f
HAARLEM'S DAGBLAD
H. D. VERTELLINGEN
BEURSKRONIEK
FLITSEN
ZATERDAG 13 OCT. 1928 VIERDE BLAD
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden.)
De les
door
WOUTER. VAN DAM
Mevrouw Emilie Délang was met haar
zachten tred tot voor de deur van de
kamer gekomen, waar haar dochter met
een vriendin theedronk, toen ze plotse
ling bleef staan. Daarbinnen spraken
de meisjes vrij luid en zij kon vei staan
wat haar zeventien-jarige dochter juist
over haar beweerde.
„Och moeder is niet kwaadmaar
zoo ellendig ouderwetsch.
Niet dat ik onder de plak zit! Daar
zorg ik wel voor. Ze probeert wel tel
kens me er onder te krijgen hoor. Laatst
nog. had ze aanmerkingen toen ik wat
laat thuis kwam, na dien dansavond.
Maar ik heb gezegd, dat de tijden voor,
bij zijn. waarin een jong meisje aan den
leiband moest loopen. Stel je voor! Zk
zie mij al, zoet eiken avond thuiszitten
met een handwerk. Ze hield tenslotte
toon ook haar mond. Maar zelf zal ze
wel nooit veranderen Ik benijd je, ais
ik jou moeder zie. dat is nu een echt
moderne vrouw, 't Is niets gedaan hoor,
zoo'n ouderwetsche ma te hebben".
Emilie keerde langzaam terug, de gang
door, naar haar eigen kamer. Tranen
waren in haar oogen gedrongen maar
ze dreef ze terug en toen brandde op
haar wangen een blos van verontwaar
diging. Zoo'n toon, over haar moeder':
O, als haar man nog maar leefde, die
zou het brutale ding wel mores leeren.
Ze had zich het hoofd op hol laten bren
gen door vriendinnen en verhaaltjes.
Vol bitterheid dacht ze aan de woorden
van Mab: „Ik benijd je als ik aan je
moeder denk". Alsof Kit zoo'n ideale
moeder had! Een coquet, wuft mensch.
met haar veertig jaren. Ze keek nauwe
lijks om naar haar kinderen. Of het
Mab heusch bevallen zou als zil zich zoo
aanstelde?
Een gedachte kwam plotseling in haar
op, die ze eerst verwierp. Maar telkens
keerde ze terug. Eindelijk ging ze naar
den spiegel en keek zichzélf aan. Cri-
tisch staarde ze naar het fijne, smalle
gezicht, waarlangs het haar in breede
golven viel. Het leek eigenlijk niet zoo
heel veel ouder dan het was in den tijd
dat ze zich als „jong" beschouwde. O, ze
wist wel, tegenwoordig is een vrouw van
achtsen-dertig die zich „oud" noemt, iL
dicule, maar zij was nu eenmaal ouder-
wetsch. En ze was er van overtuigd, dat
de ondankbare Mab leelijk op haar neus
zou kijken, als ze die ouderwetsche ma
zou moeten missen Wie zou haar met
alles naloopen. haar kopjes thee op bed
brengen, haar lingerie in orde houden
en de altijd-in-ncod verkeerende zijden
kousen? Wie zou er altijd klaar staan
voor haar klachten en buien? Wie zou
zich geld laten afbedelen voor allerlei
modesnufjes? Weer gloeiiden haar wam
gen. De woorden van haar dochter had
den haar diep gekrenkt en hoe meer ze
nadacht, hoe meer ze tot de overtuiging
kwam dat het meisje eens een les
moest hebben.
Dien avond béide ze haar ouden
vriend Herman van Hal op.
En terwijl Mab naar een of andere
dancing was, legde ze hem haar hart
bloot.
„Om haar eens flink te laten voelen
wat ze miskent, om haar eens een duch
tige les te geven, zou ik er voor voeler,
mezelf geweld aan te doen. Maar dan
moet je me helpen.
„Ik ben altijd bereid", zei Herman
glimlachend.
Hij was een kennis geweest van Enü-
üe's man en mocht Emilie graag, hoe
wel hij in den grond van ziin hart ook
wél vond dat ze erg oudenvetsch was.
Ldeve hemel; die rokken tot op den
grond, die knoet haar en nooit zelfs
maar een vleugje poeder. Neen, zijn
genre was het niet. Maar hij waardeerde
Emilie's karakter zeer en was altijd be
reid haar te helpen.
Mab rékte zich lui in haar bed. Ze
voelde zich als lamgeslagen. Haar keel
was droog al die cocks tailshaai'
voeten leken wél tweemaal zoo groot
al dat dansen! Ze herdacht met half
diiohbgeknepen oogen den vorigen avond.
Wel dol geweest. Maar ze zou toch
heusch wat minder rooken. Ze had keel
pijn. Lui rekte ze haar arm naar een
tafeltje waarop haar horloge lag en
keek er op. Wat. al half elf? De goede
ma had haar zeker laten slapen. Ze
zou maar bellen, dan bracht ze de thee
wel.
Mab belde. Maar ze wachtte vergeefs.
Er kwam geen thee. Tenslotte, na her5
haald en driftig bellen, stond ze maar
op. Knorrig kwam ze beneden. Maar op
den drempel van de huiskamer bleef ze
staan als verstijfd. Daar zat haar moe
der verdiept in een modeblad.
Onder een korte, modieuse japor.
kwamen haar mooie beenen in zijder.
kousen uit en toen ze het blad liet zin
ken keek Mab in een gezicht dat ze eerst
niet herkende.
„Ma!" stamelde Mab.
Emilie glimlachte. Ze haalde een si
garettenkoker voor den dag en stak een
sigaret op, zoo rustig en gewoon alsoi
er niets aan de hand was.
„O, ma, heeft u uw haar
„Ja", zei Emilie luchtig. „Ik vind het
vervelend dat jij me zoo oudenvetsch
vindt schat. Niets leuk voor een modern
meisje, zoo'n ma=van-voorshonderd-ja<-
ren. Daarom heb ik besloten maar wat
te veranderen".
Mab wist niet of ze lachen zou of
niet. Ze was verbluft! Zoo jong als ma
er uit zag nu ze kort haar had en een
beetje was opgemaakt
Een beetje knorrig merkte ze op; „Ik
heb al maar gebeld om thee".
„Zoo? Ja, Ans heeft laatst al ver,
klaard dat ze je geen thee meer op bed
bracht na tien uur. Je weet hoe de mo.
cerne dienstboden ziin".
„Maar u...." begon Mab.
„O, ik was me aan 't onduleeren", vei
Emilie, legde haar slanke beenen op een
anderen stoel en verdiepte zich weer jd
haar modeblad.
Mab was sprakeloos. Ma dreef de grap
wel ver, vond ze. Maar lang volhouden
zou ze 't zeker niet.
„Heeft u geen ontbijt bewaard?'
vroeg ze.
„Ontbijt?" Emilie tuurde naar haai
door den rook van haar sigarette.
„Ik heb op bed ontbeten. Vraag maar
eens aan Ans".
Mab was woedend. Ze had veel te veel
gezond verstand om niet te begrijpen
dat haar moeder dit alles deed als een
Jesje voor haar en haar vrijheidszin ver
zette zich dadelijk. Zij liet zich niet
„lessen". Ze nam zich voor. den heelen
dag uit te gaan. Maar ze voelde zich
niet erg goed en na een tea 's middags
iri de stad besloot ze toch maar thuis i£
gaan eten.
Ze vond alleen Ans, die zei dat me,
vrouw buiten de deur at. Mab zat alleen
aan tafel en at met lange tanden. Den
heelen avond lag ze met hoofdpijn op
een sofa, een doek over haar voor.
hoofd, in afwachting dat haar moede:
zou binnenkomen en ontstellen over
haar eigen harteloosheid om een lijden
de dochter zoo alleen te laten Maar hei
werd later en later en tenslotte viel ze
in slaap.
Ze werd wakker door een vroolijk
lachen. En met slaapdronken oogen
staarde ze naar haar moeder die in
avondtoilet voor de sofa stond, den
bontmantel los neergegleden van haai
bïoote schouders.
„Ik had zoo'n hoofdpijn", mompelde
Mab diep verwijtend.
„Dat is je kater van gisteren", zei
Emlie. .„Jullie bakvisschen kunnen niets
verdragen. En zonder meer liep ze vroo
lijk de kamer uit.
Op haar kamer stond ze een tijdje te
staren naar haar eigen beeld. Ze vonc
het eigenlijk allemaal vreeseliik, vooral
de sigaretten en de cock-taüs. maar ze
beet de tandem op elkaar. Eén week
zoo'n moeder, en Mab zou den hemel
danken als ze haar ouderwetsche moe-,
rfertje terugkreeg en nooit meer zoo on.
billijk zijn.
Mab verwachtte half en half. den vol
genden dag weer in den ouden, gewen
den toestand te komen Maar ze ver
giste zich leelijk. Haar moedei- was noc
ïater op dan zij en had toen geen tijd
om naar haar klachten over een „lad
der in haar zijden kous" te praten.
„Ik lunch in de stad", zei ze vluchtig
en glipte weg.
Mab prutste haar kous zelf een bee,
tje in orde en zei innerlijk onbehoorüj
ke dingen. En Emilie lunchte met den
trouwen Herman die zijn taak uit oud',
vriendschap plichtmatig op zich geno
men, heel wat aangenamer begon te
vinden dan hij gedacht had
Wat zag Emilie er nog goed uit, wat
was ze eigenlijk jeugdig nu ze modem
gekleed ging en dat korte haar had. Ja
ze was ook eigenlijk nog twee jaren
jonger dan hij en hii voelde zich nog
heelemaal niet oud. De hemel beware
hij lachte bij 't idee. Emilie wende al
ten beetje aan sigaretten en cock-tails.
Ze gaf een beschrijving van Mabs ge
laatsexpressies en ze amuseerde ziel:
kostelijk.
Dien middag klampte Mab haar moe
der aan.
.Maik héb zoo'n dot van een
taschje gezien, maar m"n zakgeld ls
op".
„Kind, heb pas een eermanen-
wave laten maken, zijden lingerie ge
kocht en een heele nieuwe garderobe
In de eerste maanden zal er wel heele
maal geen zakgeld voor je overschie
ten."
„Heelemaal geenMab barstte
haast. „Maar hoe moet ik me dan
kleeaen?"
„O, je hebt genoeg", zei Emilie onver
schillig. „In elk geval.... het kan niei
anders. Ik heb teveel noodig voor me
zelf". En ze liet Mab staan.
De week, die Emilie als tijdsduur voo:
ce comedie had aangenomen, rekte ziet
?ot twee, tot drie. tot vier weken. Toen
merkte ze eens. na een tango, aarzelene
op tegen Herman: „Ik geloof, dat he;
nu maar eens uit moet ziin".
Herman zette zijn glas champagne
neer. dat hij juist ophief.
„Watblief?"
„Jadie les zal nu wel gewerkt
hebben".
„Zoo", zei Herman langzaam. „Jij zou
i'is weer terug willen keeren naar je
oude leventje van de slooflmoeder met
lange rokken, die goed genoeg is om
klaar te staan voor het dochtertje, maar
achter haar rug bespot wordt?"
Emilie lachte even. „Mab zal niet
meer spottenze zal den hemel op
kaar bloote knieën danken als ze op
een morgen weer thee on bed Krijgt
van haai* ouderwetsche moeder en...
„En ik wil het niet", barstte Herman
uit „Ik zou het niet kunnen verdragen
je weer zoo te zien veranderen. En je
bent ook veel te veel vrouw om het zeil
nog te willen. Goed, geen dancings m»er
en geen overdrijvingmaar ook in
's hemelsnaam geen knoeten meer en
lange rokken en misplaatste ouwelijk
heid. Emilie, als je dochter leiding noo-
dig heeft.' laat mij dan mijn autoritei:
eens beproeven".
Emilie bloosde.
„Datdat zou misschien een ver
keerden indruk maken. Herman"
„Hoe zou dat een verkeerden indruk
kunnen maken als je met me trouwt?
Mab kan zich de haren uit het hoofc
trekken, als ze bedenkt hoe ze het eigen,
lijk allemaal aan zichzelf te danxen
heeft. Maar er is niets aan te veran-.
deren. Ze moet studeeren, haar stief
vader wenscht het, ze moet een nuttig
lid van de maatschappij worden. En het
is uit met dancings en cocktails en tot
elf uur op bod liggen en in den nacht
thuiskomen. Ze heeft trouwens veel te
veel te leeren en haai stiefvader zit er
achter heen.
„Wacht maar tot Je zoo oud bent ah
je moeder en ik", zegt hij. als ze mop
pert „Dan mag Je wat mii betreft boe
melen en rooken en je schminken zoo
veel je wenscht".
Mab dweept tegenwoordig met „oude:
wetsche ouders".
TILLEMA IN BORNEO.
De Indische Kroniek-schrijver van dt
N.R.C. schrijft naar aanleiding van het
Aneta-telegram, dat wi) Donderdag in
ons blad opnamen;
De pionier der hygiëne, de oud-Se-
marangsche apotheker H. F. Tillema,
die met zijn „kromo Blanda" zulk een
wakkerschuddende propaganda voor ge
zondheidszorg in de Inlandsche maat
schappij heeft gemaakt, is opeens weder
uit de binnenlanden van Borneo komen
opduiken, om er na korte rustpoos aan
den anderen kant weer in te verdwij
nen.
Men moet iets weten van het ruste
loos rondtrekken in streken waar dc
primitiefste reis- en verblijfgemakken
nog moeten worden ingevoerd, om het
vrijwillig offer aan levensgrief en ge
zondheidsgevaar van een man, ver bo
ven de middelbare jaren, op zijn waarde
te kunnen schatten. Tillema trekt er
telkens opnieuw op uit. om weer een
deel van Ned.Indië hygiënisch ie ver
kennen. De laatste jaren heeft hij zich
tot taak gesteld om materiaal te ver
zamelen, dat zal kunnen dienen tot op
sporing van de oorzaken der geringe
bevolktheid van de buitengewesten. Zijn
conclusies werden meermalen van
medische zijde aangetast. Maar niet aan
te tasten is zeker de propagandistische
waarde, welke er enkel reeds van zulk
een pelgrimage uit moet gaan. Leid;
hij niet, al rondtrekkend, onderzoekend
verzamelend, de gedachten van de hon
derden, met wie hij contact krijgt
op het bestuurskantoor in de pasan-
grahan, in de kampong op de Paket-
boot, op den pasar in de richting van
het voor Indië nog altijd zoo klemmen
de probleem der volksgezondheid?
Zulke mannen als Tillema doen maat
schappelijk zendingswerk van de beste
soort. Het Westen nadert in een figuur
als Tillema den Oosterling met een van
alle baatzucht vrije, zelfopofferende be
langstelling en hulpvaardigheid.
Tillema in Borneo, dat beteekent:
een Westersch hart in Oostersche el
lende.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1318
SAMF.NLEZEN
Vader wou, dat hij tijd gehad hae
om een krant te koopen. voor hi.
in den trein stapte
liet redding: in een buurman, th
-•r wel een heeft en bes'uit, ove
I diens schouder mee te lezen
wou dat de man wat oosc^oot met
iat gewriemel in zUn jaszak
het schijnt dat hij naar zijl I eindelijk vouwt hij zijn krant ope: om haar dadelUk weer dicht- te
vouwen en zijn brilleglazen op te
i poetsen
nu heeft hij zijn kaartje laten v
len en zoekt ernaar
wordt eindelijk weer rustig
vouwt de krant opnieuw open
valt in slaap en de krant glijdt
uit in vingers op den grond in
het gangpad.
(Nadruk verboden.)
Suiker wel en wee. Kunstzijdewaarden. Roe-
meensche coupons. De emissiemarkt. Het
verloop van de beurs.
Amsterdam, 11 October.
Dat de stemming voor de sulkeraf-
deeling ter beurze in de afgeloopen
dagen niet bijster opgewekt was, viel
voor een deel te verklaren door eenige
weinig a-nimeerende berichten omtrent
de positie van de suikermarkt in het
algemeen. Nu dient men bij het be-
oordeelen van de diverse geruchten een
zeer groote voorzichtigheid in ach* te
nemen. In de geïrriteerde stemming
waarin men in deze dagen begrijpelij
kerwijs verkeert, worden de dolste be
weringen geuit. Doch er was een bericht
dat ernstig te denken gaf, namelijk
dat, hetwelk meldde, dat een verkoop
plaats vond van 50.000 ton Cuba-suiker
naar Japan, October. December versche
ping tegen 1 15/16 per 100 1b, f.o.b
Cuba.
Dit zou aantoonen dat men van plan
is, de Java-suiker in haar eigen afzet
gebied concurrentie aan te doen. Aan
den anderen kant hoorde men, dat on
langs voor Engelsche rekening 200.000
ton Java-suiker werd aangekocht. In
verband met een en ander zou Engeland
voldoende voorraad hebben, om te
wachten, tot de nieuwe Cuba-oogst be
schikbaar komt. Weshalve men meende
dat de vrees niet overdreven was. dat
voor Engelsche rekening weinig Cuba-
suiker meer gekocht zou worden en op
Cuba dus bij den aanvang van den
nieuwen oogst een vrij groote voorraad
aanwezig zou zijn. Met de gevolgen van
dien. Verscherpte concurrentie.
Opmerkelijk was In de laatsie dagen
de af en toe zeer geanimeerde stem
ming voor kunstzijde-waarden. Dit werd
grootendeels verklaard door specula
tieve manipulaties, meerendeels uit het
buitenland. Maekubee kon daardoor ook
in koers winnen. Omtrent dit fonds
hoort men den laatsten tijd geruchten
dat ret nog ganschn iet zeker is.
of er over 1927 dividend zal worden
uitgekeerd Men verklaart dit door de
opvatting, dat een jonge onderneming
als deze in de eerste plaats haar finan-
cieele positie moet versterken, Dit niet
erg aanlokkelijke vooruitzicht zou dan
worden gecompenseerd door een claim.
En dit kan dan tevens de verklaring
bevatten, dat de koers zich op zulk
een hoog niveau van bijna 200 kon
handhaven. Evenwel, dit alles is nog
zeer vaag. Misschien dat binnenkort
het jaarverslag licht zal brengen.
De coupons der 41/2% Roemeen$che
leening 1913 zouden van 1 October 1928
af en de lossingen dier leening van 1
Januari 1929 af ten volle in ponden
sterling worden betaald aan die houders,
die met de stukken een bordereau kun
nen overleggen afgestempeld door de
Roemeensche regeerlng in een andere
muntsoort dan de lei.
Daar de betaalkantoren tot dezer da
gen nog geen desbetreffende instructies
ontvingen werden de houders aange
raden, hun per 1 October vervallen
coupons nog niet als voorheen tegen De-
taling in Franken in te lossen, maar
r.adere berichten af ce wachten.
Opmerkelijk was het dat de Amster-
damsche leening van x 7 mlliioen 4 1/2
pet. obl. tegen 99 7/8% geen succes werd.
De inschrijvingen werden ten volle toe
gewezen. Ter beurze werden geïntrodu
ceerd eert. v. 10 aandeelen Hudson Motor
Car tegen 86 per aandeel.
Ter beurze zullen verder worden ge
ïntroduceerd 30.000 aandeelen B van
frs. 500 der S. A. des Automobiles
Peugeot tegen 200%. De H. V. A. zou
binnenkort met nog eens f 10.000.000
41/2% obl., retsant van de leening
van Maart, aan de markt komen. Ook
de Ned -Ind. Portland Cement Mij. is
voornemens een obligatleleening aan
te gaan.
De beurs heeft in de achter ons lig
gende overzichtsperiode een onregel
matig voorkomen gehad. In zooverre
was er echter tot zekere hoogte een
verbetering te constateeren, dat in
eenige hoeken af en toe een vaste stem
ming. me: vrij aardige omzetten de
overhand kreeg. Hierdoor konden ver
schillende fondsen een avans boeken,
vergeleken met vorigen keer. In de
bankafdeeling bleven de binnenlandsche
soorten vrijwel onveranderd. De kolo
niale instellingen moesten een veer
laten, vooral Kol. Bank, die meer dan
10 punten inboette om begrijpelijke re
denen. Dezer dagen werd te Amsterdam
nog opgericht de Cultuur Mij. Bajang
Tengah, met een geplaatst kapitaal van
f 1.000.000. Voornaamste oprichter Is de
Ned. Ind. Escompto Mij.
De industrieele afdeeting toonde zich
op enkele speciale soorten na, goec
prijshoudend. Daar waren in de eerste
plaats Kunstzijde-waarden, die van tijc
tot tijd de aandacht trokken door een
zeer vaste houding, in overeenstemming
met buitenlandsche beurzen, waardoor
het peil zich hier ten slotte een punt
i of wat boven vorig niveau stelde. Philips
was flauwer en moest van het zeer ver
heven standpunt van ca. 800 punten,
een twintigtal prijsgeven. De geruchten
omtrent een emissie krijgen allengs meer
grond. Er wordt ten minste voorgesteld
in een buitengewone algemeene verga
dering van 22 Oct- om het kapitaal (het
statutaire!) te verhoogen van f 40 mll
iioen op f 100 mlliioen.
In de olle-afdeeling had een vaste
stemming de overhand op de stUring
der prijzen voor geraffineerde olie. Dien
tengevolge kwam Koninklijke weer ruim
10 punten hooger af.
Rubbers waren dikwijls vaster van
:oon. op verbeterde rubb®nrijzen al
waren die van voorbij gaanden aard De
stemming was evenwel hoopvoller en
de koersen konden in verband daarmede
over vrijwel de heele Unie een punt of
vijf ongeveer verbeteren per saldo.
De scheepva ar taf deeling lag meeren
deels verwaarloosd, hetgeen geen goeds
uitwerking op de koersen had, die na
melijk algemeen een fractie af brokkel
den. Er bestond soms eenige vraag voor
aandeelen Zeeland.
In de suikerafdeellng deden zich geen
nieuwe aspecten voor zoodat hier d«
lustelooze stemming de overhand hield,
wat algemeen tot koersverliezen leidde,
waarbij begrijpelijkerwijs de hooggeno-
teerde stukken grootere kleerscheuren
opliepen dan de lager genoteerde.
Tabakken met weinig affaire, doch
goeden grondtoon zooda4. men hier en
daar nog een punt of wat boven vorig
peil sloot Voor Arendsburg verwacht
men over 1928 weer een dividend van
60%, wat het hooge koerspel! van ca,
670 verklaart. Insiders nemen echter
aan, dat met dezen koers voorloopig
wel ongeveer het hoogste punt zal zijn
bereikt, ten minste voorzoover het de
rendementsmogelijkheden en verdere
vooruitzichten weerspiegelt.
Buitenlandsche waarden meestal stil
BEURSMAN.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Ct». per regel.
Stofzuigerhuis MAERTENS
BAR IELJORISSTRAAT 16
TELEF. No. 10756 5
Apex Klop-Veeg-Stofzuigers f175.
FEUILLETON.
De Geschiedenis van
Lois Reddle
35)
Naar het Engelsch van
EDGAR WALLACE.
ob;
Lizzy was buiten zlchzelve in een stoel
neergevallen.
Maar moeder ontslagen uit de ge
vangenis?" zeid« zij met holle stem.
„Waar heeft u het over? Haar moeder
is overleden. En die aanslagen op haar
leven? Wie heeft het op haar dood aan
gelegd? En waarom! Het was een ge
woon ongelukje met dat balcon."
„Het was geen ongeluk of toeval."
antwoordde Michael bedaard. „Het bal
con verkeerde sedert meer aan een
jaar in wrakken toestand en werd
door de bouwpolitie afgekeurd op advies
van een bouwkundige, die er bij geroe
pen was. om iets aan het grondvlak te
herstellen. Tot die kamer In Chester
Square door juffrouw Reddle In ge
bruik genomen werd, werd de deur die
tot het balcon toegang verleende, steeds
afgesloten gehouden."
,Maar het dienstpersoneel
„Het geheele dienstpersoneel was pas
Jn betrekking. Geen hunner was langer
dan veertien dagen in huis geweest.
Brigadier Braime kwam uit Newbury,
en zelfs hij wist nergens van."
„Brigadier Braime?" herhaalde zij.
groote oogen opzettende.
„Braime is rechercheur van de Crimi-
neele Politie, en was reeds zes maan
den bij de gravin in betrekking"., was
het ongelooflijke antivoord. „Het was
aan niemand vergund het balcon te be
treden. Er werd een hekje aangebracht
om te beletten dat het personeel tegen
het verbod zondigde het werd wegge
nomen. denzelfden avond waarop Lois
de kamer betrokken had.".
„Door wie?" vroeg Lizzy, zonder thans
uit het veld geslagen te zijn.
Michael Dorn haalde de schouders
op.
„Wie weet het? Dat zal ik later te we
ten komen."
„Waar bevindt Lois rich thans?"
„Dat is juist hetgeen ik wensch te
weten. Ik ga van hier recht naar Ches
ter Square. Wilt gij mij vergezellen?"
Als een bliksemstraal was zij uit de
kamer verdwenen.
„Maar. mijnheer Dorn, hetgeen u zegt
is verschrikkelijk; dat iemand zou
samenzweren tegen het leven van
dat onschuldig meisje!" zeide de oude
Mackenzie vol afschuw. „Gij zult juf
frouw Reddle vast en zeker in het huis
van die goede gravin aantreffen".
Jk hoop het, doch ik betwijfel het
sterk, mijnheer Mackenzie", zeide hij.
De lippen van den ouden man beef
den.
„Is er ook iets dat ik doen kan? Het is
tegen mijn gewoonte mij buitenshuis te
begeven, doch dat zou ik er zelfs voor
over hebben.
Michael schudde het hoofd.
„Ik vrees dat u van geen dienst zoudt
kunnen zijn, behalve indien, wat on
waarschijnlijk is, juffrouw Reddle hier
mocht terugkeeren. Zorg dan dat zij niet
opnieuw uitgaat, en laat haar in geen
geval bezoekers ontvangen. Ik betwijfel
sterk", hij glimlachte flauwtjes, „of uw
hulp in deze richting noodig zal zijn. Ik
kan alleen vurig wenschen, dat het wal
het geval moge zijn!"
Lizzy kwam zeer spoedig weer beneden
gekleed om uit te gaan, en, onder het
rijden naar Chester Square, deelde zij
hem mede. welk aandeel zij in de be
vrijding van Lois gehad had.
„Ik bracht een bezoek aan de gravin;
zij was in het huis van een vriendin, en
ik vertelde haar alles omtrent Lois. Zij
was er geheel van ontdaan. Ik heb haar
om zoo te zeggen nooit eerder gespro
ken. doch tegen mij was zij héél lief."
„Was er iemand bij haar? Kent gij
Chesnev Praye?"
Lizzy antwoordde met een hoofdschud
den en zeide:
„Neen, ik heb van hem gehoord door
Lois, doch ik heb hem nooit gezien."
Michael gaf n beschrijving van den
man, doch zij bleef ontkennen.
.Been, hij was er niet."
„Wat deed de gravin?"
„Zij telefoneerde iemand en zeide dat
zij een brief aan den dienstdoenden in
specteur van politie zou schrijven. Zij
verzocht mij naar ons huis in Charlotte
Street terug te gaan en geduldig de
thuiskomst van Lois af te wachten."
Michael knikte met het hoofd.
„Gij zoudt geduldig hebben kunnen
wachten omdat zij wist dat Lois niet
naar Chester Square zou terugkeeren!"
riep hij ijzig uit. „En indien zij niet
naar Chester Square teruggekomen was
en gij hadt déar op haar gewacht, dan
zoudt gij hebben willen weten waarheen
men haar gebracht had."
De auto hield voor no. 307 stil, en
Michael stapte uit en trok aan de schel.
Hij ontving geen antwoord. Hij belde
nog eens, en bonsde toen op 'de deur. Er
werd nog niet opengedaan. Hij trad uit
de portiek en beschouwde de vensters,
op betzelfde oogenblik waarin een raam
opgeschoven werd en een wanordelijk
hoofd zich vertoonde. Het was Lord
Moron, die schijnbaar geslapen had op
de verdieping, die voor het dienstper
soneel bestemd was.
„Hallo! Wat is er aan de hand, heer
tje?"
„Wilt gij beneden komen?" riep Mi
chael terug, en het hoofd verdween.
Zij wachtten een langeren tijd dan h\j
noodig zou gehad hebben om naar be
neden te komen, alvorens de voordeur
geopend werd, en toen werd een ver
klaring van dit oponthoud overbodig,
want naast Selwyn stond de gravin in
de hal, in haar mantel gehuld, een ma-
jesfcueuse en indrukwekkende ge
daante.
HOOFDSTUK XXIII.
„Wat beduidt dit?" vroeg zij.
„Ik ben gekomen om Lois Reddle te
halen", sprak Dorn kort en bondig.
„Zij ls niet hier. Ik heb haar buiten
het bereik van uw wraakgierigheid ge
steld."
„Waar is zij dan?"
.Jk weiger u iedere Inlichting, na uw
onbeschaamde handelwijze van gister
avond om dat onschuldige kind te la
ten arresteeren....."
..Laat dat er bulten. Lady Moron"
antwoordde Michael norsch. „Niemand
weet beter dan gij, waarom zij gear
resteerd werd. Waar is zij?"
„Be heb haar naar vrienden van mij
laten brengen."
„En wat is hun adres?"
De Gravin van Moron moest even
lachen.
,Ben zeer volhardend jonkman", zeide
zij. bijna vriendelijk. „Wilt gij la de bi
bliotheek komen? In die tochtige bal
kan ik niet met u spreken. Hebt gij Juf
frouw Smith daar bij u? Laat haar ook
binnenkomen".
„Buiten is zij veiliger", antwoordde
Michael koeltjes en trad de hal in.
Gedurende het geheele gesprek had
Selwyn gezwegen, doch thans keerde hij
zich tot zijn moeder."
„Waar is juffrouw Reddle? Misschien
wilt gij het mij zeggen?"
„Ik heb je niets te zeggen", klonk het
koele antwoord. „Je kunt teruggaan
naar Je kamer."
„Ik mag gehangen worden indien Ik
terugkeer naar mijn kamer", verzette
zich Lord Moron. „Er gebeuren hier din
gen waar een luchtje aan zit, en ik
wil voor den duivel weten wat daar ach
ter steekt."
Voor zijn doen was dit heldhaftige,
taal. en Michael, wien het bekend was
welk een moed men behoefde om deze
vrouw te weerstreven, voelde eenige be
wondering voor den steeds in een heek
geduwden man in zich opkomen. Zelfs
de gravin verkeerde eenigsrins onder
den indruk.
„Maar Selwyn!" zeide zij iets vriende-
1 ijker, ,Js dat nu een toon om jegens Je
moeder aan te slaan
'Wordt vervolgd.)
