VICTORIA-WATER
H. D. VERTELLINGEN
BEURSKRONIEK
FLITSEN
FEUILLETON.
TAXI! TAXI!
HAARLEM'S DAGBLAD
ZATERDAG 21 JULI 1923
v
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden.)
Zomerbezoek.
door HASSE ZETTERSTRöM.
Toen wU dit kleine huisje huurden
het kleinste, dat ter wereld te vinden
is gebeurde het met de bijkomstige
gedachte, van „bezoek uit de stad" vrij
te blijven. Het huisje bevatte een ka
mer. een keuken en een veranda en wij
leefden er gelukkig en tevreden in.
Op een dag arriveerde de hoofdamb
tenaar Ringlund. Hij kwam met de boot
van drie uur en wij noodigdon hem uit
voor de lunch, die door ons in de som
berste stemming werd geconsumeerd.
Ringlund. die daarentegen in een bril-
lante stemming was, stelde na het mid
dagmaal een genoegelljkc vraag naar
punch.
W(j antwoordden:
„Het is vanavond een buitengewoon
mooie avond, de boot naar de stad gaat
om 8 uur 45".
Ringlund antwoordde:
..Maar whiskey hebben jelui toch ze
ker wel?"
Waarop wij er aan toevoegden:
..Na 8 uur 45 gaat er geen boot meer".
Ringlund ging om 8 uur 45.
Wij behoefden hem niet naar de boot
te brengen. Hij ging alleen met tame
lijk groote snelheid.
Een paar dagen later kwam de heer
Bergman. Hij kwam met de boot van
4 uur. Wij hadden nog niet koffie ge
dronken. maar wij zeiden, dat wij het
gedaan hadden. Bergman had nog niet
koffie gedronken Wij konden aan hem
zien. dat hij bij ons was gekomen om
koffie te drinken.
Wij gingen voor het huls zitten
praatten. Om zes uur nam Bergman een
vragend uiterlijk aan, terwijl wij om
beurten naar de keuken gingen en een
boterham aten. Om zeven uur zetde
Bergman, die een discreet karakter
heeft:
„Het is vandaag heel mooi weer ge
weest!"
Waarop wij er aan toevoegden:
..Ja, de zomer is kort, om 8 uur 45
gaat de boot".
Bergman ging niet om 8 uur 45. Hij
kwam opzettelijk, vermoedden wij
te laat aan de boot. Niemand weet. wan
neer hy vertrok, want hij sliep des
nachts op de veranda. Hij lag op drie
stoelen, waarvan de middelste met groo
te moeite zoo was geplaatst, dat hy on
geveer tweemaal per uur van de andere
weghobbelde.
Een paar dagen later kwam juffrouw
Oelén. Zij sliep ook op de veranda. Zij
lag op twee stoelen. Op den derden lag
haar nieuwe zomerjurk. Zij vertrok met
de eerste boot naar de stad. Zij zat
voortdurend beneden in de kajuit met
de handen voor het gezicht. De men-
schen dachten, dat zü huilde. En toch
was zij alleen maar door de muggen on
kenbaar gestoken.
Toen kwam Johan Svensson, over wien
deze geschiedenis feitelijk gaat. Hij
kwam evenals de anderen met groote
verwachtingen. Hü zeide dadelijk:
„Mooie streek. hier zal ik my thuis
voelen. Is er hier viscli? Mag men een
den schieten? Heb je punch op ijs?"
Wij zagen elkaar aan en glimlachten
en daohten aan de boot van 8 uur 45.
Svensson ging niet met de boot. Hij
at bü ons en hij deed het schier zonder
einde en ging op de veranda „ter stoel".
Hij sliep voortreffelijk en wekte ons om
zes uur en sleepte ons naar een plek,
waar niet gebaad mag worden en duwde
ons in het water.
Hij kwam naar huis en ontbeet en
dronk drie borrels en twee pilsener en
bond de hangmat ergens anders en
„rustte uit".
Terwijl hij sliep pleegden w\j overleg.
Zoo*n geval was nog niet voorgekomen!
Er moest iets gebeuren. Eindelijk had
ik een idee en wekte Svensson
„Opstaan. Svensson, je gaat zeker
<mee naar de stad ik ga dadelijk!"
Svensson deed één oog open.
„Naar de stad? Ga je naar de stad?
Ga jij maar, ik biyf hier en bescherm
je familie
„Toch niet ga mee! wy gaan naar
de stad, daar is het gezelliger".
„Neen, ik heb genoeg van d stad. Ik
houd van het land. Mis, vrindje!"
Ik ging en sleepte mij een paar ont
zettende uren door de brandend heete
stad voort. Om drie uur keerde ik in het
zomerverblijf terug.
Svensson was uan den aanlegsteiger
en haalde mij af. Hij had mijn witte pak
aan en maakte een mij onbekende koop
mansdochter het hof- Hij verzocht haar,
oas zoo vaak to bezoeken als zij lust had.
Zij beloofde, des middags te zullen kó
men.
Wij namen afscheid voor ons huisje,
en toen ik binnenkwam, zeide mijn
vrouw met tamelijk lulde stem:
..Svensson moet weg. of ik moet meer
huishoudgeld hebben! Hij heeft vijf pil
sener gedronken, sedert je bent wegge
gaan. Hij moet om 8 uur 45 weg!"
„Hij moet om 8 uur 45 weg", herhaal
de ik, waarop ik uitging, om de zaak tot
explcsie te brengen. Ik ontmoette hem
beneden aan het strand. Hij had hen-
gelgerel in de hand.
„Is dat van jou?" zeide hij.
„Neen. het is van Oesterman,
mijn gastheer".
„Dat is mü hetzelfde, nu zullen wij
de grondlijnen uitlegger.".
„Daarmee kom je niet klaar voor 8
uur 45".
„Wat is dat 8.45?"
„Nu, dan gaat de laatste boot van
hier".
„De laatste boot gaat nog lang niet,
ik slaap op de veranda. Kom nu en
zoek wormen!"
„Er zijn geen wormen, en dan is het
ook mijn grondlijn niet. en dan kun je
niet op de veranda slapen, omdat,
omdat
„Omdat wat?"
„Omdat we geen stoelen meer hebben".
„Waar zijn ze dan gebleven?"
..Wij hebben ze geleend of liever: wc
hebben ze teruggegeven, want wij
hadden ze zelf geleend".
„Ik slaap in de hnngmat, toe,, la
ten we nu wormen zoeken!"
Wij zochten 100 wormen. Dat duurde
vier uren. Mijn rug was op twee plaat
sen gebroken.
Wy legden de grondlijn uit. Dat duur
de twee uur. Svensson was geen grond-
ïynuitlegger.
Ik at in een op slaap gelijkende ver-
dooving t middagmaal. Svensson dronk
twee borrels en twee pilsener en at den
geheelen ham op. Myn vrouw zag er uit
als een onweer, waarop wy naar bed
gingen.
Wy lagen den geheelen nacht wakker
en overlegden. Dikwyis dacht ik, dat ik
er uit moest gaan en de hangmat afsnü-
den, maar myn rug was op twee plaat
sen kapot.
Svenson wekte ons niet om zes uur,
want wy waren in het geheel niet Inge
slapen. Maar hij stoorde ons:
„Hallo! Opstaan en de grondlijn op
halen!"
Wy trokken de grondiyn op. zy was
geheel in de war geraakt. Svensson had
vergeten, er gewichten aan te hangen, Ik
besloot ze Oesterman te vergoeden. (Wat
kost een grondiyn eigenlyk?)
We ontbeten. Svensson was goed in
zyn humeur en dronk geen Pilsener,
want er was niet meer.
„Och, ik houd het wel tot den mid
dag uit", zei Svensson, „ik heb juist by
de groote brouwery om 50 pilsener ge
telefoneerd, natuuriyk voor jullie re
kening."
Na het ontbijt waren wy alleen, myn
vrouw en ik. En myn vróuw zeide mee
tamelijk luide stem:
..Svensson moet weg! Ik weet, hoe!
Kom, dan zul je eens zien!"
Myn vrouw ging naar buiten en zeide
vriendeiyk:
„Meneer Svensson, zullen we niet wat
gaan roeien? Het is zoo mooi op het
water!"
Svensson was onmiddellijk bereid. Wij
namen de grootste boot en roeiden weg.
Wy roeiden ver naar buiten. Svensson
transpireerde, maar hi) was vrooiyk.
Daar kwamen we plotseling by een
eilandje. Myn vrouw ging rechtop in
de boot staan, klapte in de handen en
riep:
„Hemel, wat een mooie zwaardlelies
Aoh. hoe mooi!!! Die moet Ik hebben!"
Svensson antwoordde terstond:
„Ik zal ze voor je halen!"
„Je bent al te vrlendeiyk", zeide myn
vrouw.
Svensson roeide snel naar het eiland
en sprong aan land. Daar greep mijn
vrouw de riemen, draaide de boot en
roeide naar huis.
Svensson stond op liet eiland, hield
een zwaardlelie in de hand en lachte:
,Haha. dat was een goeie mop! Haha!
Nu ben ik Robinson Crusoë op het on
bewoonde eiland!"
„Ja. dien ben je. hahaha, en nu kun
je wachten tot Vi-ydag komt, van
daag ls het pas Dinsdag!" riepen wy
vergenoegd terug.
wy roeiden tameiyk snel naar huis en
waren in een voortreffeiyke stemming.
Wy dronken zelfs een glas wyn by de
boterham en ik hield een rede, ter eere
van Svensson:
„Svensson, dat was in ieder geval
een kerel uit één stuk! Hy heeft de be
schaving en alle mensehen achter zich
gelaten en zich geheel alleen op een
onbewoond eiland teruggetrokken. Leve
Svensson! II"
Wy' brachten een gezell'.gen middag
door. Ik rookte sigaren en ik betaalde
Oosterman 15 Kronen voor de grondiyn.
Zooveel kost een in de war geraakte
grondlijn. Een nieuwe is goedkooper.
Wij gebruikten een voortreffelyk sou
per en daarna danste ik met myn vrouw
op de veranda.
De avondzon schitterde boven de golf
en de eenden snaterden in de biezen.
Met nog jeugdige stem zong ik vroo
iyk:
..Still ruht der See.
Der Hecht grunzt lelsc,
Er liegt den griinen Kakadu."
Midden in de tweede maat van het
vierde couplet kwam Svensson terug.Hij
kwam doodkalm van den steiger af. Hij
was dezelfde gebleven, behalve dat
zyn ulteriyk iets hongeriger was dan
gewoon] yk.
Mijn vrouw verborg haar gezicht in
de handen en schreide. Ik heb getracht
mij te herinneren wat ik zelf deed,
maar ik kan er niet opkomen.
Op het oogenblik eet hy een avond
boterham op de veranda. Het is onze
avondboterham, die hy eet. Hij is in
een voortreffelijke stemming en over
handigt myn vrouw 59 zwaardlelies,
meer waren er niet op het eiland, zeide
hij.
Het is zeer stil in de natuur. Aan
den overkant wordt hooi binnengevaren.
Er komt iets van grooten vrede in myn
ziel. en vol zelfbeheersching zeg ik:
..Van morgen af, Svensson, woon jj
alleen in dit huisje. Alle eet- en drink-
voorraden in den kelder behooren
jou toe, vcor zoover zy toereikend
zyn. Wy vertrekken morgen vroeg".
Hy ziet rniij met tevreden oogen aan
„Gaan jelui altyd zoo vroeg uit je
zomerverblijf weg?"
„Neen, niet altyd, maar dit jaar is
de zomer zoo ongewoon heet!"
Wy zyn naar de stad teruggekeerd.
Eer wy vertrekken moest ik een mij on
bekenden koopman op punch fuiven.
Die had Svensson van het eiland gered.
Hij had hem van het water uit gezien,
en hem naar huis geroeid.
Svensson woont alleen in ons huisje.
Ik wensch hem niet anders toe, dan
dat er iemand naar hem toegaat en hem
bezoekt!
DE VERBREEDING VAN
DEN MILITAIRENWEG.
HET GEMEENTEBESTUUR VAN
BLOEMENDAAL IS NOG AAN HET
ONDERHANDELEN.
De quaestie van de verbreeding van
den Militairen weg (de voortzetting van
den Zeeweg) is nog nic afgedaan. In-
dertyd hebben wy over de onderhande
lingen van het gemeentebestuur van
Bloemendaal met de eigenaars van de
gronden langs den weg breedvoerige me-
dedeellngen gedaan.
Aan een zyde is thans een belangryk
gedeelte van den weg verbreed, zoodat te
zien is hoe Gemeentewerken zich de op
lossing denkt. De nieuwe toestand wordt
algemeen geprezen.
Aan een zijde hebben 4 van de 5 eige
naars in den afstand van grond toege
stemd. Aan den anderen kant slechts
1 van de 5.
Het gemeentebestuur hoopt evenwel,
dat het niet lang meer zal duren dat
'ook de overige 5 bewoners hun toe
stemming zuller. geven, want eerst dan
kan de verbreeding van den Militairen-
weg geheel tot haar recht komen.
GEVONDEN DIEREN EN
VOORWERPEN.
Terug te bekomen bij: Fit. Cederstr.
12, autoped: Peters, Stationsplein 5 rd.,
gouden broche: Vermey, Tetterodestr.
126, zilveren collier; Bureau van Politie
Smedestaat. ceintuur; Vogelsang, De
Clercqstraat 117, lederen sigarettènko-
ker: wykhuizen, Voldersgracht 13 zw„
klein buin hondje; Heeres, Alb. Thym-
straat 21, hondenpenning; Vreem,
Leidschepleln 48 rood, dameshorloge;
Kennel Fauna. Parklaan: zwartwitte,
kat. gebracht door Weyers, Borneost. 20;
zwartwit katje, gebacht door Bouterse,
Sophiastr. 1; Visser, Morinnesteeg 8,
kinderportemonnaie; Martens, Frans
Halsstraat 38. rywielbelastingmerk;
Korst, Harmenjansweg 26. rywielbelas-
tingmerk in etui; Hoogland, Tugelastr.
46. idem idem; Hoogaarts, Rozenstraat
51b rijwieltasch met gereedschap: Meijer
Gr. Houtstraat 16. Lipssleutel; Hendgef,
Verspronckweg 137, heerenschoen: Van
Klooster, Spaarnwoudestraat 100, tee-
kenhaak; Ligtenberg, Diederikstraat 9,
bruin lederen taschje.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1253
HONGER
Baby wou dat het tijd
flesch was
kykt rond om te zien of er al tee
kenen z" - die erop wijzen dat di'
flesch in aantocht is
beseft dat huilen geen nut heeft
moeder geeft het hem nooit
I een minuut te vroeg
tracht zyn honger te stillen door
op de bandjes van zyn truitje te
zuigen
vindt een kous en wijdt zich daar
eenigen tijd aan
neemt een proef met een
blokje
beseft dat. op het punt van
hongerstillende kwaliteiten, niets
kan worden vergeleken met een
duim.
(Nadruk verbod va).
De internationale financieele en industrieele toe
stand. Haar eenheid in de petroleumindustrie. Het
verloop der Amsterdamsche Beurs.
Amsterdam, 19 Juli.
Wanneer we den algemeenen finan-
cieelen en economischen toestand in
Europa bezien, moeten we tot de slot
som komen, dat er feitelyk geen fac
toren in de laatste weken zijn opgetre
den, die een verklaring kunnen zyn voor
den onregelmatigen grondtoon der beur.
zen in het buitenland. Men verklaart
deze dan ook meerendeels als een ge
volg van de onzekerheid omtrent de af
wikkeling van de zeer aanzieniyke Loe-
wenstein-belangen. Afgezien van de sta
bilisatie van den franc, is er in den fi-
nancieelen en industrieelen toestand
weinig ingrijpends voorgevallen. De uit
voer van goud uit de Ver. Staten bleef
voortduren en dientengevolge staan de
goudvoorraden der drie voornaamste
Europeesche centrale banken op vrywel
het hoogste p>eil sedert vele jaren,
stabilisatie van den franc heeft den
weg geopend voor Engeland om stappen
te nemen om zyn twee-slachtige geld-
systeem om te zetten in een éénheids
systeem onder de jurisdictie van de Bank
van Engeland. In Amerikaansche bank-
kringen is men van meening, dat hier
door veel licht zou geworpen worden op
de internationale financieele situatie en
de Reserve Banken in Amerika in staat
te stellen een koers te volgen, die min
der berust op een politiek van hulpver
leening aan Europeesche naties.
De handelstoestand in Europa ver
toont verschillende tendenzen. Duitsch-
land schijnt minder te produceeren dan
een jaar geleden, ofschoon dit geen on
gunstig teeken is, omdat verleden jaar
om dezen tyd de Duitsche industrie een
periode van abnormaal hooge activiteit
doormaakte. De handel in Groot-Brit-
tannic is iets teruggeloopen onder het
peil van vóór de Pinkstervacantie, ter
wijl berichten uit Frankryk melding
maken van een bevredigende ontwikke
ling in de industrie. In tegenstelling
met de gedeprimeerde stemming in de
yzer- en staalindustrie in Engeland en
Duitschland, zyn de Fransche industriee
len volop van orders voorzien en staat
de productie op een hoogterecord. De
binnen- en buitenlandsche vraag is zeer
groot en het aantal onuitgevoerde or
ders is gestegen. Niettegenstaande de
stUging der wereldstaalpryzen, beweren
de Fransche industrieelen, dat het alge
meen prijsniveau nog te laag is, om vol-
INGE7.0NDEN MEDEDEELINGEN a 60 CENTS PER REGEL.
uitstekend te vermengen
OBERl AHNSTEIN
met wijn of vruchtensappen
op bevredigende resultaten te verzeke
ren.
Naar uit verschillende berichten uit
verschillende bron biykt, schijnt er sa
menwerking in de petroleumindustrie op
til te zyn. Niet alleen wordt er nu per
tinent verklaard, dat de Koninkiyke
haar geschil met de Standard Oil of
New-York heeft opgelost, maar tevens,
dat er volgende week te New-York een
internationale petroleumoonferentie ge
houden zal worden, waaraan Standard
Oil, Koninkiyke Shell, Mexicaansche
petroleummaatschappyen, Anglo. Per
sian en Turksche Petroleum My. deel
nemen. Deel schynt te zijn. een petro-
leumkartel te vormen, dat de sterke
toeneming van de wereldproductie in de
keménde 5 jaren zal verhinderen, waar
bij men als productie-basis zal aanne
men 8590 pet. van de hoogste produc-
tie-cijfers der laatste jaren. Verder zou
men tot een regeling inzake verdeeling
van den afzet en vaststelling der prijzen
willen komen. Wat de productie aan
gaat, is Amerika tot beperking bereid,
als Engeland en Nederland de exploi
tatie van nieuwe bronnen in Birma,
Ned.-Indië. Irak en Venezuela zouden
willen staken. Vast schynt In ieder geval
wel te staan, dat er groote dingen in de
petroleumwereld op komst zijr
Op de emissiemarkt is het, mede na
tuuriyk in verband met het vacantie-sei-
zoen, minder druk. Binnenkort zal ae
uitgifte plaats vinden van 12 millioen
6 pet. 31 jar. obligaties Soc. Gen. des
Forcos Hydro-Electr. du Katanga, als
ook van een tranche van 300.000 pd.st.
van een nieuwe leening Sao Paulo.
De beurs heeft in de achter ons lig
gende overzichtsperiode meerendeels een
vaste en levendige houding vertoond. De
onzekere tendenz op de buitenlandsche
beurzen bleef zonder uitwerking op onze
markt, die door verschillende opwekken
de berichten voor diverse afdeelingen
goed gestimuleerd werd. Wat voor dezen
slappen zomertyd wel wat zeggen wil.
Banken gaven fractioneele verschillen te
zien,
In de industrieele afdeeling waren het
voornamelyk Philips die de aandacht
tot zich trokken. Deze konden voorbij
gaand tot over de 714 monteeren, het
geen een verheffing van wederom 35
punten beteekende. De oorzaak wordt
gezocht in den gunstigen indruk, die de
onderhandelingen met de General Elec
tric maakten, waarvan men een verdere
expansie van het Philipsbedrijf ver
wacht. Kunstzydewaarden meer op den
achtergrond en eenige punten lager.
Jurgenswaarden vrywel onveranderd.
Van de buitenlandsche waarden golden
Ver. Kurkindustrie hooger, met flinke
speculatieve belangstelling.
In oliewaarden ging niet veel om, doch
de grondtoon was vast, op de gunstiger
vooruitzichten voor deze wereldindustrie
en de beperkingsplannen.
Een opgewekt voorkomen hadden ook
weer rubberaandeelen. die per saldo ge
middeld een punt of 5 tot 10 konden
verbeteren. Verschillende opwekkende
berichten waren daaraan debet, o.a. dat
betreffende het gunstige verloop van de
besprekingen der commissie Sanders met
den minister van Koloniën, waarvan het
resultaat zou zyn dat de minister een
plan om maatregelen te nemen tegen
over de bevolkingsrubber in welwillen
de overweging zou nemen. Ook de markt-
stemming voor het product is veel ver
beterd, terwijl de Londensche voorraden
voortdurend afnemen.
In scheepvaarten ging zeer weinig om,
doch de grondtoon was beter, zoodat hier
en daar een fractioneele koersverheffing
plaats vond. Het index-cyfer der vracht-
pryzen van de „Economist" daalde in
Juni verder tot 106.21 (Mei 109.12).
Suikers aanvankelijk vast en vry Ier
vendig, boetten later veel belangstelling
in. De grondtoon was niet ongunstig en
de koersen kwamen vrywel onveranderd
af, behalve de hooggenoteerde fondsen,
die eenige punten winst konden boe
ken.
Tabakken, hoewel in den beginne
reeds goed van toon, werden later be
paald willig, met flinken handel, waar
door de koersen meestal per saldo 10 tot
25 punten konden monteeren. Vooral
Deli Batavia stond in het brandpunt der
belangstelling. Later Oostkust ook, hoe
wel de koerswinst van deze laatste het
peil toch niet boven dat van vorige week
bracht. De reden is: goede oogstvooruit-
zichten en dito vooruitzichten voor het
volgende dividend.
BEURSMAN.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cent* per regel.
naar het Engelsch door
CHRISTINA KAMP.
23)
Het is een feit ,dat Ben graag had
willen blyven waar hU was. met hart en
ziel wenschte hij by Rose te blijven, r.iei
alleen om ln haar tegenwoordigheid te
zijn, maar vooral om de vragen te hoo
ien, die haar gesteld werden en by de
hand te zUn om haar te waraschuwer.
wat betreft dio nachtmerrie van een
bracelet. Maar wat kon hij anders doen
dan Rose vaarwel zeggenhaai- ar
men weer om zUn hals. haar wang tegen
de zijne en dan langzaam met den com
missaris naar do hal gaan, waar de
huisknecht de deur voor hen opende. De
chef wenkte dey chauffeur en zei:
„Houdt elkaar gezelschap". Ben ging de
stoep af naar de taxi en de commissa
ris ging het huls weer binnen naar het
wachtende meisje
„Ga zitten", zei de chauffeur tot den
Jongeman, ierwyi hü de deur openhield
mot iets van een vogel-liefhebber, dir
een kanarie in zyn kooitje Sluit. „U zult
verwonderd zjjn te vernemen wie hier
in deze taxi al eens gereden hebben".
Hy stapte na Ben in en begon de
schoonheden van het rijtuig uit te leg
gen.
,Dc plaats, waar u alt, dat is altyd de
plaats voor het gezelschap. Kijk, er is
geen kruk aan de deur aan dien kant.
Herinnert gU u Cranders, die kerel, dlc
zijn vrouwen vermoordde? Welnu, de
laatste maal. dat hij in een taxi zat. was
het deze. Hy zat waar u nu zit. En Har-
ris en Wilbur en Tubbv Bullinski, de
chloroformkoning en Pinki Pazetti, die
handelde in houtgeest cn het verkocht
als zuivere brandewijn. En professor
Knight.... zeg dat was me zoo'n baas!
Hy was buikspreker. En al die lui heb
ben eens gezeten, waar u nu zit cn
ik mocht op hen passen. Ja, meneertje,
de ouderwetsche politie zou er geen raad
mee geweten hebben Die was goed als
Je de schurken in kudden byeen kon Ja
gen. maar om een enkele te snappen,
dat kon zij niet".
Je kunt je voorstellen hoe Ben daar
van genoot. Toen hU Rosa vaarwel kuste,
had hü gefluisterd„Spreek niet over
den armband", zijn lippen afgewend van
den kant. waar de commissaris stond en
200 zachtjes, dat hy zijn eigen woorden
niet verstond en nu twijfelde hij, of Rose
ze verstaan had.
„Wat blijft hij lang weg", dacht hij.
„Ik wed. dat zij erover spreken. O, hy
zal haar geheel uithooren. daar kan je
van opaan. Zy zal waarschijnlijk den
ken dat ik gearresteerd ben. omdat ik de
taxi zou gestolen hebben of zoo iets van
dien aard. zy heeft er geen idee van.
dat het een juweelendiefstal was met
een moorden dat do heele zaak
mij ten laste wordt gelegd".
Hy dacht daar over na. toen een
weelderige limousine een stoot gaf op
den hoorn. „Zij willen dat wy uit den
weg gaan", zei Ben, uit het achter-
raampje kükend.
„Daar hebben zü geen kans toe", zei
de chauffeur, zün schouders optrekkend
„Geloof mü, waar deze taxi stopt, daar
blijft ze staan, tot de chef naar buiten
komt en order geeft om weg te rüden"
Opnieuw liet de limousine zich hoo-
ren. en ditmaal kortaf, als boos. en op
nieuw trok de chauffeur de schouders
op. met een air als van iemand die zoo
veel beroemdheden heeft gereden, dat
hij er blasé van is geworden. Nu reed
de limousine achteruit en dichter naar
het trottoir en een heel deftige dame
kwam eruit en liep op het huls toe.
„Ik wed dat het Mrs. Schennerhorr
ls". dacht Ben „Ja, daarom zal het ge
weest zUn, dat Rose telefoneerde, dat
wy konden komen, dat haar tante niet
thuis was. En nu komt de oude dame
terug en bederft alles!"
Hy meende, dat de commissaris nu
wel spoedig te voorschijn zou komen, nu
het onderhoud met Rose wel ten eind:
was, maar toch duurde het nog volle
tien minuien, eer de kalme maft op de
stoep kwam met den huisknecht om het
portier voor hem open te maken.
Maar Harry sprong eruit en de com
missaris kon op die manier instappen
met een dubbele hulp en klaarblijkelijk
dacht hy na, terwül de taxi verder reed
„zy sprak hem over den armband",
dacht Ben, terwyi zün moed zonk.
„Ben", zei de chef ernstig, „ik weet
niet of ik je mag berispen omdat je dat
geheim hebt gehouden voor de familie.
Als zy er achter kwamen, dat een van
Mr. Schermerhom's bedienden gepro
beerd had zich in relatie te stellen met
hun nicht, en nog wel op zulk een wüze
zou ik denken dat dit zou zlin als een
aardbeving op Gramercy Park".
„Was het mevrouw Schermerhorn, die
daar naar binnen ging?"
„Ja".
„En hoorde zü u.... Rose vragen stel
len?"
„Neen, ik sprak met haar over het
aanstaande bal ten voordeele van de
Ncw-Yorksche bleekneusjes en zy be
loofde er beschermvrouwe van te zün".
Hy zweeg totdat in de verte het reus
achtige gebouw van het hoofdbureau
van politie zich vertoonde.
„Wltby", begon hij. „ik zal je voor-
loopig vry laten, hoewel het natuurlijk
mogelijk is. dat wü je nog laten ontbie
den Mijn secretaris zal je van dienst
zyn. als we aan het bureau komen
Maar eerst moet ik je twee dingen aan
raden".
„Jawel, mijnheer", zei Ben met een
onbeschiüfelyk gevoel van verlichting.
„Ten eerste: vertel niets van hetgeen
gebeurd is. En ten tweede, verlaat de
stad nietprobeer zelfs niet om je
tegenwoordige woning te verlaten of wel
Je krügt vry logies, totdat je staat voor
het crimineel gerecht
„Neen, mijnheer, ik zal niet verhui
zen".
„Dat is je geraden", zei de chef kort
af, toen de taxi stil hield en zü uitstap
ten. „En kom nu mee naar mijn kan
toor. dan zal ik je in handen stellen van
Tom en me dunkt, hij is bekwaam ge
noeg om je te herkennen als je soms
later geroepen mocht worden om je te
verantwoorden wat betreft de dingen,
waarvan Je gisterenavond beschuldigd
bent".
Ben's hart sprong opdat was
heel eenvoudig, maar beteekende toch
blydschap. Het was een gevoel als van
Josef, toen hy bevond, dat hü uit de
put gehaald werd.
HOOFDSTUK 15.
Ongeveer een uur later toen Ben naar
de Ondergrondsche ging om naar zyn
woning terug te keeren. bemerkte hij dat
hij niet meer dan twee dollars bezat, dat
hij zyn betrekking kwijt was en dat twee
aanklachten tegen hem waren inge
diend: een voor roekeloos rijden en een
voor rijden zonder rijbewijs, waarvoor
hy zeker een boete van vyf dollars elk
zou te betalen hebben.
Maar hü was jongdat is. hy moest
nog leeren hoe erg het is om feibeiyk
zonder verdienste en onder politie-toe-
zlcht te zünen hy dacht: „Ik ban
vrü, en dat ls het voornaamste".
Hy was op het punt in den trein te
stappen by Worthstreet. toen hij op de
gedachte kwam een krant te kcopen,
om te zien of hü iets kon vinden aan
gaande den roofmoord, waarbij hij bijna
zuik een voorname rol zou hebben ge
speeld.... dat is te zeggen, de rol van
aangeklaagde. Een andere passagier
stond al met den voet op de treeplank
vlak achter hem: een lange man met
rood gekruld haar en een boord en das
die hem niet pasten, een man die er
uitzag als een loodgieter, die Juist zyn
werk gedaan had. Toen Ben achteruit
stapte, trapte hy per ongeluk op zijn
voet.
„O, pardon", vroeg hy beleefd, „het
spyt my erg".
De krullebol wendde zijn hoofd ter
züde en stapte in den trein, maar juist
toen de portiers zouden gesloten wor
den. maakte hü een beweging met z'n
vingers, alsof hy iets vergeten had en
sprong weer op het perron.
(Wordt vervolgd.)
