ST-LOVEffi
HAARLFM'S DAGBI.AD
OM ONS HEEN
BIOSCOOP
FEUILLETON.
EEN HUISJAPON
ZATERDAG 29 DEC. 1928
DERDE BLAD
No. 3804
HERINNERINGEN AAN HET STAALBAD HAARLEM.
HET VEE VAN D'YSER RINCK HET WATER MINSTENS GELIJK AAN
DAT VAN SPA DE AFWEZIGE BADGASTEN EN HET VERHAAL VAN
DEN RUSSISCHEN OFFICIER WEINIG MEDEWERKING VAN HET
GEMEENTEBESTUUR DUIZEND GULDEN BOETE OF AFBREKEN
DE TELEURSTELLING VAN LOOMEIJER WAAROM IS HAARLEM:
STAALBAD NIET GESLAAGD.
Een kort artikeltje in ons vorige
nummer heeft weer een reeks herinne
ringen bij ons opgewekt aan de geschie
denis van het Staalbad Haarlem. Iïic
zal in de eerste dagen van Januari 1929
veertig jaar geleden zijn, dat de eerste
vergadering gehouden werd over de
Staalbron in de Haarlemmermeer, 't Was
op de bovenzaal van de Sociëteit Vei-
eeniging. De hoofdpersonen waren vier
in getal: Dr. Posthuma, in dien tijd een
geliefd medicus in Haarlem, een man
van kloeke statuur, met een grooten
baard, die onveranderlijk over straat
ging met een hoogen hoed. de type va i
den ouderwetschen huisdokter. Dan de
heer Corn. Prins S.zn., physiek juist het
tegendeel, een kort man met een witten
knevel, koopman en landbouwer die in
het Frederikspark woonde en naar vien
het Prinsenlaantje genoemd is. In de
derde plaats het toenmalige Kamerlid
Frans Lleftinck en in de vierde de heer
C. G. Loomeyer, apotheker in de Bartel-
jorisstraat.
Wel waren in dit viertal verschillende
vakken vertegenwoordigd: de medicus,
de pharmaceut, de zakenman en
volksvertegenwoordiger. Alle vier man
nen van invloed te Haarlem en toch
niet van zooveel invloed, of er waren in
onze stad nog lieden genoeg, die aan het
bestaan van de Staalwaterbron niet ver.
kozen te gelooven. De flauwe grappen
makers sloofden zich uit: er was inder
tijd in de Haarlemmermeer een af dee
ling Spaansche ruiters verdronken en
hun harnassen gaven het ijzer af, dat
bij de boerderij d' User Rinck te vinden
was voor wie het maar zien wou. Want
dat was niet te ontkennen. Eet water in
de-User Rinck gaf een bruinen neerslag,
die de randen van de sloot kleurde en de
pachter vertelde graag, dat er in al die
jaren weinig ziekte in de familie voor
kwam en dat zelfs het vee van de hoeve
altijd in de beste gezondheid verkeerde.
Op den duur was het yzergéhalte van
het water niet te loochenen. Op de ver
gadering in de bovenzaal was het aan
wezig en de belangstellenden mochten
het proeven. Lekker was het niet, maar
voor de deugdelijkheid stonden de des
kundigen in .en die overtuiging nam niet
weinig toe, nadat Prof. Stokvis, een van
de corypheeën van de wetenschap in die
dagen, over het Haarleansche Staalwater
een brochure schreef, waarin hij het
gebruik aanbeval. By het water uit de
beroemde bronnen van Spa, de Pouhon
en andere, behoefde het water niet
achter te staan zoo kwam na een
paar jaar de Maatschappij tot Exploita
tie van Staalwaterbronnen tot stand.
Een van haar eerste daden was de op
richting van het Brongebouw, waarin de
aanstaande badgasten het heilzame wa
ter zouden kunnen drinken en
den dag zouden kunnen doorbrengen
met gezeischapspelen, aan de leestafel,
bij toon eel voorstellingen en muziekuit
voeringen. De bouw werd opgedragen
aan de architecten Van den Arend en
van der Stern-. Het was een feestelijk
moment, toen de eerste steen van het
niéuwe gebouw gelegd werd; ii'. myn
herinnering zie ik r.og de plechtigheid,
die opgeluisterd werd door verscheidene
toespraken, welke alle een zelfden
grondslag hadden: de beste verwach
tingen voor de toekomst. Zooals het ge
woonlijk gaat was de eerste steen de
allereerste niet, daar het gebouw al half
opgetrokken was. Daar in ons land
iedereen die den euvelen moed heefteen
nieuw groot gebouw te stichten bloot
staat de critiek van leeken en vak
broeders, de laatsten uit wangunst en
ydelheid. ontging aan de architecten
ook in dit geval de gebruikelijksmaad
niet. Als verstandige Heden lieten zy al
dit- vuile water hun deur voorbyloopen
pijnlijker moet het geweest zijn, toen
de gemeenteraad van Haarlem hun een
onnoozele vergissing in de opmeting van
het tearein kwalijk, nam en een boete
van de Maatschappij van duizend gulden
hief, met de boodschap er bij dat men
het nog prijzen mocht, dat het gebouw
niet behoefde te worden afgebroken. Dit
was de eerste daad van het gemeentebe
stuur tegeover een onderneming van
Haarlemsche ingezetenen, nadat het ter
rein onder aller .el bezwarende voorwaar,
den aan de Maatschappij was afgestaan.
Het Brongebouw zette na dezen tegen
spoed zijn deuren open. De ingezetenen
van Haarlem werden er lid van en kwa
men de vele concerten hooren, d:2 Haar-
lemsch Muziekkorps er gaf. Helaas, de
badgasten bleven weg. Allerlei reclame
baatte niet of althans niet genoeg. Len
gezelschap Engelsche journalisten
kwam in Haarlem de bron en
het Brongebouw zien en schreef
welwillend over de nieuwe ge
neeskrachtige bron, maar ook zij kon
den de 2ieken niet bewegen, genezing te
zoeken bij het Haarlemsche staalwater.
Er gaat een verhaal van een Russisch
officier, die zich inderdaad als badgast
aanmeldde, maar door de kortzichtig
heid van een hotelhouder te Amsterdam
onderdak zocht en tenslotte teleurge
steld verd veen.
Financieele moeilijkheden bleven niet
uit. Als gevolg daarvan werd de nadruk
meer op den verkoop van het water ge
legd. Tenslotte ging men zelfs zoover,
dat het heilzame ijzer aan het water
onttrokken en het vocht als gewoon
tafelwater verkocht werd. Nog altijd
speelt het staalwater in ons land een
rol in de apotheek er is geen
enkele reden, waafom men zijn ver
trouwen aan het medicament ontzeg
gen zou. Maar na allerlei pogingen om
het Staalbad Haarlem op gang te bren
gen, hebben wü allen tenslotte moeten
erkennen: de onderneming is mislukt.
Staalbad Haarlem is als een van de
droombeelden, die een tijd lang met
rose randen waar het licht der hoop
door straalt, het oog bekoren en daarna
In nevel opgaan.
Jammer vooral van al de moeite, die
daaraan vruchteloos is besteed, meer
nog dan van 't geld, dat erin verloren is
gegaan. Jammer van de verwachtingen,
die velen er op hebben gebouwd. Toen
en later is wel gezocht naar de rede
nen, die tot de mislukking hebben ge
leid. Was er geen geld genoeg om het
geruimen tijd uit te zingen, totdat de
badgasten naar Haarlem gelokt zouden
zijn? Was de concurrentie met buiten-
landsehe badplaatsen te groot? Ver
trouwde het publiek de standvastigheid
van ons Nederlandsche klimaat niet?
Misschien werkten al die motieven een
beetje tot de mislukking mee. Het doet
er natuurlijk weinig toe, of men ach
teraf van een zieke die aan verschil
lende kwalen leed, eens haarfijn gaat
uitmaken of hij in 't bijzonder aan het
hart is gestorven of aan de nieren.
De aanvankelijke oprichters leven
niet meer. De heer Loomeyer was de
laatste die heenging. Hij was wellicht
van de oprichters de meest enthousias
te, al was dat woord ook niet bijzonder
toepasselijk op de persoonlijkheid van
Loomeijer. die niet licht uit de plooi
raakte. Juister is het om te zeggen, dat
hij van het idee Haarlem Staalbron
vervuld was. Zoo vervuld, dat hij er
niet van zwijgen kon. Meer dan één
avond heb ik by hem doorgebracht in
het kamertje in de Barteljorisstraat
naast de apotheek. Hij praatte en
praatte, altijd maar over de Staalbron
en wanneer zyn bezoeker tegen mid
dernacht den knop van de deur in de
hand had, kon het nog gemakkelijk
een uur duren vóórdat hij goeden nacht
kon zeggen en naar huis gaan. Brave
Loomeyer! Welk een teleurstelling moet
het voor hem geweest zijn, dat zijn
ideaal voor Haarlem niet verwezenlykt
is.
Alles wat er nog van de onderneming
over is. zijn wat aandeeien onderin ve
ler effectentrommels die niet aan 't
daglicht komen, omdat er nooit een
coupon te knippen is geweest. Ze wor
den nog bewaard op hoop van zegen.
Het droevig eind van al deze verwach
ting is dan nu een proces tusschen
de gemeente en de Maatschappij over
de vraag, of de Maatschappy nog wel
aan de voorwaarden waaronder de
erfpacht verleend is. voldoet. Een feite-
iyk onmogelijke twist, omdat de ge
meente. werd rij in het geiyk gesteld, er
toch niet toe zou kunnen komen om de
Maatschappy te gelasten haar gebouwen
met den grond gelijk te maken. Het zal
wel op een compromis uitloopen. Niet ten
onrechte is vroeger aan den gemeente
raad verweten, dat hy in den beginne
begeeriger was naar wat er van de ba
ten voor de gemeentekas zou overschie
ten, dan naar de bevordering van den
bloei der onderneming. In landen waar
in badplaatsen besturen meer ervaring
is verkregen, doet men andersom. Daar
worden groote sommen aan subsidie ge
schonken, om de onderneming in gang
te brengen en te houden.
Wie zou daarom zeggen, dat de afloop
beter zou zyn geweest, wanneer het ge
meentebestuur een royaler Inzicht had ge
had. Het was toen geen gewoonte het
particulier initiatief met geld uit de ge
meentekas te steunen. In onzen tyd zou
het allicht anders gaan. Op deze be
schouwing doorredeneerende zou men
haast kunnen beweren, dat Staalwa
terbron te vroeg is opgericht. Maar ook
dat baat niet, de droom is voorby en
wy beleven hem niet voor de tweede
maal.
3. C. P.
MIDDENSTANDS
CENTRALE.
JAARVERSLAG.
Aan het Jaarverslag over het jaar
1928 der Middenstandscentrale voor
Haarlem en Omstreken, samengesteld
door den secretaris, den heer P. J. M.
van Tetering, ls het volgende ontleend.
Het verslag begint met eerbiedige
hulde te brengen aan de nagedachten is
van den dit jaar overleden strijder voor
de belangen van den middenstand: Chns
M. Jansen, wiens portret zal prijken op
de eerste pagina van het gedrukte jaar
verslag der Middenstandscentrale.
Dan wordt herinnerd aan het eerste
lustrum der Middenstandscentrale op 9
October Jl, dat niet officiéél gevierd
werd. De heer F. H. Smit trad in 1928
als voorzitter op- Tien mldden6tandsver-
eenigingen in Haarlem en omstreken
zyn by de Centrale aangesloten. De
centrale telt 82 leden (einde 1927 72).
Het rapport der door de Centrale in
gestelde enquête naar den toestand, de
resultaten enz. der verschillende za
ken en bedrijven verscheen op 21 Fe
bruari in druk.
Betreurd wordt dat de vroegere Scho-
tensche Winkeliersvereeniging „Een
dracht maakt Macht" zich na de an
nexatie nog niet in de Haarlemsche
Handelsvereeniging heeft opgelost zooals
de Middenstandscentrale haar geraden
heeft. Ook de Haar], Kruideniersvereeni-
ging „Onderling Belang" heeft zich nog
steeds niet aangesloten.
De secretaris doet een krachtig be
roep op alle middenstandsorganisaties
propaganda te voeren tot alle handel
drijvende en industrieele middenstan
ders tot organisaties zyn toegetreden,
naar gelang de riohtdng welke zy voor
staan. Natuurlijk zal dit ook de positie
der Middenstandscentrale versterken.
Onderscheiden acties werden in 1928
gevoerd en vele werden met succes be
kroond. Herinnerd wordt o.m. aan de
actie tegen het houden van bazars kort
vóór St.-Nicolaas en het korting-sys
teem. Adressen aan de Regeering werden
gezonden om inzake het tydig publi-
ceeren van namen van oplichters en in
zake het z.g. KaaSbeöluit. De Cen
trale neemt nog steeds stelling tegen het
verderfeiyke afbetalingssysteem.
De verstandhouding tusschen de Ka
mer van Koophandel en Fabrieken en
de Middenstandscentrale liet niets te
wenschen over.
Betreurd wordt dat ambtenaren van
het Gasbedryf nog steeds moeite doen
aan families gasfornuizen van dat be
drijf op afbetaling te vericoopen en dat
in weerwil van het „vredestractaat" van
1927 inzake gasfornuizen op afbetaling.
Geprotesteerd wordt tegen het handel
drijven door gemeente-ambtenaren:
schooltandartsen die tandenborstels ver-
koopen en amanuensissen der H. B. S„
die glaswerk voor de scheikundelessen
aan de leerlingen verkoopen met 5 pet.
korting.
Adhaesie werd betuigd aan adressen
ran de Kamer ran Koouhanael en ran
het comité voor opheffing der Zakelyke
Belasting op het Bedri'", waarin werd
aangedrongen op opheffing van genoem
de belasting.
Er werd op gelet dat de Gemeente de
door haar aangekochte peroeelen in de
Koningstraat en elders niet voor z.g.
„vliegende winkels" verhuurde.
Als altyd verleende de Commissaris
van Politie, waar noodig en mogelijk, aan
de Middenstandscentrale zyn medewer
king.
De procedure van den z.g. Goedkoo-
pen Sam van Deventer wordt 11 Januari
as. voortgezet.
Een actie inzake het Haarlem-num
mer van het Tydschrlft ..De Hoiland-
sche Steden" is gaarde.
In begin Januari zal voer het eerst
een bespreking plaats hebben van de be
sturen der Middenstandscentrale en
„Vreemdelingenverkeer" betreffende een
eventueele tweede „Hamit".
Aan het slot van het verslag betuigt
de secretaris dank aan den aftredenden
voorzitter, den heer F- H. Smit. voor het
voortreffelijk werk ook dit jaar weer
docr hem voor den Haarlemschen Mid
denstand verricht.
D. F VOLKERS.
25 jaar bij de gemeente.
Men schrijft onst
Op 1 Jan. 1929 zal het 25 jaar geleden
zijn dat de heer D. F. Volkers in dienst
by de gemeente kwam.
Doreüierus Frederick us Volkers is ge
boren 10 December 1872 te Dalfsea en
dus 56 jaar oud.
Op 9 Maart 1S96 verliet hij Kampen,
waar hij werkzaam was by de firma
Boelen, Sigarenfabrikanten. Voor ge
noemde firma was hy in Haarlem enkele
jaren werkzaam, doch verhuisde op 11
Mei 1901 naar '&Gravenhage. Na nog
eenigen tijd in Amsterdam gewoond te
hebben, vestigde hy zich opnieuw te-
Haarlem op 10 October 1903.
10 December van dat jaar werd hy
benoemd in tijdeiyken dienst by don
Burgeriyken Stand aüüer, en wel als
hulpschrijver op een salaris van 1_50
per d<*r. Reeds na drie weken maakte
hy promotie en werd zyn salaris met
0-50 per dag verhoogd. Deze verhoo
ging hield verband met zyn benoeming
tot tijdeiyk klerk by het Gem. Gasbe
drijf. Ongeveer anderhalf jaar later ont
ving hij zijn vaste aanstelling, ingaande
1 Jan. 1901.
In deze nieuwe funptie werd den jubk
laris opgedragen de administratie en
daarmede samenhangende werkzaamhe
den aan de aid. muntgas. Oorspronke;
lijk was hy aan deze afdeeling de eeni-
ge ambtenaar. Door de uitbreiding van
het aantal gasmeters e. a. vermeerder,
de ook het aantal ambtenaren aan de
afd. en werd de heer Volkers benoemd
tot chef met den titel hoofdklerk.
In de oorlogsjaren werd hy belast
met dB gasdistributie en cokesverkoop.
Vooral in dien tyd is gebleken dat Vol
kers niet alleen een goed organisator
maar ook een handig koopman was. Zyn
afdeeling groeide zoo stork, dot er toen
reeds 20 a 25 personen aan verbonden
waren.
Toen in Juni 1922 de Gem. Incasso,
dienst werd opgericht, werd V. aan de
zen dienst verbonden; eerst onder dL
recüe van den directeur van het Gem.
Electr. Bedrijf en later onder den heer
de Jonge
Op 1 Juli 1926 werd hot tegenwoordi
ge hoofd van den gem. Incasso- bene
vens Stortings, en Ophaaldienst de heer
j H. Borger benoemd en de heer V. tot
waarnemend Hoofd.
De jubilaris staat by zijn chef esi zyn
collega's hoog aangeschreven om zyn
accuraat werk en zijn oollogialen om
gang.
Ook op organisatiegebied is V. geen
onbekende, Hy was een van de oprich,
ters van een organisatie van gemeente
ambtenaren te Haarlem en oud be
stuurslid. In de afd. Haarlem van den
Aig. Ned. Chr Ambt. Bond staat hy be-
bekend als een meelevend lid. Voor ge,
noemde afd. is hij vertegenwoordiger in
de dienstcommissie.
Het ligt in het voornemen den jubila
ris op 2 Jan. a-s. des voormiddags kwart
voor negen uur te huldigen in het tij.
öelijk dienstgebouw (voorm. militair
hospitaal).
Wy verwachten dat de jubilaris (wo
nende Leidischevaartweg 124) dien dag
vele persoonlijke en schriftoiyke geluk -
wenschen zal ontvaneen.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cent» per regel.
STANDAARD THEATER.
Als de Standaard-revue ons allerlo
«Menswaardigs heeft laten rien krijger,
rij een komieke film, die ,X>'r zit eer.
ek in" heet. Het lek bevindt zich on
ieiukkigerwyze niet in den regervfcor. c:
n den wynkelder. maar in de wat?,
.eióing wat begrUpelykerwljs tot vele::
.nconveniënten aanleiding geeft e:
voor gag-men een ideaal uitgangspu:
was. zoo de komieken uit deze film a
thans van gag-men's diensten gebru
maken voor het uitvinden hunner k.
miekheden
In het eerste hoofdnummer doe.
Richard Dix en Esther Ralston er ach
aoten over om tot een gebruikelijk
film .einde te komen en even weinig
verrassend als dat happy.-end zyn de
gebeurtenissen, die er toe leiden moeten,
net begin uitgezonderd.
Aardig in deze film, „De Half-Back"
doet het paard ran den melkwagen, die
al ïykt liet verband niet logisch, een
zeer gewaardeerd onderdeel is van de
rugby-training. Want rugby is het be-
wegeiyke thema, waarop de film ge
bouwd is wie naar kennis van dat won
derlyke spel verlang, stoke in hot don.
ker des Standaard-theaters zijn licht
op
De tweede film ,,'n Renbaansensatie"
loopt parallel aan de eerste en alle an
dere verfilmde sportsensaties.
Voor het nieuwe jaar hopen wy maar
weer op een beetje tooneelspel.
REMBRANDT THEATER.
De Slavin van Bagdad in Rem
brandt Theater. De legende,
verbonden aan de TaLMahal, de
graf tempel van vorstin Moeni.
tash-Mahal.
Als een der zeven wereldwonderen
wordt beschouwd de graf tempel var.
vorstin Moemtash-Mahal, de Tai-Maha-
die in ongeschonden schoonheid var.
architectuur in de nabijheid der stad
Agra in het Noor&AVeaten van Indlc
staat.
Zooals de legende wil, ls de TaLMahai
opgericht ter eere van de door het ge
il eele volk beminde vorstin Se Lima,
gemalin van prins Koerram Selima is
een vorstendochter, die als klein kind
iiaar moeder by een overval door roo-
vers verloor en door Hassan, een pot
tenbakker, als hulpeloos wicht gevonden
werd. Selima groeit met Shiray. Has
san's zoontje op. Selima ziet Shiray als
haar broer en vriend, maar de gevoe.
lens van Shiray voor Selima zijn van
meer teederen aard. Weer spelen de
roovers een rol in het leven van het
meisje, zij wordt ontvoerd, om op de
slavenmarkt verkocht te worden aan een
gezant van kroonprins Koerram. De
.vroonprins voelt zich bijzonder tot het
meisje aangetrokken, dat zich evenwel
ongenaakbaar toont en bovendien weet.
dat men het recht niet had haar, als
vrygebörene, als slavin te verkoopen en
te koopen. Na lange omzwervingen
slaagt Shiray er eindelijk in te ontdek
ken, waar Selima zich bevindt. Hy weet
met behulp van een slavin in de ver
trekken van Selima door to dringen.
Sen bode brengt den kroonprins het be
richt van het mannelijk bezoek aan Se,
lima. Beiden worden ter dood veroor,
deeld. Shiray zaï moeten sterven onder
den poot van een olifant. Op het aller
laatste cogenblik biykt gelukkig nog hun
onschuld. Als den prins blykt, dat Se-
iixna niet Shiray maar den prins be
mint en bovendien door een amulet, dat
zy toen Hassan haar vond droeg, aan,
getoond kan worden dat zy van vorste,
lyken bloede is, staat niets meer c-en
huwelyk tusschen haar en den prins in
den weg. Ze leven lange jaren gelukkig
met elkaar, aangebeden door het volk
tot de dood haar opeischt De vorst wil
een tempel ter eere van haar laten bou
wen. Geen ontwerp kan hem voldoen tot
Sairav, die door het verdriet over haar
dood blind geworden is. ct in slaagt
zoo'n wonder van schoonheid to wroch
ten, dat Koerram voelt, dat dat de ziel
van Selima weergeeft. Na twintig jaar
is het kunstwerk klaar, een genot voor
het oog.
Het een zeer bijzonder filmwerk,
dat gei. el in Inaië is opgenomen, tor-
wyl de spelers uitsluitend Indiërs zyn.
Alles en alles ran en in deze film is
?cht. dêcorwerk is er niet by. Niet min,
der dan 70.000 menschen hebben er in
meegespeeld.
Het 'oyprogramma is goed. Voor de
acrobatische toeren van de „9 Liazeed"
mag men vol bewondering zijn, maar
veel wordt bedorven door het werkelijk
onaesthetische geschreeuw, dat zy noo
dig linden by het laatste gedeelte van
hun nummer uit te stooton, het heeft cr
nu meer van of we op de kermis zitte n
dan in het Rembrandt Theater, waar
200 dadelijk een Oostorsche film van
Oostersche romantiek zal worden ge
draaid.
«nJorevB vooc
D.MIEZERUS
"V HAARLEM - FLORAPLCfN
CINEMA PALACE.
Dc Vagebond; hy vecht, hfj
lacht, hjj springt.
Douglas Fairbanks' liefhebbery om
over tafels, daken en balcons door de
romantiek heen to scharrelen, diep te
zien in de oogen der vrouwelijke hoofd
rol-speelster en met een paar hand.
omdraaien al zyn tegenstanders weg to
wulven, is met meer of minder goed ge.
volg roods verscheidene malen op andere
sterren en sterretjes van het witte doek
overgeslagen. Zoodat men het John
Ikurymore niet kwalijk kan nemen, nu
het hem in deze film „De Vagebond"
ook overkomt
En zoo'n romantische avonturenfilm
Ls wel vermakeiyk. Men houdt er wan
deltochten over de daken der Parijsche
hulzen; reist, door een lepelblelde weg
geslingerd. van de wallen naar de kxw
mor van het meisje dat de vrouwelijke
hoofdrol heeft en dus beslist deze ook
jaat spelen in het leven van den man-
neiyken hoofdrolspeler; wordt van ban
neling gunsteling des konings en kan
zich alles veroorloven, omdat in die
oude romantische tijden alles mogelijk
was. Wanneer er in zoo'n film dan nog
aardige tooneeltjes voorkomen, wanneer
de opnemingen goed en soms zelfs ver
rassend goed zyn. er vlot gespeeld wordt
en de rollen in goede handen zijn. dan
is dat een film die het publiek dank
baar stemt en den bioscoopdirecteur
ook
Eén opmerking slechts; Conrad Veddt
speelt in deze film een rol. hy is de
moeite waard, doch by lange na niet
li er de Veidt uit Duitschland.
Max Davidson zorgt voor hartelUk ge
lach in het bij programma, de teeken
film is grappig en origineel en in het
«eekjournaal geeft de Orion een over,
zicht van 192S.
LUXOR-THEATER.
„De overval in de Bergen" en
„De dame en haar chauf
feur". Twee heel goede films.
Deze week biedt het Luxor.program
ma weer veel te genieten. Het begint al
f.ls we met den „Rheingold" een reis van
Hoek van Holland langs den RUn naar
Je Alpen maken. Dit zyn altyd reisjes
.vaar veel schoons te aanschouwen ls.
Het eerste hoofdnummer is een sen,
.-.aiioneel-dramatisch werk in 7 neten.
Hot ls de geschiedenis van treindieven
en daar doorheen is een romannetje ge
werkt van Laura Phelps en Howard.
Dc spoorwegautoriteiten doen alles om
de goiKtaendingen te beschermen en
maken zeUs gobruik van soldaten, wier
kapitein Mc Ready een belangrijke rol
speelt. Ook dc trein roovers zyn goed
uitgerust en hebben mitrailleurs tot
hun beschikking. Als de aanslag op den
trein geschiedt worden wagens daarvan
opgeblazen door dynamiet Het wordt
een oorlog in het klein, woarby ook
vliegmachines hun gasbommen uitwer
pen. waartegen de bandieten niets kun,
tien uitrichten en het slot is dat zU
zich overgeven en Howard, de eerst,
gesmade, krygt zijn loon. Het gefieel is
een nummer vol spanning en sensatie.
Het Luxor-Nleuws biedt als immer
het laatste nieuws, ditmaal uit het bin
nenland alleen.
..De Dame en haar chauffeur" is van
geheel ander genre en laat de bezoekers
meeleven met de hoofdpersonen. Er
somen inderdaad veel vermakeiyke si
tuaties in voor. Het is de geschiedenis
van een millionnalr. Jack Derrick, die
dcor brand op zyn petroleumveMen zijn
vcheele vermogen verliest. Ten einde
raad besluit hij te eaan werken en
wordt chauffeur by Pritsspifcs. Na heel
veel aangename en onaangename ge.
beurtenissen komt hy echter weer in
hot bezit van veel geld omdat er op de
plaats waar eens zyn olievelden waren,
nu salpeter wordt gevonden. Dat me
juffrouw Pritssplts hem verkiest boven
den mal-doenden baron hadden we al
lang zien aankomen. Het verschil tus»
scben lien was a! te groot Vermakeiyk
was ook de secretaris gedurende zUn
zeeziekte.
Eon programma dat een zeer druk
bezoek verdient.
INGEZONDEN MEDEDEELlNGEN a 60 Cu. PER REGEL
CIGARETTESWÊS*1
Het grootste succes in 1928
op sigarettengebied bereikt!
Alleen door kwaliteit
door
SOPHIE KERR.
Vertaald door CHRISTINE KAMP.
8)
Na het diner gingen zy naar een ope
rette, een echte Schlager, met melodie
tjes, die in je geheugen biyven hangen,
rtet aardige costuums en mooie, sierlijke
dansen, een grappigen komiek, een lieve
soubrette, een hoogen tenor voor de lief
desliedjes, enz. Brody had die operette
ga-kozen, omdat er voor ieders smaak
iets te genieten was. maar vooral om
dat Teresa Lanton, een nicht van zUn
vrouw, daarin speelde. Hy had al meer
malen de ervaring opgedaan, dat op
klanten uit de provincie niets zooveel
indruk maakt dan een elegante actrice,
tegelijk nicht van den groothandelaar.
Die nicht dan was niet jong meer, zy
had maar een enkel liedje te zingen,
maar dat deed zy zeer aardig. Boven
dien vond zy het prettig, als Giles zyn
vrienden naar het theater bracht en
haar uitnoodigde om met hen te sou-
peeren.
Dus, onder de voorstelling zei Brody,
die de gelegenheid had ritten afwach
ten: .Dat jonge meisje, dat voor Mrs.
Passed all speelt is een bloedverwante
van my. Zullen wy haar een briefje
sturen en vragen of zy er zin in heeft
om na de voorstelling met on6 een
stukje te gaan eten?"
Mallet rond net een prachtig idee:
hy amuseerde rich kostelyk. de zang en
het dansen brachten hem in verrukking,
de mooie koristen betooverden hem.
Brody's opmerking leidde zyn aandacht
op Teresa Lamten. die nu optrad om
haar liedjes te zingen.
Herbert zag een blonde vrouw met
blauwe oogen, die er nog wel jong uit
zag, maar wier gelaat de charme der
jeugd had verloren en wier gestalte wel
wat te weinig de slanke lijn vertoonde.
Zy droeg een wit kleed met zilveren
loovertjee versierd en had een reus
achtige vuurrooden waaier in de hand.
Haar liedje was een beetje melancholiek
zoo iets ran: Ieder mensch heeft
iemand noodig maar my heeft niemand
noodig.... of: Ik zit alleen thuis en
wacht op hem, die niet komt opdagen—
Het. kwam zoo overeen met de gemoeds
gesteldheid van Mallet, dat hij zeer
werd aangedaan, zoodat de tranen hem in
de oogen kwamen.
„Uw nicht is waarlijk een kunstena
res". fluisterde hy Bnxiy toe.
„Teresa is niet kwaad :n haar rol. Ook
buiten het tooneel is zy een knappe
vrouw, hoewel niet zoo uitgelaten als
die kleine tooneelratten".
Dat beviel Herbert en toen het lied ge
ëindigd was applaudisseerde hy zoo hef
tig, dat miss Lanton terug kwam en
haar liedje herhaalde.
..Zy kykt naar ons", zei Brody en
Mallet's bioed steeg hem naar het hoofd
toen hy haar glimlach zag, direct tot
hem gericht
Na de voorstelling snelden de twee
heeren naar een zijuitgang, waax miss
Lanten hen ontmoette en samen gin
gen zy naar een restaurant-. Zy zag er
nu veel ouder uit, maar zy droeg
een groene fluweelen toque en
bont manteltje, dat haar een zeker def
tig air gaf. Zy at een kleinigheid, dronk,
wat er nog in de platte flesch was pn
leidde de conversatie zonder er een pau
ze in te laten. Mynheer Mallet had nooit
een vrouw ontmoet, die kon lachen, pra
ten en plagen zooals Tessie Lanton het
deed. Hij voelde zich opeens gegroeid,
hy, Herbert Mallet was aan het soupee-
ren met een actrice! Als Eva en Lilian.
Eddie en Bob hem konden zien! Hy stak
de borst vooruit en vertelde de eenige
grappige geschiedenis, die hy kende
en Tessie zat te schudden van het
lachen. Maar zy lachte er alleen om. dat
iemand zoo argeloos was om zoo'n, oude.
versleten mop te vertellen, maar Herber?
wist dat niet.
Na het souper stelde Brody voor, dat
mijnheer Mallet Tessie naar huis zou
brengen, want het was laat en hy z-ilf
woonde in een geheel ander gedeelte van
de stad. Hij maakte meteen een knip
oogje tot Tessie, dat beteekende: Zie
hem in te palmen."
Tessie begreep en op hun weg naa r
huis in een gezellige taxi. maakte zy
zooveel grappen en lachte zooveel, dat
zonder de minste drang van haar kant,
Mallet haar inriteerde om den volgen
den dag samen te lunchen. Dan druk
ten zy elkander de hand als oude vrien
den en ging zy haar huis binnen.
Herbert reed naar zyn hotel half ver-
bysterd van geluk. Tessie leek hem niet
oud of verwelkt. Hy zag nog steeds
haar blond haar haar blauwe oogen, het
kuiltje in haar kin. Hy had niet begre
pen dat die vroolijkheld maar gemaakt
was, hy dacht er alleen aan, hoe 'n aan
genaam gezelschap zy was, zoo opge
ruimd, zoo goedhartig! Hy rond haar
groene toque mooi, haar lichtgroene
japon, gegarneerd met rose lint. ver
rukkelijk. Hy hoopte maar, dat zy dien
hoed en die japon morgen ook zou dra
gen. Lang lag hy wakker aan haar
denken. Haar arm had de zyne aange
raakt ir. de taxihy streelde de plek,
waar de hare een oógenblik had gerost.
Die arme Ella had zoo hoekige ellebogen
gehad!
Tessie van haar kant voelde echte
genegenheid voor hem. Hoewel zy het
er op had toegelegd om uitgenoodigd te
worden tot oen lunch, wat dat eenvou
dig een truc van haar om nooit voor een
maal tyd te betalen als een ander het
doen wilde. Haar schoonheid en stem
begonnen af te takelen en daarvan was
zy zich bewust Weldra zou het haar on
mogelijk zyn om een behooriyk engage
ment te vinden en daarom bekromp zij
zich wanhopig op alles, om maar zoo
veel mogelijk ter rijde te kunnen leggen.
Toch moest zU een zekeren stand op
houden en genoeg chique kleeren heb
ben om er altyd elegant uit te riem
Maar bulten dat spaarde zy en beknib
belde zich ln alles, zy bewoonde twee
kleine kamertjes en kookte meest haar
eten op een petroleumstel. Het huls was
oud en in een stille buurt, er was geen
clecirisch licht, geen lift, de huur was
matig, daarom waren twee kamers
geen overdadige weelde, want nu kon zy
over haar appartementen spreken..»,
dat was ook al stand ophouden.
(Wondt vervolgd.)
