HAARLEM'S DAGBLAD
HET TOONEEL
BLOESEMTIJD IN LIMBURG.
BIOSCOOP
PUROL er op!
ZATERDAG 5 MEI 1928 ZESDE BLAD
Wild gebloemt in 't schoone Geuldal.
TUSSCHEN DE GLORIE DER BLOEIENDE BONGERDS.
Het is een wilde overdaad van blanken
bloesem dfie zijn broze sluiers over de
golvende heuvelen legt. Licht, wonder
lidht is de Limburgsche contreüe in deze
dagen dat Mei te speuren valt in den
frlsschen wind die over de wereld strijkt,
allengs hebben de perelaars him bloemen
opengevouwen, rose-overtogen staan de
pruimen die zijn als groote mooie
bouquetten.
In het Geulstedeke Valkenburg dat
veel van zijn bekoring heeft verforen
door moderne paviljoens en dancings die
in den zomer een zeker deel der vreeem-
dlingen weten te trekken met hun Jazz
bands en eleetrische lampjes-slingers
tusschen de boomen, is vroolijk het ge
rinkel der bellen aan t haam van het
vrachtrijderspa ard dat stapt tussdhen
de sier van koper-beslagen strengen
en roode kwasten, achter een groenende
kastanje teekent de zon lichtplekken op
den witten muur van een huis.
Maar dan is er weer de weldadige
efbilte, de rust van den vroegen dag en
over roode daken en gouden peppels
zien wij heen naar de golvende hoogten
aan den anderen kant van het dal.
DaaT liggen als burchten de statige
boerenhoeven hier en daar verspreid en
om *t massief der gebouwen staan kran
sen van bloesem; bloesem die blank is
als pas-gevallen sneeuw en Juicht van
zon en licht.
In het dal van de Geul, waar zoo
charmant de ruiwe huizen liggen onder
hun breed-overstekende daken en het
water klotst over 't stommelend molen
rad, buigen wilde kerseboomen hun
takken vol wit gebloemt over 't rulschend
riviertje, dat kronkelt tusschen zijn
oevers en jolig speelt met zilveren zon-
nesohi Weringen, fier en goud in hun
bottende pracht staan nevenseen de pep
pels als peinzend op den tijd dat ze weer
ruischen zullen. En hoogerop door 't
struikgewas tegen de helling slingert het
pad tusschen een weelde van sleutel
bloemen en teere anemonen, daar rankt
maagdepalm met honderden blauwe
bloemsterren, daar heffen de vogelkersen
hun roomwitte trossen.
Er dreigen sombere luchten boven de
bebloesemde heuvelklingen in het
noorden, maar eens zoo helder bundelt
hier de zon haar licht in *t kleurenrijke
land, frtósche tinten teekenend op huis
en boom en weide
Welk een woier genot is het er te
dwalen, waar 't steile pad voert naar
de hoogten waarachter weer andere dalen
liggen, wit van bloesem zooals hier, tot
aan den verren horizon toe. Je kunt
hier zwerven door de holle wegen, ovèr
de velden waar het koren nu groent, je
weg zoeken door heel dit wondere land
dat bont is van een verrukkelijke afwis-
J selling.
Door een heerlijke landouwe voert ons
het pad, rechts het gezicht op de verre
heuvels, links de hooge stelle rand waar
in 't struweel allerlei geluid van vogels
is. Op een enkele plaats breekt de naak
te grauwe en gele rots door, daar zijn
de gapende zwarte gaten der grotten en
gangen, en even moeten wij daar eens
snuffelen naar fossielen, die wij vinden
ook. Het is wel niet veel. wat fragmen
ten van zeeegels en schelpen doch voor
een geoloog is zeker nog wel iets be
langrijks te ontdekken, dat hem ver
haalt van 't ontstaan van Neerland's
ondergrond Vonden wij niet jaren ge
leden in het „krijtland", in Epen's
scfhoone omgeving aan de zuid-grens, op
enkele plaatsen de zwarte kolenleisteen
die in de mijnstreek op honderden meters
diepte kostbare steenkooladers omsluit?
Dit land is oud en spreekt een geschie
denis, een geschiedenis van den bodem
in zijn gronden en rotsen, een geschie
denis van den mensch in de zoogenaam
de vuursteen-ateliers waar in voorhis-
torischen tijd de oudste bewoners van
ons land bun bijlen, pijlspitsen en speer
punten vormden uit harde scherpe vuur
steen, in den Romeischen trant van zijn
boerenhoeven, in de oude kasteelen die
liggen te droomen binnen hun groene
graohten.
Limburg is schoon en vol aantrek
king voor den ontvankelyken toerist.
Doch vooral moet ge Limburg zien, als
de bloesem ontluikt en lente gekomen is
over de welige contreie. „Hoe is 't er dan
wit en wonderbaar, wanneer de pere
laars donzig 6taan of ze sneeuw droe
gen, en alle ooft het wonder over zich
gekomen voelt met al z®jn zwarte tak
ken In het bloesemnet van den Mei ver
strikt, tot ook de ronde appelboomen,
met een lang bepeinsd gebaar, de rozig-
doorschenen waaiers openspreiden."
Deze dagen, dat de zon vaak niet weet
of zij schijnen zal en soms stillekens
wegkruipt achter de wolken, dat bij wij
len milde regen neerruischt in 't jonge
gras, dit is de tijd dat een breede stroom
van teere bloesem over de landen golft,
dat de schuttersgilden optrekken naar
het romantische kasteel waar het vaan
del geslagen wordt en de koning-keizer-
generaal de slotvrouwe een ruiker ker
senbloesem biedt ora daarna met haar
den sohoonen, ouden cramlgnon te dan
sen, dit is de tijd dat het Limburgsche
volk den Meiboom richt en bloesem en
bloemen Je verzoenen met het leven.
Nu viert Limburg het glorieuse feest
van de bloeiende bongerds, dit is de
hoogtij van het jaar!
C. G. B.
MUZIEK.
ORGELBESPELING VAN PROF. ALB.
SCHWEITZER.
Ik wil een muziekverslag schrijven en
bemerk dat het niet gaat. Waarom zal
ik beproeven kritiek te leveren op een
onderdeel van een werkzaamheid die als
geheel ons met eerbied vervullen moet?
Arts. wijsgeer, schrijver, musicoloog,
organist - wie al die faculteiten in
zich vereenigt, moet een Uebermensch
zijn; maar de zachte gelaatsuitdrukking
in den ernstigen intelligenten kop van
Prof. Albert Schweitzer zegt ons dat
deze Uebermensch geen droge veelweter
is; dat een diep gevoel voor al wat
menschelijk is dezen man bezielt. Dus
6telt hij de hem gesohonken krachten ten
dienste van anderen die lijden en hulp
behoevend zijn, en schrijft daarne
vens over philosophic en over Bach en
geeft concerten, waarvan de opbrengst
zijn zegenbrengende werkzaamheid in
Afrika moet helpen bevorderen
Een Bacilkenner van beteekenls is
Prof. Schweitzer. En hij heeft ons Bach
laten hooren, niet als een virtuoos, maar
als een mensch die bewondert en lief
heeft, en die liefde op anderen wil
overbrengen. Schweitzer speelt zijn Bacïi
rustig, bezonken, eenvoud®' technisch
nagenoeg vlekkeloos, in kristallen klaar
heid en sobere registreerlng. zoodat m
de groot St.-Bavokqrk elk detaJ' te ver
staan was. De groote juichende werken
vol monumentale pracht heeft hij ter
zijde gelaten; zijn voorkeur blijkt naar
de meer innige gericht. Zoo speelde hij
voor ons 't kleine Praeludium in e min.
met de stille, haast beweglnglooze Fuga:
van het Praeludium en Fuga in D (Pe
ters Bd. IV no. 3) liet hij de laatste
ongespeeld en gaf ons het Grave ei»
Alia breve rustig, haast beredeneerd,
zonder groote stuwing. De schoone
Fuga in c-min, (Ed. in n.o. 6) sloot zien
daarbij waardig aan. Ook in de vier
Koraalvoorspelen uitte zioh een voor
keur voor het kalme, innige; dat hij ze
werkelijk als voorspelen besohouwd wil
de zien, werd bewezen door het zingen
der koralen door een klein koortje uit
leden der Nederlandsohe r 'ïvereenl-
ging gevormd. Dit koortje zong met- fijn
beschaafden, doch in de bassen iets 'e
zwakken klank onder de onnoodige
drukke leiding eener dame, wier naam
niet in het programma vermeld was. De
Koraalvoorspelen „Nun komm, der Hel
den Heiland" (Bd. VII no. 45), de laatste
koraaJvariatie van „Sei gegrilszet, Jesu
gütig" Bd. V), „Gelobct seist du" (Bd.
VI) en „Schmticke dich" (Bd. VII) toon
den ons zoowel Bachs eminente kunst
en diep gemoed, als de goede smaak
van den vertolker, die in de 6de Sonate
van Mendelssohn ook nog, misschien
onbedoeld een aanmerkelijke technische
vaardigheid demonstreerde, maar tevens
vaardigheid demonstreerde, mam-
tcvens den veelgesmaden Mendels
sohn een eereplaatsje naar Bach in
ruimde, en het be,wijs leverde dat die
nabuurschap den grooten Cantor geen
oneer aandoet
Dit orgelconcert was buitengewoon
druk bezocht en ik hoop dat de toe
lichting die Prof. Schweitzer bij de ver
schillende nummers gegeven had, bij de
hoorders het begrijpen van en den eer
bied voor Bachs werk mogen vergroot
hebben, en dat hun eerbied voor zijn,
Sohweitaers, werk, hem ondubbelzinnig
gebleken moge zijn.
KAREL DE JONG.
Cinema Palace.
Het programma dat deze week in de
Cinema wordt gegeven begint als ge
woonlijk met het interessante were.d-
nieuws, dat ook nu weer veel en velerlei
belangwekkends te zien geeft. Zeer in
drukwekkend is het gedeelte der film
dat uitbeeldt de uitvaart van den over
leden bisschop; van het imposante bouw
werk der cathedrale kerk aan de Leid-
schevaart af volgt de toeschouwer de
droeve stoet en ziet het beter dan me
nigeen die er uren voor over had om
langs den weg staande den plechtigen
laats ten tocht te aanschouwen.
Een grootsch schouwspel biedt het
vertrek van het luchtschip de .Jtalla"
onder commando van generaal Nobile.
voor de eerste étappe, waarna ook de
aankomst te Stolp op het doek te zien
15 „Carnaval" is de titel van het eerste
groote nummer dat daarna wordt ver
toond. Tusschen het vroolijke carnaval
te Nice door is gevlochten een zeer
boeiend verhaal, waarin de hoofdrol uit
nemend wordt vervuld door Ellen Rich
ter. Van begin tot einde is dit een zeer
mooie film, die nauwelijks wordt over
troffen door het tweede hoofdnummer,
een buitengewone film uit het Rusland
van het Czarentüdperk, van voor den
oorlog dus. Aan het hof woont de oude
graaf Veranoff met zijn dochter Sonja,
de verloofde van een losbandlgen Teo-
dor Kerenko. Op zekeren avond moet
Sonja alleen uitgaan, daar haar verloof
de zijn eigen geheime genoegens heelt.
Als boerinnetje verkleed op weg naar
een bal komt haar slede in botemg met
die van zes Jonge officieren die haar
dwingen met hen mee te gaan en den
avond met hen door te brengen.
Deze gebeurtenis heeft voor Sonja
groote gevolgen, zoo zelfs, dat zühaar
Siberië wordt verbannen. Langs wonder
iiike wegen vindt zij echter tenslotte
haar geluk terug, en hiermede elndfct
deze boeiende film, die getiteld is „Mijn
officieele vrouw".
De Cinema is deze week niet toegan
kelijk voor personen beneden 14 jaar.
special woord van lof komt wel
toe aan de musici. De muzikale begelel
ding der films is in de Cinema goed ver
zorgd en in 't bijzonder het concertorgel
geeft veel te genieten.
Het geheel dus een afwisselend pro
gramma dat tot een bezoek aan de Ci
nema uitlokt en zeker waard is.
Scala-Theater.
In het bupreïramma geeft het
Theater een zeer komieke film
moristische Pianist". Is er wel eens.een
humoristische rolprent gepioduwerd.
waarin niet gerend werd? En
politiemannen het niet ontgelden moes
ten en meerenden? Charlie Chaplin
geeft daarin immers het voorbeeld, en
al doen de andere sterren van het kluch
tige trilbeeld hem niet alles even gees
tig na. hun copleën zijn toch aanvaard
baar. Zll weten toch zelfs den Beregel
den bioscoopbezoeker aan t to'hen te
krijgen. Zoo ook de man die met een
vleugelplano in de hoogte Seheschen
wordt en met de vleugelplano valt, om
tijdig weer met het zelfde Instrument de
her.-Ie in te gaan. De dolle dwaasheid
waarmee het transport van den vleugel
door het een raam tot stand komt boven
in een wolkenkrabber is alleen verma
kelijk Juist, omdat het dolle dwaasheid
Het heele programma Is trouwens op
timistisch van toon. De film ..De Laat
ste Minuut" is sensationeel en door de
spanning breekt wel eens een lach. Het
ii «en sensatiefilm uit de voetbalwereld
en die beloften Inhoudt voor een ge-
noegelljkcn avond.
Op het tooneel komt een troepje waar
mee wl) nog niet kennis gemaakt had
don. Het is slechts een trio, maar daar
om deed het nog niet onder voor groo-
tere revuegezelschappen. De heer Time
de leider van 't drietal, wiens naam het
draagt is humorist geweest bd Ter Hall s
revue In z-tin eigen gezelschap weet hl)
iets van een revue-stijl te brengen, zoo
dat wat te zien gegeven werd. het mid
den hield tusschen revue- en cabaret-
In de monologen en duetten werden
wel eens aardige dingen gezegd, gedaan
of gezongen. Uit de weinig samenhan
gende tooneeltjes hl 't begin kwam ten-
slotte een verhaal te voorschijn, waar
aan het revue-tje. dat eigenlijk meer
een transformatie-schets is. zijn naam
ontleend: „Heb ie mdn pukkie gezien?
Het hondje van een oude Juffer Is weg-
geloopen en een schelmsche straatveger
met zijn maat helpen zoeken, natuur
lijk op anders dan gowo.id tranter. Voor
al de Juffrouw speelt leuk.
Het décor was bijzonder verzorgd.
Rembrandt-Theater.
In „De Schaduw van het Verleden'
toont Conrad Veldt, die de hoofdrol ver
tolkt. ons door al de 6 acten heen. dat
de schaduw van het verleden, steeds
blijft drukken op 's mensehen leven, tot
dat volkomen kwijtschelding is verkre
gen. Van het scenario is dit feitelijk niet
de hoofdgedachte, maar door zijn hou
ding brengt Veidt deze gedachte sterk
tot uiting. We zien in hem steeds den
man, die een somber geheim met zich
rond draagt en wien een zware last
drukt. Paul la Roche, een bijzonder kun
dig chirurg wordt tot 10 jaar gevange
nisstraf veroordeeld omdat hij patiënten
die aan een ongeneeslijke ziekte leden
pijnloos het lijden verkortte. Bij een op
roer in de gevangenis wordt de dokter
gedood en de directeur gewond. No. 66
Paul la Roche, wordt nu uit zijn cel
gehaald. Luitenant Destin belooft hem
dc vrijheid, als hij den directeur ge-
INGEZOHnFN MT-DFF^'WT TNGEN
60 cents per regel.
Bij stukloopen van huid en voeten,
doorzitten, zonnebrand en smetten; maar
vooral ook bij brand- en snijwonden,
ontvellingen en allerlei huidverwondingen
Het verzacht en geneest
neest. Den dag, voordat de nieuwe dok
ter komt, hoort Paul toevallig, dat de
directeur tegen den luitenant zegt, dat
deze zich geen zorgen behoeft te maken,
omdat hij tegenover La Roche zijn
woord niet kan houden. Hierop bësliul
no. 66 te vluchten. Hij vindt een gastvrij
dak bij een collega van hem, Fontaine
die met zijn zuster samenwoont. Fon
taine merkt, dat hij langzaam maar ze
ker blind wordt. La Roche doet nu ver
scheidene operaties onder Fontaine's
naam met prachtig sucoes. Fontaine
(eigenlijk la Roche) krijgt een aanbie
ding voor chirurg in een ziekenhuis te
Algiers, waarna ze met hun drieën daar
heen vertrekken, Paul en de zuster van
Fontaine houden van elkaar, maar daar
ze voor de buitenwereld Dr. Fontaine en
mejuffr. Yvonne Fontaine, dus broer en
zuster zijn kunnen ze hun liefde niet
uiten.
Zij komen in aanraking met luitenant
Dest.n, die in het begin Paul niet her
kent, en hals over kop verliefd wordt op
Yvonne, Na korten tijd vraagt hy Paul
om de hand van Yvonne, tegelijk laat
hy doorschemeren, dat hy Paul herkend
heeft. Paul vraagt hem 's avonds terug
te komen. By een spelletje schaak dat
Fontaine met Destin speelt, al wach
tende op la Roche, schiet Fontaine een
revolver op Destin af in de hoop dezen
te dooden, daar hy de eenige is, die het
geheim van Paul kent.
Als-dokter moet Paul trachten Destin
in het leven te houden, hetgeen gelukt.
Het slot van het geheele dTama is:
„eind goed, al goed".
Het variété-nummer „Rotundus"
kersversch geïmporteerd uit Duitschland,
eerst Donderdag is de koorddanseres uit
Berlyn in Haarlem aangekomen, het is
haar eerste optreden in Holland. Een
zeldzaam sterk ontwikkeld evenwichts
gevoel moet deze jonge dame hebben, te
oordeelen naar haar toeren op het slappe
koord.
Het by programma bevat aardige num
mers
DE FANCY-FAIR VAN ZANG EN
VRIENDSCHAP.
Een cabaretavond.
Onze Koninklijke Liedertafel Zang en
Vriendschap heeft geld noodig. Niet om
dat. de vereeniging noodiydend zou zyn,
maar juist wyl zy een hoogtepunt wil
vieren in haar leven. Het honderdjarig
bestaan, in 1930. Een yverige propa
ganda -commissie is daarvoor aan het
werk. Het resultaat daarvan de groote
fancy-fair in de Gemeentelijke Concert
zaal hebben wy reeds besproken. Die
fancy-fair was de commissie -echter niet
genoeg, zy wilde er een cabaret-avond
bij, en die kreeg zy.
Zoo was de groote Gemeentelijke
Concertzaal Vryda-gaivond stampvol. Er
kon niemand meer bij, want zitplaatsen
waren er allang niet meer, toen na ach
ten nog steeds nieuwe bezoekers binnen
kwamen, Natuurlijk was het heed ge
zellig, want by Z. en V. is men altijd
„entre-nous".
De leiding was in goede handen: de
heer J. A. Zwang had zich er mee .be
last om voor conferencier op te treden.
Wie den heer Zwang in die functie ken
nen, weten, dat de dames en 'heeren aller
aardigst bezig gehouden werden, zyn in
ternationaal repertoire, waaraan ook zijn
vrouw meewerkt is uitgebreid en geva
rieerd, kortom, heed goed.
De voorzitter, dr. G. A. E. Broese van
Groenou sprak het openingswoord.
De heerlijke muziek „Walteertraum",
die door de zaal zweefde was van het
Van Edensrtr-ykje, dat zich later op
den avond wijdde aan de Balletmuziek
van Gounod's Faust, en aan ,X>ie lusügen
Weiber von Windsor", van O. Ndcolaï.
Op een avond moet een hoogtepunt
zijn. Hier was het wel de declamatie van
Thomasvaer en Pieternel, (de h-eer J. van
Feggelen en mevrouw Lucas), die een
voor Z. en V.-leden en -vrienden koste-
iyk rijm voordroegen.
De -heer Van Feggelen deed zich voorts
kennen als een goed spelleider in het
schetsje in één bedryf „Hannes wordt
Ingekwartierd". Doordat de dames en
he eren met zooveel animo speelden had
dat groot sucoes.
Cabaret-kunst brachten voorts „the
Jolly Follies", een gezelschap, dat be
grepen heeft, wat het in dit genre kan
geven.. Het werkte een programma af
in den waren kleln-kunststijl.
In de pauze draaiden rad van avon
tuur en alle andere vermakelijkheden,
dfie eens bazars zijn, lustig, maar voor
de laatste maal. En de voorzitter der
propaganda-commissle was tevreden. In
den na-avond werd ln de zy-zalen ge
danst, gekeuveld en gezelligheid gevon
den tot heel laat.
NEDERLANDSCHE ARBEIDERS-
RELSVEREENIGING.
Door de afdeel ing Haarlem van de
Nederl. Arb. Relsvereeniging is het vol
gend programma voor de maand Mei
vastgesteld:
Zaterdag 5 Mei, naohtelyke wandel
tocht naar de Zanderij (Kraantjelek)
tot het beluisteren van de nachtegaal
(paartyd der nachtegalen). Vertrek 11
uur 's avonds van de Groote Markt.
Zondag 13 Mei per fiets en tram naai
de tulpenvelden; samenkomst Hout-plein
v.m. 10 uur.
Dinsdag 15 Mei ledenvergadering in
gebouw Olympia, waar het reisprogram
ma en de te maken reizen besproken
zullen worden. Verder vertooning licht
beelden, met toeliohting over Zwitser
land.
Zondag 20 Mei fietstocht naar Noord-
wyk aan Zee; samenkomst 10 uur op
het Houtplein.
Zondag 3 Juni bezoek aan het byen-
park „Melona" te Santpoort, daarna
wandeling door Neethof.
Verder heeft het bestuur in overwe
ging om met een luxe tourauto een tocht
naar de Betuwe te maken.
DE WEDSTRIJD VAN JACOB VAN LENNEP.
n.
VARIA. DE VRIJHEIDSLIEFDE. DE VRIJE CLUB.
onbeteekenend, episodisch rolletje, dat
wy erkennen het gaarne uitste
kend gespeeld werd.
De Antwerpenaren, die van een vori-
I gen wedstryd van Jacob van Lennep
een goeden indruk hadden achter ge
laten. stelden met de opvoering van
Pomarius teleur. Het vlotte, levendige
blijspelempo, waardoor de drie andere
vereenigingen zich zoo zeer onder-
j scheidden, ontbrak by de Vryheids-
1 'iefde te veel. Over heel de vertooning
lag iets mats en van een scherpe ty
peering waardoor de Vlamingen zich
iikwyis juist van de Noord-Nederlan
ders onderscheiden was althans
•y de heeren geen sprake. De op
voering van Pomarius door De Vrij
heidsliefde stond ver beneden die, welke
.vij te IJmuiden van Haarlem's Too
neel hebben mogen zien en wel in de
eerste plaats door de veel zwakkere be
zetting van de hoofdrol. Deze Poma
rius van den heer Renaat Poulissen
was allerminst een domineerende,
heel het tooneel beheerschende figuur.
Zy eerste opkomst reeds deed vermoe
den, dat hy in deze rol zelfs de verge-
lyking met Theo Bouwmeester niet
zou kunnen doorstaan. Bouwmeester
vulde met zyn drukke luidruchtigheid
onmiddeliyk het tooneel. Men zag da-
deiyk in hem den gewiksten, brutalen
maar ook jovialen zakenman, die zich
geen oogenblik rust gunt en door zyn
optreden heel zyn omgeving impo
neert.
De entree van den heer Poulissen
daarentegen maakte absoluut geen in
druk. Wy wisten het reeds oD het eer
ste gezicht, dat dit een heel tamme,
alerminst belangrijke zaakwaarnemer
zou zyn. De heer Renaat Poulissen
bleek ook niet in staat voldoende kleur
aan Pomarius te geven, zyn spel bleef
heel den avond ongeveer op eenzelfde
niveau en hy haalde uit deze dankbare
speelrol niet een kwart van wat er uit
te halen valt. O zeker, de heer Poulis
sen is iemand, die zich gemakkelijk op
het tooneel beweegt, iemand met rou
tine, maar dat is voor een rol als Po
marius, die heel het stuk moet dragen,
niet voldoende. Hy bleef het heele stuk
door te vlak en de mooie kansen, die
deze rol een karakterspeler biedt, wist
hy niet te benutten.
Met de bezetting van Pomarius staat
en valt het blyspel van Van Rossem.
Waar deze rol slechts een deel van de
haar toekomende portie ontving, was
het te begrijpen, dat de Antwerpenaren
weinig kans hadden op een hoogen
prys. Hierby kwam nog, dat ook de
heeren-byrollen allerminst sterk bezet
waren Ook hierin bleef De Vryheids-
liefde ver by Haarlem's Tooneel ten
achter. Het gelukte den heer Jos.
Verhagen niet Godfried eenigszins
aannemeiyk te maken. Reeds zyn klee
ding bewees, dat hy zich geen goed
idee van 'n Nederlandschen substituut
officier van justitie had gevormd, in
zyn spel waren wel komische elemen
ten, maar als geheel ontbrak er toch te
veel aan de uitbeelding van dezen ma
gistraat.
De rol van Jonkheer van Neerenheul
was nog zwakker bezet. De heer Pol
Bury deed zelfs geen moeite om dezen
aan lager wal geraakten procureur en
alcoholist te typeeren. Het geaffecteer
de in zyn stem was er zelfs in deze rol
naast. Smit zagen wy ook by Haar
lem's Tooneel veel scherper getypeerd.
De heer Louis Verheyen was niet slecht,
maar deze louche cliënt kreeg veel te
weinig relief in deze voorstelling der
Vlamingen. De beste der by rollen was
nog de heer Frans Backer, die Willem
den bediende, eenvoudig en natuuriyk
speelde en daaraan zyn bekroning te
danken heeft gehad.
De dames wonnen het by De Vrij
heidsliefde ver van de heeren. De
Vlaamsche Julie was ongetwyfeld le
vendiger, pittiger en temperamentvol
ler dan de dilettante, die de rol by
Haarlem's Tooneel speelde. In het spel
van mevrouw de Deken, dat vol nuance
was hoe knap speelde zy niet het
toon eelt Je aan de telefoon in I heb
ben wy heel veel gewaardeerd en het
is dan ook wel zeker, dat wanneer de
jury een derden prys voor de dames
hoofdrollen te vergeven had gehad,
deze aan deze Vlaamsche actrice zou
zijn toegedeeld geworden. Ook het
kleine rolletje van Marie was heel aar
dig bezet. Wanneer de heeren van De
Vryheidsliefde even goed waren ge
weest a" cle dames, dan zouden de Vla
mingen zeker met een hoogeren pry's
naar Antwerpen zyn teruggekeerd.
Over de voorstelling van De Hane-
balk door de Vrye Club. kunnen wy
heel kort zyn. Deze opvoering stond ver
beneden wedstrydpeil en het best is
dan ook maar om er zoo weinig moge
lijk van te zeggen. Het tweede bedryf
werd bepaald pijnlijk om aan te zien
en wy raden dezen Amsterdammers
dan ook ernstig aan zich voortaan niet
meer aan belangry'ke wedstryden te
wagen. De eenige rol, die werkelyk goed
vervuld werd was Aafje. de dienst
meid. Wy hadden mejuffrouw Jeanne
Ploegman voor <"®t aardig gespeelde
byrolletje dan ook gaarne een medaille
gegund.
J. B. SCHUIL
MEVROUW ROZA—PEEK,
tweede prys personeel dames.
Varia, de toon eelvereeniging uit
IJmuiden, die als derde uit dezen wed
strijd is getreden, heeft de meeste per-
sonesle pryzen in de wacht mogen sle
pen. Niet minder dan 4 van de 8 spe
lers zijn er bekroond geworden. Mevrouw
RozaPeek en de heer Holtslag behaal,
den ieder den tweeden personeelen prys
van de hoofdrollen, mevrouw Boeree—
Karreman verkreeg een verguld zilveren
medaille als beste dames-byrol met
haar allergeestigst gespeelde Fridy
aan den heer Jack Roza werd zelfs voor
hot heel kleine rolletje van Piet, den be
steller, een medaille toegekend. Zeer
zeker een mooi succes! Misschien zal
het zelfs by sommigen verwondering
hebben gewekt, dat een vereeniging met
zooveel goede en ook door de jury
blykbaar zeer gewaardeerde spelers
niet een hoogere plaats ln de alge-
meene ranglyst heeft verkregen. Voor
een deel komt dit door het veel sterkere
spel van mevrouw Leverington van Pie-
ter Nieuwland en den heer Sorbi van
Ado, die beiden ver uitgingen boven de
bekroonden van Varia. Maar ook door
de niet sterke bezetting van twee hoofd
rollen, namelyk die van Herman van
Dalsum en Gonne. Van Dalsum kreeg in
de voorstelling van Varia te weinig re-
lief en had veel komischer gespeeld kun.
nen worden. En Gonne was bepaald
zwak. Deze twee waren dan ook oor
zaak, dat het laatste bedryf van Hanen
gevecht heel erg zakte, wat te meer te
betreuren was, omdat de tweede acte een
zoo uitstekenden indruk had gemaakt.
Als geheel stond de voorstelling van
Varia evenals die van. Pieter Nieuw
land en Ado op een respectabele
hoogte, al was er dan ook groot ver
schil in de 3 bedrijven. Er werd in een
vlot, levendig tempo en in goeden biy-
speltoon gespeeld en het niet moeilyke
stuk kwam in deze voorstelling volko
men tot zyn recht. In I was men er
nog niet geheel in, domineerde Dr. L°
porte Holtslag te sterk met zyn
al te zware stem en bleven Gonne en
Van Dalsum te veel by de anderen ten
achter. Ook was de indeeling van het
tooneel zoodanig, dat eigeniyk niemand
begreep, hoe het huis van Van Dalsum
in elkaar zat, over welke vraag men
zich trouwens ook in het tweede be
dryf met het verkeerde stopstuk
rechts het hoofd kon breken.
DE HEER HOLTSLAG,
tweede prijs personeel Heeren.
Maar de tweede acte van Hanenge
vecht behoorde qua spel tot het beste,
dat wy in dezen wedstryd te zien heb
ben gekregen en wanneer Varia III op
eenzelfde hoogte had weten te houden,
dan zou de algemeene waardeering voor
de opvoering dezer vereeniging zeer
zeker veel hooger zyn geweest. Nu dient
erkend, dat het stuk in III ook belang
rijk naar beneden gaat, maar dan is
het aan de acteurs en actrices om zoo
veel mogelyk over de zwakke plekken
heen te spelen, wat bij de voorstelling
van Varia allerminst gelukte, doordat
juist de twee minst sterke krachten een
zoo belangryk deel in de handeling van
III hadden. De scène tusschen Loes en
Christiaan, door mevrouw Roza èn den
heer Boeree heel levendig gespeeld, en
het kleine tooneelt-je tusschen Myntje,
de dienstbode, en Piek den besteller,
kwamen alleen op het niveau, dat
men van een club, die het tweede be
dryf zoo uitstekend had gespeeld,
mocht verwachten.
Dat het individueele spel der leden
van Varia hoog gewaardeerd is, heeft
de uitslag voldoende bewezen. Mevrouw
Roza—Peek gaf al haar gezonde leven
digheid aan Lous en speelde dit meisje
Hollandsch rond en pittig. Holtslag is
een speler, die altyd der. aandacht
trekt en het tooneel vult. Hy behoefde
voor dezen Dr. Laporte niet veel moeite,
te doen, daar hy zich zelf al was het
dan met wat uitbundigheid kon spe
len. Dit laatste kunnen wy van me
vrouw BoereeKarreman niet zeggen
en daarom heeft de door haar behaalde
prijs nog meer waarde, zy speelde
Trixv heel geestig en wist het Hol
landsch—Engelsch accent uitstekeno
vol te houden
De heer Jack Roza zal van allen
waarschyniyk wel het meest verbaasd
zyn geweest, toen hy hoorde, dat hy
een prijs had. Ik wil hiermee aller
minst zeggen, dat hy zyn medaille niet
volkomen verdiend heeft, maar voor
een deel was deze prys toch te danken
aan het gebrek aan sterke mede
dingers. Onder de heeren-bijrollen was
er eigeniyk geen enkele, die iets byzon-
ders presteerde en zoo was het moge
lijk, dat een prys toeviel aan een zeer
NIEUWE UITGAVEN.
FTALAGEKUNST.
In korten tijd ontvingen we drie eer
ste nummers van nieuwe tijdschriften op
het gebied van reclame- en etaleer
kunst. Wy mogen dus aannemen, dat in
vakkringen de belangstelling voor deze
takken van toegepaste kunstnyverheid
meer en meer en terecht belang
stelling wekken. Hetgeen een verbiydend
teeken is.
Het onafhankeiyir- maandblad, ge
wijd aan etaleer- en decoratieve kunst.
Etalagskunst dat ons toegezonden werd
door de uitgevery „Ulfarne" te Am
sterdam, is typografisch goed verzorgd,
en bevat een aantal belangwekkende ar
tikelen over etaleeren, belichting, was
figuren en decoraties van etalages.
