(j%aztfiavin*
tarnende Katchen
MET DE NEDERLANDSCHE ARBEIDERS-
REIS-VEREENIGING NAAR ZWITSERUND.
FLITSEN
FEUILLETON.
HAARLEM'S DAGBLAD MAANDAG 10 SEPT. 1928
TWEEDE BLAD
VI
Aan het Brienzer-meer.
In Brienz aangekomen bleek ons, dat
de boot niet om 9, doch om 11 uur ver
trok. Dat was geen bezwaar. Voor slechts
1 frank dus ongeveer 50 cents (per uur)
werden roeibootjes voor 5 personen ge
huurd en al spoedig dobberden verschil
lende bootjes met N.A.R.V.-ers op het
Brienzermeer.
En hier kregen we weer eens 't be
wijs, hoe men zich in Zwitserland in ds
afstanden vergist. We voeren „even
tjes" naar den overkant van 't meer en
weer terug en we hadden al zoo tegen
elkaar gezegd:
„Het zal naar den overkant gauw 10
minuten roeien zijn", wat volgens som
migen nog te lanig geschat zou zijn.
Doch we roeiden, dat 't een lieve lust
was, soms zelfs met z'n tweeën aan de
riemen en we bleken 5 kwartier noodig
te hebben om heen en terug te roeien.
Vermakelijk was 't anders sommige
bootslui van Holland's kusten gade te
slaan by 't uitoefenen van hun am
bacht. Op waarlijk verbluffende wijze
wisten zij de boot naar den overkant en
weer terug te brengen.
Dat de voorste man In de boot af en
toe een halve zondvloed over zich heen
kreeg, och vie zal 't den roeier kwalijk
nemen. Dat we zoo nu en dan enkele
tientallen meters uit den koers dreven,
zal de stroom wel op z'n geweten heb
ben, dat we zoo af en toe met de punt
van de boot naar don tegenovergesteIdem
kant afdreven, vie zal daar nu naar
kijken? En dat de boot tenslotte bij
buien als een tol in het rcnd ging
draaien, konden toch de Holliandsche
bootslui niet helpen.
Ondanks dit alles gelukte het, zij het
ook met voortreffelijk zeemanstoeleid, het
scheepje weer in veilige haven te bren
gen en dit heerlijke, spelevaren was dus
weer achter den rug.
Te i 1 uur vertrokken wil met een
salonboot over 't Brienzermeer naar
Giessbach. Te 11.20. dus slechts 20 mi
nuten varen over het heerlijke blauw
groene meer, waren wil reeds in Giess
bach. Van den steiger der boot trok
ken wij per kabelbaantie naar boven.
De badplaats Giessbaoh is één der
meest bevoorrechte luchtkuuroorden
van 't Berner-Oberland en ligt op een
klein plateau, 720 Meter boven den zee-
Men geniet bier een heerliik uitzicht
over het geheele meer van Brienz en
en groot deel van het meer van Thun.
Vanaf dit plateau gaan we verder op
stap en wel naar de wereldberoemde
waterval van Giessbach. Deze waterval
ontspringt of ontstaat achter den Faul-
horn, tusschen schitterend mooie glet-
schers op den Schwarzhom.
Daar waagt zij den eersten sprong
naar beneden. ïk schrijf den eersten
sprong. Ja zeker, want niet minder dam
12 sprongen makend stort zij zich over
de ongeveer 300 Meter hobge rotsen in
het meer en dleze vallen, waarvan d:
grootste 58 meter hoog is, worden des-
avonds verlicht.
In Jt naaldhoutbosoh rondom en in 't
200-000 vierkante meter grootje park zijn
prachtige wandelwagen en zitjes.
Onze leider en velen onzer met hem,
wilden gaarne 't hoogste punt beklim
men en we togen op pad langs zeer
steile zig-zag-wegen.
Dit was enorm vermoeiend en velen
onzer verkozen al spoedig een heerlijk
zitje onder de koele boomen
De echte globe-trotters waren natuur
lijk niet eerder tevreden, dan toen zij
den tcp op ongeveer 1500 Meter hoogte
hadden bereikt, doch 't verlangde mooie
uitzicht viel erg tegen, want hooge boo
men hielden den omtrek angsbvallig
verborgen.
Op den top was alleen een herstel
lingsoord voor kindieren te zien, doch
we moesten weer snel naar beneden,
omdat we nog ons middageten moesten
gebruiken, en de klimpartij meer opge
houden had, dan verwacht was.
Vlug naar beneden en we vonden de
heerlijk knappende broodjes met toebe
hoor en reeds in "t Grand Hotel Giess
bach gereed staan en zorgden er vlug
voor, dat er niet veel meer ovèr bleef,
Daarna snel naar het kabelbaantje en
precies op tijd waren we aan den stei
ger om onzen boottocht te vervolgen
naar Interlaken.
Ik zal u geen uitgebreid verslag geven
van deze en de volgende boottochten,
want alle boottochten waren bijna on
geëvenaard waar 't betrof de schoonheid
van 't omringde landschap, het buiten
gewoon mooie weer en de vroolijke opge
wekte stemming van ons gezelschap en
bovendien heb ik reeds een meer uitge
breid verslag gegeven van onzen eersten
tocht op *t Vierwoudstedenmeer.
Te 3 1/2 uur waren wjj in Interlaken.
Een tiental minuten lcopen en we
kwamen ju ons hotel Zum Goldnen An
ker aan.
De kamers lieten als gewoonlijk niets
te wenschen over. Tot half zeven was
ieder vrij om te gaan winkelen.
Interlaken, een bedrijvig handelsstad
je, is voor toeristen de aangewezen plaats
om souvenirs te koopen Als ik kans zag
u alles op te noemer, wat men daar op
't gebied- van souvenirs, meer speciaal
houtsnijwerk, verkoopt, zou ik u uren
kunnen bezighouden. Daarom zal ik
slechts in groote trekken schilderen, wat
men daar zooal als aandenken mede
naar Holland kan nemen, mits men
zorgt een dikke geldbuidel te bezitten,
want t met de hand gemaakte hout
snijwerk. is lang niet goedkoop.
't Spreekt vanzelf, dat 't hier niet de
plaats is, om u alle mogelijke prijzen te
noemen, doch enkele prijzen wil ik u
toch wel mededeelen.
Een onzer reisgenocten kocht een bui
tengewoon mcoie tabakspot, geheel uit
hout gesneden en versierd met fraaie fi
guren, voor niet minder dan 25 Hol-
landsche guldentjes, doch er zijn ook
verschillende houtsnijwerkjes van b.v. 1
frank af. dus zelfs voor de meest be-
soheiden beurs is er wel iets te vinden.
Ik heb respect gekregen voor Je gren-
zenlooze fantasie van die Zwitsersche
houtsnijders. Wat men daar al niet ziet
op dat gebied. Zoo zag ik b.v. 2 levens-
groote beren naar elkaar toe staande
met tusschen hen in een prachtig be
sneden plank met opstand, alles, dus
ook die beren, met de hand uit hout ge
sneden en samen vormend een schitte
rend mooie bank.
Ik heb maar niet geïnformeerd, wat
zoo'n bankje kostte, want ik kan niet
goed tegen narigheid.
Voorts zagen wij nog allerlei soorten
doozen en doosjes, klokken, vaasjes,
schalen, penhouders, diverse dieren, enz.
enz. alles met de hand vervaardigd uit
hout.
U begrijpt wel, dat we onze oogen uit
keken naar al het kunstige werk, dat
door die Zwitsers vooral in den winter
wordt vervaardigd en in het seizoen aan
toeristen wordt verkocht.
We zorgden natuurlijk om half zeven
uur weer in 't hotel te zijn, waar het
diner ons zeer goed smaakte.
Speciaal vermelding verdient, dat on
der dit diner, het z.g. „stoffelijk blijk
van belangstelling" in den vorm van
een fraai houtsnijwerkje, door den voor
zitter van de tijdelijke cornmisie met
eenige toepasselijke woorden, aan den
jarige werd overhandigd.
Het was natuurlijk voor den jarige
niet prettig, dezen dag niet thuis met
zijn gezin te kunnen vieren en daarom
juist vond ik 't zoo aardig, dat allen
zonder uitzondering zich echte vrienden
toonden, niet door het geven van -een
stoffelijk bly'k van medeleven met een
voor den jarige en zijn echtgenoote,
heuglijken dag, doch vooral door de wij
ze waarop allen hebben medegewerkt
om dien dag te maken, tot een voor
hem- onvergetelijken.
De jarige dankte voor deze aardige
attentie en noodigde allen uit dien
avond zijn verjaardag met hem te vie
ren op de plaats, hiervoor door den lei
der 't meest geschikt verklaard nl. Heim-
wehfluh.
Het spreekt vanzelf dat deze uitnoo-
diging van harte gaarne en onder da
verend applaus werd aanvaard.
Hierna togen wy op weg naar Heim-
wehfluh en onderweg nabij t station van
de tandradbaan, kregen wij 't prachtig
ste Alpengloeien te aanschouwen, wat
maar denkbaar is. Dat is een schitte
rend gezicht, zoo'n gletscher lijkt dan
in vlammen te staan.
Het is een tref, als men dat Alpen-
gloeien op zoo'n reis ziet. want onze lei
der deelde mij mede, dat hij b.v. ver
leden jaar zoo goed als niets van de
Jungfrau had gezien, terwijl zij nu zoo
buitengewoon scherp tegen de lucht af-
teekende en bovendien dat onvergelij
kelijke Alpengloeien te aanschouwen gaf.
We vervolgden onzen weg en na een
prettige klauterpartij in het halfduister
naar 't 58 Meter hooger gelegen Heim-
wehfluh, namen wij plaats op de ver
anda van dit mooi gelegen restaurant.
Inmiddels was de avoyd gevallen en
wij vierden bij thee en een versnapering
den verjaardag van den reeds meerge-
noemden heer.
Ik zal hier thans niet verder over uit
weiden, omdat ik dit reeds eerder ge
daan heb, doch ik zal trachten onder
woorden te brengen, wat ik daar. zit
tend voor twee open hoekramen zag en
gevoelde.
Stel u voor, ge zit onder t genot van
een heerlijk kopje thee en eventueel een
Hollandsche sigaar, op één van de heer
lijkste plekjes, die gij ooit in uw leven
zult zien, dus zooals wij, daar hoog bo
ven Interlaken,-
P. G. VAN ENGELEN.
COMMENTAREN.
Sinds enkele jaren reeds hebben niet
alleen nuchtere leken, maar ook men-
schen, die min of meer deskundig ge
acht mogen worden (hetgeen meestal
daarin bestaat, dat zij him uitspraken
met een gewichtiger gezicht weten te
lanceeren) sinds enkele jaren reeds,
wou ik maar zeggen is voorspeld dat de
wereld op den duur weieens te klein zou
kunnen blijken om de millioenen auto's,
die Jaarlijks, vooral in Amerika, gebouwd
worden, te bevatten. Toegevende zelfs,
dat jaarlijks ook een belangrijk aantal
aan de circulatie wordt onttrokken,
gen wij reeds een toekomst, waarin de
wegen der wereld zouden gevuld zijn
met een eindelooze processie van benzi
nevoertuigen, zoo dicht op elkaar, dat
geen meer zou kunnen opschieten en het
voordeel van sneller verkeer zou veran
deren in een nadeel van even volkomen
•als permanente opstopping. Toch bleef
het product van den teekenaar, die in
een humoristisch weekblad een dergelij-
ken toestand in beeld bracht altijd hu
moristisch en meer niet.
Maar daar wordt het over de wereld
uitgeseind dat een zekere heer Henry
Ford, geen onbekende in de automobiel
branche, eenige vertegenwoordigers
heeft gezonden naar Mcekden, hoofd
stad van de Ohineesche provincie
Mandsjoerije, eens het domein van wij
len den machtigen generalissimus
Tsjang Tso Lin. En deze afgevaardigden
van den automobielkoning hebben tot
opdracht het gouvernement van Mand
sjoerije niets meer of minder aan te bie
den dan den aanleg van een zeer uitge
breid wegennet, geschikt voor automo-
bieiverkeer.
En ziedaar. Het zal dus in de toe
komst toch wellicht noodig zijn dat
massaproducten van auto's eerst we
gen gaan aanleggen om him producten
gelegenheid te geven, hun bestemming te
volgen. Maar zal de heer Ford een
Mandsjoerijsche wet weten te forceeren.
diie het gebruik van elk ander automerk
in dit deel van het Hemelsche Rijk ver
biedt?
De controle op den iel van Muiden
die beruchte, is sinds gisteren. Zondag
verscherpt door het aanbrengen van een
tweeden tolboom en twee marechaus
sees. Ik weet niet. hoe die tweede tol
boom werkt, want ik ben er gisteren niet
geweest. Kan het zijn. dat de auto's
voortaan in Muiden tusschen twee tol-
boomen geschut worden, als vlak er
naast de schuiten in het Muidensche
sluisje?
Hoe het zij. het hoogheemraadschap
dat deze tol beheert, had genoeg van
de buit die het ontging, doordat het wei
geren van betaling door autobestuur
ders steeds grooter afmeting aannam en
bovendien op drukke momenten, d:e
daar zeer geregeld voorkomen, heelé
files maar werden doorgelaten, om het
verkeer niet al te zeer te bemoeilijken
Met die zachtmoedigheid is het nu uit
een extra tolboom en twee onverbid
delijke marechaussees garandeeren dit.
Nu is iedere tol een onding, daar
over bestaat wel geen verschil van mea
ning meer. Het zonderlinge is alleen
dat er in deze omstandigheden nog eer.
bestaat. Maar deze Muider tol is de
vreeselijkste van alle. want ze bevind',
zich op een der allerdrukste verkeers
wegen van ons land in den nauwster
trechter, die deze toch ad niet fraai
verbinding van het Gooi en alles wa'
daarachter ligrt met de hoofdstad heeft
Als ik het goed heb. wordt deze tol ge
heven om uit de opbrengst den Muide:
straatweg te onderhouden. Je kunt niet
aan dien straatweg zien, dat dit doe
ermee beoogd wordt
Met belangstelling zie ik de naden
ontwikkeling vam gebeurtenissen tege
moet, maar op dit gedenkwaardige mo
ment in d'e geschiedenis van de Muide;
tol zou ik zoo gaarne het antwoord we
ten op de volgende vraag: Heeft het
hoogheemraadschap deze drastisch-
maatregelen genomen, omdat het alle
inkomsten uit de tol wil halen, die er
met mogelijkheid uit te krijgen zijn, o
is het een subtiele manoeuvre om cl:
r-egeeiing eindelijk eens goed duidelijk te
maken, welk een onmogelijke toestand
het op dit punt is en hoe hoog tijd, da'
de tolrechten van Muidsn eens en
vooral worden afgekocht?
Een Engelsch anthropoloog. sir Ri
chard Pages, heeft de theorie verkon
digd, dat demensoheliike taal niet an
ders is dan een evolutie van een oor
spronkelijk converseeren met de han
den.
De voorhistorische mensch zeg
Sir Richard moet zich door gebaren
aan zijn broeder begrijpelijk hebben ge
maakt en deze gebaren werden instinc
tief door de tong nagevolgd. Toen hij
zich later op handenarbeid ging toeleg
gen, kregen de handen het te druk voor
de conversatie en gaandeweg ging d:
tong deze functie vervullen
Het is heel interessant en ik zou het
niet durven tegenspreken, maar als je
er zoo eens over nadenkt, dan ken je
menschen, van wie je zou wenschen, dat
zij nooit uit het handenstadium van
conversatie waren meegegaan tot d'
tong. De wereld zou er rustiger door
zijn.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1291
VERANDA-WEER
Vader zit op de veranda
om van de avondlucht te
genieten
van de veranda der Kom-
mers klinkt een luidruch
tige beschouwing over de
laatste kruideniersreke
ning en het armenhuis
vader hoort Jansen aar.
zijn vrouw vertellen over
de ruzie, die hij gehad
heeft met van Stuiteren
over diens grasmachine
op de veranda van de van
Stuiterens wordt een dis-
I punt gevceid over de goe
de en slechte eteenschap-
pen ran Annie van Stui
terens jongste liefde
vader hoort de van Ep-
scheuiens twee huizen
verder tegen vrienden
zeggen, dat de buurt niet
meer is wat ze was
van de veranda van de
Jansens komt nu een de
bat over de vraag of me
vrouw Kommer jonger is
den mevrouw van Stuite
ren of omgekeerd
vader vraagt zich af
waarom menschen op
veranda's niet beseffen
dat hun verhalen door de
buren gehoord kunnen
worden
roept vijf minuten later
tegen moeder, dat zijn
blauwe overhemd niet in
de wasch moet. het kan
nog wel een paar dagen
moe en ze moeten een
ixietje op de kleintjes let
ten.
(Nadruk verboden)
ONDERSCHEIDINGEN.
Ter gelegenheid van den verjaardag
der Konigin zijn, behalve de eerder
in ons blad genoemde nog de volgen
de onderscheidingen verleend:
is toegekend:
de eeremedaille verbonden aan dc
Orde van Oranje-Nassau:
in zilver, aan:
C. J. J. F. Minderman, vóorzitter der
's-Gravenhaagsche Coöperatieve Bak
kerij en Verbruiksvereeniging „De
Hoop" U. A„ te 's-Gravenhage;
mejuffrouw A. G. Haas, houdhoud-
ster bij mevrouw de weduwe E. Visser,
geboren van Rappard, te 's-Graven
hage;
mej. J. Bonnet, meesterknecht bij de
firma P. Hoogendoorn en Zoon te Lei
den;
I. Wijnbeek, meesterknecht bij de N.V,
Weduwe A. Parmentier en Zn., te Lei
den;
B. F. Lammers, chocoladewerker, chef
eener onderaf deeling bij de firma C.
•Jamin, te Rotterdam;
D. J. N. Lasthuis. vertegenwoordiger
der firma R. en J. Dick Ltd. te Rotter
dam;
J. de Zanger, opzichter in de bank-
werkerij der Maatschappij voor Scheeps-
en Werktuigbouw „Feijenoord", te Rot
terdam.
P. Slyk, procuratiehouder bij de
Nieuwe Afrikaansche Handelsvennoot
schap, te Rotterdam.
mejuffrouw J. C. A. Grebben, win
keljuffrouw bij de N.V. Gebroeders
Linders' Modemagazijnen te Dordrecth;
A. de Korte, werfbaas bij de N.V.
Houthandel voorheen W. Hoogendijk
Wzn., te Gouda;
G. W. Kurvers, reiziger bij de firma
M. van Zanten te Dordrecht;
A. J. van Genderen, molenbaas bij
de firma L. Volker Azn. te Sliedrecht;
P. Blom, chef-houtwerker by de N.V.
Scheepsbouwwerf „De Dageraad'1 te
Woubrugge;
mejuffrouw M. de Klerck, huishoud
ster bij den heer W. A. Stal te Rijs
wijk (Z.-H.)
H H. Happé concierge en kassier by
de N.V. Mode- en Pelterijenhandel C
A. Volk te Amsterdam;
J. Hendrikse, beambte bij de rekening-
couraniafdeeling der Amsterdamsohe
Bank. te Amsterdam
G. P. Steggerda voorheen schilders-
onderwerkmeester bij de Stoomvaart-
Maatschappij Nederland, te Amster-"
dam;
H. C. Kohier, vertegenwoordiger der
firma D. Weegewijs te Amsterdam;
J. J. Vermey. wa'baas bij de firma
Ruys en Co.. te Amsterdam;
C. Korver. bode bij de Rijksverzeke
ringsbank te Amsterdam;
A. Tromp, boekhouder bij de N.V.
Kaas en Exporthanedl voorheen J. C.
Keg en Co., te Zaandam:
J. Lust, werfbaas by de firma Pleter
de Lange Czn. te Zaandam;
D. Schenk te Nieuwe Nledorp. maga-
zynchef bij de N.V. West Friesland te
Hoorn;
P. de Wolf, kantoorbediende by de
firma Van Heel en Co., te Goes;
mejuffrouw C. Hoek van Dyke, voor
heen huishoudster by wijlen den heer
A. Huysen te Ellewoutdijk;
mejuffrouw A. C. Lubbers, huishoud
ster by de familie IJssel de Schepper te
Utrecht;
C. de Klerk, winkelbediende by de
N.V. Koninklijke Nederlandsche Edel-
metaalbedrijven van Kempen, Begeer en
Vos, te Utrecht;
K. Bos, meesterknecht in de sajet-
en kousenfabriek der firma P. He ij en
Zoon te Veenendaal;
C. van der Poel, sajethaspelaar by de
N.V. Veenendaalsche Sajet- en Vijf-
schachtfabriek voorheen Weduwe D. S.
van Schuppen en Zoon te Veenendaal.
E. J. Hylkema, werkmeester by de
N.V. Scheepswerven voorheen Gebrs,
G. en H. Bodewes te Harbenshoek, ge
meente Hoogezand;
T. Bos afbrieksopzichter by de firma
A. van Linge Ezn. te Veendam;
N. Blekklnk, baas in de ververy der
firma Nico ter Kuile en Zonen te En
schedé;
J. Scholten. pakkersbaas by de N.V.
Enschedésche Katoenspinnerij te En
schedé;
G. Kamphuis, wonende te Lonneker
chef-arbe;der by de firma H. Serphos
te Enschedé.
J. Pas baas by de Koninklijke Jute-
wevery en spinnery der firma ter Horst
en Co.. te Rijssen;
J. H. Diekmeijer, machinist by de
firma H. P. Gelderman en Zcr.cn te
Oldenzaal;
F. Postma. touwbaas bij de St-oomspin-
neryen en Weveryen voorheen S. J.
Spanjaard te Borne;
E. Holthuis, hoofdbaas der afdeellng
wevcry bij de Koninklijke Weefgoede-
renfabr.ek voorheen C. T. Stork en Co.,
te Hengelo;
H. J. Textor, hoofdbaas ln de mecha
nische werkplaatsen by de Machinefa
briek Gebrs. Stork en Co.. te Hengelo;
J. H. Kolvoort. weverybaas by de
N.V. Katoenfabrieken voorheen Arnt-
zenlus Jannink en Co., te Goor;
J. Schepers, weversbaas by de firma
Jansen en Tilanus te Vriezenveen;
B. Helno weversbaas by de firma Jan
sen en Tilanus te Vriezenveen;
C. Piso. meesterknecht ter drukkery
van het Nieuwsblad van Friesland, wo
nende te Nyehaske, gemeente Hasker-
land;
H. Jonkers, meesterknecht by de fa.
Wolff en Zonen te Meppel;
D. H. Schuttelaar, opzichter by de
Koninklijke Nederlandsche Papierfabriek
te Maastricht;
H. Bronckers meesterknecht by dc
N.V. Société Céramique te Maastricht;
Th. H. van der Goor meesterknecht
by de firma MeUers-Rletjcns te Roer
mond;
in brons aan:
F. Schellens, wonende te Zeelst. ge
meente Veldhoven, kamryger by de fa.
weduwe J. van Nuenen cn Zoon, te Veld
hoven:
mejuffrouw A. Ohaudron, dienstbode
by mevrouw de wed. prof. van der
Hoeven, te Zundert;
mejuffrouw C. Chaudron. dienstbode
by mevrouw de weduwe prof, van dér
Hoeven, te Zundert;
F. van Loon. schoenmaker by de firma
J. Mannnerts, te Tilburg;
C. van der Heijden, wever bU de firma
van Dooren en Dams, te Tilburg:
P. J. A. van Slntflet, arbeider bU de
firma Everts en van der Weyden. te
Helmond
J. C. Popelier. machinezwlkker by de
N.V. van den Bergh's Stoomschoenenfa-
briek. te 's-Hertogenbosch:
mejuffrouw J. L. Cosijns. echtgenoote
van A. van Mierlo. s!garenmaakster bij
de N. V. Vore enig de Tabaksindustrieën
Mignot en de Block, te Eindhoven;
D. J. de Kok. huisknecht bU de firma
Maris en Schippers, te Willemstad;
J. A. de Vries, goud- en zilversmid
by de N V. Handel in goud. zilver en
diamanten voorheen P- F. Manikus, to
Arnhem:
mejuffrouw M. C. Post. dienstbode by
mevrouw de weduwe Fichet, geboren
Dyckmeester. te Arnhem;
mejuffrouw G. Stuivenberg. te Geï-
dersch Veenendaal. gemeente Ede, wind
ster by de Veenendaalsche Stoomspin-
nery cn Wevery te Veenendaal;
A. Middelhoven, te Gelderscli Vee
nendaal. gemeente Ede. onderspinbaas
by de Veenendaalsche Sajet- vyfschacht
fabriek voorheen Weduwe D. S. ran
Schuppen en Zoon, te Veenendaal;
J. Snclle.iborg, chauffeur in dienst
van mevrouw de weduwe Canters—
Dijckmans. te Befde, gemeente Gorssd;
H. J. van Logchem. arbeider by de
N.V. KoperpletterU en Metaalhandel,
voorheen H. de Heus en Zoon, te Apel
doorn:
J. A. Nekers en II. J. Nekkers, wevers
by de firma H. Willink en Co., te Wlr>-
terswyk;
P. Tcrwoert, sigarenmaker by de Ver-
ceniging van Nederlandsche Sigarenfa
brikanten „Trio", te Culenborg;
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cent* per regel.
9noo>beerliji< voof de desI
'ecfie van mond-en keelholte. I
Ooor specialisten oonbevolen
bij keelontsteking, verkoudheid f
en o Is bescherming
tegen griep.
WOWIlh
Roman door
PAUL OSKAR HÖCKER
Uit het Duitsch vertaald door
HERMINE VAN GEERTEN
18) v
De Engelschman vond de heele onder
neming voorloopig nog erg gewaagd.
Ze traden de thans zoo goed als vol
tooide kas binnen. Ze vertelde hem hoe
zy zich het verder verzorgen van de an
jers voorstelde, hoe ze eerst weer in de
kas onder te brengen en telkens te ver
planten en dan weer naar bulten te
brengen.
„Ik krijg van de eene soort dit jaar
vijfhonderd stuks. Stel je nu eens voor.
dat het me gelukt, van ieder plaatje wéér
een paar honderd stuks te krijgen. Dan
komt het volgend jaar Mei de groote
tentoonstelling o, ik moet er maar
niet aan denken, ik begin er nu al ze
nuwachtig van te worden
„Op <?/i tentoonstelling kunt U toch
hoogstens 'n half dozyn laten zien,"
meende Mr. Gabb.
„Maar als de nieuwe bloem succes
heeft, dan schrijven toch alle vakbladen
er over. Alle bloemhandelaars willen ham
hebben en ik zou toch minstens een
honderdduizend verkocht willen hebben
voor mijn concurrenten kunnen begin
nen hem als snybloem te kweeken."
Eindelyk had hy het begrepen.
De oude Balthazar hief waarschuwend
do vinger op en drukte hem op het hart
met geen mensch over de nieuwe bloe
men te spreken. Dat moest voorloopig
een diep geheim blijven.
„Hoe zult U de bloemen noemen?" in
formeerde Mr. Gabb.
Katarina antwoordde lachend: ..Namen
heb ik ze nog niet gegeven."
„Maar ik heb ze naar hun „moeder"
genoemd", zei de oude Balthazar vol
vuur.
„Ze moeten natuurlijk allebei Katchen
heeten. Witte Katchen en Vlam
mende Katchen."
„Vlammende Katchen," herhaalde Mr.
Gabb vroolyk.
Katarina moest lachen om de idee
van den ouden heer. Maar ze vertelde
aan Mr. Gabb dat de geel-roode, oranje-
genuanceerde kleur werkelyk een beetje
deed denken aan een vlam. In ieder ge
val hadden ze by Dutton nog nooit iets
gekweekt van zoo'n wonderlijk kleuren
spel.
Terwyi de arbeiders de laatste hand
legden aan de groote kas, waren ze be
gonnen met den grond gereed te ma
ken voor de planten die buiten mossten
kernen. Mr. Gabb verwonderde zich er
over, dat Katarina in deze gewichtige
dagen de paar arbeidskrachten die ze
bezat niet liever op haar eigen terrein
gebruikte, dan ze bij anderen in de tui
nen te laten werken.
„Waarom doet U dat. juffrouw Lutz",
vroeg hy toen hy haar 's middags ont
moette in den tuin aan de Dietemnühler-
weg trof, gejaagd en wamr, want ze was
op drie verschillende andere plaatsen aan
het werk geweest.
Ze zuchtte. „Dat Js toch myn vak, Mr.
Gabb. Waarvan moet myn zaak anders
bestaan? Voor ik wat hebben kan ian
het succes van myn anjers kan nog een
jaartje duren. En denk eens na wat de
bouw van de kassen kost en wat het on
derhoud van de heele kweekery nog
kosten zal. Ik ben zoo arm als Job, ik
heb geen ander kapitaal dan m*n twee
handen."
„Als ik geld had. juffrouw Lutz. zou
ik U onbegrensd crediet openen, kerke
lijk. Maar het zou onaardig zijn tegen
over myn oom. als ik wensohte nu al cre
diet te kunnen geven, nietwaar? Maar
de oude heer Troilo moet U helpen."
„By die sta ik al diep genoeg in het
kryt. Neen, waarde heer, gemakkeiykei
kan ik me het leven voorloopig nog niet
maken. Maar ik vind het eigenlijk heel
goed zoo. U niet?"
„Voor een Lady? Ik weet het niet."
Katarina haalde de schouders op. „Ik
ten nog nooit eigen baas geweest, altijd
ondergeschikt."
Op een beetje geprikkelde» toon ant
woordde hy: „Maar U zult toch niet
willen beweren, dat U U niet graag als
Lady zoudt voelen?"
„Wel, ik wil nu eindelijk myn recht
op zelfstandigheid veroveren. Myn heele
eerzucht is om te bewyzen. dat men ook
zonder geld te hebben, kan vooruitko
men: als men maar yver, zelfrespect en
verstand heeft."
Zooals ze daar voor hem stond, opge
wonden, trots, met roode wangen, met
schitterende oogen, was ze heel mooi. HIJ
had er geen flauw idee van aan w i e ze
dit moedige en eerzuchtige bewys wilde
leveren. Met goedmoedige spot zei hy;
„Vlammende Katohen!"
Sedert dit oogenblik spraken ze wei
nig meer over algemeene levensproble
men.
Daarvoor hadden ze hpt allebei te
druk. Mr. Gabb wilde zich niet door zyn
jonge chef laten beschamen. HU werkte
met bewonderenswaardige instemming
zoowel op haar eigen terrein als in de
tuinen, die z'J moest aanleggen en on
derhouden. Ook de leerjongens, ook juf
frouw Stuchradt werden door zyn rus
tige manier van doen, soms een tikje uit
de hoogte, en door zyn droog-humoris
tische manier van praten tot hard wer
ken aangevuurd.
Voor haar anjers zorgde Katarina
heelcmaal zelf. Dat meest ze natuurlijk
tusschen de bedryven door doen. Het
werk in de villa-tuinen nam haar nu
erg in beslag. Het was nu de tUd om te
planten en behalve voor het gewone
ruwere werk moest nu ook gezorgd wor
den voor het aanschaffen van allerlei
planten, die van groote kweekeryen en
grossiers moesten komen. Ze vermeed
natuurlyk angstvallig om ook maar iets
by Viktor H. Troilo te bestellen. Maar
het gevolg daarvan was dat ze dikwyis
een tüdroovenden en omslachtige» weg
moest kiezen en soms naar Nauheim en
Homburg moest reizen om byzondcre
dingen uit te zoeken.
Doodmoe ging ze dan 's avonds naar
bed. direct nadat ze samen met Evc
Stuchradt het eenvoudige maal had ge
bruikt. De heerenvisite van den avond
van Mr. Gabb's aankomst kon ze niet
herhalen in dezen drukken tUd, ofschoon
Mr. Gabb haar herhaaldelijk te verstaan
gaf. dat hy byzonder aangename herin
neringen aan die visite had!
Het zachte, bijna zwoele weer was het
dat haar en Eva zoo verschrikkeiyk ver
moeide. Maar tegen het midden van
Mei, kwam er, na een paar onweeren,
een sterke afkoeling. Nu was het ook
in de kleine slaapkamer, die ze met haar
leerlinge deelde, beter uit te houden. Ze
hadden al dien tyd met de ramen open
geslapen, dc laatste nachten lieten ze het
alleen maar aanstaan. Toen kwam er
plotseling een scherpe Oostenwind, die
zoo kil door het oude dak blies, dat ze
's nachts het raam maar dichthielden.
In den tweeden nacht van de „yshei-
ligen", schrikte Katarina plotseling
wakker, rillende van kou en onder <Sen
indruk van een naren droom. Ze ging
overeind in bed zitten en luisterde. Bui-
ton huilde de Oostenwind, in de nleuwO
kas waren blijkbaar een paar pas inge
zette ruiten niet stevig vastgezet, want
ze hoorde het klapperen en kletteren,
O, hemel, plotseling gerinkel van bre
kend glas. Zonder light te maken begon
ze zich aan te kierden.
„Is daar iemand? Juffrouw Lutz?"
Eva was wakker geworden. KatarlnaC
zei: ik ben bang geworden voor de an
jers buiten. Had ik ze toch maar vóór
de koude dagen in huis kunnen brengen.
Maar die nare kerels braken telkens
weer ramen."
Eva zat rechtop in bed. nog besluite
loos of ze ook zou opstaan. „Is er bui
ten nog wat aan te doen, als het vriest?**
„In Iver hobben de tuinlieden een keer
kolenpannen neergezet en vuur ge
maakt Ik wil toch eens zien hoe
veel graden of het is.
Katarina stapte ln haar pantoffels en
ging met onzekere passen naar het raam
Toen zy het opende en de thermometer
die buiten hing opnam, kwam een ijs
koude tocht naar binnen. Eva had intus-
schen licht gemaakt. Slaperig. vreeselUfc
gapend, trok ze haar kousen aan.
O, dat wordt een katastrofe", zei Ka
tarina met trillende stem en bevend van
koude cn schrik. ,Het is al twee graden
onder nul."'
CWOiXit wrwUtv<
J** 1 i)
f
