H. D. VERTELLINGEN
WEENSCHE BRIEF
STADSNIEUWS.
HAARLEM'S DAGBLAD DONDERDAG 19 JAN. 1928
(Van onzen correspondent).
Een gewezen Oostenrijksche aartshertog als schouw
burgregisseur. Het geheimzinnige verdwijnen van
Johann Orth, den voormaligen aartshertog Johann
Salvator. Een keizerlijke prins en kruidenier, die
voer de eer van zijn familie en voor de nagedachtenis
van zyn oom opkomt.
Wecnen, Januari.
In de keizerlijke Habsburgache familie
zijn tegen bet einde van de vorige eeuw
verschillende mesalliances voorgekomen.
Er zijn Oostenrilksche aartshertogen
geweest, die tegen den wil van den keizer
met Jonge meisjes -.an burgerlijke fa
milie in het huwelijk wilden treden, er
waren ook leden van het keizerlijke
huis, die met aristocraten van logeren
rang huwden. In het eerste geval
moesten de betreffende aartshertogen
afstand doen van al hun prinselijke
rechten terwijl zij hun titel verloren. In
het tweede geval kon men wel iets door
de vingers zien door den aristocratischen
domes, met welke een aartshertog wilde
trouwen, een hoogeren rang en een hoo-
geren titel te geven, zooair. o.a. liet ge
val was met gravin Eophie von Choiel:.
die met den troonopvolger, aartshertog
Franz Ferdinand huwde cn die door
Frans Jozef tot hertogin von Hohenberg
werd verheven.
Tot de aartshertogen, die ophielden
deel uit te maken van de keizerlijke fa
milie behoorde aartshertog Johann
Salvator. uit den Tocoonschcn lijn van
l-.et Ilobsburgsche huis. HU was tot over
de ooren verliefd op een ollorbekoorlijk-
ste Jongedame. MUly Stubel geheeten.
Men wilde he:n verhinderen met haar
in het huwelijk te treden. Hij deed af
stand van al zijn rechten cn van zijn
prlnselijken naam en rang. hy nam den
ecnvoudlgen burgerlijken naam Johann
Orth aan: (zooals een eeuwen oud
kasteel bij Gmunden aan de Traunsee
heet?) en leidde de uitverkorene zijns
harten in 1989 naar het altaar. Sinds
dien leefden zij te zaaien als „Hcrr und
Frau Orth".
„Herr Orth" schafte zich een schip
aan. IT1J wilde weg uit Oostenrijk cn weg
van zijn verwanten, waarvan de meesten
hem r.let meer zeer goed gezind waren.
HU wilde verre reizen maken en overal
op de wereld rondzwalken. Over verre
zeeën reizen en vreemde landen bezoe
ken. HU wilde alleen zUn mei zijn ge
liefde vrouw en met de kleine beman
ning van zijn schip cn boven en rond
zich niets anders zien dan den ultge-
slrekten hemel en de wijde, wijde zee.
De gewezen aartshertog en zUn vrouw
voeren dan over de groote wateren, tot
men op een gegeven oogcnh'.ik niets
meer van hen noch van hun schip hoor
de. Algemeen hecmt men aan, dat het
fich'p. dat „Margherita" heette, met man
en muis is vergaan, hoewel er af en toe
geruchten opduiken, dat Johann Orth
ergens in Amerika leeft of dat men hem
"ëWers'treeft gezien. Het zijn srgen en
siprookjcvcrhalen. die zich om de myste
rie van eiken plotseling uit het open
bare leven verdwenen prins vaztknoo-
pen.
Frledrich Schreyvogel, een zeer ver-
dlenstclUk Oostenrijksch auteur en dlch-
ter. heeft een tooneelstuk geschreven,
dat ..Johann Orth" heet en dat zich met
de tragedie van den door zijn eigen fa
milie verstootcn aartshertog bezig houdt.
Van dit s:uk wordt thans de première
in het „Deutsche® Volkstheater" te Wce-
nen gegeven. Als regisseur bij de repe
tities is "n neef van Johann Orth opgetre
den. Leopold Woelfling geheetcn. die
evenals zijn oom Johann Salvator. ook
indertijd afstand heeft gedaan van zijn
nartshertogelUke rechten. Vroeger heette
hU aartshertog Leopold Salvator. Ook
hU vatte liefde op voor een burgermeis
je en ook hij nam zelf een burgerlijken
naam aan. dien van Leopold Woelfling.
Hij heeft in de laatste jaren tal van ar
tikelen en memoires voor Weensche dag
bladen geschreven en ongeveer veertien
maanden geleden heerschte grooté op
winding in de voorname Weensche krin
gen, toen men hoorde, dat de gewezen
keizerlijke prins het niet beneden zijn
waardigheid achtte in een kruideniers
winkel in een volksbuurt te Weer.en
achter de toonbank te slaan Deze win
kel behoort aan zijn stiefdochter. Leo
pold zelf bedient vaak de klanten. Deze
komen binnen en zeggen: ..Een half
pond bot'r. keizerlijke hoogheid" of ..Een
kin petroleum. Herr Erzheriog". Want
al veert de gewezen prins zelf zUn titel
niet meer. toch kan het volk nog altijd
niet vergeten, wie cn wat hU eens
geweest!
Toen Leopold Woelfling nu hoorde,
dat er een tconrelstuk over het leven
van zijn oom in het ..Dcutsches Volks
theater" zou worden opgevoerd, stapte
hij naar den directeur- van dezen
schouwburg, dr. Beer, toe. Hy zeide, dat
hU eventueel zou protesteeren. wanneer
het stuk beleedigend zou zijn voor de
nagedachtenis van zUn verdwenen oom
cn voor de eer van zijn familie.
De schouwburgdirectie sloot nu een
overeenkomst met den voormaligen
aar»shertcg. waardoor zoowel hU als het
theater gediend zouden zijn. Men vroeg
Leopold Woelfling namelijk, of hU niet.
a!.-> regisseur aan de repetities zou willen
deelnemen. De gewezen aartshertog had
daar wel ooren naar. Bovendien bleek
Schreyvegels stuk hem buitengewoon
goed te bevallen. HU hielp de spelers bU
het schminken. hU gaf zeer nuttige wen
ken omtrent de uniformen, die bU ver
schillende gclegenl - "n vroeger aan het
Keizerlijke hof werden gedragen, hU
zorgde er vcor, dat de voorvallen op de
planken volkomen in overcenaft-mming
waren met de voorschriften der hof
etiquette en zoodoende wist hij het te
bewerkstelligen, dat de Weêners thans
een stuk te zich 'krijgen.' 'waarfri'de "gé-'
beui ir nissen en leven aan het voorma
lige keizerlijke hof der Habsburgers
waarheidsgetrouw worden voorgesteld.
W. M. BEKAAR.
EEN WEG HAARLEM—
PURMEREND.
BELANGRIJK PLAN
WU hebben reeds medegedeeld, dat
de provincie een uitgebreid plan heeft
opgemaakt voor aanleg cn verbetering
van wegen.
Haarlem's omgeving is daarbU niet
misdeeld. Integendeel er staan voor
onae stad zeer belangrijke werken op
het programma.
Een daarvan ls de w-eg Haarlem
Nauerna—Weslzaan—Zaandijk—Pur-
merend.
De lengte van dezen weg is ruim
25 12 K.M.. De bestaande weg is smal
en bochtig, zocdat hU voor doorgaand
verkeer vrijwel ongeschikt is.
Geen wonder, want nu behoort de
weg aan de volgende eigenaars:
het ryk:
de provincie;
gemeente Zaandam:
gemeente Wes ten an:
gemeente Koog nan de Zaan;
gemeente Zaandijk:
gemeente Wormerveer;
de Vcrcenyde Binocupolder:
polder Wesfaaan:
waterschap de Wijde Wormer.
Zoovele hoofden zoovele zinnen.
Over een plan tot verbetering moest
altijd tot in hc*. oneindige gecorres
pondeerd en onderhandeld worden..
Nu neemt de provincie de zaai: ter
ïwnd.
De breedte van den besbaanden weg
is van 4 tot 30 meter. Maar de stukken
van 4 Meter breed rijn talrijker dan
die van 30 Meter. De groote breedte
vindt men dan ook slechts op enkele
ulteonderlngsplft&tsen, De weg wordt
zooveel verbreed, dat de normale
breedte ben minste 13 meter wordt. Nu
vindt men hier en daar stukken waar
alleen een paardenpad bestraat is. De
gehcele weg wordt evenwel l::straat
mot klinkers of ander gesloten wegdek.
Naast den weg komt een fietspad van
2 1 2 Meter.
De weg zal loopen van den straatweg
HaarlemAmsterdam door den Ver-
«enlgdcn Binnenpoldcr naar Spaarn-
dam. Verder gart het over Nauerna
naar Westeaan cn Zaandijk naar Pur-
merend.
Om hlnderlUke bestaande bebouwing
be ontgaan worden enkele nieuwe weg-
vakken aangelegd tmaohen het Noord-
zoek anaal en het Gulspad cn tusschen
de Westzijde Ir. Zaandijk cn den
ringdijk van du Wijde Wormer. Deze
nieuwe stukken hebben een lengte van
9 1.10 KLM.
DE WERKLOOSHEID.
NIEUWE WERICLOOZEN-
ORCANISATIE OPGERICHT.
Woensdagavond werd door een groep
uit het W. A. C. Getreden werkloozen
een vergadering gehouden, om te komen
lot de oprichting van een nieuwe orga
nisatie. Ter vergadering werd besloten
dat de vergadering een openbaar ka
rakter zou dragen.
zu werd bijgewoond door den heer
Jean Ta gel Jr.. oud-voorzitter van het
W. A. C. dlc zich echter voor geen en
kele bestuursfunctie beschikbaar stelde.
Het bestuur werd als volgt samenge
steld: G Twlsk, voorzitter; Bos, le se
cretaris, Noman. 2e secretaris. Coersen.
penningmeester, Versscveld, en Bijster,
commissarissen.
De heer H. Boerstra hield daarna een
rede over het onderwerp: „Hoe te ko
men tot oplossing van het werkloozen-
vraagstuk". Om daartoe te komen, is
noodig een organisatie, zooals deze, de
zooveelst-e. die in den loop der tijden
opgericht is. betoogde spr. De organisa
tie zal den naam dragen van Neder-
Inndsche Vereenlging van Werkloozen
„Aller Belang". Spr. bepleitte verzeke
ring tegen werkloosheid door de werk
loozen zelf. om sterj: te staan tegenover
het Burgerlijk Armbestuur, en daartoe
te komen beoogt deze organisatie. De
werkloozen moeten geen werkverschaf
fing aanvaarden, waarbij men minder
dan het gcldendo loon uitbetaald krijgt.
De moderne bonden te samen met de
rechtsche groepen werken dat streven
tegen. Is eenmaal onze organisatie sterk
dan zullen wij wel medewerking krijgen,
meende spr.
Indien de overwerkvergunningen in
de metaalindustrie ingetrokken worden
kan minstens een derde der werkloozen
in de metaalindustrie te w4k gesteld
worden, volgens de statistiek. De over
blijvende twee derden kunnen werk vin
den bU de helde-ontginningen der Ned.
KctdemaatschappU. ir.dien slechts de
minister geld beschikbaar wilde stellen,
vervolgde de heer Boerstra.
Er ls te veel klassenstrijd onder de
arbeiders onderling, wat spr. de schuld
noemde van dc modernen, de S.D.AP.
De Haarlemse!* arbeiders zUn n'.ct ac
tief genoeg. Wanneer de havenplannen
ten uitvoer komen, moeten de werk
loozen op post staan, om hun plaats op
het werk op te elschen. zooals in an
dere steden gedaan wordt. Spr. legde
er don nadruk op. dat de organisatie on
afhankelijk is van politiek. De laksh.r'd
van de arbeiders wil zU verdryven. Hy
wekte op. om de nieuwe organisatie geen
steun te onthouden, en een eenheids
2ront tc vormen.
Spr. hoopte, dat leder op de volgende
vergadering eer. nieuw lid zou meebren
gen.
De heer J. Fagel Jr. maakte eenlge
opmerkingen, oa. over de salarisverhoo-
ging van den burgemeester, voorgesteld
door den heer Loosjes. die, naar spr.
meedeelde, tegelijk voorstelde de salaris
sen van de gemeente-ambtenaren te
drukken. Voorts bestreed spr. de hou
ding van het B. A. Spr. wekte op. om
van heden af gezamenlijk iederen mor
gen te trekken naar de Arbeidsbeurs,
en werk te vragen. gelUk Mr. Heerkens
Thijssen hem aangeraden had.
Tenslotte werden door de vergadering
eenige zaken van huIshoudelUken aard
geregeld, zooals het vaststellen der sta
tuten. De vergadering was niet druk be
zocht.
FOKKER-HULDIGING IN
DEN HAAG.
DE ,,OOST EN WEST-
PENNING.
Gisteren is in het restaurant Roval
te Den Haag aan den heer A. H. G
Fokker, door den voorzitter der Ver
eenlging „Oost en West", den heer R.
Zuyderhoff, de gouden eerepenning
dezer vereenlging uitgereikt, in tegen
woordigheid van een aantal genoodigden.
w.o. generaal Snijders, voorzitter van het
comité Vliegtocht Nederland—Indië. Ir.
J. F. de Vogel, voorzitter van de Kon.
Ver. voor Luchtvaart; ir. B. Stephan.
onder-directeur van d-e N.V. Vliegtuigen-
fabriek Fokker, en Hars Martin, waar
nemend directeur der K.L.M.
De heer Zuyderhoff hield de volgen
de rede:
„Mijnheer Fokker. Vliegensvlug, zooals
wel in uw geest zal vallen, ga ik over
lot wat mU als voorzitter van de Ver-
„Oost en West" een bijzonder aange
name taak is n.l. u te huldigen naar
onze wijze. Onze vereenlging heeft in
1924, toen zU 25 jaar bestand, een
gouden eere-penming ingesteld voor hen
die zich bijzon-der verdienstelijk zouden
maken ten opzichte van ons doel, het
nauwer aanhalen van de banden tus-
schen Nederland en de Oost en de West
Dank zU het vernuft, de kennis on de
werkzaamheid, zoowel van -u als van
de heeren Philips en hun medewerkers,
is het luchtruim dienstbaar gemaakt
aan de verbinding van Nederland met
zUn overm-sche gewesten. De onmete-
lUke afstanden, welke die deelen geschei
den hielden, bestaan daardoor niet meer.
Het was met het oog daarop, dat
de Verecniging „Oost en West" besloot
zoowel aan u als aan de heeren Philips
den gouden eere-penning toe te kennen.
Terwijl de uitreiking van die penning
aan laatstgenoemde heeren 'reeds in
Sept. J.l. heeft plaats gehad, moesten
wU met de uitreiking aan u wachten
op de gelegenheid, tot u eer.s van Ame
rika r.aar hier overkwam. Inmiddels
heeft uw vliegtuig nieuwe lauweren ge
oogst, door de postvlucht van luitenant
Koppen naar Oost-Indië en terug en
ondertusschen wordt een vliegtocht, ook
weer mot een Fokker, naar de West
voorbereid. De naam Fokker staat reeds
gexr.fct .in de geschiedrollen.. ..vaa... <je<
luchtvaart. HU zal ook verbonden blij
ven aan de koloniale geschiedenis vafa
den nieuwen tUd.
MUnheer Fokker aanvaard dan deze
eere-penning als een blijk van bewon
dering en hulde onzerzUds".
Onze oud-stadgenoot aanvaardde
de penning en beantwoordde de toe
spraak van der. heer Zuyderhoff. Het
was hem een buitengewone eer en vol
doening om van de Vereeniging. die
zoo actief is in het versterken der ban
den tusschen Nederland en de over-
zeesche gewer'.en. deze hulde te mogen
ontvangen. Het leidt z.i. geen twijfel,
dat een geregelde? vrbioding met Indië
in korteren tUd dan wU vroeger gedacht
hebben, tot stand zal komen, hetgeen
een der grootste factoren zal worden
ter bereiking van het doel der vereenl
ging.
De eere-penning draagt aan den eenen
kant ter weerszUden van een opgaande
zon de woorden „Oost- en West" en in
tan rand het opschrift: „Ter verster
king van den band tusschen Oost en
West". Aan de keerzUde is de volgende
inscriptie gegraveerd: „Aan Anthony
Herman Gerard Fokker, den grooten
vliegtuigbouwer, door wiens arbeid de
eerste passagiersvlucht en de eerste
postvlucht naar Ned -Indië mogelijk ge
maakt zUn. Jan. 1928".
Na dc uitreiking van den eere-pen
ning vereenigde men zich aan een ge
meenschappelijk noenmaal.
CONSULTATIEBUREAU VOOR
ALCOHOLISME.
De Verecniging tot Instandhouding
van het Medisch-Maatschappelijk Cou-
sultatie-Bureau voor Alcoholisme te
Haar lom, houdt haar jaarvergadering
op Woensdag 25 Januari in „Het Blauwe
Kruis".
De agenda vermeldt o.a, t uitbren
gen der jaarverslagen, het vaststellen
van dc begrcotlng, het aanvragen der
Koninklijke goedkeuring op dc statu
ten, reclasseering en propaganda.
UITGAAN.
EEN VROOLIJKE AVOND.
Naar wij vernemen zal de familie
Hofmann, het duo Hofmann en dochter
de bekende artLstcn van de Odeon, Co
lumbia en Pathé graniophoon, 22 Ja
nuari een vrooiyken avond geven in de
Gem. Concertzaal. Hun populariteit op
de spreekmachine doet vermoeden dat
zij hier een volle zaal zullen hebben.
Medewerking verleent de populaire pa
rodist Harry Woodward.
De avond ls georganiseerd door het
concert en theaterbureau Jac. Smits.
UITKEERING
WERKLOOZENKAS.
Door den Minister van Arbeid. Han
del en Nijverheid gunstig beschikt
op h;i verzoek var. den Red uk, Ec.-v. -
arbjitiereboad cm hr. aantal da jon uit-
keering uit de wjü.iocwnkas met 2 te
verhoogen. Het is dus gebracht op 48
dagen per jaar, met Ingang van 1 Jana-
ari 1928.
PROF. DR. J. VAN REES.
ZIJN LEVEN EN WERKEN.
Namens de Broederschapsfederatie,
de i. O. G. T. (Goede Tempelieren) en
de Alg. Ned. Geheelonth. Bond werd
Woensdagavond te 8 uur. ter nagedach
tenis van prof. dr. J. van Rees, eer.
wydinssdienst gehouden in het
kerkgebouw der Remonstrantsche ge
meente. dat door het bestuur welwil
lend voor dit doel wend afgestaan.
De belangstelling hiervoor was vrij
groot.
Dr. A. H. Haentjens sprak een
kort openingswoord. Hij herinnerde
er aan, dat men samengekomen was
om een grooten en diepbetreurden
doode te eeren: om aan zijn nagedach
tenis een dankbare en stille hulde te
brengen. Ook aan de Broederschapsfe
deratie heeft hij zijn geheelen persoon
en gedachten gegeven; spreker dankte
hem daarvoor.
Ds. A. R. de Jong uit Buesum.
herinnerde aan de vele dingen, waar
aan Prof. Van Rees zijn werkkracht en
zijn liefde gaf aan de idéé van de kolo
nisatie. aan de geheelonthouding, aan
het anii-rooken, aan hei anti-militaris-
me, enz. Van Rees was open voor alles:
dat was één van zijn kostelijkste eigen
schappen. HU was een groot kind maar
met een uitnemend verstand. De spon
taneïteit van het leven liet hij steeds
voorgaan: zijn verstand drong hij altijd
naar de tweede plaats. Niets ontging
hem; van alles zooh'fc hij den mooien
kant. Overal legde hij zijn hart te
luisteren. Hij was een kind met de kin
deren. Zijn schoolkinderen hadden
zijn volle liefde en die liefde was we-
derkeerig. Op zijn lasten verjaardag
werd hem door de kinderen van zyn
school een aubade gebracht; van ieder
kind kreeg hU een bloem. Prof. Van
Rees heeft zyn leven uitgeleefd in een
zeer bepaalde richting. Hy bezat een
onverwoestbaar optimisme, waardoor hij
een mensch wel eens kom afschrikken.
Hij zag immers alles zóó mooi. Nooit
heeft hy eigenlyk de realiteit van het
maatschappeiyk vraagstuk gekend. Dien
strijd heeft ihy dus nooit meege
streden. Wel heeft hij de anderen in
him stryd gesteund en gedragen. Op de
wijze, die Tolstoï hem geleerd heeft,
langs anarchist Leliën weg. bepleitte
hy. dat alle geheel onthouders in één
organisatie zouden komen. Van half
werk hield hij niet. Toch aanvaardde
hy later de ideeën van de Goede Tem
pelieren. Deze inconsequentie heeft hy
zelf misschien nooit gevoeld. Éénmaal
Goede Tempelier, gaf hij ook aan deze
beweging zyn groote stuwkracht. Hy
was groot in zijn eenzijdigheid. Met
groote kracht heeft Van Rees de stan
denscholen bestreden. Hij behoorde tot
de weinige mencchen. die geen vijan
den hadden, hij zag alleen het goede
in de menschen en dezen jachten, dat
hij hun medestander was! Door zijn
verdriet iiet hU zich nooit naar be
neden drukken, Het was of er altijd
een beschermengel om hem heen was,
die hem beschermde tegen het gewel
dige, dat hy niet aan kon; zelfs op zyn
sterfbed. Met een glimlach op het ge
zicht is hij de eeuwigheid ingegaan.
„Een.zijner eigenschappen was ook zijn
groote onbaatzuchtigheid. Hij gaf zich
altyd met een onbaatzuchtige toewy-
dir.g. In de wetenschap heeft hU, be
wust of onbewust, zyn krachten geheel
prijsgegeven. Hy vroeg nooit, of
iemand knap was, maar of hy
mensch was. Alsof het niets was.
heeft hy ook zün geld weggegeven.
Ontzettend vrijgevig was hy; op een
oogenblik stond hy o.a. zijn bibliotheek
van tweeduizend boeken te Laren af.
met een gemakkelykheid, waarmee
anderen byvoorbeeld een appel wegge
ven. Toch was zUn gansche leven één
groote motorische kracht. Daardoor
heeft hij zyn kolonie te Blaricum op
gang geholpen. Hij ergerde zich aan de
uitgave van onzedelijke Fransche pla
ten, die in een boekwinkel uitgestald
waren. Daar wilde hy tegen vechten;
dan schreef hy ingezonden stukken
aan de groote bladen, die echter niet
werden opgenomen. Hy was een Rein-
Levenonan. Rusten en stilzitten kon
hy niet. Ook in het huiselyken kring
was hij altijd beweegiyk. Hy wist, dat
er altyd wat te zien of te doen was.
Hij toonde steeds onverpoosde activi
teit en is dan ook in het harnas gestor
ven.
En thans ls deze motor stil gaan
staan. Kij was ender ons een stralend
menschenklad. Eigenlijk was deze we
reld te goed voor hem: er in passen
deed hy niet. Fen onverbeterlyke idea
list was hU; lachende stond hij in het
leven en zag de dingen anders, dan
zijn medemer.schen. By hem was het
menschzyn: denken en liefhebben.
Tweede spreker was Dr. A. C. H.
B o i s s c v a i n. uit Zwolle. Hy dankte
het organiseerend comité, dat het hem
had uitgenood igd om over Prof. Van
Rees, dien hy zoo lief had te spreken.
Tot aan zyn jongsten snik zal deze
groote mensch in sprekers herinnering
blijven voortleven, zyn persoon en zijn
leien waren een prediking op zichzel-
ve. De hoofdtrekken van zyn karakter
waren kinderiykhcid en overdrijving.
Ook deze spreker herinnerde aan de
idealen en het werken van Van Rees op
verschillend gebied. Zijn geloof verzette
bergen. De professor toonde veel over
eenkomst met den heilige Sint Franc Is-
cus van zooveel eeuwen geleden. Van
Rees was een groote beschermer van de
Jeugd. ZUn leven was een leven van die
nende liefde, Het zwaarste Tempelie-
renwerk was voor hem licht. Prof. Van
Rees was een edel mensoh. „Ga heen
en doe desgelUks", aldus eindigde spre
ker.
Deze hoogst plechtige ure werd
door den organist den heer J. A. Meng,
met bijzonder fraai orgelspel opgeluis
terd. HU speelde het „Largo" van
H&ndrl. het Evangelisch Gezang „Is
dat, is dat mijn Koning", „Boven de
starren daar zal het eens lichten" or.
tenslotte ..Es 1st bestlmmt in Goites
Rath".
HAARLEMMERMEER
PAARDEXIiZARP^1.
Alhier werden aangevoerd i0 paarden.
prUzen 90 tot 265. 5 hitten prijs
40 tot 150.
De handel was niet levendig.
Tinas
Dit is het een/voudige verhaal van
hetgeen Tinus' liefste herinnering aan
zyn moeder werd.
Tinus was maar een heel gewoon
schoffie, zooals je ze bij tientallen ziet
in de achterbuurten van alle groote
steden. Er was uiterlijk ook niets bij
zonders aan hem. met zyn ongewas-
schen snuitje en het veel te wijde jasje,
vermaakt van voder's oude werkpak.
Er waren cok heelemaal geen dingen
waar Tinus in uitmuntte zcoals zijn
oudere broertje, die al twee keer no. 1
van de klasse was geweest. Die had thuis
ook altijd verhalen van pluimpjes die
meneer hem gegeven had en hU was
zelfs wel eens één keer mee geweest
naar meneer zyn huis, waar hy een
groote kom thee met een heeleboel
koekjes had gekregen van een vreese-
IUk aardige juffrouw. Dat het de vrouw
van meneer was had hij heelemaal niet
geweten.
Maar als er aan Tinus gevraagd werd
of meneer nou 'es niks tegen hem had
gezegd van een goed taallessie of zoo,
dan kon hij nooit anders zeggen dan dat
het lang niet zoo goed was geweest als
van Jan, maar meneer was toch ook
niet boos geworden om al de fouten.
Vader en moeder waren haast den
heelen dag uit: vader naar de fabriek,
en moeder werkte overdag bij de ryke
lui. Daar moeder geen dochters had om
haar te helpen, en zy dus 's avonds half
zes nog haar heele huishouden moest
doen, was ze dikwijls een beetje kortaf
tegen Tinus als hy wat te vragen had,
en werd hy meestal direct met een
boodschap uitgestuurd.
Zyn moeder had ook haast nooit tyd
om naar de verhalen en de moeiiyk-
heden van Tinus te luisteren, die toch
soms zoo heel graag eens zyn klein
jongenshartje uit had gestort voor
iemand die een beetje medelijden met
hem zou hebben, met al die vreeselUk
moeilijke dingen waar hy zoo dikwijls
geen uitweg in wist. Het was wel eens
heel lastig om niet aan moeder te vra
gen waarom de menschen toch soms
zulke akelige dingen konden doen, zoo
als meneer op school wel eens vertelde,
of die hy by den kruidenier hoorde als
hy een boodschap moest doen. Maar
met zijn fyngevoeligheid kon hy niet
verdragen, de kans te loopen, met een
snauw de deur uit te worden gestuurd.
Langzamerhand probeerde Tinus het
maar met zichzelf uit te vechten en
viel hy zijn móeder niet meer lastig met
zyn „waarom" en „hoe komp dat nou
moe?"
Maar nu was moeder ziek. Gisteren
was ze thuis gekomen met een vreese-
ïyke pijn in haar hoofd. Vanmorgen
had ze niet kunnen gaan werken en
was de dokter gekomen. Hij keek erg
bedenkelyk. maar had niet gezegd wat
het was. Toen Tinus merkte dat vader
en Jan al weg waren en moeder nog
niks geen brood gegeten had, had hy
nog maar gauw een flinke snee ge
smeerd en het op een bordje naar het
alcoofje gebracht. Misschien was moe
der wel boos, dat hy zoo maar aan het
brood en den boter gezeten had, maar
toen hij het bord op de dekens neer
zette met een: .Daar moe, je mot toch
wat hebben," dat misschien een beetje
weifelend klonk, had moeder hem met
haar ruwe hand over zijn hoofd gestre
ken en gezegd ,Da's lief van je, Tinus."
Hij was weggehold, een beetje tril
lende op zijn bcer.en. Ineens had hy zin
gekregen om vanmorgen op school eens
flink zyn best te doen.
En om 12 uur kon Tinus thuis vertel
len dat hij zulke goeie antwoorden had
gegeven! Meester had het zelf gezegd.
Jammer dat vader er niet was om het
te hooren, en dat moeder maar aldoor
met diohte oogen lag, maar ze had
toch even naar Tinus gekeken en ge
zegd dat ze het zoo fyn vond.
's Middags had Tinus vrij en liep hfl
maar gauw, met een halve boterham
nog in zyn mond. de straat op om eens
te gaan zien wat de anderen deden.
Op den hoek van het straatje zag hy
Jopie staan met een paar andere jon
gens, druk aan het beraadslagen. Jopie
was het zoentje van den schoenmaker,
die verderop in de straat woonde. Ze
waren wel geen groote vrienden, rinus
en hij, maar omdat ze geen van tweeën
erg met de lawaaiige andere jongens
op hadden liepen ze meestal samen naar
school.
Toen Tinus er aankwam werd hy da
delijk ingelicht. Eén van de jongens
wist even buiten de stad toch zoo'n fyn
veld met dotterbloemen! Het zag er geel
van! Als ze die nou is gingen plukken!
Misschien konden ze ze wel verkoopeu!
Het plan was reusachtig.
Toen ze eindeiyk na een flinke wan
deling door de mooie wyken van de
stad op het veldje kwamen, viel het
wel eén beetje tegen. Alleen aan den
slootkant waren er mooie groote dotter
bloemen, maar verder waren het boter
bloemen en duizendschoon, waar het
veldje geel van stond. Er was geen
sprake van verkoopen. ieder kon maar
juist een flinke bos plukken.
Er waren al een paar jongens die de
bloemen weg wilden gooien. Je kon
ze toch niet mee naar huis nemen; wat
gaven ze er daar nou om.
Dat vond Tinus zonde. Hij wist zeil
wel niet, wat hij er mee beginnen moest,
moeder zou het toch maar rommel vin
den, maar om ze zoo maar weg te
gooien! Jopie en hij waren de laatsten
die van het veldje weggingen. Ze had
den de mooiste bloemen van de an
deren nog maar opgeraapt en de an
deren in het water gegooid; misschien
groeiden ze neg we! by.
Jopie had thuis een moeder die al
tyd in bed lag. al zoolang Tinus haar
kende. Ze was al een heelen tyd gele
den van de trap gevallen en nu had ze
nooit- meer kunnen loopen. Maar het
leek wel of ze er niets van voelde, ze
was altyd even vr ooi ijk als Tinus er
was, en vertelde net zoo lang gekke
dingen tot je niet meer kon van het
lachen.
Jopie had alle dotterbloemen or.der
zyn jas verborgen, dan zou hy ze zoo
ineens op zyn moeder der bed leggen
eenig!. zonder dat ae er iets van
had gezien!
Tinus kon dat toch ook doen, zijn
moeder lag nou toch cok in bed.
Maar Tinus' snoetje betrok, Moeder
zou het toch gek vinden.. hy kon
toch niet Ze zou boos worden
om al die rommel op haar bel." En
toch vanmorgen nog had ze nog even
zoo lief gekeken. Hy zag hoe Jopie heel
voorzichtig de deur van het schoenma
kertje binnensloop.
Toen Tinus by zijn deur kwam en al
direct merkte, dat vader en Jan nog
niet thuis waren, want het licht brand
de nog niet, had hU een besluit geno
men. Hy zou de bloemen ook aan moe
der geven. Het kon hem niets schelen!
Misschien zou ze ze leeiyk vinden, maar
de moeder van Jopie vond ze toch ook
mooi!
Tinus had moeder nog nooit zoo ge
zien toen hy haar de bloemen gegeven
had. Ze had een erge rooie kleur en
haar oogen schitterden, maar ze had
ook tranen in der oogen gehad, dat had
Tinus nog nooit gezien. Verder zag hU
niets, moeder trok hem naar zich toe
Tinus kreeg twee dikke zoenen, op iedere
wang één. Daarna mocht hU even op
moeders bed om te vertellen hoe hy
aan zulke mooie bloemen gekomen was,
totdat vader thuis kwam en hem gauw
naar voren stuurde, omdat moeder veel
te moe werd.
Dit was later de liefste herinnering
die Tinus aan zyn moeder had.
Het werd ook zyn laatste.
(Nadruk verboden.)
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 CENTS PER REGEL.
FOTOGRAFISCH ATELIER „RICHE"
G«O°™TST^AT,6,FAMIL1E. EN BRUIDSGROEPEN
ZANDVOORT.
VERGADERING GEHEELONTHOU
DING.
Donderdag 26 Januari spreekt in een
byeenkomst, door eenige Zandvoortsche
geheelonthouders belegd, in het gebouw
Brugstraat 15, de heer Klok uit Haar
lem. Getracht zal worden een afdeeling
van de Nederlandsche Vereenlging tot
afschaffing van Alcoholhoudende dran
ken op te richten.
MEVR. DORA SCHRAMADE.
De afd. Zandvoort der Ned. Vereenl
ging tot bescherming van dieren had
Woensdagmiddag met de voorstelling,
waarin mevr. Dora Schramade uit Rot
terdam haar poppenkast vertoonde,
groot succes. De gehee'.e zaai van Zo-
merlust was vol kinderen, die genoten
van de praatjes van Jan Klaassen en
Ka try n. Beic!:n bleken vurlze dterenbe-
s:hermers en gaven onder tal van kluch
iige grapjes r.r.n d: jeugd menig lesje.
Een woord van hulde komt msvr. Schra
made. die zoo het nuttige aan het aan
gename wist te verbinden, wel toe. zy
wist ook met haar goocheltoeren dc
kinderen te boeien. Voer de kleinen
was het een heerlijke middag.
's Avonds was er weinig publiek, dat
zich echter ook met poppenkast en gco-
cheltoeren goed vermaakte. Ket aar
digste nummer was dat van de spreken
de pop.
Dc heer D. de Clercq had op bc ta
uitvoeringen de leiding.
HILLEGOM.
TRAM EN AUTO.
Tegenover het Postkantoor wordt een
nieuwe bestrating gemankt, waarvoor
per vrachtauto c'.:cr.:n worden aange
voerd. Deze vrachtauto stond cp de
trambaan terwyi een tram in aantocht
ras. Hoewel de machinist belde en rem
de. kan de machine ccor mist en giad-
hr'd ver. do rails, tv et merr r.ta'j slo r
pen. Een aanrijd'nj vo!Tc w.rtrv-
tencier ckr machina raak'e 1?!:. zocdat
zli geer. dienst ni-cr ken doen. Tv.'co
wielen van de auto waren vernield. Er
hadden geen persoonlijke ongelukken
plaats.
