HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
MJ
■VI
Vlammende Katchen
FLITSEN
WOENSDAG 12 SEPT. 1928DERDE BLAD
No. 3781
EEN GEVAARLIJKE HOEK OP DEN HEERENWEG.
EEN VIERSPRONG OP DEN HEERENWEG EENVOUDIGE GENEES
MIDDELEN HELPEN SOMS DUCHTIG ER WORDT VEEL TE SNEL
GEREDEN WAT TE SNEL RIJDEN IS „WILLEM, JE HEBT
ONGELIJK" 99 PROCENT EIGEN SCHULD ééN PROCENT TOEVAL.
laat ons zeggen met een vaart. Plotse*
ling raakt zyn wagen in een van die
wissels van de tram, die zoo plezierig
boven het straatvlak uitsteken. Rang.
de auto giert met een zwaai op zij. Da
delijk heeft de chauffeur hem weer in
de goede richting, maar als er een voet
ganger had geloopen, was die gesneuveld
en had er een boom gestaan, misschien
de chauffeur zelf met zijn passagier.
Ik denk wel. dat er autobestuurders
zijn die van dit artikeltje zeggen: „ge
zanik van een nijdigen voetganger!"
Maar er gaat geen dag voorbij, of ik
zit zelf in een auto en kijk goed om
mij heen.
Daarom weet ik het zoo.
J. C. P.
STADSNIEUWS
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1293
DE BAL
Dinsdagavond vergaderde de Kamer
van Koophandel en "Fabrieken voor
Haarlem en omstreken onder voorzitter
schap van den heer E. H. Krelage.
Onder de berichten van verhindering
de vergadering bij te wonen, die eenige
leden hebben gezonden, is er een van
den heer Treur, die mededeelt dat hij na
eenigen tyd in het Dïaconessenhuis te
zijn geweest en daar een operatie te heb
ben ondergaan, nog eenige weken rust
moet nemen.
De voorzitter drukt den wensch
uit. dat de heer Treur na het aanvan
kelijk herstel spoedig algeheel moge her
stellen.
Verschillende ingekomen stukken wor
den voor kennisgeving aangenomen.
Op voorstel van het Bureau der Ka
mer worden in handen van de afdeeling
Kleinbedrijf gesteld ingekomen brieven
der Kamers te Amsterdam, Tilburg, en
Den Bosch aangaande het ontwerp van
wet tot regeling van de winkelsluiting, j
Medegedeeld wordt, dat naar aanlei-
ding van een ingekomen brief van B.
en W. van Haarlem, voorgedragen zijn
als vertegenwoordigers van handel en
industrie in de Havencommissie de voor. j
zitter en de heer J. F. Hulswit, oud-wet
houder der gemeente Haarlem, die in-
middels zijn benoemd.
Staatsdiploma voor drogisten.
Het Bureau der Kamer stelde voor
een brief van den Algemeenen Neder-
landschen Drogistenbond in zake ver
koop chemicaliën door anderen dan apo. i
thekers en een tweede adres van dezen
Bond in zake de instelling van een
Staatsdiploma voor drogisten voor ken
nisgeving aan te nemen, daar het van
oordeel is. dat een juist oordeel dezer
punten niet tot de competentie der Ka
mer behoort.
De heer Deddens is het niet eens
met hetgeen het Bureau dec Kamer j
voorstelt. Spr. wenscht dat dit stuk
wordt gesteld in handen van de afdee- i
ling Kleinbedrijf.
De voorzitter oordeelt dat niet1
wenschelljk, daar het hier meer een we-
tenschappclijke quaestie geldt, waarover
de Kanier toch niet oordeelen kan. j
De heer Teding van Berkhou t'
is het eens met den heer Deddens. De
zaak waar het om gaat, is een strijd tus- j
schen handel en wetenschap, zegt spr.
De Kamer kan zich laten voorlichten, al I
vorens een beslissing te nemen, door een
commissie van deskundigen.
De voorzitter herhaalt, dat naar
zijn meening het hier geldt con weten-j
schappelijke quaestie. Laat de Kamer
zich door anderen een advies geven, be
toogt spr., dan zal ze niet anders kun
nen doen dan dat advies volgen. Ze zal
dan alléén varen gaan op een compas
van anderen.
De heer H o o ij zegt dat ter zake van
den verkoop van chemicaliën reeds ja
ren een strijd wordt gevoerd tusschen
drogisten en apothekers. Het is niet een
watenschippelijke quaestie, maar een j
van handel.
De heer Van Liemt kan er zich
wel mede vereenigen dat de afdeeling
Kleinbedrijf de zaak nog eens zal bezien
Besloten wordt de zaak te stellen in
handen van de afdeeling Kleinbedrijf, j
Wat aangaat de cursussen ingesteld
door de Kamer wordt het volgende me-
degedeeld.
Het aantal cursisten dat zioh op 9
September had opgegeven voor de ver
schillende cursussen bedraagt: cursus
Boekhouden 15 personen, Spaansche le
leerjaar 18, 2e leerjaar 6; Zweedsch le
leerjaar 9, 2e leerjaar 3; Handel en
Recht 14 en Maleisch 3.
De cursussen kunnen dus doorgaan,
behalve de cursus Maleisch, indien zich
Tijdens spel met een bal
baby's aandacht door nog
ressanter zaken afgeleid
wordt
mee
besluit zijn spel te hervatten, maa:
de bal is verdwenen
speurt in alle windrichtingen
komt op het denkbeeld dit MJ
wel op kan zitten
waggelt in een cirkel en ontdekt
den bal tenslotte
laat er zich op vallen.
precies zcoals bedoeld
vindt den bal na eenig zoeker,
onder zijn maag, maar kan hen:
er niet weg krijgen
besluit dat het beste is er van.v
te rollen Bal rolt onder divan
vraagt zich af. of hij zal gaan hul-
len, maar besluit om liever op zijn
I duixu te zuigen en te gaan slapen.
(Nadruk verboden*)
daarvoor niet meer deelnemers aan
melden.
Zakelijke bedrijfsbelasting.
Aan de orde komen de volgende con
ceptbrieven.
Ten eerste een van het Bureau aan
B. en W. der gemeente Haarlem aan
gaande de zakelijke belasting op het be
drijf. In het conceptschryven wordt nu
de voorbereiding der gemeentebegroo-
ting 1929 aan de orde is, er nogmaals
op aangedrongen maatregelen te willen
treffen om tot afschaffing der zakelijke
belasting op het bedrijf te komen.
Het schrijven zet uiteen dat naar de
meening der Kamer voor Haarlem een
besluit zooals door den Raad van Den
Haag is genomen, waarbij genoemde be
lasting is ingetrokken voor Haarlem van
groot belang is te achten.
Het is toch te verwachten, dat eerlang
de in de gemeente braak liggende in
dustrieterreinen in exploitatie zullen ge
bracht worden. Mede in verband met de
instelling der commissie voor de haven
plannen door den Raad, dienen al die
maatregelen vermeden of ongedaan te
worden, die den industrieel en handelaar
beletten naar Haarlem te komen.
Ten tweede een van het Bureau der
Kamer aan de Directie van den Post-
chèque- en girodienst inzake opening
van girorekeningen.
Ten derde een van het Bureau dei-
Kamer aan den Inspecteur der Poste
rijen en Telegrafie te Haarlem in zake
reorganisatie van den Postdienst. Den
inhoud van dit schrijven deelden we
reeds mede.
De Kamer hecht goedkeuring aan
alle drie de brieven.
Na rondvraag, waarvoor niemand iets
heeft, wordt de openbare zitting der
Kamer gesloten.
EEN KRANIGE DAAD.
ANDEREN LEED BESPAARD.
Een lid van „Koninginnedag" schrijft
ons:
Toen Haarlem op 31 Augustus den
jaardag van H. M. de Koningin vierde,
heeft een stadgenoot zich onderschei
den en wel op een wijze dat ik het op
prijs stel, dit in ruimer kring bekend U
maken.
Aan J. A. J. Bulters was opgedragen,
des avonds te elf uur Bengaalsch vuur
af te steken op de Groote Markt. Ge
brekkig materiaal was oorzaak, dat hei
venijnig brandende vuur de handen
van Bulters ernstig beschadigde. Niet
tegenstaande veel pyn bleef hij echter
vasthouden, omdat hij wist, dat bij
wegwerpen zeker benedenstanders ge
troffen zouden worden..
Hulde. Bulters! voor je manmoedig
gedrag! Je hebt je kranig gehouden ea
al loop je nu nog met verbonden han
den, de wetenschap, anderen pijn
leed gespaard te hebben, zal een groote
voldoening zijn.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN 60 CENTS PER REGEL.
ARR'S
OUTBROOD
i iet» bijzonders. Daarom eten zoovele duizenden het
HILLEGOM.
TERAARDEBESTELLING VAN BURGEMEESTER
WENTHOLT.
Enorme belangstelling.
Nadat Zondag op den hoek van den
Heerenweg en de Adriaan Pauwlaan een
botsing tusschen twee auto's is voorge
vallen, die nog heel wat beter afliep
dan aanvankelijk te verwachten was.
heeft de politie van Heemstede er een
post neergezet die toezicht op dezen
drukken viersprong houdt. Of het een
vaste post zal zijn? Waarschijnlijk is
het politiecorps van Heemstede niet sterk
genoeg, om er mannen aan te ontleen en
voor iederen gevaarlijken hoek in de
gemeente.
Mag ik nog even aan de situatie her
inneren? De Adriaan Pauwlaan begint
Oostelijk aan den Bronsteeweg en loopt
door naar den Heerenweg. Aan den
overkant van den weg begint de Laan
van Rozenburg, die veel drukker is dan
de Adriaan Pauwlaan, daar zij de
kortste en gemakkelijkste toegang Is
naar de Zandvoortschelaan voor alles
wat van den Noordkant langs den Hee
renweg komt. Hier is dus een viersprong
met druk verkeer op drie armen. Met
tertijd, wanneer de Heemsteedsche
Dreef is doorgetrokken zal het ook in
de Adriaan Pauwlaan wel drukker wor
den, maar men ziet dat het op den
viersprong nu al levendig genoeg is.
Sedert de Heerenweg geasphalteerd is,
gaan de auto's er veel sneller dan vroe
ger. De ambtenaar van het Openbaar
Ministerie bij het Haarlemsche Kanton
gerecht was niet ten onrechte veront
waardigd, toen hij straf eischen moest
in de zaak van een rijder, die naar de
verklaring van een van de getuigen wel
met 70 kilomterssnelheid gereden had,
„want" zei de getuige, „hij passeerde mij
en ik reed zelf 55 K.M." De ambtenaar
trok daaruit terecht de conclusie, dat
de twee allebei te groote snelheid had
den gehad en nog een tweeden getuige
er bij, die evenwel veel minder dan 55
kilometer gereden had.
Op die snelheid kom ik aanstonds te
rug. Laat ons eerst eens zien, wat er te
doen is om met eenvoudige middelen de
veiligheid op dezen viersprong te ver-
grooten. Het is tijd, want in korten
tijd zijn hier al meer aanrijdingen voor
gevallen. Een simpel middel tot ver
betering is om hier een paar borden
neer te zetten.
HIER VOORZICHTIG RIJDEN of iets
dergelijks, waaruit de autobestuurders
niet moeten afleiden, dat zij op andere
plaatsen wel kunnen doorrazen.
Een tweede kleinigheid is, om den vier
sprong beter te verlichten. Op dit oogen-
blik is de verlichting al heel gebrekkig.
De ingang van de beide lanen is lang
niet duidelijk genoeg aangegeven. Fei
telijk staat er op de vier hoeken maar
één lantaren, aan den noordkant van de
Laan van Rozenburg de zuidkant
Leeft geen lantaarn en de noordelijke ui
zuidelijke hoek van de Adriaan Pauw-
laan zijn 's avonds heelemaal in het
donker, zoodat autobestuurders die
's avonds de laan moeten indraaien
moeite hebben den ingang te ontdekken,
vooral wanneer in den zomer het licht
van verderop staande lantarens door hei
dichte lommer nog onderschept wordt.
Het is een kleine moeite en zeker geen
groote uitgave, om dit punt eens wat
weelderiger te verlichten Niet voor de
bewoners van de laan (die hebben aan
de bestaande lantarens genoeg) maar
voor het drukke verkeer op dezen vier
sprong. Wie eens een halfuurtje hier
gaat staan en ziet wat er alzoo van alle
kanten passeert, zelfs nog in den avond,
zal moeten toegeven, dat meer licht
hier geen weelde, maar een noodzake
lijkheid is.
Ik zeg niet. dat met deze twee een
voudige maatregelen, een waarschu
wingsbord voor overdag en drie of vier
lantaarns voor den avond, alle botsingen
en andere ongelukken voortaan bezwo
ren zullen zijn. Het zijn in 't algemeen
niet de zoogenaamde gevaarlijke pun
ten, die de schuld hebben van de onge
lukken welke er voorvallen, maar de be
stuurders van auto's, motorfietsen, rij
wielen, een enkelen keer ook nog van
handkarren en andere voertuigen, die er
niet voorzichtig genoeg passeeren. Bij
negen en negentig van de honderd onge
lukken en ongelukjes is de grondoorzaak
te hard rijden.
Dit is evenwel een vaag begrip, dat
nadere verklaring eischt. Wat is eigen
lijk te snel rijden? Meer dan de offi-
cieele snelheid? Volstrekt niet. Twintig
kilometer kan belachelijk laag zijn en
FEUILLETON.
Roman door
PAUL OSKAR HöCKER
Uit het Duitsch vertaald door
HERMINE VAN GEERTEN
20)
Grootvader Troilo wreef zich in de
handen. ,.Lk ben zoo blij als de Sneeuw-
koning. We hébben de heeren ijsheiligen
een mooie kool gestoofd. Maar nu moet
dat Berlijnsche juffertje maar "ns 'n
kopje warme koffie voor ons brouwen."
Eva voldeed gaarne aan dat veraoex.
Maar Katarina was niet te bewegen >m
haar post te verlaten. „Ik ga niet in huis
voor de temperatuur weer boven het
vriespunt is. Ik heb het gevoel alsof de
plantjes kinderen zijn die bescherming
noodig hebben."
„En helpen kunt u ze toch niet'
meende Mr. Gabb.
Toen het lichter werd moesten ze har
telijk lachen om eikaars gezichten: de
rook van de kolenvuren had ze in een
soort negers veranderd.
„We zien er uit", zei de oude heer. „of
we vannacht voor zwarten Piet hebben
gespeeld Hü moest hoesten en proesten,
zich de keel schrapen en op den grond
tien kilometer veel te veel. Opgave in
dagbladen, dat „den chauffeur geen
schuld treft", zooals de afgezaagde term
luidt, omdat hij niet meer dan dertig
kilometer reed, beteekent niemendal, zoo
lang men niet weet onder welke om
standigheden hij daar reed. Sommige
snelheden zijn natuurlijk altijd te hoog,
bijvoorbeeld de 55 kilometer van den ge
tuige hierboven bedoeld, op een druk
ken weg als de Heerenweg. Op het ge-
asphalteerde gedeelte van de verbinding
HaarlemAmsterdam kan die snelheid
toelaatbaar wezen, als er weinig of niets
in 't zicht is ofschoon ook dan nog
het plotseling springen van een band, dat
altijd kan voorkomen, den bestuurder
zelf en wat hem toevallig passeert, in
groot gevaar brengen kan. En wat is de
waarheid? Dat op dit. geaspha!teerde
gedeelte een auto, die tot 55 kilometer
beperkt wordt, door nagenoeg iedereen
wordt voorbijgereden. Nauwelijks krijgt
een bestuurder den gladden, door weinig
gebouwen omzoomden en door een enke
len zijweg gesneden straatweg naar
Amsterdam in 't oog, of hij jaagt als
Phaeton den zonnewagen, zijn auto
langs het asphalt met een vaart van 60,
70, 80 kilometers per uur. Soms meer
nog. Niet later dan gisteren joeg een
auto vóór den electrischen trein uit,
dus met meer dan 90 kilometer. Twee
jongelui in mijn wagen zagen het
schouwspel aan en vonden het toch wel
wat roekeloos. Inderdaad.
Veel kwaad wordt ook gesticht door
de bestuurders die ervan overtuigd zijn,
dat het „net nog gaat". Dat zijn de
knappe kerels, die door het kleinste
gaatje kruipen en er op stoffen, dat ze
precies kunnen zien of het nog lijden
kan. Schuin achter een anderen vagen
om, vlak langs een paal aan den een en
en een boom aan den anderen kant.
schuiven ze weg, soms nauwelijks vaart
verminderend en vaak niet in staat om
te zien wat er van den anderen kant
aankomt. Lukt het. dan oogst Pa de
hulde van de meerijdende familie. Luk:
het niet. omdat er net vijf centimeter te
kort was of de andere auto maar even
op zij hield, dan komen de brokken, ook
wel de gewonden. Of erger.
„Al ben je nog zöo voorzichtig, dan
doen anderen je het aan", is een ge
woon bestuurders gezegde. Jawel, zij zijn
het nooit zelf. Altijd die anderen. De
waarheid is, dat wanneer iedere bestuur
der zichzelf voortdurend in de hand had.
er bijna nooit een ongeluk gebeuren
zou. Zooals die automobilist die wan
neer hij een ander uit een zijweg komen
zag en er vast van overtuigd was dat
hij mocht voorgaan, steevast tot zich
zelf zei: „Willem, je hebt ongelijk" en
zijn wagen inhield. De ander mocht
voorgaan. Misschien in strijd met de
regelen van 't verkeer Maar voor zoover
ik weet heeft Willem nog nooit een on
geluk veroorzaakt.
Zoo paciflek denken vele automobi
listen cr niet over. Die zeggen: ,ik en
dan een ander" en maken in hun on
zinnige haast ongelukken, waarin hun
schuld soms alleen daarom moei
lijk kan worden aangetoond, omdat het
zoo ingewikkeld geworden is. Op dat
eene procent na komen alle ongelukken
uit te snel rijden voort. Het eene procent
mag veilig worden toegeschreven aan
slippen op een pas van regen glad ge
worden weg. of op een laagje ijzel, pas
gevallen. Grillen van de natuur, waar de
beste bestuurder niets aan doen kan.
Met grillen van onvoorzichtige fietsers of
voetgangers, die een bestuurder kunnen
dwingen tot gevaarlijke manoeuvres,
waar hij anders niet aan denken zou.
Eén procent. Niet meer De rest van
de ongelukken is de schuld van sneller
rijden, dan de omstandigheden veroor
loven. Hoeveel dat is ziedaar weer
juist wat elke automobilist zelf moet
weten. Kan hij dat niet. dan is hij een
gevaar op den weg. Er zijn er- inderdaad
velen, die op 't verkeer niet moesten wor
den losgelaten. Al hebben zij ook een
tien voor hun examen behaald.
Het schijnt wel, of menige autobe
stuurder niet beseft, dat hü feitelijk een
locomotief op den openbaren weg brengt.
Dat kan. wanneer hij maar nooit ver
geet, dat hij het gevaarte in de hand
hebben, moet, ook wanneer er nergens
gevaar schijnt te wezen. Een taxibe
stuurder brengt 's avonds laat een pas
sagier naar huis. Met een vaartje
spuwen om de rook uit zijn keel kwijt
te raken.
Mr. Gabb was zoo gewoon en kalm
als altijd. Maar hij kon toch niet nala
ten om Katarina een beetje te plagen
„Een heerlijk klimaat hebt u hier in
Duitschland. In Mei hebben wij de teer
ste bloemen al buiten."
,X>at kunt u hier ook hébben, beste
meneer", merkte de oude Balthasar
droog op. „alleen zullen ze bevriezen!"
Eva bracht een lekker kopje koffie
Voor ze dronken, warmden ze allemaal
hun handen aan hun kop. Mr. Gaob
dronk zijn koffie met- suiker en melk
met ware doodsverachting!
Hy dronk anders nooit dan zwarte
koffie. Maar hij zei niets, ging direct
weer naar de vuren en gooide kolen op.
Katarina had van haar koffie geen
andere sensatie dan dat hij warm was.
Ze dacht alleen maar aan haar anjers.
Naderhand vertelde ze pas aan Eva wat
deze Mr. Gabb voor giftbeker had laten
ledigen
„Arme Jongen", zei Katarina later te
gen hem met een vriendelijk lachje,
toen ze met hem alleen bij de vuren de
wacht hield. Ze hadden er op gestaan,
dat de oude man naar bed zou gaan en
ze had Eva naar huis gestuurd.
Mr. Gabb gooide nog hier en daar een
schepje kolen op. De wind was heele
maal gaan liggen. Toen de zon op
kwam... en de hemel was bijna wolkeloos
zoodat ze de lucht spoedig verwarmde.
KAMER VAN KOOP-
HANDEL EN FABRIEKEN.
De Havencommissie. Aan
gedrongen op afschaffing
Zakelijke bedrijfsbelasting.
De cursussen der Kamer.
was het gevaar voor ai Cm: al bezworen
Mr. Gabb haalde zijn geliefde pijp
uit de zak en stak hem aan." Ik zal
een paar trekjes doen, dan vergeet mijn
maag het onpleizerige koffiebezoek
weer.... En nu lacht u me ook nog uit."
„Ja. ik moet er om lachen. Maar het
is werkelijk ongehoord. U had heuse".:
een betere behandeling verdiend."
Hij knielde bij het vuur., terwijl hij op
zijn hurken ging zitten en met de ko
lenschop speelde keek hij Katarina met
iets guitigs in zijn oogen aan. „Dat heb
ik ook al wel eens tegen mezelf gezegd.
Miss Kate."
„Bent u ontevreden?"
„Yes, I am."
Ze zuchtte ,Dat het. op den duur zco
niet kan doorgaan, dat weet ik allang.
In ieder geval wilde ik nu .och zeggen
hoe dankbaar ik u ben"..
„Hm. Dankbaar." HU haalde de schou
ders op en keek haar recht in de oogen.
„Gelooft u me niet?"
„O, zeker, Miss Kate. U hebt alleen
geen talent om het te toonen."
„Wat moet ik dan doen?"
Nu glimlachte hij. „O, ja, u bent ook
nog zoo naïef". HU hield zU'n steenkoude,
roetzwarte handen boven het. vuur.
..Maar troost u met mü: het talent om
te toonen wat er in my omgaat, bezit
ik ook niet"
Ze zwegen *n poosje. Beiden dachten
ze over eikaars woorden n3. Katarina
voelde zich gedrukt Ze overwoog of Mr.
Gabb haar zUn vertrek wilde aankondi
gen. HU was voor haar natuurlijk veel
meer geworden dan een trouwe hulp bil
het werk: als de beste, oudste vriend
had hU haar in deze moeilijke tijden
bUgestaan. In duizend kleinigheden,
waarvan geen enkele elgenlyk meer
op te noemen was. Ze moest hem dat
nu zeggen, maar het kostte haar een
groote zelfoverwinning om zich te
uiten.
„Ik wilde u uit den grond van mijn
hart voor alles danken en u een rfjk,
mooi en gelukkig leven toewenschen.
Mr. Gabb", zei ze en ze stak hem de
hand toe.
HU stond op en nam haar hand.
„Th&nk you, Miss Kate. You are a deur
little chap".
En.... blUft u nog een poosje bU mil?
Ja?" vroeg ze büna schuchter.
„U hebt maar te zeggen hoe lang." HIJ
keek haar op een eigenaardige manier
aan.
„Ik weet dat het lot. u eiken dag naar
Leicester roepen kan."
HU schoof zUn pijp tusschen de tan
den. stak zUn handen in zijn zakken
en keek h23r nog steeds recht in de
oogen. ,J don 't care' Ik hoef die roep
immers niet te hooren".
HU blies drie, viermaal een dikke
wolk rook in de frissche ochtendlucht.
„Dus vertelt u me nu maar: hoelang
wilt u dat ik bij u blijf?"
Ze veelde zich een beetje beschaamd
Dinsdagmiddag vond de teraardebe
stelling van het stoffelUk overschot van
Burgemeester Wentholt plaats.
Om 2 uur vormde zich vóór Huize Al
bion in de van öenEndelaan do stoet,
bestaande uit de twee oudste raadsleden,
gemeentebode met een krans der ge
meente. concierge met de ambtsketen op
een kussen, ce lykbaar gedragen door
leden van den gemeenteraad, mevrouw
de Wed. Wentholt en mejuffrouw Went
holt en familieleden, hoofdambtenaren
en ambtenaren, die kransen droegen,
een baar met kransen, en voor.s nog
meer ambtenaren, oud-wetl.ouders. oud
gemeente-secretaris. gemeen tepersoivd
van alle diensten en bedrijven, hoofden
der scholen, brandweercorps, en afge
vaardigden van een paar vereenigingen.
Allen begaven zich langs den kortstcn
weg loopende grafwaarts. AUe klokken
In de gemeente luidden.
Op de begraafplaats waren aanwezig'
ambtgenooten van den overledene uit
Lisse en Sassenheim. een wethouder van
Bennebroek, voorzitter en secretaris der
Algemeene Vereeniging voor Bloembol
lencultuur, besturen van plaatselijke
vereenigingen als Bloembollencultuur
H. B. G.. Haarlemsche Bank. Ralffatsen-
bank, 't Nut. Burgerlijk Armbestuur,
Herv. Kerk, Geref. Kerk. met de beide
predikanten, alle doktoren, de notaris,
oud-ambtenaren, oud-raadsleden en zoo
veel publiek als nog nooit cp de be
graafplaats is gezien.
BU het geopende graf is gesproken
door wethouder Balvers, waarnemend
burgemeester, namens het gemeentebe
stuur. HU zei slechts enkele woorden te
zullen spreken, omdat wel woorden aan
hem gewjjd niet zou strooken met het
karakter van burgemeester Wentholt
Want htT was een man van grooten een
voud. Namens B. en W. bracht spr. een
laats ten groet, maar ook namens den
Raad. waarvan de ontslapene 33 Jaar de
leiding heeft gehad. Duizenden in Hb
logon:, zei spr., betreuren den dood van
hun Burgemeester, dien zU allen zoo
hoog hebber, geacht en zoozeer hebben
gewaardeerd.
Verder richtte hij zich met troost
woorden »ot mevrouw de weduwe Went
holt, mejuffrouw Wentholt de dochter,
en herdacht ook d"n zoon. die in het
verre Oosten vcrbUJft-
Dc heer J. H. A. Vcoren. sprak als
raadslid namens alle ingezetenen. d.e
er den nadruk oplegde, dat de verschij
ning var. den overleden burgemeester
eerbied afdwong.
Mr. J. B. Sens, gemeente-secretaris,
bracht namns do hoofdambtenaren,
ambtenaren en werklieden d*r gemeen
te een laatsten groet aan den overledene
Ds. Hospers van NoordwUk aan Zee.
vriend van de familie Wentholt sloot do
indrukwekkende pk ch tight id met gebed.
Een zwager van den overledene be
dankte namens de familie voor de be
langstelling tUder.s de ziekte n bU het
overlijden betoond. Op verzoek van me
vrouw Wentholt bedankte h'J in het bU-
zonder den loco-burgemeester, wethou
ders, gemeente-secretaris, en raadsle
den. voor het ^esluit de begrafenis voor
rekening der geireente te doen geschie
den. voor cle gesproken woorden, do
bloemen, Ds. Hospers die in het sterf
huis woorden van troost sprak. Dr. dor
Weduwen en Zuster de Man voor do
verpleging, hoofdambtenaren, ambtena
ren en werklieden, politie, cud-sccrcta-
rls van der Jagt. de vertegenwoordigd©
corporaties, en allen, die med-» de laat
ste eer aan den overledene hebben be
wezen.
Toen was de plechtigheid afgeloopen.
Op het graf lag lag een groote collectie
van kransen, van zoovclen dat het niet
mogelUk Ls de namen der aanbieders te
noemen.
bU zyn doordringenden blik. Zou liet e:
onbescheiden zijn? Zou ze het durven?
Ja. ze zou het hooge woord maar uit
spreken.
„Nu. hoelang. Miss Kate?" drong hU
nog eens aan.
„Nu, als het niet te veel gevraagd is
en u zoudt willentot we hier de
crisis te boven zUn, tot ik me: mU-"
ar.jcrs uitkomtot na de tentoon
stelling het volgende Jaar". TerwU'. zU
sprak veranderde zUn gezicht. Dc oude
spottende trek keerde erop terug.
„Is dat te lang?" vroeg ze. direct weer
verlegen en een beetje bevreesd zelfs.
„Oh no. Miss Kate". HU deed nog een
trek aan zijn pUp. maar die was leeg-
ge rookt.
TcrwUl hij de linkervoet optilde en
zich op de rechter in evenwicht hield,
klopte hU do pUp tegen zUn zool uit.
„Neen, dat is niet te lang. Dus tot
den volgenden herfst".
„Maar u dacht dat ik een kortere
termijn zou noemen, nietwaar?"
,.Een langere'HU stak zijn pUp in de
zak en keerde zich naar de andere vuren
toe.
,.Ik geloof dat we er nu niets meer
hoever, op te gooien. Miss Kate Gaat
u naar huis".
„Ik zal er wel vreeselijk uitzien, zoo
ongewasschen. Kijkt u me alsjeblieft
niet meer aan".
„U hebt een behoorlijke snor, Juffrouw
Lutz. Maar die staat u uitstekend".
„Ernstig praten kan men. geloof ik.
niet met u. M. Gabb".
..Dacht u?" HU lachte. En ging heen.
Kata.-iria voelde zich al weer gevan
gen in dc zorgen van den nieuwen dag.
Maar voortdurend moest ze nog denken
aan de eigenaardige stemming van dezen
killen morgen. Er. aan de merkwaardige
pesoonlljkheid van Mr. Gabb".
VI.
Tusschen Viktor en zUn oom Rispeter
heerschte een gespannen verhouding.
ZUn stiefmoeder merkte het aan allerlei
k'-Mnigheden. Steeds weer trachtte zty
ze te verzoenen. Maar Viktor, die tot
nog toe zoo gemakkelijk te leiden was
geweest, toonde zich nu. tot haar groot
verdriet, erg eigenzinnig.
Alfons was eigenlijk een doodgoede,
op zUn rust gestelde man, die niets
zoozeer haatte als conflicten en deze
dan ook zooveel mogelijk uit den weg
ging. Tegenspreken deed hU uit prlncloe
zoo min mcge'Uk en steeds liet hij een
achter- of zijdeurtje open om aan moei
lijkheden te kunr.en ontsnappen. Als
mor. zijn week. weldoorvoed gezicht zag.
met de zachte, goedige blauwe oogen,
zou men in hem niet de buitengewoon
gewiekste en succesvolle zakenman ver
moeden, die hij in werkelijkheid was.
(Woidt vervolgd.).
