HAARLEM'S DAGBLAD
H. D. VERTELLINGEN
Purol bij Ruwe en Schrale Huid
DE KINDERPOSTZEGELS EN BRIEFKAARTEN.
ST. NICOLAASFEEST SPEELTUINVEREENIGING
OOSTERKWARTIER.
FEUILLETON.
Het Mysterie van Heath Hover
STADSNIEUWS
Philips Radio-Toestellen
MAANDAG 10 DEC. 1928 DERDE BLAD
(Ttadruk verboden; auteursrecht voorbehouden.)
Porridge
door WILLY VAN DER TAK.
De verkoop is begonnen.
St. Nicolaas die met de stoomboot aangekomen is wordt door het bestuur ontvangen.
A^RggTglNI) VCORHRTKINVO&RHET W ND VGORHETKilv
Prüs 2 1/2 cent. Prijs 8 cent. Prijs 10 cent. Prijs 16 cent.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Cts. PER REGEL.
Natuurlijk weet ieder reeds, dat ze
weer komen, onze Kinderpostzegels en
Kinderbriefkaarten. Maar nog lang niet
iedereen beseft welken omvang dit werk
reeds in enkele jaren heeft genomen,
hoeveel terrein echter ook nog gesloten
is en vooral: wat er precies met de
ontvangen gelden gebeurt.
Welnu, toen in December 1924 voor
het eerst Kinderpostzegels versohenen
men herinnert zich nog wel die ze
geltjes met dat aardige kinderkopje -
toen was de opbrengst ruim f 56.000.
Ieder jaar kregen we vervolgens weer
een serie en ieder jaar steeg de op
brengst. in December 1927 was die reeds
meer dan verdibbeld: f 116.000!
In Haarlem was de winst:
In 1924 f 1924.58.
In 1925 f 2302.97,
In 1926 f 2935.94.
In 1927 f .4194.26.
Dit jaar zullen er weer vier kinder
postzegels komen, die een maand lang
verkooht worden aan alle postkantoren
en in vele plaatsen ook door particulie
ren. Na 10 Januari kan men ze niet
meer koopen. maar ze blijven steeds gel
dig, gebruiken kan men ze nog jaren
lang. Wie een grooten voorraad inslaat,
behoeft dus niet te vreezen. dat hij er
•v.ee zal blijven zitten!
Wat de bestemming is der gelden?
Ieder zegeltje en iedere briefkaart
want er zijn ook prentbriefkaarten
kost een paar centen meer dan de
waarde er van is. En die paar centen
hebben reeds meer dan een bon gevormd
en zullen weldra meer dan twee ton bij
elkaar brengen.
Alles voor het Nederlandsche hulpbe
hoevende land.
Met weet hoeveel er wordt gedaan
door tallooze vereenigingen voor onze
kinderen, die ziek zijn, achterlijk of ge
brekkig, of blind, doof, doofstom, of die
verwaarloosd worden en dreigen ten
gronde te gaan. Alle instellingen, die
dergelijke kinderen verzorgen, hebben
recht op een aandeel in de winst.
Maar als men weet, dat daarvoor
meer dan 300 vereenigingen zich aan
melden, groote en kleine van alle mo
gelijke gezindten en richtingen, dan is
het duidelijk, dat die eene ton smélt als
sneeuw voor de zon. "n dat onze win;-;
nog veel grooter moet worden!
Als die vereenigingen ontvangen
strikt gelijk, naar het aantal kinderen,
dat zij verzorgen volgens wiskunstig
vastgestelde berekeningen het hun toe
komende aandeel. De minister van
Binnenlandsohe Zaken en Landbouw
keurt ieder jaar het plan van verdeeling
goed.
Er is veel noodig, want wij zullen u
eens voorrekenen, hoeveel kinderen van
dat geld moeten proliteeren.
Er worden in ons land in gestichten
en in gezinnen verpleegd meer dan 1000
chterlyke, idiote kinderen. Met de
grootste zorgvuldigheid moeten zij wor
den opgevoed, opdat zij ondanks hun
gebrekkige verstandelijke vermogens
toch een mensc liwaardig bestaan tege
moet gaan.
Al zijn er de zieke en zwakke kinde
ren; wij denken aan de tallooze herstel
lingsoorden en vacantiekclonies, die in
een jaar ruim 10.003 kinderen in de
tegenheid stellen gedurende een
maand of nger van de buitenlucht te
genieten en met behulp van versterken
de middelen hun gezondheid terug te
krijgen. Om nog niet te spreken van
ongeveer 6000 kinderen die in gezinnen
liefderijk worden opgenomen en na 'n
flinke kuur weer frïsch en gezond terug -
keeren. Welk een zegenrijk werk, het
behoeden van onze zwakke jeugd voor
velerlei ziekten!
En de kinderen die onder lichame
lijke gebreken lijden; blind, doof, doof
stom of geb: "-!g zi ti
1/eet men wel dat ook hiervan een
1000-tal in instituten en scholen met de
grootste zorgen met eindeloos geduld
wordt ongeleid, opdat zij niettegen
staande zij zoozeer gehandicapt zijn,
toch nutige leden der maatschappij
kunnen worde:
Ten slotte de grootste rubriek; de
verwaarloosde jeugd. Men beseft rt
veel te weinig en zrl.'s cijfers schieten
te kort. Want dat in een 'var in
onze opvoedingsgestichten, doorgangshui
zen en toevluchten 25.000 minderjarigen
worden verpleegd en in gezinnen 6000
dat is ons voorstellingsvermogen nau
welijks in staat te vatten. Minderjari
gen die verwaarloosd zijn; gevallen
meisjes voor wie het. leven in eigen gezin
zedelijk of lichamelijk ondergang betee
ken t. jongens die zich aan eens anders
goed hebben vergrepen, of die zóó ver
wilderd opgroeien, dat ze een vreemde
leidende hand noodig hebben.
Aan al deze kinderen komt de op
brengst van kinderpostzegels en kin
derbriefkaarten ten goede.
Is er pakkender devies denkbaar dan
dat van de vereeniging „Tot steun van
verwaarloosden en gevallenen": .Jeder
menschenleven heeft oneindige waarde?"
Welnu, allen die deze hulpbehoevende
kinderen verzorgen, hen opheffen uit
hun geestelijke of lichamelijke ellende,
hebben dit devies tot het hunne ge
maakt. En een ieder die voor enkele
luttele centen, nuttig en practisch be
steed aan een postzegel of een brief-
kar ons werk steunt zal de voldoe
ning genieten van een klein steentje
te hebben bijgedragen tot het levensge
luk van een deel van onze jeugd!
Vraagt aan het postkantoor kinder
postzegels.
Koopt kinderbriefkaarten.
Verzendt geen Kerst- of Nieuwjaars
groet zonder het hulpbehoevende kind
te gedenken!!
De kinderbriefkaaiten verschijnen dit
jaar in twee series van 6 stuks voor
f 0.35 per serie. Deze briefkaarten zijn
reproducties van de Nederlandsche
meesters Frans Hals en Jan Vebh.
Deze briefkaarten zijn uitsluitend ver
krijgbaar aan den stand in het post
kantoor, waarover nog nadere mededee-
lingen zullen worden gedaan.
Het correspondentie-adres van het co
mité te Haarlem is Mr. L. G. /an Dam,
Wilhélmïnasfcraat 49. Ook te Bloemen-
daal is een comité gevormd waarvan het
adres is mevrouw A. M. van Lutterveld-
Bicker Caarten, Midden Duin en Daal-
soheweg, Bloemendaal.
KINDERVOEDING.
De vereeniging Kindervoeding reikte
in de afgeloopen week aan warm voed
sel uit: in de Zoetestraat Maandag 218.
Dinsdag 210, Woensdag 179, Donderdag
192, Vrijdag 206, Zaterdag 162 porties
en in de Cronjéstraat Maandag 92, Dins
dag 92, Woensdag 91. Donderdag 79,
Vrijdag 86 en Zaterdag 69 porties.
NATÜDR-HISTORISCHE
VEREENIGING.
Morgen. Dinsdagavond, zal de heer
Dr. C. J. J. van Hall voor de afdeeling
Haarlem en omstreken der Ned. Natuur
historische Vereeniging in de Nijverheid
een lezing met lichtbeelden houden over
tropische producten.
KENNEMER LYCEUM
Dr. v. Anrooy heeft Zich bereid ver
klaard om voor den tweeden keer op te
treden in het Kennemer Lyceum en wel
op 13 December. Aan de leerlingen der
hoogste klassen zal hij een en ander ver
tellen over en expliceeren van twee
trio's, een van Schubert en een van
Beethoven. Hij zelf zal het gesprokene
op de piano toelichten.
Op Zaterdag 15 December geven de
leerlingen Jos de Clerck, H. B. S. Nol-
thenius en F. de Nobel de twee trio's
volledig.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regeL
Stofzuigerhuis MAERTENS
BARTEL JORISSTRAAT 16
TELEF. No. 10756 5
Apex Klop-Veeg-Stofznigers f175.
Het is een absoluut overbodig iets, om
de geneugten van een Engelsch ontbijt
zoo'n soort van stevig fundament,
dat elk rechtgeaard Engelschman als
de grondslagen van een goeden en wei-
besteden dag beschouwt in een uit
voerig epos te bezingen, want als u nog
nooit in Engeland bent geweest, is 't een
onmogelijkheid om u dat toppunt van
heerlijkheid aanlokkelijk genoeg voor
te stellen en als u er wel geweest,
bent, dan weet u het. Want dan hebt u
u nooit aan een Engelsch ontbijt ge
waagd, omdat uw zwakke Hollandsche
maag alleen al genoeg had aan de geu
ren, die uit den keuken opstegen ol
u loopt met een maagkwaal rond.
Ik heb eens iemand hooren zeggen,
dat een flink Engelsch ontbijt hem al
tijd weer heelemaal opknapte, als hij
met een beetje onveilig gevoel in de
buurt van zijn maag in Harwich aan
wal stapte. Het was geen Engelschman
(die zijn er immers immuun voor) en
hoewel hy vloeiend Hollandsch sprak,
moet het een Rus geweest zijn. Door de
vele liters wodka, die iedere vaderlands
lievende Rus jaarlijks absorbeert, zou
zijn digestie ongetwijfeld een zware con
current worden voor de Engelsche, in
dien daarvoor bij de volgende Olym
piade een prijs zou worden uitgeloofd
waarvoor men, naar ik hoor, aan
Engelschen kant doende is.
Enfin, ik wil eerlijk bekennen, dat
voor mij dat Engelsche ontbijt in den
trein van Harwich naar Londen de ge
nadeslag is. Je komt van de boot ar. in
het voldoening-gevende bewustzijn, dat
er menschen zijn, die nog groener zien
dan jezelf en je bedenkt in fiereu
triomf het feit, dat je dezen nacht hebt
doorgeworsteld met slechts twee maal
de hulp van de stewardess bij Je gulle
pogingen om de maatschappij ook iets
terug te geven voor alles wat ze je
schenkt, terwijl de juffrouw onder je, na
een hartverscheurend lijden, onder dof
gerochel de hut is uitgehaald om niet
weer te verschijnen. Je klimt den trein
in, terwijl je de permanent wave in je
iets voelt kalmeeren en met een over
moed, die je duur te staan zal komen,
bestel je Je ontbijt. En dan komt het:
een cotelet, heerlijk knapperig in een
meertje van jus, een weldoorbakken
botje, lichtbruin, malsch en vettig, het
beroemde Engelsche gerecht „ham and
eggs", en dan 't nog beroemder Schot-
sche product „porridge", het summum
van onverteerbaarheid. Dit alles over
goten met oneindige hoeveelheden thee
en een nooit ophoudenden stroom van
broodjes en toast. En dan ben je 'er ge
weest onherroepelijk voor de rest
MUZIEK.
LEDENCONCERT DER MÜZ. VER.
„HARMONIE CRESCENDO"
Wie bekend is met en zich rekenschap
geeft van de belangrijke plaats die
.Harmonie-Crescendo" (het oude
„Spoorcorps") in het openbare leven te
Haarlem vooral des zomers inneemt, en
daarom verwacht mocht hebben dat een
winter-concert voor de leden dezer mu-
ziekvereeniging op groote belangstelT.ng
en talrijk bezoek zou rekenen, zou gister
avond door den aanblik der groote con
certzaal zeker teleurgesteld zijn geweest.
Wel is voor een sterk harmónielcorps de
concertzaal minder gunstig gebied dan
een muziektempel in de open lucht,
maar „Harmonie-Crescendo" speelt be
schaafd en dirigent H. W. Hofmeester
laat de geiuidproductie in overeenstem
ming met de capaciteit der omgeving
brengen. Het bezoek aan de meeste
concerten gaat diminuende. Het helpt
lilet, oorzaken te gaan zoeken:
de toestand is nu eenmaal zoo en
zal voorloopig wel niet ten gunste der
concertgevenden zich wijzigen.
De eerste beide nummers van het
programma, een heel gewone marsch en
een poüpourri-achtige ouverture gaven
nog geen aanleiding om bijzondere kwa
liteiten van de spelers te doen opmerken,
doch in no. 3, de symphoirische Suite
„Echos d'Espagnc" van G. Balay, tra
den verschillende instrumentalisten so
listisch op den voorgrond en was vooral
de klank der alt-hobo zeer te roemen.
Stemming en samenspel waren hier en
daar nog voor verbetering vatbaar. Het
beste gaf het orkest naar mijn meening
In de suite „Le Oid" van Massenet: de
klank was hier vol. sappig en afgerond,
en stond soms voor dien van een strijk
orkest weinig ten achter. Ook in de bal
letmuziek uit„Hamlet" van Thomas
(Een verhaal van duistere krachten)
uit het Engelsch van
BERTRAM MITFORD
45)
Toen Hels ton Varne op zijn veldbed
in zijn slaaphut lag. voelde hi) zich al
lerminst slaperig. De inlichtingen, die
zijn neef hem over Mervyn verstrekt
had. hadden hem heel wat stof tot
denken gegeven. Ze hadden hem ver
scheidene ontbrekende schakels ver
schaft en tegelijker tüó rijn gedachten
teruggevoerd naar Heath Hover en naai
wat dat huis herbergde. Hij herinnerde
zich levendig het laatste samenzijn op
dien 6tralenden zomerdag en hij was
met zichzelf overeengekomen, dat die
ontmoeting niet de laatste zou zijn. En
als Helston Varne Iets besloot, moest er
wel een wonder gebeuren, als dat be
sluit geen werkelijk werd! Hij herin
nerde zich die vertrouwende blauwe
oogen. zoo helder en zoo openhartig en
toch ook met Iets vragends er ln. En nu
was hij bezig te pogen die smeekbede
in die oogen te vervullen, want hU was
niet naar dezen uithoek gekomen voor
van den dag. Laten we al deze ellende
maar met den mantel der liefde be
dekken mijn pen weigert verder te
gaan, en mijn maag enfin. Ik zelf
ben altijd al bij het tweede gerecht red
deloos verloren en ik ken maar een
geval, waarbij iemand aan de porridge
is toegekomen. Het is waard aan de
vergetelheid ontrukt te worden.
Dit was van den zomer. Ik had een
wonderbaarlijk voorspoedigen overtocht
achter den rug en was vast van plan mij
alleen aan thee 'en toast te wijden. In
de restauratiewagen zaten twee vrouwe
lijke representanten van .JDeutsch-
land, Deutschlond über alles", zoo echt
Deutscli als je maar hebben kan, die de
slanke lijn met een grenzenlooze min
achting genegeerd hadden en van plan
waren dat te blijven doen in dit land
van stokrozige Engelsche misses tot
het bittere einde toe.
„Breakfast, madam?"
„Ja, ja, natürlich of course."
Breakfast kwam. En ze vielen aan.
Zou toch zonde zijn stel je voor, dat
je iets oversloeg. Nein, nein, fest steht
und treual moesten ze er met een
maagkwaal voor boeten
Chops, fried fish, ham and eggs, fried
chicken. En ze streden dapper tegen den
overmachtig en vijand. Keken elkaar
even aan zoo'n veelbeteekenende blik
als trouwe wapenbroeders wisselen in
het heetst van den strijd en begre
pen: niet dan over mijn lijk...
Toen kwam de porridgegrijsgrauw,
een dikkige brei, angstaanjagend...
„Porridge, madam?" Haar principe
getrouw knikten ze. keken elkaar aan
met den moed der wanhoop en be
gonnen. Zonder suiker!
Iedereen, die porridge gegeten heeft,
weet, dat je het alleen kan overleven
door het zoet te maken, afschuwelijk
zoet, walgelijk zoet want die zoetig
heid, hoe vreeselijk die ook mag zijn, nl_
hileert al wat er porridge-achblg aan
porridge is. Maar zij hadden nog geen
porrigge-ervaring.Het was afgrijse
lijk om aan te zienIk leed zichtbaar
en hoorbaar mee, en als gedeeld leed
half leed is, dan zal ik eeuwig dank
baar zijn, dat ik deze Duitschen ten
minste voor het heele leed heb behoed.
Zij verdwenen plotseling, de een na
de ander, grauwer dan het laatste restje
porridge op haar bord
Zij hadden haar strijd gestreden, moe
dig en dapper, maar de vijand was te
overmachtig geweestEn het is my
een weemoedig genoegen, hier haar na
gedachtenis met een bescheiden lauwer
krans te mogen eeren.
werden vele goede dingen gedaan; de
clarinetten kunnen echter nog mooier
toon trachten voort te brengen en over
't geheel kan naar meer kleur, ook in
détails, gestreefd worden. De nuancee
ring schijnt mij veelal v/at vlak toe en
vcoral bij balletmuziek is een zekere
lenigheid en sierlijkheid in de voor
dracht gewenscht, zoo niet onmisbaar.
Daarentegen waren samenspel en
rhythmische correctheid in 't algemeen
te prijzen.
Een der leden van het corps, de heer
S. J. Paartman, trad als solofluitist op
en gaf daarbij verrassende en verblij
dende bewijzen van technische virtuo
siteit Zijn toon is in de laagte en
hoogte over 't algemeen mooi, doch heeft
ln 't middenregister af en toe nog nei
ging tot overslaan in het hoogere octaaf.
Wanneer de speler dat nog weet te voor.
komen zal hij een hoogelijk te waardee-
ren kracht op instrumentaal gebied
worden; de zuiverheid van zijn intona
tie en de volkomen zekerheid van zijn
passagewerk zijn nu reeds in alle op
zichten prijzenswaardig.
Wij kunnen naar aanleiding van dit
concert niet nalaten de „Harmonie-
Crescendo", die onder haar vol-ijverigen
directeur Hofmeester vooral des zomers
zulk een belangrijke plaats in het Haar-
lemsche openbare muziekleven inneemt,
zich steeds welwillend beschikbaar stelt
en een onmisbaren factor vormt voor
het welslagen van vele feestelijke her
denkingen als Koninginnedag, in de be
langstelling der muziekvrienden aan te
bevelen. Subsidie uit openbare kas ge
niet zij, voor zoover ik weet. niet: mo
gen aan vele anderen op de bres staan
voor de belangen van een corps, dat
steeds bereid gevonden wordt op de
bres te staan voor het algemeen belang.
KAREL DE JONG.
de jacht op wilde geiten! Toch moest
hy opeens hartelijk lachen, toen hij
eraan dacht, dat hij in het begin naar
Heath Hover gegaan was, om Nashby
te helpen het raadsel van den gestorven
vreemdeling te ontsluieren. Lieve hemel
wat zou die brave plattelands-inspec
teur gekeken hebben, als hy maar eenigs-
zins had kunnen vermoeden, wat die ont
sluiering aan het licht zou brengen!
Ver over de vlakte huilde een wolf.
Een ander antwoordde erop. Iets in dat
geluid bracht Helston Varne het roepen
der uüen in de Plane-bosschen duide
lijk voor den geest.
Gewoonlijk had hij zyn gedachten en
emoties heel aardig in bedwang, maar
ze schenen nu sterker dan zijn ijzeren
wil en, uitgestrekt op zijn veldbed, te
middernacht, in een van de meest on
herbergzame streken van de wereld, be
kroop den jongen man een gevoel, alsof
het hem nooit in zyn leven weer zou
gelukken. In slaap te vallen.
Het gehuil van de wolven weerklonk
opnieuw, ditmaal van veel dichter by
Hij hoerde het half-verschrikte gebriesch
van een der vastgebonden paarden, en
een kameel gaf lucht aan zijn ergernis
met kwaadaardig geknor. Hij stond op.
schonk zich nog een whiskey-soda in.
stak een nieuwe sigaar aan en ging weer
liggen. Zoo bleef hij staren naar het dak
van de tent en zijn gedachten zwierven
uit naar het verleden.
BEGRAFENIS
DR. H. J. OFFERHAUS.
Zaterdagmiddag werd op de Alge-
meene Begraafplaats aan de Kleverlaan
in stilien eenvoud ter aarde besteld het
stoffelijk overschot van wijlen Dr. H. J.
Offerhaus, in leven emeritus-predikant
der Ned. Herv. Gemeente.
Aan het graf werd niet gesproken
ingevolge den wensch van den overle
dene. Alleen sprak een zoon van den
overledene een kort woord van dank
voor al hetgeen de overledene voor zijn
familie was geweest en dankte voorts de
aanwezigen voor hun belangstelling.
Onder de aanwezigen werden opge
merkt Ds. A. Trouw, voorganger der
Vrijzinnig Hervormde te Haarlem; de
heer G. J. Kroese, voorzitter der afd.
Haarlem van de Vereeniging van Vrijz.
Hervormden; Ds. A Binnerts, predi
kant der Doopsgezinde Gemeente en Ds.
J. L. F. De Meyere, Emeritus-predikant
der Luthersche Gemeente alhier.
EEN NIEUWE VEILING
HAL TE BEVERWIJK.
PLANNEN VAN DE R.-K.
TUINDERSVEREENIGING
„KENNEMERLAND".
Ten behoeve van de bloembollenveiling
„Beverwijk" zal (zooals wij reeds meld
den) door de RK. Tuindersvereenig.ng
„Kennemerland" een groote nieuwe vei
linghal worden gebouwd Op het terrein
naast de bestaande veilinggebouwen aan
de Breestraat.
De nieuwe hal zal een oppervlakte
hebben van 750 M2. De lengte bedraagt
44 Meter, terwijl er. plaats zal zijn om
7 a 8000 manden bollen te deponeeren.
Rondom is een vrijhangende ballustrade
geprojecteerd, zoodat men geen hinder
heeft van pilaren. De ijzeren bekapp:ng
wordt met glas afgedekt, zoodat er
ruimschoots licht kan binnenvallen, het.
geen voor bloemenveilingen, tentoon
stellingen ettc. van belang is.
De gpeeltuinvereeniging „Het Oos
terkwartier" heeft Zaterdagmiddag haar
traditioneele St.-Nicolaasfeest gehou
den maar niet meer in „St.-Bavo", om
dat die zaal langzamerhand te klein
geworden is, zoo groeide de vereeni
ging. De groote zaal van „Bloemhof"
kan nu nog maar amper de kleins
duizend kinderen bergen. Een groot
deel van het feest werd eigenlijk buiten
gevierd. Daar was ten eerste de aan
komst van Sinterklaas, om drie urn
met de stoomboot zoo van Spanje ge
komen door het Zuider Buiten Spaame.
Sinterklaas wuifde al van verre en Piet
glom van plezier, omdat de kinderen bij
den steiger aan de Slachthuisstraat zoo
vriendelijk zongen van „Zie ginds komt
de stoomboot".
Met Sint Niklaas voorop, boven op
den witten schimmel trok die kinder
stoet door het Oosterkwartier door de
Spaarnwouderstraat en langs de Kam
pervest naar de Bloemhof straat. Voorop
ging „Harmonie Crescendo" en verder
in den langen optocht liep het keurige
Knapen fan farecorps „Nieuwendammer-
ham" uit de hoofdstad.
De politiemuziekvereeniging sloot de
rij. Het werd over vieren eer de leidsters
en leiders de 48 groepen van 20 kinde
ren veilig binnengeloodst hadden en
Sinterklaas, verwelkomd door den voor-
HOOFDSTUK XXIV.
Een ontstellende ontdekking.
Hoog boven de vlakte, tusschen de
scherpe rotsige pieken van het gebergte,
zochten Helston Varne en zijn inland-
sche jager moeizaam een pad, in behoed
zaam zwijgen. Nu eens ging het een
hoek om. waar elk rustpunt voor hand
of voet omzichtig moest worden onder
zocht, voor ze erop vertrouwen kon
den. dan weer langs een richel, waar
ze alleen in uitgesleten holletjes het
noodige houvast vonden, tenslotte over
hellingen vol leisplinters. nauwelijks
minder glad dan ijs. Op elk dezer
minder aanlokkelijke wegsoovten kon een
verkeerde beweging maar één resultaat
hebben, een val van een hoogte van
eenige honderden meters, waarbij geen
been in het heele lichaam heel zou
blijven. Men had voor zulk een tocht
stalen zenuwen noodig en hoorde in elk
opzicht in de beste conditie te zijn. Om
eenig succes te hebben moest dat alles
bijna g°lu:dloos gebeuren. En dat al
leen voor het plezier om een wilde geit
te schieten, of tenminste een poging
daartoe te doen. Want van het heele
jachtgebied was dit speciale punt het
gunstigste om makhor te schieten.
Zoo heer zoo knecht. Hussein Khan
was een geharde bergbewoner, een en
De nieuwe hal wordt In verbinding
gebracht met de bestaande gebouwen,
hetgeen verkregen wordt door uitbre
king van een tusschenmuur en verrui
ming van den toegang tot de bestaande
groote binnenveiling. Hierdoor kan men
gemakkelijk, ook met groote voertuigen.
van de eene hal in de andere rijden.
Gaan de plannen voor een bloemenvei
ling door, dan zouden eventueel <V
bloemen van de nieuwe hal uit onder dt
klok kunnen worden verkocht, om ver
volgens in de oude hal aan de expor
teurs te worden afgeleverd.
Het voorste gedeelte van bet bestaande
gebouw aan de Breestraat wordt geheel
verbouwd en zal één geheel vormen met
de nieuw te bouwen hal. In den gevel
komen twee ruime ingangen: één voor
de exnortveilïng en een voor de bollen-
veiling.
De vrijgekomen ruimte zal waar
schijnlijk benut worden voor 'n tweeden
electrischen snelweger voor de aard
beien. Een gedeelte van de bovenverdie-
ning wordt ingericht als veilingzaal
voor de bollenveiTne. Er zullen vaste
banken worden geplaatst we'ke plaats
bieden aan oneeveer 300 personen.
Naast deze zaal is een k'eineT lokaal
venroiecteerd. hetwelk noa een nadere
bestemming zal krijaen. Er wordt verdee-
gezored voor telefoon, toiletten, enz.
terwijl ook ean buffet wordt ing°richt.
Dit alles beteekent dus een grooté
uitbre:dlnv van de gebouwen van „Ken
nemerland".
Men hoopt spoedig tot de aanbeste
ding te k""nen o^rvaan. daar het werk
ongeveer April 1929 gereed moet zijn.
PE^SONALTA.
De heer P. Stick el. aeent-recher-
cheur bij het poi'tiekorns alhier, is me'
ingang van 1 Januari benoemd tot
concierge aan het Frans Halsmuseum.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
UIT VOORRAAD LEVERBAAR
Techn. Bureau J. VAN DEN BERG
RADIO-SPECIALISTEN 3
ZIJLSTRAAT 87 TELEFOON 11322
zitter den heer W. Klaren, zyn toe
spraak kon houden. Daarin toonde de
kindervriend uitstekend op de hoogte te
zyn van het streven der vereeniging en
heel goed te weten, dat het feest te zij
ner eer maar een klein onderdeel is van
het nufcttige werk, dat beoogt de kinde
ren na schooltijd bezig.te houden.
En alle ouderen, die den Sint hoorden
zullen het betreurd hebben dat om fi-
nancieele redenen het gemeentebestuur
den tuin eenige wintermaanden wil
sluiten. Het werk tot bestrijding der
baldadigheid en tuchteloosheid mag toch
niet een paar maanden gestuit worden
Dan herwint het bestredene zijn terrein,
zoo meent het bestuur.
Terwyl de kinderen liedjes zongen
voor den Sint deelden de groote men
schen krentenbroodjes en kopjes choco
lade uit. Het jongenskorps musiceerde
dapper en toen Sinterklaas vertrokken
was vergastte de heer Renévan Duinen
zijn dankbaar gehoor op de poppen
kast, clownerie, acrobaten-toeren en
nog meer. Ghocola en speculaas ver
hoogden de feestelijkheid.
Om half zeven gingen ze met een
zakje lekkers allemaal gelukkig naar
huis.
De inspecteur der lichamelijke opvoe
ding, de heer H. L. Warnier, was. als al-
t:Jd, eens komen kijken.
al spierkracht en sportieve geestdrift. Hij
was een „Pathan" uit de Karhar-stam
en hij had groot respect voor zijn meester
onidat die hem in belde eigenschappen
evenaarde en ook nog om een andere
reden, zooal misschien later blijken
zal.
Het was midden in den ochtend. Zij
hadden al eerder op dit punt moeten
zijn, maar de klim was tegengevallen.
Ze waren al uren onderweg, en nu.
kleine bruine stippeltjes tegen dien on
metelijke rotsmuur, stonden ze een
oogenblik stil om uit te blazen. Voor
een van beide had de rustpoos ook nog
een andere be teekenis. want Hussein
Khan was een goedgeloovig Muzelman
en dit was het uur des gebeds. Dus. zich
krampachtig staande houdend op dezen
richel, ternauwernood ruimte voor de
voorgeschreven bewegingen, spreidde de
volgeling van den profeet, het gelaat
gericht naar de heilige stad, wier lig
ging hij kon opmaken uit den stand der-
zon. zijn kleedje uit nadat hij zijn
schoenen had uitgetrokken en begon zijn
gebeden, even aandachtig alsof hy ge
knield had gelegen in een koele, sche
merige moskee, op een giadden sieeren
vloer. De ..onge'oovige" maakte van de
gelegenheid gebruik om een hap van
een boterham te nemen en een slok
uit zijn veldflesch.
De geboden van den jager namen
niet veel tijd in beslag, niet meer dan
een paar minuten en het tweetal zette
den tocht voort. Nog een korte worste
ling om naar boven te komen en toen
keken zij van tusschen een woest land
schap van pieken en toppen uit op de
vlakte aan hun voeten.
Deze was aan de andere zijde be
grensd door een halvemaan-vormig-
rotsmassa gelijk aan die. waarop zij
zich bevonden. Aan den uitersten kan:
daarvan, een groote plek die zich tot Sn
de wolken verhief en waarvan de voet
begroeid was met een donker juniperus-
bosch, dan een prachtige, gekoepeld-:
massa, doorploegd van vormen, die op
gletscherspleten leken en dichter naar
hem toe een zydal waardoor een berg
stroompje dartelde. Maar tusschen hen
en die vallei, afhellende van den voet
van de rots, waarop zij lagen, was een
open grasveldje. Helston bracht het ge
weer aan den schouder.
Te laat. Vier stuks makhor sprongen
schichtig weg. Zij waren aan het grazen
geweest op het open grasveldje, zooals
hun belagers verwacht hadden.
Niet sóhieten. heer! fluisterde de
jager. Dat zou ze heelemaal ver
schrikken en onze kan; cm ze nog eens
te besluipen, doen verdwijnen, want ik
der.k niet. dat ze ver weg zullen gaan
Helston zag de juistheid van dezer,
raad in en vuurde niet. maar het was
toch hard. dat de beïoonïng voor zoo
veel uren zwoegen, daar pijlsnel voor
hun oogen verdween.
Het staat geschreven! antwoordde
hij gelaten, maar ik denk Hussein
Khan, da: de ram, die deze drie schapen
aanvoerde de vader van alle makhor
uit de heele Himalaya moet zijn, want
ik heb nooit een grooteren gezien, Ja,
zelfs geen die even groot was.
Een prachtige, gitzwarte adelaar dreef
in majestueuze kringen boven het dal.
Dit schouwspel in deze wi'de omgeving
was al belooning genoeg voor hun moei
zamer. tocht, dacht Helston Varne.
En wat moeten we nu doen Hussein
Khan? zei hij. teer. hij een poosje zwij
gend gekeken had.
Maar de ander antwoordde niet. Hy
maakte een gebiedend gebaar, om zijn
heer het zwijgen op te leggen, terwyl
hij zelf aandachtig scheen te luisteren.
Als bij ingeving volgde Helston zijn voor
beeld en kroop nog dichter ineen op het
rotshcekje waar hij zich met zooveel
moeite doorgeworsteld had. Zijn zenu
wen tintelden van spanning, de jager,
met zijn scherp gehoor had natuurlijk
het geluid van nieuwe makhor hooren
aankomen; dat moest het zyn. Per slot
van rekenïr.g zou hij dan toch zyn kans
r.og krygen.
(Wordt vervolgd.)
