Vlammende Katchen
FLITSEN
ALLE HOUT IS GEEN TIMMERHOUT
ALLE MOUT IS GEEN CARR'S MOUT
FEUILLETON.
HAARLEM'S DAGBLAD WOENSDAG 3 OCT. 1928
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden.)
Ah Wong
door
SAM GOFFORD.
In den aanvang schreef men het vol
komen verdwijnen van schepen tos aan
te zware lading of slecht weer. Maar
langzamerhand begon de waarheid duide
lijk te worden: liet waren Chineesche
zeeoevers die schuld waren aan het
verdwijnen van de schepen. Wat kon de
bemanning van 7.00'n koopvaardijschip
beginnen, als het schip overstroomd
werd met de „gele duivels", waarvan de
zeelui vloekend verklaarden dat ze waren
ah de vliegen: sloeg men er een dood,
dan waren er dadeiljk weer twee ande
xen.
Natuurlijk werden er ten slotte oor
logschepen uitgezonden, die echter een
vrU hopc-'.ooze taak hadden. Terwij! zij
kruisten in een gedeelte van de Chi
neesche zee, sloegen de roovers hun slag
ergens anders.
Kapitein Billiard vloekte dag en nacht
over den wantoestand. En om hem be
reid tot moord te maken hoefde men
hem enkel de woorden Ah Wong in te
fluisteren.
Men zeide, dat de roovers werden
aangevoerd door een Chinees die Ah
Wcng heette, en die tot nu toe aan alle
vervolgingen had weten te ontkomen. En
kapitein Billiard die Chtneezen in hel
ah:meen niet kon uitstaan, werd als een
stier dien men een roode lap voorhoudt,
bij de gedachte alleen aan Ah Wcng.
Het helpt niet, of we razen, zei
z'n tweede officier Grossman. toen zij
op een van hun tochten een dag onder
weg warc-n. Gelukkig maar dat wij
zelden iets bijzonders aan boord heb
ben.
Kapitein Billiard grinnikte.
Niets bijzonders, inderdaad, zei hij,
trekkend aan zijn pijpje.
Alleen maar een half mlllioen aan
goud.
De ander staarde hem aan.
Wat! U maakt gekheid!.
Heeiemaal ntet. Vijf kisten met on
schuldige opschriften, zooals „schrijf
machines" en „boeken". En vol met
goud.
Maar wie bewaakt het goud dan?
We hebben toch geen soldaten aan boord,
geen
Neen, dank je wel. Je hoeft maar
een extra-bewaking mee aan boord te
nemen en in een oogenbiik weet ieder
r00ver in de Chineesche wateren, dat er
wat te halen valt! Neen, zoo heel ge-
v.vc ritjesdat is een betere metho
de.
Kapitein Biiliard's slimme oogjes fon
kelden van heimelijk genoegen. Maar
Grossman schudde zijn hoofd.
Een gevaarlijke ondernemingik
ben blij dat ik niet verantwoordelijk
ben.
Ik we!, zei de kapitein rustig. En
ik zal er niet minder goed om slapen,
Jeroen.
Grossman keek hem hoofdschuddend
na. HU kende den ouden zeerob: heftig
en koppig, een hart van goud maar als
hij iets in z'n hoofd hadDe oude
man had kind noch kraai. Men zsi. dat
liU jaren geleden, toen hij nog een knap
pe jongen was, zijn hart had verloren
aan de dochter van 'n zendeling. Het
meisje trok met haar vader mee de
binnenlanden in, er kwamen onlusten en
de heele familie werd vermoord.
Toch bestond momenteel byna de
hcele bemanning uit Chineezen. Iets wat
Grossman ook verwonderde, daar de
kapitein anders zijn uiterste best deed
c:n cr zoo weinig mogelijk aan boord te
hebben.
Eenige uren later vond de kapitein
zijn tweeden officier met een nadenkend
gezicht tegen de verschansing staan
leunen.
Ziet u dat schip daar? Dat volgt
ons al sinds uren.... komt niet dichter
bij. gaat niet verder af
De kapitein haalde zUn schouders
op.
Een of andere prulkaplteln, die ons
volgt omdat hU zUn werk alleen niet
kan.
En dat?
Gcossman wees. Een lichtflits was
opgestegen van het schip dat hen volg
de. Nog een, en r.og meer
Een onbekende cede, mompelde
Grcssman. Kapitein, denkt u dat u nu
rustig zou kunnen slapen me: uw lading
goud?
Kapitein Billiard haalde zijn schouders
op.
-- Je ziet spoken op klaarlichten
dag.
Grossman zuchtte. Koppigheid is soms
een gevaarlijk ding.' dacht hij.
De marconist kwam aanstuiven, buiten
adem.
Moet tot mijn spUt rapporteeren:
toestel vernield. V/as even weg en toen
ik terugkwam was er een chaos waaruit
ik in de eerste uren niet meer wijs
word.
Dat zijn spoken op klaarlichten
dag, zei Grossman cn wandelde weg.
Maar voordat hU drie stappen gedaan
had klonk een schot en een kreet. Even
later schreeuwde Grossman; pas op
kapitein.ze komen.
Inderdaad, ze kwamen. Als mieren
kropen ze tegen het schip op, over
stroomden het dek.
Grossman trok zUn revolver, kapitein
Billiard schreeuwde:
Niet schieten, anders vermoorden
ze je.
Grossman vloekte. Nooit had hij ge
dacht dat de ouwe laf zou zyn. En nu
liet hij zich als een lam overrompe
len en binden.
Grossman schoot woedend op de aan
vallers, maar hU kon tegen de overmacht
niet op en werd eveneeens gebonden.
Machteloos en razend lag hij verwen-
schingen te schreeuwen, tegen zijn kapi
tein en de roovers, alles door elkaar.
Het was alles in enkele momenten
afgeloopende bemanning werd over
rompeld. Teen zag Grossman een Chinees
die blijkbaar het commando voerde en
niet zelf gevechten had. Hij boog zich
ever kapitein Billiard en zei, in 'n ge
broken taaltje:
Wij langzU komen met- schip
dat lastigmijn kapitein niet deugen
jij commando voeren voor een paar
oogenblikken.
Dat is Ah Wong, schreeuwde Gross
man. Schurkdacht je heusch dat je
een eerlijk zeeman zou kunnen dwingen
om je te helpen?
Ah Wong keek niet eens naar hem
om, Hij zei vriendelijk tegen den kapi
tein:
Jjj doenen ik jou laten leven
en anders ik jou schietHU hield
zUn revolver voor het gezicht van den
kapitein, met zUn vriendelijken glimlach
die als gegroefd stond in het gele masker
van zUn gezicht.
Ik zal het doen. zei kapitein Bil
liard.
Grossman die zich half had opge
richt, zonk terug. Iets als een steunen
drong over zijn lippen. Hij had altUd
don eerlijken, goeden en Hinken zeeman,
die kapitein Billiard was, geacht. Nu
vloekte hU tusschen zyn tanden en
zwoer bU zichzelf, dat hij den ander
nooit meer een hand zou geven, als ze
er beiden levend afkwamen.
Inderdaad nam kapitein Billiard het
commando op zich. het andere schip
kwam langszij en a'.le kisten werden uit
het ruim gehaald en overgebracht.
Zoojy verstandig man. zei
Ah Wong, voordat hij op 2Un eigen schip
terugkeerde. Verstandige mannen blijven
lang leven. Hij grijnsde vriendelijk.
Kapitein Billiard begon zUn gebonden
bemanning te bevrUden. Die overigens
aanmerkelijk geslonken was, daar de
Chineesche matrozen alle bij de zee-
roovers bleken te hooren.
Grossman zei niets. Hij vloekte zelfs
niet meer. Maar zUn blikken spraken
werelden.
Kapitein Billiard deed alsof hU niets
merkte. HU ging rustig zUn gang. maar
veel bleek er niet te doen, want de ma
chines waren defect gemaakt.
Met gebalde vuisten staarde Gross
man het schop van de roevers na, dat
zich langzaam verwyderdc. Dan einde
lijk. het r.iet langer uithoudend, keerde
hü zich af en mompelde:
Vannacht zal ik rustig slapen.
Dat lUkt op insubordinatie, zei hU
vriendelijk.
Grossman keek hem donker aan.
Ik weet niet waar het op lijkt
maar Ik weet wel wat op lafheid en
verraad lUkt. Als ik zoo stom was ge
weest om zonder extra-bewaking een der
gelijke lading aan boord te nemen, dan
zou ik ook liever een kogel in m'n kop
hebben gehad, dan de schurken te helpen
om de lading te stelen.
Het leven is mooi. zei kapitein Bil
liard nadenkend. Doodgaan kan je neg
altUd. most j? maar denken. Overigens
is er niets verloren.
Alleen een half millioen aan goud
om van een paar andere kleinig
heden nist te spieken, gromde Grossman.
die dacht aan zün verloren achting en
genegenheid voor den ander.
Die kleinigheden wil ik daarlaten,
zei de kapitein grinnikend, maar dat goud
loopt wel leser was namelijk geen
cent waarde aan boord.
Grossman trok geen overmatig intel
ligent gezicht.
Wat bedoelt u.... u zei toch
O ja.... ik zei tevoren ook
voor we afvoeren, weet je.dagen
van te voren. Een beetje loslippig, de
ouwe kapitein Billiardsprak over zUn
kostbare lading cn dat toen er verdachte
Chineezen ln de buurt warenzulke
typen die altUd zwerven in de buurt
van een schip dat zal gaan vertrekken....
En een beetje dom ook. de ouwe kapi
teinmet al z'n Chineezen aan boord...
Ja als men oud wordtMaar wie er
ook ingevlogen is, de ouwe Billiard niet.
H« lachte zoo. dat hij zich verslikte
in den rook van zün pijpje.
Maar wat
Kapitein Biiliard wees naar het schip
dat zich verwijderde.
Let cp. zei hy.
En nauwelijks had hU gesproken of zü
zagen een rookkolom opstijgen.
Het vliegt de lucht in! riep Gross
man.
Billiard keek op zyn horloge.
Precies op tijd, zei hU kalmpjes.
Ik maakte die helsche machine aan den
gang toen ik zag, dat we gevolgd werden
en het spelletje gauw zou beginnen. Dat
zat in een van de kistenschrUf-
machines stond er op. In de andere zat
lood. En Ah Wong is met die kostbare
lading de lucht ingevlogen. Wie van
ons tweeën zal liet lekkerste slapen van
nacht?
„HET WITTE KRUIS".
ALGEMEENE VERGADERING.
(Vervolg).
Dinsdagmiddag werd de algemeene ver.
gadering der Noord-Hollandsche Veree-
niging ..Het Witte Kruis" voortgezet.
De afgevaardigde van Aalsmeer her
innerde aan het gouden jubileum van
Dr. Snethlage te Aalsmeer, voorzitter
der daar bestaande afdeeling.
De voorzitter deelde mede dat namens
het Hoofdbestuur aan Dr. Snethlage een
telegram van gelukwensch en hulde is
gezondc-n.
Aan de orde kwam het voorstel van
het Hoofdbestuur tot het uitgeven van
een maandelijks in druk verschijnend
eigen orgaan.
De afd. Haarlem juichte het denkbeeld
toe maar had bezwaar tegen de in dezen
opgemaakte begrooting. In een oplaag
van 600 exemplaren zal niet voldoende
geadverteerd worden. Haarlem zou de
zaak wat grootscher willen opzetten en
proefnummers aan alle leden willen
zenden, dus 81.000 nummers. Treedt
10 pet van het aantal leden tos dan zijn
er al 8000 abonnés. Dat kan best. Spr.
stelde voor dat het Hoofdbestuur dit
denkbeeld zou overwegen.
De afd. Venhuizen kwam op tegen het
artikel „Sermoen" van den heer Mi
chels onlangs in de Mededeelingen ver
schenen. Dat artikel was een strijd
schrift, dat niet in de Mededeelingen
thuis behoort. Als het nieuwe orgaun
zulke artikelen zou bevatten moet het
ipaar liever niet verschijnen.
Namens het District West-Friesland
der Ned. MU tot Bevordering, der Ge
neeskunst werd een motie van afkeu
ring ingediend aangaande het artikel
van den heer Michels.
In deze motie werd een ernstig pro
test aangeteekend tegen de vele insi
nuaties in het artikel van den heer
Michels in het Septembernummer der
Mededeelingen. Ten zeerste heeft het
het District bevreemd dat een dergelUk
onwaardig artikel is opgenomen. Het
vertrouwen wordt verder in de motie
uitgesproken dat in het vervolg een der
gelijk atikel, dat een onverdiend en
blaam op den medischen stand werpt,
onvoorwaardelijk en krachtig zal wor
den geweerd.
De voorzitter zeide in antwoord aan
de afd. Haarlem dat het oorspronkelijk
de bedoeling was de Mededeelingen in
derdaad te zenden aan alle leden, maar
dit is afgestuit op bezwaren van verschil,
lende afdeelingen. Spr. raadde daarom
voorloopig nog voorzichtigheid aan.
Wat het artikel van den heer Michels
betreft, zeide spr. dat „poeslieve" arti
kelen geen nut hebben. Maar de toon
der artikelen mag natuurlijk niet prik
kelend zyn.
Debat over het artikel zou spr. liever
niet willen hebben.
Het voorstel van het Hoofdbestuur
werd aangenomen met de stem der afd.
Wieringen tegen.
Herkozen werden tot Hoofdbestuurs
leden de aftredende heeren D. H.
Prins, Pastoor P. F. W. Soepnel en Dr.
B. s. H. Stieler. De laatste zal weer op
treden als voorzitter.
Vervolgens werd behandeld het voor
stel van de afd. Haarlem: ..Het doen
bewerken door het Hoofdbestuur van
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1309
DE MINUUT DIE EEN EEUW x.,JKT
Als je, terwijl je gaat zitten, tegen de tafel
poot stoot, waardoor al het morsbare op
tafel morst (niemand vraagt zich af, of je
je knie misschien bezeerd hebt).
(Nadruk verboden.)
het Stenografisch Verslag der Algemee
ne Vergadering worde, als kostbaar en
niet altijd volkomen betrouwbaar, niet
verder voortgezet".
Dit voorstel werd met algemeene
stemmen verworpen.
Hierna werd de vergadering ge
schorst tot des avonds 7 uur.
Ontvangst ten Stadhuizc.
Te 3 uur werden de deelnemers aan
de algemeene vergadering ontvangen op
het Stadhuis.
De burgemeester, de heer C. Maar
schalk, heette in zijn toespraak de af
gevaardigden hartelijk welkom en prees
de prettige samenwerking tusschen het
bestuur der Haarlemsche afdeeling en
het Haarlemsche gemeentebestuur. Als
vrucht van die samenwerking is veel tot
stand gebracht en wordt veel in stand
gehouden, waardoor de volksgezondheid
in niet geringe mate wordt bevorderd,
Spr. herinnerde in dit verband aan de
vier' hier bestaande badhuizen en de
plannen tot stichting van een vijfde.
Uit den besclirUvingsbrief voor deze
algemeene vergadering blijkt het ruime
arbeidsveld der vereeniging. Zooals te
Haarlem wordt gearbeid, zoo ook elders
in de provincie. De verschillende ge
bouwen door of met hulp van Het Witte
Kruis opgericht, zyn daarvan even zoo
vele teekenen.
Met waardeering gewaagde de burge
meester van den arbeid der wijkzusters,
om daarna te eindigen met den wensch
dat de vereeniging Het Witte Kruis
steeds meer zal worden de ver
eeniging welke aanspraak zal ma
ken op populariteit bü de bevolking
en die ook bij de gemeentebesturen
steeds meer een gewillig oor zal vinden.
De voorzitter van Het Witte Kruis,
Dr. Stieler, dankte voor de ontvangst en
de hartelUke waardecrende woorden.
De vereeniging heeft inderdaad wat
werk gedaan, maar zij heeft toch ook
een prikkel noodig. Die prikkel is de mo
llede en ook financieels steun van de
overheid. Spr. uitte er zün voldoening
over dat deze steun in toenemende mate
wordt verleend. Met een „Leve de burge
meester van Haarlem en het Haarlem
sche gemeentebestuur'!" eindigde spr.
Hierna werden in de oude Raadszaal
ververschlngen aangeboden.
De ontvangst werd bijgewoond door
Mr. J. N. J. E. Heerkens Thüssen, wet
houder. den gemeente-secretaris. Mr.
Th. A. Wesstra en eenige raadsleden.
Orgelconcert.
Na afloop van de ontvangst begaven
de deelnemers aan de vergadering zich
naar de Groote Kerk. waai- door het
gemeentebestuur een orgelconcert werd
aangeboden.
Des avonds was eerst aan de orde het
voorstel van het Hoofdbestuur inzake
salarisregeling.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN rf) CU. PER REGEL.
Hilversum stelde voor het eindhonora-
rium van de Direotrice van „Heide-
heuvel" te brengen op 12500 en het be-
ginhonorarium ts bepalen op f1800.
Hoogkarspel vroeg waarom vrouwelijk
verplegend personeel minder verdienen
moet dan mannelijk verplegend perso
neel.
De heer Michels, sprekende namens
de Commissie die opdracht had een na
der onderzoek in te stellen naar de sa-
larieering en pensionneering van het
personeel in vasten, volledigen dienst
der vereeniging gaf toe dat de directrice
van Heid-eheuvel een zeer verdienste
lijke ambtenares is, maar wanneer alle
ambtenaren van het Witte Kruis be
loond werden naar verdienste, zou de
vereeniging spoedig geruïneerd zijn. De
commisie meent dan ook haar salaris-
voorstel (f 1600f 2000) te moeten
handhaven. Dit is niet te laag, ook niet
vergeleken bU salaris van Provinciaal
personeel in ongeveer gelijke functie.
Het verschil tusschen mannelijk en
vrouwelUk personeel is zeer gering. Deze
salarisvoorstellen zijn overgenomen
van de vorige commissie.
De commisie ziet geen redelüken
grond om, zooals het Hoofdbestuur
voorstelt, aan de salarisregeling terug
werkende kracht te verleenen. De uit
voering zal ook zeer moeilijk zün.
De voorzitter verdedigde het voorstel
van het bestuur, terugwerkende kracht
te verleenen aan de salarisregeling.
Met 7 stemmen tegen werd besloten
de terugwerkende kracht te verleenen
Het voorstel van het Hoofdbestuur werd
ln zUn geheel aangenomen.
Het voorstel van het Hoofdbestuur in
zake een pensioenregeling voor het
vaste personeel der Vereeniging en hare
stichtingen (geheel overeenkomend met
het rapport der commissie) werd met al
gemeene stemmen aangenomen.
De voorzitter dankte deze en de vorige
salaris, en pensioencommissie voor haar
werkzaamheden, in 't bijzonder den heer
Michels.
Tot leden der commissie voor even-
tueele Statutenwijziging werden be
noemd de heeren Mr. Kusters (Alkmaar>.
Zaalberg (Sloten), Bakker (Haarlem)
en Dr. van Leeuwen (Dc Rijp).
Behandeld werd verder het voorstel
van het Hoofdbestuur het te machtigen,
het Herstellingsoord voor Mannen en
Jongens „Bosch en Heide" te Blaricum
te doen veranderen en uitbreiden ter
verkrUgtng van ruimte vqpr ongeveer
45 bedden en daarvoor ter beschikking
van de Commissie van Beheer te stellen
gelden tot een maximum van f 46000.
Het voorstel werd met algemeene
stemmen aangenomen.
Hierna werd de vergadering geschorst
tot Woensdagmorgen half 10.
Mr. Moltzer bracht namens de Com
missie van Beheer warme hulde aan de
Directrice van „Bosch en Heide", die
spoedig wegens gezondheidsredenen ont
slag zal vragen, (applaus).
De voorzitter sloot zich namens het
Hoofdbestuur gaarne bij deze hulde aar.
De Directrice kan in deze voor haar zoo
moeilijke dagen volkomen op den steun
van het Hoofdbestuur rekenen.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 cents per regel
Stofzuigerhuis MAERTENS
BAR TEL JORIS STRAAT 16
TELEFOON NO. 10756
Apex Electrische Wascbmachines f 275.-
Dc Witte Kruisfilm.
Tot slot van den eersten dag werd een
Witte Kruisfilm vertoond door den heer
J. C. Mol.
Dit bleek te zijn een buitengewoon be
langwekkende rolprent (opneming van
„Multifilm", alhier) die begon met een
beeld te geven van den groei van Het
Witte Kruis en daarna, nadat vroegere
en tegenwoordige bestuurders op het doek
waren gebracht, allerlei kanten van het
veelzydig leven der vereeniging ba-
lichtte.
Wij zagen de verschillende instellin
gen van Het Witte Kruis: de magazij
nen, de zweminrichtingen, de badhui
zen, de consultafciebureaux, de wükge-
bouwen en wij zagen hoe in al die in
richtingen op voortreffelijke wijze
gearbeid wordt aan de bevordering der
volksgezondheid.
Tot besluit kregen we verschillende
kiekjes te zien van het leven in de drie
herstellingsoorden van de vereeniging:
Heideheuvel, Bosch en Heide en Vecht
oever.
Deze film wèl geschikt, geestdrift te
wekken voor den zegenrijken arbeid die
Het Witte Kruis op zich genomen hecit.
Luid applaus klonk telkens als be
kende en in dezen kring hooggewaar
deerde personen op het witte doek ver
schenen.
„IIANDELSINLICHT1NGEN" BESTAAT
25 JAAR.
Ter gelegenheid van het 25-jarig be
staan van het Bureau voor Handels-
inliohtingen te Amsterdam, heeft
Maandagmiddag het bestuur in het
met bloemen en planten versierde ge
bouw aan de Oudebrugsteeg bij het
Damrak een receptie gehouden, wel
ke buitengewoon druk bezocht was.
De voorzitter Jhr. G. C. Quarles van
Ufford, sprak een rede uit, waarin hij
de moeilijkheden schetste, waarmede de
stichting van het bureau gepaard is
gegaan, om vervolgens te gewagen van
den velen nuttigen arbeid, welke door
het bureau onder zijn vroegeren en hui-
digen directeur gedurende de afgeloopen
25 jaren is verricht.
Ook voerden nog het woord wethouder
J. ter Haar Jr., namens het Gemeente
bestuur van de hoofdstad cn Mr. C. H.
Guépin als voorzitter van de Maat
schappij voor NU verheid en Handel. De
laatste spreker overhandigde den voor
zitter de gouden medaille der Maat-
schaippU. terwijl mejuffrouw Chambers
voor het personeel de zilveren medaille
in ontvangst had te nemen
Onder degenen, die ter receptie ge
komen waren, bevonden zich Jhr, Mr.
Dr. A. Röell, Commissaris der Koningin
in de Provincie Noord-Holland en de
heer E. Heldring, voorzitter van de Ka
mer'van Koophandel te Amsterdam.
Roman door
PAUL OSKAR HÖCKER
Uit het Duitsch vertaald door
HERMINE VAN GEERTEN
38)
„Maar Oom.Het meisje was vuur
rood geworden.
„In elk geval ga je in Londen bij nie
mand anders wonen dan bU Mrs. Scar-
duff in Kensington. Daarop moet ik
kunnen rekenen. Die zal goed voor Jo
zorgen. Het is ook dicht bU de tentoon
stelling".
In een paar korte zinnen vatte de heer
Erck rijn hulp samen. Door bemiddeling
van de Deutsche Bank zou hü b'nnen
drie dagen aan Ka taxie a het geld over
maken. dat ze nog :e kort kwam. Kon
ze het voorschot direct na de tentoon
stelling terugbetalen, dan verlangde hU
geen rente. Anders wilde hU een hypo
theek als onderpand hebben.
„Hoe moet ik u toch danken, meneer
Erck?" zcl Katarina, die groote tranen
ln haar oogen had.
Hy had al weer hoed en stok in de
hand. ,.Het is van mU een uiting van
dankbaarheid, klad", zei hü afwerend.
Met, een krachtigen handdruk nam hij
afscheid van Balthazar Troilo. Daarop
ging hij naar den auto die anderhalf uur
had moeten wachten. Hü stak twee
hoofden boven dc jonge meisjes, die hem
tot aan den wagen brachten, uit.
..Als een held", mompelde Grootpapa
ontroerd in zichzelf.
Maar op datzelfde oogenbiik zei de
heer Erck buiten tegen de beide meis
jes: „Hoor es. kinderen, het is maar
het beste dat mUn vrouw van deze heele
affaire niets tc weten komt. Afgespro
ken?"
Ze beloofden het hem allebei.
Daarop stapte hü ln, de auto zette zich
in beweging cn meneer Erck wuifde nog
eens vriendelijk met de hand dc achter
bil] venden toe.
X.
Dien avond was er een groot feest
maal in ..Chateau Balthazar".
Eerst had de oude heer aan de ult-
noodiging de voorwaarde verbonden dat
Mr. Gabb onder geen omstandigheden
Sn dress" mocht verschijnen. Maar hij
had toch aan de beide Jonge dames die
langzamerhand in de echte feeststem
ming waren geraakt, een paar conces
sies' moeten deen. Katarina wilde de
kamer en de tafel met haar mooiste
anjers versieren cn dan konden zc toch
niet in hun daagsche kleeren komen!
En als zy in hun mooie witte japonnetjes
kwamen, dan moest Mr. Gabb toch min
stens in smoking verschijnen! De oude
heer liet zich bepraten.
Maar toen zij 's avonds in gezelschap
van Mr. Gabb. op Balthazar's kasteel
verschenen, bleven zü sprakeloos van
verbazing in de deur staan: Balthazar
Troilo was in rok! En in wat voor een
rok! Het leek wel een exemplaar uit een
historische collectie! Hy had een kin-
derlük plezier in hun verbluftheid. Aan
de tafel staand tikte hU tegen zyn glas:
„Comc in. Ladies and Gentlemen! There
we shall have a splendid festival! I will
make the speech of the day. It is the
day
Verder kwam hU niet want ze om
ringden hem en voerden een soort ju-
beldans rondom hem uit. Mr. Gabb hiel
daarbij het lied aan: ..He's a jolly good
fellow" en de beide meisjes stemden met
hun heldere stemmen mee in.
Het feestmaal muntte meer uit door
de vreugde van de aanzittenden dar.
door de kwaliteit van het menu. On
danks zUn somber: ervaringen had Bal
thazar de leverantie toch weer opgedra
gen asn den gérant van het dorpsétablis-
sement. Maar de producten van diens
kookkunst waren zelfs niet in staat de
feestvreugde ook maar in het minst fe
bederven. Zü vierden immers niets min
der dan dc redding!
Met het glas in de hand dc oude
heer schonk oen bessenwijn waar wat in
zat, zooals hU zei toastte Mr. Gabb op
de jonge firma Lutz. Het was een fijne
rede. vol zinrijke toespelingen. Alleen
die goed luisterde en alles wist. kon
hooren dat zij een weemoedigen grond
toon had. Die grondtoon was: afstand
doen van Iets heel liefs! Eva merkte
van die verborgen melancholie niets.
Voor haar bestond er niets dan vreugde
en geluk. Zy mccht met Mr. Gabb mee
naar Londen. Ze zou daar weken lang
met hem samen zUn. En hy had haar
al beloofd: hU zou ook zün intrek ne
men in hot boardinghouse van Mrs.
Sc ar duff in Kensington.
Katarina's wangen begonnen to gloeien
by zün speech. Dat stond haar goed.
Haar heele uiterlük had vanavond iets
aparts en buitengewoon aantrskkelyks.
In haar groen-weersehijnendc oogen
schemerde iets dieps en donkers, maar
de rccü-blonde, aan de ooren opgeno
men vlechten gaven aan haar lief, ern
stig. verdroomd gezicht het geestige en
levendige dat daar zoo aantrekkelijk mee
contrasteerde. En teen aan het eind van
zijn woorden. Mr. Gabb dronk op de ge.
zondheid van zün jonge leermeesteres,
boog Katarina, nog dieper blozend, het
hoofd.
„Vlammende Katchen". zei de oud,e
Balthazar, behagelyk lachend.
In het geluid van de by het klinken
zacht-rinkelende glazen mengde zich
echter een ander geluid van glasgerinkel.
„Zou het zyn beginnen te waaien?"
vroeg Eva.
Katarina was snel naar het venster
geloopen. „Het klonk of er een ruit in
de kas rinkeldeOf niet?"
Mr. Gabb was de laatste die de kas
verlaten had. Hy verzekerde dat hij geen
enkel raampje vergeten had te sluiten.
Weer luisterden ze. Een oogenbiik stil
te: toen opnieuw gekletter van glas.
„Er wordt ingebroken!" riep de oude
Troilo. En haastig ylde hy op de lan
taarn tce die naast de deur stond.
Mr. Gabb had den stok van den ouden
heer gegrepen en was al naar buiten
gerend.
Katarina volgde hem op den voet. Eva
bleef een beetje bangelük naast Groot
papa 'oopen.
„Daar mc-et hü zitten", fluisterde Ka
tarina en wees naar de kleine glazen
deur in de noordzüde van de kas.
Mr. Gabb haalde zyn sleutelbos uit
den achteraak en opende zachtjes de te
genoverliggende hoofddeur.
Onderwijl waren ook de beide ande
ren aangekomen. De oude Balthazar
hield de brandende lantaarn omhoog.
Haastig wees hy: „Daar naar binnen en
jaag ze maar naar my toe".
Terwyl zy de kas binnengingen, liep
hy zoo vlug zyn oude beenen het toe
lieten naar den anderen kant.
Inderdaad, boven, de kleine deur was
een gat. in den glaswand.
Mr. Gabb omklemde den stok vaster
en wachtte.
Binnen was de jacht in vollen gang.
Ze hoorden de stem van den ouden man
en toen plotseling een verrasten uitroep
van Katarina: ..Het is Max! Max Krau-
se. wat veer je daa-boven uit?"
Het schijnsel van de lantaarn kwam
steeds na derby'
Plof daar viel een kort. rond voor
werp uit het gat in het zand.
Mr. Gabb had den stok al opgehe
ven om toe te slaan; toen merkte hü
opeens dat het geen mensch was wat
daar viel, maar een reusachtige mand.
Blijkbaar met kweekplanten gevuld.
Weer gekletter. Glassplinters vielen op
den grond. Twee beenen werden zicht
baar. een romp. een gezicht.
Met een sprong was Max Krause op
den grond.
Op het oogenbiik dat hy zich bukte
om de mand te nemen, kwam een re
gen van stokslagen op hem neer, die hem
op den rug en de schouders, op armen en
beenen trof.
Hy' schreeuwde het uit, probeerde nog
weg te Icopen, struikelde en viel en als
een egel rolde hy zich in elkaar, het
hoofd tusschen de armen bergend, tot
de stokslagen ophielden.
Met de lantaarn verlichtte de oude
heer het lichaam op den grond en de
mand, die een eindje verder was blijven,
liggen.
(Wordt vervolgd.)
