H. D. VERTELLINGEN
J Brandwonden
Kloosterbalsem
FLITSEN
KINADRUPPELS
FEUILLETON.
HetMysterle van Heath Hover
HAARLEM'S DAGBLAD
VRIJDAG 2 NOV. 1928
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden.)
Het tuinhekje piept
door HANS DE LA RIVE BOX
Ik wil u de tragedie vertellen van de
drie gebroeders Witzand.
Zij woonden in een kleine, witte villa,
ergens buiten het kleine provinciestadje.
Langs hun huisje lijnde de breede straat
weg naar de volgende stad en achter
„Zonlust" plekte de uitges<rekte heide.
Deze drie mannen waren eenigszlns zon
derling en de erfenis van hun enkele
jaren geleden overleden vader, stelde
hun in de gelegenheid een sober, doch
niet bekrompen leven te leiden. Geen
van hen verdiende nog iets extra met
arbeid op kantoor of zoo, daar zij dooi
de erfenis niet behoefden te werken. Zij
waren echter niet lui maar brachten al
hun tijd zoek met het verzamelen van
schilderijen en oud kristal. Wanneer zü
den geheelen winter verzameld en opge
kocht hadden van leveranciers in oud
heden en ook kleinere opkoopertjes. dan
richtten zü in de lente hun serre in als
etalage en in de zomermaanden gingen
hun antiquiteiten grif van de hand bij
vreemdelingen, die het stadje passeer
den of in het nabijgelegen badplaatsje
logeerden.
Deze handel vereischte weinig energie,
daar zij zelf nimmer de stad in behoef
den te gaan, omdat er menschen ge
noeg met aanbiedingen bij hen kwa
men. 's Winters rookten zij kalm hun
pupje, luisterden naar de radio, lazen
veel en bespraken de politiek en het
weer. Alleen 's zomers was him vrije
tijd .beperkt, omdat zij dan een voor een
de klanten moesten bedienen. Zij waren
geen van drieën getrouwd, omdat zij in
.principe tégen het huwelijk waren en
hun bezadigdheid was in hun woonplaats
algemeen bekend. Zij gingen nimmer
naar de soos, wandelden weinig en wer
den af en toe alleen op de heide gezien,
waar zij met hun drieën 's avonds wel
eens plachten te wandelen. Zelfs geen
der drie kerkjes had een van hen 's Zon
dags binnen zijn muren gezien.
Toch waren de broers geen dooie dien
ders. Integendeel! De oudste. Henry, kon
dikwijls heel geestig uit den hoek schie
ten en de jongste. Dirk, was bekend om
zijn prettig karakter. Ongetwijfeld was
Nico, de middelste het minst opvallende
type. Maar hij was weer degene, die de
beste prijzen ln den zomer maakte en die
het meeste verstand van kristal had.
Hun leefty'd lag tussohen dq veertig
en vijftig jaar en alle drie waren zij ge
zond, sterk, hoewel een beetje ouder-
wetsch van opvatting. Dat zij ook niet
al te snugger waren, hoewel betrekkelijk
moedig, moge volgen uit het zonderlinge
avontuur, dat zü op *n warmen Augus-
tusavond meemaakten.
Zij hadden dien Woensdag aardig za
ken gedaan en voordat zij ieder hun
slaapkamertje op de eerste verdieping
opzochten, telde Henry, als oudste het
ontvangen geld na, terwijl Nico alvast de
huishoudster opdracht gaf. de gordijnen
in serre cn achterkamers te sluiten Dirk
keek liet avondblad nog in en klopte
tevreden zün püp uit. Iets typisch van
hun karakters was, dat zij elkaar zonder
woorden of uitleggingen, b^na onmid
dellijk begrepen. Nimmer hadden zu
een meeningsversohil!
Toen het geld geteld was, schreef
Henry de verschillende bedragen netjes
in de boeken en na ieder nog een glas
melk te hebben gedronken, spoedden zij
zich naar boven. Ook de hulshoudster
zocht haai- kamertje op en spoedig was
het villatje „Zonlust" in diepe ruste-
Midden in zün slaap, het was toen
tegen twaalven, werd Dirk wakker. Eerst
meende hü. dat het door dc loomc hitte
kwam, doch na enkele seconden herin
nerde hü zich. heel llauwtjos een gep.ep
te hebben gehoord. Hü was een man van
daden en na een chambercloack te heD-
ben omgeslagen, stapte hü in zün pan
toffels en wekte hü zün beide broers.
Met hun drieën hepen zü vervolgens op
hun teenen naar beneden en voor de
deur van de eetkamer beraadslaagden zu
fluisterend.
Het was wel eigenaardig, dat zu, zon
der het elkaar te hebben gcopenoaard,
alle drie instinctief aan een inbraak
dachten.
Henry, als oudste en moedigste, open
de toen de deur en een koele wind kwam
hun tegemoet. Daar de ramen van serre
en achterkamer gesloten moesten zün,
was deze tocht natuurlük verdacht. Zü
maakten lioht cn keken zwügebd
naar de ruine ln de serre.
Het kwartier, dat zij met ernstige ge-,
zichten hun kostbare etalage inspecteer
den,verliep oveneens in doodsche stilte.
Het was elndelük Nico, d»e somber naar
het ingedrukte venster liep cn nauw
keurig naar sporen zocht.
„Minstens duizend gulden schade...."
zei Dirk elndelük. Zün broers knikten
en hadden eveneens dit bedrag uitgere
kend. Een handige insluiper had zijn slag
geslagen en zeer waardevolle kristallen
oudheden gestolen
Dien nacht werden de drie bedden niet
meer beslapen cn zv.'Ügend. af en toe
fluisterend brachten de broers de verdere
uren in hun eetkamer door.
En toen de zon reeds zijn eerste stra
len over de paarse heide wierp waren
zij tot de conclusie gekomen, dat Dirk
gewekt was door het tuinhekje, dat de
laatste weken hinderlük piepte. Het
moest veroorzaakt zijn door den inbre
ker, toen hij den aftocht blies
Zü dachten er niet aan de politie te
waarschuwen, omdat zij geen publiciteit
wenschten. Maar van dien nacht af
waakten zij ieder om de beurt twee volle
uren. Wanneer om tien uur precies Hen
ry en Dirk naar bed gingen, versohanste
Nico zich in de serre, gewapend met een
splinternieuwe browning, terwü'l op de
nachtkastjes van zün brcers eveneens
zoo'n wapen voor het grijpen lag!
Tien nachten gebeurde er niets. Toen,
eveneens op een warmen nacht, terwijl
Henry juist de wacht van Nico had over
genomen. en het twaalf uur geslagen
had, hoorden zün luisterende ooren.
het piepen van het hekje.
Hij rende met onhoorbare sprongen
naar boven en geen twee minuten later
waren de drie mannen in de serre. Zij
klemden hun wapens in de hand cn zwe
gen. Zü wisten wat hun te deen stond en
de tien nachten, dat zü vergeefsch ge
wacht hadden, hadden hun wraak in he
vigheid doen toenemen. Dat de gelukkige
diel' terug moest komen, stond bij hen
vast als -een paal boven water.
Zü staarden van achter de gordünen
naar buiten en zagen in het flauwe
maanlicht het wit van het hekje. Zü za
gen nog meerhet hekje 2inz lang
zaam open! Doch teen het een hoek van
ongeveer vijf en veertig graden maakte,
bleef het stil staan en plotseling ging
het even langzaam weer terug in zijn
ouden stand.
„Nufluisterde Henry slechts. En
meteen schoof hü de goed geoliede schuif
deuren vaneen. Hun armen strekten zich
tegelijkertijd en drie keffende revolver
schoten blaften hun glinsterende ko
gels door een nüdigen vuurstraal gevolgd
in de richting van de witte latjes.
Toen het geluid weggestorven was,
piepten slechts de opgeschrikte vogels
in dc boomen langs den weg. Henry tikte
een zaklantaarn aan en met him drieën
Hepen de broers over het grasveld naar
het hek.
In de ronde lichtbundel zagen zü
slechts het stuiptrekkende lijf van een
mageren straathond en op de witte verf
van het piepende hekje glinsterden de
weggespatte bloeddruppels
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
zijn pijnlijk en duren lang omdat
B de huid vernield ia. A kker's Kloos-
Jf terbalsem er op verdrijft dadelijk
de pijn. doet de blaren verdwij-
J nen en ge houdt geen litteckcns.
t ,,Geen goud
zoo goed"
VEREENIGING „HET HOOGELAND"
Dezer dagen vergaderde te Haarlem
ten huize van mevrouw van Dam, Ga-
renkokerskade 40, voor 't eerst het Pro
vinciaal Bestuur, gekozen uit de Drie
Cents Fonds-afdeeiingen in de provincie
Noord Holland, tot steun van den arbeid
der vereeniging „Het Hoogeland", in
hare kolonies „Het Hoogeland" te Beek
bergen. „Filadelfia" tc Vries en „Wilhel-
minahoeve te Opende Gr.
Als presidente werd gekozen mevr. van
Dam, te Haarlem, als secretaresse mej.
E, v- d. Bilt, Züdstraat 191 te Aalsmeer,
als penningsmeesteresse mej. Br. Aal
der tsz, Breestraat te Enkhuizen.
Wegens toenemende uitbreiding van
het werk der vereeniging in en bulten
de kolonies, besloot het Prov. Bestuur
tot een krachtige steunactie over de ge-
heele provincie, door het medewerken
aan het oprichten van Drie Cents Fonds
afdeelingen. door het houden van pro-
paganda-avonden in den komenden
winter, met vertooning van de nieuwe
film van het werk der vereeniging ln de
3 stichtingen.
Besloten werd zoo noodlg den Reclas-
seerings-ambtenaar der vereeniging
daadwerkelijk bijstand te verleenen ln
het werk der Reclasseering
MUZIEK.
CHOPIN-AVOND VAN DIRK
SCHaFER.
Chopin cn Schafcr dc namen zijn
voor Hollandsche ooren verbroederd.
Schüfcr is voor ons land de Chopin*
vertolker; berichten omtrent onverge*
lijkelijkc interpretaties door een Padc*
rewski, ccn Pachmann, komen slechts
uit den vreemde tot ons: hier komen
die grootcn niet. En zoo missen wij de
gelegenheid tot vergelijking van zijn
spel met dat van andere beroemde
Chopin*apostclcn. Enkele ccrste*rangs*
pracstatics. als van Joscf Pembour in
de Sonate op. 35, van Frieda Kwast—
Hodapp in op. 58 leveren nog niet vol
doende materieel voor een algemcene
waardebepaling. Maar zeker is het dat
Scheler met zijn Chopimvertolkingen
zijn hoorders in den loop der jaren
mi-nig genotvol uur heeft geschonken
cn dat zeer velen telkens opnieuw zich
daardoor aangetrokken voelen.
Zoo was ook gisteravond de Stads»
schouwburg goed bezet, al bood het
programma grootcndeels oude beken*
den. Het spreekt van zelf dat zulk een
avond noch op de voorgedragen wer*
ken noch op den vertolker een nieu*
wen kijk kan geven; wc kunnen de
ontvangen indrukken alleen aan die
van vorige keeren toetsen. En als ik
dat doe. wil het mij voorkomen dat
Schafcr gisteren niet in alle opzichten
ccn gelukkigen avond had. Er waren
natuurlijk niet weinige oogenblikkcn
van groote voortreffelijkheid, maar de
droomcrige atmosfeer waarin Schafer
zijn hoorders vaak zoo meesterlijk ge;
vargen weet tc houden was niet in die
mate als somwijlen aanwezig en werd
door ccn neiging tot overdreven ru»
bato verzwakt of verstoord, ln dc
richting van het clegant*virtuose gaf
dc pianist slechts in dc weinig gespeel*
de variaties op. 12 werkelijk uitmun*
tends tc hooren: een interpretatie die
geen gedachte aan ccnige tekortkoming
op 'deed komen- Maar dc Sonate op. 35
leed hier cn daar onder een zekere
ruwheid, die zich vooral in het eerste
hoofddeel manifesteerde. In het Trio
van het Scherzo weck dc polsslag van
den rhvthmus zooveel buiten de gren*
zen van het normale uit. dat een gra*
fischc voorstelling cr van een dokter
gewis tot het voorschrijven van ccn
digitalis'kuur zou gebracht hebben, cn
zelfs in dc Marche funèbrc werd de
marschidccc door rhythmische vrijhe*
den minder duidelijk. In dc finale
miste ik dc continuïteit, die dit perpe*
tuum mobile, unisono, sotto voce,
hebben moet, wil het ons de gebruike*
lijkc voorstelling suggcrceren van den
wind die over dc graven ruischt cn de
dorre bladeren doet warrelen. Zelfs
binnen den gezichtskring dezer voor*
stelling kan er nog genoeg verschil van
opvatting bestaan: Pcmbaur ontketen*
de een orkaan. Marcello Meijer hield
het geheel in één monotone suizing,
pedaalloos, pianissimo, om maar twee
voorbeelden te mcmorecren-
Onder het troppo rubato leed ook
nog dc overbekende Prélude op. 28 no.
15, onder den ruwen aanpak de Polo
naise op. 53, die hard in stee van he*
roidc klonk, doch waarvan het Trio
met de linkcrhand*octavcn meesterlijk
gespeeld werd. Mooie momenten ge.
werden ons in dc Fantasie op. 49 cn
dc Berceuse. Met dc Fantasie*Im*
promptu kan zelfs Schafcr ons geen
aparte indrukken geven cn de Wals in
Ges met zijn draaiorgclachtig Trio kan
ik nu eenmaal van niemand genieten-
De Ecossaises vormden het toegift, cn
behoorden met de Variaties op. 12 tot
het mooiste wat Schafcr gisteravond
gaf.
KAREL DE JONG.
ARROND.-RECHTBANK.
Botsing van trams.
Op oudejaarsdag 1927 werd te Half
weg de tram. die te half negen des
morgens uit Haarlem vertrekt, van ach
teren aangereden door een tram, die een
kwartier later vertrokken was en be
stuurd werd door J. de H. Deze bestuur
der stond Donderdag terecht; hem was
ten laste gelegd roekeloos te hebben
gereden. Er bestond veel belangstelline
van de zijde van het trampersoneel
voor deze zaak.
Getuige, wagenbestuurder Pool, was
dien dag met zün van Haarlem komen
de tram van drie wagens de brug over
het boezemwater bij Halfweg opgereden.
De tram bleef op die brug stilstaan,
naar later bleek omdat de spanning te
laag was om de helling te nemen. Dat
wist get. niet, hij ging naar het voor-
balcon van den achtersten wagen om de
zaak te onderzoeken. Daar ondervond
hü een sterken schok, zoodat hij tegen
eenige andere passagiers aanviel.
Een andere getuige, dc conducteur van
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1333
BEDIENING
Vader roerat naar Mien-
tje of zij zün boek, dat
op zün kamer ligt, mee
naar beneden wil brem
gen
tien minuten later ver-
schünt Mienitje. zeggen*
de, dat zü meende dat
Jan het boek al gebracht
had
vader wacht, terwijl
Mtentje er Jan aan her
innert dat hii het boek
moet meenemen
een kwartier later komt
Jan beneden zonder het
boek. dat hij vergeten
heeft
I vader wacht terwijl Jan
aan moeder vraagt of ze
gauw beneden komt er.
wil ze don vader's boek I
I meenemen
na verloop van tijd komt I
moeder beneden met een I
tijdschrift en vraag of I
dit is wat hii bedoelt
vader gaat naar boven
en haalt zijn boek zelf.
(Nadruk verboden.)
de aangereden tram vertelde, dat hü
de tram niet „gedekt" had, toen deze
stilstond. De tram was drie minuten
te laat- Omdat het mooi weer was,
de verdachte zeide immers door de
zon verblind te zün heeft get- er niet
aan gedacht met een roode lamp de
tram te gaan dekken. De botsing viel
nogal mee. De conducteur van de tweede
tram getuigde, dat het trekwerk bescha
digd was en de balcons eenigszins ont
zet.
De verdachte zei, dat de ramen be
vroren waren. Het uitzicht was overi
gens goed.
De hoofdconducteur J. F. Jansen heeft
2 Januari proeven genomen. Hu heeft
daarbü de tram wel zien staan, reeds
op 145 M. afstand.
De verdachte is thans van den
wagen afgenomen en in de remise ge
plaatst. Hü staat bekend als een matig
oplettend wagenbestuurder. Later is hu
neg eens door een onveilig sein gereden.
Vedachte verklaarde, dat toen zün
zenuwgestel niet meer in orde was. Hü
heeft een disciplinaire boete gehad van
3/4 dag salaris.
De verdediger vroeg get. Jansen of de
schittering van de sneeuw geen invloed
gehad kan hebben. Get. geloofde van
niet.
Getuige P. M. Gieske, chef van den
uitvoerenden dienst bij de N.Z.H.T.M.
zeide zich niet te kunnen indenken dat
verd. de tram niet eerder gezien heeft
dan op 2 M. afstand.
Een vroeger wagenbestuurder, getuige
a décharge, vertelde eengie jaren ge
leden in een analoog geval te Amster
dam ook last van de zon gehad te heb
ben, zoodat hü een in de schaduw-
staande tram in 't geheel niet zas- Ver
dachte ontkende onoplettend te zijn ge
weest.
De officier van justitie zag het anders
in. Als hü de 145 M. waarop hü de
tram had kunnen zien, gereden heeft
zonder iets te zien, is dat onvoorzichtig.
De conducteur had in dit geval de tram
niet hoeven dekken.
Spr. vroeg een geldboete van X 50
of 25 dagen.
De verdediger mr. G. ter Laan ves
tigde de aandacht op den op 1 Januari
ingevallen dooi, die een geheel andere
toestand schiep bü de proef dan op 31
December. De proef achtte pl. dus van
geen beteekenis. De waarheid van ver-
dachte's verklaring staat voor pl. vast.
Hü vroeg daarom terugverwüzmg naai
den rechter-commissaxis, voor onderzoek
van de verdediging van verdachte, door
deskundigen desnoods van 't Meteorolo
gisch Instituut. Pl. achtte voorts niet
alleen niet bewezen dat gevaar is ont-
staan maar zelfs wel, dat geen gevaar
is ontstaan.
De schuld van verdachte wordt ver
minderd door de nalatigheid van den
conducteur, die de tram niet dekte.
Het O.M. repliceerde, waarop de ver
dediger dupliceerde. Hü wees er op dat
in de dagvaarding ontbreekt een moti
veering van het gevaar-element-.
Uitspraak 15 November.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
Stofzuigerhuis MAERTENS
BARTELJORISSTRA AT 16
TELEFOON NO. 10756
Verkoop, Verhuur, Inruilen, Reparaties
WEER NAAR DEN
KARAKORUM.
DERDE TOCHT VAN HET ECHT*
PAAR VISSER—'T HOOFT.
Zooals reeds werd bericht, zijn de heer
en mevr. VisserHooft voornemens voor
de derde maal naar den Karakorum te
trekken, ten einde in dat gebergte, waar
nog zco veel onbekende gedeelten zün, te
gaan explorer ren.
De heeren prof. dr. J. P. Kleiweg de
Zwaan. prof. dr. G. A. Molengraaff, dr.
C. Easton en dr. W. van Bemmelen ver-
eenigden zich voor dien steun hun be
middeling te verleenen, maar eveneens
om bericht te geven omtrent reisplan
nen en voorbereidingen en tevens om
mededeel'ngcn te doen over de weten-
schappehjke uitkomsten der vroegere ex.
pedities. Het adres van het comité is
Schietbaanstraat 27 te 's-Gravenhage.
Over de reisplannen kan het volgende
worden bericht lezen wij in de NR.Ct-;
De heer en mevr. Visser willen reeds in
de a.s. maand December of Januari naar
Voor-Indië vertrekken, teneinde de noo-
dige voorbereidingen te treffen en even
als de vorige maal te wachten tot de
sneeuwtoestanden in de Himalaya ver
oorloven om de reis voort te zetten. Als
doel hebben zij opnieuw gekozen de nog
onbekende gebieden in de hooggeberg
ten van Centraal-Azië.
Zü houden er rekening mede den win
ter van 19291930 in Centraal-Azië door
te moeten brengen, waardoor zij een
veel grootere bewegingsvrijheid zullen
hebben. De exploratie zal daardoor in
het najaar veel langer kunnen worden
doorgezet terwül bovendien in najaar en
winter eenige dalen veel gemakkelijker
toegankelijk zijn dan in den zomer, als
de groote watertoevoer het binnendrin
gen onmogelijk maakt; de reden waar
om zü tot nu toe nimmer bezocht wer
den.
Ook wordt hun daardoor de mogelük-
heid geschonken om zoo noodig in 1931
de in 1930 aangevangen exploratie voort
te zetten, tenminste wanneer de midde
len hun dat veroorloven zullen.
Bü het ontwerpen hunner plannen
hebben zü grooten steun gehad aan de
adviezen der „Survey of India" en aan
ampele besprekingen met dr. Sven Hedin
gedurende diens laatste bezoek aan
Stockholm. Niet alleen heeft hü hun
toen met zün raadgevingen ter zajde ge
staan, maar tevens heeft hü het projec
teeren der plannen aanzienlijk verge-
makkelükt door, ook tüdens zün afwezig
heid, de volle beschikking te geven over
zijn prachtige bibliotheek en kaartenver
zameling.
Voorts hebben zü rekening gehouden
met de wenschen, geuit door prof. dr.
R. von Kiebelsberg te Weenen e.a. op
dat een vollediger overzicht verkregen
kan worden over de ijs- en finsbedekking
der Centraal-Aziatische hooggebergten
in den tegenwoordigen en vroegeren tijd.
De cfficieele aanvragen welke noodig
zijn voor de te exploreeren gebieden te
betreden, zün reeds geruimen tijd gele
den aan de desbetreffende regeeringen
overhandigd. Daaraan is tevens toege
voegd het verzoek om de noodige hulp te
verleenen ter oplossing der transport- en
proviandeeringsvraagstukken, alsmede
ter beveiliging.
Alle moeite zal worden gedaan om een
bekwamen topograaf aan de expeditie
toe te voegen.
WIF HELPT EEN
HALF-BLINDEN MAN?
Vrijdagmiddag drie uur reed de 25-
jarige koopman in schoonmaakartikelen
Arie Smit met zün 3-wielig rüwiel, waar
op een bak niet allerlei kleine koopwa
ren, langs de Nieuwe Gracht. Ter hoog
te van de Jansbrug stapte hij even af
om naar de oorzaak van een opstopping
van het verkeer te küken. Dit had voor
hem noodlottige gevolgen, want plotse
ling zette zich zün wagentje in beweging
en vóórdat iemand er op bedacht was,
reed het de gracht in. Vele voorwerpen
dreven overal rond, maar een aantal
zwaardere dingen verdween in de diep
te. Door omstanders werd het wagentje
weer op den wal getrokken, maar van de
artikelen viel niet veel meer te redden.
Een paar stukjes zeep en een boender
was alles, wat den armen man overbleef.
Zijn bordenkwasten, vellen schuurlinnen,
een pak broodmessen, pakken Rinzo en
zeep gingen verloren. Het ergste is even
wel, dat Smit van dit handeltje moet
bestaan. Hü is half blind en heeft zijn
onderwijs op het Blinden-Instituut te
Amsterdam genoten. Met het maken van
borstels en het matten van stoelen kon
hij met behulp van het straathandeltje
in zijn onderhoud en in dat van zijn
vrouw en kindje voorzien. Maar door dit
ongeluk is hij natuurlük leelijk achter
op geraakt. Op het oogenblik tracht hü,
die nog nooit steun ontvangen heeft, wa.t
te verdienen met het verkoopen van bloe
men, maar dat is lang niet voldoende.
Wie wil helpen om den armen man in
staat te stellen, zijn gewone handeltje
weer te hervatten? Zün adres is: Amster
damstraat 3 F (hofje).
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 cents per regel.
Dr H.MANNING'S
EETLUST-OPWEKKEND. 1.30 p. fl.
(Een verhaal van duistere krachten)
uit het Engelsch van
BERTRAM MITFORD
IJ
Alleen! Want ze had geen bloedver
wanten, behalve een, die verweg in
Indië woonde en die om bepaalde re
denen de laatste was tot wie ze zich
zou kunnen wenden. Zü had geen echte
vrienden, alleen wat oppervlakkige ken
nissen. maar tenslotte, dank zü de aan
geboren flinkheid, die haar staande hield
vond ?-e eindelijk iets, waarmee ze in
haar eigen onderhoud kon voorzien. Dit
alles was nu twee jaar geleden en ter
wijl de huurauto door de straten van
Londen voortsnelde, kwam het haar weer
duidelijk voor den geest, en zü moest
zich haastig de heete tranen, die haar
naar de oogen kwamen, afwisschen, toen
de auto met con schok voor de deur van
de woning van haar vriendin stilhield.
Meiian Mervyn Seward ?i"S het huis
binnen. Het nauwe gangetje met zün
or.beschrüfelijke geuren van kool- en
ricol, waarin een slonzige huisjuffrouw
me: een nog slonziger meid te wachten
stonden om een handje te helpen met
de bagage, zoowel als om eens even met
zeer begrijpelijke nieuwsgierigheid te
gluren, hoe de bezoekster er uit zou
zien, maakte dat haar de angst om het
hart sloeg. z
Zou het haar voorland zün, in derge
lijke pensions te moeten huizen?
Maax de slechte indruk werd gedeelte
lijk uitgewischt, toen ze in de kleine ge
zellige zitkamer van haar vriendin
kwam, waar een helder vuurtje knap
perde, een theeketel zong en waar de
thee, met alles wat er bü behoort, klaar
stond.
Violet Clmock was een vroolijk, aan
trekkelijk soort meisje, met zwart haar
en aardige grüze oogen, niet bepaald
knap, maar toch verre van leelijk. Maar
ondanks haar fleurige opgewektheid
zag men terstond, dat zü heel best in
staat was. voor zichzelf te zorgen. Zü
was een dochter van een dorpsdominee
met een groot gezin.
Dit hol is overda-g nogal leelijk!
zei ze. terwül ze beiden gezellig in het
werkelijk heel knusse kamertje zaten
en de theedrinkerü met de diverse bU-
beliooren van gebak en verdere kleinig
heden, waar vrouwen ln den regel zoo
dol op zijn, in vollen gang was. Maar
ik ben overdag niet dikwijls hier en als
ik 's avonds maar eenmaal binnen ben,
dcet dat er verder niets toe. Het voor
naamste Ls. dat het hier werkelijk
heel goedkoop is. En ook niet- vuil. want
ik dcc al het werk zelf. De hemel be
ware me. want als ik het overliet zou er
niet veel van terecht komen. Zeg, ik ben
aan liet sparen geweest, want ik zou
graag een type kantoor voor mezelf
oprichten. Het ligt heelemaal niet in
mün bedoeling om mün heele leven lang
commando's van anderen af te wachten,
dat wil ik je wel zeggen.
Wel, waarom ben je uit je betrek
king weggegaan? Ruzie gehad?
Zooiets. Er zün twee noodig voor
een goede ruzie, en ik van mün kant
deed er niet aan mee, antwoordde
Meiian. ik liet de andere maar te
keer gaan. maar ze kreeg toch haar
zin niet. Maar tusschen twee haakjes,
voegde ze er ernstiger aan tce, waar
moet ik eigenlijk heen? Dat is een an
dere vraag!
O, jü met al je kundigheden,
lachte de andere, ze zullen om je
vechten!
Ik mag het hopen, want wat heb
je aan kundigheden zonder referen
ties?
Zonder referenties? Maar die kun
je toch e, ik begrüp het al. Die
oude heks wou je geen getuigschrift
geven.
Melina knikte.
Zoo'n mormel! vond Violet. Ze moest
«2r e-nvoudig toe gedwongen worden!
Maar dat kan helaas nu eenmaal
niet. Ik moet er maar zonder zien
te komen.
Laat cer.s kijken. Je bent op ons
I gebied niets waard, wel Meiian? zei de
ander, terwül ze nadenkelijk met de
vingers op de tafel trommelde.
Jammer genoeg heb ik nooit Steno
en typen geleerd
Ja. dat is jammer. In het diepst
van haar romantischen geest was ze
bezig een beeld van Melian's toekomst
uit te spinnen, en dat verhaal had iets
van een sprookje. Eerst een betrekking
als secretaresse op een goed kantoor en
als haar knappe vriendin er dan niet
in slaagde een rijken jongen firmant in
haar netten te verstrikken, wel dan was
dat haar eigen schuld. Maar helaas
haar knappe vriendin had nooit leeren
typen!
Ze babbelden door, over alles en niets,
tot het bedtüd was.
Ik ga altüd vroeg naar bed, legde
Violet uit, omdat ik vroeg naar mijn
werk moet, tenminste vanavond. Als
je een kamer voor Jezelf wilt hebben,
zal juffrouw Geals je wel aan een kun
nen helpen, maar het zün allemaal
hokken, ik heb nog de beste.
Maak je maar niet bezorgd over
mij. Het is al heel mooi, dat je iemand
hebt, waar je bü aan kunt komen klop
pen. als je op straat gezet bent. dat kan
ik je verzekeren, zei Meiian ernstig. En
toen gingen ze naar bed en praatten el
kander in slaap.
Nu volden droeve teleurstellende,
zenuwsloopenöe dagen vcor Meiian. Zü
maakte werk van allerlei advertenties,
zoowel persoonlijk als schriftelijk. Ze
kwam in alle buurten van Londen. Soms
werd ze vriendelijk ontvangen, soms on
hebbelijk, maar er wachtte haar niets
dan teleurstelling, en indien zü
niet zoo volkomen vrü van üdel-
heid was geweest, had ze heel
gemakkelijk de ware oorzaak van ieder
vonnis kunnen vaststellen: veel te knap
en te aristocratisch!
Ze werd moe van die dagelijksche
zwerftochten, per tram of per omnibus,
door eentonige, leelijke kleurlooze straten
in de duffe, sombere win ter atmosfeer,
die zoo kenmerkend voor Londen is in
het begin van het jaar. Het viel haar
zwaar op het hart, teen ze begon te
begrüpeu, dat er hier geen sprake was
van „moedig doorzetten" maar dat er
om de een of andere onnaspeurlijke
reden voor haar nergens hoop bleek te
zün! Zü vroeg haar vriendin, wat toch
wel de reden kon zijn, maar hoewel
Violet slim genoeg was, om het te be-
grüpen, kon ze er toch niet toe komen
het uit te spreken. Meiian zag' haar
overdag bijna niet. Violet Clinock was
heel degelijk en ze streefde met alle
macht om vooruit te komen. Maar des
avonds zaten zij bü elkaar en dan kwam
iederen avend opnieuw het verslag van
al de droevige teleurstellingen. Meiian
had een klein slaapkamertje gehuurd,
boven in het huis, eigenlijk niet meer
d3n een zolderkamertje, maar voor de
rest woonden en aten dc beide meisjes
samen. Op die manier waren al onge
veer drie weken verloopen en nog
steeds waren er geen vooruitzichten voor
Meiian Seward. Ze was nog even ver
als t-oen ze de Carstairs had verlaten.
Ondanks de grcctst mogelijke zuinigheid
versmolten haar weinige spaarpenningen
als sneeuw voor de zon. En als die op
raakten, wat dan?
En teen vertoonden zich de gevolgen,
van de tochten door regen en wind en
mist, van zorg voor de toekomst en af
nemende veerkracht. Ze kreeg een
aanval van influenza. Die bcoze vijand
sloop weer rond en Meiian Seward was
een van zün vele slachtoffers.
En ze kon zich de luxe van ziekzün
heelemaal niet veroorlooven op het
oogenblik. Haar vriendin verzorgde haar
met hartelijke toewijding en stelde na
tuurlijk voor een dokter te laten ko
men.
Een dokter? Gceie help Violet, een
dergelijke luxe kan ik heelemaal niet
betalen! barstte Meiian uit Het eenige
wat ik me permitteeren kan. is maar
zoo gauw mogelijk dood te gaan. En toen
sloeg ze aan het ü'len en verbeeldde
zich, dat ze op het perron van dat som
bere eindstation stond met zün oor-
verdoovende geluiden van ontr.apper.de
stcom en gillende locomotieven, tsrwü'I
ze met haar vader praatte over die af
schuwelijke, noodlottige verzekerings-
coupons.
.(Wordt vervolgd;
