mm
HAARLEM'S DAGBLAD
HET FEEST VAN DEN ACHTERHOEK.
BINNENLAND
MET DE NEDERLANDSCHE ARBEIDERS-
REISVEREENIGING NAAR ZWITSERUND.
ZOMERVACANTIE, I.
DINSDAG 28 AUG. 1928
DERDE BLAD
Zij kunnen nog dansen en het vendel slaan.
25.000 MENSCHEN NAAR T HERBOREN BORCULO.
Zy spon de wol eto hy haspelde 't garen.
Nog staan ln lange gelederen de zwa
re garven over glooiende, vale stoppel-
landen, in late haver slaat de zicht haar
glinsterend staal, maar de oogst, de
drukke tijd van hard werken op de zon
nige velden met den lichten, laaten
den hemel er boven gespannen, is
voorbij.
In deze laatste dagen van Augustus
loopt de lapjeskoopman Op zijn Zut-
phenschen Almanak al de markten en
kermissen af, spreidt hij nu hier aan
den voet van een rossig-verweerden
kerktoren, dan daar op een, anders erg
stil, dorpspleintje zijn baai en sits en
flanel en katoen, zijn bandjes, lintjes,
veters en zakdoeken te koop.
En daar komen de menschen uit heel
den wijden omtrek, om er te koopen, te
verkoopen, te dansen en mekaar weer
eens te spreken. Daar vindt Gartjan of
Evert-dirk zijn Diene of Jannao of Be-
rendjen. waarmee hij later misschien
voor zioh zelf zal beginnen, waarmee hij
wonen zal tusschen de bouwkampen op
een „elgenst hoes".
Dat zijn groote dagen in 't leven der
Saksers uit 't land van Berkel en Slinge.
Maar grootscher dag voor hen en voor
allen die aan den Gelderschen stam ver.
want zijn was de vijf-en-twlntlgste dag
van Oogstmaand 1928, toen op dien
mooien Zaterdag in 't herboren Borcu-
lo het eerste Graafschapsclie landju
weel gehouden werd, toen zoo tusschen
de 25 en 30.000 menschen per trein,
tram, bus of fiets naar het Berkelstad-
Je kwamen om er te samen feest te vie
ren op de groote Hofweide, om er den
schoonen stoet te zien van honderd-zes
tig wagens en groepen.
Geen Achter hoeker die het maar even
kon doen is thuis gebleven, Je zag er
weer bij honderden de sierlijke, kraak
heldere, fijn geplooide knipmutsen, de
boeren in hun zwarte pakken; je ont
moette er kennissen die je in jaren niet
had gesproken, omdat het leven je im
mers naar alle kanten weg zendt om je
werk te vinden: je hoorde er de gezel
lige deunen en de vroolijke liedjes van
„Siedewiedewiet, zei Scheeresliep" en
„Noe wilt wi'j saom naor Haoksebarge
gaan" en voelde de lust in je opkomen
de Driekusman en de Du.tsche polka te
dansen, als de speelman zijn harmonica
deed juichen.
«ah., '•*-*- 1
Een vendelier in actie. (Uit: Kinder*
vreugd en Volkivermaak, van D. J. van
der Ven.)
Het was als zoo vaak in de wereld:
„wij hadden dit slechts samen tot stand
kunnen brengen".
De gewestelijke oudheidkundige ver-
eeniging „De Graafschap" zit met stil,
snuffelt niet in oude muffe boeken,
maar treedt het leven tegemoet, zooals
het zich heden ten dage nog presen
teert in de Achterhoeksche contreie.
Het zijn mannen en vrouwen, intensie
ver dan de stadsmensch, het leven 't
gansche jaar rond ziend in nauwen sa
menhang met de wisseling der seizoe
nen, die dezen dag georganiseerd heb
ben. Zij weten, dat in de donkere dagen
Zc dansten dat 't een lust was.
tusschen Kerstmis en Driekoningen de
Stef fens-rijders, de boeren en knechts,
de paarden laten galoppeeren om de
booze midwintergeesten te verjagen, zij
weten dat er nog gesponnen en geweven
wordt op een heel enkele hoeve in het
achterland, dat menig zinrijk, oud ge
bruik nog lang niet verloren is gegaan.
En zoo kon. natuurlijk na veel voor
bereidend werk, Zaterdag het groote
Folklorefeest in Borculo gevierd wor
den. 't Is wel heel mooi, dat men 's mor
gens Meester Heuvel, den eenvoudigen
schoolmeester uit 't land van den Ber
kel, die zoo'n echte Achterhoeker was
en 't eerst zijn landgenooten gewezen
heeft op 't schoon in traditie en zede,
een posthume hulde bracht, door een
krans op zijn graf te leggen.
's Morgens om zeven uur stak op de
Zutphensche Markt, waarover 't klok
kenspel van den mooien. ranken Wijn
huistoren telkens zijn sprankelende
deuntjes laat klinken, de postiljon zijn
horen, in en op de oude postkoets waar
voor vier paarden trappelden. klau
terden wat dames en heeren in ouder-
wefsche costuums, tot zelfs de hoofd
redacteur van de Zutphensche Courant,
en over de schaduwrijke wegen van den
Achterhoek rolde de koets naar Borcu
lo. Op latere uren trokken de boeren
met heel hun volk in kleedwagen of
Utrechtsch karretje naar het hart der
Graafschap.
i En om twee uur, toen de torenklok
beierde over 't zonnige land trok de
stoet uit, de geweldig lange stoet van
een honderd-zeventig groepen tusschen
de dichte rijen kijkers. Alles was op
gesteld in de volgorde van de feesten In
het jaar, schutterijen met bielemans en
gildeknechten trokken mee, achter een
bruidswagen liep de koe, kinderen
tersten hun Falmpaaschstokken. de
schaapherder met zijn grijze hond liep
er rustig tusschen, de omroeper uit Hen
gelo pong-de op zijn koperen bekken
en de grasmaaiers sjokten kalm voort
met de zeisen op den rug en de water
kruiken over den schouder.
En dan waren er de wagens: de groep
van den overtrek (veirhuizing) op Sinte
Peter met heel het huisraad en de
koeien, kippen en varkens, de mutsen-
maakster die met haar rappe vingers
bandjes en strookjes en kantjes plooi
de. de boerin aan 't spinnewiel, de huis-
ftvever, de mandenmakers en nog zoo
vele andere plattelandsambachten mee:
Maar op de Hofweide werd het eerst
recht vroolijk en plalsant. Daar zongen
eerst kinderen en groote menschen.
doch toen draafden de paarden der
Steffensryders rond, de schutterijen
trokken op, de vendeliers sloegen de
kleurige vendels in wijde bogen rond
hoofd, romp, enkels, en boeren en boer
innen, jongens en meisjes dansten er
de oude, reeds wat vergeten dansen.
Ai, hoe jolig en frisch was dat, de rok
ken waaiden wijd uit. de armen grepen
stevig om de middels, de blank-ge
schuurde klompen trapten in 't groene
gras, terwijl harmonica's en fiedels de
wijsjes begeleidden met hun typische
muziek.
Dit was geen maskerade of een aar
dig openluchtspel, dit waren de dan
sen zooals ze op een bruiloft nog wel ge
danst worden, dit waren de gebruiken
zooals ze nog voortleven of juist ver
dwenen zijn door d'i tijd, die ook hier
in den nijvcien, geenszins achterlijken
Achterhoek, zijn vervlakkenden invloed
maar al te sterk heeft doen gelden.
En dat juist was zoo mooi in dit glo-
r ie use feest, het was geen vertoonlng.
het was echt.
En het was ook een sterke uiting, dat
het stam-besef der Achterhoekers leeft,
krachtig, frisch verjongd, leeft onder
de menschen van 't land der bosschen
en bouwkampen, heiden en venen en
weiden.
C. G. B.
VERKEERSONGEVALLEN
Bü Wolvega.
Zondagnacht zijn de twee gebroeders
B. en H. de Leeuw uit Wolvega, die sa
men op een motor zaten bij Willems
oord tegen een melkwagen aangereden.
B., de jongste van de twee, werd zoo
ernstig gewond, dat hij kort na het on
geval overleed. Zijn broer kreeg een her
senschudding en is per auto naar het
ziekenhuis te Heerenveen vervoerd. Hoe
wel hij gisteren nog niet tot bewustzijn
was gekomen is zijn toestand niet le
vensgevaarlijk, daar hij geen ernstige
verwondingen heeft gekregen, aldus het
Volk.
Bij Oegstgeest.
Zondag te omstreeks 5 uur is te Oegst
geest weer een vrij ernstig ongeluk ge
beurd meldt de N. R, Ct. De 21-jarige
Corn. Knegbmans uit Haarlem kwam op
zijn moborrijiwiel uit de richting Den
Haag op den Leidsöhen straatweg nabij
de begraafplaats Rhijnhof, toen van Lei
den een tram der H. T. M. aankwam.
Blijkbaar had K. er geen erg in, dat ,1e
tram ter plaatse den weg opreed. Hij
werd daarbij vrij ernstig aan het hoofd
en rechterarm gewond. Hij is naar het
Academisch ziekenhuis te Leiden over
gebracht.
Te Bilthoven.
Zondagmiddag werd de politie te
Bilthoven gewaarschuwd dat een ern
stige aanrijding tusschen een autobus
en een luxe auto uit Amsterdam, had
plaats gehad.
De botsing geschiedde aan den Bran-
denburgerweg. een dame uit den luxe-
auto werd zoo ernstig aan het hoofd
verwond, dat zij per auto van den G. G.
D. te Utrecht naar haar woonplaats is
overgebracht. De politie onderzoekt wie
de schuldige is.
DR. H. J. F. W. BRUGMANS TOT
HOOGLEERAAR BENOEMD.
Bij Kon. besluit Is benoemd tot ge
woon hoogleeraar in de faculteit der
Letteren en Wijsbegeerte aan de Univer
siteit te Groningen om onderwijs te ge
ven in de zielkunde en haar toepassin
gen, paedagogiek en psychotecniek, dr.
H. J. F. W. Brugmans, thans lector en
assistent aan die Universiteit.
JOODSCH TOONEEL UIT
MOSKOU TE
AMSTERDAM.
Het Academisch Joodsche Tooneel
uit Moskou zal nog twee voorstellingen
geven in den Hollandschen Schouwburg
te Amsterdam.
Hedenavond wordt een herhaling ge
geven van „De Heks" en Woensdag
avond wordt een n:euw stuk „Carnaval"
opgevoerd.
In verband hiermede vervallen de
voorstellingen, die het gezelschap te Den
Haag zou geven.
EEN RADIO-BEELD
ZENDER IN ONS LAND.
IEDER KAN EEN ONTVANG
TOESTEL MAKEN.
Het weekblad „Radio-Wereld" zal.
volgens de Tel., een werkzaam aandeel
gaan nemen in de verdere ontwikkeling
van het s.g. „beeldzenden"; het heeft
namelijk tot het in bedrijf nemen van
een modernen beeldzender besloten.
De in gebruik te nemen installatie,
ontworpen door de Deensche ingenieurs
Bruun en Petersen, is in staat foto's
van 10 bij 10 cM. met verbazingwek
kende accuratesse in minder dan 5 mi
nuten over te brengen en wordt door
den redacteur van genoemd blad, den
heer J. J. Lichtenveldt, die haar op
het bekende, te Kopenhagen gevestigde
korte-golf station 7 RL gedurende eeni-
gen tijd aan de practijk heeft getoetst,
mede om haar opmerkelijken eenvoud
als de meest geperfectionneerde be
schouwd.
De beeldzender zal allereerst gedemon
streerd worden op de van 817 Septem
ber 33. in het Doele-complex te Rot
terdam te houden radio-tentoonstelling
waar het publiek in de gelegenheid zal
worden gesteld portretten tegen geringe
vergoeding te laten overseinen.
Na afloop van deze expositie wordt de
zender in het te Amsterdam gevestigde
R. W.-laboratoriumopgesteld en zullen
bij toestemming van de telegraaf-autori-
teiten, regelmatig uitzendingen voor
amateurs volgen.
Voor de ontvangst van de uit te zen
den foto's kan gebruik worden gemaakt
van den normalen omroep-ontvanger,
in plaats van den luidspreker dient even
wel een eenvoudig apparaatje, de beeld-
ontvsnger, te worden aangesloten. Deze
beeldontvanger is door den luisteraar
gemakkelijk zelf te vervaardigen, uit
voerige gegevens zullen daartoe binnen
kort worden gepubliceerd. Het kan even
tueel over eenigen tijd ook compleet
gekocht worden bij de handelaren in
radio-artikelen.
.angrijk is nog. dat eenzelfde
systeem voor beeldoverdracht in proef
bedrijf zal worden genomen door het
Deensche blad „Popular Radio" hetwelk
zooals bekend, het U. K. G.-station 7
RL beheert, zoodat het mogelijk zal zijn
hier tevens de Deensche uitzendingen
te ontvangen.
Vermoedelijk zullen verder na verloop
van tijd de uitzendingen via de meer
krachtige omroep-stations Kalundborg
en Hilversum kunnen geschieden; met
de Deensche Staatsradio is daartoe reeds
een overeenkomst aangegaan.
IN WEINIGE
WOORDEN.
Het programma van de reis welke de
Koningin heden zou beginnen is nogal
gewijzigd^; prinses Juliana wil namelijk
veel van het veenderijibedrijf zien.
Zondagavond is in den Haag een
vrouw verwond en beroofd door een heer,
die met haar in een auto gezeten had; de
heer is er van door.
De toestand van mevrouw Van den
BergJansen uit Maastricht, die bij het
vliegongeval te Heerlen zwaar werd ge
wond, geeft nog weinig hoop. De
patiënt is tot heden nog niet tot be
wustzijn gekomen.
Martens, de Duitsche zellvlieger is
Zondagavond op Waalhaven aangekomen
Mat 'n twee-persoons sportvliegtuig wil
hij het record voor deze toestellen ver
beteren met een vlucht Rotterdam-Tilsit
(Polen), afstand 1200 KM.
De tooneelspeler Piet Bron is dezer
dagen des avonds van zijn fiets gevallen
waarbij zijn enkel ernstig verwond werd
Het duurt nog wel eenigen tijd voor hij
weer kan optreden.
VAN HAARLEM NAAR LUCERN.
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN 60 CENTS PER REGEL.
't Staat er zoo eenvoudig nietwaar?
..Met de N. A. R. V. naar Zwitserland".
Maar waarde lezer beseft u wel goed.
va i dit voor ons zeggen wildl??
't Beteekende voor ons stadsmensdh-
jes. een losscheuren uilt ons dagelijksch
eentonig sleurbestaantje; het bsteeken-
de ruim adht dagen genieten van al t
schoons, dat dat heerlijke Alpenland
den menschen biedt; het bsteeker.'de
het loopen In een heerlijke stofvrije at
mosfeer, o, vat bsteekende dat eenvou
dige zinnetje al niet.
Het beteekende ook maandenlang
hunkeren naar dien tijd en zorgzaam
voorbereidt n van in onze oogen enorm
gewichtige benoodigdheden.
Ik wil wel heel zac-htker.s en in ver
trouwen mededeelen. dat een paar
maanden voor deze reis. het grootste ge
deelte van het benoodigde reeds in een
apart hoekje klaar stond. Zoo was mijn
verlangen en ik weet het vrijwel zeker,
zóó verlangden wij allen naar dien 16en
Juni. den dag der dagen, die maar
steeds een enorm aantal dagen van ons
verwijderd scheen te blijven.
Doch aan t wachten komt gelukkig
toch wel eens een eind.
Eindelijk dan was het 16 Juni. Met
een sprong, schrik niet geachte lezer,
het was werkelijk een sprong, was ik
mijn bed uit en o schrik, het weer was
druilerig, doch in de sielhge overtuiging,
die ik altijd heb als de vacantia aan
gebroken is. dat het wel op zou klagen,
ging ik voor mijn plezier den patroon
even goedendag zeggen en hij heeft mij,
ik moet het eerlijk zeggen, tot half
twaalf aangenaam bezig gehouden met..
heerlyke rekensommetjes.
Het resultaat van dat aangename be
zighouden was werkelijk schitterend. Ik
vermenigvuldigde met een stalen ge
zicht:
26 maal Bazel is Lucern gedeeld, door
♦olzzikon heeft tot uitkomst 13.01 (13.01
uur ging r.l. de trein).
Eindelijk dan was het half twaalf en
de heerlijke verpoozing bij den patroon
was voorbij. Even nog naar huis, eton,
goeden dag zeggen ende reis ging
beginnen.
Op het perron gekomen bleek ons. dlat
wij met niet minder dan 28 Haarlem
mers de reis zcuden medemaken.
De trein vertrok precies op tijd en
onder gelach, gepraat en kennismaken
met de Amsterdammers vloog de tijd
voorbij en al spoedig waxen we in Rot
terdam, waar wederom een. flink aan
tal N. A. R. V.'exs, alsmede die leider,
in onzen gereserveerden waggon stap
ten. Te Roosendaal stapten weer een
paax N. A R. V.'ers in en het ge
schap van 59 personen was compleet en
onze trein stoomde verder naax Brussel
In Brussel hadden we ongeveer an
derhalf uur den tijd, zoodat er g
gelegenheid was de staid te bezichtigen,
en wij moesten volstaan dezen tijd te
benutten' om den inwendigen mensch te
versterken en enkele kleine inboopen te
doen, om onze nog lange treinreis ge
zellig door te komen.
Onze leider haid inmiddels zijn best
gedaan een gereserveerden wagon Brus-
sel-Basel t>e verkrijgen.
Nadat men hem eerst van het beroem
de kastje naar den nog beroemder
muur had gestuurd, verkreeg hij de toe
zegging, dat men een wagon voor ons
zou reserveeren, doch in de praktijk
bleek deze toezegging van geen waarde
te zyn, want er was geen gereserveer
de wagon en we liepen wat we loopen
konden en na lang dringen en zoeken
wisten gelukkig allen, zij het dan ook op
het nippertje, een plaatsje te veroveren.
Het zou ook verschrikkelijk geweest
zijn om zoo'n nachtrit als Brussel-Basel
te moeten staan.
Ik zal geen ellenlange beschrijving ge
ven van deze treinreis, doch volsta met
het volgende:
Tot middernacht hebben wij ons best
vermaakt.
Enkele onzer droegen een stukje voor,
er werd gekaart, gelachen, gezongen,
etc., doch ik zal dit verslag volkomen
eerlijk schrijven en dus ook de minder
aangename dingen evengoed mededeelen
als de aangename d.w.z. als ge een
„beroerden" nacht (van 12 tot 5 uur)
mede wilt maken, probeer dan eens te
slapen in den nachttrein Brussel-Basel
vol met passagiers. Voeg daar nu bü de
harde banken en het donderend geraas
van den trein en ik geloof, dat u wel
kimt begrijpen, dat velen onzer by aan-
komst te Basel om tien minuten voor
half zes in den ochtend, zich niet be
paald prettig gevoelden.
Te Basel inmiddels is het prachtig
zonnig weer geworden, stond een heerlijk
ontbijt reeds gereed, bestaande uit
knappende broodjes, uitstekende boter,
kaas koffie, melk. suiker, zuivere honing
en jam en van alles meer dan voldoen
de.
Nadat we versterkt waTen door het
ontbijt, hadden we nog een uurtje over
om Basel even in te gaan en onze stijve
ledematen weer wat „in vorm" te doen
komen.
Kwart voor acht vertrokken we van
Basel naar Lucern.
Ik was thans voor het eerst in Zwit
serland en verschillende reisgenooten
met mij, we hielden dus onze slaperige
ocgen goed open om toch maar niets te
verliezen van de schoonheid, die het
landschap ons zou kunnen bieden.
We treinden een poosje door rasecht
Ardennen landschap om dan onver
wachts een tunnel in te schieten en na
tuurlijk kwamen de meesten van de aspi
rant-toeristen met him horloge te voor
schijn. Het bleek ongeveer zes minuten
te duren eer we die tunnel doorge
stormd waren en toen kwamen we plot
seling in het helle licht, waar wij een
prachtig dal ontwaarden, om dan al
heel gauw tot de ontdekking te komen,
dat onze trein, na eerst over een zeer
groot emplacement te zijn gereden, Ol-
ten binnenSLOomde; al zeer spoedig gin
gen we verder.
De Ardennen werden steeds hooger.
Overal zag men tegen de hellingen en
in de dalen van die echft-typische Zwit-
sersche huisjes in allerlei fleuren ge
schilderd, voeg daarbij, dat overal zich
kleine beekjes door het groene land
schap heerslingeren en gij zult begru
izen, dat t.'s geen slaap meer gevoelden.
Hier en daar ontwaarden wy teekenen,
dat het Zwitsersche vc3c ook nog uit
andere menschen bestaat dan alleen
berggidsen, want wij zagen steengroe
ven, houtzagerijen, boomgaarden, tuin
bouw, etc.
Tegen half negen begon de lucht te
betrekken en al spoedig begon het zacht
jes te regenen. Er kwam veel nevel op
zetten en af en toe zagen wij een ge
deelte van het berglandschap wazig op
duiken om dan weer spoedig in dien
nevel te verdwijnen.
Gelukkig hield t spoedig op met
zachtjes regenen d-wz. nu begon het
„baksbeenen" te gieten. Links zagen
wij het eerste green-blauwe Zwitsersche
meer. Volgens mijn kaart meest, ti'ït het
Sempachemeer zijn. Het regende nog
flink, dtoch de nevels trokken reeds op
een luid hoera! Wat was er te doen?
En o wondereindelijk zagen wij heel
in de verte het langverwachte: de eer
ste toppen bedekt met sneeuw waren,
in 't gezicht.
Het gezelschap was als herboren1. Na
eenigen tijd dit schouwspel zwijgend te
hebben gadegeslagen, werden diverse
liedjes, begeleid door muziek, gezongen.
Een zeer mooie symphonic. die door
één van de beroemldlste componisten is
gemaakt ik wil er af zijn of het nu
Beethoven of Schubert of een ander was
wil ik aan de vergetelheid ontruk
ken.
Als ik mij niet vergis, begon het zoo
ongeveer als volgt:
„En we gaan nog niet naax huis, nog
lang niet, etc".
Tranen van gevoel biggelden over
mijn gezioht bij het aanihooreh van dlat
heerlijke „stukje".
Alles bij elkaar genomen wais de stem
ming schitterend.
Na nog enkele tunnels en tunneltjes
doorgesneld te zijn, kwamen wij te 9.15
uur te Lucern aan en in een gezellig
regenbuitje gingen wij naar h)et „Voltes-
haus".
Als wij Holanders over een Volkshuis
hooren spreken, denken we direct aan
een 5e of 6a rangs logementje in één of
ander achterbuurtje en ik wil wel eerlijk
bekennen, dat ik m!ij een niet veel be
tere voorstelling van een Volkshuis had
gemaakt.
Tot myfo grenzelooze verbazing ble
ven wij voor een prachtig groot gebouw
staan en dat was nu het Volkshuis. Bin
nengekomen bleek ons, dat het werkelijk
een schitterend ingericht hotel was,
prachtige groote zalen, keurige gelegen
heden om zich te verfrisschen, fraaie
logeerkamers, liften, enz.
Bij de kamerindeeling wist onze led
der het zoo te regelen, dat alle Haar
lemmers plus één Arnhemsche jonge
dame in hotel „Winkler" (vlak bij het
Volkshuis) werden ondergebracht en de
rest in het Volkshuis.
Hierna werd gelegenheid gegeven voor
kerkbezoek. De overigen waren vrij tot
het diner om 12 uur. waarna wij dé
merkwaardigheden van Lucern, een
stad van plm. 45000 inwoners, gingen
bezichtigen.
De rivier de Reuss verdeelt haar in
twee deelen, die door zes bruggen zijn
verbonden. Wij wandelden op kalme
wijze naar „De Stervende Leeuw".
Wie Lucern bezoekt zal natuurlijk ook
dit eedenkteeken bezoeken.
Het is ontworpen door den Deerischen
beeldhouwer Thorwaldsen. In een groo
te rots is een nfis van 13 Meter gehou
wen en in die nis ligt de stervende
leeuw, 9 Meter lang. Het is hat sym
bool van „Trouw en Dapperheid" be
toond dOor de Zwitsers die in 1792 bij
de verdediging van het Paleis der Tuile-
rieën te Parijs het leven lieten.
De geheele verdediging welke uit 26
officieren en 760 soldaten bestond liet
daar het leven.
P. G. VAN ENGELEN.
Parijs en de zee.
STRANDLEVEN.
(Van onzen Parijschen correspondent)
Het ls de groote komkommertijd, niet
alleen voor de journalisten maar ook
voor de menschen die gewoonlijk alleen
maar een courant gebruiken om er een
of ander artikel ...ce in te pakken. Bijna
winkel aan winkel is gesloten en ge leest
dat mevrouw de spekslageres of meneer
de bakker met vacantie naar buiten :s
om daar uit te rurien van de vermoeie
nissen van heel een jaar. Waaruit men
als, nu ja, laten we het echte Fransche
woord maar zeggen, als „cochon de
payant" dan zuchtend de conclusie kan
trekken dat ze een schuif moeten ver
dienen ln dat jaar om zoo maar eens
kalm alles stop te kunnen zetten voor
enkele maanden. Ook al verkoopen ze
een biefstuk en een cotelette met zoo'n
gezicht van „wees maar blij. dat we
zoo goed zijn om d-'.t in ruil voor Je geld
te geven". In dc zomermaanden staan
de zaken zoo goed als geheel stil. Men
merkt het dadelyk war.:;eer -men maar
een courant opslaat. De advertenties
ontbreken.... evenals trouwens het
nieuws. De eenige corporatie die het
bijzonder druk heeft in dit seizoen is die
van de inbrekers die hun slag slaan nu
bijna alle appartementen leeg staan.
Misschien is er géén land ter wereld,
waar het vacantie-stelsel zoo erg woedt
als in Frankrijk. Iedereen moot minstens
drie weken hebben en dan natuurlijk
la mer", naar het strand. Hy die niet
naar het strand is geweest wordt zoo'n
beetje met den vinger nagewezen, gaat
niet voor vol door. Men vraagt niet hoe
men het klaar speelt en hoe dat ver
blijf aan het strand is, men eischt niet
dat ge naar Deauville gaat en intrek
neemt, in een Palace, maar ge moet
naar het strand. Hoe dat alles gaat zal
ik u straks vertellen.
En Parijs maakt toilet. De meeste
straten lijken op loopgraven. Nu is het
wel zonderling om dat juist te doen,
wanneer er gasten komen, want men
gaat zich gewoonlijk niet juist kleeden
1 wasschen wanneer de gasten al zijn
gearriveerd, maar wanneer zou men het
anders moeten doen? Men moet nu
eenmaal van het stille seizoen profitee-
ren. En het seizoen is stil voor Parijs.
Want dit jaar zijn de vreemdelingen,
die him vacantie in Parijs komen door
brengen weggebleven eenvoudig omdat
Parijs veel te duur is. 't Oude fabeltje
van de dollarkoningen en steenrijke Hol
landers wordt nog alijd door de hote
liers verteld, maar ditmaal moeten ze
toch ervaren dat er grenzen zijn en dat
de menschen die ach levend willen laten
villen tot de uitzonderingen beginnen
te behooren. Op 15 Augustus toen de en
kele achtergebleven Parijzenaars ook
waren vertrokken kon men 's middags
een Rue de la Paix en een Boulevard
des Capucines zien,... zonder één enkelen
voetganger, zonder één enkele auto.
met slechts één verkeersagent die bij ge
brek aan verkeer als een melancholieke
pierrot tegen een lantaarnpaal stond
geleund: Parijs w3s totaal uitgestorven
en zelfs de dagjesmenschen waren weg
gebleven. afgesohrikt door de geweldige
prijzen welke men durft te vragen. Het
moet nu maar eens gezegd worden. Er
zal nu wel weer een of ander reisbureau
komen met een briefje om te vragen om
toch alsjelieft niet te vertellen hoe duur
het hier is, om de argelooze klanten
niet af te schrikken, maar het middel
zou hier erger dan de kwaal zijn en
wanneer men er nooit op wijst dan zal
er ook nooit verandering komen. Het
is thans zoo dat de Parijzenaars hun
vacanttepenningen gaan opmaken in
Holland, Zwitserland of Engeland
vanwege de goedkoopte.
Louis Davids zong indertijd een aardig
liedje „Waarom kan de zeer nu niet 'n
Londen zijn?" En die vraag is ook van
toepassing op Pary's. Iedereen wil nu
eenmaal naar het strand maar t eenige
incovenlent is dat de zee zoo ver, min
stens drie uren sporens Ls. En dat reisje
op zich zelf ls nog niet zoo heel erg
maar wel de kosten welke er aan zijn
verbonden. Een strand bij Parijs. Het
gaat nu niet zoo zeer om de zee als wel
om de genoegens om den heelen dag ln
een badpak rond te loopen en telkens
even het water te kunnen Instappen. De
genoegens ook om mondain te doen. Het
plezier dat Madame zich in een wit zo-
mertoiletje kan vertoonen met héél, héél
korte rokjes en dat meneer een pullover
of een blazer kan aantrekken en een
wit Amerikaansch matrozenmutsje op
zijn hoofd kan zetten. Het plezier om
sportief te doen. de geneugten om te
slenteren met een tennisracket onder
den arm. ook verstaat men niets van
de regels van de edele tenniskunst; het
vermaak om met Amerikaansche non
chalance zich op een barkruk ze hil-
scöien en cocktails door een rietje te
zuigen (en dat, terwijl men én 'wat,
smaak èn wat prijs betreft, een gewone
„bock" zou verkiezen), de stille ijdelheid
om zich koelte toe te wuiven met een
nummer van de Daily Mail, (vastelands-
editie.... omdat de onderschriften van
de plaatjes tenminste in het Framsch
zijn gesteld). Zoo'n gelegenheid ont
brak eigenlijk. Toen vormde zich een
consortium, en het strand van lisle
Adam kwam tot stand; op een half
uurtje afstand van Parijs. Een zijtakje
van de Oise werd uitgediept en afgeba
kend, men voerde fijn zand aan en
strooide dat langs den rivieroever. Er
kwam een keurig wit hek omheen en
men wachtte op de klanten die enkele
francs entree zouden betalen om hier
een bad te komen nemen, onder toezicht
van een badmeester. En werkelijk dat
weid een succesje. Aangemoedigd daar
door besloten de ondernemers om het
kunstmatige strand uit te breiden. Op
het strand kwam een restaurant, toen
een muziektentje. vervolgens cabines
met douches, eindelijk een tennisveld,
een garage en nu hebben we werkelijk
vlak by Parijs een klein Deauville. On
der kleurige parasols zitten de badgas
ten te luisteren naar een llongaarsch
strijkje, het café-restaurant davert van
jazz-muziek, natuurlijk wordt er ge-
dunst. op de tennisvelden wonden
zel.'s kampioenschapswedstrijden ge
speeld en 1' Isle Adam (tot voor kort nog
een verlaten provinciestadje kreeg het
aanzien van een mondaine badplaats.
Een heele gendarme-patrouille werd er
naar toe gezonden om er het verkeer te
regelen, want bij honderden snorren de
auto's af en aan. Keurig onderhouden
gazons vol bloemen liggen om het
strand terrein heen, men heeft er zelfs
een bootenhuis gebouwd en 's avonds
organiseert men gondelvaarten en Ve-
netiaansche feesten. De bezoekers zeggen
niet meer „oui" voor „ja", maar roepen
elkaar steeds ..yes" toe.... ook al hebben
ze eikaar niets te vertellen.... althans
niet, in het Engelsch, omdat „yes" het
eenige woord is dat geen speciale studie
van de Engelsche taal vereischt. Waar
uit u natuurlijk zult opn-.aken dat het
er een beet}? snobistisch ls.... maar als
je aan het strand een dag gat luieren
dan is het grootste vermaak juist om
je medemenschen te bespieden. Beau-
marchais heeft al gezegd dat hij om
de menschen lachte uit vrees genood
zaakt te zijn om hen te huilen
In een wigend artikel wil ik u mee--
namen naar een echt Fransch badplaats
je, daar waar alleen Franse hen komen
en Fransohen die niet toegeven aar. het
snobisme om voor Engelsohen te willen
doorgaan. Een ander drama in feilen zon
neschijn.,..
HENRY A. TH. LESTURGEON.
