HAARLEM'S DAGBLAD
H. D. VERTELLINGEN
ZILVER
'JUST-LOVE
DE CATASTROPHE IN VINCENNES.
FEUILLETON.
De Geschiedenis van
Lois Reddle
SCHEEPSBERICHTEN
THERMOGENE
Een nieuwe ster
uit het Oosten.
MAANDAG 22 OCT. 1928 DERDE BLAD
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden.)
Het Toeval
door
SERGE HOWISZ.
VREESELIJKE DAAD VAN
EEN KRANKZINNIGE.
Te Klein thai bü Dresden heeft een
41-jarlge arbeidster haar 76-jarige moe
der aan een kleerenhaak opgehangen.
Daarna heeft zij zichzelf met spiritus
begoten en in brand gestoken, zoodat
zij geheel verbrandde. De daad is blijk
baar in een aanval van geestesstoornis
bedreven. De vrouw was eerst kort ge
leden uit het krankzinnigengesticht ont
slagen. (Tel.)
Tragische tafereelen welke zich afspeelden.
BOUWTOEZICHT.
Prcvini is ce aannemer en eigenaar
••an het huis. De heeren van de Justltio
stellen hem enkele vragen, waarop hij
snikkend antwoordt. HU geeft de verze
kering dat goed materiaal werd gebruikt.
dat he: ontzettende ongeluk niet
aan onvoorzichtigheid is te wijten.
Andermaal vraagt men om stilte.
Men meent een stem te hebben ge
hoord. Misschien Is het zoo. maar thans
hcort men niets meer. Heeft een an
dere ongelukkige den geest gegeven, le<
vend begraven?
De aannemer woonde zelf met zijn ge
zin op de beneden-verdieping. HU was
niet thuis toen het ongeluk gebeurde.
zUn vrouw juist buiten, zoodat ze er
zonder ongelukken van is afgekomen.
En wanneer de rechter van Instructie
dan rijn verhoor wil voortzetten speelt
er zich een ander afschuwelijk tafereel
af. De aannemer trekt uit ziin zak een
revolver en richt het wapen tegen zich
zelf. Met groote moeite slechts ontwa
pent men hem en hU wordt tusschen
twee agenten weggevoerd terwijl men tot
verre zijn stem hoort: waarom ben ik
er niet by omgekomen? ....die arme,
arme kerels
Langzaam, uiterst langzaam slechts
vordert het werk. Een geweldige slagre
gen valt. De schijnwerpers laten lange
spookachtige schaduwen vallen over het
terrein. De helmen van de brandweer
lieden schieten roode vonken
Het mlddernachtelUk uur is voorbU.
En nog schuilen ginds, achter de bar.
rières honderden mcnschen bUeen. En
telkens melden zich weer vrouwen en
kinderen, familieleden van de veronge
lukten die om inlichtingen komen smcc-
ken. Helaas moet men meestal het ant
woord schuldig blijven. Droeve, in»
droeve tooneelen.
En daar barst naast smart de wocdo
los: is er dan in het geheel geen toe
zicht? Bestaat er dan geen bouwtoezicht
zooals in alle andere landen? BU cauw
strophen wil de menigte altUd schuldi
gen zoeken. De menigte heeft hier geen
cngelUk. Maar dat alles komt te laat.
het ontzettende ongeluk is gebeurd. En
m dit nachtelijk uur. zoo juist terugko
mend in storm en regen van dat ont
zettende drama zullen we niet verder
over schuldigen uitweiden.
Parijs. 18—19 October.
HENRY A. TH. LESTURGEON.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 cent* per regel. i
De weg, die naar CAPENA leidt,
Is met ervaring geplaveid.
In de voornaamste sigarenwinkels.
4-deelig
Theeservies
f 40.-
Een zilveren thee
servies blijft voor
menigeen een onbe
reikbaar ideaal.
Gero-Zilver maakt
de verwezenlijking
mogelijk en geeft in
het gebruik even
veel voldoening.
De man was een geboren misdadi
ger, eindigde een van de gasten zyn
verhaal.
Mac Cormïck glimlachte.
Gelooft u daaraanaan geboren
misdadigers? vroeg hy.
Maar natuurlijkieder psychia
ter zal u uitleggen
Mac Cormick wuifde met zijn hand
Ik ben niet sterk in psychiatrie.
Maar ik ben een oud politieman. Ik heb
misdadigers gekend in allerlei soorten
en nuances, „erge" en betrekkelijk „on
schuldige". Wel twintig jaren praktyk
hebben me niet kunnen overtuigen van
den „geboren misdadiger".
Maar hoe wilt u dan verklaren
Mac Cormick haalde zijn schouders
op.
Toerallouter toevalDe man
die valsche munter werd zou, in een an
der milieu geboren, misschien een ge
acht financier zyn geweest. Geld, om
standighedentoevalBijna altyd,
als ik de zaak voor de aardigheid eens
nader nazocht, bleek het me. dat de
misdadiger even goed een heel fatsoen-
lyk mensch had kunnen worden of blij
ven, als niet een toevaleen paar
toevallen.
Maar er zyn toch gevallen, dat mis
dadigheid niets met omstandigheden te
maken heeft, weerlegde iemand.
Daar is het geval Peter Turms, zei
Mac Cormick en stak een pijp aan. Gek
gevalals het u interesseert wil ik
het wel vertellen.
Graag
Er was een algemeene belangstelling,
de gewone, wat ziekelijke belangstelling
van een troepje zeer nette en beschaaf
de menschen voor alles wat met misdaad
en misdadigers in verband staat.
Mac Cormick trok aan zijn pijp en
Ibegon.
Peter Turms was niet de man, die
mijn theorieën scheen te bevestigen. Om
de waarheid te zeggen was hij een on
gelooflijke schurk. En zoo handig, dat
men hem maar een paar malen had
kunnen veroordeelen, en niet voor zijn
ergste daden.
Peter woonde in een van die smalle,
gevaarlijke straten, waar huis aan huis
misdadigers en hun handlangers en
vrouwen wonen. Ik kende ze allen, ze
kenden mij. In den loop der jaren ont
staat er soms iets als een zeker soort
loyauteit tusschen de vervolgden en de
vervolgers. Ze wisten, dat ik niet bang
was uitgevallen, dat ik nooit onnoodig
ruw optrad en tevens wisten ze, dat ik
hen niet bekeek met de nieuwsgierige
verachting waarmee ze meestal werden
bekeken. Dat alles waardeerden ze. In
tyden van wapenstilstand maakte ik
graag een praatje en kreeg menige ver
trouwelijke mededeeling. Ook met Peter
(praatte ik wel eens. Hy woonde alleen.
Voor zoover mij bekend was, had hy geen
enkelen werkelyken vriend en nooit een
vrouw. Wel werkte hij samen met ande
ren en gold voor een volleerd leermeester
dn 't vak van inbreken. Menige jonge
kerel ging met hem mee en wrd door
hem opgeleid, en zóóveel respect had
den ze voor hem, dat ze zich dan te
vreden stelden met een klein deel van
den buit. Als 't ware zoo'n beetje volon
tair waren, zooals nette jongetjes die
een tijd in een zaak of op kantoor wer
ken om te leeren.
Mac Cormick grinnikte, keek een
beetje spottend rond.
Wel, Peter woonde dus alleen met
zijn hond Tom. Een ruigharig wezen, en
het eenige, waarvoor ik hem ooit vrien-
delijk heb gezien. Behalve de misdaden
die Peter werden aangewreven, wist ik
ontelbare feiten van wreedheid en ruw
heid van hem, en het verwonderde me
dikwijls, dat ik hem zacht en goed zag
voor een hond. De mensch is een zon
derling wezen. Nu zal ik u vertellen, hoe
Peter aan zijn einde kwam.
Hij had een weloverwogen plan tot
inbraak in een groote villa. En daar
aan zou meewerken een jonge kerel,
wien het gelukt was, het dienstmeisje te
veroveren, zoodat ze hem van alles op
de hoogte had gebracht. Ze zouden sa
men het werk doen, het meisje had hun
verteld dat mevrouw op reis was, en dat
haar meester slaapdranken placht in te
nemen en heel vast te slapen. Ze be
loofde de deur te zullen openlaten.
Peter trok dus met zijn metgezel er
op uit. Die heette Bill en was jong en
knap en niet overmatig moedig. Hij deed
erg branieachtig, om dat te verbergen,
•maar Peter viel hem al gauw in de re
den en zei:
Naar het Engelsch van
EDGAR WALLACE.
42)
„Juffrouw Reddle? Ik herinner me
niet o. ja. dat is waar cck; zij was
dat alleraardigste dametje dat ik ten
ihuize van de Gravin van Moron ont
moette. Wat een zonderlinge vraag om
aan mij te doen!"
Er heerschte een stilzwijgen.
„Gij hebt mU "iet tot binnentreden
uitgencodigd. GU schynt u de oude En-
gelsdh-Indische gastvrijheid niet meer
te herinneren", merkte Michael brutaal
weg op.
Tappatt plaatste zich midden in den
ingang, zyn handen in zyn zakken, zijn
door drank verhit aangezicht vooruit
gestoken.
„Voor zoover ik mij herinneren kan
zijn wij niet zulke bijzondere goede
vrienden, Dorn", zeide hy. ..Ik ben ze
kere onaangename ontmoetingen nog
niet vergeten
^Niettemin zult ge mij tot binnentre
den uitnoodigen, of anders^.*
Ik zou maar niet zoo branie doen.
pretje is het nooit
Wat kan ons gebeuren, pochte de
ander.
Alles kan gebeuren, zei Peter kort
af. Het meisje kan je in den steek laten
of verraden hebben, er kunnen onver
wacht gasten zyn gekomen, de huisheer
kan by uitzondering eens géén slaap
drank hebben genomen.... alles kan
gebeuren.
Dit nu was niet erg bemoedigend, en
de jongeman, die een lafbek was, voelde
er alles voor, maar liever de zaak op te
geven. Maar niemand zou zooiets aan
Peter hebben durven voorstellen. In het
hoofd van Bill woelden vele gedachten
dooréén en de slotsom van die gedach
ten was. dat hy zijn ploertendooder op
hief. cm met één slag den ander neer te
véllen en dan zelf ie vluchten. Maar Pe
ter had de scherpe instincten van den
booze. Hij keerde zich juist op het goede
mement om. ontging den slag en pakte
den ander by de keel. Er volgde een
worsteling:, maar tenslotte viel het
lichaam van Bill slap neer en de ander
stond er verachtelijk naar te kijken.
Dood.... nou goed
Hij sleepte het slappe lijf naar een
hoop hakhout en verborg het daarach
ter. Toen dacht hU na. De zaak werd nu
wel netelig. Werd hy gesnapt, dan was
er dat ïyk achter het hakhout.... Maar
Peter hield niet van iets opgeven en de
gemakkelijke buit lokte hem te zeer. Hij
ging dus naar binnen, vond. dank zij de
duidelijke aanwijzingen die hy had, al
het aanwezige geld en zou toen eigen
lijk hebben moeten weggaan. Maar toen
herinnerde hy zich. dat de vrouw des
huizes een deel van haar juweelen had
achtergelaten en dat die in de slaap
kamer waren.
Hy weifelde. Was het niet beter, te
vreden te zijn met wat hy had? Maar
weer lokte hem de buit. En hy sloop de
slaapkamer binnen, luisterde naar de
rustige ademhaling ran den slaper en
kroop naar de toilettafel. Juist had hij
het juweelenkistje aangepakt toen hy
scherp luisterde. Er was geen geluid
maar de ademhaling in het bed had op
gehouden. Peter zag in. dat hij pech
had dien nacht. Toen het licht opvlam
de, schoot hU meteen, wierp zich neer,
om het schot, van den ander te ontko
men en schoot opnieuw, drie maal
Driemaal raak.
Toen stond hij beweegloos, luisterend.
De schoten moesten gehoord zijnJa,
daar naderden voetstappen, in de gang
riep een angstige stem:
Bill!
Peter grUnsde. Juist, dat was het
meisje... riep om dien braven jongen!
Hy ging in de gang en riep haar toe:
Ik ben hetde kameraad van
Billalles in ordewe gaan weg...
Waar is Bill? Ik wil hem spreken...
zei de angstige meisjesstem.
Peter grynsde weer in het donker.
Kojn over een kwartier bij den sta
pel hakhoutdaar zul je hem vinden,
zei hij en verdween, in zichzelf grinni
kend.
Hij had zioh echter vergist, toen hij
meende dat Bill dood was. Het gelukte
zijn geliefde hem weer by te krijgen.
Daarna riep ze de politie om den moord
aan te geven. Dat gebeurde omstreeks
rijf uur 's morgens. Om half zes was
het meisje al door den mand gevallen
en toog de politie naar Peters huis. Men
vond hem docd. Volgens het onderzoek
was hij uit het raam gevallen, te plet
ter.
De zaak leek heel gewoon. Alleen mij
interesseerde ze verder nog. En wel hier
om, wijl men naast het lUk van Peter
dat van zyn hond had gevonden, die
eveneens verpletterd was.
Teen ik precies wist, dat er allemaal
dien nacht gebeurd was, ging ik voor
mijn eigen plezier op een ander onder
zoek uit. En toen deed ik geleid door
enkele indicies, een verrassende ont
dekking
Dat Peter het ongeluk gekregen had.
vond zyn oorzaak hierin, dat hy ge
tracht 'had, zijn hond te redden.
Het dier was op een of andere ma
nier, misschien gedreven door onrust
voor zyn meester, uit het raam en
op het naburige dak gesprongen. Maar
toen kon hy niet terug. Een buurvrouw
bevestigde, dat ze hem urenlang had
hooren huilen.
Peter was thuisgekomen, had het dier
ontdekt en was uit het raam geklauterd
en op het andere dak gesprongen. De
sprong was levensgevaarlyk en hij wis:
„Of anders?" sprak de doctor hem
na
„Of anders ncodig ik mezelf uit. Ik
heb een byzondere reden om eens op
uw bezittingen rond te kyken".
„Met of zonder bevel tot huiszoeking?"
vroeg hy hoffelijk.
De groote mond van Tappatt vertrok
zich tot een glimlach.
..Voor het oogenblik zonder. Jy en ik
zijn twee oude wetschenders, Tappatt;
wij hebben voor de formaliteiten nooit
veel gevoeld."
Intusschen was hy door de poort
geloopen. en, eigenaardig genoeg, scheen
hij de honden niet te verwachten. Tap
patt merkte dit op en was daardoor neg
meer op zijn hoede. Zyn hersens en
die van het voormalige hoofd van de
politie hadden zich met elkander ge
meten en tot dusverre was de eer aan
hem geweest voelde hy.
„Ik ben niet tegen je opgewassen.
Dom", zeide hij en wees met zijn hand
naar de openstaande voordeur van het
huis. „Kom binnen".
Michael behoefde niet voor de tweede
maal uitgenoodigd te worden. Hij liep
het huis achteloos binnen, en als ware
hij hier meer geweest, begaf hy zich
recht naar de kamer ran Tappatt. Deze
volgde hem en sloot de deur.
„En nu, wat is er van je verlangen?"
,Jk wensch hier een onderzoek in te
stollen ik zoek een dame, mevrouw
dat. Was hij vermoeid, door alles wat er
dien nacht gebeurd was? Of zenuwach
tig. Niemand zal het wetenmaar hij
sprong mis en viel te pletter. Dus zon
derling genoeg kwam een van de ergste
misdadigers om 't leven toen hU tracht
te zyn hond te redden.
Dat is alles goed en wel. zei
iemand. Heel aandoenlijk. Maar ik be
grijp het toeval niet.
Mac Cormick keek in den rook van
zijn pijp.
Wel, dat geval interesseerde me...
en ik zocht wat verder door. Het was
niet eenvoudig. Peter had een veelbe
wogen leven geleid. Maar tenslotte
spoorde ik, door jaren en jaren heen.
een jongen matroos op, nog haast een
knaap, die ergens met verlof aan wal
was. Om een of andere reden werd zyn
verlof nog enkele uren verlengd, en hij
slenterde doelloos rond, toen zyn aan
dacht werd getrokken door het jammer
lijk janken van een hond. De matroos
hield van dieren en speciaal van hon
den. Hij sprong toe en ontdekte een ke
rel die een kleinen hond op meer dan
gruwelijke manier mishandelde. De ma
troos vloog hem aan, en volgde een wor
steling en de ander viel ongelukkig en
brak zijn nek Er werden verzachtende
omstandigheden aangenomen, maar de
matroos ging de gevangenis in. Hy ging
er in als een frissohe jongen, van
wien niets kwaads bekend was, en kwam
er uit als een misdadiger, verbitterd,
wreed, woest
Kijk, en nu zeg ik dit. Als destyds het
verlof van dien matroos niet verlengd
was. dan zou hy zyn uitgevaren en was
misschien een heel fatsoenlijke vent ge
bleven, die later trouwde en tot de eer
zame burgers behoorde. Kwestie van toe
ral.... mijne dames i heeren.
Mac Cormick's verstandige, wat spot
tende oogen keken rond, van het ééne
gezicht naar het andere. Louter fatsoen
lijke gezichten van nette, beschaafde
menschen. En hij herhaalde, met een
zekere malicieuse bijbedoeling:
Niets dan toeval.
HET BENZINE-RESER-
VOIR VAN DE LATHAM.
Uit een nader onderzoek van het aan
de Noorsche kust gevonden benzine-
reservoir van het vliegtuig Labham is
gebleken, dat het 't reservoir is, dat
dient voor den directen toevoer van
benzine naar den motor. Daar de tank,
die 600 liter benzine kan bevatten, ge
heel leeg is, en de Latham 300 liter
per uur verbruikte, moet worden aan
genomen, dat het vliegtuig na een vlucht
van 2 uur kort voor het bereiken van
het Beren-eiland is verongelukt. De
veronderstelling, dat het benzine-reser-
voir nog voor het vergaan van het vlieg
tuig in zee is geworpen, is zeer onwaar
schijnlijk. Verder is uit het onderzoek
gebleken, dat het potloodschrift op het
reservoir geen boedsohap inhield. Het
zyn waardelooze notittos van een mon
teur, die reeds voor het vertrek op de
tank stonden.
EEN MOEILIJKE VANGST
Het gelukte de politie te Keulen, de
gebroeders Hermann en Hein rich Heid-
ger en Karl Lindemann op het spoor
te komen, die wegens diefstallen en
moord op een politieagent gezocht
worden. Lindemann werd gearresteerd
en de beide broers wisten te ontkomen.
Bij de achtervolging werden schoten ge
wisseld, waardoor twee politiebeambten
werden getroffen, van wie één inmid
dels is overleden. Een der bandieten
moet eveneens getroffen zyn. De ge
broeders Heidger dwongen de inzitten
den van een kleinen auto met hun
revolvers tot uitstappen, namen in den
wagen plaats en reden weg. aldus de Tel.
Het is niet bekend, waarheen zy zich
hebben begeven.
Pinder genaamd, en haar dochter, Lois
Margeritta Reddle, die, naar ik vermoed
met geweld hier vastgehouden worden."
Tappatt schudde het hoofd.
„Ik vrees, dat je een vergeefsche reis
gemaakt hebt- Geen van die beide da
mes vertoeven in myn huis En dan, ik
heb op het oogenblik in het geheel geen
patiënten....'"
„Noch vergunning om patiënten op
te nemen," vulde Michael aan „Tk heb de
moeite eens genomen de registers na te
slaan zelfs midden in den nacht zijn
zU daartoe beschikbaar omdat ik
vreesde dat die vergeetachtige autori
teiten je vele strafbare tekortkomingen
over het hoofd zouden gezien hebben;
het deed my genoegen te zien dat het
officieele geheugen de nocdige beschei
denheid in acht heeft genomen"
„Ik heb geen vergunning aange
vraagd". gaf Tappatt afgemeten ten
antwoord. Alle zinspelingen op zijn vroe
gere beroepshandelingen hinderden
hem geweldig. „Ik zie niet in waarom
ik je zou veroorloven een onderzode in
te stellen", ging hij voort. „Ge hebt
evenmin machtiging om als detective
op te treden dan ik om een krankzinni
gen gesticht te besturen. Je zou hier
kunnen beginnen bijvoorbeeld onder
de sofa", begon hy sarcastisch te wor
den, misschien heb ik daar de een of
andere gek verstopt!"
Dorn verfïet het vertrek, Eep door de
Breda IS tc Panama. Valparaiso n-
Amsterdam.
Reggestroom p. 19 Oucssant, West»
Afrika naar Havre cn Amsterdam.
Flandria 20 te Amsterdam v. Buenos
Aires.
Kangean p. 19 Gibraltar. Amster»
dam naar Java.
Tjimanoek 19 v. Sjanghai n. Dairen.
Prins der Nederlanden 19 v. Singa»
pore. Bataria naar Amsterdam.
Krakatau 19 v. Sabang n. Batavia.
Boschdijk 19 te Bel a wan Deli, Bata»
via n. Amsterdam.
Bali 17 tc Tjilatjap van Amsterdam.
Glamorganshire 19 tc Liverpool,
Vancouver n. oRttcrdam.
Alpherat 19 te Buenos Aires v. Rot»
terdam.
Alphacca 20 te Hamburg v. Rotter»
dam.
Amstelland 19 17 u. v. Rio de Janeiro.
Amsterdam n. Buenos Ayres-
Alkmaar 19 21 u. 500 mijl van Land's
End. Valparaiso n. Amsterdam.
Atlas 19 v. Santa Marta n. Cristobal.
Alkaid 19 tc Suez, Bombay n. Rot»
terdam.
Andijk 20 te Calcutta v. Rotterdam.
Breedijk 19 te Boston. Java n. New»
York.
Blommersdijk 20 van Rotterdam n.
Quebec.
Buitenzorg 20 6 u. van Port«Said.
Bovenkerk 19 te Antwerpen. Ran
goon n. Rotterdam-
Ceres 20 te Hamburg v. Bremen.
Drcchtcrland 20 tc A'dam van Ham»
burg.
Delfland 20 te Hamburg v. Bremen.
Fauna 19 v. Monrovia n- Cape Mount
Gaasterdijk 19 tc New York van
Rotterdam.
Helder 18 te Lome v. Amsterdam.
Heemskerk 19 te Kaapstad van
Rotterdam.
Insulinde 19 19 u. te Marseille, Ba»
tavia n. Rotterdam-
Johan de Witt 20 v. Colombo, Am»
sterdam naar Batavia.
Jagersfontein 18 tc Marseille, Beira
naar Rotterdam.
Kota Gedé p. 20 4 u. Perim, Rotter:
dam n. Batavia.
Kedoe, p. 19 18 u. Sagres. Batavia
naar Rotterdam.
Kinderdijk 19 tc Los Angeles, Ant»
werpen n, dc Pacifickust.
Kilstroom 20 tc Hamburg v. Rot»
terdam-
Koningin der Nederlanden 20, 10 u..
te Amsterdam v. Batavia.
Leerdam 20 v. Antwerpen naar N.
Orleans, p. 20 Vlissingen.
Medan 20 te Hamburg v- Rotterdam.
Meerkerk p. 19 Ouessant. Rotterdam
n. Calcutta.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Ct». per regel.
bestrijdt met auccci
Rheumatiek - Jicht - Griep
Steken in de Zij en Hoest
Bij Apotheken en Diogitlen
heele dooi f0 75. ha Ire dooi 0 45
Vincennes. 19 October.
Onze Paryschc correspondent be
schrijft zyn indrukken van de plaats
des onheils aldus:
Het is reeds donker wanneer we de
plaats naderen waar een uur te voren
dc etagewoning in elkaar zakte. By de
Place Diderot reeds is er geen doorko
men meer aan. Honderden agenten die
'.n alle haast uit Parijs zyn gestuurd en
verscheidene compagnieën infanterie
hebben alle toegangswegen tot de Rue
La Jarry afgezet om het ODruimings-
vork niet te belemmeren. De brandweer
auto's worden alleen doorgelaten. Maar
jp vertoon van de kaar; mogen we ver
der. Helaas niet vroeg genoeg om een
sinister tafereel te onücopeneen arme
vrouw die smeekt om te worden doorge.
laten omdat haar man werkzaam was in
het huis dat als door een reusachtige
hand in elkaar werd gedrukt.
Men kan zich nauwelijks voorstellen
dat hier een woonkazerne van zes éta
ges heeft gestaan. Men ziet in het
schijnsel van de lantarens en schyn-
sverpers die de brandweer heeft opge,
steld slechts één hoop steencn en plan
ken, een berg niet hooger dan enkele
meters. Alles is verpulverd, in elkaar ge
drukt, plat geslagen. En onder die mas,
sa moeten vijf en twintig werklui lig
gen. verpletterd onder het enorme ge
wicht van steenen. cement, kalk, plan»
ken en ijzeren binten. Het is heel be
grijpelijk dat de leiders ran het oprui-
tningswerk eerst niet weten hoe ze daar.
mee aan moeten, waar men zal begin
nen te graven, want er bestaat nog hoop
iat enkelen slechts bekneld zullen zyn
on graven zou nieuwe instortingen met
zich kunnen brengen. Vrijwel machte
loos staat men tegenover deze ontzet,
tonde catastrophe. Zeker vijftig man
staan om de onheilsplaats, maar men
hoort geen woord. Ieder is te zeer on
der den indruk I>an klinkt zachtjes een
commando en men begint te graven van
drie kanten en het verpletterde mate
riaal weg te voeren. Luguber werk. 't Is
geheel donker nu. Aan het einde van de
Rue La Jarry ziet men donkere schim
men; de auto's van de hospitalen die ge
reed staan. In de verte hoort men ge
roezemoes van stemmen, van de menigte
die met kracht moet worden terugge
houden
E-cn groepje werklui schuilt bU el-
ccar. De groote kerels huilen als kin
deren. Het ziin de enkelen die tijdig
het gevaar hebben gezien en die zich
wisten te redden voor de boel in elkaar
zakte. We vinden er een jongen kerel.
die ons vertelt hoe het ongeluk gebeur
de. Hij was op de vierde verdieping be,
rig. samen met een ouden werkman, om
deuren te plaatsen. Opeens voelden ze
dat de cement-vloed onder hen begon
te zakken. Wel hadden zij buiten twee
werklui gezien die teekens maakten,
maar zy hadden er geen acht op gesla
gen, Teen zakte het huis in elkaar. De
jongste kwam er goed af. slechts met
enkele builen, maar de oude man werd
bedolven onder de steenen en toen men
hem bevrydde, was hU reeds dood.
Vijf aooden zyn nu reeds gevonden,
maar hoeveel liggen er nog onder die
lawine? Zeker twintig, meent de een. Er.
ze sommen namen op, meestal namen
van Italianen, droeve lange lüst var.
slachtoffers.
Maakte het niet- een razend la
waai toon alles naar beneden kwam?
Neen, integendeel, zoo vertelde
een van de ontsnapten ons. Het was In
het geheel geen slag, maar als een wer
velwind. Een enorme wolk stof steeg al
leen cp. zoodat we in de eerste tien
minuten zeker niet konden zien wat er
was gebeurd. Ik stond buiten en zag
het gebouw wankelen. Maar dc wolk-
was zoo dik dat niemand in het eerst
te hulp kon snellen.
Stilte daar, commandeert een
stem.
En we luisteren allc-n met ingehouden
adem. Héél onduidelijk, van onder de
steenmassa klinkt een stem:
Hulp Hulphier lig ik......
gauw, ik stik.... hulp
De schoppen en instrumenten worden
op zij gesmeten. De helpers beginnen
met hun handen te graven op de plaats
van waar de stem komt De lichtstralen
worden op de plaats gericht waar men
den ongelukkige hoopt te vinden. Maar
onder een dikken laag cement vindt
men ijzeren stangen en platen die met
moeite worcen verbogen. Eindelijk komt
de opening vrij. Onder het invallend ge.
steen te is een ruimte vry gebleven en
daarin ligt een mensch. Hy heeft nog
het volle bewustzijn, kan zijn naam noe
men, maai- wanneer de dokter hem
voorzichtig uit den kuil trekt haalt hU
diep adem, voor de laatste maalEen
auto nadert.weer wordt een doode
weggereden.
De Justitie is thans ter plaatse om
het onderzoek in te stellen. En daar
wordt een naam geroepen: Provini
Het is tragisch om te zien hoe hij on
der den indruk is van het gebeurde
dekens open, en trad weer in het dag
licht.
„Dat is et*, zeer luchtig vertrekje",
merkte hij droogjes op. „Is dat ook voor
patiënten?"
„Menigeen die den nacht onder den
blooten hemel moet doorbrengen, zou
blUde zUn in dat vertrekje te mogen
slapen", antwoordde Dr. Tappatt op
zalvonden toon. en een oogenblik liet
Michael in een leelUken grijns zUn tan
den zUn.
„Ooit in de gevangenis gezeten. Tap
patt? Ik geloof he: niet. wel?" vroeg hij,
de trap weer bestijgende.
Niemand wist beter dan Michael hoe
de doctor aan een veroordeeling ontko
men was. doch dit was zUn manier van
liet toedienen van een waarschuwing.
„Die eer is mil nog r.let overkomen."
„Nog niet," verbeterde Dorn. „Dc cel
len van Dartmoor zijn oneindig gezon
der dan dat zwarte hol van Jou zoo
als je on den-inden zult. Versohe lucht
in overvloed, onbeperkte hoeveelheden
licht c-n het voedsel is er uitstekend."
Tappatt beet zich op de lip doch bleef
het antwoord schuldig.
„Wat is hierin?" HU was voor een af
gesloten schuurtje blijven stilstaan.
„Een auto van oen »n mijn vrienden.
Wil je dien cok zien?"
„Is het soms een blauwe Buick?"
„Ja, het is een Buick. geloof ik".
{Wordt vervolgd.);
De eerste Sigaret van zuiver
Turksche tabak in de practische
Amerikaansche verpakking.
TURKISH
gang en hield stil bU ae deur aan den
voet van «e trap, waarvan hy de kruk
omdraaide.
„De kamer van mijn huishoudster."
„Waai- is zy?" vroeg Michael.
„Zij is in de keuken."
Michael trad de kamer binnen, trok
de gordijnen omhoog en keek in het
rond. Hoewel hy door geen eikel toe
ken zijn geestestoestand verried, was
hij gerust, noch ongerust, over de geree-
delijkheid waarmede de vergunning tot
een onderzoek hem verleend was. Eer
der gezegd, verliep de zaak juist zooals
hij min of meer verwacht had.
,Er zijn boven twee kamers; wü je die
ook zien?"
Dorn knikte en volgde den man vlak
op de hielen naar boven.
,Dit is een kamertje dat ik zeker ge
bruiken zou indien ik zoo gelukkig was
een patiënt, te hebben." HU opende de
deur van hetgeen de kamer van Lois
geweest was. Zij was ledig; het bed was
van alle beddegoed ontdaan en de de
kens lagen netjes opgevouwen aan het
voeteneinde. Michael trad de kamer
binnen, inspecteerde de kleine badka
mer. morrelde aan de ramen, en kwam
er uit zonder een woord te zeggen. De
meeste vrouwen gebruiken hun eigen
parfum. Hy had opgemerkt dat Lois zich
altyd parfumeerde met lavendel in
de kamer hing óók de lucht van laven
del,
De tegenoverliggende kamer was
zelfs nog eenvoudiger gemeubileerd, en
zij was eveneens onbewoond. HU wist
dat zich tusschen ae zoldering en het
dak geen voldoende ruimte bevond om
iets anders dan een vrijwillige ver-
stoppeling te herbergen, en stelde zich
tevreden met een vluchtig onderzoek.
De andere vleugel van het huls was
nauwelijks bewoonbaar; op sommige
plekken was de hemel door de gaten in
het dak zichtbaar, en de vloeren van
de bovenverdieping waren verrot door
het regenwater en konden nauwe
lijks het gewicht van een kind dragen.
„Waar gaat die heen?" vroeg Michael,
toen hij de benedenverdieping van den
ouden vleugel geheel doorzocht had. Hy
wees naar een trap van een paar tre
den, die op een deur uitkwam.
„Dat is een soort van kelder; ge kunt
daar binnen gaan." zeide de airier ach
teloos. Michael stiet de deur open en
stapte een klein vertrek binnen. Een
beperkte hoeveelheid licht en lucht werd
toegelaten door een klein tralievenster,
dat in den muur aangebracht was, doch
het was zeer weinig, zoowel van het
een als van het ander. Er kon geen an
der licht of andere versohe lucht bin
nendringen. behalve door een ky'tgat
in de deur. Hij liet zijn e'.ectrischo lan
taren in het rond schUnen, cn zag in
een hoek een bed en een waschtafel. Hij
liep naar het bed, sloeg do opgevouwen
