HAARLEM'S DAGBLAD
H. D. VERTELLINGEN
FLITSEN
BINNENLAND
UIT DE PERS.
FEUILLETON.
De Dubbelganger
VRIJDAG 27 JULI 1928
(Nadruk ▼•rboden; auteursrecht voorbehouden.)
De verrassende Miep
door
ELLA DE HOOG.
Miep was alt yd het lievelingetje ge
weest thuis. Ze had een onverstoorbaar
goed humeur, hielp graag haar moeder
met het huishouden, naaide en verstelde
geduldig voor haar zusjes en trok er zich
niets van aan dat zij van de drie meisjes
de minst-mooie was, want dat was ze
ontegenzeggelijk. Misschien zou Miep er
aardig hebben uitgezien als men haar
niet altyd met den achtergrond van
haar twee mooie zusjes had gezien. Nu
zuchtte haar moeder soms als ze haar
aankeek. Het was moeilijk voor Miep
kleeren te koopen. En ze was er boven
dien zelf zoo onverschillig voor.
Toen de meisjes twintig, achttien en
zeventien waren, overpeinsde de moeder
dikwijls: „BU Door en Elly is de moei
lijkheid te zorgen dat ze geen verkéér-
den man trouwen, maar bii Miep zal de
moeilijkheid zijn te zorgen, dat ze
trouwt".
Ze was geen ouderwetsche vrcuw die
voor een meisje alleen heil ziet m he:
huwelijk. Maar ze zag er wel alleen heil
ln voor Miep. Dat was geen meisje om
alleen door de wereld te gaan. Miep zon
der een huishouden, zonder kinderen
vooral, zou nooit een harmonieus en
vredig bestaan kunnen hebben. En
soms zuchtte ze tegen haar man: „Het
is wonderlijk, zoo weinig als moderne
jongemannen voelen voor huiselijke
jnedsjes".
Door en Elly gingen ut, wei-den nage-
loopen, gevleid en gevierd. Miep bleef
thuis, hielp haar moeder, bewonderde
haar zusters en trok er zich niets van
#an.
„Miep, je moet toch heusch wat co-
quetter worden", raadden haar zusters
en haar moeder drong ook: „Ja kind,
verander toch eens watschenk wat
jneer aandacht aan je kleeding...."
Miep lachte stralend
„Lieve mama, het kan me niet sche
len. Heusch, laat mij nou maar m'n
gangetje gaan. Ik ben er heeiemaal niet
dol op een heelen avond charleston te
dansen tot ik niet meer staan kan op
m'n gezwollen vreten den volgenden
dag. zooals Door en Elly".
Toen Door negentien was deed ze
haar keuze. Een heel goede party. D<
jongeman studeerde voor dokter, ze zou
den trouwen zoodra hü geslaagd was,
hij had wat geld en kon een praktijk
overnemen van een ouden kennis van
zijn vader.
Vlak na het verlovingsfeest kreeg Miep
een brief van haar rijk-getrouwde
vriendin Kitty, die op een buitengoed
woonde in de omgeving van een groote
stad.
„Ze vraagt of ik een tijdje kom logee-
ren", vertelde Miep. „Er zyn nog enkele
andere gastenjammerik vind
het leuker als we met z'n drieën zyn".
„Ga nu toch maai-", drong haar mce-
der In stilte dacht ze: „Misschien is er
een geschikte jongeman".
Miep ging, begeleid van alle goede
jwensehen.
Haar eerste briefje was naar ge
woonte kort. Miep schreef niet graag
brieven. Het' luidde: „Lieve moeder en'
allemaal, ik ben goed aangekomen. Kitty
en echtgenoot in blakenden welstand
gevonden. De andere gasten zijn een
nichtje van Kitty, dat Florence heet en
dat heel knap ls, een getrouwd paar. de
heer en mevrouw Jansma, en een twee
tal Amerikanen, kennissen van Kitty's
man, mr. Smith met zijn oom. We gaan
morgen pic-niccen in het bosch en er
staan nog een hoop andere dingen op
het programma. Groeten aan allemaal
ook van Kitty en man en een zoen van
uw Miep".
Eenige dagen arriveerde het tweede
epistel:
„Lieve allemaal, ik maak het best en
amuseer me goed. Pic-nic. roeien, des
avonds radio-muziek, Mr. Smith heeft
me zelfs overgehaald om met hem te
dansen. Wat zeggen jullie daarvan?
Verder geen nieuws".
De dorde brief beschreef een auto
tochtje, waarby verteld werd dat ze de
naburige ruïnes was gaan zien met mr.
Smith terwyi de anderen te lui waren
om dat eindje te loopen. „Het was heel
interessant geweest".
In den volgenden brief stond: „Lieve
moeder, ik denk dat ik langer zal weg-
blyven dan ik van plan was. Ik heb gis
teren geroeid met mr. Smith. Het was
heel prettig, 's Avonds zün we naar de
stad gereden en hebben een theater be
zocht. We zün daarna gaan soupeeren
Mr. Smith was mijn tafelheer. Verder
geen nieuws."
Haar moeder peinsde en tijdje over
dien brief. Mr. Smithdie jonge man
werd nogal erg veel genoemd. Ze deed
een voorzichtige vraag.
Miep antwoordde prompt: „U vroeg
naar mr. Smith? Hy is èrg aardig. Zoo
heeiemaal niet arrogant en leeg, als
de moderne jongelui die achter Door en
Elly plegen aan te hollen".
Over deze inlichting peinsde haar
moeder weer een tydje. Toen schreef ze
een voorzichtig briefje aan Kitty, waar
in ze haar om eenige inlichting ver
zocht omtrent den jongen heer Smith.
Het antwoord kwam: „Lieve mevrouw.
Smith is een goeie jongen. Hy is niet
knap en ook niet buitengewoon intelli
gent. maar erg vriendeiyk. Alleen een
beetje verlegen, dat hem wel eens aan
het stotteren brengt. U hoeft u wer-
kelyk niet ongerust te maken, hy heeft
niets van een veroveraar. Veel geld
heeft hy niet.. Zijn oom heeft hem op
gevoed toen hy wees werd en laat hem
studeeren. In de eerste jaren is hij nog
niet afgestudeerd".
Moeder zuchtte eens van verlichting.
Zoo, dus mr. Smith kon in elk geval
geen kwaad. En wel beschouwd u-as hy
eigenlijk het ideaal voor Miep. Verlegen
bescheidenHet zou een lange ver
loving worden; ook dat verheugde haar.
Een week later kwam Miep thuis,
stralend, bruin-gebrand en opgewonden.
„Ik heb me verloofd, moeder", vertel
de ze, toen ze even alleen was met haar
moeder. „Met mr. SmithJack heet
hy. Hy komt morgenis het goed?"
Haar moeder kuste haar.
„Kmd.... ik hóóp dat het goed zal
zijn. Natuurlyk mag hij komen".
Zoodra, haar zusters het hoorden, be
gonnen ze haar met vragen te bestor
men. Miep zei wat onwillig: „Hy is èrg
aardig". Haar moeder kwam tusschen
beiden. Ze nam de meisjes apart en zei
ernstig: „Luister eens, jullie moet mor
gen heel lief en tactvol zynbegrijp
je me? Miep's verloofde is erg veriegen.
ik zou om niets in de wereld willen, dat
jullie hem een belachelijk figuur liet
slaan. Ik ben heel blij voor Miep, dat
ze een goeien man heeft gevonden,
zorg dat er niets haar geluk bederft. Be
loof me dat!"
De meisjes omhelsden haar.
„Natum-lijk, moeder.... we zullen al
onze best doen hem op zyn gemak te
'stellen. Die goeie Miepze is natuur
lijk blind van liefde en wü zullen haar
niet ziende maken".
„Laten we hem eenvoudig en huise
lijk ontvangen" stelde Door voor. .Niets
officiëelerigsgewoon gekleed., een
kopje thee. een koekjehy moet het
gevoel hebben dat hij thuis komt".
Met de beste voornemens bezield
wachtte de familie het bezoek af. Miep
was de kalmste. De meisjes maakten
zich .nerveus uit angst dat de jongeman
„raar" zou doen en hun zusje er ver
driet van zou hebben. Ze zouden in staat
zijn geweest Jack Smith het hof te ma
ken om haar te vleien! En de moeder
was niet minder zenuwachtig.
„Eenvoudig en bescheiden was alles
goed en welmaar ze zou toch niet
graag willen dat Miep een man kreeg
die ridicule was. Daarvoor was ze toch
veel te goed. Toen de bel ging was Miep
de eenige die niet zenuwachtig opsprong
maar alleen tevreden glimlachte.
De deur ging open.
Een groote, slanke jongeman kwam
binnen, met regelmatig-besneden, knap
gezicht, vroolijke gryze oogen en een
meesleepena air over zich van hoffelijk
heid en eenvoud tegelijkertijd. Hy be
woog zich met opvallend gemak en wist
iets aardigs te zeggen or; de vrouw des
huizes te groeten: kortom hy was in
alle opzichten de zekere, beschaafde
man van de wereld die precies weet wat
hy wil.
„Kilty is gek", dacht de verblufte
moeder.
Het bezoek werd een ongelooflyk suc
ces. Als er ooit iemand onderhoudend
en geestig was geweest, dan was het
Jack Smith. Hy had veel gereisd, veel
meegemaakt en kon aardig vertellen. De
heele familie zat in een soort droome-
rige verbluftheid naar hem te luiste
ren Het begon langzamerhand tot hen
door te dringen dat Jack Smith enorme
zaken moest hebben in Amerika.
Toen hy weg was stortten de twee
meisjes op Miep toe.
„Miepmaar Miep dan toch.... hy
ls vreeselyk aardig!"
„Jadat heb ik toch gezegd", zei
Miep.
,Maar.... en hfj moet bepaald rtjk
zyn".
„Kitty zegt dat hij milliannsir is",
vertelde de verbluffende Miep bedaard.
„Maar Miepen wy hebben hem
zoo gewoon ontvangenen ons niet
eens verkleeden hem niets kunnen
geven dan een kopje thee„_"
Miep trok haar wenkbrauwen op.
„Waarom zouden we drukte maken?
Hij wordt nu toch familie van ons?"
Maar toen Jack terugkwam werd er
drukte gemaakt. De meisjes kleedden
zich met zorg, er werd ean keurige tea
samengesteld. Miep haalde haar schou
ders op.
„Wat overdreven", zei ze enkel, onte
vreden. „Voor Jack!"
Op het afgesproken uur verscheen hy.
met een prachtigen ruiker bloemen voo:
Miep's moeder en drie groote doozen
bonbons. En naast hem. een hoofd klei
ner. stond een Jongeman met een pok
dalig. bedeesd gezicht.
„Mag ik u voorstellenik ben zoo
vrij geweest mijn neef en pupil mee te
brengenHarry Smith
.h..heel a. .aan. .aange. .ge.
genaaam" bracht Harry uit
Miep's moeder riep zich de brieven te
binnen. Het was waar. Miep had altyd
gesproken van „Mr. Smith", zonder na
dere aanduiding, en zii had zich een
Jongeman voorgesteld met een ouden
oom, Terwyl hier een neef van achttien
jaar stond naast een oom van dertig.
„We willen zoo gauw mogelijk trou-
m" verkondigde Jack Smith, toen hij
mevrouw even alleen sprak, en zyn
oogen volgden overal de gestalte van
zijn verloofde. „Ik ben véél te bang haar
og te verliezen. Stel Je voor. zóó'n scha;
van eenvoud en natuurlijkheid te heb
ben gevonden.... en bovendien nog de
beauty van de familie!.... Het is te
mooi om waar te zün".
De moeder keek naar de mooie gezicht
jes van haar oudste dochters en naar
Miep's onregelmatig snuitje. En ze glim
lachte. omdat Door had verondersteld
dat „Miep blind van liefde zou zyn".
„Maar haar garderobe moet toch eerst
in orde gemaaktMiep, overtuig je
verloofde dat jullie nog minstens een
maand moet wachten 1"
„Waarom?" vroeg Miep.
„Wel.... denk aan je kleeren...."
„O, dat kan me niet schelen" zei
Miep.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1257
TELEFOONWEE
LAFFE DIEFSTAL TE
AMSTERDAM.
DE SPAARDUITJES VAN EEN
GEBREKKIGEN MAN
GEROOFD.
Ongeveer een maand geleden werd de
eigenaar van een eethuis op het Water-
looplein te Amsterdam de stumper '3
doof en blind op een alleronbehoor-
lykste manier benadeeld. Hij had in zyn
dienst als werkster een Duitsche vrouw:
deze vrouw heeft op zekeren avond
haar man den weg gewezen naar een
zolderkamertje en hem in de gelegen
heid gesteld, diefstal te plegen. De man
brak een koffertje open en deed het
zelfde met een geldkistje, dat daarin
zat en dat al de spaarduitjes van den
ongelukkigen eigenaar Inhield, namely k
f 3300, benevens eenige vreemde mun
ten. De man bleek nadat aangifte was
gedaan, onvindbaar. Hy zou in het Lu
napark te Amstelveen werken, doch
toen de politie daar kwam, was hij ver
trokken. Tegen de vrouw waren toen
nog geen bewUzen, weshalve zy vryuit
kon gaan.
Dezer dagen werd door de politie van
het bureau Warmoesstraat een man
aangehouden, die een vrouw met
een revolver had bedreigd. Uit het ver
zoek tot opsporing van den vermoede-
lijken dief, bleek dat deze dezelfde was,
dien men zoo gezocht had. De vrouw
die hem den weg naar het zolderkamer
tje had gewezen was niet zijn eigen
vrouw. Hy bekende den diefstal; het
spaarduitje van den eethuiseigenaar had
hij opgemaakt. Een bril en een vulpen
houder, die hy by diezelfde gelegen
heid gestolen had, werden nog op hem
aangetroffen.
Zijn wettige vrouw, tevens medeplich
tige, was reeds naar het buitenland ver
trokken. De arrestant is naar het Huis
van Bewaring overgebracht, aldus de
Tel.,
ALS AMSTERDAM'S
GRACHTEN VERLICHT
ZIJN.
EEN GONDELVAART.
Zaterdagavond 4 Augustus zal een
gondelvaart worden gehouden door de
ter gelegenheid der Olympische Spelen
versierde grachten van Amsterdam.
Deze vaart gaat uit van 't bestuur van
het Bio-Vacantie-oord, stichting van
Vader luistert aan de te- roept naar boven Jan
lefoon iemand voor I rapporteert dat Mientje
I zegt dat zün dochter tot
zün spüt uit is. kan hü
een oogenblikje
moeder amendeert Jnn's
verklaring Mientje ls
niet uit. ze is op haar ka
mer
rapporteert misverstand
en verzoekt even geduld:
hü zal Mientje waar
schuwen
roept in de richting van I zegt opnieuw dat het hem
haar kamer dat ze gauw I spyt, maar Mientje
moet komen, iemand aan I schynt toch uit te zün
<*e telefoon
I en legt de telefoon neer
op het oogenblik dat
Mientje uit den tuin in
formeert, of ze om haar
I riepen.
den Nederlandschen Bioscoop-Bond. Zü
is bedoeld als een propaganda voor de
collecte, welke ten behoeve der stich
ting Maandag 6 Augustus as. wordt ge
houden. De booten zullen worden ver
sierd en verlicht; een jury zal worden
benoemd om de mooiste versierde boo
ten of wherries aan te wijzen. Het voor
nemen bestaat prijzen in den vorm van
kunstvoorwerpen beschikbaar te stel
len. Aan ieder die aan deze gondel
vaart en wedstryd wil deelnemen wordt
de gelegenheid aangeboden zich aan te
melden: N. Doelenstraat 6 te Amster
dam.
KERK EN VOLKENBOND.
Te Lunteren wordt thans de zomer-
conferentie van de Christelyk-Hlstori-
sche Unie gehouden.
Op den eersten avond sprak, volgens
de Tel., mr. Schokking, voorzitter der
Unie, over: „Volkenbond en Christen
dom".
Spr. noemde het geen tüdverspilllng.
de volkenbondsgedachte breeder plaats
te doen innemen, dan tot nu toe het ge
val is. In zyn referaat wilde hü een zoo
duidelyk mogelijk antwoord geven op de
vraag, hoe het Christendom moet staan
tegenover den Volkenbond. Ten einde
daartoe te komen geeft spr. allereerst
een exposé van den oorsprong, de betee-
kenis en het doel van den Volkenbond.
Spr. laat, in verband met verkeerde voor
stellingen over den Volkenbond uitko
men, dat de Volkenbond niet is een su
perstaat, maar een samenwerking van
staten.
De verhouding van het Christendom
tot den Volkenbond trekt spr. samen op
de kerk, als draagster van het Christen
dom. De kerk heeft geen richting aan
te geven, maar zü heeft wel het Evan
gelie te doen zien als beteekenis hebbend
ook voor de internaationale politiek. De
kerk mag niet afzydig staan tegenover
de grondgedachte van den Volkenbond,
omdat die grondgedachte grond vindt in
het Evangelie, ooaraan ontleend is; niet
macht of geweld mag de beslissing bren
gen, de staten hebben het recht te die
nen! De kerk moet zich voor die grond
gedachte inspannen.
EEN INHALIGE
UITGEVER.
AMEUBLEMENT NA ééN DAG
VERKOCHT.
In het begin van de vorige week heeft
H. G. M. te Rotterdam een kantoor ge
huurd in een pand aan de Glashaven.
By de firma M, Knap en Zoon aan e
Nieuwe Haven bestelde hü eer kantoor-
ameublement btj de firma Gesbetner in
de Witte en Withstraat en duplicator
en bij den Remming ton-schr ij f machine
handel aan den Ooolsingel een schrijf
machine, aldus de N-R.Ot. Voor zijn
correspondentie gebruikte hü briefpa
pier met een Engelsch opschrift, waar
in te lezen stond, dat hü een uitgevers
zaak dreef, welke zaak zich speciaal
toelegde op het uitgeven van klassieke
en wetenschappelijke werken. Als naam
gebruikte hü den naam van een bekend
ingezetene, welke naam veel op de züne
gelijkt. Voorts stond ln het briefhoofd
een telefoonnummer vermeld, dit num
mer is evenwel dat van een café in de
binnenstad.
Vrijdag had hü al het bestelde ont
vangen en Zaterdag had hü het ameu
blement, dat hü nog niet had betaald,
al weer verkocht. Vervolgens heeft
hü een duplicator en de schrüfmachine
in een waschmand gepakt, waarna hy
met deze artikelen per auto naar net
station D. P. ls gegaan, vanwaar hü
naar een onbekende bestemming is ver
trokken. De politie heeft hem evenwel
achterhaald. Hy is mi opgesloten.
PROPAGANDA EN
POLITIEK.
Gisteren maakten wü gewag van het
besluit van de regeering om het depar
tement van Koloniën deel te doen ne
men aan de tentoonstelling te Antwer
pen in 1930. Het Handelsblad teekent
bü dit bericht aan:
Men kan van meening verschillen over
de vraag of Nederland's deelneming aan
deze tentoonstellingen ter herdenking
ran Belglë's losmaking verstandige po
litiek is, of die noodig was en getuigt
van zelfrespect. Nu de regeering daar
toe besloten heeft, is het naar onze
meening ongewenscht daarover in be
schouwingen te treden Die zouden al
leen een averechtsch effect kunnen heb
ben.
Er is evenwel Iets anders.
Nu wij er uit komen, moet aan de
bezoekers van deze tentoonstelling wor
den getoond, dat op velerlei gebied Ne
derland voor niemand uit den weg be
hoeft te gaan. Dat is vooral in België
noodig. omdat daar stelselmatig sprook
jes worden verspreid, waardoor men
poogt onze beteekenis te verkleinen.
Omdat men daar den indruk poogt te
vestigen, dat wü niets anders zün dan
een zielig overschot uit grooten tijd.
Het Ls eisch dat wü daar. waar België
een beeld geeft wat het in de laatste
eeuw heeft gedaan op alle terreinen van
geestelijk en stoffelijk leven, duidelUk
doen bl ken van onze beteekenis ln de
wereld.
Als wy daar een annel Ijken Indruk
maken, dan leveren wü koren op den
molen dergenen in België, die ons stel
selmatig zwart maken in de oogen hun
ner medeburgers
Nu wü deelnemen aan deze tentoon
stelling nu mogen wü niet. als moesten
wy ons schamen, in een bescheiden
hoekje wegkruipen. Dat ware bewijs van
gebrek aan moed en eerbied voor ons
zelf. c-en typische uiting van dat de
faitisme, dat een diplomatieke neder
laag voorbereidt.
Neen, nu eenmaal tot, deelneming ts
besloten, hopen wü bü dc begrooting
voor 1929 een vraag van de regeëring te
mogen aantreffen om een ruim crediet,
ten bewijze dat zü de beteekenis beseft
van een inzending in Luik. maar voor
al in Antwerpen, die ons volk in zün
beste en sterkste uitingen vertegen-»
woordigt
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN 60 CENTS PER REGEL.
Uit het Engelsch van
ALICE EN CLAUDE ASKEW.
SI)
Een week was voorbij gegaan
waarin niets byzonders was gebeurd.
De Fransche politie was er niet m ge
slaagd Francis Paillon te vinden. Dora
was rustiger geworden doch bleef by
haar besluit om zich niet meer m de so
ciety te bewegen. Harry had Mr. Grale.
de detective aan het wert eeact. doch
deze had een moeilijke taak, naar hy
eelf zei, want hü moest den dief op
sporen van een steen, die gestolen was,
en op raadselachtige manier weer in het
bezit van zün eigenares teruggekomen
was Gesteld dat de detectieve erin
slaagde den dief te vinden en tevens te
ontdekken wat hem er toe had geleid
om Dora Arkwxight op zulk een ge-
meene manier in verdenking te bren
gen.- wat zou er dan verder gebeuren?
Zou Ladv Kenard een vervolging laten
instellen? Zü zou daar zeker toe be
reid zün. maar zouden haar man en
haar schoonvader zich daar uit vrees
voor schandaal niet tegen verzetten?
Ba oen vavolgmg sou zeker niet kunnen
worden ondernomen, als het bewüs niet
absoluut vaststond, want een nederlaag
in zulk een proces mocht niet worden
geriskeerd. En als Lady Kenard weiger
de een vervolging te beginnen wat
bleef er dan voor Miss Arkwright over?
Als ze heel zeker van haar zaak was,
kon ze een actie tegen haar vriendin
Lady Kenard beginnen tot betering van
haar eer en goeden naam en zoo de ge
schiedenis doen ophelderen, maar zou
Miss Arkwright hiervoor te vinden zyn,
waar zij met de eigenares van den
groenen diamant op zulk een vriend-
schappelijken voet stond?
Zoo stonden de zaken op den schoonen
Meimorgen dat John Arkwright de beide
brieven uit Lydford aan zyn zoon en
dochter overhandigde.
Myn brief is van Greta Franklyn,
zei Dora. ze beloofde me te schrij
ven, doch tot dusver hoorde ik niets.
Dora had reeds gedacht dat Greta van
de geschiedenis met den diamant ge
hoord had en daarom de zoo kort-ge-
leden ontstane vriendschap weer wilde
afbreken. Uit dezen brief evenwel zag
ze tot haar groote vreugde dat Greta
nog niets wist maar ze had zich vast
voorgenomen, dat zü haar vriendin alles
zou vertellen. Daartoe zou spoedig de
gelegenheid komen, want Greta "vroeg
in haar brief, of het goed was dat ze
een paar dager, in Wimbledon kwam
logeeren, tenminste als de imitatie van
Dora en haar vader nog altyd van
kracht was. want over een dag of twee
ging haar vader toch naar de stad. Haar
vader was, schreef ze verder, direct na
het vertrek van Dora's broeder ran
huis geroepen en hy was pas een
paar dagen geleden teruggekomen. Lord
Raynour zou Philip schrijven over enke
le dingen, die waren gebeurd, sedert hy
uit Devonshire vertrokken was en die
hem zeker zouden interesseeren.
Je broer, ging de brief voort, heeft
je natuurlyk verteld van onze nieuwe
huisgenoote. Daarom doet het me ge
noegen je te kunnen vertellen dat we
iets meer, hoewel weinig omtrent haar
te weten zün gekomen.
Ten eerste hoeft ze haar spraak terug
gekregen, dat wil zeggen, ze praat als
een kind en dan nog vreeselyk aarze
lend en langzaam. Het eigenaardige is
echter, dat ze zich schijnbaar niet kan
herinneren waar ze de laatste jaren
leefde of wat ze deed. Ze vertelde ons
alleen dat ze Helen heette en dat schünt
inderdaad zoo te zün, want ze draagt op
haar borst een gouden medaillon aan
een dikke gouden ketting, met den
naam Halen er in gegraveerd.
Verder wist zü nog den
naam van een boerenhoeve te noemen
aan den rand van het moeras en den
naam van menschen die er een Jaar of
acht geleden gewoond hebben. Vader
herinnert het zióh nog heel goed en
eveneens dat door een klein meisje in
woonde dat op zekeren dag verdwenen
was en dat nooit teruggevonden werd.
Het is duidelyk dat Heien het verloren
kind is. Maar over wat er sedert haar
vermissing gebeurd is, is geen woord
uit haar te krijgen. Vind je het niet
vreeselyk interessant en zou je die He
len niet eens dolgraag zien? Ze schynt
zich heel sterk tot my aangetrokken te
voelen, maar bang te zün voor de an
deren. Van myn vader byvoorbeeld, wil
ze niets weten, gek hè, net als wilde
Barbara. Maar die had waarschüniyk
zoo'n afkeer van hem, omdat hy liaar
in een gesticht wilde laten opnemen.
Zou je het een bezwaar vinden, Dora als
ik myn kleine protegee meebracht? Ik
durf haar niet goed alleen laten. Als Je
het goed vindt brengt mijn vader ons al
lebei im Wimbledon op zyn doorreis. Ik
geloof niet. dat hy' in Londen biyft. maar
verder gaat naar het Noorden. Ik heb
je een langen brief geschreven vind
je niet? Maar ik had je nog veel
meer kunnen vertellen. Er is hier
iets heel vreemds gebeurd, iets erg
tragisch, maar daar schrijft vader je
broer over, en dus zul je er wel van
hooren. De brief eindigde met de har
telijkste vriendschapsbetuigingen.
Philip had met aandacht zitten luis
teren^ toen zUn zuster haar brief voor
las; de züne had hü zoo lang laten lig
gen. Zün hart sprong op van vreugde,
toen hü hoorde dat het meisje tot rust
was gekomen, en verstand toonde en
geen halve wilde b'.eek. zooals hy eenigs-
zins gevreesd had. HIJ stond op het
punt om zijn aandacht aan zün eigen
brief te wijden, toen zyn oogen vleien
op het gezicht van Paul Morley, die te
genover hem zat. Hü was zoo in beslag
genomen geweest door zün eigen ge
dachten, dat hü er absoluut niet aan
gedacht had, wat Greta's mededeelingen
moesten be teekenen voor den man, die
Helen's vader was en dat niet mocht
bekennen.
De oogen van de belde mannen ont
moetten elkaar, toen duwde Paul Morley
zün stoel terug en nadat hü zich met
moeite had geëxcuseerd, verliet hy de
kamer. Philip volgde hem en ze troffen
elkander in de hall. Het gezicht van den
ouderen man was spierwit.
Ze komtmyn kind.... ze komt
hier.... O God!
Wat wilt u doen? vroeg Philip, bü-
na fluisterend.
Ik moet hier vandaan.... ik durf
haar niet zien. Paul Morley bracht zün
hand aan het voorhoofd. O, God!
waarom stierf ik niet op de Torren
Mirel
XXXVII.
Ik denk beste Philip, dat het je
wel zal interesseeren te hooren, wat er
zoo allemaal gebeurd ls sedert Je ver
trek, begon Lord Raynouris brief.
Mijn dochter schrijft Je zuster, zü ver
heugt zich er bijzonder op om bij Jullie
te komen logeeren en als Je vader het
goedvindt kom ik haar overmorgen bij
jullie brengen. Ik zelf moet enkele dagen
ia Londen zyn on ga dan door naar
bet Noorden.
Hier volgde een herhaling van Greta's
mededeelingen over Helen en de schrij-
ver vervolgde: Het is een verschrikke
lijke gedachte om te moeten aannemen,
da het meisje een Jaar of zeven, in zulk
een omgeving zou hebben doorgebracht.
Ik stel mü voor dat wilde Barbara in
haar waanzin het kind gestolen heeft en
meegenomen heeft naar haar schuil
plaats op het moeras.
Er zyn daar genoeg holen en andere
verborgen plaatsen, waar men Jaren
onvindbaar kan blüven. Maar het gekke
is dat wilde Barbara thans spoorloos is
verdwenen en ondanks alle moeite die ik
mü gegeven heb. niet te vinden Ls. Hoe
nu Helen heeft kunnen ontsnappen
over het moeras en de herberg heeft
kunnen vinden, hoe ze is binnengeko
men zonder door iemand opgemerkt te
zün, hoe zü in de kamer kwam en op
het Procrustesbed, blüft een raadsel.
En niets hieromtrent kunnen wy uit
haar krügen; "het schünt alsof deze
periode van haar leven uit haar geheu
gen weggevaagd Ls. Haar gezondheid Is
nu gelukkig good, ry heeft geleerd zich
behoort Uk te kleeden, maar zü hoeft
hot optreden van een kind van twaalf
Jaar en het voorkomen van een mooie
Jonge vrouw van negentien of twintig.
Je zult Je zelf daarvan kunnen overtui
gen als Je vader veroorlooft da: mijn
d rah ter Helen meebrengt.
IWordt vcrvoLcd4
