H. D. VERTELLINGEN
4 wjma
Mavrides'
cent
FEUILLETON.
HetMysterie van Heath Hover
"AARLEM'S DAGBLAD MAANDAG 29 OCT. 1928
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden.)
Gezelschapsspel
door
JEEP DE GROOT.
De Marphersons hadden een „avondje"
Ze hadden dat tweemalen in de week.
"Want de Marphersons behoorden tot de
elite van het stadje. Hij was directeur
van een bank. zij was een elegant, pi
kant vrouwtje. Sinds drie jaren leefden
ze in het plaatsje. Sinds drie jaren
kweekten ze zorgvuldig den kennissen
kring, dien hij noodig had.
Jack Marpherson was een man. die er
niet onaardig zou hebben uitgezien, als
hij niet altijd z'n best had gedaan, voor-
el niet te jong te lijken. Om dit te be
reiken droeg hij een ullenbril en een
Irons tusschen z'n wenkbrauwen, ter
wijl hij alles vermeed wat andere jonge
mannen aardig vinden. Hij genoot dan
ook algemeen vertrouwen en achting,
hoewel de jeunesse dorée van het stadje
zich afvroeg, wat de mooie Lily eigen
lijk had aan zoo'n droogstoppel.
Lily zag er uit of ze duizend duivel
tjes in zich had. met haar krullende,
zwarte kopje en glinsterende, mooie
©ogen. Maar ze was een ingetogen huis
vrouwtje, dat geduldig de vervelende
vrouwen der belangrijke relaties zoet
hield en haar best deed, te passen bij
den vroeg-ouden, plcchtigcn echtgenoot.
Op dien avond keek Jack weer met
welgevallen naar haar. Toen ze trouw
den waren zijn ouders ongerust geweest.
Ze paste niet in het stijf, dor milieu,
waar echte jeugd als iets bijna zondigs,
in elk geval schadelijks-voor-zaken, werd
aangezien. Men had getracht er hem
van af te brengen, maar voor het eerst
had zich de jeugd doen gelden in het
•brave jongetje, dat zoo goed .plaoht
te leeren en z'n ouders nooit last -be
zorgde. Iets als een bruisende levens
vreugde was door hem heengegaan. Hij
herinnerde zich, dat hii in een zorge
loosheid, die hem geheel vreemd was,
gedacht had: er moge van komen wat
wil, ik laat haar niét. En hij had haar
met ongekende onstuimigheid omhelsd,
haar zijn lieve zigeunerkind genoemd,
gelachen om zijn moeder's sombere
voorspellingen, dat ze hem -tot een bede
laar en zwerver zou maken. Er waren
zelfs visioenen in hem verrezen van
zwerftochten door de wereld, als twee
vrije vagebonden. Van dat alles was niets
gekomen. Lily had zich erg goed ge
schikt, en zelfs zijn ouders waren vol
lof als ze soms kwamen logeeren. Wer
kelijk een uitstekend huisvrouwtje en
zoo ingetogen, zoo bedaard.... men zou
het nooit hebben verwacht
Jack dacht daaraan terwijl hij naar
haar keek. En had iemand in zijn hart
kunnen lezen, dan zou hij misschien met
verwondering diep onder zijn tevreden
heid een vage, vreemde teleurstelling
hebben ontdekt,
Lily onderwijl presenteerde versnape
ringen en babbelde ingetogen. Nu en
dan wierp ze een blik op haar man.
Wat zag hij er weer uit! Een grootvader
in zakformaat!
Waarom had ze liem eigenlijk ge
trouwd? Was hij toen' anders geweest?
Uiterlijk niet.... hij had altijd getrocht
ouder en bezadigd te lijken, had nooit
aan sport gedaan, nooit de frissche
vroolijkheid van de jeugd bezeten. Maar
iets anders was cr toch geweest, iets
dat ze veelde in zijn blikken, in de wijze
waarop hij haar omhelsde. Iets dat haar
dikwijls deed denken: hij is een stil
water.
Neen, hij was aprés tout geen stil
water geblekenhij was een brave
echtgenoot, die algemeen geacht werd.
Lily smoorde een zucht en stelde een
gezelschapsspelletje voor. Ieder zou op
een stukje papier iets schrijven, dat
alles zou ergens in een vaas geworpen
worden en dan zou men een voor een
een papiertje er uit halen en voor
lezen.
.Die vaas is er net goed voor", zei een
van de gasten en wees op een greote,
Japansche vaas. die op een piéde-stal
stond.
Men begon te schrijven onder alge
meen gegichel en gefluister. Een voor een
gooiden de gasten hun papiertje in de
vaas.
Toen alleh hun offer gebracht had
den. begon men in de vaas te visschen.
Het spelletje bleek werkelijk amusant.
De dikke dokter haalde er een briefje
uit, waarop stend: Ga zoo door! De
lange notaris, die de gepersonifieerde
droogte was, las de poëtische ontboeze
ming: GU zijt als een bloem, zoo lief
lijk en schoon»
Er werd hartelijk gelachen eri Lily
zegende haar inval. Eindelijk eens even
losbreken uit de verveling. O, eens vol
op Jong zijn, dwaas doen, plezier heb
benmaar het bleef altijd bij wat
Ingetogen genoegenalsof ze al oud
was. Soms overviel haar het wanhopige
gevoel dat ze oud werd, met iedere mi
nuut hier jaren ouder.
Ze grabbelde in de vaas. opende het
briefje en las: „Morgen om vier, als mijn
vrouw uit is".
Ze had het niet hardop gelezen en
met de snelle intuïtie van de vrouw
speurde ze cnraad, verklaarde lachend
dat dit een leeg briefje was en grab
belde opnieuw, waarna ze luid een mal
rijmpje voorlas. Niemand had eigenlijk
gelet op het voorval, behalve Jack, die
zich vaag verwonderde. Er was iets aan
haar geweest, dat hem vreemd voor
kwam.
Ook hij grabbelde nu, opende een
briefje en las: „Zoodra je man naar
kantoor is morgenochtend".
„Wel, wat is het?" werd er gevraagd.
.Jk ehhier staat niets op", zei
Jack haastig en grabbelde opnieuw.
Dien avond zit Lily in haar bed over
eind, in de stilte van haar slaapkamer
en staarde op het briefje.
Was het iets ofMorgen om vier,
als je vrouw uit isIn gedachten
ging ze den kring van haar gasten rond.
Neen, geen van die menschen zou een
dergelijk grapje uithalen. Dat briefje
meest al in de vaas hebben gezeten.
LUy dacht ingespannen na. Dus
iemand gebruikte die vaas voor corres
pondentievoor een ongeoorloofde
correspondentieAls je vrouw uit is...
Zij ging gewoonlijk om vier uur uit-
in ieder geval was ze het morgen van
plan geweestLily beet op haar lip.
Ze zag Jack's gezicht, voor zich, dat ge
sloten gezicht met den frons tusschen
de ocgen. Een stil waterwas hij
het toch geweest? Woede welde in haar
op. Want zij sloofde zich uit. verloochen
de haar jeugd, verdorde hier naast hem
en hij
Ze nam zich voor. dat het meteen
uit zou zijn. Morgen aan den dag her
nam ze haar rechten van jonge, vroolijke
vrouw. Naar den duivel met hun uitge
streken kennissen en hun deftigheid-
ze wilde genieten van het leven, wilde
plezier hebben, jong zijn met de jeugd!
Intusschen zat Jack overeind in bed
en staarde op het briefje. En allerlei
gevoelens wisselden in hem af, van
woede tot twijfel, van verbazing tot
Ja, tot een vage, vreemde vreugde.
Was het mogelijk, dat LUy niét het
stijve, nette vrouwtje was geworden dat
zijn ouders zoo prezen? Dat de kleine,
vroolijke duivel gebleven was, diep onder
het huisvrouwtje?
Hij dacht aan vroeger, hij voelde
weer iets van dat wilde, bruisende in
zich herleven, van de roekelooze onver
schilligheid, waarmee hij toen gezegd
had: er kome van wat komen wil
Den vojgenden dag observeerde hij
haar en verbaasde er zich over, dat hij
niet eerder gemerkt had, hoe oppervlak
kig het vernlsjc was van haar stijve net
heid. Wel, ze was eigenlijk nog altijd
zijn zigeunerkind met de tintelende
oogen.
En naarmate de dagen verliepen,
werd hij steeds verbaasder en cok steeds
Jaloerscher. Want Lily begon haar oudere
kennissen te verwaarlcozen. om te ten
nissen, te dansen, met jonge menschen.
Lily begc-n haar ingetogen kleeding te
verwisselen voor de vlotte, vroolijke en
elegante japonnetjes van vroeger. Kort
om, Lily was als gemetamorphoseerd en
geen wonder dat Jack dit aanzag voor'
het werk van dien onbekenden andere die
eens zijn briefje in die vaas gestoken
had.
Hij zag in, dat er maar twee wegen
waren, of met Lily sprekenen dan
was er kans, dat er een breuk kwam
voor altijdof wel. trachten haar te
heroveren, want eens was het hem toch
gelukt, haar te winnen, tusschen zoo
veel knappere, aantrekkelijker jonge
lui.
Jack begon zijn vrouw het hof te
maken. Hij schafte ziln ullenbril af en
begen zich keurig te klceden. Wat hem
een deel van de algemesne achting
kostte, maar aantrekkelijk in uiterlijk
deed vooruit gaan. Hij begon, om haar
niet uren kwijt te zijn. mee te gaan
tennissen. mee te gaan dansen.
IHet duurde een half jaar. Toen waren
ze dol op elkander. Jack's ouders zucht
ten zwaar en de diverse deftige relaties
;chudden het hoofd en zeiden afkeurend,
dat je we! zien kon. dat hij toch nog
wel erg jeng was. Maar het raadsel van
de vaas werd opgelost, teen op een dag
Jack bij zijn moeder kwam, die hem
destijds de vaas had cadeau gedaan.
Stel je voor, zei ze, wat een tijden!
Gisteren komt het jonge mevrouwtje
M. bty me en vraagt me, na veel om
haal, waar toch de groote Japansche
aas is gebleven. En toen ik vertelde,
dat ik die aan jullie had gegeven, riep
ze uil: O. maar er moeten twee brief
jes !n zittenHet schijnt, dat ze die
vaas van ons zoo'n beetje als briefbox
gebruikte. Schandelijk, niet?
Jack biechtte dien avond zijn vrouw
z'n kwade vermoedens op. En wat haar
betrofZij zweeg.
Ze vond het niet noodig hem te ver
tellen, dat ze jaloersch op hem was
geweest. Mannen zijn al ijdel genoeg van
nature.
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN
a 60 Ct». per regel.
Stofzuigerhuis MAERTENS
BARTELJORISSTRAAT 16
TELEF. No. 10756 5
Apex Klop-Veeg-Stofzuigers f 175.
HET TOONEEL.
DE JUBILEUM-VOOR.
STELLING VAN MEVR.
ESTHER DE BOER-VAN RIJK.
„EEN MOEDER".
„Er zijn menschen, die meenen zich te
moeten beklagen, wanneer zij op hun
75-jarigen leeftijd nog moeten werken
Gij niet aldus! Uw werken is uw lust en
uw leven, gij voelt u niet oud, gij zoudt
niet anders wenschen!" zei Carel van
Hees in zijn van groote hartelijkheid ge
tuigende toespraak Zaterdag tot me
vrouw de Boer—van Rijk. Wij zagen het
hoofdje van mevrouw de Boer met de
neepjesmuts ontkennend heen en weer
schudden, toen Van Hees zeide. dat z;l
nog niet rusten wilde en zij knikte hem
toe bij de woorden, dat werken haar lust
en haar leven is.
Wü hebben er dankbaar voor te zijn,
dut deze vijf en zeventigjarige er zoo
over denkt,t want hoe veel zou ons ont
vallen, wanneer wij niet meer van haar
groote kunst zouden kunnen genieten.
Hoe heeft zij ons weer in de rol van da
moeder in het tooneelspel van Cor Her
mus overtuigd van haar pure, innige
kunst, vooral in dat derde bedrijf, toen
dat kleine figuurtje, onbeweeglijk daar
staande met den rug tegen de schrijl-
tafel heel het rumoerige tooneel met
haar stille spel beheerschte. Zij sprak
geen woord, wij zagen enkel maar het
fijne profiel van dat strakke, expres
sieve, bleeke gezichtje onder de neepjes
muts en hadden nergens anders aan
dacht voor dan voor die zwijgende en
toch zoo veel zeggende moeder. Het was
subliem! En welk een innigheid in dat
toon cel tje met den pastoor! Hoe teer en
zacht klonk die stem, maar toch weLk
een expressie, welk een voortreffelijke
dictieZelfs toen zij fluisterde ging er
geen woord tot in den versten hoek van
da zaal verloren. Een voorbeeld geeft
deze 75-jarige, zoo scherp en zuiver.ar-
tlculeerende kunstenares aan de jongere
artisten, die langzamerhand zoo non
chalant gaan spreken, dat men hen soms
Op de derde rij stalles al niet meer ver
staat. Hoe geeft deze vertegenwoordig
ster van de oude school nog steeds tref
fend het bewijs van een machtig kun
nen alleen reeds in haar dictie, zonder
dat zij ooit als de jongeren les in
spraakkunst en ademhalingstechniek
heeft gehad 1
Het is alleen den werkelijk grootere
gegeven om met schijnbaar zoo weinig
middelen zoo veel te bereiken. Dit spek
zoo wars van alle uiterlijke effecten, zoo
zuiver en eerlijk, zoo krachtig van uit
drukking, het is het geheim van de zeer
bijzondere kunst van mevrouw de Boer
van Rijk.
Het stuk van Cor Herraus, wij hebben
het Zaterdag aanvaard om de rol van
de moeder en daarom alleen. Want als
wij na jaren dit ouderwetsch-realistt-
schc tooneelspel met melo-dramatische
inslag o, o, die idooot, al werd .hij
door de Haas dan ook voortreffelijk ge
speeld! reeds lang weer vergeten zul
len zijn, dan zal het kleine figuurtje van
Josien, het oude moedertje niet deneep-
jes-muts, zooals mevrouw de Eoer liet
ons gaf, in onze herinnering voortleven.
Om haar was het publiek in zoo groo-
ten getale Zaterdag naar den schouw
burg gekomen, over haar willen wij du-
maal alleen schrijven. Toen mevrouw de
Boer na het laatste bedrijf tusschen
haar confraters en confrateressen op
het tooneel stond, sprak de heer Tjebbo
Franken namens de feestcommissie in
hartelijke bewoordingen haar toe. K5J
zeide terecht, dat 75 jaar geen ouderdom
was voor een vrouw als deze jubilaresse.
die in het maatschappelijke en in haar
kunst nog een voorbeeld was van jeugd.
Dr. Franken weuschte haar driedubbel
geluk, met haar 75-jarig feest, haar 55-
jarig tooneel jubileum en de haar toege
kende zco zeer verdiende konink
lijke onderscheiding en hij herinnerde
aan het onnoemelijk vele, dat mevrouw
de Boer het Hollandsch publiek in haar
rijk leven heeft geschonken. Een fraaie,
groote bloemenmand was slechts een
bescheiden getuigenis van den eerbied
en de liefde der Haarlemmers voor de
groote kunstenares.
Daarna was het Carel van Hees, die
als directeur van den schouwburg me
vrouw de Boer zijn hulde bracht en o.a.
woorden sprak, door mij in het begin
van dit verslag reeds aangehaald. Ook
hij bood namens den schouwburg
bloemen aan en sprak als zijn wenscb
uit, dat mevrouw de Boer nog zeer dik
wijls en in de volle kracht van haar kun
nen op het Wilsonsplein zou mogen op
treden.
Toen was het woord aan het publiek,
dat met een donderend applaus dezen
wensch van den heer Van Hees beze
gelde. Bescheiden trokken de artisten en
de sprekers zich terug en alleen nog het
kleine figuurtje met de neepjesmuts
stond midden op het tooneel. Het pu
bliek juichte, het kleine figuurtje boog
en boog, het doek daalde en rees omhoog
en wij gingen daarna heen. dankbaar
dat mevrouw de Boer ondanks haar 75-
jarigen leeftijd nog steeds zooals ae
heer Tjebbo Franken had gezegd als
kunstenares zoo jeugdig Is gebleven.
J. B. SCHUIL.
NED. VEREENIGING.
HET 25-JARIG BESTAAN.
Het bestuur der Ned. Vereeniging van
Spoor- enTramwegpersoneel heeft thans,
bijgestaan door een daartoe benoemde
commissie; het programma vastgesteld
voor de viering van het 25-jarig be
staan der afdeeling Haarlem.
Voor de kinderen der leden zullen on
der leiding van de Vrouwenclub een
tweetal kinderfeestaniddagen georgani
seerd worden en wel op 22 November
voor de kinderen van 6 tot 10 jaar, op
29 November voer de kinderen van 10
tot 14 jaar. Beide voorstellingen zul
len worden gegeven in de Cinema.
De kinderen van 6 tot 10 jaar zullen
te zien krijgen een sprookjesfilm. een
komische teekenfilm en nog een komi
sche film welke geschikt zijn voor kin
deren van dien leeftijd. De kinderen
van ouderen leeftijd krijgen de film Pe
ter Pan naar het bekende kinderboek te
zien en nog een komische film, waar-
sohijnlijk een kinderfilm met Charlie
Chaplin in de hoofdrol.
Voor de leden en hunne huisgenooten
wordt op 17 en 24 November in de Ge
meentelijke Concertzaal een tweetal uit
voeringen gegeven, waaraan zullen me
dewerken ..Inter Nos", Willem van Ca-
pellen en de onder afdeeling van de or
ganisatie „Excelsior". Als feestredenaar
wordt aangekondigd de heer P. Molt-
maker, Bondsvoorzitter der organisatie.
Op de feestavonden zal worden op
gevoerd een symbolisch tableau, ont
worpen door den kunstschilder Huib de
Ru, waarbij onder anderen „Inter Nos"
het Bondslied der organisatie zal zingen
in een nieuwe door den heer Nico Hoo-
gerwerf gecomponeerde toonzetting.
Na afloop van de feestavonden zal
gedanst worden en voorts kan nog
werden medegedeeld dat het bestuur
maatregelen heeft getroffen om voor
zoover mogelijk de oprichters der afdee
ling aanwezig te doen zijn.
JONGEREN VEEpESACTIE.
EEN AFDEELING HAARLEM.
Er zal een oprichtingsvergadering ge
houden worden van een afdeeling Haar.
lem der Jongeren Vredes Actie Dinsdag
30 October S uur in de aula van het
Kennemer Lyceum, welke is uitgeschre
ven door esn comité van elf jongeren.
Op deze vergadering zal spreken de heer
Anton Hoytink, internationaal secretaris
der J. V. A. over Doel en Wezen dei-
Jongeren Vredes Actie. Het comité heeft
een oproep gericht aar. de jongeren van
Haarlem, waarin het constateert, dat de
wereldoorlog de oogen geopend heeft
voor de hel van den modernen krijg,
het geweten der volkeren heeft wakker
geschud, het geweten, dat de jeugd is.
De internationale oorlog is het nood
zakelijk gevolg van de structuur onzer
samenleving, in alles is oorlog, zegt het
comité. Daartegenover eischt ons gewe
ten den vrede, en daarmee een alge-
heele vernieuwing aller waarden, een
nieuwe wereld, een nieuwe economie,
een nieuwe politiek, een nieuwe moraal.
De Jongeren Vredes Actie wil zijn een
gemeenschap van jongeren, die, onver
schillig van welke richting, samen naar
mogelijkheden en oplossingen van deze
wereldvraagstukken willen zoeken. Het
comité wil om te beginnen door studie
de onverschilligheid, die in Haarlem en
omgeving nog heerscht, krachtig be
strijden.
Op de bijeenkomst van Dinsdagavond
zal een film vertoond worden, die de
zen zomer in het Vredeskamp te Om
men is opgenomen. De jeugd van alle
richtingen is welkom.
„GYSBERT JAPICX".
Het Frysk Selskip „Gysbert Japicx"
is voornemens op Zaterdag 3 November
a.s. in den schouwburg aan den Jans-
weg een buitengewone bueenkomst te
houden waarin zal worden opgevoerd:
„De Koekoek", tooneelspel in drie be
drijven van Jan Fabricius. in het
Friesch bewerkt door den secretaris, den
heer M. Oostenburg.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 6C Cts. PER REGEL.
EGYPTIAN CIGARETTES
Met 1 Coupon bij 10 Sigaretten.
Genève daar voedert hij vredig de duiven.
Rookt rustig zijn PRINCE, d'Assemblée is aan 't fuivenl
(Wordt vervolgd)
NEDERLAND—BELGIë.
VOORLICHTING GEVRAAGD.
Het Vaderland schrijft:
„Merkwaardig is het te zien. hoe grif
men in sommige Belgische bladen in*
nat op de absoluut onjuiste berichten
en de gefantaseerde teekeningen van
de Telegraaf over een eventueele nieu
we verbinding tusschen Schelde en
Rijn. Men stelt het daar eenvoudig voor
alsof de Telegraaf de spreekbuis van
onze regeering zou zijn! Men teekent
de kaartjes na en gaat er dan over
spreken alsof de Nederlandsohe regee
ring de daarop geschetste plannetjes als
voorstellen aan de Belgen zou hebben
voorgelegd. Daardoor kan bi) onze Zui
delijke buren de grootste verwarring
ontstaan.
„Wordt het niet tijd. zoo zouden fwü
willen vragen, dat cok onze regeering
eens ging spreken en aan onze Belgische
confraters duidelijk maakte, dat men
zich in België door de Telegraaf laat
misleiden?
Zoo er ooit behoefte was aan een com-,
muniquésitje, dan zeker nu wel".
KONINGIN EMMA IN DEN
HAAG GEHULDIGD.
INDRUKWEKKENDE
ZANGDEMONSTRATIE.
Op waarlijk indrukwekkende wijze
heeft de Residentie Zaterdagmiddag
uiting gegeven aan haar gevoelens van
aanhankelijkheid en sympathie jegens
de Koningin-Moeder-. Het majestueuze
Lange Voorhout met zijn deftige patri
ciërswoningen en zijn statige allées bood
een echt feestelijken aanblik door de
vele vlaggen, die waren uitgestoken,
schrijft de Tel.
Reeds lang voor drieën stroomden dui
zenden derwaarts om getuige te zijn van
de grootsche huldiging door het Haagsch
Comité voor Volksfeesten georganiseerd,
ter herdenking van den zeventigsten ver
jaardag van de Koningin-Moeder.
Voor het Paleis was een groote ruim
te afgezet, waar zich de Kon. Militaire
Kapel, de leden der 32 zangverenigin
gen en die der deelnemende verenigin
gen aan het défilé posteerden, waar
achter zich het publiek bevond, dat in
onafzienbare rüen zich over de geheels
lengte van het Lange Voorhout had op
gesteld tot nabij den Kneuterdijk en aan
de andere zijde tot nabij het Tournooi-
veld. Op tal van punten waren loud
speakers geplaatst, aangeboden door Phi
lips en de Bell Telephone, zoodat, hoe
ver men ook wegstond, de muziek en
zang duidelijk kon hooren.
Tegen half vier weerklonk oorverdoo-
vend gejuich. Koningin Emma verscheen
op het balkon van haar Paleis, verge
zeld door verschillende leden van Haar
gevolg en eenige autoriteiten.
De dirigent van de zang- en muziek
uitvoering luit. Boer gaf direct daarop
het teeken voor den inzet en plechtig
klonk over het plein Gezang 4. met mu
ziek volgens Valerius: „De Heer is God,
en niemand meer".
Vervolgens werd ten gehoore gebracht
„Wilt heden nu treden", dat gezongen
door het koor van 1000 zangers en zan
geressen niet minder indruk maakte.
Een ontroerend moment was het toen
het machtige koor „Mein Waldeck" in
zette, dat niet was aangekondigd, om al
dus een verrassing te brengen.
Het Vlaggelied, Wij willen Holland
houen, een speciaal feestlied en het Wil
helmus werden vervolgens gezongen,
waarna een défilé gehouden werd.
PRINSES JULIANA.
Prinses Juliana heeft den Centraler.
Bond voor Inwendige Zending en Chris
telijk Philanthrcpische Inrichtingen
met een belangrijke gift voor zijn arbeid
verrast.
Prinses Juliana heeft het eerelidmaat
schap aanvaard van het Pilgrimfathers-
genootschan te Leiden.
DE TOL TE MUIDEN.
GEEN MAATREGELEN VAN
GED. STATEN.
Het lid der Provinciale sta/ten van
Noords Holland, de heer C. Thomassen
heeft Gedeputeerde Staten de volgende
vragen gesteld:
Welke is de rechtsgrond', waarop het
heffen van tol op d!e brug te Muiden
steunt?
Kunnen door Ged Staten, zoo noodig
na daartoe gemachtigd te zijn door Pro
vinciale Staten, middelen worden toege
past. welke een eind zouden maken aan
het voortbestaan van dien tol?
Hst antwoord van Gedeputeerde sta
ten hierop luidt:
Het recht tot het heffen van tolgelden
op de brug over de Vecht te Muiden be«
rust op verschillende octrooien der Sta;
ten van Holland en West-Friesland,
waarvan de rechtsgeldigheid, blijkens
een in het Rijksarchief ingesteld onder
zoek ook thans nog vaststaat.
Aangezien hun bekend is. dat om
trent den afkoop van den tol tusschen
het Rük en de tolgerechtigden, zijnde
Dijkgraaf en Hoogheemraden van den
Zeedijk beoosten Muiden. onderhaalde»
lingen gaande ziin. achten Gedeputeer*
de staten geen termen aanwezig hunner,
zijds maatregelen tot opheffing van den
tol te overwegen.
VECHTPARTIJ TE
ROTTERDAM.
MET EEN ALARMPISTOOL'
GESCHOTEN.
Vrijdagnacht hoorden 2 agenten, die
in de Lange Lijnstraafc te Rotterdam
surveilleerden, plotseling enkele schoten,
welke bleken te zijn gelost in een loge
ment aan den Nieuwen Vogelenzang,
meldt de N. R. Crt Zij gingen dadelijk
op onderzoek uit eri vonden in dit pandl
3 mannen, die zoo juist ernstig met eh
kaar hadden gevochten.
De 36-jarige zeeman J. R was aan
het voorhoofd en bij het linker oog ver
wond, de 35-jarige losse werkman C. H.
had een ernstige kaak wond en was en*
keie tanden kwijt geraakt en de 26-
jarige koopman in galanterieën F. T.
had een ernstige wond aan het achter,
hoofd. T. zei, dat hii in het logement
was gekomen, cm er te overnachten
en er toen ruzie heeft gekregen met de
beide anderen. Uit de ruzie was een
ernstige vechtpartij ontstaan, waarbij T.
uit zelfverdediging eemge schoten heeft
gelost met een z.g.n alarmpistool. Of
de wonden inderdaad door dit pistool
zijn veroorzaakt kon niet «worden vast
gesteld. De 3 mannen ziin in de ver-
bandkamer van den geneeskundigen
dienst verbonden. R. en T. ziin vervol*
gens opgesloten. II. is naar het zieken
huis aan den Coolsingel gebracht, waar
zou worden onderzocht cf de tanden
hem uit den mond zijn geschoten of
geslagen.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
AMSTERDAM UTRECHT
Nieuwendijk 225-229 Oude Gracht 151
,(Kcn verhaal van duistere krachten)
uit het Engalsch van
BERTRAM MITFORD
9)
En nu mijnheer Mervyn. zou ik
graag uw verklaring hooren
Zeker, laten we in de andsre ka-
mor gaan. d;a zal ik u een napier ge.
ven cm ann'.rekeningen te maken. Dat
zal uw notitieboekje sparen! Mcrvyr.
d. r-i z;Jn verslag, eenvoudig. duidelijk er.
be'inept. Er was maar een enkel detail
dat h'O oversloeg het vinden van het
metalen plaatje. Maar bil het gedeelte
cl.it bctiYkkhr; had op het verschijnsel
cf zinsb:roccheliikg van de opengaan
de duur, koken ziin beide toehoorders
fumdrehtig op. Want van de vreemde
legenden, ölc omtrent Heath Hover de
rond?, deden, hadden ze wel gehoord.
Zco zeker als ik hier zit. ging do
verteller voort, die manifestatie, die
inbeelding, als u dat liever wilt was
de aanleiding dat ik ziln leven redde,
want als ik dat niet gezien had. wel.
dm had hü kunnen roepen, zonder dat
ik hem gehoord zou hebben.
Per slot van rekening zou het op het
zelfde neer zyn gekomen, aooals de za
ken nu staan.
De inspecteur logde zijn vulpen neer.
--- Mijnheer Mervyn als u het toestaat,
zullen we die deur eens onderzoeken en
meteen eens kijken wat er achter ligt.
Zeker! zei Mervyn en hii sloot ri:-
ade van zijn schrijftafel open. waaruit
hij een langen, bruinen, zwaren sleutel
3 voorschijn haalde.
Kijkt u maar! zei hii. Die lag
onder een stapsl papieren, daar bewaar
ik hem altijd. Toch ging die deur van.
zelf open!
U hebt sterke zenuwen. Mijnheer
Mervyn, zei de inspecteur, ietwat kortaf
misschien, terwijl hii den sleutel aan
nam, die de ander hem toestak.
Hoewel het slot een beetje stroef was.
draaide het toch gemakkelijk open. Een
zwarte ruimte gaapte hen tegen en een
muffe en toch kille schimmelige lucht
t'.ceg hen in het gezicht
Wacht even tot ik een paar kaar
sen gehaald heb! zei Mervyn Het vol
gende oogenblik waren ze alle drie ge.
wapend met een kaars.
Ik moest maar liever voorgaan!
voegde hü eraan toe. bil intuïtie de ge
dachte radend, die den inspecteur door
het hoofd flitste. Het zou anders ge
makkelijk zijn geweest voor hem, cm
terug te springen en de deur achter hen
in hei slot te gooien. Dat zou hem en
kele uren voorsprong bezorgd hebben.
Zulke dingen gebeuren!
Ze voelden alle drie een hevige rilling
toen ze de bedompte mufheid van den
kelder ingingen. De muren glinsterden
van vocht evenals de sternen vloer.
Maar er was nergens, een onderbreking
in het zware metselwerk, behalve een
opening van nauwelijks een decimeter
breed die lucht, maar geen licht toe
liet.
De inspecteur stelde een nauwkeurig
onderzoek in naar vloer en muren, maar
er was geen teeken dat er sedert eeuwen
iets veranderd was
Myn overtuiging is. dat dit hol
niets meer den een eenvoudige wijnkel
der is, zei Mervyn. toen zii de stscnem
trap weer opklommen zonder dat een
enkele ontdekking hun moeite beloond
had.
Alleen al het feit dat er een on-
gebruikt gewelf zooals dit. ender het
huis is, is al voldoende om allerlei grie
zelige verhalen te doen ontstaan. Maar
toch, als die dcuremgeschiedenis van
gisterenavond een gezichtsbedrog ge
weest is, dan zal ik nooit meer mijn
eigen oogen vertrouwen En nu. ver
volgde hij. toen ze weer in het dag
licht stonden voor we naar het gat in
het ijs gaan kijken, hoe zou het zijn a'-s
we eens een kleine hartversterking na*
men?
De dokter had daar wel ocren naar,
maar de voorzichtige inspecteur bedank
te. Mervyn, die ook deze weigering door*
zag. haalde een nieuwe flesoh te voor
schijn met nog onverbroken capsule en
trok daar de kurk uit. Ook zette hij min
of meer opvallend een onaangebroken
syphon op tafel. Terwijl hii zoo bezig
was kwam het ponykarretje met den
ouden Jee aansnellen.
Dezen wilde de inspecteur nu ook on,
dervragen. Misschien doordat hij niet
tegenstaande ziins meesters verbod zich
toch een weinig verkwikt had door het
consumeeren van een paar stevige bon
reis op zijn terugweg een paar mijlen
voor huis. was hii in staat deze vragen
rechtuit en tamelijk helder te beant
woorden. hoewel hij meer dan eens, a!s
zijn kalmte hem in den steek liet, terug
kwam op zijn hoofdverklaring: Ik
hob hier gisterenavond geen vreemde:!
meneer gezien. U weet wel dat ik dat
dadelijk gezegd heb, meneer Mervyn. Ik
heb hem niet gezien.
Niemand beweert dat. Joe. suste de
inspecteur. Je zag hem vanmorgen
voor het eerst, toen hii al dood was.
Dat is de waarheid, meneer Nashby.
Nog een ding. meneer Mervyn, als
u het goed vindt, zei inspeoteur Nashby.
Ik zou neg graag wel even in deze k?.:
xr.er rondneuzen. Hü keek op den grond,
onder den divan, in kasten en laden,
terwijl hij de grappige oude vazen op
den sclicorsteenmantel niet oversloeg
De eigenaar, die er voor het uiterlijk on
bewogen bijstond, had zoo zijn eigen
gedachten.
Maar dat had de inspecteur ook.
Wie ook de oorzaak van des vreemde,
lings dood geweest mccht zün. hij was
niet van buitenaf gekomen!
Tosn begaven ze zich naar de plaat-
van de redding. Langs het bosebpad
wees Mervyn de half door latere
sneeuw uitgewischte voetstappen van
hemzelf en den geredden vreemdeling
aan, ook de nog heelemaal versche spo
ren, die hy en de oude Jca dien morgen
gemaakt hadden, bii de tochten, die ze
onafhankelijk van elkaar naar die plek
hadden gemaakt. Van deze scoren nam
Nashby zorgvuldige opmetingen.
Zie zoo. zei Mervyn. toen ze op de
bewuste plaats aangekomen waren
nu zult u zien. dat er een nieuw vüesje
Us over het gat gekomen is. maar de lad
der zit nog, waar ik haar heb laten
steken. H:t water is meer dan twintig
voet diep hier, maar het grootste raad
sel voor mij is hos ter wereld die stak
ker op hat ijs gekomen is. Naar mijn
meening staan we voor een buitenge
woon mysterie.
Dat zcu mii inderdaad niet verba,
:sn, mijnheer Mervyn, beaamde de in
specteur crcogjes.
Zouden we zün voetstappen nies
kunnen zien aankomen? opperde de
dokter, Dan konden we er eenig idee
van krijgen van welken kant hij kwam.
En aan kenden we in die richting na
vraag doen. antwoordde deze.
Maar dat plan, heswei goed bedeeld,
was moeilijk uit te voeren. Ds voetstap
pen waren vrijwel uitgewischt door de
sneeuw, die later go vallen was Op scm*
mige plekken zelfs heelemaal. En zij
schenen uit geen enkele directs richting
te komen Het spoor zigzagde en draai
de, alsof hij, die het gemaakt had. op
goed geluk in het rond had gezworven,
en ze verloren zich eindelijk Ln een
soort dalletje. Maar juist de onregehra*
tigheid van het spoor verklaarde hoe
kot kwam, dat de vreemdeling zoo regel
recht het gevaar tegemoet gestapt was.
Hü was blijkbaar verdwaald geraakt in
ie dichte bosschcn en blii geweest dat
hij bij deze lange, breed e oven ijsstrook
kwam die er zoo sterk uitzag
Nu zou ik u villen voorstellen, om
eerst te gaan koffiedrinken, zei Mervyn.
Daarna kunnen we het spoor weer op
vatten. waar we het verlaten h-bben.
Dat is nog zoo'n kwaad idee niet,
stemde de dokter van ganscher harte
in. Dat is heel vriendelijk van u. mün-
heer Mercyn. Ik ben al een heel tijdje
bezig geweest, voor ik hierheen kwam eu
na het ritje in de opwekkende lucht,
lukt mür. ontbijt al heel ver achter me
te liggen.
.(Wordt vervolgd.).'
