BUITENLANDSCH OVERZICHT
BLOEDWRAAK.
BLOEDIGE BALKANPOLITIEK,
KIJKJES IN SOVJET-RUSLAND.
FEUILLETON
Anthony Marston
Dolende Ridder
HAARLEM'S DAGBLAD ZATERDAG 1 DEC. 1928
DERDE BLAD
De knecht van den vermoorde, doodt
den moordenaar van zijn meester.
T BELANGRIJKSTE NIEUWS.
Elders ban men lezen dat de bedtende
van den vermoorden Tsena Beg, diens
moordenaar Alicibiades Bebi lieeft neer=
geschoten tijdens de terechtzitting te
gen den laatste. Deze moordserie mist
inderdaad niets van het oude lugubere
handwerk der zoo ingewortelde bloed
wraak. En hoe vreemd wij ook tegen
over- deze gedachte mogen staan, wij
moeten zwijgend toegeven, dat zij be=
trekkelijk in onze onmiddellijke nabij;
heid weer eens bloedig tot uiting is ge
komen.
De aanleiding?
In den herfst van 1927 werd in Zuid-
Servië door de beruchte Komitadsji's
generaal Kowatsjewitsj vermoord, en
vlak daarna viel, naar het schijnt op
instigatie van Italiaansoh-Albaneesehe
particuliere invloeden, Tsena Beg, de
zwager van den toen nog niet gekroom
den Achmed Zogoe, als slachtoffer van
Jiet vuurwapen.
Dit schot werd te Praag gelost.
De politieke gevolgen van beide moon
den deden, en doen zich voortdurend
nog, gevoelen. De Albaneesche student
Alcibiades Bebi, zelf een familielid van
Achmed Zogoe (zooals de Tel. weet te
melden) zou dan gisteren wegens den
moord op Tsena [terechtsta an. De
fcneoht die hem op eigen gezag vonniste,
schijnt gedurende 20 jaar werkzaam te
zijn geweest bij de familie van Tsena
Beg. Hij heeft het volgens zijn verkla
ringen als zijn plicht beschouwd Alci
biades neer te schieten. En men mag
aannemen dat dit werkelijk het eenige
motief tot de daad is geweest.
De dessous van deze zaak?
Het schijnt dat er verschillende ge
heime comités aan te pas komen. Zelfs
Tsena Beg's broeder wordt door de po;
litig vastgehouden omdat hij onlangs
een geheime bijeenkomst schijnt te heb;
ben bijgewoond waar alle aanwezigen
(leden van een bepaalden stam) den
eed om den dood op Tsena Beg te wre
ken, hernieuwde.
Enfin De rechtzaak tegen den moor
denaar Bebi is voor altijdverdaagd
en wordt thans een rechtzaak tegen
diens moordenaarZal hij het over
leven?
P. A.
BLOEDWRAAK.
Tsena's moordenaar
doodgeschoten.
DOOR EEN BEDIENDE.
Vrijdagmorgen begon voor de gezwo
renen-rechtbank het proces tegen den
Albanees Alcibiades Bebi, die verleden
jaar in October den eersten Albaneesclien
gezant te Praag, Tsena Beg, met een
revolverschot doodde.
Bebi verklaarde uitsluitend uit poli
tieke overwegingen te hebben gehan
deld en als protest tegen de politieke
richting van Tsena Beg, die Albanië
nader tot de Kleine Entente en van
Italië af trachtte te brengen. Bebi gaf
ook ook gedurende zijn verhoor onom
wonden blijk van zijn Italopliiele ge
zindheid.
De Telegraaf meldt verder:
Toen de voorzitter een pauze van een
kwartier Instelde, sprong uit de banken
van het publiek de dienaar van den
vermoorden Tsena Beg over de banken
der journalisten heen, trok een revolver
en lostte zeven schoten, waarvan de
eersten Bebi doodelijk troffen.
Daarna richtte de man zijn wapen
op den Italia a-nschen journalist del
Vtecchio, correspondent van liet „Giornale
id'Italia", die zich op de estrade der
rechtbank met een verdediging onder
hield. Del Vecchio werd zwaar gewond
Sn de linkerlong getroffen.
De dienaar werd onmiddellijk gear
resteerd. Een paniek maakte zich van
ihet publiek meester. De deuren van het
gerechtsgebouw werden onmiddellijk
gesloten.
Bebi, die tijdens zijn verhoor bekend
had van een geheim comité opdracht
itot den moord te hebben ontvangen,
werd door verscheidene schoten in het
hoofd «getroffen. Hij was onmiddellijk
dood en werd terstond uit de zaal ge
dragen.
De rechters en de juryleden waren
juist opgestaan om zich in raadkamer
terug te trekken.
Naar een oplossing?
BERLIJN, 30 Nov. (W. B.) Bij de on
derhandelingen met den rijkskanselier
verklaarden de metaalindustrieelen zich
bereid tot aanvaarding der grondslagen,
welke de rijksregeering heeft vastge- 1
steld met het oog op de bijlegging van
het conflict in de ijzer industrie.
Zij gingen accoord met het voorstel
van den rijkskanselier om een defini
tieve beslissing omtrent arbeidsloon en
werktijd aan minister Severing over te
laten en verklaarden, dat zij na aanne
ming van dit voorstel door de arbeiders
de bedrijven terstond weder zouden ope
nen.
Het personeel ^zou voor zoover mogelijk
weer onmiddellijk te werk worden ge
steld met waarborging der oude rechten
uit vroegere arbeidsovereenkomsten.
Rijksregeering en werkgevers waren
het er over eens, dat door deze overeen
komst de mogelijkheid van een beslissing
door het rijksarbeidsgerechtshof niet zou
worden uitgeschakeld.
De rijkskanselier verklaarde, dat, in
dien ook de vakvereenigingen het voor
stel aanvaardden, hij Severing zou ver
zoeken onverwijld een onderzoek in te
stellen naar den eeonomischen toestand
der bedrijven en den werktijd.
De vertegenwoordigers der vakvereeni
gingen verklaarden, dat zij zich him be
sluit nog moesten voorbehouden tot na
de op Zondagmorgen te houden bijeen
komst hunner besturen. Zondagavond
zouden zij het den rijkskanselier mede-
deelen.
Weer de vertrouwens
kwestie.
PARIJS. 30 Nov. (N.T.A.) Bij de be-
handeling in de Kamer van de oorlogs-
begrooting eischte Coutel (afgevaardig
de van het departement du Nord) even
eens vóór de ontruiming het inrichten
van een verdedigingsstelsel, dat op doel
treffende wijze de N.O.-grens van Frank
rijk zou beschermen tegen een nieuwen
Duitschen aanval, die volgens spr. steeds
te vreezen was. De versterkingswerken
van de Hindenburglinie, die tegen Frank
rijk gericht zijn, bestaan volgens hem
nog immer en België zou thans wellicht
minder dan in 1914 bereid zijn zich te
gen een aanval te verzetten.
Het kwam tot een debat over Syrië
toen Sixtel Quenin (soc.) voorstelde het
desbetreffende begrootingsartikel maaa-
de commissies terug te zenden ten teeken
dat Frankrijk zijn mandaat in Syrië
weer in handen van den Volkenbond
wil stellen.
Poincaré keerde zich tegen dit voor
stel en zette daarbij uiteen, dat het hier
ging om een quaestie van loyauteit te
genover den Volkenbond en de betrok
ken bevolking. Was men er wel zeker
van, zoo vroeg Poincaré, dat de natie,
aan welke het mandaat over Syrië zou
worden toevertrouwd in plaats van
Frankrijk, dezelfde mooie onbaatzuch
tigheid zou toonen om de bevolking op
de onafhankelijkheid voor te bereiden?
Ware niet te vreezen. dat een mogend
heid met imperialistische tendenzen zich
zou vestigen te midden van de bevolking
die Frankrijk beschermt?
De premier stelde de quaestie van
vertrouwen. Daarop werd het voorstel
met 380 tegen 200 stemmen verworpen.
Een instrument
dat verdwijnt.
Bij de voortgezette Rijksdag-debatten
over de opheffing van den technischen
hulpdienst zeide minister Severing, dat
reeds een vorige regeering verklaard
heeft, dat de technische noodhulp zou
moeten vedwijnen, wanneer de crisis
toestand, die haar in het leven deed
roepen, niet meer bestaat. Dat was de
regeering. waarin Von Keudell en Hergc
zitting hadden. (Groote vroolijkheld
links)De minister betoogt ten slotte
dat het bedrag, dat door de ofheffing
bespaard kan worden, ten goede kan
komen aan de voorlichting der vakver
eenigingen op wetenschappelijk en tech
nisch gebied, dus aan een opbouwend
doel. (Levendig applaus bij de sociaal
democraten).
Ersing (Centrum) verklaart, dat zijn
fractie het met de Duitsch-nationalen
eens is, dat de technische noodhulp
gehandhaafd moet worden. Hij kan
echter niet toegeven, dat minister Seve
ring door zijn optreden zijn bevoegd
heid zou hebben overschreden of in
strijd met de grondwet zou hebben
gehandeld. De technische noodhulp, al
dus deze spreker, dient, het vertrouwen
van het geheele volk ie venverven.
Inmiddels is door de Duitsch-nationa-
len een motie van wantrouwen tegen
minister Severing ingediend.
Hintzmann (Duitsche volkspartij),
verklaart, dat zijn fractie eveneens voor
liet Duitseh-nationale voorstel tot hand
having van de technische noodhulp zal
stemmen. Namens de economische partij
zegt de aigevaardigde Petzold, dat zijn
fractie het Duitseh-nationale voorstel
zal steunen, wanneer de kosten voor de
technische noodhulp verlaagd worden,
welk standpunt door den democratischen
woordvoerder dr. Kulz wordt gedeeld.
Nadat van communistische en natio-
naal-socialïstische zijde op opheffing
van de technische noodhulp was aan
gedrongen en namens de sociaal-demo
craten verklaard was, dat de vakver
eenigingen bereid zijn, omtrent deze
kwestie overleg met de werkgevers te
plegen, werd besloten het Duitseh-na
tionale voorstel tot handhaving en het
communistische tot opheffing van de
technische noodhulp naar de begrootings
commissie te. verwijzen.
Morgen zal gestemd worden over de~
Duitschnationale en communistische
moties van wantrouwen tegen minister
Severing.
WEET u?
Een in Zuid-Afrika voorkomende
vischsoort begraaft zich gedurende den
drogen tijd in den grond en overleeft
de droge maanden, zonder eenig let
sel.
Sparren worden tot 300 jaar oud.
De Amazone-rivier heeft op sommige
plaatsen een diepte van 120 Meter.
In een Londenscli theater kan men,
ingeval het na de voorstelling regent,
een parapluie leenen. Men betaaLt daar
voor dertig cents, maar men moet ook
een pand geven van ruim een rijksdaal
der.
De oudste bewaarde wijn uit den Ro-
meinschen tijd is 1600 jaar oud. Hij is
zoo dik als stroop, omdat de Romeinen
de gewoonte hadden honing bij den wijn
te doen.
De meeste vleermuissoorien kunnen
ook zwemmen.
VIERDE DOODVONNIS.
Opnieuw is in Parijs een vrouw, dit
maal wegens vergiftiging van haar man,
ter dood veroordeeld. Zij is binnen
weinige weken de vierde vrouw, tegen
wie een doodvonnis is uitgesproken.
De w-aschvrouw Juliette Thoreau had
in 1924, na reeds eenmaal gescheiden
en een tweeden keer weduwe geweest
te zijn, den slager Maurice Brucy ge
huwd, aldus de Tel. De vrouw bleek
van zeer boosaardig karakter en buiten
gewoon slecht voor de kinderen uit het
eerste huwelijk van den man. Op 20
October 1927 werd Brucy in zijn kamer
dood aangetroffenzijn dood werd aan
verstikking geweten. Juliette Brucy lag
te slapen, of deed alsof zij sliep, want
zij wilde aan een ongeval doen gelooven
De waarheid bleek op 19 November
d.a.v. toen zij bekende reeds een maand
vóór de daad het plan te hebben op
gevat, zich van haar man te ontdoen.
Zij had hem in zijn slaap met gas ver
giftigd. Men heeft mogen concludeeren,
dat de drijfveer tot de daad hebzucht
was, daar Brucky een verzekering van
10.000 francs op zijn leven had afgeslo
ten, welk bedrag na zijn dood aan zijn
weduwe moest worden uitgekeerd.
JEAN VEBER
OVERLEDEN.
De Fransche schilder Jean Veber ls te
Bar ijs overleden.
Jean Veber. aldus de Tel., werd in
1864 te Parijs geboren. Hij is voor
namelijk bekend geworden door zijn
teekeningen in „Rïre", ..L'Assiette au
Beurre" en andere tijdschriften.
In het museum Luxembourg vindt
men verschillende van zijn schilderijen
die dikwijls het menschelijk lichaam
van een monsterlijke zijde te zien geven.
Maar in de werken waarin hij sprookjes-
geschiedenissen tot onderwerp nam,
toonde hij zich een geheel ander man
en daar bleek dat hij, behalve voor het
leelijke in de natuur, ook oog had voor
het schoone. x
(Dienst van de United Teitgraph.)
Maxim Gorki's vertrek uit Rusland, Een gevolg
van het klimaat? Gorki's conflicten met de sovjet-
regeering. Zijn indrukken van de Russische pro
vincie. Het Russische volk aan het woord.
De schrijver Maxim Gorki is na een
verblyf van vijf maanden in sovjet-
Rusland naar Europa teruggekeerd; zijn
reis wordt gemotiveerd met zijn ge
zondheidstoestand. die niet tegen het
klimaat van Moskou is opgewassen en
eer. verblijf gedurende den winter in
het Zuiden van Italië noodzakelijk
maakt, waaraan Gorki sedert verschei
dene jaren gewend is. Gorki lijdt gelijk
bekend reeds lang aan een longziekte en
twijfel aan deze berichten en verkla
ringen schijnt dus niet geoorloofd te
zijn. Maar men moet er toch op wijzen,
dat de foto's, die in de Moskousche bla
den te zien waren van de teraardebe
stelling van den redacteur der ,.Is-
westija", Stepanow-Skworzow, toch niet
een ernstig zieken Gorki lieten zien; liet
is niet waarschijnlijk, dat men hem
in zoodanigen toestand had toever
trouwd, de lijkkist van den overledene,
samen met. de politieke leiders te dra
gen. Sovjet-Rusland heeft in de Krhn
en in den K3ukasus in de vroegere Cza-
ristische landgoederen zeer goede sana
toria en klimatologische omstandighe
den, die met de Italiaansche zon kun
nen concur ree ren; Gorki, die bij zijn
aankomst in het voorjaar te Moskou
verklaarde, dat hij nu voor goed in Rus
land zou blijven en voor de zaak van
het proletariaat wilde strijden, zou zon
der andere reden vermoedelijk niet zoo
schielijk naar het buitenland zijn terug
gekeerd.
Zoodoende kan men zich moeilijk
onttrekken aan de gedachte, dat Gorki
niet alleen voor het ruwe klimaat en
naar de Europeesche artsen, maai- ook
voor onverwachte pijnlijke ervaringen
van anderen aard de vlucht heeft ge
nomen en het is dan ook bekend gewor
den, dat tusschen den schrijver en de
sovjet-regeving zekere wrijving is ont
staan. Men herinnert zich, dat Gorki
een verzoek om opheffing of minder
scherpe toepassing van de censuur had
ingediend, dat in de oogen van de sov
jetmachthebbers echter geen genade
heeft kunnen vinden. Een andere aan
leiding tot wrijving zal de tegenstand
zijn geweest, dien Gorki in de bolsje
wistische „sferen" heeft ontmoet bij zijn
poging, een eigen, d.w.z. een van de cen
suur onafhankelijk tijdschrift uit te
geven; niet eens de onverdachte titel
°Onze aanwinsten" schijnt de be:swaren
van het Kreml te hebben opgeheven.
En nu heeft Gorki in de „Iswestija" een
feuilleton gepubliceerd met het op
schrift: „Aan-de meohanistische burgers
van Sovjet-Rusland", dat de ziekte en
het vertrek van den schrijver toch wel
dubbelzinnig doet schijnen; uit dit
feuilleton, dat klinkt als een afscheids
brief aan het tegenwoordige Rusland,
wordt het duidelijk, dat Gorki tus
schen twee stoelen terecht is gekomen.
Vindt hij eenerzijds bij de regeering,
die hij bij iedere gelegenheid heeft ge
prezen, geen tegemoetkoming, aan den
anderen kant heeft hij door dit pleiten
voor het bolsjewisme het vertrouwen van
het Russische vólk verloren. Omdat
Gorki dit heeft begrepen, blijft hem
niet anders over, dan de vlucht te ne
men voor de Russische realiteit.
Men herinnert zich nog de feestelijk
heden, die, Gorki ter eere, na zijn aan
komst in Rusland werden op touw gezet.
De geroutineerde bolsjewistische regie
wist den indruk to wekken, alsof geheel
Rusland den schrijver toejuichte, die
was teruggekeerd om voor de zaak van
het bolsjewisme te strijden. Daarna
heeft Gorki een lange reis door de Rus
sische provincie gemaakt en de indruk
ken van die reis schijnen heel wat min
der verblijdend te zijn geweest; in ieder
geval kon men in de toespraken van
den schrijver, die af en toe door de
Moskousche pers zijn gepubliceerd, reeds
geluiden vernemen, die er op wezen,
dat Gorki's geestdrift over hetgeen hij
gezien had, aan het tanen was. Thans
verneemt men uit Gorki's eigen mond.
dat hij in al deze maanden niet uitslui
tend bewierookt is, maar dat de post
hem ontelbare brieven heeft gebracht,
die vol leedwezen, verontwaarlging cn
minachting de houding van den schrij
ver critiseeren, die hem de oogen voor
den werkel ijken toestand wilden ope
nen. Indien het over enkele honderden
brieven in deze vijf maanden zou gaan,
zou Gorki het niet noodig hebben ge
vonden, in een noot onder zijn artikel,
de post te bedanken voor de moeite,
die zij met de bestelling van deze rijke
lijke correspondentie moet hebben ge
had. En het vermoeden, dat de brief
schrijvers de overblijfselen zijn
van de burgerlijke „intelligenzia'
kan men bij voorbaat uitschakelen; daar
pleit reeds de gebrekkige taal en de ge
brekkige stijl van de brieven tegen. Gor
ki heeft dan ook niet getracht, zijn
antwoord tot „bourgeois" te richten,
hij noemt zijn onbekende correspondent
INGEZONDEN
MEDEDEEI.INGEN
s per regel.
ten „mechanistische burgersInderdaad
blijkt reeds uit de door Gorki medege
deelde citaten uit ac brieven, dat men
met leden van de arbeidersklasse en
van den boerenstand tc doen heeft en
des te belangrijker, zoowel voor het oor
deel over Gorki als voor de beoordeel'.ng
van de stemming van het Russische
volk zijn deze brieven.
Hun grondtoon is steeds dezelfde.
Gorki wordt verweten, dat hij de wer
kelijkheid niet beseft, dat de Bolsjewis
ten zijn „ooren verstopt" hebben, dat hij
zich door hen heeft laten om dear tuin
leiden. Het ontbreekt ook niet aan dwa-
Z2 insinuaties, dat Gorki een Duitsch
agent zou zün, evenals Lenin. Het ont
breekt verder niet aan belachelijke over
drijvingen bij de beschrijving van den
„werkelijken" toestand vanRuslandrHet
corrigeeren van dergelijke onjuiste voor
stellingen valt Gorki natuurlijk niet
moeilijk. Maar de boosaardige toon
waarop hij dat doet. bewijst toch dat hem
de ware kern van deze monstruositeiten
niet onbekend is gebleven. Gorki noemt
de werkloosheidsgetallen belachelijk, om
dat er toch ook steden zijn met een be
volking van minder dan 50.000 inwoners!
Hij riet blijkbaar niet in. hoe belache
lijk hij zich met dergelijke ironische op
merkingen ten opzichte van de geweldi
ge Russische werkloosheid maakt. „Wij
hebben geen fabrieken", schrijft, een an
dere correspondent hem. die met- recht
de Potemkin-dorpen van de .Russi
sche „industrialiseeringspolitiek" wil
gispen en Gorki antwoordt: „Bijna alle
oude fabrieken zijn herbouwd. „Ernsti
ger echter is het nog, dat Gorki de be
zorgdheid, den haat. de wanhoop, die
uit deze, brieven jegens het sovjetre
gime spreekt, niet wil hooren en be
schouwt als niet-begvij.pen van de bols
jewistische veroveringen. „Het Russi
sche volk begrijpt de vrijheid niet, het
heeft de Kozakken noodig en de zweep",
schrijft een correspondent hem. „Ik heb
in de Moskousche universiteit te voor
drachten van Boecharin. Loenatscharskt
en andere socialistische leiders gehoord
en ik heb ze als een radicaal individua
list verlaten", heet het, bij een ander,
„Men drukt alleen 't werk van Joden,
zij redigeeren de bladen, alleen van hen
wordt veel ophef gemaakt, het is een
voudig om er wrevelig van te worden",
verklaart nummer drie, „Ik stoor mij
niet aan alle oproepen om scheppend
werk te doen. ik ben niet eerzuchtig, ik
wil rust hebben", verklaart de vierde.
Gorki heeft, voor dit alles slechts „mede
lijdende minachting". Misschien heeft
hij gelijk, indien hij meent, dat al deze
briefschrijvers „treurige individualisten"
zijn, die het „proces tot vorming van
een nieuwe realiteit" in het geheel niet
begrijpen, stellig nioet men met hem
sympabhdseeren, wanneer hij het gebrek
aan ontwikkeling en de onbeschaafdheid
die uit de brieven spreekt, afwijst, maar
hij hoort in aezé onbeschaafdheid niet
den opgekropten haat van het volk je
gens zijn regenten en ook heeft hij po
sitief tegen de klachten van dit volk
feitelijk niets te berde te brengen. Gor
ki kan niets anders doen dan terugschel
den, hij kan alleen in de grofste be
woordingen zeggen, dat de briefschrij
vers „een organisch gebrek" hebben,
maar wanneer hij ze wil weerleggen
wordt hü verlegen. Dan spreekt hij er
van. dat de Russische vooruitgang door
de Russische vrijheid van drukpers
merkbaar is, want: de Europeesche de
mocratie heeft het nog niet- tot „zelf-
critiek" van de arbeidersklasse ge
bracht. Da.n spreekt hij er over dat het
bolsjewisme den „halfdooden, onver
schilligen" burger heeft wakker ge
schud, gelijk het Czarlsme het in tien
tallen jaren niet heeft gekund, zonder
te begrijpen, dat dit wakker geschud
zijn van het Russische volk niet zijn in
stemming, maar een pretest is en al
leen bewyst, hoe ondragelijk het tegen
woordige regime in vergelijking met het
oude is.
Niettemin zal men. hoe rijkelijk Gorki
in dit artikel het bolsjewisme ook lof
toezwaait, hoe siellig hij tenslotte ook
verklaart, dat hü aan de overwinning
van de arbeidersklasse op de .mecha
nistische burgers" gelooft, zich niet ver
gissen, wanneer men van oordeel is, dat
de auteur juist voor deze „mechanisti
sche burgers", voor „mechanistisch"
Rusland de vlucht heeft genomen. Stuk
voor stuk heeft hü hun klachten en
verwijten aan critiek kunnen onder
werpen. maar hü moet desniettemin ge
voeld hebben, misschien door zyn er
varingen op pijn reis door de provincie
ingelicht, hoezeer dit het bolsjewisme
vijandig gezinde Rusland gelijk heeft,
hoe groot echter ook het gevaar is, dat
voor het bolsjewistische regime schuilt,
in het ontwaken en groeien van deze
vijandschap. Juist doordat Gorki zoo
grof en hartstochtelijk wordt, bewü'st
OQir~; A rRAroci-1
TANDPASTA
X CD.. ;- iubs 60 C-L2
VIOLET
oAoruMtun PAoir.
P0t0tn5.l.OTiO-A. CASfUMS.
CAu De COLOOIES. uPCENVn»
1MOCOTEUS VDCO NtKQl ASD.
M D.MIEZÉRUS
y3» HAARLEM- FLORACA.EIN 0.trL.I£>633-:C52D.
■r A
hü. hoezeer hü met zijn critici instemt,
hoe onmogelijk het echter voor hem is.
den dooltuin uit te komen, waarin h\j
is verdwaald. Gorki bespeurt het wan
trouwen. dat- by het volk Jegens hem
leeft, en hü begrijpt thans wel. <$at het
verdiend is. Hij zou het bolsjewisme
moeten afzweren om het te henvinnen,
daartoe voelt hü zich niet in staat cn
daarom blijft er voor hem niet anders
over dan het vertrek, de vlucht. Het
is niet waarschünlijk, dat Gorki nog eens
de propagandatrom voor het regime in
Rusland zal roeren, dat hü zoo spoedig
„genezen" zal zün, om naar sovjet-
Rusland terug te keeren, gelijk hü be
looft; de „mechanistische'' burgers zul
len hem niet roepen en de communis
ten heeft hü gedurende deze maanden,
voldoende leeren kennen. Met groote ver
wachtingen is deze. stellig mer. de beste
idealen vervulde schrijver in Rusland
gekomen en „stil" drijft hü nu. beroofd
van zün illusies, naar de Europeesche
haven af. Het is een tragedie, die schuil
gaat achter Gorki's riekte, die echter
verbleekt door de maatschappelijke
tragedie, welke de discussie tusschen
Gorki en de anonieme Russische brief
schrijvers voor de toekomst in Rusland
doet verwachten.
(Nadruk verboden).
NIEUWE PROVINCIALE
WEGEN.
HEEMSTEDE-HOOFDDORP.
AALSMEER.
LIEDE-SCHIPHOL.
Thans is bü de Tweede Kamer een
wetsontwerp Ingediend om de onteige
ning mogelyk te maken van gronden,
noodig voor de verbetering en den aan
leg van een weg Heemstede—Hoofddorp
—Aalsmeer (Kruisweg in den Haariem-
meerpolaer) en van een weg de Llede—
Schiphol (Spaarnwouderdwarsweg in
den Haarlemmermeerpotder), onder da
gemeente Haarlemmermeer.
In de Memorie van toelichting le
zen wü:
Gedeputeerde Staten van Noord-Hol
land hebben verzocht te bevorderen, dat
by' de wet het algemeen nut worde ver
klaard van ae onteigening voor dc ver
betering en den aanleg van een weg
HeemstedeHoofddorpAalsmeer cn
van een weg de LiedeSchiphol.
Het ligt m de bedoeling de wegen te
maken met een kruif.brcedte van onge
veer 15 M. Voor een groot deel zal van
dc reeds bestaande wegen worden ge
bruik gemaakt.
Het is het voornemen ter hoogte van
het stoomgemaal de Cruquius een nieu
we brug te bouwen over de Ringvaart
van de Haarlemmermeer; do eene weg
zal aansluitend aan die brug loopen
langs de Kruisvaart tot Hoofddorp. Tus
schen Hoofddorp en Aalsmeer zal dc be
staande Kruisweg worden verbreed.
Voor den anderen weg zal van de
Ringvaart van de Haarlemmermeer te
genover het werk De Liede af, do
Spaarnwouderdwarsweg over zün volle
lengte worden gevolgd tot dc Ringvaart
oy het fort Schiphol.
In dc belangen van de afwatering zal
door den aanleg van de noodige duikers
en bruggen en het maken van dc noo
dige omleggingen op voldoende wüze
worden voorzien.
Aangezien het werk de strekking heeft
om de beide genoemde dwarswegen in
den Haarlemmermeerpolder, die een on
derdeel uitmaken van de ontworpen
wegen Heemstede— Aalsmeer— Uithoorn
en Rü'ksstraatvveg (bij de Liede)—Schip
hol—Amstelveen—Ouderkerk Diemer-
brug, geschikt te maken voor doorgaand
verkeer en dit in het algemeen belang
moet worden geacht, meent de minister
dat aan het verzoek tot verklaring van
het algemeen nut moet worden voldaan.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Ct», per regel.
Stofzuigerhuis MAERTENS
BARTELJOR1SSTRAAT 16
TELEF. No. 10756 5
Apex Klop-Yeeg-Stofzuigers f175.
(Een verhaal uit den tyd van den
Spaanscnen Successie-Oorlog.)
i l
Naar het Engelsch van
MORICE GERARD.
18)
Spreek voor u zelf, Sir, protesteer
de Fagan, terwijl de karakteristieke
plooien weer om zijn ooghoeken kwa
men. Ik zou het deerntje haar eigen
boontjes hebben laten doppen en mijn
neus niet in haar zaken hebben ge
stoken.
Je bent jaloersch, Mark! Omdat ze
mü het eerst heeft aangesproken! Als
ze haar zachte hand op jouw arm had
gelegd, was je met haar meegegaan....
Ik ben nog niet zoo overtuigd, sir,
dat we met haar als gids niet inderdaad
de bestemming zullen bereiken die u niet
•wenscht.
Och, het is niet de eerste keer,
Mark, dat we samen ons hachje riskee-
ren en liet zal ook wel niet de laatste
zijn.
Juist had Marston dat gezegd, toen
'Anna weer terugkwam.
Ga maar voor kind, zei Anthony;
we zullen je volgen.
Dank u meneer. Loopt u alsublieft
heel zacht; we moeten vlak onder den
muur passeeren. Eu in den vleugel dien
we voorbü moeten, is een wachtkolaal
waar soldaten zün.
Je kunt op ons rekenen, antwoord
de Marston
HOOFDSTUK XIII.
Een gevecht van man tegen man.
Toen ze de muren van de vesting be
reikt hadden, zagen ze de hoofdpoort
links van zich, een twintig stappen ver
der. Anna ging naar rechts en bleef in
de diepe schaduw van den muur der
binnenplaats. Tusschen de steenen groei
de gras, wat het geluid van de voetstap
pen dempte. In het wachtlokaal brand
de licht; er waren geen ruiten in de
vensters, zoodat men het rinkelen van
de dobbelsteenen en het heesche gelach
der mannen duidelijk kon hooren. Anna
rilde en haastte zich voort. Den halven
omtrek van het fort waren ze rond ge-
loopen, toen Anna stilhield. Het meisje
klopte op een deur, die men in de
duisternis vaag onderscheiden kon. De
twee mannen stonden ieder aan een
kant van hun gids, gereed om haar te
beschermen.
Zy wachtten. Van den rivierkant
kwam de koude nachtlucht opzetten of
schoon bc-t Juni was, Alma huiverde.
Weer klopte zy, nu wat luider. Büna
onmiddellijk hoorde men een klop aan
de binnenzijde. Het meisje klopte ten
derden male; toen werd een sleutel om
gedraaid. De deur ging open, net ver ge
noeg om iemand floor to laten. Anna
ging naar binnen. Marston hoorde ge
fluister en even daarna kwam een liand
om de dein-, een kleine vrouwenhand
die de zyne greep. II y volgde en bevond
zich op den steenen vloer van een gang.
Fagan sloop achter zijn meester aan.
Ik zal u leiden, fluisterde Anna.
Moge de hemel u beschermen.
Een oogenblikje sprak ze nog met den
man. die haar binnengelaten had. haar
verloofde korporaal Gotlich: Je bent
dus hier als ze komen?
Ja, dood of levend!
Toen hoorden ze het geluid van een
kus: was het een afscheid? Hand in
hand schreden ze voort; zy' namen de
schoenen in de hand om geen geluid te
maken. Ze zetten ze neer bij don muur
om ze later terug te halen. Na eenigen
tüd voortgeloopen te hebben zagen zy
een lichtschijnsel. Het meisje hield haar
stappen in. Zy kwamen aan een paar
steenen treden, waar boven een lantaarn
hing, by het gelige licht waarvan ze
een zware, met ijzer beslagen deur kon
den onderscheiden. Aan de andere zijde
der deur hoorde men stemmen.
Hier is de wapenkamer; hier wor
den ze gepijnigd. Ternauwernood had
Anna deze woorden gesproken of zij
hoorden een gekreun. -
O hemel, kermde het meisje.
Ze bedekte haar ooren met de han
den; die stem, dat was de stem van
haar vader.
Marston sprong de steenen trap op,
Fagan volgde hem op den voet. Zü wa
ren boven. Marston greep den zwaren
grendel; doch voor hij deze terugschui
ven kon werd de deur van de binnen
zijde geopend.
Een van dc bewakers, geheel gewa
pend, kwam naar buiten. Toen hü Mar
ston in het oog kreeg aarzelde hü en
slaakte een kreet van verbazing.
Op hetzelfde oogenblik was hij bü de
keel gegrepen en achteruit in de kamer
gesmeten. De soldaat kwam met zün
hoofd tegen den ruwen steenen muur
van de wapenkamer terecht. Hij draaide
in het rond en viel toen als een zwaar
blok op den grond.
Marston keek niet wat er verder met
den man gebeurde, maar sprong midden
in de kamer. Fagan had ondertusschen
al met één blik de heele situatie over
zien.
Op een verhooging, aan het einde van
het vertrek stond een zware, forsche
man; tegen den r.iuur was een rek,
waarop een gestalte was uitgestrekt.
Twee mannen, tot het middel naakt,
waren op bevel van den grooten man
bezig het folterwerktuig te hanteeren.
Een half dozijn soldaten, die tegen den
muur stonden, sloegen het schouwspel
gade. Fagan draaide zich om en bleef
by de deur staan, waardoor zy binnen
gekomen waren; naast den grendel, die
zoowel van buiten als van binnen ver
schoven kon worden, was een slot met
den sleutel er in. Vlug draaide hij dien
om, nam den sleutel er uit en stak hem
in zijn zak. Tenslotte was het beter al
leen met de mannen in de wapenkamer
te doen tc hebben dan met .de heele be
zetting. Twee in het vertrek waren on
gewapend; dus er waren zeven stuks om
mee af te reknen.
Deze inval kwam voor majoor Volt-
man en zyn mannen wel heel onver
wacht. Zij hadden gedacht dezen armen
kolenbrander naar hartelust te kunnen
kwellen, om hem de bekentenis te ont
wringen van misdaden die hü nooit be
dreven had.
De verbazing van den commandant
ging echter onmiddeliyk over in gren-
zenlooze woede. Hy zag een tegenstan
der met getrokken zwaard voor zich; een
man van rang met een knecht achter
zich.
Voltmann was wel wreed, doch geen
lafaard. Hij was een roekelooze vech
tersbaas. overwinnaar in meer dan hon
derd duels. Hij nam de uitdaging aan,
haalde zyn wapen uit de schede, sprong
op zyn aanvaller toe. Hü en Marston
kwamen 200 dicht mogelyk bij elkaar
in het midden van de wapenkamer, een
hoog vertrek met zware eiken balken
en een eiken vloer, verlicht door toort
sen langs de wanden. Een groote en
zware lantaarn hing van het midden
van de kamer. v r
U hebt het gewaagd hier binnen tc
dringen meneer, schreeuwde majoor
Voltman, en u zult er voor boeten.
Ik ben gekomen om onrecht te
verhinderen.
Majoor Voltman werd ploenrood; de
aderen op zyn hoofd leken wel touwen.
Ik zal 11 een lesje In manieren ge
ven. meneer, alleen zult u er niets meer
aan hebben. Uw uren sün geteld.
Beiden hieven hun zwaard omhoog
en onmiddeliyk daarna kletterde staal
tegen staal in c-en tweegevecht, waar
van ieder in het vertrek wist dat het
een op leven en dood was.
Zoodra Mark Fagan zag dat het ge
schil op deze wijze uitgevochten werd.
sloop hü weg van achter Marston's rug.
Over den uitslag was hy niet In twUfel;
hü had nog nooit gezien dat zyn mees
ter overwonnen was. De anderen in het
vertrek letten niet cp hem; ze waren tc
zeer verdiept in den spannenden strüd.
Zachtjes ging hü naar het eind van de
kamer en kwam bü den armen kolen
brander op het rok; hü bukte zich en
sneed met zyn dolk snel de touwen los.
waarmee de man stevig vastgebonden
was en hielp hem opstaan; een van do
half-naakte pünigers. die het zag scheen
lust te hebben tusschenbelde tc komen,
maar een blik uit Fagan's scherpe klelr.e
oogjes en een tik op het handvat van
dlc-ns dolk zei hem dat hü wyzer deed
zich er niet mee te bemoeien.
(Wordt vervolgd.)'
