H. D. VERTELLINGEN
Vlammende Katchen
FLITSEN
BINNENLAND.
VIER INBREKERS UITGEBROKEN UIT DE
BIJZ. STRAFGEVANGENIS TE SCHEVENINGEN.
UAIVIIATEvTI
FEUILLETON.
HAARLEM'S DAGBLAD DONDERDAG 23 AUG. 1928
(Nadralc Terboden; auteursrecht voorbehouden.)
De Chineesche Vaas
door C. D D
Bob Zijlman nam zich voor. vandaag
eens oen bezoek te brengen aan Yeno
Shinia. Hy had r.og eenige dagen in
Yokohama don tüd alvorens de Siberia
Marti mar Hongkong vertrek.
Terwül zijn blik dwaalde over
zwaar begroeide widen waar hier
daar groote sawahs zich uitstrekten tus
schen ae groentelanden. en nisten bleef
op de kleine vrouwei iguur t.jes voor hem
die gehurkt op de lange bank lvaair trein
reis bekortten mot luidruchtig babbelen
dadht hij aan zün meisje dïvt hij in
Holland had achtergelaten. Wat zou
meegenieten van die kleurenpracht
wanneer ze bij hom was geweest. Rita
zou hem pas voCgon wanneer zijn ftaan-
cieele toestand in Hongkong wat gunsti
ger wend. Als ae riechts meer geld had
den gehad, zouden ze alles samen heb
ben kunnen doorleven. Wie weet hoe
lang het zou duren voor hil in staat was
cm haar over te laten komen....
De tram bracht hem verder tot een
typisch dorpje dat slechts bestand uit
een heel smal straatje met kleine win
keltjes waarin prullige dingetjes waren
uitgestald. Het wemelde er van kinderen
die den eenzamen bezoeker mot groo-
te, verbaasde oogen stonden aan te sta
ren, Meestal kwamen de vreemdelingen
niet alleen en Bob ZUlman voelde zich
even onbehaaglijk in d-aze. zooveel van
zijn eigen wereld verschillende omge
ving.
Hij bereikte een lange houten brug
die naar hot eiland Yeno Shima leidde
in de verte, gedeeltelijk verborgen
door een zworen nevel, verrezen hoog
do bergen on de zoo stroomde ondier het
bruggetje door dat heöl smal en ge
brekkig was en wol een kwartder gaans.
In het midden van do brug gekomen
keek Bob om zioh heen, het leek hem
allee zoo onwezenlijk die eenzaam
heid in dit vreemde land waar hij steeds
een gewaarwording kreeg alsof het
nauw in verband stand met zUn toe
komst. Dat gevoel kreeg hU ook
weer toen hij op hot bruggetje stond,
maar schudde het als een dwaze ge
dachte van zich al. Het was zeker de
mystiek van liet land die invloed op hem
uitoefende.
Het eiland lag voor hem in zijn rijke
kleurenpracht en hil zette zijn wande
ling weer voort, toen ziin aandacht ge
trokken werd door een kleine stip die
zich op het bruggetje voortbewoog. Hij
verwonderde zich wat dit zUn kon, mis
schien een hond of zoo iets. Het
hem een onaangename gewaarwording,
het bruggetje was te gebrekkig om er
een minder prettige ontmoeting
hebben.
De stip kwam dichterbij en nam vorm
aan. eerst heel onduidelijk cn hij werd
in zijn vermoeden gesterkt dat hot wer
kelijk een hond was. Hil was niet bang
voor honden, maar je kon nooit weten
on hU was hier alleen op een wankele
plaats met de zee onder ziin voeten. Er.
een kleine hond kon het niet zijn.
Steeds duidelijk werd de stip. Toen
opeens zag hij dat het een kind was, een
jong kindje van hoogstens vier jaar. Op
hetzelfde oogenbllk zag hij hoe een
armpje zich op een plank van de leu
ning klemde en liet kleine figuurtje var.
het bruggetje gleed.
HU vloog als een pijl uit den boog
naar de plek waar het gebeurd was en
bedacht zich geen oogenblik, gooide zUr.
jas uêt en sprong in het water. Daar
cio stroom dicht bil de kust niet zoo
sterk was. gelukte liet hein. die kleine
aan wal te brengen.
Daar stond hU druipnat met hot brui
ne kindje bewegingloos in ziin armen.
Het beste was, door te loopcn tot hij
menschen zag, Hot duurde riet lang of
een paar slanke vrouwtjes merkten hein
op zU kwamen als vlindertjes aan-
gelladderd ln haar kleurige kimono's en
strikken op den rug en de houten klos
sen onder haar fUne sandaaltjes om ze
te beschermen tegen de vochtige aarde
langs de kust.
ZU slaakten eon verschrikten kreet
toen zU het kind in de armen van der.
vreemdeling aagen en Bob Z Uiman
trachtte zich verstaanbaar te maken.
Maar het was nutteloos de vrouwtjes
bleven maar doorpraten en bewogen en
wezen met haar kleine handjes naar
boven. Voor hem lag een trap van wel
eenige honderden treden verscholen tus-
schen zwaar groen. HU begreep dat hij
die trap op moest loopen en volgde de
vrouwtjes die voor hem uit trippelden
Het woord „Nujama" klonk steeds in
zijn ooren, waaruit hU opmaakte dat
liet kindje zoo heette
Aan dien voet van de trao stond een
huis en een van de vrouwtjes snelde
naar binnen om even later terug te ko- 1
men met een bejaard'sn man met een
paar vricndelUke coge achter greote
schiidpadomrande brilleglazen. HU was
een dokter en Bob Zijlman kon zich cIn-
del Uk in het Engelsch verstaanbaar ma
ken. Het gelukte hem, de levenegeesten
van het kindje op te wekken en het
duurde niet lang of een paar zwart
oogen keken hem vragend aan.
De dokter- vertelde dat het kind
Nujama Kitomo heette en zijn ouders
boven woonden, dloar waar de hooge
trap eindigde.
Bob wees de verder geboden hulp van
de hand en zette toen ziin tocht voort
langs de schier eindelooze trap. Hst
kind lag stil in zijn armen en hij dacht
aan Rita als zij hem eens zoo zag
Het was boven een prachtig verge
zicht over de wUde zee. maar hU had
geen tijd om ernaar te kijken, zUn
schreden richtende naar een groot vier
kant huis waar ae kleine Nujama moest
wonen volgens de beschrijving van den
dokter.
HU stond in de voorgalerij toon een
jong vrouwtje hem tegemoet kwam en
met een uitroep van verwondering haar
armen naar het kind uitstrekte Nujama
verborg zijn hoofdje aan haar borat en
begon te huilen. Bob Zlfhnan vertelde in
het Engelsch wat er gebeurd was
even later voegde Nujama's vader zich
bU hen.
De heer Kitomo was een r.og jeugdige
Japannees met een vriendelijk, open
hartig gezicht. HU vertelde hoe liet
kindermeisje Nujama mee naar bene
den had genomen en hij waaraohUnlijk
van haar was woggeloopsn en verdwaald
naar het bruggetje.
Aan ae woorden van dankbaarheid
van de familie Kitomo scheen geen ein
de te komen. Hun gast moest hun de
eer aandoen, den verderen dag bU hen
te blUven en Bob Zijlman nam de uit-
noodigrng gaarne aan. Zij zaten in de
groote binnengalerU de geurige thee te
drinken, de gepresenteerd werd me:
rijstkoekjes op pisangblaadjes, toen de
heer Ktiomo vroeg wat zij den redder
van hun kind mochten schenken. Ais
er iets in het huis was dat hem aan
stond dan zouden zij het zeer cp prijs
stellen wanneer hU liet als het zUne
wilde beschouwen.
Bob Zijlman wilde er eerst niets van
weten, maar op aandringen van zijn
gastheer liet hü zich overhalen en keek
rond in de vertrekken die spraken van
rijkdom en voornaamheid. Bij een zware
bleef hU staan. HU kon niet zeg
gen wat hem aantrok want het was
zeker niet de schoonheid ervan. Dc
vorm was mooi maar zü was geheel be
dekt met een zwaren aanslag.
De lieer Kitomo glimlachte. „Deze
vaas is heel merkwaardig, zü is van Chi-
neeschen oorsprong en reeds eeuwen in
onze familie. Het heet dat zij dengene
die haai' in liet bezit hoeft, geluk brengt.
Neem haar, want beteion wensch dan
dat het den redder van ons kind goed
mag gaan, kunnen wil niet koesteren".
Bob ZUlman weigerde. „En u don.
heer Kitomo, als u het geluk uit uw
huis draagt, zou ddt geschenk u mis
schien kunnen spUten"
.Vriend, hoe kan het ons slecht gaan
wanneer wij ens geluk overbrengen aan
een ander? Door ae daad alleen zijn wU
reeds voor ongeluk gevrijwaard. Neer/,
de vaas".
Een maand later kweim Bob ZUlman
Hongkong bü een kunstkenner en
toonde hem do vaas. De aanslag werd
verwijderd en de man slaakte een uit
roep van dc grootste verbazing. „Weei
u dat deze koperen vaas meer dan 700
Jaar oud is en geheel ingelegd met pla
tina? Zie, deze boomtakken zijn geheel-
vervaardigd van dit edele metaal en de
bloemen zijn van goud". De vaas wc
werkelUk een wonder dat zich onthuld
zij begon to leven van kleur; vogels
en bloemranken tooverden zich uit het
vuil dat eeuwenlang de schoonheid er
van had verborgen. En, hoewel het hem
pijn deed, het waardevolle kunstwerk te
verkoopen, ging Bob ZUlman er toch toe
over en stelde bU don verkoop de voor
waarde dat hU. al was het desnoods
over vijftig jaren, dc vaas weer kon
terugkoopen tegen een nog hoogeren
pi-Ijs. Een telegram naar Holland riep
zUn vrouwtje naar Hongkong met de
eerstvolgende boot en Bob Zijlman
mocht zich verheugen in een groo ten
•oorspoed in het vreemde land. Toen
hij na vijftien jaren voorgoed met vrouw
en kind naar Holland terugkeerde, was
hU in staat de vaas terug te koopen.
COMMENTAREN.
Er is nu eenmaal in dit leven geen
roos zonder doornen. De moderne jonge
vrouw (jonge kan hier eigenlük wel
wegblijven, want welke moderne vrouw
is oud) heeft een harer idealen gevon
den in de zijden kous. die echter een
betreurenswaardig gebrek heeft, dat
zeer teekenend „ladderen" wordt ge
noemd. De moderne vrouw leeft in eer.
voortdurende vrees voor ladders. Ze zal
met de vastberadenheid on sportiever,
geest-, die haar eigen zijn zonder blikken
of blozen tegen een hoog en ladder van
de houten soort opwandelen, maar de
gedachte alleen aan een ladder in haar
kous is in staat haar duikelingen te
En daarom ben ik mil bewust van
den groo ten dienst, dien ik haar bewijs
met de mededeeling dat door twee jonge
Amerikanen een even vernuftige als
voorloopig geheimzinnige uitvinding is
gedaan, die een afdoende reparatie van
dezen ladder in een oogwenk mogelUk
moet maken. Er heeft zich reeds een
maacscha-ppU gevormd, die dit gewichtig
patent, zal exploiteeren en die den bei
den uitvinders per stuk 2/ millioen
gulden als koopsom ervoor heeft gebo
den. Hetgeen ze geweigerd hebben, er
de voorkeur aan gevende in de winsten
van de maatschappij te deelen. O zoo!
Voorloopig zal de exploitatie zich tot de
Vereenigde Staten beperken, maar
Europeesche filialen staan reeds op liet
programma en mijn geestesoog ziet ook
voor onze vrouwelijke bevolking reeds
een naaste toekomst van het volmaakte
geluk, het leven zonder ladders.
In een klr' i Duitsch stadje werd de
zer dagen een bokswedstrijd gehouden.
Toen het publiek reeds eenige ontmoe
tingen had bijgewoond en overwinnaars
toegejuicht, verschenen plotseling twee
jonge mannen in de arena, wier namen
niet op het pregramma vermeld waren
De verklaring kwam spoedig. Deze
jongelieden dongen bakten naar de hand
van een meisje, dat blijkbaar nogal be
sluiteloos was, waarom zü besloten het
met de vuisten uit te vechten. De ver
liezer zou zich na den vuistkamp uit
den liefdeskamp terugtrekken.
Het werd een fel gevecht, dat door
liet meisje in angstige spanning werd
gevolgd. Na cenigen tijd werd de jongste
der rivalen echter geveld en de aanlei
ding tot dit alles slaakte een kreet er.
viel in zwüm.
Wat er daarna gebeurde? Het ligt
voor de hand. Met onfeilbare vrouwe
lijke logica die men echter in dit
speciale geval kan billijken wees het
meisje den overwinnaar terug en boog
rich over den versiagene, om hem te
troosten.
Zij waren jong, deze aanbidders, zoo
jong, dat zU nog niet wisten, dat de
man de plannen moot maken, maar dat
de beslissing het recht van de vrouw is.
En nu ik het toch over sport heb en
de vergelijking van man en vrouw, i
misschien nog eren voortgaan met
een eemgszins analoog geval. Het Ka
naal tusschen Dover en Calais srinjnt
weer door een jong meisje zwemmend te
zijn overgestoken. Schünt. zegt ik. want
ik ben cp dit punt nogal achterdochtig.
Hoe dit zü. 20 minuten na Ivy Hawke
vertrok ook een mannelijk zwemmer
met hetzelfde doel voor oogen. uit Do
ver. Na een uur zwom'deze Miss Hawke
'oorbU en het meisje stortte heete tra
nen in het toch al overvloedige zilte
nat, toen zU aldus door het zwakke ge
slacht van den modernen tiid werd
voorbijgestreefd. Edoch, zü hield stug,
zij het dan in langzaam tempo, vol. En
ziet, tien uur. na ziin vertrek werd
Perks, de man. in uitgeputten toestand
uit het water gehaald. Een paar uur la
ter zwom Miss Hawke over de plek waar
dit gebeurd was, bleef nc-g zeven uur
doorploeteren en bereikte, laten we dat
nou maar aannemen, haar doel.
Ik zal hier geen verder commentaar
op geven, ten eerste omdat ik een man
ben en ten tweede omdat ik het initia
tief daartoe niet aan de lezeressen ont
houden wiL
Zoo juist is mü een nieuwe methode
van vacantieviering ter oore gekomen
van een echtpaar, dat die kosten van eer.
reis en hotelverblijf te bezwaarlijk vond
ZU vroegen cn verkregen toestemming
tot het uitbesteden van den hemd bü
de Jansens en hun kat bü de Pieter-
sens Grootmoeder verklaarde zich be
reid, tüdens hun vacantie de zorg voor
de zuigeling op zich te nemen.
Waarna het echtpaar besloot, nu eens
een paar rustige weken thuis door te
brengen. En ik zou menschen kunnen
aanwijzen die minder ware rust in him
vacantie genoten hebben.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1278
MUGGENBETEN
Je zit te lezen en krabt intusscl-.cn
afwezig aan een jeukende plek op
je enkel
je maakt je familie deelachtig van
het feit dat een mug je in je en-
kei heeft gebeten
aangezien niemand er notatie ren
neemt herhaal je de mededeeling, I
eraan toevoegende dat je gek I
wordt van de jeuk
Mientje antwoordt dat zii er een
op haar oor heeft, dat is de eilen-
digste plek van «iv*;
je njoodsgt de familie uit om eens
naar deze te kijken, de venünigste
die je ooft hebt gezien
niemand is onder den indruk,
maar Jan merkt op, dat hij er een
tusschen zijn schouderbladen
heeft, waar hij niet bü kan
je vrouw adviseert om er niet meer
aan te krabben, dat maakt het I
jeuken maar erger
je zucht en vervolgt je lectuur en
je gekrabbel.
(Nadruk verboden
Een knap en gewaagd stukje
WAT HET ONDERZOEK OPLEVERDE.
Volgens een wetenschappeUfke schat
ting legt een vlieg in haar leven 30
millioen eieren. Hoewel ik altUd eenig
wantrouwen koester voor cijfers, die zoo
precies rond uitkomen, wou ik alleen
maar zeggen dat het toch maar een
troost is. dot vliegen niet kakelen.
Zooals ons gisteren reeds uit Den Haag
geseind werd, hebben vier gedetineer
den kans gezien uit de bijzondere straf
gevangenis te Scheveningen te ontvluch
ten.
De vier inbrekers-uitbrekers lagen in
het ziekenlokaal op de tweede verdieping
aangezien zü verdacht werden aan
t b. c. te lijden waarvan de ramen
met tralies zyn afgesloten, aldus de N.
R. C. Zü hebben een van deze tralies
weten door te zagen en een ander stuk.
dat hun nog in den weg zat. weten te
verbuigen. Dit is op zichzelf al een kras
stukje, daar de tralies gevormd zUn uit
T-ijzer ter breedte van ongeveer 4 c.M.
en ter dikte van 1/2 c.M. Deze tralies,
beginnende ongeveer op manshoogte,
sluiten met een boog het raam af. dat
boven in den muur, tot aan het plafond
is aangebracht.
Dat het hun is gelukt deze tralies stuk
te krijgen, is daaraan te wijten, dat zij
de beschikking over een ijzerzaag moe
ten hebben gehad. Op twee plaatsen al
thans waren de tralies, nl. juist bü een
kruispunt van een horizontalen en een
verticalen stang, doorgezaagd, waarna
de stangen tot het volgende kruispunt
waren doorgebogen, juist voldoende
ruimte latend om iemand van weinig
omvang en dat waren de uitbrekers
door te laten. De plaatsen, waar de
stangen waren doorgezaagd, had men
ret gemaakt met vet dat klaarblijkelijk
was overgebleven uit de jus van het mid
dagmaal. dat de heeren Dinsdag hadden
genuttigd.
In tusschen is het een hoogte van on
geveer twee meter, waarop zioh het gat
bevindt, dat de ontsnapping mogelijk
heeft gemaakt. Om dat te bereiken en
met name om het zagen te vergemakke
lijken, hebben de uitbrekers vermoede-
Ujk een of twee ijzeren kribben, die tot
hun nachtverblUf behoorden, overeind
geplaatst. De kribben hebben zü weer
behoorlyk op haar plaats gezet, want
toen die ontvluchting ontdekt werd za
gen de bedden er uit alsof de patiënten
er nog netjes in lagen!
Was de bewaking goed?
De bewakers, die 's nachts toezicht op
de ziekenkamers houden, waarbij zü zelf
daarbuiten blijven, wisselen elkander om
de twee of drie uur af. De dienstdoende
bewaker moet 's nachts elk kwartier
langs de ziekenkamers gaan om zich
door het zijwaarts schuiven van een
gordü'ntje (aan de -buitenzijde dus) te
overtuigen of alles daarbinnen in orde
is. Er brandlt dan ook doorloopend licht.
Of echter in den afgeloopen nacht deze
ronde elk kwartier inderdaad volgens
voorschrift is geschied, valt, gezien de
omstandigheden, moeilük vast te stellen.
Intusschen zijn de drie bewakers reeds
aan een verhoor onderworpen.
Toen om zeven uur gisterenmorgen de
vier verpleegden gewekt werden, lagen
zij oogenschijnlijk nog te bed. De be
waker is toen de kamer binnengegaan
om hen wakker te schudden. Groot was
zijn verbazing toen hü bemerkte, dat
geen van het viertal meer aanwezig was.
De man waarschuwde den directeur van
de gevangenis, die direct een voorloopig
onderzoek liet instellen en den commis
saris van politie Kramer van het ge-
oeurde verwittigde.
De heer Kramer leidde verder met
assistentie van eenige inspecteurs en
agenten, waarbij men voorts gebruik
maakte van eenige politiehonden, het
onderzoek. Daaruit is om. duidelijk ge
worden hoe de uitbrekers, na het zie
kenzaaltje te hebben verlaten, uit liet
gevangeniscomplex moeten zün ontsnapt.
Van de ziekenkamer af konden de uit
brekers op een buitengang komen ter
breedte van 1 1/2 meter, welke gang
wordt afgesloten door den gevangenis
muur. Om op dien muur te komen be
hoefden zü geen bijzondere moeite te
deen. Wel echter moeten zü acrobati
sche toeren hebben verricht om er af
te komen.
Een gewaagd stukje.
De muur zelf is ter plaatse wel 9 M.
hoog. Een sprong van deze hoogte naar
den beganen grond is levensgevaarlijk.
De normale hoogte van den muur is ech
ter niet meer dan 4 M. en de plaats
waar de booge muur op den lager en
overgaat, is verbonden door een boog
vorm waarvan het ziah laten afglijden
wel zéér gewaagd, doch niet onmogelijk
is. Ongetwijfeld hebben de uitbrekers
dan ook die glijpartij verricht, en dat
glijden moet met een aan vallen gren
zende dus flinke snelheid zijn ge
gaan.
Ter toelichting zy hier medegedeeld
dat de bovenkant van den muur den
vorm heeft van een halven bol, doe bo
vendien smal en glad is, zoodat men er
moeilyk kan loopen.
Het -viertal is dan ook eerst achter
waarts van den hoogen naar den lagen
muur gegleden, om daarna met sprongen
voorwaarts glijdend het overige deel
van den rit over den muur af te leggen,
totdat zij1 op een geschikt .punt waren
beland- om den beganen grond aan den
buitenkant van die gevangenis te toe
reiken.
OM EEN EINDE AAN DE
STAKING TE MAKEN.
EEN VOORSTEL VAN DE
AMSTERDAMSCHE
CHAUFFEURS,
Vorige wéék zijn onder leiding van
den Rijksbemiddelaar mr. S. de Vries be
sprekingen gehouden tusschen partijen,
betrokken bü de staking van de Am-
steröamsohe stationneerende chauf
feurs, verneemt het HbM.
De aanwezige patroons verklaarden
zich daar bereid bij hun collega's te ver
dedigen, dat. indien na 1 Deoember 1923
de nieuwe loonregeling door de N.V.
Bntam zou worden bestendigd, bü de
B. W. T. van dien datum af als proef
onder dezelfde arbeidsvoorwaaiden zou
worden gereden, mits vast zou staan,
dat door de directie van de Atax-Maat-
schappij hetzelfde zou worden gedaan.
Dit voorstel is in een stakersvergade
ring behandeld en daair met algemeene
stemmen verworpen.
Aan den Rijksbemiddélaar te van dit
besluit bericht gezonden ander mede
deeling, dat de stakers bereid zijn di
rect den arbeid te hervatten als de werk
gevers acooord gaan met het volgende
voorstel:
„Gedurende de maand September
wordt gereden op de door de chauf
feurs verlangde loonregeling; in Octo
ber volgens de oude regeling en, zoo dit
van het verkrijgen van gegevens noodig
mocht zyn, in November weer volgens
de nieuwe regeling. Aan de hand van de
dan verkregen ervaringen wordt daarna
vastgesteld welke loonregeling voor den
B. W. T. zal moeten gelden."
De staking duurt intusschen onver
minderd voort.
INGEZONDEN MEDEDEELJNGEN a 60 CENTS PER REGEL.
«"V GR HOUT5TR. IOI - I
IOI - I03 PERZISCHE
- wTUIPI fTAPIJTEN
V.TnlEL DIRECTE IMPORT
Roman door
PAUL OSKAR HÖCKER
Uit het Duitsch vertaald door
HERMINE VAN GEERTEN
Het meisje werd voor een moeilijk pro
bleem gesteld: „Ik ben u zoo hartelijk
dankbaar". Ze haalde diep adem. „Ja,
ik geloof ook dat het zóó goed zou zijn".
Een vroolUke glans, een geestlg-spot-
tendc trots twinkelde in haar lichtbrui
ne groenige oogen. „Ik heb miln salaris
van den heelen winter nog bUna onaan
geroerd liggen, dan hoef ik den pachter
ook niets te vragen. Het beetje tuin
grond dat nog van mU hcort en het huls
heeft mijn vader namelUk verpacht. En
dat brengt nu niet zoo heel veel op. En
aan de paar stukken die lk nog op de
bank heb liggen, kom ik onder géén om
standigheden".
„Je bent waarachtig een spaargenie!
Bent u daarom den heelen winter nooit
eens naar den schouwburg geweest?"
Ze knikte glimlachend, een beetje ver
legen. maar toch met een gevoel van
trots: „Het heeft me dikwijls heel wat
strijd gekost o:n zoo. gierig te zijn".
„Kh, hm. Dat had ik moeten weten
mün vrouw dacht.... Wel dan heb je
een bedroefd klein beetje gehad aan
BerlUn. Als u in Engeland komt, dan
doet u het maar een beetje royaler,
hoor!"
„O neen meneer Erck. geen sprake
van". BUna angstig zei ze het: .Heele-
maal met leege handen zou ik niet bU
hen willen aankomen".
..BU wie? In Wiesbaden?"
Als eenig antwoord knikte ze.
Deze eigenaardige trots kon de Ge
heimraad niet heelemaal begrijpen. Wat
kon ze meebrengen dat de moeite waard
was? En mevrouw Dora Troilo kon men
gerust op een half millioen taxeeren. Als
het niet meer was.
„Nu, beste juffrouw Lutz", zei hU
vriendelUk, „we zullen hopen dat het
lukt. Voor zoover ik u helpen kan. na
tuurlijk met liefde! Dat begrUpt u. Denkt
u er maar eens goed over na en als u 't
met u zelf eens geworden bent dan pra
ten we nader".
Toen het meisje vertrokken was, stond
de Geheimraad van zün stoel op en
staarde besluiteloos naar de deur die
naar de huiskamer voerde. Daar zat zijn
vrouw met een haakwerkje op de sofa in
angstige spanning op de tijding te wach
ten of juffrouw Lute met 1 April ver
trok of dat ze bleef? En hij moest zUn
vrouw bekennen dat hü zelf het meisje
ernstig had aangeraden naar Engeland
te gaan....
HU kuchte. Nu had je de poppen aan
het dansen!
n.
Nog nood'.ottlger was de raad dien Ge
heimraad Erck gegeven had voor Ka-
tarina zelf. Door zijn tusschenkomst ge
lukte het haar by de wereldberoemde
firma A. F. Dutton in Buckinghamshire
een plaatsje als volontair te krügen.
Dutton gold als een van de grootste
specialiteiten op het gebied van de an-
JerkweekerU. Zijn seizoen-noviteiten wa
ren beroemd op liet geheele vasteland.
Ook Katarina kende de Engelsche firma
al lang bij name. Daar ook de firma
Viktor H. Troilo sedert kort haar specia
liteit van anjers maakte dacht Kata
rina dat zü zeer door het lot begunstigd
werd, toen zU der. brief met het post
stempel ..Ivor, Bucks", ontving, waarin
haar werd meegedeeld, dat zU als volon
tair was aangesteld en den Woensdag na
Paschen haar werk zou moeten begin
nen.
Maar de ontzetting die haar besluit ln
Wiesbaden veroorzaakte! Mevrouw Dora
Troilo ontving den brief waarin Katarina
haar toekomstplannen meedeelde, toen
haar stiefzoon al vertrokken was. Viktor
had zich den eersten April, 's morgens
om 8 uur in de kazerne van de garde-
cavalerie moeten aanmelden. Dezelfde
dag nam Katarina afscheid van mere
Erck. dte erg onder den indruk was, om
naar haar vaderstad te reizen, waar zij
tot den Dinsdag na Paschen als gast van
haar aanstaande schoonmoeder zou blij
ven. Een antwoord op haar brief had zü
voor haar vertrek uit Berlün niet meer
kunnen ontvangendat kreeg ze mon
deling direct na haar aankomst in Son-
nenberg!
Het was 's morgens even over zeve
nen, toen de trein Wiesbaden binnen
reed. Katarina was Uskoud, ofschoon de
zon reeds stralend aan den hemel stond.
Door de lange nachtelUke reis in de der
de klasse was ze geradbraakt. Het sei
zoen was in Wiesbaden n-og niet begon
nen in de lanen waar zU in haar huur-
rütuigje doorreed was nog niets te doen
en van verscheiden vila's waren al de
blinden nog gesloten. Noordelijk van het
Sanatorium Dietenmühle. ging het paard
over in stap. Hier ging het beirgop. Men
had van hier een prachtig vergezicht. BU
Sonnenberg zag men de uitgestrekte ter
reinen van de kweekerU van de Troilo's,
met de groote kassen, waarvan de glas
bedekkingen thans in de zon schitterden.
Het nieuwe weelderige heerenhuis, dat
de weduwe midden in het park had la
ten neerzetten, was van hier af niet te
zien, maar wel de paar kleine gebouw
tjes van één verdieping aan den Dieten-
mühlerweg, die eens het begin van dit
groote bedrijf hadden gevormd en in het
laatste, het kleinste waarvan, nu een-
en-twintig jaar geleden. Katarina Lutz
jcboren was. In het kleine huisje woon
den sedert den dood van haar vader
vreemden. Onder den pachter, een ree
houder, was alles erg verwaarloosd. Met
tranen in de oogen keek het meisje er
r.aar. Er was voor haair steeds een groo
te zelfoverwinning noodig om het huis
te betreden. Het pachtcontract eindigde
in den herfst van het volgende jaar. Na-
tuurlyk zou ze het niet vernieuwen.
WaarschynlUk had de firma het terrein
noodig. Viktor had er al over gesproken
hoe zijn stiefmoeder en Oom Rispeter,
haar rechterhand, zich dé verandering
dachten. Voor het jonge paar zou een
kleine villa worden gebouwd aan de
Westelijke grens van het terrein en Ka
tarina's geboortehuis zou voor de ver-
koop-afdeeling worden verbouwd en
vergroot: er zou magazün- en pakruim-
te in komen.
Door de breede poort in het hek kwam
het rijtuigje op het grondgebied der
Troilo's. Rechtuit lagen de kassen, links
de groote velden met de koude-grond-
bedden, rechts het woonhuis, omgeven
door recht-opeaar.de dennen; Het wa
ren prachtige boo menmaar op het
goedverzorgde grasveld aan hun voet
stonden een paar kabouters en reeën van
aardewerk opgesteld!
Nog nooit was het zoo glashelder tot
Katarina's bewustzün doorgedrongen,
hoe stülloos de hee'.e „schepping" van de
weduwe Troilo toch eigenlyk was. Een
kunstzinnig architect was bü het ont
werpen van het woonhuis-niet geraad
pleegd, maar een gewiekst aannemer-
metselaarsbaas had de vage voorstellin
gen van zün opdrachtgeefster over een
kasteeltje in Rococo-stül in gruwelüke
werkelijkheid omgezet
Nog erger dan van buiten was het van
binnen. Het was er een ophooping van
smakelooze goeökoope aardewerkfiguren
en zoogen. „stylmeubelen" die niets
dan de grofste en meest mislukte imita
ties waren. De muren waren volgehan
gen met onbeteekenende olieverfscliilde-
rijen, welker kunstwaarde omgekeerd
evenredig was aan de breedte van hun
protserig vergulde lUsten. En de bezit
ster van al deze heerlijkheden paste er
zich uitstekend bU aan. ZU droeg een
hoog, sterk-lngeregen corset, haar heele
kleedU was op de taille ingesnoerd, waar
door haar aanleg tot vetlyvigheid. die
gemaskeerd moest worden, juist veel
meer in het oog viel. Haar donker haar
en haar borstelige wenkbrauwen waren
geverfd; ze droeg veel briljanten, ook nu
s morgens direct als ze op was.
Toen haar Katarina's komst werd ge
meld zat zy juist voor haar toiletspie
gel. Ze had het rijtuig hooren voorrij
den. „Laat de juffrouw binnenkomen",
zei ze uit de hoogte, terwül ze een haar
speld vaststak.
(Wordt vervolgd.)
