H. D. VERTEL!JNGEN
itQOf» Piano's
STADSNIEUWS
FLITSEN
FEUILLETON.
Het Mysterie van Heath Hover
HAARLEM'S DAGBLAD MAANDAG 5 NOV. 1928
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden.)
Sloependekconversatie.
door HANS DE LA RIVE BOX
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1335
DE WERELD OP HAAR FRCST
Wanneer je juist van den dokter komt, die
je een streng dieet heeft voorgeschreven.
(Nadruk verboden.)
HET TOONEEL.
GYSBERT JAPICX.
De Koekoek, Toanielstik yn
try bedriewen fen Jan Fa-
bricius. Forfryske fen M.
Oostenburg.
De Drenthenaar Jan Fabricius Is ver
want aan de Friezen. De opvoering van
De Koekoek in het Friesch bewijst ons
dit meer dan zijn in Friesland spelend
tooneelstuk Ynske. Het is waarlijk geen
wonder, dat de heer M. Oostenburg De
Koekoek uitkoos om in het Friesch over
te brengen, want Aalke Aukes, Jurjen.
Feikje van KI effens zooals Frija in
de Friesche bewerking heet de dorps
dokter en de notaris, zij zouden in
Friesland geboren en getogen kunnen
zijn. Daarom boeide Fabricius' stuk de
Friezen zoo in de opvoering van Gysbert
Japicx. Het leek wel, of dit stuk van
Frieschen oorsprong was.
Opmerkelijk was het in deze Friesche
bewerking, dat de bierflesschen van den
dokter door de jeneverkaraf waren ver
vangen. wat mij nu niet bepaald een
verbetering toescheen En kenmerkend
voor de Friesche psyche was het, dat de
episode met de bloem, welke Klaas Eeck
hier Klaes van Eeckeren bU zija
gestorven moeder brengt, gewijzigd was.
Een bloemdat was voor den nuch-
teren Fries te sentimenteel. HU liet
Klaes daarom het portretje, dat zU al-
tUd gekoesterd had. bü de gestorvene
neerleggen, een verandering, welke ook
den schrijver, die de voorstelling by-
woonde, zal hebben gefrappeerd. De op
voering van De Koekoek had de gebre
ken en de deugden van een Friesche
voorstelling. Het zeer langzame tempo,
waarin gesproken en gespeeld werd, zit
aan Friesche voorstellingen nu eenmaal
vast. Dat tempo behoort als het ware bU
de Friezen. Een zeer rap tempo zou het
Friesche karakter aan de opvoering ont
nemen. Nu was het tempo Zaterdag
echter wel wat al te langzaam ook
wanneer het niet noodig was wat
gedeeltelijk moet worden toegeschreven
aan onvoldoende rolkennis van enkelen
der spelenden en aan de regie, die
ook tooneelen zonder handeling soms
te veel liet uitspelen. En nu moet hier
dadelyk gezegd worden, dat De Koekoek
met haar lange gesprekken vooral ln
het eerste bedrijf zulk een sleepend
tempo moeilijk verdraagt. Mocht het
stuk nog eens elders door Gybsert Ja
picx worden gegeven wat men om de
vele goede eigenschappen van de voor
stelling zou wenschen dan dient het
voorbeeld van den notaris en Klaes van
Eeckeren, die het tempo herhaaldelijk
trachtten aan te zetten te worden ge
volgd. wy hebben bu de voorstelling
van Vooruitgang eenige weken geleden
gezien, hoe Fabricius' stuk bU een vlot
tempo wint.
Maar hoeveel deugden stonden hier
ook tegenover! Welk een natuurlijkheid
was er weer in dit spel der Friezen!
Men was hier werkelijk in een dorps
milieu, men kon aan deze menschen ge-
looven. Die notaris zeer goed ge
speeld was een notaris van het plat
teland. En de veel moeilijker rol
van den dokter den gewoontedrinker
werd heel knap getypeerd, al schoot
hij in enkele zware spelmomenten
hoe kan het anders bij een dilettant
wel eens te kort.
De verrassing van deze voorstelling
echter was het spel van Klaes van
Eeckeren. Tot nu toe was Klaas "eek
altijd de zwakke stee in de opvoeringen
van De Koekoek en wij twijfelden al ol
er in Haarlem een dilettant te vinden
zou zyn van de kracht van een Sorbi
van Ado, die deze zware rol aan kon. En
zie. waar wU hem niet verwachtten,
vonden wU hem. O. hU was wel niet Vol
komen de rijke doordraaier, die hU
moest zijn het viel moeiiyk in hem
ook uiteriyk den student te zien. die
in Brussel en Parijs overal bekend ls
maar hU was wel geheel en al de cy
nische jonge man, die onbezorgd langs
den afgrond loopt en 't noodlot met een
glimlach om zUn lippen tart. En hij was
ook de zoon van Aaltje Aukes. HU
stond in zUn spel boven alle anderen en
wist deze mooie rol leven en kleur te ge
ven. HU verviel geen moment ln onjuiste
aramausche accenten en beheevschte de
rol aldoor. Het doet mU genoegen hier
te kunnen sclirUven, dat ook Fabricius
zelf dezen Klaas uitstekend vond en
hem boven allen stelde, die hU tot nu
toe in deze rol had gezien. Voorwaar
geen gering compliment voor dezen
dilettant!
Jurjen manifesteerde het boersche ln
wel wat al te groote linkschhe'.d en
Feikje sloot zich als zijn aanstaande
daarbU aan. Hun zeggen daarentegen
was als van allen van een opmer-
keiyke natuuriykheid. Lleuwkje ls in
haar opzetteiyks koketterie wel het
minst Friesch. Deze dilettante had zich
wel het meest geweld aan te doen om te
schijnen, wat zU persoonlUk. blUkbaar
niet was.
Wanneer ik de hoofdrol Aaltsje Aukes
het laatst noem, is dat allerminst uit
gebrek aan respect voor de wUze, waar
op deze boerin werd gespeeld. Het stug
ge. onverzetteiyke en heerschzuóhtlge in
deze vrouw werd uitstekend weergege
ven. ZU was wel niet een zoo alles
overheerschende figuur als de dilettante,
die bU Vooruitgang deze rol speelde en
uit wier mond elk woord van vUand-
schap en haat even als haar lach
als een dolkstoot trof. maax zU gaf relief
aan de figuur en speelde de rol met een
zekerheid, die voor een dilettante opmer
kelijk was. Ook deze Aaltsje Aukes
leefde. Toen dramatisch sterk spel van
haar verlangd werd aan het slot van
II schoot zU te kort, maar in het der
de bedrUf nam zU revanche door de
wUze, waarip zU de doodzieke Aaltsje
speelde, daarbU een staaltje van knappe
techniek gevend in haar spreken, dat
wjj van een liefhebster niet hadden dur
ven verwachten.
Fabricius was er getuige van, dat zijn
stuk ook in de Friesche bewerking een
mooi succes had. Na het derde bedryr
moest het doek eenige malen omhoog en
werd den heer Oostenburg, die voor het
„forfryske" van De Koekoek had gezorgd,
door den voorzitter van Gysbert Japicx
met eenige hartelUke van groote waar
deering getuigende woorden een boek
als geschenk namens de Friesche ver-
eeniging aangeboden.
J. B. SCHUIL
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN
a 60 CU. per regel.
Stofzuigerhuis MAERTENS
BARTELJORISSTRAAT 16
TELEF- No. 10756 5
Apex Klop-Veeg-Stofzuigers f175.
DE ZIJLSTR AATVEREENIGING.
Men schrUft ons:
Van 1017 November vragen d© win
keliers ln de ZUlsiraat de bUzondere
belangstelling van het publiek.
De zyistrsatverecnglng heefe een at
tractie bedacht, waaraan ook voor het
publiek vcordee'.en verbonden zUn.
Iedere aangesloten winkelier \erplicht
zich gedurende d:e dagen een of meer
artikelen in zUn étalage tegen enorm
verlaagden prUs aan te bieden. Boven
dien zUn er nog geldprUzen beschikbaar
gesteld 50. 25, 15. 10 en 5 gulden.
Om die prUzen machtig te worden zal
het publiek als Jury moeten optreden
en zUn uitspraak op officieelc lUsten
moeten Inleveren bU den secretaris, den
heer Dantuma. ZUlstraat 90.
De lUsten zUn by eiken winkelier ver-
krUgbaar tegen betaling van 10 cent.
In Iedere étalage zal zich een bUzon-
der stuk bevinden, dat ook op bUzondere
wUze zal worden aangeduid. Verlangd
wordt dat het publiek d'.e stukken zal
beoordeelen en op de lijst invullen wie
van de winkeliers in aanmerking be
hoort te komen voor een len. wie voor
een 2en, 3en. 4en en 5en prys.
De totaal uitspraak van alle lUsten
zal gelden als d« officieelc uitspraak en
de lijst die met die officleele uitspraak
het meest overeenkomt ontvangt den
len prUs van f 50, de volgende den
2en prU's cn 200 voort
PERSONALIA.
De heer J. TUn uit Haarlem ls te Ara
sterdam geslaagd voor het candidaats-
examen sociale geographic.
Dezer dagen slaagde te Amsterdam
voor 't examen van Isr. Godsdienst-
onderwUzer (3e rang) onze stadgenoot
de heer Abr. Goud.
DE GOUVERNEMENTS-ACCOUN-
TANTSDIENST IN NEDERL.-INDIc.
Op Zaterdag 17 November 1928 zal de
heer W. de Vries Gzn., een oud-Haar
lemmer) hoofd van den gouvernements-
accountantsdlenst in Nederlandsch-In-
dië voor de Nederlandsohe Organisatie
van Accountants eer. lezing houden over
denGou vernemen :<s -accouna n tsdlenst in
Nederlandsch-Indlë.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cta. per regel.
Haarlem Zjjlweg 57
Groote sorteering instrnmenten
Mevrouw Morgan kreunde, draaide
zich in het onderste bed om en bitste
nijdig: „Je hebt ook niets voor mU over
Frederick; ga maar naar boven en laat
mij alleen. Ik ben zoo ziek als een hond
en ik zie best, dat je weer naar een van
je vieze sigaren hunkert!"
„Heusch lieve...." klonk een angstige
stem.
..Ga naar boven, Frederick!" klonk het
gebiedend. „Je maakt mU nog mlssely-
ker met je gewauwel!"
„Als je er dan op sttót. lieve
,Jk smeek je, Frederick!"
MUnheer Morgan (neen, geen familie
van den multi-mil lionair, maar eenvou
dig ambtenaartje met twee weekjes va-
cantie) zuchtte diep en verliet de hut.
Dooh in den breeden gang rekte hU zich
uit, gaapte achter zUn hand en liep met
energieke tred den trap op, naar boven.
In de bridge-room nam hy even een
splitje. Vrouwen op zee was niks gedaan
en nu Elisabeth nog zeeziek op den
koop toe was, dankte hij de hemel, dat
hij even vrU was. Hij stak een fUne si
gaar op, snuffelde in de geurige rook
kringetjes en knikte vriendelijk tegen
cm jong meisje, dat hem op moderne
wijze guitig toelachte. Leuk waren die
jonge dingen, zoo om je heen. Daar
mocht hy graag naar kyken. Enfin. Eli
sabeth kon ook nog wel eens jeugdig
doen.
Hij passeerde de leessalon en het viel
hem op, dat de meeste lezers een zelfde
romannetje verslonden. „Brandende
liefde" luidde de titel, een hedendaag-
sche zedenroman door Conrad Marshall.
Vooral de vrouwen Jachtten de regels
door en sloegen de pagina's byna ner
veus om. Mijnheer Morgan kneep zijn
spleetoogjes dicht en humde. Toen liep
hij in één stuk door naar het sloepen-
dek, waar hU reeds een paar maal die
statige Russin gezien had, bekend om
haar schoonheid en haar beminnelijke
lachjes. Doch in plaats van haar, be
vonden zich een tiental dames en hee-
ren op het dek, die in groepjes iets be
praatten. MUnheer Morgan zag, dat op
een der klaptafeltjes drie „Brandende
liefden" lagen en dat twee heeren en een
oude, gruze dame hetzelfde populaire
boek in de hand hielden. Iets verder zat
een lange, slanke man in een dekstoel
een sigaret te rooken en nog iets verder
zaten twee jonge meisjes, als trouwe
vriendinnen naast elkaar, ieder met het
nieuwste gewrocht van Conrad Marshall,
in de handen. Zy schenen niet meer te
beseffen, dat zU op een stoomschip wa
ren, zoo waren zy in hun lectuur ver
diept.
MUnheer Morgan zette zijn gouden
lorgnet op en bekeek het gezelschap op
zyn gemak. Toen mompelde hy een groet
en luisterde naar de oude dame.
„In ieder geval moet liy verbazend
veel fantasie hebben!" zei zy; „ik heb nu
juist hoofdstuk twee uit, maar het is
overweldigend. Zekereen tikje, hm,
pikant, maar uitstekend, uitstekend.
Vindt u ook niet, mynheer Keaton?"
De aangesprokene, een studententype,
lachte en knipoogde. „Zeker, zeker, ik
zou wel eens met dien Marshall kennis
willen maken. Hy schynt de kunst van
boemelen goed te verstaan. Ik denk, dat
hU een eoht fuiftype is. Hé, Gladys, denk
je ook niet, dat die kassier de da
der is?
„Laat me toch met rust!" verzocht het
meisje en zij stopte de vingers in óe
ooren en las yverig door. De jongeman
lachte.
„Hoe oud zou hij zijn?" vroeg een an
dere dame en zij keek den student met
hemelsche oogen aan; „Zou hy... hm...
getrouwd zUn?"
(Een verhaal van duistere krachten)
uit het Engelsch van
BERTRAM MITFORD
ik begryp niet dat dat allemaal
aan myn aandacht ontsnapt is; zei
ze, maar bU de Carstairs zag iit niet
alle dagen de krant. Soms sloeg ik wel
eens twee dagen over, soms nog wel
meer.
Het ging met Melian niet erg voor
uit. Violet kon niet lederen dag thuis
blijven om haar te verplegen en gezel
schap te houden. ZU was geheel aange
wezen op haar werk. en als ze eens zon
der kwam te zitten, wel dan zou ze even
ver van huis zyn als Melian. Dat arme
kind was nu den geheelen dag overge
leverd aar. de slonzige juffrouw, die. hoe
wel ze voor haar doen niet onwiilend
was, toch slordig en onbeschaafd bleef.
Zoo lag het meisje daar maar uren
lang, te slap en te lusteloos zelfs om te
lezen en met geen ander uitzicht dan
een verschiet van schoorsteenen en
schoorsteen potten, die in het mistige
„Getrouwd? Ha, ha!" laChte een an
dere jongeman; ..Wat een vraag! Verge.
lUk hem met dien David, de hoofdper
soon van het boek. SchrUvers teekenen
hun hoofdpersonen meestal naar zich
zelf. Nou, is David getrouwd?
„Maar hU krUgt die Jenny natuuriyk,
aan het einde!" haastte de oude dame
te antwoorden.
.Mis, tante!" sprak een der andere
meisjes: „ik begin altyd bU het einde van
zoo'n nieuw boek. Hy trouwt heelemaa 1
niet, uit principe of zoo iets!"
„Nou, wat zei ik!" lachte de jongeman.
,En Conrad Marshall is natuurlijk net
zoo'n type. Ook niet trouwen; iets voor
Mussolini, zeg!'
„Vrijgezellenbelasting!" mengde mUn-
heer Morgan zich in het gesprek. „Maar
iets anders, jongeluiIkluister
goed, ik ken Conrad Marshall! En ik
kan u allen zeggen, dat hU precies is,
zooals die jongeman veronderstel!"
Het succes van deze woorden was
enorm. Onmiddellijk groepten de passa
giers zich om het kleine mannetje met
de zwarte snor en het eigenwyze lorg
netje en tien stemmen overschreeuwden
elkaar. „Hoe oud is hy? Hoe ziet hy er
uit? Is hU getrouwd? Heeft hy blond
haar? 16 hy dik? Lang? Goddank; Net
wat ik dacht! En slank en donker? Ge
lukkig. Wat zegt u? Een lady-killer? Een
Don-Juan? Zie je wel? Precies als zyn
hoofdpersoon.Hé lui, kom eens hier. Deze
heer kent Conrad Marshall! HU zegt, dat
Marshall „Brandende liefde" in twee
weken heeft geschreven. Wat zegt u?
Heeft hy met Scotland Yark herrie ge
had? Censuur? Haha! Hoe komt hy aan
het gegeven? Logeerde hU van den zo
mer in Biarritz? U ook? Ach
De kring werd al grooter en mynheer
Morgan glom van trots en zaligheid.
De jonge meisjes hingen figuuriyk aan
zijn lippen en de mannen gebruikten hun
ellebogen om elkaar opzü te duwen. De
oude dame raakte in de verdrukking en
zelfs de twee vriendinnen staakten hun
lectuur en voegden zich, met den heer
uit de dekstoel by de groep. Het was
een herrie en een chaos, doch mynheer
Morgan was de held van het oogenblik.
HU sprak als een redenaar en hU. die
nimmer buiten Engeland en België was
geweest, tooverde tafereelen voor oogen
van Biarritz en omgevingbU het on-
geloofhjke af. Maar had hy Conrad
Marshall niet iederen dag met een an
dere vrouw op het strand gezien?
Doch plotseling zweeg hU en verbleek
te. De heer uit de dekstoel had hem met
beide handen bU de ooren vast en hy
schudde het hoofd van den verteller als
een dobbelsteenenbeker heen en weer.
Zijn haren stonden Techt op van woede
en hy brulde: „ZwUg mUnheer! Kent u
Conrad Marshall? Waar hebt u hem dan
gezien?"
„In Biarritz!" gilde mynheer Morgan.
„Laat mij los, kerel!"
..Leugenbrok!" brulde de heer. „De he
mel weet. dat ik nooit in Biarritz ben
geweest. En ik ben fatsoenlyk getrouwd,
hoor je. Myn vrouw en mUn twee jon
gens zijn hier aan boord. En jijlee-
lijke boefdurft hier te beweren
ZUn handen schoten omhoog, gingen
in een boog en kletsten toen met volle
kracht tegen mUnheer Morgan's reeds
roode ooren.
Enkele minuten later strompelde hy
kreunend de hut binnen: „Moet je nog
harder met die deur slaan, Frederick?
Kun je je arme vrouw dan geen oogen
blik met rust laten? En wie heeft je ge
zegd. dat je naar boven mocht gaan hè?
Ga zitten en probeer my wat af te lei
den.... Oh, wat ben ik naar...."
(Wordt vervolgd)
licht de vreemdste gedaanten schenen
aan te nemen. Niets was er, dat haar
kon opvroolijken. Zelfs al werd ze beter,
dan zouden haar laatste spaarpennin
gen op zyn, alleen al door alle extra
kosten van haar ziekte, om nog niet eens
te spreken van de doktersrekening. Het
meisje was de somberste wanhoop na-
bU. als zy daar zoo dag aan dag een
zaam lag. En 's avonds, als haar vrien
din terugkwam en probeerde haar op te
vroolijken, vond deze, dat dat iederen
dag moeilijker werd.
Zoo gaat het niet langer, zei de
dokter op een goeden morgen, terwyi
hU met een ernstig gezicht, Violet's zit
kamer binnenstapte. Kan juffrouw
Seward nergens anders heengaan voor
verandering van lucht en omgeving?
Violet schudde droevig het hoofd. Zij
dacht aan het slinkende spaarpotje, en
aan vriendin's steeds toenemende moe
deloosheid, en ook bedacht ze. hoe
trotsch die vriendin was. En toen kreeg
ze opeens een idee.
Er is maar een ding, dat ik beden
ken kan, dokter, zei ze plotseling, en
zelfs dat kan best op niets uïtïoopen.
Toen vertelde Violet hem van Meiian's
onbekende oom, er. dat 'net meisje zich
niet tot hem wenden wilde, waarschün-
lUk uit misplaatsten trots. Toen hy
naam en woonplaats hcorde, fleurde
Dr. Barnes dadelijk op.
Juist, dat i& die familie van haar?
GEMEENTERAAD
Vergadering van den Raad der ge
meente Haarlem op Woensdag 7 Novem.
ber 1928 des namiddags ten V/t ure, zoo
noodig voort te zetten des avonds ten 8
ure, in de Statenzaal (Prinsenhof).
Aan de orde zal worden gesteld:
1. Beëediging en installatie nieuw lid
2. Mededeelingen en ingekomen stuk
ken (liggen ter inzage). Verzoekschrift
J. de Weeger, om eervol ontslag onder-
wyzer school No. 28.
3. 2e suppletoire begrootnng 1927.
4. Verordening aanwijzing stemlo
kalen.
5. Wyziging verordening inzake het
verleenen van gem. studiebeurzen.
6. Aanschaffing banken bUzondere
school zyisingel.
7. Vergoeding art. 100 L. C. Wet 1920
bUzondere lagere scholen.
8. Slooping, enz. perceelen Dubbele
Buurt 4248.
9. Aankoop grond nabU Spaarndam-
merweg.
10. Verkoop grond: a. Bultenrustlaf n
(J. Verhagen Jr); b. Mamixstraat (G.
Kamminga)c. Duvenvoordestaat
(Mej. A. Visscher); d. Kempstraat (v.
Leeuwen en Wolzak); e. TwUnderslaan
(D. Zonneveld); f. Berkenstraat (J. v.
Baaren).
11. Ophooging terrein tusschen Mar-
nixstraat en Delft.
12. Vernieuwing rioleering, enz. S^ho-
terweg.
13. Benaming Keizerstraat
14. wyziging verordening heffing ha
vengeld.
15. Benoeming: a. Wethouder in de
vacature Mr. A. Bruch.
b. Onbezoldigd ambtenaar Burg.
Stand.
c. 5 tUd. leeraren gem. avondschool
handelsonderwijs.
d. Onderwijzer school no. 12.
PROCESSEN-VERBAAL.
In September van dit jaar werd blU-
kens de Statistische Gegevens der ge
meente Haarlem het volgend aantal pro
cessen-verbaal opgemaakt wegens over
treding: der Arbeids- en Veiligheidswet
7, der Drankwet 0, der Motor- en RU-
wielwet en gemeentelyke verkeersvoor-
schriften 200, verordening op de Winkel
sluiting 2, andere wetten en verordenin
gen 21. Voor misdrüven werd 196 keer
proces-verbaal opgemaakt.
In September 1927 waren deze cijfers
onderscheideniyk: 4, 10, 124, 5, 152 en
238.
GOUDEN ECHTPAAR
Zondag 17 November noopt hst echt
paar J. ZUlstra, wonende Rollandstraat
42, den dag te herdenken, dat het vóór
50 jaar in den echt werd verbenden.
GEMEENTELIJKE STUDIEBEURZEN.
B. en W. stellen voor de verorde
ning aangaande het verleenen van ge
meentelijke studiebeurzen te wyzigen,
om daardoor vast te leggen, dat de wet
houder van onderwUs ambtshalve voor
zitter der commissie van advies is', dat
het aantal leden van 7 tot 6 terugge
bracht wordt, alsook dat de gegadigden
voor een studiebeurs niet in Juni maar
in Mei zullen worden opgeroepen. Mr.
A. Bruch, die thans voorzitter der com
missie was, blijft als lid zitting hebben
tot 1932. Er is een vacature in de com
missie door het bedanken van den heer
Gerhardt, zoodat die niet behoeft te
worden aangevuld.
AVONDSCHOOL
Aan de Gemeentelyke Avondschool
voor handelsonderwUs waren, gedurende
den cursus 19271928, als tydelijke
leeraren werkzaam de heeren: B. Buis
voor Staathuishoudkunde, P. J. van Hof
wegen en L. J. F. van der Meulen vo »r
boekhouden en handelsrekenen, G. H.
Wamelink voor Nederlandsche taal en
schoonschrijven en G. Beun voor de
Engelsche taal.
Wijl de diensten dier leerkrachten ook
voor den nieuwen (reeds aangevangen»
cursus noodig blUken, stellen B. en W.
voor tot hunne herbenoeming over te
gaan.
VERKOOP VAN TABAKSARTIKELEN
IN CAFéS.
Door het bestuur van den Nat. Hanze
bond van Sigarenwinkeliers is aan het
bestuur van den Kon. Ned. Midden
standsbond te 's-Gravenhage, een schrU
ven gezonden, waarin het zyn grootste
bevreemding en teleurstelling uitspreekt
over het besluit van het in Sept. jl. te
Alkmaar gehouden congres om den mi
nister te verzoeken in het ontwerp-wet
regelende de winkelsluiting, het ver
bod van verkoop van tabaksartikelen in
cafés e.d. inrichtingen na winkelsluiting
te schrappen.
zei hy. Natuurlijk heb ik van dat geval
gehoord. Een echt mysterie. De heele
medische faculteit stond er machteloos
tegenover. En ze zullen het niet zoo
heel gauw vergeten ook. Het is waar
achtig ook geen kleinigheid, een man.
die plotseling en onder de vreemdste om
standigheden komt te sterven en zeifs
onze knapste deskundigen kunnen de
doodsoorzaak niet vinden. Maar om op
juffrouw Seward terug te komen. Zeker
moet ze zich in verbinding stellen met
dat familielid van haar. HU lUkt een
goedhartig man. te oordeelen naar de
manier, waarop hy zich voor de begrafe
nis van den vreemdeling heeft geïnteres
seerd. En bovendien is hU haar oom
Dat alleen zou al genoeg zUn. U moe:
maken, dat zy hem schrUft. Het eenige,
wat haar heipen kan. is een totale ver
andering van lucht en van omstandig
heden. U weet zelf ook wel. dat de
influenza soms een gevaarlijke vyand
is, vooral ook in zUn gevolgen.
Maar als ze nu niet wil? Ze heeft
een aardig willetje, dat kan ik u ver
zekeren.
De dokter keek haar een oogenblik
zwygend aan. toen zei hy:
In dat geval moet u het deen.
Violet kiapic in de handen. Prach
tig! riep ze uit. Dat had ikzelf ook al
bedacht en nu ik uw autoriteit achter
me voel, zal ik het doen ook!
Weer keek de dokter haar eenige
oogenblikken aan, toen zei hU: Ik
neem het op mUn verantwoording, u
nog een raad te geven, juffrouw Clinock.
SchrUf uzelf dadelijk maar. Zeg niets
tegen de patiënte, bespaar haar de
moeite van een lastig besluit, in haar
toestand is da: veel beter. Achteraf zal
ze u er dankbaar voor zQn.
En mocht het antwoord ongunstig
zyn, dan wordt haar een teleurstelling
bespaard. Maar, ais dokter verzeker ik
u, dat, een verblijf in een plaats als
Clancehurst, met zUn zuivere lucht,
haar redding zal zUn. Goeden dag.
Morgen hoef ik niet aan te komtn, ten
zij u om mU" stuurt.
Ik zal zeker vanavond nog schrij
ven. zei Violet opgewekt. Dag, dokter,
u hebt my een pak van het hart ge
nomen.
Den volgenden dag nam Violet weer
een dag vryaf. hoewel met een onrustig
gemoed. Den laatsten tUd had ze heel
wat daagjes vrüaf genomen en dat be-
gen haar werkgevers wel een beetje te
vervelen en ze hadden al eens laten
doorschemeren, dat een typiste zonder
zieke vriendinnen meer in hun lUn was.
Maar Violet was slim genoeg om haar
eigen waarde te kennen, die werkelijk
ver boveit het door haar verdiende sala
ris ging. Dien heelen dag wydde ze zich
aan Melia», vooral aan de taak. haar
op te vroolijken. De volgende dag,
op zijn laatst de daaropvolgende, zou
antwoord brengen op den brief, dien ze
heel diplomatiek, maar ook vol warm
gevoel, aan oen volslagen vreemde ge
schreven had.
Nu moet je eens wat aanpakken.
Melian. zei ze Wel. als het er toe kwam
heeft dan de oude Carstairs niet ge
zegd. dat je op hem kon rekenen, als
je eens een vriend noodig mocht hebben?
Och. dat meende hU niet 200. Dat
was maar bUwUze van spreken.... zoo'n
soort van mooie afscheidspredlkatic,
om met goed fatsoen van mij af te ko
men. zei Melian ironisch. En al heeft
hU het gemeend, dan zou die oude kat,
zUn vrouw bedoel ik. er al gauw een
stokje voor steken, dat kan ik je ver
tellen. Violet gooide het over een an
dere boeg Wil ik Je eens wat zeg
gen, zei ze fleurig. ik voor mU heb
nu maar zoo het idee. dat voor Jou de
kansen heel gauw zullen keeren en dat
Je al heel gauw er wee- bovenop zul:
zUn.
Melian antwoordde niet. Dat ..er boven
op" beteekende voor haar anders niet
dan een somber vooruitzicht van voort
durend hard werken, het geven van haar
beste krachten en haar heele Jsugd.
In dienst van andere menschen, die
niet in s*3at waren haar naar waard?
te schatten en dat alleen in ruil
voer haar schraal levensonderhoud.
Heusch, ze was toch eigenlijk voor iets
beters in den wieg gelegd. Maar haar
vriendin liet niet toe, dat ze weer in
de put raakte.
Ze bracht het gesprek op andere din
gen en haar moeite werd beloond, want
de patiënt vergat haar grieven en ver
drietelijkheden en daar ze een levendige
fantasie had. was ze al gauw vroolijk
aan het praten en lachen.
Precies op den door Violet bereken
den tUd kwam er een brief. De oogen
van het meisje klaarden op toen zo
het poststempel Clancehurst op de
groote vierkante enveloppe zag.
Meban, hier is een brief voor Je,
zei ze. terwyi ze hem op het bed van
haar patiënte gooide.
Een brief? Onzin! Er is immers
niemand die me briever. schrUft of het
moes', van dien ezel van een Dicky Car
stairs zUn. voegde ze er bitter aan toe.
Maar hoe zou die hierheen kunnen
schrU ven? Wel, ik denk dat het een
verlaat antwoord op een van mUn sol
licitaties is, komen er nog nader op
terug! Je kent het verhaal. Mevrouw
Teutkous moet u tot haar spUt mele-
deelen! enz. kom. vooruit dan maar.
Inmiddels wachtte Violet angstig af
of haar vriendin wellicht het poststem
pel Clancehurst op de enveloppe zou
opmerken en in haar misplaatste trots
zcu we.ceren den brief open te maken.
(Wordt vervolgd.)
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Cts. PER REGEL.
Met 1 Coupon bij 10 Sigaretten.
In Spanje was Omar om z'n PRINCE reeds bekend,
Hier krijgt hij een stier ('n gerepareerde!) present.
