H. D. VERTELLINGEN
De Man met den Horrelvoet
LAATSTE BERICHTEN
FEUILLETON.
HAARLEM'S DAGELAD
MAANDAG 21 JANUARI 1929
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden.)
Mist.
door F. ALTHOFF.
De mist reikt tot boven de daken. Een ver
licht venster werpt een fietsen schijn in de
zware koude sluiers die het huis omhullen.
Als een geruischlooze grauwe zee is de mist,
waarin de geluiden van de stad gedempt wor
den, zooals de sourdine dempt op de viool. De
jnenschen die beneden mij de straat over
keken lijken tot hun borst te waden door een
melkwit moeras waar nevels uit opstijgen. Zij
zijn ineengedrongen kleurlooze schadjiwen
dié haastig en geruischloos opdoemen enj ver
dwijnen. De mist is als een symbool: want
de stad is onwezenlijk nu zij haar contouren
verloren heeft en is er inderdaad iets onwe-
zenlijkers en tegelijk iets onheilspellenders
dan de wereldstad, het raadsei waarin zoo-
belen, als stuurloos gedreven in den mist,
tenonder gaan? Ik houd niet van mist. Mist
maakt mij koud naar ziel en lichaam. Ik laat
de gordijnen zakken.
Den anderen morgen zijn boomen, tele
graafdraden en daklijsten bedekt met het
glinsterende ruig van den winter. Maar nog
steeds ligt de stad verzonken in kille dam
pen. Ik kan niet werken, niet schrijven; mist
is in mijn kamer, mist in mijn hersenen. Ik
moet naar buiten, naar de grens van de stad.
Die ligt nu als een vergeten eiland achter
mij. Drijvend in een zee van mist, vaag, als
een immense schaduw. Hier kan men vrijer
ademhalen, als prikkelt de scherpe eigenaar
dige reuk die den mist eigen is, ook hier den
neus. Ik zet' mij neer op een bank. Naast mij
op den grond liggen de verfomfaaide resten
van een Fransche courant. Boven aan een
kolom is een ongeschonden bericht: Faits Di
vers. In Parijs zijn tengevolge van de koude
elf menschen gestorven. Gemengd nieuws! Elf
van die honderden die den nacht doorbren
gen in portieken, langs de boulevards, onder
bruggen. Elfvan de honderden die dolend
gaan door den mist.
Ik laat mij moedeloos achterover zakken.
Het hoofd in den nek, diep in de jaskraag.
Mist maakt mij moedeloos, sentimenteel.
Voor mij op eenige meters afstand verrijst
nauwelijks zichtbaar, een hek dat zich naar
twee kanten in den nevel verliest. Er achter
staan bijna onzichtbare schimmen van oude
boomen. Menschen naderen. Den één na den
ander komen zij op van rechts en verdwijnen
naar links in de grauwe damp. Als tooneel-
menschen. En steeds meer menschen komen
en verdwijnen. Ik laat mij meelokken. Waar
gaan al die menschen heen? Zij verdwijnen
door een hooge poort. Ah... dit is een kerkhof:
Ik voeg mij bij hen en wacht. Waarom? Zoo
maar, omdat ik hier ben, ik weet niet waar
om ik hier ben. Daar draaien de rijtuigen de
oprijlaan op.Zwarte schimmen, die zwarter en
grooter worden naarmate zij dichterbij ko
men. Het voorste rijtuig schijnt bedolven on
der kransen en bloemen, werktuiglijk volg
ik de zwarte mannen die in naargeestige.n
cadans de baar naar de groeve dragen. Er»
met tientallen anderen sta ik bij een vreemd
graf. Ik kijk apathisch naar de monden van
sprekers die bijna mechanisch open en dicht-
klappenüet dringt niet tot mij door wat deze
monden spreken, maar ik beschouw geïn
teresseerd den adem die als een wit, snel ver
vliegend wolkje telkens naar buiten fladdert.
Ik staar apathisch wat doe ik hier eigen
lijk? naar witte vertrokken gezichten, te
gen zwarte huiverende ruggen, naar de don
kere aarde.
Maar dan is het alsof iemand een heete
naald tusschen mijn schouderbladen prikt!
Een naam. Wie sprak dien naam uit? Ik
moet mijn heenen steviger zetten op den
grond om niet te vallen. De man
met die zwarte lange jas die spreekt bij
de groeve, noemde z ij n naam? Dan sta ilc
hier dus aan zijn graf?
Ik wankel achteruit. Ik strompel terug
naar mijn bank. Niemand ziet mij. Ik laat
mijn hoofd achterover zakken tegen de leu
ning.
De mist trekt op. Hoog aan den hemel staat
de zon, een vlammende zon; voor mijn oogen
danst een vrouwengezicht en het masker van
een man dien ik haatte....»
Wat doet het er toe of ik u meer vertel; u
kent haar niet en u kende hem niet die daar
begraven wordt. Waarom zou ik oude ge
schiedenissen ophalen? Zij zijn mijn verleden
dat zich wreekt.
Als ik langzaam tot mij zeiven kom, zie ik
weer voor mij in den mist het hek. Menschen,
veel menschen komen van links en verdwijnen
rechts in den nevel. Het laatst twee verslag
gevers. Zij vergelijken hun aanteekeningen
en verdwijnen in den mist
HET TOONEEL.
VEREENIGD TOONEEL.
De Huizen van den Weduwnaar.
Tooneelspel in 3 bedrijven van
Bernard Sbaw.
Hoeveel breeder en dieper, en vooral hoe
veel onpartijdiger, heeft Shaw altijd sociale
problemen in zijn tooneeïstukken behandeld
dan Herman Heijermans! En juist daarom
zijn ze veel overtuigender qn voor ons, toe
schouwers, eigenlijk ook wréeder.
Ook in zijn „Hulzen van den Weduwnaar",
dat toch als tooneelstuk maar een heel
zwakke echo geeft van mevrouw Warren's
Bedrijf, treft ons het scherpe, dlep-door-
drlngende en onverbiddelijke in Shaw's be
toogtrant. Sartorius, Kitty Warren en
Crofts, ze zijn van één familie, Shaw toont
ons deze abjéete leden van de maatschappij
met de grootste eerlijkheid; hij is hun aan
klager en tegelijk hun verdediger, want als
wij gereed zijn hen met de meeste scherpte
te veroordeelen, laat Shaw ons tot onze
eigen ontsteltenis zien, dat wij allen min
of meer hun medeplichtigen zijn.
In de stukken van Shaw zien wij Eduard
Verkade als regisseur altijd van zijn sterk-
sten kant. Deze scherp intellectueele tooneel-
schrljver „ligt" Verkade als regisseur en als
speler uitstekend. Hij heeft dit indertijd op
de meest glorieuse wijze met zijn opvoering
van Sint Joan, bewezen. Maar ook vroeger
met Candida. Je kunt nooit weten, Helden,
Mevrouw Warren's Bedrijf, Een dokter's Di-
nemna en thans weer met De Huizen van den
Weduwnaar. Licht en schaduw zijn in dit
dramatisch betoog van Shaw door Verkade
met helder inzicht verdeeld en het stuk
boeit vooral door zijn knap uit elkaar ge-
zetten dialoog in de vertooning van Het
Vereenigd Tooneel van het begin tot het
eind.
Eduard Verkade zelf geeft Sartorius de
rol. die, meen ik, de laatste van Lobo is ge
weest scherp en stevig, zonder chargee
ring. In dezen geestelijken broeder van Kitty
Warren opmerkelijk parallel loopen deze
twee rollen ook In de verhouding tol de
dochter weet Verkade den hardvochtigen
huisjesmelker en den liefhebbenden vader
heel zuiver te combineeren. Blanche, de
dochter, vond ln Nel Stants een vertolkster,
die de figuur meer in grove dan In fijne lij
nen weergaf. Henri Eerens was als Dr. Harry
Trench jong, spontaan, gevoelig en van
prettige distinctie! Een zeer goede rol van
Eerens! Hans van Meerten typeerde den
vriend de Burgh Cokane niet onverdienste
lijk, maar het spel van dezen acteur blijft
altijd wat mager en weinig expressief. In dat
opzicht vormt Paul Huf wel een sterke te
genstelling met hem. Huf's figuren zijn
nooit mat, zijn integendeel altijd scherp ge-
teekepd. Ook nu gaf hij van Lickcheese weer
een zeer levendige en markante creatie. Een
aardlgen Duitschen kellner kregen wij van
Cruys Voorbergh te zien en Nell Knoop deed
haar best op Lucie, het vreemdsoortige ka
mermeisje in den huize Sartorius.
Het niet zeer talrijke publiek toonde waar
deering voor stuk en vertooning.
J. B. SCHUIL
VREDESBEWEGING.
Dinsdagavond 22 Januari spreekt in de
aula van het Kennemer Lyceum voor de
Jongeren Vredes Actie, afdeeling Kenne-
merland, Premysl Pitter uit Praag, voorzit
ter der Internacia Movads por Christana
Communismo (ongeveer internationale bond
der Tolstoyanen) over: Friedensprobleme in
Mittel Europa.
Hein van Wijk treedt op als tolk.
JUBILEUM T. A. LOOS BIJ DE N. Z. H.
Zondag vierde de wegwerker bij de N. Z. H.
ter standplaats Haarlem, de heer T. A. Loos
zijn 25-jarlg jubileum bij de tram. Hij is de
eerste van.de lange reeks van jubilarissen, die
er dit jaar bij deze maatschappij zijn. Hij
werd Zondagmorgen namens de directie ge
huldigd door den chef van de afdeeling Weg
en Werken, ir. B. Nugterën, die hem een en
veloppe met inhoud overhandigde, 's Middags
bereidden de collega's hem een hulde en
schonken een gouden horloge. Ook de hoofd
inspecteur van den Weg, de heer J. E. A. van
Helden, bezocht den jubilaris te zijnen huize.
De jubilf jms-dag is dus voor hem een zeer
blijde geworden.
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN a 60 Cents
per regel.
STOFZUIGERHUIS MAERTENS
BARTELJOR1SSTRAAT 16
TELEF. No. 10756 l
Apex Klop-Veeg-Stofzuigers.f175.
HET
AUTO-ONGELUK
HEEMSTEDE.
TE
TOESTAND DER SLACHTOFFERS.
(Zie ook pagina 1).
Omtrent den toestand van den heer
Zurloh, Breestraat 130 te Leiden, die heden
morgen bij het auto-ongeluk te Heemstede
gewond werd, is met zekerheid nog niets
mee te deelen. De heer Z. is opgenomen in
het St. Elisabethsgasthuis te Leiden. De toe
stand van den chauffeur G. van L.. is
minder ernstig dan hij zich aanvankelijk
liet aanzien, doch blijft zorg baren.
DE RAMP TE HOEK VAN
HOLLAND.
EEN KRANS VAN DE KONINGIN.
Men seint ons uit Den Haag;
In opdracht van H. M. de Koningin heeft
Haar adjudant kapitein-luitenant ter zee
baron De Vos van Steenwijk heden bij de
begrafenis te Hoek van Hdland van de
slachtoffers der ramp met de reddingsboot
„Prins der Nederlanden" een krans neer
gelegd bij de groeve.
EEN STEOENAVOND TE
HAARLEM.
DE A. V. R. O. KOMT 1 MAART
IN ONZE STAD.
De A.V.R.O. organiseert dezen winter ver
schillende steden-avonden.
1 Maart komt Haarlem aan de beurt. De
A.V.R.O. komt dan met zijn geheele staf en
het orkest onder leiding van Nico Treep. De
Gemeentelijke Concertzaal is voor dien avond
gehuurd, de grootste zaal voor dit doel ge
schikt, maar er wordt verwacht, dat die nog
te klein zal zijn om alle A.V.R.O.-vrienden te
bevatten.
Er is een voorloopig comité voor de ont
vangst samengesteld. Daarin hebben zitting
de heeren J. Streng, propagandist der A.V.R.O.
J. van Eden en D. J. van Ellinckhuyzen. Dit
zal er voor zorgen, dat de ontvangst te Haar
lem zeker niet zal achter staan bij de begroe
tingen in andere steden.
PAMPUS ONBEREIKBAAR.
DE DOKTER KAN ER NIET KOMEN.
Zaterdagmorgen belde de fortwachter van
het fort „Pampus", naar Muiden op om
medische hulp te vragen voor een zijner
kinderen, dat ziek is. Pampus is reeds eenige
weken volkomen van den vasten wel door het
ijs geïsoleerd. Alle pogingen gedaan om het
fort te bereiken, waren vergeefsch. Zaterdag
heeft.de heer Wormhout, schipper van de z.g.
Pampus-motorboot van de firma Schouten,
alhier weer getracht het fort te bereiken. Hij
heeft het echter niet verder gebracht dan het
einde van de haven, waarvoor zich een één
a twee meter hooge ijsdam heeft opgehoopt.
Het ijs is op sommige plaatsen meer dan 15
C.M. dik. Door een motordefect was Worm
hout genoodzaakt zijn pogingen op te gevm
en naar Muiden terug te keeren. Gisteren zou
men trachten langs Amsterdam door de
Oranjesluizen Pampus te bereiken.
HET DRAMA TE GROOTEGAST.
ZORG VOOR DE WEDUWEN EN WEEZEN.
Wij hebben onderzocht hoe het staat met
de zorg voor de weduwen en wezen van de
vier politiemannen die slachtoffer zijn ge
worden van den woesteling te Grootegast.
Alle veldwachters oók de gemeente
veldwachter vallen onder de Rijkspen
sioenregeling. Het weduwen-pensioen is
50 pet. over de eerste f 2000 inkomen en
40 pet. over hetgeen, daarboven verdiend
werd, tot een maximum van f 1400.
Weezen-pensioen 10 pet van het inkomen
tot aan de meerderjarigheid.
Als een veldwachter dus f 1800 verdiend
heeft, krijgt de weduwe f 900 persioen, plus
f 180 voor elk minderjarig kind.
Het maximum van weduwen- en weezen-
pensioen is 80 pet. van de jaarwedde. Er
wordt dus slechts voor 3 kinderen toeslag
gegeven.
VERKEERSONGEU IKICRN.
Te Haarlem
Zondagmiddag te 1 uur reed een 22-jarig
verpleegster per rijwiel op het Kennemer-
plein. De verpleegster keek niet uit en kwam
zoo op den hoek van den Kruisweg in bot
sing met de tram, waardoor zij op den grond
viel en een wond aan het achterhoofd kreeg.
Een dokter uit Leiden, dit toevallig pas
seerde en leden van den Ongevallendlenst
verleende de eerste hulp.
Per auto werd de verpleegster daarna
naar haar hier wonende zuster vervoerd.
DE BRAND IN 'T RIJKSZUIVEL-
STATION TE LEIDEN.
Zelfontbranding van chemicaliën
de oorzaak?
In aansluiting op het bericht over de ont
ploffing en brand in het Rijkszuivelstation te
Leiden meldt men aan het Vad.: Het gebouw
waarin het Rijkszuivelstation aan de Vree
wijkstraat te Leiden is gevestigd, is geheel
van steen en beton opgetrokken. De opslag
ruimte van chemicaliën, waarin de ontplof
fing plaats had, heeft een steenen vloer, is
afgedekt door een steenen gewelf. Een raam
aan den rechterwand geeft toegang naar
buiten, Vermoedelijk is de oorzaak der ont
ploffing te wijten aan zelfontbranding van
chemicaliën, waarschijnlijk van aether, waar
van dezer dagen een nieuwe voorraad was
ontvangen. Vele brandbare stoffen, die zich
in het vertrek bevonden, zijn de oorzaak van
het door het raam fel laaien der vlammen,
terwijl, gelijk gemeld is, een dichte bijna ver
stikkende damp het geheele gebouw en de
straat vulde. 'Dank zij den hechten bouw en
het snel ingrijpen van de brandweer, kon uit
breiding van den brand worden voorkomen.
Het geheele vertrek brandde uit. De schade
aan de chemicaliën bedraagt ongeveer
f 1000.
EEN
FORD-FABRIEK
ROTTERDAM?
TE
VOOR HET GEHEELE CONTINENT.
Naar de Crt. verneemt bestaat de mogelijk
heid, dat de Ford Motór Company of Holland,
welke te Rotterdam gevestigd is en fungeert
als verkoopcentraie, een belangrijke uitbrei
ding zal ondergaan en wel door overplaatsing
der fabriek, welke de Fords voor Europa
monteert, van Antwerpen naar Rotterdam.
Een vertegenwoordiger van Ford heeft reeds
met de betreffende autoriteiten onderhande
lingen gevoerd inzake geschikte terreinen en
andere voorwaarden voor vestiging eener fa
briek aldaar. Dergelijke onderhandelingen
zijn ook met de autoriteiten te Amsterdam ge
voerd. Ford geeft echter de vorokeur aan
Rotterdam in verband met verschillende voor
deden welke de stad hem biedt ten opzichte
van den aanvoer van onderdeelen en door
voer van de gereed gemaakte Fords naar de
overige landen van Europa. Het ligt in de
bedoeling dat de hief te vestigen fabriek het
geheele continent van de benoodigde Fordjes
zal voorzien. B. en W. onderzoeken thans de
mogelijkheid om tegemoet te komen aan de
door Ford geuite' wenschen.
INBRAAK IN EEN CLUBGEBOUW
In den nacht van Zondag op Maandag is
ingebroken in het clubgebouw der voetbal
vereniging „Haarlem". Door het losschroe
ven van een bout en het Indrukken van een
spanjolet verschaften de ongenoode gaste A
zich toegang.
Weggenomen werden pl.m. 100 Sickesz-
reepen, een partijtje kauwgom, eenige al
pacalepels.
De politie onderzoekt dé zaak.
DOODELIJK ONGEVAL IN DE MUN EMMA.
In staatsmijn Emma te Treebeek. heeft mén
Zaterdagavond het lijk gevonden van den
56-jarigen A. Walstra, meldt de Crt. Daar
niemand aanwezig is geweest bij 't ongeval
dat het slachtoffer is overkomen kan de oor
zaak niet met zekerheid worden vastgesteld.
Hij zal echter waarschijnlijk door een ont
spoorden kolenwagen zijn overreden. Hij had
zware verwondingen aan hoofd en hals en is
vermoedelijk onmiddellijk na het ongeval
overleden.
DE LAATSTE DAGEN VAN ST.-PETERS-
BURG.
Door den Haarlemschen Bestuurdersbond
wordt Woensdagavond een filmavond geor
ganiseerd in het Gem. Concertgebouw waar
o.m. zal worden vertoond de bekende Russi
sche film „De laatste dagen van St.-Peters-
burg".
Des middags wordt een kinder-filmvoorstel-
ling gegeven, eveneens in dezelfde zaal, waar
„De Circusheid" het hoofdnummer zal zijn,
waarin Jackie Coogan de hoofdrol speelde.
Verder zal vertoond worden De Toradja's, wel
ke film een beeld geeft van de gebruiken der
bergbewoners in Celebes.
VIJF PERSONEN VERDRONKEN
WASHINGTON, 21 Jan. (Reuter). Kapitein
Grïswold. commandant van een Amerikaan-
sche torpedojager, een andere officier en drie
manschappen zijn verdronken, toen het roei
bootje waarin zij van Bilbao naar hun schip
terugkeerden in botsing kwam met een ander
vaartuig en omsloeg.
DE CRISIS IN HET LEGER DES HEILS
LONDEN, 21 Jan. (Reuter.) Het request van
generaal Booth om te verhinderen, dat de
Hooge Raad van het Leger des Heils hem af
zet, en voor hem een opvolger benoemt is he
denmorgen voor de rechtbank behandeld. De
uitspraak heeft 25 Januari a.s.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Cents
per re?el.
DE PH-AEN.
TE 12 UUR NOG NIET UIT PRAAG
VERTROKKEN.
De PH-AEN was vandaag om 12 uur (plaat
selijke tijd) nog niet uit Praag vertrokken,
daar men moeilijkheden had met den motor.
De chef van den technische^ dienst der
KJL.M. de heer Guillonard heeft telefonisch
eenige technische aanwijzingen gegeven.
Men hoopt vandaag nog te kunnen vertrek
ken, doch zeker is het niet.
WEER EEN SCHIP IN NOOD.
DE PASSAGIERS GERED.
(Zie ook elders in dit nummer)
NEW YORK, 20 Januari (Reuter). Naar
gemeld wordt is de President Garfield aan
den grond geloopen op het Matanilla-rif der
Bahama-eilanden. Het is niet in onmiddellijk
gevaar.
NEW YORK, 20 Januari (Reuter). Het
stoomschip Pan-America rapporteert dat het
de President Garfield heeft gevonden en op
het punt staat de passagiers over te nemen.
Van Florida uit zijn twee sleepbooten ge
zonden om bij het reddingswerk hulp ta
verleenen.
NEW YORK, 21 Januari (Reuter), De
passagiers van het stoomschip Garfield zijn
door de Pan-Amerika gered en worden thans
door dit stoomschip naar Nassau-eiland (een
der Bahama-eilanden) gebracht.
NEW YORK, 21 Januari (Reuter). De
kapitein en de uit 120 koppen bestaande be
manning van de mailboot „President Gar
field" die nabij Matanilla op de klippen was
geloopen, zijn aan boord gebleven in de hoop
dat het schip binnen twee of drie dagen zal
vlot komen. De agenten der maatschappij
verklaren dat de „President Garfield" slechts
licht beschadigd is en dat het niet noodig
was de pompen te gebruiken.
Als het schip weer vlot mocht komen kun
nen de passagiers zich te Nassau opnieuw
inschepen en op kosten der scheepvaart
maatschappij naar New York terugkeeren.
DE TOESTAND VAN MAARSCHALK FOCH
BETER.
PARIJS, 20 Jan. (Havas). Maarschalk Foch
heeft een zeer goeden nacht gehad. Gelei
delijk blijft zijn geheele ziekteverloop zich
in de richting van beterschap voortbewe
gen. De doctoren uitten zich zeer bevredi
gend en verklaarden nog nooit zoo'n snelle
verbetering te hebben geconstateerd. Zij
voegden er aan toe dat Foch in een uitste
kende stemming gebleven is en verscheidene
malen verzocht lieeft een onderhoud te heb
ben' met Weygand over de werkzaamheden
van zijn generalen staf, hetgeen de docto
ren natuurlijk weigerden.
EEN GESCHIEDENIS VAN DEN GEHEIMEN
DIENST.
Uit bet Engelse li van
DOUGLAS VALENTINE.
19)
Terwijl de trein door Westfalen stoomde,
langs drukke stations, waar ik telkens een
glimp kreeg van groote aantallen boorde
vol geladen goederenwagens, langs steden
welker silhouetten zwart waren van het
roet uit honderden fabrieksschoorsteenen,
hielden mijn gedachten zich bezig met dien
donker-uitzienden man met den ongelukkl-
gen voet. Ik was hem ontsnapt met een deel
van het document dat voor hem en zijn
lastgevers zooveel waarde moest hebben, en
toch had hij geen poging gedaan om mij
aan de grens te laten aanhouden. Daaruit
volgde dat hij mij nog sieeds beschouwde
als een bondgenoot en niets wist van de
werkelijke identiteit van den doode in Hotel
Sixt' De vriendelijke ,gids" die mij in Rot
terdam uitgeleide had gedaan, had trouwens
gezegd, dat de heirseharen die uitgezonden
'waren om mijn vertrek te beletten, er geen
idee van schenen tc hebben lioe ik er precies
uitzag.
Was het mogelijk dat de Horrelvoet zelf
Dr. Semlln niet van gezicht kende?
Het feit dat Seralin pas 'onlangs den
Oceaan was overgestoken, maakte dit ver
moeden aannemelijk.
Dan het document, Semlin had de helft
gehad. Wie bad de andere helft? Op deze
vraag antwoordde ik mezelf: Zoo goed als
zeker Horrelvoet, Horrelvoet, die dien och
tend naar het hotel zou komen om in ont
vangst te nemen wat Semlin uit Engeland
had meegebracht. Achteraf beschouwd was
mijn kwasi-verontwaordigende uitlating te
gen de hotelhoudster nog niet zoo onjuist
geweest: Horrelvoet wilde het hééle docu
ment mee nemen naar Berlijn en alle lau
weren plukken, ofschoon hij maar de helft
van de moeite had gedaan. Dat zou een ver
klaring zijn voor zijn zwijgen op dit oogen-
blik. Hij verdacht Semlin van verraad: niet
tegen de zaak die zij beiden dienden, maar
tegen hem zelf.
Ik dacht er over na of ik een kans had om
weg te komen, vóór Horrelvoet in Berlijn kon
arrlveeren. Behalve als hij ook van een extra
trein gebruik maakte kon dat niet eerder
gebeuren dan den volgenden avond. Maar
waarschijnlijker dan een ontmoeting met
„den man van kracht en gezag" stond mij
een andere te wachten, het onderhoud dat
ik zeker niet zou kunnen ontloopen als deze
x-els achter den rug washet onderhoud
waarin ik rekening en verantwoording zou
moeten afleggen van mijn zending.
De avond begon te vallen, toen onze trein
Berlijn naderde. Met verminderde vaart re
den we langs de voorsteden, bereikten de
binnenstad waar de electrische lichten be
gonnen aan te flitsen, donderden over een
uitgestrekt hetwerk van rails bij een groot
station, gleden toen opnieuw de toenemen
de duisternis in. We reden door een bosch-
rijke streek. Uit de duisternis voor ons werd
met een lantaarn gezwaaid en de trein
stopte met een ruk aan een kleine spoor
weghalte. Een rijzige forsche gestalte met
een „Pickelhaube" op een grijze militaire
overjas aan stond in eenzame statigheid in
het midden van het perron. De flikkerende
gasvlammen weerkaatsten in zijn glimmende
kaplaarzen.
We zijn er eindelijk! zei mijn begeleider.
Ik stapte uit om mijn noodlot tegemoet te
gaan.
De jonge luitenant, onbewegelijk In de
houding, bracht het militaire saluut aan den
man op het perron.
Ik hoorde het einde van een zin toen ik
uitstapte.
de heer, dien ik moest afhalen, Ex-
cellenz!
De aangesprokene keek naar mij. Het was
een groot man met een purper rood gezicht.
Hij maakte geen aanstalten om me tc be
groeten; hij zei alleen met schorre stem:
Wees zoo goed om me te volgen. De or
donnansen zullen voor uw bagage zorgen.
En met rinkelende sporen stapte liij door
TRAGEDIE TE BERLIJN.
PERSONEN GEDOOD.
BERLIJN, 21 Jan. (W.B In de Wies
bader Strasse heeft een tragedie plaats ge
had. Hier woonde een 47-jarige uitgever
Scherer met zün 49-jarige vrouw en twee
zonen. Scherer had zijn vrienden uifcgenoo-
digd hedenmorgen bij hem te komen. Toen
zij kwamen vonden zij de deur gesloten. De
gealarmeerde politie forceerde de deur en
vond alle personen met schotwonden in het
hoofd en de borst dood. Een onderzoek wees
uit, dat Scherer zijn vrouw en een zoon
heeft doodgeschoten en den anderen zoon
heeft vergiftigd. De daad schijnt een gevolg-
van huiselijke zorgen. Scherer had gisteren
avond zün testament gemaakt en alle voor
bereidingen voor de daad getroffen.
DE GEVANGENBEWAARDER TE
SCHEVENINGEN.
HET O. M. IN HOOGER BEROEP.
Men seint ons uit Den Haag:
Het Openbaar Ministerie bij de rechtbank
te 's-Gravenbage, dat vrijspraak had gevor-
derd in de zaak tegen den gevangenbewaar
der K., die terecht heeft gestaan als verdacht
behulpzaam te zijn gewe.est bij de ontvluch
ting van vier gevangenen uit de bijzondere
strafgevangenis to Scheveningen, heeft
nochtans hooger beroep aangeteekend tegen
het vonnis der rechtbank, waarbij verdachte
werd vrijgesproken.
ïen soort wachtkamer die behangen was
met draperiën naar een pleintje, waar een
groote limousine stond te wachten.
Hij ging opzij om mij te.laten voorgaan;
daarop stapte hij zelf in, tot mijn groote
verrassing gevolgd door den Jongen Graaf,
wiens verantwoordelijkheid voor mij, zooals
ik mij voorgesteld had, zou eindigen bij ..af
levering van goederen". Maar mijn verba
zing duurde slechts kort; want toen hij
eenmaal in den auto gezeten was, wierp hij
alle strenge vormelijkheid die hij op het
perron had ten toongespreid, overboord en
sprak den ouderen officier aan met
„papa". Dit was dus de oude Generaal von
Boden, over wien de majoor het had ge
had, Aide-de-Camps van den Keizer en ge
wezen gouverneur van den Kroonprins.
Vader en zoon voerden een gesprek over on
verschillige onderwerpen en ik maakte van
de gelegenheid gebruik om het gezicht van
den ouden heer te bestudeeren. Dat gezicht
v/as inderdaad van een onheilspellend pur
per. Een groote gouden bril, met verbazend-
dikke glazen overbrugde een grooten neus
die aan den snavel van een roofvogel deed
denken. Hij had zijn helm afgezet en ik zag
een hooggewelfd, bijna koepelvormig hoofd,
spiegelglad en haast zoo rood als zijn glad
geschoren gezicht. Wat hij ook mocht zijn,
jong was hij niet want het vleesch hing in
groote kwabben langs zijn wangen en vorm
de een niet-onaanzienlijke onderkin. Lange
jaren van commandeeren hadden hun stem
pel gedrukt in zijn autoritaire manier van
optreden waarvan ik veronderstelde dat ze
spoedig ontaarden zou in ruwheid. En die
veronderstelling werd kort daarop door fei
ten bevestigd.
Ik dacht dat ik orders zou hebben ge
kregen voor ik van de villa wegging, zei de
generaal tegen zijn zoon dan had je
direct daarheen kunnen gaan. Ik denk dat
hij hem hier wil ontmoeten; dat hij daarom
wil dat hij naar de villa gebracht wordt Het
is altijd hetzelfde met hem, hij kan nooit
een besluit nemen.
En de oude heer gromde.
Maar misschien is er weiwat als we
thuis komen, voegde hij er aan toe met zijn
schorre commando-stem.
We reden door een witte poort en langs
een korte oprijlaan tot voor een lang-gerekte
lage villa. Geen van beide heeren had een
woord tegen mij gezegd gedurende de rit
van het station en ik had ook niets durven
vragen. Maar ik wist dat wij in Potsdam
waren. Ik veronderstelde dat de kleine
spoorweghalte in het bosch Wildpark was,
het particuliere station waarvan de Keizer
bij zijn vele reizen gebruik maakte en dat
gelegen was op de terreinen van het „Neue
Palais". Al de dignitarissen van het Pruisi
sche hof hebben villa's in Potsdam, maar
waarom ik daarheen gebracht werd in ver
band met een zaak die eigenlijk voor de
belangstelling van „Buitenlandsche Zaken"
of het Politie-Presidium in aanmerking
kwam, was mij een raadsel.
(Wordt vervolgd^
