Haarlem's Dagblad | 1928 | 25 februari 1928 | pagina 9

Purol bij Ruwe en Schrale Huid. Doos 30 ct.

HAARLEM'S DAGBLAD

H. D. VERTELLINGEN

ZATERDAG 25 FEBR. 1928 DERDE BLAD

(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden-)

„De Wegen onzer
Keuze."

Waar het Amerikaanse!».

door H. W. H.

Twintig mijlen ten Wester van Tuc
son stopte de expresse bij een tank om
water in te nemen. Behalve dl: vloeibaar
voedsel verkreeg de locomotief van de
zen. beroemd geworden trein nog een
paar andere dingen, die minder goed
voor haar waren.

Terwijl de machinist het vuur tracht
te te temperen, beklommen Bob Tidball,
„Haai" Dodson en John Groote Hond,
een halve dwaze Indiaan, de locomotief
en toonden den machinist de drie mon
den hunner revolvers. Deze daad maak
te ruik een indruk op den man, dat hij
de handen ophief ten teeken van alge-
heele overgave.

Op het ruwe bevel van .Haai", die
aanvoerder van het troepje was, verliet
de machinist zijn plaats en ontkoppelde
de locomotief en den kolenwagen. Toen
sprong de dwaze Indiaan op de kolen,
richtte vroolfjk twee revolvers op den
machinist en den stoker en gelastte
dat de wagens vijftig meter weggereden
zouden worden en daar zouden wachten
op nadere orders.

„Haai" Dodson en Bob Tidball gingen
op zoek naar de rijke buit van den trein;
zij achtten 't beneden hun waardigheid
zich te vergrijpen aan het schimmetje
goud van de passagiers. Den conducteur
vonden zü in de vaste overtuiging, dat
de locomotief niet meer innam dan
aqua pura. Met het handsv.at van zijn
revolver sloeg .Haai" dit idee uit zijn
brein; daarna plaatste hij zakjes dyna
miet onder den dienstwagen, waarin de
brandkast was. De ontploffing volgde
bijna onmiddellijk en met eenig gedreun
kwamen de aanranders in het bezit
van ruim zestigduizend gulden oud goud
en munten. Hier en daar stak een pas
sagier zijn hoofd uit een raampje om
te kijken naar de betrekkende lucht en
liet verre onweer. De conducteur, die
bijgekomen was, trok aan het touw van
de veiligheidsbei, maar dit bleef slap in
fcün hand hangen...... doorgeknipt.

„Haai" Dodson en Bob Tidball, met
hun buit ln 'n leeren zadeltasch, snelden
in hun hooge kaplaarzen naar de loco
motief.

De machinist, ofschoon woedend, gaf
gevolg aan hun orders en reed de loco
motief zoo snel hij kon weg van den be
stolen trein. Maar intusschen had de
conducteur kans gezien een geweer te
bemachtigen en van verre achtervolg
de hen een schot. John Groote Hond, de
dwaze Indiaan, die nog onkundig van
het gebeurde op de kolen grimassen
zat te maken" werd door het schot ge
troffen en stortte van den rijdenden wa-
gc-n neer, zoodoende zijn aandeel In de
buiten nalatend aan de beide anderen.
Twee mijlen voorbij den tank werd de
machinist gelast te stoppen. De roovers
wuifden hem een vaarwel toe en ver
dwenen in het dichte woud. dat de
spoorbaan begrensde. Vijf minuten
gaans door net boseh kwamen zij op een
open plek, waar drie paarden vastgebon
den stonden.Een ervan wachtte op John
Groote Hond. die bij dage of nacht
nooit meer zou rijden. De dieven
bevrijdden het dier van zadel en hoofd
spel en lieten het daarop vrijelijk de
wijde wereld ingaan. zy hingen de zak
met goud tusschen de zadels der beide
andere paarden en reden voorzichtig.

maar snel door het woud. Toen kwamen
zij bij een kleine, diepe vallei. Het
paard van Bob Tidball stulkelde en
stortte neer met een gebroken voor
been. Zij schoten het arme beest op de
plaats dood en gingen zitten om een
bespreking te houden. Nu zU een flink
eind gereden hadden, was de kwestie
van tijd niet zoo belangrijk meer. Vele
uren en vele mijlen lagen reeds tusschen
hen en den bestolen trein. Dodson's
paard was dankbaar en genoot van gras
en water in den omtrek.

Bob Tidball opende den zak en nam
er handen vol goud uit, Juichend als
een verheugd kind.

„Zeg, oude zeeroover!" riep hy vroo-
Iijk tot .Haai",. „Jij zei dat 't zou
lukken. Jy hebt een hoofd voor geld
zaken, dut is waarlijk bijzonder".

„Wat zullen we doen voor een paard
voor jou? Wij kunnen hier niet te lang
blijven. Eer het dag wordt zullen zij
ons op de hielen zijn gekomen."

„Oh. ik denk dat dat beest van Jou
ons allebei wel dragen zal voor een be
gin". antwoordde de kalme Bob. „Het
eerste het beste paard, dat wij tegenko
men zullen wij in gebruik nemen. M'n
hemel, wij hebben een goeden dag. zeg!
Als Je die cijfers op de zakken gelooven
mag, zit er meer dan zestigduizend gul
den in.... dat is vijftienduizend voor
ieder."

„Dat Is ongeveer wat ik verwachtte",
antwoordde Haai Dodson, terwijl hij
zachtjes met de punt van zijn rijlaars
tegen de zakjes goud schopte Dan keek
hy nadenkend naar de drijfnatte flan
ken van zijn onvermoeid paard.

„Oude Bolivar kan haast niet meer",
sprak hij langzaam, ik wou dat die
knol van jou op de been was gebleven."

„Ik ook", antwoordde Bob hartelijk.
„Maar ik kan het niet helpen. Bolivar
is taai genoeg.... hij zal ons samen ver
genoeg kunnen brengen om een nieuw
paard te kunnen krijgen. Zeg. Haai, ik
vind het toch een eigenwijs idee. dat een
vreemdeling, als Jij ons moest komen
vertellen hoe Je het beste zaken kunt
doen. Waar kwam Je vandaan eer Je ln
de prairie was?"

„Uit den staat New-York", zei Haal.
neerzittend op een boomstronk en kau
wend op een sprietje gras. „Ik werd
geboren op een boerderij in Ulster. Ik
liep weg van huis toen ik zeventien Jaar
was en het was louter toeval dat ik in
de prairie kwam. Ik liep langs den weg
met mijn kleeren in een bundeltje op
mijn rug en ik was van plan naar New-
York te loopen. Ik had een idéé dat ik
daar rijk zou worden; dat heeft er altijd
by mij Ingezeten. Op zekeren avond
kwam ik op een punt. waar de weg zich
splitste en ik wist niet welke van de
twee wegen ik moest nemen. Ik stu
deerde er wel oen half uur over en ten
slotte koos ik den linker. Dien nacht
kwam ik ln het kamp van een reizend
circus terecht en daarmee ben ik verder
op gegaan naar het verre Westen. Ik
heb mü dikwyis afgevraagd of er niet
heel wat anders van mij geworden zou
zün als ik den anderen weg gekozen
had

„Och ik denk dat je aan het eind
zoowat hetzelfde zoudt zyn geweest,
't Zit niet in de wegen die wij kiezen.

het ls wat er tn ons binnenste srhuDt.
dat maakt dat wU den rechten weg ver
laten

Haal Dodson stond op en bleef tegen
een boom leunen.

,Jk zou me heel wat gelukkiger achten
als dat beest van Jou nog leefde en mee
verder kon", zei hy bijna teeder.

„Hier ook zoo", stemde Bob in. ,,'tWas
een eerste rangs prairiepoard. Maar
Bolivar sleept ons er wel doorheen. Zou
den we nu niet liever opstappen en een
eindje verder gaan kyken? Ik zal de zak
met goud weer opbinden en dan gaan
we er van door."

Bod Tidball pakte de zakjes goud weer
ln de zadeltasch en bond haar dicht.
Toen hy weer opkeek staarde hy ln den
loop van Dodson's revolver.

./Schei uit met Je gekheid", zei Bob
grimmig, „We mee ten voortmaken".

-Zit stil!" sprak Haai. ..Jy hebt Je
laatste teugje adem gehad. Ik vind
het beroerd Je dit te moeten zeggen,
maar er is slechts voor Óen van ons een
kans Bolivar is doodmoe en kan er
geen twee meer dragen".

-We zyn vrienden geweest, jy en ik.
Haai, sedert drie» jaar." zei Bod rustig.
„Meermalen hebben wy samen ons le
ven gewaagd. Ik hob altijd eerlijk met
Je gedeeld en ik dacht dat Je een man
was. Ik heb een paar rare verhalen ge
hoord van manne die Je op 'n eigenaar
dige manier hebt neergeschoten, maar
ik heb daar nooit waarde aar. gehecht.
Als Je nu soms van plan bent die kunst
jes met my uit te halen, moet ik Je
waarschuwen. Doe dat ding weg en
neem Je paard. T Wordt hoogste tyd
voor ons om te vertrekken... En als jc-
soms van plan bent te schieten.— durf
het dan eens, gemeene hond!"

Haai Dodson's gezicht vertrok; er
kwam een uitdrukking op als van diep
medelijden.

./Je weet niet hoe een vreemd gevoel
ik heb. nu dat paard van Jou zyn beenen
brak. Bob

En opeens veranderde zyn geheele ge
zocht weer en maakte de uitdrukking
van medeiyden plaats voor een van
koude wreedheid en hebzucht. De ziel
van den man vertoonde zich een oogen-
blik als een duivelsch gelaat voor het
venster van een achtenswaardig huis.

Toen knalde de revolver van Haal en
vulde de vallei met een slag. die over
en weer door de echo herhaald werd.
Bod Tidball had zUn laatste teugje
adem gehad. En Bolivar, onbewust van
wai er gebeurd was. droeg den laatste
der drie aanranders van den expresse-
trein weg.

Maar wijl Haai Dodson galloppeerde,
scheen het woud voor zyn oog te verva
gen; de revolver in zyn rechterhand
veranderde en werd een mahoniehouten
stoelleuning; zyn zadel was plotseling
eigenaardig bekleed met donkerrood flu
weel en hy opende de oogen en zag zyn
voeten, niet in stUgbeugels. maar rus
tend op den rar.d van een vierkant
eiken schrijfbureau....

_Non Ja. dar. is dat zijn prijs. Laat
Iretn dus de stukken maar deponeerer.
of anders de no'.a voor honderd vyf
en tachtig voldoen."

„Neemt u my niet kwal ijk. meneer."
sprak Peabody eenigalns nerveus.
..maar u herinnert zich toch nog wel.
dat u voor gemeenschappeiyke reke
ning de order uitvoerde voor acht en
negentig. Meneer Williams is een oud
vriend van u en ik zou denken, da: u
hem toch niet meer dan acht en negen
tig in rekening kunt brengen. Als hy
den marktprys moe: betalen is hy op
slag geruïneerd...."

Opeens veranderde Dodson's gelaat
en nam een uitdrukking aan van kou
de wreedheid en hebzucht. De ziel van
den man vertoonde zich een oogenbiik
als een duivelsch gelaat voor het ven
ster van een achtenswaardig huis.

.J3e stukken of honderd vyf en tach
tig. basta." zei Dodson. -Bolivar kan er
geen twee dragen".

INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cent* per regel.

Ik vertelde u, dat Dodson, van de fir
ma Dodson Decker, commtssionnairs
in effecten, zyn oogen opende. Peabody
de vertrouwde klerk, stond naast zyn
stoel en aarzelde om te spreken. Buiten
klonk het geratel van wielen en het ge
rinkel van een electrische tram.

.Ahem! Peabody", zei Dodson. .ik ben
blykbaar ln slaap gevallen. Ik heb zeer
eigenaardig gedroomd. Wat Is er, Pea
body?"

.Hier is de heer Williams, meneer,
van de firma Williams en Tracy. Hy is
gekomen om zijn aandeel in de stukken
voor Ixeyze te deponeeren. Zooals u
weet is het een verliespost voor hem."

„Ja, dat weet ik. Hoe rtaan ze van
daag?"

-Honderd vUf en tachtig, meneer."

K v-v Go ec/koops te

adres vóór

v,KRUIDENIERS-
i fcgjfcA WAREN

V// ook voor II f

KRUISSTRAAT 16
BOTERMARKT 48

SCHEEPSBERICHTEN

VROUWENGROEP VRIJHEIDSBOND.

De Vrouwengroep ir. den Vrijheidsbond
afdeelinger Haarlem. Heemstede en Bloe-
mendaal. hebben propaganda-mlddagen
georganiseerd. Dinsdag 23 Februari in
Hotel Den Hout. voor Heemstede en
Haarlem Zuid.

Mevr. M. Cohen Tervaert—IsraGls houdt
een lezing over onze party: .He Vrij
heidsbond'.

De bijeenkomst wordt opgeluisterd door
voordrachten van mej. Cl. wygers en
pianospel van mevr. N. van der Lar.d.

Donderdag 8 Maart wordt vergaderd
ln Hotel LSon dOr. voor Haarlem-Noord
er. Bloemendaal. Dan houdt mevr. M.
Cohen TervaertIsraMs een lezing over:
„De beginselen van den Vrijheidsbond".
Mej. Lodewyks zal zingen.

CHR. HIST. KIES VER EENTG ING.

De Clir. Hist. Klesvereenlglng „Groen
van Prinsterer" houdt Dinsdag 28 Febr
een feestvergadering in het Gebouw voor
Chr. Belangen in de Colensostraat te
Haarlem, met welwillende medewerking
van het muzick-enscmble Ho»enb:rk c
den heer C. Zwankhuizen, declamator.

RUSSISCHE ONTWAPENINGSVOOR
STELLEN EN RUSSISCHE FILM
KUNST.

De afdeellngcn Haarlem van de
C.PU. en den I.A.H. houden op Dinsdag
6 Maart ln den Schouwburg Jansweg eej;
bijeenkomst, waarin over de ontwape
ningsvoorstellen te Genève. ral worden
gesproken door den heer Jos v. Veen.
Twee films van Russischen oorsprong nl.
„Poiykushka". naar een roman van
Leo Tolstoi en „Moskou, zooals het leeft
en werkt" zullen vertoond worden.

Aakrum 23 Febr, van Küindlnl. Belra
naar Rotterdam.

Almelo. 23 F>ebr. te Mollendo van Am
sterdam.

Amsterdam 23 Febr. te Hamburg van
Rotterdam.

Al dabt 23 Febr. te Antwerpen van

Hamburg.

Arendskerk 24 Febr. 1 uur van Port
Said. Rotterdam naar Australië.

Abbekerk 24 Febr. te Adelaide ran
Rotterdam.

Albireo 24 Febr. te Amsterdam van
Homburg.

Ball 22 Frbr. te Per.ang van Batavia.

BiHton 22 Feb van Delagtxibraal naar
Be'.ra.

Blitar passeerde 23 Febr. 19 uur Suez
Batavia naar Rotterdam.

B'.nrendyk 23 Febt*. te Baltimore van
Rotterdam.

Cftlypert 21 Fel»r. te New-York van
West-Indië.

Cardiganshire2l Febr. van Victoria.
Rotterdam nan- de Paelflckust.

F.omstroom 24 Febr. te Havre. West-
Af rlka naar Amsterdam.

Enggano 22 Febr van Singapore. Ba
tavia naar Amsterdam.

Flandrla 23 Febr. van Cherbourg. Am
sterdam naar Buenos Avres.

Fauna passeerde 24 Febr. Dungenes»
West-Afrika naar Amsterdam.

Giekerk passeerde 24 Febr. Missingen.
Hamburg r.aar Antwerpen.

Helder 24 Febr. te Hamburg van Am
sterdam.

Houtman. 22 Febr. Tan Sydney naar
Singapore.

Kennemerland 22 Febr, van Buenos
Avres rsanr La Plata.

Koudekerk passeerde 24 Febr. Missin-
gen Hamburg naar Antwerpen.

Klipfontein 23 Febr. te Ger.ua, Belra
r.aar HflMglJlllt

Kola Inten 23 Febr. te Hamburg van
Rotterdam.

Laertes 23 Febr. te Londen van Am
sterdam.

Melhkerk 23 Febr van Dnlnkerken

n.-L'r Antwerpen Belra naar Rotterdam

Oldckerk passeerde 23 Febr. Gibraltar
Amsterdam naar Wladiwostock.

Orante Nassau 23 Febr. van Harre,
W.-Indië naar Amsterdam.

Rondo 24 Febr. te Marseille. Batavia
naar Amsterdam.

Soemba 22 Febr. te Belawan Dell van
Soerabala.

Samnrf-rfa 23 Febr. 14 uur van Or an.
Australië aar Rotterdam.

Stadsd 23 Febr. te Boston. Java n
New-York.

Toba 23 Pebr. te Calcutta van Bata
via.

TMkarang 23 Febr. te S'anghal.

Tjisaroea 22 Febr. van Batavia naar
Hongkong.

VechtdUk 23 Febr. te Sa bang. New-
York naar Java.

Valentyn passeerde 24 Febr Ouessant
Rot'erdnm naar Batavia,

Waaldijk 23 Febr. van Santos. Buenos
Avres naar Rotterdam.

Zosma 24 Febr. van Port Said. Japan,
naar Rotterdam.

Zrelanriia 23 Febr. 14 u. te en 15 uur
van La Coruna. 36 Febr. van Buenos
Ayres te Amsterdam verwacht,

Gorontalo 24 Febr. te Vragnlzza, Rot
terdam naar Java.

Sirrah passeerde 22 Febr. Madeira.
Rotterdam r.aar West-Afrika.

Tambora 24 Febr. 7 uur te Marseille.
Batavia naar Rotterdam.

INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
60 Cent» per regel.

C00LIDGE en SOPLA

ln Amerika op zyn Hoogtepanf

schrijft Coolidgc O.*.

„Een alles overtreffende handel en n>*
.dustric, een alles omvattende zegepraal-
„een succes tonder wederga zijn verkregen
„door een zorgvuldig uitgedachte Iheo-
,.rie, dat meer kan worden bereikt door
„het particulier initiatief dan door maat-
-regelen van de njde ecner Regeering""
Wij zijn *1 volkomen daarmede eens.
Hoort hoe in de naburige landen, mei
hun verlammend tabaksmonopolie, de
."ookers klagen over de miserabele en
dure sigaren, die de Staat hun-opdringt.
Mogen de Hollandsche rocker* rich
niet gelukkig prijzen, waar zij dagelijks
kunnen proliteercn van den particulieren
ondernemingsgeest en efficiency, van
de vrije concurrentie, waardoor zij thans
weer voor 5 ets. een Sigaar cn voor
214 cl. een Houbaerillos kunnen ver
krijgen. zoo heerlijk en goedkoop als
men nergens anders ter wercla zal
vinden

De S O P L A-fabrieken roet hunne

hygiënische en modern-techmsche in
richtingen, met hunne massa-fabricage
leveren U. behalve de bekende 2K cis.
Houbaerillos, deze nieuwe 5 cis. Sigaar
met het beste Sumatra dekblad.
HOUBAER Co. - AMERSFOORT

BURGERLIJKE STAND

BEVERWIJK

Ondertrouwd: E. Boontjes en J. NL
Brasser.

Bevallen; J. C. Hoovenstatvan Ba
len, z.; D. Droog—Geurs. N. Du-
dlnk—Oroen. r.; T. van Zaling*—
Koene. d.

Overleden: E. Adrichetn. 53 Jaar, geh.
met M. C. 8. van 8tyn.

HAARLEMMERI.IEDE EN 8PAARN-

WOUDE

Getrouwd: A. Koojjmnn en A. Broertje»
Bevallen: Oroot Klouwer. d.
Overleden: A. M. P. Oornellaeens, oud
50 Jaar

INGEZONDEN MEDEDEELINGEN 60 CENTS PER REGEL.

Haarlemmer Halletjes

EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE

Het is een zaak van algemeene be
kendheid. dat niets zoo moeiiyk is als
een kamer binnen te komen, waar an
dere menschen zyn die op je letten.
Iedereen die van zyn leven een receptie
heeft bijgewoond weet wat ik bedoel.
Als ik de keus had tusschen een lepel
wonderolie innemen en naar een recep
tie gaan zou ik de olie kiezen en men
weet hoe leelyk die is maar ik heb
geen keus en moet naar de receptie. He:
zou zoo erg niet wezen wanneer de eer
ste vijf minuten er niet waren, maar die
zijn er altoos. Myn vrouw denkt er even
zoo over, maar die heeft weer andere in
drukken. dan ik. Zy zegt het zoo: als ik
op den drempel van de receptiekamer
kom en de bediende onze namen heeft
afgeroepen; ..meneer en mevrouw Fi-
delio!". dan komt er opeens een floers
voor mijn oogen. in de verte zie ik eer.
paar schimmen, de zilveren bruidegom
en bruid of het pas verloofde paar of
voor wie ik anders op de receptie kom.
Naar die vage figuren moet Ik toe. Om
hen heen staan andere schimachtige
gedaanten, of liever ze staan niet: maar
schijnen zoowat in de lucht te hangen.
Ofschoon ik hun oogen niet zie. weet ik
dat ze allemaal naar my kyken. Mijn
voelen zijn zwaar als lood cn het schijnt,
dat ik myn beenen voortsleep. Van vo
rige bezoeken weet ik. dat de afstand
maar een meter of drie. vier kan wezen
maar op de receptie is die plotseling
driemaal zoolang geworden. Nog altijd
ben ik bezig, mijn loodzware voeten voort
te zeulen, wanneer de vage schimmen
plotseling voor my opduiken. Ik moet mij
Inhouden om niet tegen hen aan te loo
pen. maar midden ïn myn verbazing
schiet my te binnen waarvoor ik geko
men ber. en myn rechterhand uitste
kende ontmoet Ik hun vingers, die naar
mij toekomen en zeg: „harteiyk gefeli
citeerd".

Dan b"n ik er door. Plotseling klaart
d< lucht op. ïk zie de familieleden die
na'st hoofdpersonen staan, ik maak
buiginven. noem niemand
t' den naam. zoodat ik ml! ook nooi'
v-'s cn maak een vriendg'Mk praat'e
met een dame in rr.yn buurt. Een kennis
heeft eens gezegd: „wat kun jy gemak
kelijk een knmer binnen komen, zoo
eenvoud:-:, zoo onbevangen, zoo echt op
Je gemak. Tk bewonder Je altoos!" Ik had
haar w:üen toeschreeuwen: ..mensch. ik
«erf by recepties duizend dcoden!"
maar wie Is nu zoo dwaas. cm. iemand
*«fén te spreken, die haar prijst? Ik rjet.
ik maakte een vrleixielUkc opmerking als

dank en zoo sta ik dan bekend als
iemand, die zich buitengewoon gemak-
kelyk beweegt. De menschen moesten
eens weten!"

Zoo vertelt myn vrouw haar gevoelens
en gewaarwordingen. Ik heb iets derge-
ïyks. maar toch weer anders. Als ik
zoo'n kamer binnenkom worden mijn
oogen onweerstaanbaar door de hoofd
personen aangetrokken. Ik begin te sta
ren. zóó strak dat ik denk: ..ze zullen
my wel verbazend onbeleefd vinden".
Meteen voel ik een glimlach op myn
gezicht, die van binnen uit myn wangen
schynt te komen en daar als 't ware
vastgroeit, net alsof hy daarin uitge
sneden is. Tegeiyk denk ik: ..als ik maar
niet over het kleed struikel"; ik zou dus
naar myn voeten willen kyken om niet
te vallen, maar dat gaat niet, want ik
moet naar de hoofdpersonen kyken cn
al maar glimlachen het ïykt mU toe.
dat die lach al gauw op een leeiykc
gryns gaat lijken en vraag me af. wat
de menschen om mij heen wel van die
nare gryns zullen zeggen. Als ik voor de
feestelingen sta geef ik hun een hand en
•.-raag: „hoe gaat het?" maar vergeet te
feliciteeren. Dat bedenk ik. wanneer de
menschen die achter my komen, met
luide stemmen (myn hemel, wat hebben
die menschen harde stemmen'» geluk
wenschen. Dan is het natuuriyk voor
my te laat en sluip ik verslagen langs de
rU van de familieleden. d!e ik des te
harteiyker feliciteer. Het eenige wat my
troost, is dat de feestelingen het ver
zuim niet opmerken. Ik geloof dat zy
de verplichte woorden duideiyk hoorer.,
al worden ze niet uitgesproken.

Als ik kan reken ik het zóó uit, dat
ik op de receptie kont wanneer de
meeste menschen binnenkomen. Dan ga
ik met den heelen drom naar binnen en
s'.uip achter hun schouders op de feest
vierende groep toe. om op dezelfde ma-
n!"r weer te vertrekken.

Begryp goed: wy willen vrienden en
kennissen heel graag feliciteeren met
hun feestdagen daarvoor hebben mUn
vrouw en ik tact genoeg. Als wy zelf er
maar niet zoo door van streek raak
ten

De eenige man. van wien ik geloof
dat hy totaal e-; volkomen op fijn ge
mak is wanne» Thy een kamnr b.nr.:n
komt. waar andere menschen zyn d'.e
naar hem kyken. Is Wouter. He: is on-
vcrdragelljk van zelfverzekerdheid en
onverschilligheid. Alsof zy het bronzen
figuurtje op de pendule was zoo stapt hy
ap de bruid af en tegen den bruideg
r.ccmt hy een houdinp aan alsof
zijr. beschermer was. By alle geleg-
'reden trekt hy eer. gezicht, alsof hy
alles gearrangeerd heeft»

En dat niet alleen by recepties. ma*?

by alle gelegenheden, zonder uitzonde
ring. Ook wanneer hy op onzen
kransavond binnenkomt. Ik ben niet
onheusch van aard en van botsingen
grondig afkeerig. maar als ik Wouter zie
binnenkomen zou ik hem dolgraag op
zUn teenen trappen. Bijvoorbeeld op den
laatster, kransavond. Hij keek zóó aan
matigend alsof hy daareven bU keuze
benoemd was tot eereburgcr van Haarlem,
met vrUdom van belasting.

Ik kon niet nalaten te vergen: „zeg
Wouter, wat is Jou overkomen?"

.Mij? Niets. Niet waar Koos?"

zyn vrouw glimlachte een beetje, maar
antwoordde niet. De vraag: ..niet waar
Koos?" betcckende natuurlijk dat er wc!
wat was. wy werden nieuwsgierig. Dr
beste manier om een geheim te weten
te komen is. er niet naar te vragen er
zoo dachten blijkbaar ook de andere
kransgenootcn er over want 2e zwegen
allemaal.

Toen verloor Wouter zUn koelbloedig
heid HU schoof op zUn stoel, keek ons
om beurten aan. maar de vraag d'.e hy
verwachtte, waarnaar hU verlangde
kwam riet. Eindelijk kon hU het niet
langer uithouden en vroeg:

Weet eer. van Jullie, waar Man»boe
al Raschid ligt?

Niemand wist het.

„Daar moet ik heen", ze! hij.

„Ga dan", zei Hopma nutter.

„Ja. maar het ligt heel achter Algiers",
zei Wouter weer.

„Ga dan niet", zei Hopma.

..Het is zes dagen reizen", zei Wouter
weer.

„G* dan dadelijk", ze! Hopma

..Het is t lar.d van de papagaaien, die
al tyd hetzelfde zeggen", zei Wouters
scherp.

„Ga dan niet", zei Hopma onverstoor
baar.

„Ik vraag aan de heele krans", zei
Wouter nydig. „of dit een manier van
optreden is tegen iemand, die uit een
vreemd land. ver hier vandaan, opeette-
iyk geroepen wordt om een doode te
troosten

Kor.den wy het helpen, dat wy gei»
men!Uk in den lach schoten! Wouter, die
in zyn verontwaardiging niet bemerk
had, dat hy zich versproken had. werd
nog boozer en al de beminnelijkheid van
tante Koos Je was noedlg. om hem wee:
in zUn humeur en de heele krans tot
rust te brengen. Zoo kon Wouter zijn
verhaal rustig deen en het «v merk
waardig genoeg. HU had een brief gekre
gen van een Engelschman ui: Maraboe
.al Raschid. dien ik hier vertaald laat vol
gen.

MUnheer

Myn vriend Van Steen, een Neder

lander die sinds Jaren hier woont, heeft
my verzocht, u te schrUven. HU is eenige
weken ziek en denkt dat hU sterven zal.
In deze omstandigheden kan hy er niet
aan denken zUn geboorteplaats Haarlem
nog eens te bezoeken en zou toch zoo
graag voordat hy sterft, nog lets over
uw stad hooren. Daar hU er geen familie
of vrienden meer heeft, wendt hy zich
tot u met de vriendelijke vraag, of u
hem zou willen bezoeken. Toer. hy een
jongen was heeft hy u dikwyis uit uw
huis zien komen, dat tegenover zyn wo
ning gelegen was en daarom herinnert
hy zich uw naam en gezicht. Van Steen
is een bemiddeld man. die u gaarne de
re'.s- en verbiyfkcsten van u en uw
reisgezelschap vergoeden wil. Ik hoop
wei. dat u komen zal en dank u namens
hem by voorbaat, HU zegt. dat hU ge
lukkig zal sterven wanneer hy voor het
laatst nog eens iets gehoord heeft over
de Stad van zijn geboorte, die hy al'.Ud
zoo heeft liefgehad.

Hoogachtend.

JOHN EVANS.

Toon dewe brief was voorgelener,
heerschte er «en oogenbiik algemeene
stilte.

„Je gaat natuuriyk". zei eindeiyk
Iwiind.

„Natuuriyk", zei Wouter. „De mag
het verzoek van een stervende niet af
wijzen."

.En ga JU mee. Koos?"

,/Ja zeker Ik wil Wouter niet alleen
laten gaan."

Er werd ln den kring stilletjes ge
lachen. WU. die met bom op reis waren
geweest, wisten wel da: Wouter met
zUn brarh ieder oogenbiik zUn vrouw
noodlg had om hem te helpen cn by te
staan: geen kind kor. hulpeloozcr zUn
dan Wouter op reis. Niettemin schetste
hy met overtuiging en de zekerheid
van een wereldreiziger de heele route:
eerst r.aar Parijs, dan naar Marseille,
per boot over de Middellandse he Zee
naar Algiers, dan de provincie Oran in.
naar Maraboe al Raschid.

Js het daar niet gevaarlUk. ln die
binnenlanden'1" vroeg Emma Hopma.

„Hoe zoo?'' zei Wouter, alsof ze sprak
over Friesland of Noordholland.

..Leeuwen en tijgers en zoo bedoel
lk"..„"

..Geen sprake van. Ik heb er een
boek over gelezen. Het Is er net zoo
veilig als..„. als„„. ln de Groote Hout
straat."

„Ik zou het niet recht vertrouwen",
zei Hopma wij*.

„Waarom riet?"

„Wie zegt Je, dat de kosten vergoed
w-rder als je eenmaal de dure reis
gemaakt hebt?

»Ze hebben met geen kind te doen,"

zei Wouter. „En o Ja. 't ls waar ook. er
is nog een postscriptum aan den brief:
Als u onsgaande de kosten voor u en uw
reisgezelschap wilt opgeven, zal ik u het
cc'.d met een chèque op een bank te
Haarlem onmiddeliyk toezenden."

..Heb Je al geschreven?" vroeg van
Stuiteren.

„Nog niet", zei Wouter. „Ik wou eerst
hooren. of er onder Jelui zUn die mee
willen."

„Mee willen?"

.Natuuriyk. De Engelschman schrytt
dat hU een rUk man is en spreekt to:
tweemaal toe van reisgezelschap. Hy
verwacht dus dat ik mUn vrienden mee
breng".

Mc-vrouw van Stuiteren zei:

..Ik wil niet aan het ziekbed van dien
meneer Van Hout...."

„Van Steen", verbeterde haar man.

.Dat zei ik toch, meneer van Steen, te
Flamingo al Raschid staan".

„Maraboe". zei van Stuiteren zacht
jes.

..Flamingo of Maraboe, dat is het
zelfde".

..'t D ook niet noodig", eel Wouter

fier. .Die van Steen wil Jullie allemaal
niet aan zijn ziekbed hebben. Ik moet
alleen hem wat van Haarlem vertel
len." HU zette daarby een gezicht als
een profeet,

„Je verwacht toch niet, dat de heele
krans zal gaan," zd tante Koos schuch
ter.

„Waarom niet vrouw? 1 Is toch eer.
rijk man. Wie weet hoeveel geld zoo'n
man beeft."

„Je weet zeker niet, waar hy die
millioencn mee verdiend heeft." rel
Hopma practlsch.

Hoe zou ik dat weten! Met dadel'
misschien. Of met olifantstanden. Of
met Perzische kleedjes. Of Alglersche
wijn. Hot kan me ode niemendal sche
len."

Ik deed bescheiden opmerken, dat de
Engelschman wel over een bemiddeld
man schreef, maar dat daaruit nog niet
behoefde te volgen, dat van Steen mil-
3ionair zou wezen. Deze opmerking
sloeg niet ln. Het gezelschap had «en-
maal de millioencn in het hoofd en
hoe langer er over gesproken werd. des
te grooter werd dat vermogen, totdat ten
«lotte de krans begon te denken aar.
een Oosterse!» fortuin en een visioen
kreeg van een groot paleis van marmer
en springende fonteinen en flonkerende
paarlen en diamanten.

Ten slotte sprak mevrouw van Stui
teren deze veelbetekenende woorden:
„Ais meneer van Steer, zóó ryk ls en
in da' vreemde land geen erfgenaam
zou hebben-.."

Toen was er niemand, die zou hebben
willen thuis blijven. Ik besloot ook om

met myn vrouw moe te gaan. Niet om
do erfenis. Maar Algiers ls een Fran-
sche kolonie on lk ken. zonder tegen
spraak. het beste Fransch van onzen
vriendenkring. Dus kon lk my voor mUn
vrienden nuttig maken. De heele krans
zou meegaan. Wouter overzag het gezel
schap als de aangewezen leider, trotsch
als een geboren aanvoerder. Maar de
practlsche vraag kwam op de proppen.
Welk bedrag zou Wouter voor reis- en
verblijfkosten opgeven?

De mannen rekenden, de vrouwen
maaktcr. daar haar opmerkingen by. De
reis heen en terug met een schatting
van de verfciyfkoeten zou vyfhonderd
gulden kosten.

„Reken er maar de helft voor onvoor
zien bU", zei Hopma practlsch.

„En nog iets voor <en paar dagen te
ParUs op de terugreis", veronderstelde
mevrouw van 8tulteren.

,Dn nog iets om cadeautjes te koo-
pen". opperde Emma Hopma.

De bespreking duurde lang. Tenslotte
stond het vut Wouter zou seinen om
tienduizend gu'.den.

Toen wy scheidden, vroeg iemand aan
Wouter, of hy zich van Steen nog her
inneren kon, .Ik geloof", zei Wouter
langzaam, alsof hy zich bedacht: „een
hoogblonde Jongen, met een karakteris
tiek gezicht. Een ongewoon kind ln ieder
geval".

Het telegram werd verzonden. WU
wachtten ln spanning het antwoord af.
Vyf dagen later kwam er een brief. Juist
toen de heele krans by Wouter was om
tante Kootje, die Jarig wu. te felici
teeren.

Wouter maakte den brief open. tenriJl

wy ln stille afwachting toekeken.

Hy werd wit van woede. „Zoo'n on
beschaamdheid". tel hU en 2u voor:
Geachte

MUn vriend van Steen laat u harle-
ïyk voor uw bereidwilligheid danken.
Tot zUn leedwezen moet hU bezwaar
maken tegen de verlangde som en ziet
dus van uw komst af. Uw brief uit zyn
geliefde geboortestad heeft hem al zoo
veel goed gedaan, dat hU veel beter ls
geworden en spoedig geheel hersteld zal
zyn.

Hoogachtend en met herhaal
den dank
JOHN EVANS.

Wy zwegen allen. Toen zei Wouter
nydt? .Zoo'n lamme roole Jongen. Ik
heb altyd wel gedacht, dai hU niet
deugde."

Maar ik zei tot mUn vrouw: „die tien
duizend gulden van ons hebben den
man blijkbaar genezen. Er ls geen betere
medicijn dan een flinke aanval van
boosheid."

FID ELI O.