den militairen dienst. Een cabaal-
tje, een poging om hem zedelijk dood te
verklaren die groote opschudding maak
te, ga ik met stilzwijgen voorbij. Ze
deerde den man niet. ontnam hem al
lerminst de achting zijner medeburgers.
Integendeel, in September 1831 vaardig
den ze hem af naar den gemeenteraad,
in Februari 1853 brachten de kiezers
hem in de Provinciale Staten. Met goed
vertrouwen. Immers deze afgevaardigde
had zich door zijn geschriften doen
kennen als een oprecht vaderlander, die
zich beijverde ..om zijne landgenooten.
zonder onderscheid van rang of stand,
te stellen in het daadwerkelijk genot
FEUILLETON
NaarhetDuitsch van
F. ARNEFELDT.
Vertaald door
JAC. VAN EMDEN.
31)
Op ultnoodiging van den Ge helm rat
kwamen er den volgenden dag eenigen
van de beste kunstkenners op de villa
in Charlottenburg en onderzochten den
vermeenden Rembrandt nauwkeurig, De
twijfel aan de echtheid was bijna alge
meen. Enkelen echter hielden het schil
derij voor het werk van een leerling van
den grooten Hollander, terwijl anderen
aan een copic dachten. Met de meening
van Dt. Forberg, dat men met een
heel gewone vervalsching te doen had.
konden de heeren zich aanvankelijk niet
vereenigen.
Dr. Forberg verdedigde zijn meening
echter met een bewonderenswaardige
kennis van zaken en met groote scherp
zinnigheid en slaagde er ten slotte in.
büna al zijn tegenstanders te overtui
gen. Op verzoek van een der grootste
autoriteiten op kunsthistorisch gebied
schroef hij voor een onder dier.s redac
tie ."taand, z*vr gezien tijdschrift voor
van de staatkundige en godsdienstige
vrijheden en rechten, aan hen verze
kerd en toegekend in de grondwet van
1S4S".
Alweer, zóó meenden zijn geestver
wanten. Zijn tegenstanders daarentegen
vonden, dat hij een muggenzifter was.
Zeker is. dat hij dc puntjes op de i zette.
Nauwelijks in den Raad, zendt hij een
adres een van zijn vele adressen
aan Gedeputeerde Staten betreffende
„de laatste gemeente-verkiezingen". Met
dit adres begint de oud-cavallerie-offi
cier den strijd, dien hij tenslotte ver
liezen zou. Hij klaagt over „illegaliteiten
in het proces-verbaal voorkomende Wie
die onwettigheden nauwkeurig bekijkt,
herinnert zich. dat er menschen zijn, die
spijkers op laag water zoeken. Is een
dicht gevouwen blad wit papier, door een
kiezei- in de bus geworpen, een stem
briefje? Ook dan, indien het ongeze
geld en niet ingevuld is? Zeker, meende
Salvador, al is zoo'n stembriefje ongel
dig, het is en blijft een stembriefje. Stel
lig niet oordeelde het stembureau, zoo'n
briefje leggen wij ter zijde, het telt niet
mee. Men begrijpt goed, dat ik op deze
kwestie niet verder inga. Het medege
deelde is voldoende om u te doen gevoe
len, dat hier meer dreigde.
Uw voorgevoel bedriegt u ditmaal niet.
In 1852 wordt in de stadsbank van lee
ning een tekort van 3146 panden ont
dekt, vertegenwoordigende een waarde
van ruim 41.000. Kier viel voor den
strijdlustigen jonker, die „als het ware
zelfs in den slaap onder de wapenen
bleef", iets te doen. Hij betoogde, dat
de diefstal niet zou gepleegd zijn, indien
de commissarissen der bank hun plicht
betracht en behoorlijk toezicht gehouden
hadden. Daarom drong hü erop aan, dat
zij en niet de burgerij de schade, die uit
den diefstal voortvloeide, zouden dragen.
Over deze zaak is heel wat te doen
geweest, meer dan ik zeggen kan. On
getwijfeld waren zoowel het gemeente
bestuur als heeren commissarissen na
latig geweest in het vervullen van hun
plicht. De destüds gezaghebbende
rechtsgeleerden Goudsmit. Metman en
Donker Curtius, zeggen in hun advies,
op verzoek van den Raad uitgebracht,
dat de commissarissen geen inventari
satie hadden doen houden en verzuimd
hadden de verplichte jaarlijksche tel
ling te doen; en dat het Dageljjksch Be
stuur sedert de invoering der gemeente
wet de bank nic-t had bezocht. Hierdoor
was een wettelijk voorschrift veron
achtzaamd. Maar zij missen hier liet on
misbaar verband tusschen oorzaak en
gevolg: het bewijs ontbreekt, dat door
de nakoming van het voorschrift de
schade zou zijn voorkomen. Mitsdien zijn
zij van oordeel „dat er geene termen zijn
om door en namens de Stad Haarlem,
hetzij tegen de Commissarissen der Bank
van Leening, hetzij tegen het dagelijksch
bestuur, een eisch in regten in te stel
len tot vergoeding van het nadeel".
Salvador had zijn doel gemist, maar
zich vele vijanden gemaakt. De zaak der
„Haarlemsche Contracten van 1804"
stelde hen in de gelegenheid van hun
vijandschap blijk te geven. In 1804 had
de stad verscheidene perceelen verhuurd,
met de bepaling, dat de huurders, tegen
betaling van een kleine som, eigenaars
zouden kunnen worden. Destijds hadden
die perceelen weinig waarde, nu, in
1S54 waren ze belangrijk in prijs geste
gen. Daarin vond een huurder aanlei
ding te verzoeken het door hem gehuur
de perceel te mogen koopen voor een.
overeenkomstig de bepaling van 1804,
zeer lagen prijs.
Het bleek intusschen. dat de bedoelde
contracten niet meer geldig waren, zoo
dat de heer Salvador voorstelde ze in
het openbaar te verkoopen, welk voor
stel werd aangenomen.
Nadat dit besluit genomen was, wend
den zich een tweetal gegadigden tot den
Raad met het verzoek een der perceelen
onderhands te mogen koopen Hun ver
zoekschriften werden gesteld in handen
van een financieele commissie om te
dienen van advies. Zij bracht een rap-
port uit, waarin zij voorstelde belde ver
zoeken af te wijzen.
Om mijn lezers niet te lang met deze
onverkwikkelijke zaak bezig te houden,
vermeld ik slechts, dat een der re-
questranten kort daarop een tweede ver
zoekschrift indiende, waarop dezelfde
commissie een tweede rapport uit
bracht. nu ten gunste van den ver
zoeker. Om den schijn van inconsequen
tie te vermijden, zou de rapporteur, te
vens wethouder, het eerste rapport heb
ben vernietigd en daarvoor in de plaats
gesteld hebben een ander, waarop de
datum en de nummers van het vernie
tigde waren gesteld.
De heer Salvador ging naar den Offi
cier van Justitie, en de zaak werd ge-
beeldende kunsten een artikel, getiteld:
„Valsche Rembrandts". Dit artikel baar
de een groot opzien en gaf aanleiding
tot levendige discussies. De polemiek be
perkte zich niet tot de kringen der
kunsthistorici, ook niet tot de vakpers,
maar de gehcele dagbladpers nam er
aan deel. Elk beschaafd mensch en
wie er voor wilde doorgaan interes
seerde zich voor het geval en weken
lang vormde het het onderwerp van ge
sprek. Dr. Forberg was met één slag een
bekend man geworden.
In Londen, in St Petersburg en in
verschillende steden van Duitschland.
werd hem een onderzoek naar daar aan
wezige Rembrandts opgedragen.
Na betrekkelijk korten tijd stond het
toen vast. dat er een groot aantal val
sche Rembrandts op de door hem ont
dekte wijze waren gefabriceerd en in
den handel gebracht. De meeste hadden
hun weg naar Amerika gevonden en
het bleek dat tn Engeland al deze ver-
valrohingen den vervaardiger kolossale
sommen had opgebracht, als hij die ten
minste niet met een groot aantal mede
plichtigen moest öeelen.
Drie maanden na de ontdekking var.
de valsche schilderij in de collectie var.
Gehcimrat Graupner, was de zaak bii
hen, die er niet rechtstreeks bij betrok
ken waren in het vergeetboek geraakt.
In de BerlUnsche kunstwereld daaren
tegen werden allerlei geruchten ge
bracht voor de rechtbank Beroering
open brieven, ingezonden stukken! Maar
de justitie kon geen boos opziet ontdek
ken, zoodat rechtsingang tegen de aan
geklaagden niet werd verleend.
Opnieuw was Salvador teleurgesteld.
En nu trad de genoemde rapporteur.
Jhr. L. J. Quarles van Ufford, als aan
klager op. Deze beschuldigde zijn mede-
raadslld. op grond van berichten in de
krant, van laster en lasterlijke aan
brenging. Weer stormde het. hoogop
woei het stof. Maar toen de wind was
gaan liggen, zat Jonkheer Mozes Salva
dor achter slot en grendel, en had hij
voor vijf Jaren zün burgerrechten ver
loren.
Hij was raadslid af. Daarom was het
zijn vijanden te doen, insinueerden zijn
aanhangers. En bij zün ontslag uit de
gevangenis brachten ze hem een ovatie.
Ze huldigden den volksman en zetten
hem de martelaarskroon op.
H. E. KNAPPERT.
LETTEREN EN KUNST
MUZIEK.
VIJFDE CONCERT DER HAARL.
BACHVEREENIGING.
„Een echt ouderwetsch degelijk con
cert" zou men geneigd zün te zeggen,
als men over 't hoofd zag, dat een werk
als Strauss* „Don Quixote" vóór nog geen
kwart eeuw geleden als het summum
van modernen cacophonischen onzin
werd beschouwd en bespot. Dat nu reeds
heele gedeelten .klassiek" klinken be-
wüst hoe snel tegenwoordig de kunst
uitingen en daarmee gedeeltelijk onze
kunstopvattingen zich wijzigen. Wat er
van stabiel zal blüven is natuurlijk bü
de overmaat van cacophonie-minnende
genieën waaronder we in dezen tüd
gebukt gaan, nog niet te zeggen.
In elk geval is de cacophonie bü
Strauss nooit doel. maar middel tot uit
drukking van leelijke of met elkaar
strijdige invloeden, en daarbü vaak het
resultaat van een oontrapunctiek, op
zich zelve verwonderlijk kunstig en
geniaal, die 's werelds conflicten met
uiterste niets ontziende consequentie op
muzikaal gebied overbrengt. De voor
beelden daarvan zün in de partituren
van „Till Eulenspiegel", „Also sprach
Zarathustra", „Don Quixote". „Ein Hel-
denleben" enz. in verbazing- en eerbied
wekkende hoeveelheid aanwezig: doch
zü liggen niet alle voor het grijpen: er
moet vaak gedolven worden om deze
schatten aan het licht te brengen.
Hoe in „Till Eulenspiegel" de noten
a-f-b-c-cis-f, in „Don Quixote" a-bes-f-d
f, of wel a-b-fis-d-fis, gebruikt zün in
ontelbare omwerkingen en tegenstellin
gen kan slechts een studie der partitu
ren leeren. Bü de verklanking blüft
een deel daarvan den hoorder verbor
gen, en het is zeker een nadeel dat
Strauss aan het opneming?- en differen
tiatie vermogen van den doorsnee
hoorder te groote eischen gesteld heeft.
Overigens is Strauss eigenlijk geen
revolutionnair. Zün leidmotieven vond
hü bü Wagner, bü Berlioz (de „idee
fixe" uit de „Symphonie fantastique"
b.v.) zelfs bü Weber voorbereid, maar
geen van deze heeft de karakteristiek
In de motieven zelve en in de onuitput
telijke variatie of metamorphose daar
van zóó weten fce treffen cn weten door
te voeren als Richard Strauss. In dit
opzicht is „Don Quixote" een even schit
terend voorbeeld als het vaker uit
gevoerde „Till Eulenspiegel's lustige
Streiche" en we mogen Van Anrooy
dankbaar zün dat hij dit hier in vele
Jaren niet uitgevoerde werk weer eens
op het programma plaatste. Dankbaar
ook aan Charles van Isterdael en Jean
Devert voor de voortreffelijke vertol
king van de solo-violoncel- en solo-alt
partijen, waarvan vooral de eerste de
hoogste technische en muzikale eischen
stelt.
Er was gisteravond nog veel meer
reden tot bewondering en dankbaarheid.
Na een uitnemende, klankvolle uitvoe
ring der schitterende .JEuryanthe"-
Ouverture kregen we een weergave van
Brahms' vioolconcert, die in de annalen
van Bach nauwelijks zün weerga zal
vinden. Georg Kulenkampff, de jonge
violist, die zich hier verleden jaar met
Beethoven's concert introduceerde en
wiens spel toen nog tot verdeelde mee
ningen aanleiding gaf, droeg het con
cert van Brahms voor. zóó volmaakt In
stijl en technische beheersching. robust
en teeder, geestdriftig en gereserveerd,
naar den aard, als we hier nog niet heb
ben gehoord Voorzeker zou het hem
fluisterd. Men wees elkaar op het herme
tisch gesloten atelier van Moritz Heu-
felder en op de ruimere middelen, waar
over deze blijkbaar beschikte zonder dat
iemand begreep, uit welke bronnen deze
kwamen. Men sprak ook van zün geest
drift voor Rembrandt en van de opval
lende tegenstelling die er bestond tus
schen zün afgod en dc schilderüen, die
hjj zelf maakte! Uit al deze feiten trok
men eigenaardige conclusies, zonder
daarvoor echter eenig bewijs te kunnen
aanvoeren. Maar zün kunstbroeders me
den hem nog meer dan vroeger.
Alleen Otto Gabler, die het ongeluk
had. dat zün drie Scandinavische schil
derüen door de jury der groote BerlUn-
sche tentoonstelling waren afgewezen,
had zich nog nauwer bü hem aange
sloten. Eiker, avond kwam in de wo
ning van Heufelder een gezelschap bü-
een. uit steeds twüfeiachtiger elemen
ten samengesteld, dat het grootste deel
van den nacht doorbracht aan de speel
tafel. waar aanzienlüke sommen werden
verloren en gewonnen.
Otto's bezoeken aan het huls van zün
vader werden steeds zeldzamer; hü vond
het daar nog onbehaaglijker dan vroe
ger. Aurelia verkeerde in een toestand
van voortdurende, halfwaanzlnnige op
winding. want al haar pogingen om
Gustaaf Forberg weer voor zich te vin
nen waren mislukt. Hoe bekender en be
roemder Dr. Forberg werd. des te zic-
zonder de intelligente medewerking van
Van Anrooy en zün orkest niet mogelijk
geweest zün zich zóó te geven zonder
de eenheid in gevaar te brengen, maar
juist die medewerking schiep een geheel
van zeldzame volkomenheid, althans
in de eerste twee gedeelten. En ik ma6
dit verslag niet besluiten Bonder een
extra woord'van hulde aan Jaap Stotün.
den grooten hobo-kunstenaar, die de
solo in het Adagio tot een stuk van
wonderbare, kuische poëzie maakte.
Een avond van groote en mooie in
drukken zonder tal!
KAREL DE JONG.
„VOX HUMANA", SANTPOORT.
Deze gemengde zangvereeniging gaf
een concert voor hare donateurs en
kunstlievende leden in het gebouw
„Zomerlust".
De groote belangstelling voor deze
bloeiende vereeniging werd gedemon
streerd met een propvolle zaal! De in
den laatsten zomer op het concours te
Zandvoora behaalde medailles wer
den hedenavond door den voorzitter
aan het vaandel bevestigd. Dat het on
der de muzikale leiding van den heer
Joh. Brands „excelsior" moge gaan!
Een üdele hoop zal dit wel niet blijken
daar de heer Brands zich een zeer ver
dienstel ük koorleider toont. Wat
meestal niet het geval is met dergel Uke
koren er werd over 't algemeen goed
zuiver gezongen. Ook de solisten die
hunne medewerking verleenden, spaar
den ons gehoor voor onzuiverheid. Mej.
Betty Dijkstra uit Haarlem zong zeer
zuiver, met groote trefzekerheid, terwijl
deze factor in het cellospel van den
heer Wim van Greuningen uit 's-Gra-
venhage ook onberispelijk was. Het
koor zong o.a. met muzikale voor
dracht „Den Uil", van A. Diepenbrock.
een der zeer weinige Nederlancteche
componisten die werkelijk eerbied af
dwingen. Het overige, geheel Neder-
landsche programma van koor en zan
geres beteekende muzikaal weinig. Het
heel goed gezongen „De Gypten" van
F. J. Roeske maakt hierop een gunsti
ge uitzondering.
Als een knap stukje werk releveer ik
de uitstekende uitvoering van het
laatste couplet van Diepenbrock's ,Den
Uil". Als de klank iets meer sonoor en
de inzetten nog iets geiijkcr waren zou
de voordracht van sommige liederen
werkelijk „af" wezen. Mej. Betty Dijk
stra stelde haar vooral na de pauze
mooi geluid in dienst ran eenige lied
jes, o.a. van R. Hol en Verhulst. Zoeti
ge liedjes van Koolman en B. Zweers
verzekerden haar groot succes. Met
haar guitige, muzikale vertolking van
„Maartje van Schalkwijk" van R. Hol,
werd zü door enthousiast applaus tot
een herhaling van dit lied gedwongen.
Ondanks net uit overbekende
werken bestaande programma, was ech
ter het optreden van den cellist Wim
kelüker werd haar verlangen naar hem;
vooral toen ze meer door instinct dan
door waarneming, de eigenlüke reden
van zün afwijzende houding begreep.
Hü hield van een andere cn die an
dere was Selma von Kirchdorf.
Dit vervulde haar met oen aan waan
zin grenzende Jaloezie en in haar uit
barstingen van vertwijfeling verwensch-
te ze Selma, zichzelf en Gustaaf. maar
het meest den moordenaar van For
berg. in wlcn ze de eigenlijke oorzaak
van al haar ellende zag. Maar dan kwam
ze in hevig conflict met haar vader
G&bler kon niet hooren dat er over den
moord gesproken werd en werd dol drif
tig. zoodra dit onderwerp werd aange
roerd.
Er was maar een ding. dat hem nog
meer buiten zichzelf bracht, nl. wanneer
rijn zoon hem geld vroeg. Dan schreeuw
de en jammerde hü. ging als een be
zetene te keer. verzekerde, dat hü maar
een arm man was. dat Otto hem al had
geruïneerd en dat hü zich niet heele-
msal voor hem zou uitkleed en.
OUo vroeg dan ook niet meer: dc
kleine bedragen die hü van zün vader
kon loskrügen. stonden toch in geen
verhouding tot zün behoeften. I'ij speel
de nu met afwisselend geluk en als zün
eigen k2-> uitgeput was, dan stond die
van Heufelder. die onuitputtelük scheer,
tot rijn beschikking. Zoo verliepen er
maanden.
van Greuningen muzikaal het be
langrijkste van dit concert. Door den
kleinen omvang der cello-litteratuur
hoort men nu eenmaal zelden een min
der bekend werk, tenzü de speler zeer
ver gevorderd is. Wim van Greunin-
gen's spel is gevoelig en mooi van
klank, soms kan de klank nog voller.de
uitdrukking d:eper. zooals In „Aria"
van J. S. Bach. De begeleiding door
den heer Brands was niet steeds geluk
kig. In de prachtige .Elégie" van G.
Fauré b.v. bezorgde de met fouten door
spekte begeleiding den solist menig
moeilijk oogenbltk. Ook leed de expres
sie van deze hartstochtelüke droom
hieronder. Het zoo afgespeelde werkje
„La Cinquontafno" van G. Marie,
speelde deze cellist zoo frisch cn gra
cieus. dat het weer nieuw cn interes
sant voor mij werd. Alles bü elkaar ge
nomen dus een uitnemend geslaagd
concert. Mej. Betty Dükstro ontving
bloemen cn het publiek toonde zijn
dankbaarheid aan solisten en koor met
steeds gul applaus.
PIET MÖHRINGER
UITGAAN.
CONCERT UITGESTELD.
Wegens ziekte van den heer Peisky,
zal zün concert met den heer Bood a
tot een nader te bepalen datum worden
uitgesteld.
BOEVEN EN BURGERS.
Zaterdag 21 Januari geeft de N.V.
„Het Nieuwe Nederiandsch Tooneel",
artistiek leider Louis Saaiboni. in den
Stadsschouwburg te Haarlem één enke
le voorstelling van „Boeven en Burgers"
23 rijk geschakeerde tafreclcn van
vreugde illusie en werkelijkheid door
A. Defresne en Francois Pauwels, naar
het gelüknamig© werk van Francois
Pauwels.
Nagenoeg het gehcele gezelsraao
werkt in deze opvoering mede. De voor
naamste rollen zün in handen van do
dames Magda Janssera en de heeren:
Louis Saalborn. Bar: Kreeft. Oscar
Toum'.aire. Elias van Praag. Jonan te
Wechel. Floor la Roche, R'.en van Nop
pen. Frans Nienhuys en anderen.
Regie en enscencering Louis Saal
born.
Décors van de N.V. .Ret Nieuwe Ne
deriandsch Tooneel". vervaardigd op
eigen stellers.
Ccm. Orgelconcert.
A.S. Vrijdag zal wederom een Gem.
Orgelconcert plaats vinden. De beroem
de cellist Thomas Canlvcz zal hierbü
zün medewerking verleenen.
Een zeer mooi programma is samen
gesteld. zoodat den bezoekers weer een
kunstvolle avond wacht.
Abonnementsconcert.
Op het derde abonnementsconcert van
de Holl. Conccrtdir. Dr. G. de Koos te
Haarlem op VrUdng 29 Januari in den
Stadsschouwburg zal de beroemde Joego
Slavische vlolist Zlatko Balokovic een
recital geven. Ignaz Tiegerman zal den
kunstenaar aan den vleugel begeleiden.
Balokovic. die een groote tournee door
Nederland mankt, zal hier werken van
Francoeur-Krcisler. Tartlni-Krebler,
Mozart, Mendelssohn. Smetana, Balogh.
de Sarasate en Saint Saëns ten gehoore
brengen.
HOOFDSTUK XIV.
Mor: Heufelder liep met groote pas
sen zün weelderige kamer op cn neer.
een brief ln de hand.
Wat een ellendeling! Ik heb hem
schatrijk gemaakt, en nu weigert hij mü
zoo'n klein bedrag, waarop ik nog recht
heb. op den koop toe. knarsetandde hij.
De zaken gaan niet meer. schrüft de
schoelje, zelfs in Amerika Is men las
tig geworden: die Dr. Forberg heeft ons
goudmüntje totaal kapot gemaakt. Wie
heeft nadeel gehad van mün handig
heid? De menschen waren gelukkig met
hun echte Rembrandts cn zullen er hem
heelemaal niet dankbaar voor zün. dat
hü ze uit hun zoeten droom heeft wak
ker geschud.
Maar met dat al krijg ik geen cent
binnen, ging hij stampvoetend voort.
Die schurk Langley schrüft waar
achtig. nog, dat ik met mün hooge in
komsten toch wel iets opzij moet heb
ben gelegd. Alsof iemand, die maar een
penseel ter hand behoeft te nemen om
het goud te zien toevloeien, tot sparen
zou komen! Ik verdraai het. mün leven
te veranderen en mijn vüanden het ple
zier te gunnen, dat ik als een obscure
kerel van het tooneel moet verdwünen.
Ik weet heel goed dat ze me ervan ver
denken. dat ik de maker van de valsche
Rembrandts ben. Ellendige stumpers, die
(Nadruk verboden).
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN
60 Cent» per regel-
Wij verzoeken uw aandacht
voor de stands 40 en 16 der
CHRYSLER, en PEUGEOT-
automobiclen op de R A.I.
show. Allccnvcrtcgenwoor-
diging voor Haarlem en
omgeving 10
Autogarage Daan Houtkooper
Lcidscnevaartwcg 173,174. Tel. 14596
DIRK SCHIFER.
De pianist Dirk Schilfer zal .Maandag
23 Januari een Ohopin-avond geven tn
den Stadsschouwburg.
AFSCHEID VAN
DR. TJIPTO.
DE ZONNIGE TOEKOMST.
Een afscheidsgroet van den tra ar Am-
bon verbannen dr. TJipto aan zün geest
verwanten houdt, noalt wü Sn een
Ar.eta-bericht lezen o.a. *t volgende ln:
„Ik wil niet klagen maar ook niet on
derzoeken in hoeverre de straf verdiend
is. Wat de Rrseering doe: is welge
daan. Ik wil alleen eenvoudig afscheid
nemen omdat het zoo gek is met stille
trom te vertrokken. Ik wil zoo min moge
lijk stof opjagen".
HU verzoekt niet het minste gewicht
te hechten aan zün val.
„De toekomst van ons land en ons
volk ligt in het heden, en dat heden
ben: u. GU Jhocgt niet het minste na
laten om die toekomst zoo zonnig mo
gelijk to maken. Ik wil niet de vraag
behandelen hoe dit gedaan moet worden.
In r.iljn positie is elk woord te veel
gezegd en een verduistering dier toe
komst is geen au revolr, nu ar adieu".
BIJZETTING J. J. VERHOEFF.
Maandagmiddag is ln het Mausoleum
op dc begraafplaats aan de Klever-
laan te Haarlem he. stoffelijk over
schot bijgezet van den heer J. J. Ver
hoef!. oud-directeur van de Kon. Ncd.
Stoomboot Mü-
In de aula waren o.a. aanwezig de
directeuren van de K. N. S. M.. dc hec-
hen E. Heldring en Paul den Tex. De
eerste sprak van zün waardeering voor
het werk van den heer Vcrhoeff. dt$
vaste leiding aan de K.N.S.M. had gege
ven, en daardoor zün niet te onder
schatten bctcekcnis heeft gehad voor de
Amstcrdamschc scheepvaart. Spreker,
die gedurende 18 jaren heeft mogen
samenwerken met den heer Vcrhoeff
aeide. dat de nagedachtenis van den
heengcg.ir.cn oud-directeur der directie
van de K.N.SM, een steun za! zün bij
het werk dat zü op zijn weg zün voort
gegaan on zullen blijven voortgaan.
De predikant bü de Remonstrant
se hc gemeente. Dr. A. H. Haentjens
richtte eenige woorden van troost tot de
ftafiia
In hun jeugd had de heer J. WUlems.
oud-notaris alhier, samengewerkt met
Verhoef f; en het was hem een behoefte
thans te getuigen van zijn groote sym
pathie voor zijn vriend.
De heer Onnen. een neef van den
overledene da: 'e namens de familie
voor de bewezen eer.
Jullie zün. wie van Jullie doet het me na"
Maar lk ben nog niet aan het eind
van mün Latün, mompelde hü lachend,
terwü'. hü rich op het voorhoofd sloeg:
Waar dt>' uit Is gekomen, daar z't
nog meer. Met de Rembrandts Is het
uit, maar dan gaan we het nu probecren
met Murino en Velasquez. Er zün altijd
stommelingen genot z op de wereld, die
om de nieuw ontdekte Spaansche mees
ters even hard zullen vechten als tot
dusver om de oude Hollander- En ze
zullen ze nog duurder betalen, omdat
ze zooveel zeldzamer zijn.
Ik moet onm'.ddcl'.Uk naar Spanje,
pein^oc hl! verder, om mün nieuwe
voorbeelden grondig te bestudeeren.
Maar daarvoor moet ik duiten hebber..
Ik mag hier geen schulden achterlaten.
Ze moeten mij blijven houden voor den
rüken meneer, die alleen voor zün ple
zier op rets gaat. En de paar honderd
Mark die ik nog bezit, kan ik niet bü
het spel riskeeren.
Plotseling sprong hü op.
Otto G&bler! Ik heb dat Jongetje
nu al lang genoeg gespaard en vertroe
teld. nu helpt er geen lieve moederen
meer aan; nu moet hij er maar aan ge-
looven!
Lupus in fabula (de wolf uit het
sprookje), riep hü. toen dc Jonge schil
der Juist binnenkwam.
CWordt vervolgd.)
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN A 60 CENTS PER REGEL
EMSER PASTILLES
Het afdoende middel
.ogen hoest en verkoudheid
en alle aandoeningen der slijmvliezen.
Prijs per aluminium kokertje 60 cent.
