OM ONS HEEN
Vlammende Katchen
FLITSEN
MEVROUW NOORDEWIER ZESTIG JAAR.
FEUILLETON.
HrtrtKLUivi S DAGBLAD DONDERDAG 30 AUG. 1928 COMMENTAREN.
Ho. 3779
DE FEESTVIERING VAN DE VEREENIGING
KONINGINNEDAG.
Sinds Jaren bestaat de vereeniging
Koninginnedag sinds vele jaren, het
geen ■wij kunnen opmerken aan de om
standigheid, dat juist dC2ser dagen de
koninklijke goedkeuring, die voor ten
hoogste 29 jaar wordt verleend, op
nieuw moet worden aangevraagd.
Natuurlijk Is in al dien tijd de manier
van feestvieren telkens anders geweest.
Den oenen keer zijn er groote optoch
ten gehouden, die dikwijls zeer kostbaar
waren en dan ook niet uit de kas kon
den worden bestreden, zoodat ingezete
nen met een ruime beurs en een milde
hand het tekort plachten te dekken.
Een ander maal geschiedde de feest
viering op bescheidener schaal. Meestal
had zij plaats op het land, een enkelen
keer op het water en het is wel toe
vallig, dat juist dien keer het weer bij
zonder ongunstig is geweest. Men kan
niet zeggen, dat dit vedband met elkaar
hield, maar dit was zeker: hield men
het feest voornamelijk op het droge,
dan scheen de zon altijd feestelijk: zelfs
op dagen dat er algemcene vrees be-
5iond voor een bui op de Zondagsche
kleertjes van de kinderen, helderde de
lucht in de laatste oogenblikken toch
weer op en flonkerde de zon over de
Groote Markt, zoodra de kinderschaar
uit volle borst het Wilhelmus, het Wien
Neerlandsch Bloed en de andêre liederen
aanhief en na afloop van de aubade
vroolijk en welgemoed, onder de tonen
van schetterend koper door de Groote
Houtstraat naar de Hertenkamp trek.
om daar ter eere van den feestdag ge
zamenlijk te spelen.
Die aubade, dat kinderfeest. waTen al
tijd vaste nummers van het programma.
Toch waren zij daar het begin niet van.
Vooraf waren gegaan de muziek op den
toren, gewoonlijk gegeven door de ver-
ecniging Harmonie Crescendo, en het
spel van ons vermaarde carillon. Wat
daarna volgde was verschillend. Wie
door zijn leeftijd herinnering heeft
aan vroegere feesten weet nog van den
naam Bmger. den man die jaren lang
de ziel en de drijfkracht van de feesten
is geweest. Hem lokte vooral de groote
opzet. Het steekspel, het beleg van
Haarlem waren zijn werk, waaraan hij
do volle kracht gaf van zijn persoon
lijkheid, die er van hield te werken met
groote massaas, lang voordat hy kwam
tot de bioscoop. Weliswaar hadden
feesten van dit slag een schaduwzijde:
juist omdat zij zoo kostbaar waren, was
de uitvoering ondenkbaar zonder groote
inkomsten, die gevonden moesten wor
den uit vrij hooge entreeprijzen. Daar
door bleef de groote menigte vóór de
poort en was het feest niet zoo alge-
aneen als velen ook toen al wel ge-
wenscht hadden. Naderhand is men
daarvan dan ook teruggekomen en be
perkte het gedeelte van de feestelijk
heid waarvoor entree betaald moest
tot het kerkconcert en de
avonduitvoering in hot Drongeibouw.
Ik herinner mij, dab toen het kerk-
conoert als nieuw nummer op het pro
gramma verscheen, een muziekuitvoering
in de St. Bavo een zeldzaamheid was.
De uitbreiding van het muzikale leven
in onze stad maakte aan dat monopolie
een einde. Verschillende kunstenaars
zagen de groote voordeelen van het kerk.
gebouw als concertzaal: de gelegenheid
cm een groot publiek te bergen en daar
door met een bescheiden toegangsprys
genoegen te nemen. Natuurlijk vorderde
de aard van het gebouw, dat de con
certgevers zich tot gewijde muziek be
paalden, maar zij onderwierpen zich
daaraan graag, omdat deze tak der
muziek zoo ontzaglijk veel schoons op
levert.
Intusschen was daardoor een kerk
concert geen zeldzaamheid meer, met
het gevolg, dat de uitvoering op den
Koninginnedag in financieelen zin niet
altijd een groot succes werd. Nu het
feest dit jaar van niemand die er deel
aan nemen wil ook maar één enkelen
toegangsprijshoe gering ook, vordert,
was de opoffering van het kerkconcert
als bron van inkomsten niet zeer pijn
lijk meer: wie dat ter wille van de
traditie en het muzikaal genot be
treuren, behoeven het evenwel niet te
missen. Van de vereeniging Koningin
nedag gaat het ditmaal niet uit. maar
in het programma wordt toch met een
enkel woord de aandacht gevestigd op
de uitvoering die Tilly Koenen, de be
kende altzangeres en onze George Ro
bert er onder de auspiciën van het
concertbureau Vernout in de Groote
Kerk zullen geven.
Alle dingen, die over jaren gaan vin
den wijziging en reorganisatie. Ook het
hoofdbestuur van de vereeniging Ko
ninginnedag achtte den tijd daarvoor
gekomen. Het besloot te trachten naar
centralisatie, naar samenwerking me;
andere vereenigingen die hetzelfde doel.
de viering van den Koninginnedag, be
oogden en naar de medewerking van
andere commissies.
Het eerst voor de hand lag samenwer
king met Schoten, dat een afzonderlijke
vereeniging had en sinds eenigen tijd
tot Haarlem behoort. Haar programma
in het Hoarlemsche op te nomen misluk
te neg dit Jaar. omdat voorbereidends
maatregelen in Haarlem Noord reeds te
ver gevorderd waren, maar het contact
is reeds verkregen en gehoopt wordt,
dat dit na de nu aanstaande feesten ook
het geval zal zijn met andere vereenigin
gen. Ook op dit terrein zijn Keulen en
Aken niet op één dag gebouwd. Maar
een belangrijke stap in de goede richting
werd' reeds gedaan, toen het hoofdbe
stuur tot de besturen van een aantal
straatvereenigingen een uitnoodiging
richtte voor gezamenlijk overleg. De be
sprekingen leidden tot- het gewensch-
te doel. Uit deze vereenigingen wenden
afgevaardigden gezonden tot een comité,
dat den naam Centrum-Comité Ko
ninginnedag zou dragen.
Op bladzijde 3 van het officieel pro
gramma der feesten van dit jaar vin
den wij het resultaat van de gezamenlij
ke besprekingen. Onmiddellijk na de
namen van het hoofdbestuur der ver
eeniging Koninginnedag vinden wij het
doel van het Centrum-Comité als volgt
omschreven:
.Dit Comité beoogt onder leiding
„van het hoofdbestuur van de ver-
„eeniglng „Koninginnedag" de Natio-
.male Peesten in het centrum van
„Haarlem op waardige wijze te
„vieren.
..Blj de oprichting traden als leden
„toe afgevaardigden van de navolgen-
„gende vereenigingen: Groote Hout
straat, Barteljorisstraat, Kruisstraat,
„Kruisweg, Groote Markt. Zijlstraat.
„Kleine Houtstraat Noord. Zuid. Jans-
.straat, Janswcg, Gierstraat, Smede-
.straat en Botermarkt.
„Het Dagelijksch Bestuur bestaat
„uit W. Worst, voorzitter; H. Stinis,
„secretaris, J. J. A. van der Linden,
„penningmeester: C. ten Boom en P.
„J. M. van Tetering, commissarissen.
„Als leden van het Centrum-Comité
„traden op de heer en: F. H. Kehlen-
„brink. F. Duyn, P. Mul, W. Oostwald,
„J. H. Albers, A. Kurvers en J. van
„Maris."
Welk een werk dit Centrum-Comité
tot stand bracht, vinden wij in de 28
bladzijden van het feestprogramma
duidelijk vermeld.
Wij hebben het al gezegd: van nie
mand, d:e aan het feest deelneemt zal
ook maar de geringste entreeprijs wor
den gevorderd. Het Is een feest voor
iedereen. Het wordt op straat gevierd en
ledereen, niemand uitgezonderd, 'zal een
dag van oj>gewektheid en vroolijkheid
kunnen beleven, wanneer alleen maar
het weer meewerkt, dat evenwel altijd
den Koninginnedag zoo gunstig gezind
is. Met een reveille worden wij gewekt,
twee muziekkorpsen wandelen van ze
ven uur tot half negen door de bin
nenstad. Dan volgen de klassieke num
mers van het programma, koraalmuziek.
carillon, aubade, kinderoptocht en kin
derfeest.
Daarna concert op de Groote Markt, als
inleiding tot een stroom van muziek,
clen geheelen dag dioor en op verschillende
plaatsen. Bovendien volksfeesten met tal
van prijzen en postduiven-demonstratie.
Totdat de feestviering eindigt met een
taptoe dcor de stad te kwart over tien.
Er is maar één roep over dit pro
gramma: een echt algemeen feest. wy
weten hoe er voor gewerkt is cm het
zoover te krijgen en aan welke stadge-
nooten daarvoor de meeste eer toekomt.
Er zal nog gelegenheid bestaan, hun
na de feesten daarvoor hulde te bren
gen. Voorloopig alleen deze drie woor
den: een voortreffelijk programma.
Het gemeentebestuur heeft daartoe
het zijne van harte bijgedragen.
En geen afsluitende muren.
En zooals wij zeiden: de vereeniging
Koninginnedag vraagt de koninklijke
goedkeuring op hare statuten aan voor
een nieuwe periode.
Een periode van reorganisatie, onder
leiding, zoo staat er immers, van het
hoofdbestuur der vereeniging Ko
ninginnedag.
Kan het anders, dan dat in dezen
nieuwen vorm de burgerij de vereeniging
en hare feesten van harte zal steunen?
Onze zeer actieve Minister van Bin-
nenlandsche Zaken heeft de provinciale
besturen gecirculariseerd om hun advies
over de al of niet wenschelijfcheid van
identiteitskaarten voor alle burgers van
Nederland.
Identiteitskaarten! Als je dat zoo voor
het eerst leest, (begint onmiddellijk je
echt Hollandsche tegenstribbelende
bloed te borrelen. Wat denken ze wel,
zUn -wij geen vrije Nederlanders? Moe
ten we voortaan met een honden-pen
ning loopen? Wat is dat nou weer voor
nieuwigheid. Wie heeft er om gevraagd
en tenslotte ons teerste punt dat zal
natuurlijk wel weer geld kosten.
Maar als je eerste tegenzin! m het
denkbeeld uitgewerkt is cn je gaat het
eens wat nader bekijken, dan kcan je
tot het besef, dat daar toch wel wat in
zal zitten. Er zijn telkens van dfie
oogenblikken in het dagelijksche leven
dat je in de noodzaak bent. je te legi-
timeeren voor kleinigheden, zooals
transacties met de posterijen e.d. Ook
in het zakenleven karnt het meermalen
voor, dat de identiteit moet worden
vastgesteld. En op zulke oogenblikken
heb je in den regel weinig of niets bij
je, dat dienst kan deen. Bovendien, in
België hebben zij die identiteitskaarten'
al lang en zijn ze er verrukt mee. En
niet waar, wanneer het 'buitenland zoo
iets mooi vindt, is het voor ons al bijna
gewonnen. Op ons eigen houtje durven
wij zooiets nooit te beginnen.
Er blijft slechts een gevaarlijke zijde
aan. De gemeenten zullen natuurlijk
voor de uitgifte moeten zorgen. Be tee
kent dat. dat het NederlandsCh ambte-
naTenleger weer met eenige honderden
wordt uitgebreid? En dan ook, de Mi
nister moet ze nu niet duurder maken
dan, laten we zeggen, een dubbeltje en
ons tevens beloven, dat hij niet zal gaan
uitrekenen dat een .belasting op identi
teitskaarten weer menig milllcen in de
staatsruif zou kunnen brengen. De
mensch kan tenslotte .bestaan zonder
een fiets en dus zonder een rijwiel
plaatje, maar niet zonderzichzelf.
Uit de aanteekeningen van een cyni
ous:
Een bekoorlijke vrouw voelt zich niet
gekwetst door den ontrouw van een
man; zij verbaast zich slechts over zijn
slechten smaak.
Een vrouw heeft minachting voor den
man, die zijn werk om harentwil ver
waarloost, maar zij tracht onverpoosd
hem dit te laten doen.
Zoolang een vrcuw praat over een an
deren man, heeft haar eigen man niets
te vreezen. Zcodra zij niet meer over
hem spreekt, is het te laat.
Een Oostenrijker beweert, dat hij in
staat is een knoop in zijn arm te leg
gen. Het lykt waarschijnlijk, dat de
man dit heeft geleerd, door herhaalde
pogingen om een boordeknoopje dat
achter in zijn nek was gegleden, terug
te vinden.
KANTONGERECHT.
J. N. het te Haarlemmerllede c.a. met
een rijwifel rijden, terwijl men zich aan
een ander voertuig vast houdt f 5 subs.
1 week tuchtschool. A. M. H. T. be
krachtiging van het verstekvonnis. P.
B. openbare dronkenschap f 5 subs. 5
dgen heachtenis. P. E. overtreding van
't Motor- en Rijwielreglement f 3 subs.
1 dag hechtenis. P. A. M. idem f 6 subs.
2 weken tuchtschool. G. B. overtreding
der Invaliditeitswet f 3 subs. 2 dagen
hechtenis. M. B. overtreding der Leer
plichtwet f 4 subs. 2 dagen hechtenis. A.
Ph. overtreding der Motor- cn Rijwiel-
wet f 40 subs. 15 dagen hechtenis. W. H.
T. idem f 20 subs. 5 dagen hechtenis.
H. J. R. idem f 10 subs. 5 de-gen hech
tenis. M. P. W. het met een vierwielig
motorrijtuig daarmede met zoodanige
snelheid rijden, dat daardoor de vei
ligheid en het verkeer worden in gevaar
gebracht f15 subs. 3 dagen hechtenis. M.
R. huisvrouw van P. F. K. overtreding
van het Motor- en Rijwielreglement f 40
subs. 10 dagen hechtenis. H. D. over
treding van de Motor en Rijwielwet f 40
subs. 10 dagen hechtenis. A. H. v. d. M,
de B. en H. A. v. d. M. de B, overtreding
der Invaliditeitswet 10 maal f 050 subs.
1 dag hechtenis voor elke boete. J. V. H.
het als bestuurder van een vierwieli
motorrijtuig bestemd voor het vervoer
van reizigers daarmede rijden over den
openbaren weg een ander voor reizigers
bestemd motorrijtuig voorbijrijden f 3
subs. 1 dag hechtenis. L. S. overtreding
van het Motor- en Rijwielreglement f 10
subs. 5 dagen hechtenis. S. P. V. over
treding der Invaliditeitswet 10 maal
f 0.50 subs. 1 dag hechtenis voor élke
boete. J. v. d. N. het als tapper na be
zetten tijd bezoekers in zijn café aan
wezig blijven f 5 subs. 4 dagen hechte
nis. J. F. S., W. de B„ T. R. P.. J. J. C.
de B. het als bezoekers na bezetten tijd
in een café aanwezig zijn, ieder f 3
subs. 1 dag voor elke boete.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1283
HET POTLOOD
Mientje vraagt vader of
hij een potlood heeft, ze
wou wait teekenen
vader legt zijn krant I
neer, zoskt in al zijn
zakken en zegt. dat er
een op het bureautje
moet liggen
Mien t je verifieert dit,
virjdjt er een maar merkt
op dat er geen punt aan
zit vader legt zijn
krant neer en vindt er
een met een punt
Mier.itja onderzoekt of
het een goede punt is en
breekt haar
gaat met het potlood
naar vader ter slijping
vader legit zijn krant
neer en vinld't zijn mes op
het bureautje
Mientje kijkt belangstel
lend' toe bij het slijppro-
haalt een stuk papier en
is vergeten, waar ze het
potlood, heeft gelegd.
vader zucht, legt zijn
kaant neer, vinjdt het
potlood en Mientje be
sluit liever met haar pop
te gaan spelen.
(Nadruk verboden
Een geniale kunstenares.
oordeel der andere leeraren, die min
der gunstig over haar aanleg dachten,
in, bleef Messchaert steeds vertrouwen
in haar stellen en haar aanmoedigen en
in Juni 1890 verliet zij de opleidings
inrichting mot een zeer mooi einddi
ploma. (Terloops zij vermeld dat het
Conservatorium baar in 190.5 terugzag:
ais Hoofdleerares voor zang. welke be
trekking zij bleef vervullen tot het ein
de van den cursus 1906/1907'.
Messchaert bleef zijn oud-leerling
steunen bij de moeilijke eerabe stappen
op de kunstenaarsloopbaan. Hij noo-
digde haar uit, in zijn geboorteplaats
(Hoom) onder zijn leiding op te tre
den. Zij zong een aria uit Haydn's
„Schöpfung" en eenige liederen van Ca-
tharina van Rennes. Op slag verwierf
zij zich hiermede de gunst van het pu
bliek: haar eerste optreden was dadelijk
een groot succes. Spoedig volgde een
uitnoodiging om in Deventer te komen
zingen en steeds kreeg zij meer aanvra
gen. Men hoorde haar stem. die voort
durend won aan kracht en schittering,
gaarne.
Van 1S91 maakte zij. o.a met Rog-
mans en Messchaert, deel uit van Da
niël de Lange's a cappella koor, waar
mede hij overal, in binnen- en buiten
land, concerten gaf, o.a. ook op de Mu-
z:ektentoonstelling te Weenen. Gedu
rende het bestaan van Messchaert's
„Amsterdamsch Vocaal Kwartet" was
mevrouw Noordewier de sopraan van dit
uitmuntend ensemble. Nog later zong
zij mee in Anton Averkamp's a cappella
koor.
Zoo werd haa.r roem steeds meer ver
breid. In Berlijn, Keulen. Frankfort,
Leipzig, later ook in Weenen, Zürich,
Basel, Londen en Parijs, Matzij zich
hcoren. In ons land werkte zij bijna
by iedere groote oratoriumuitvoering
mede en deed zij genieten van haai- zui
vere sopraanstem. Een groote wijding
ging caarby steeds van haar voordracht
uit. In het oratorium beeft door haar
bijzonderen aanleg en geaardheid, door
de noblesse die haar zang kenmerkt, dan
ook altijd haar groote kracht gelegen.
Zelden werd in Nederland een orato
rium van Baeh. Handel of Mendels
sohn uitgevoerd zonder haar medewer
king.
Ontelbare malen trad mevrouw Noor
dewier op in duo's met haar kunstzus
ter, de altzaugsres mevrouw Pauline de
HaanManifarges. Dit gezamenlijk op
treden van twee groote kunstenaressen
gaf een beeld van eenheid en oprechte
vroomheid dat bijna nooit zoo was ge
zien, De belangrijke programma's voor
deze gelegenheden met zorg samenge
steld, droegen er veel toe bij om het
bijna vergeten werk van componisten
uit vroeger eeuwen aan de vergetelheid
te ontrukken
De Koningin heeft mevr. Noordewier
herhaaldelijk uitgenooöigd om op mu
ziekavonden ten Hove op te treden er-
haar de gouden eere-medaille vco*
kur.st en wetenschap verleend. Ook is zi;
Officier in de orde van Oranie-Nassau
Sedert vele jaren woont de beroemde
kunstenares te Hilversum, waar zij ner
Op 1 September zal mevrouw A.
NoordewierReddingius, de groote kun
stenares. die gedurende zoovele jaren
de muziekliefhebbers in ons land en
daarbuiten heeft doen genieten van haar
magistrale kunst, dèn zestigjarigen leef
tijd bereiken.
Dit feit is meer dan waard, dat wij er
even bij stil staan, want mevrouw
Noordewier behoorde behoort nóg
tot de zeer grooten, zooals de wereld er
slecbts nu en dan een ziet opstaan en
zich geven aan de kunst en daarmede
aan de menschheid, tot haar verheffing
en veredeling.
Hoe dikwijls heeft zij het niet dooi
de concertzaal doen klinken, het
,J(omm hebe dioh zu höhern Spha-
ren!'", uit Gustav Mahler's achtste Sym-
phonie. En heeft zij dit niet altijd ge
daan: de gedachten harer hoorders be
paald bij het hoogere, als zii hen onder
den welöadigen invloed bracht van haar
strelend orgaan en haar rijp uitdruk
kingsvermogen? „Een vorstin van dien
zang" is zij genoemd, „de incarnatie
van alles wat grootsch is op muzikaal
sebiecl" en hiermede is niets te veel ge
zegd. Zooals haar gestalte vorstelijk is
en hoog, zoo is ook haar kunst, die te
gelijkertijd gekenmerkt wordt door den
eenvoud die slechts aan de kunstpresta
ties der zéér grooten eigen is.
Aaltje Reddingius werd op 1 Sep
tember 1S6S geboren te Derne in Noord-
Brabant. Haar muzikale opleiding be
gon, toen zij zeven ja-ar was. te Helmond
mét pianolessen van een zeer muzikalen
Duilscher: Kuhne. die ziln teak vrij
streng opvatte. Na het overlijden van
Aaltje's vader, verhuisde haar moeder
naar Arnhem, waar het meisje haar
pianostudies voortzette onder leiding
van H. A. Meyroos. Zij zou echter geen
pianiste worden, maar zangeres.
Door toevallige omstandigheden hoor
de dc bekende zangleerares en zangeres
mej. Isabella Oppenheim haar eens zin
gen en zij sprak toen als haar mee
ning ui-t, dat het de moeite waard zou
zijn, die stem te ontwikkelen Mevrouw
Reddingius raadpleegde Messchaert,
toen zangleeraar aan het Amsterdam-
sche Conservatorium. Hij vond de
stem klein, maar zeer zuiver en dat was
voor hem voldoende grond voor zijn
advies: voortzetting der muziekstudies.
Zoo werd Aaltje Reddingius cp
September 1?S6 leerlinge van het Con
servatorium te Amsterdam. Tegen het
Ter gelegenheid van den aanstaanden
60en verjaardag van meyr. Noordewieij
vervaardigde de Kon. Begeer te Voor*
schoten deze welgelijkende plaquette.
steeds een drukken werkkring heeft
als concertzangeres en zangleerares.
In 1921 werd zij verbonden aan héfi
toen opgerichte Muzieklyceum te Am
sterdam, waar zij tevens den solisten
cursus leidt; sedert 1923 is zij ook werk*
zam op het Kon. Conservatorium inj
Den Haag.
-
Op io September 1913 igaif mevrouw
Noordewier een concert in het Concert
gebouw te Amsterdam, ter viering van
haar 25-jarig jubileum als zangeres.
Het talrijketfjubkek juichte haar geest
driftig toe en de receptie, na afloop van
het concert gehouden, was zeer druk
bezocht. In het haar bü die gelegen
heid aangeboden album prijkten als
eerste de namen van de Koningin, de
Koningin-Moeder en Prins Hendrik. De
Maatschappij tot Bevordering der Toon-<
kunst benoemde haar tot lid van ver
dienste. Daags na deze huldiging w-as er
groot feest in haar woonplaats, Hil
versum, waar in het Concertgebouw dc
zinspreuk gebeiteld staat: .Arti Nequid
Resistat", waarvan de beginletters der
woorden de initialen van mevrouw
Noordewier vormen.
Zeker zal ook op mevrouw Noorde-
wier's zestigsten verjaardag Nederland
niet nalaten de geniale kunstenares te
danken voor wat zij aan schoons en
nobels aan ons volk heeft gegeven, deze
vrouw, r.aar wier concerten man pleegt
op te gaan als naar- een eeredienst.
Te Haarlem wordt ook een huldiging
voorbereid Bil een der concerten van de
Haarlemsche Bachvereeniging in den
larisraanden winter zal het bestuur van
.Bach" mevrouw Noord e wier de hulde
brengen die haar cok van ds Haarlem
sche muziekliefhebbers zoo zeer tce-
komt.
Roman door
PAUL OSKAR HöCKER
üit het Duitsch vertaald door
HERMINE VAN GEERTEN
10)
In de ergenis daarover mengde zich
geleidelijk ook een gevoel van schaamte.
En met de beschaamdheid kwam het
groote verdriet.
Op haar eersten rondgang over het
juist door den pachter verlaten terrein,
was ze voortdurend in trapen. Tijdens
haar afwezigheid hadden de Trollo's aan
de grens van hun terrein en het hare
een hooge, ondoorzichtbarc omheining
laten optrekken, een muur van tegels,
die een deel van haar terrein alle zon
vernam. Ze had nauweiyks twee mor
gen land overgehouden en het woonhuis
van één verdieping en de stal waren erg
in verval geraakt.
In de eerste plaats moesten er werk
vrouwen, grondwerkers cn timmerlieden
konten De aannemer Wcnitael. een oud
vriend van liaar vader stuurde haar
zijn menschen. Maar van 's morgens
vroeg tot 's avonds laat was ze zelf in
de weer om toezicht op afles te houden,
en ze hielp zelf ook hard mee.
Zoodra de keuken en de twee woon
kamers ook maar een beetje bewoon
baar waren, nam ze zelf weer haar in
trek in hot ouderlijke ltuis. De paar
meubels, die indertijd ruiot verkocht wa
ren. omdat ze haast niets waaixl waren,
werden van dan zolder gehaald. Alleen
maar het allernoodzakelijkste schafte
Katarina voor de kleine huishouding
aan. Dagen lang deed ze niets ander.,
dan timmeren, oplappen, bijschilderen.
En steeds weer was er iets in haar dat
haar naar buiten dreefHet kleine
lapje grond was heelemaal uitgemer
geld en verwaarloosd, ingeklemd tus-
solien de machtige bezittingen van de
Trollo's; steeds weer vroeg ze zich af
of hef wel zin had met de bewerking
van dit schamele stukje grond te be
ginnen. Maar dan kreeg haar doorzet
tingsvermogen weer de overhand, ze
vatte moed. ontwierp plannen, plaatste
in gedachten een paar kassen midden
op het land en richtte een bedrijf in
naar het model vair dat van Dutton:
hot kweeken van kostbare, bijzondere
anjorsoorten, waarvan de grootscheep-
sche buurman nog geen begrip had.
M.rar by de bespreking met don ouden
\V ontzei, die een voorlcopige bagrooting
van de kosten voor haar maakte, zonk
do moed haar weer in de schoenen. Als
zo alles direct behtaalde hield ze voor
hot eerste Jaar ongeveer geen bedrijfs
kapitaal over. En ken ze van Wentzel
crediet verlangen? En was hU op stuk
van zaken te vertrouwen? Hij beweende
dat hij een vriend van haar vader was.
maar had ook de weduwe Troilo neet,
toen haar vader doodziek in het sanato
rium laig en door geldzorgen werd ge
kweld, ondier het mom van vriendschap
dingen gedaan, dingen
O, ze meest aan al die gemeene hui
chelarij maar heelemaal niet denken!
Intusschen ging het werk steeds voor:
Ze had een dienstmeisje aangenomen,
che voor haar kleine huishoudinkje zorg
de. zoodat zij de handen vrii kreeg voor
haar tuin. Wat ..Marieche" kookte was
goen fijn kokswerk. en Katarina moes:
meestal zelf nog de grootste onheilen
afwendeai. maar het meisje was beschei
den en gewillig en altijd goedgehu
meurd.
Het oude stalgebouwtje was met ge
ringe kosten in Katairma's eerste kas
omgetooverd. Aan den Zuidkant was de
muur weggebroken en daar was een
soort glazen veranda tegenaan gebouwd
waar gestookt kon worden. Afgedankte
gasbuizen, gebruikt glas en ander van
afbraak afkomstig materiaal was daarbij
gebruikt. De oude Wentzel had over de
plannen van het jonge meisje eerst het
hoofd geschud maar hil moest ten slotte
toch toegeven dat ze als voorloopige op
lossing lang niet kwaad waren. Ten
minste had ze nu 'n plaatsje, vaar ze
hetgeen ze uit Engeland van haar proef
nemingen had meegebracht en de beide
eerste zendingeu van de firma Dutton
behoorlijk kon onderbrengen en verzor
gen.
De bouwer y werd begunstigd door het
schitterendste herfstweer dat men zich
denken kon. Nog in de eerste dagen van
November had men hier in het Sonnen-
berger dal waarlijk, zomersohe dagen.
Eens stond ze in een rusttijd voor
haar kas en liet haar blik over haar
kleine bezitting gaan. Rechtuit en naar
rechts stuitte zy op de 4 Meter hooge
omheining waarachter hst koninkrijk
van mevrouw Troilo en haar stiefzoon
Viktor begon. Alleen aan den linkerkan',
was de oude afscheiding van latten ge
bleven.
Hier lag de groote moestuin van
Balthazar Troilo, don ouidon vader van
Viktor H., den stichter van den bloe
mengroothandel. Natuurlijk zou de an
nexatiewoede van de weduwe zich vroeg
of laat over dit laatste stuk bouwland
cok uitstrekken
Dan zou cok hier de scheidsmuur wor
den opgericht in de dubbele zin ven
het woord en zouden spoedig de gla
zen daken van nieuwe kassen er boven
uit steken.
„Goeie morgen, Katr.en.tjc", riep plot
seling een heldere stem en wekte liaar
uit haar gepeins.
Ze schrok. Verward keek ze op. Aan
het hek stond een stukoude man met
een bruin, verweerd gezicht, een grooten
arendsneus en een stoppelige witte
baard. Gitzwarte, groote byna jeugdig
schitterende oogen had hii in zijn
grysaardsgezicht. De oude man droeg
een blauw tuinmansvoorschoot en had
een oude, geelgeworden stroohced op. In
de hand hield hfj een rozonschaar.
Langvergeten beelden uit haar kirtdech-
hedd stonden in Katarina's geest weer
op. Als zy en Viktor op verboden terrein
luidden gespeeld en plotseling de gele
stroohced met het gebruind gezicht en
de gitzwarte oogen eronder ergens za
gen opduiken, dan namen zii schuld
bewust ijlings de vlucht. Natuuriyk
hadden zij met verstoppertje spelen er
by hun gehol hier of daar een bed radijs
vertrapt of een andere verwoesting
aangericht. Of Viktor had haar over
gehaald zich te goed te doen aan de
halfrijpe perziken van grootvader. Een
zuiver geweten hadden ze immers nooit!
Zoo was de oude Balthazar in haar her
innering b'.jven levan als een kindarver-
schrikker. En nadat de groote strijd tus-
schen Viktor's vader en ziin grootva
der was uitgebroken, had zii iedere ont
moeting met don ouden man angstvallig
vermeden, Ock na Viktor H.'s dood. Dc
oude man was erg zonderling en kwaad
aardig geworden, had Viktor haar ge
zegd en die wist het van zijai stiefmoe
der.
En nu stond de kinderversclvikker
aan liaar hekje en knikte haar vrien
delijk tce. Ze was zoo geschrokken da:
7.2 slechts flulsterand zyn groet beant
woord had.
..He, ken je me niet meer. Katrientje?
Zoo heet je toch? Je bent toch de kleine
nie:d van Lutz? Of niet?"
„Ja, ik ben Katchen Lutz". En vrien
delijk ging ze naar het hek en gaf den
ouden man een hand.
„Erg groot ben je geworden. Katrien
tje. Hoe cud ben je nou. hè?"
„Ik word twee-en-twintig".
„Wel. wel. Als ik zoo terugdenk is het
geen drie jaa* geleden dat Ie met Vik
tor in ir.'n aardbeien hebt gezeten. En
je .vader is nou dood Ncu brn je een
wees. Nou moet je 'ns hooren. Die ouwe
Wentzel heeft me racoie dingen van je
verteld. Dat maakt een mensch nieuws
gierig. Dus je bent op een tuinbouw
school geweest? En in Engeland? Jou
kleine aap. Ik zie je nog voor me in jé
rooie rokje met rooie kousjes aan. En
het eene kousje was afgezakt en ever
het schoentje geschoven. Ja Ja. zoo wor
den kleine kinderen groot".
Wat was hij aardig, de oude man.
Zyn uiteriyk. zyn blik impeneerend,
maar zyn manier van spreken was zco
verbazend gemoed:".ijk si deed h.ij zco'n
beetje quasi-moppcrig, Vriendelijk keek
ze hem aan
Maar u bent heelemaal n'et veran
derd, meneer Trcilo. Werkelilk, heele
maal niet. En als ik in dien tii.i wel eens
aan u gedacht heb. cm zng i': u altijd
met dien hoed open met die ro-
zenscnaar
(Wordt vervolgd)
