Haarlem's Dagblad | 1929 | 8 februari 1929 | pagina 10

H. D. VERTELLINGEN

De Man met den Horrelvoet

STADSNIEUWS

Voor een bon

een plaatje!

r7ïelemaii&fflros'

FEUILLETON.

HAARLEM'S DAGBLAD

VRIJDAG 8 FEBRUARI 1929

(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden.)

Een Mannenhaatster

door E. TEMPLE THURSTON.

Ze dankte God,, zei ze tegen me, dat ze
hooit getrouwd was. Ze was heel oud nu,
heel oud? Kan men dat ooit zeggen van een
vrouw? Vrouwen zijn vijf jaar lang heel oud,
maar dat is ook alles. Ze zijn heel oud tus-
schen de vijf en dertig en veertig. En dan,
als God hun een hart heeft gegeven en ze
weten gebruik te maken van die gift, dan
werden ze weer jong. Het is misschien niet
de jeugd van geen rimpels om de oogen, die
terug komt; maar het is de jeugd in de
oogen. Het is niet de jeugd van frissche roo
fje lippen, die terug komt, maar het is de
jeugd van de woorden, die van die lippen
klinken.

Tusschen de vijf en dertig en veertig
tracht een vrouw zich haar jeugd te herin-
naderen en haar leeftijd te vergeten. Dat
maakt haar oud heel, heel oud. Daarna
v/el, zooals ik al gezegd heb, daarna hangt
het van God en haarzelf af.

Dus Miss Tairner was niet heel oud. Ze was
heel jong. Ze was zes en zestig. In haar
oogen twinkelden kleine lichtjes, zelfs toen
ze haar dank uitte voor haar oudevrijster-
schap.

„U hebt geen al te goede opinie over dc
mannen", zei ik.

„Het is mijn opinie niet", zei ze, „het is
jnoeder's opinie."

Daar kon ik niets meer tegen inbrengen.
Dat zou heelemaal niet netjes van mij zijn
geweest aangezien ik nog maar net mijn
eigen jeugd teruggevonden had om het
met een opinie, die al zoo oud was, niet
eens te zijn.

U moet weten, dat miss Tairner nooit
mooi geweest kan zijn. Misschien had de
voorzienigheid het anders bedoeld; daar
weet ik niets van. Ik weet alleen, hoe de
natuur daar een stokje voor stak. Want toen
ze nog heel Jong was een kind van niet
meer dan zes, denk ik werd ze getroffen
door den bliksem, was een tijdlang verlamd
cn toen ze herstelde, stonden haar oogen een
beetje los. Ze keken alle kanten uit, behalve
de goeie.

Maar toch mag ik haar kleine, verschrom
pelde gezichtje wel. Het is wel een beetje erg
slirn, dat ls waar. Ze ziet er uit, alsof ze alle
appels aan de boomen in haar ouden tuin
precies natelt. Maar waarom ook niet? Ze
heeft een allesbehalve goede opinie over het
menschdom. En bovendien, de appels op de
Beukehof waar haar vader woonde en zijn
vader voor hem die appels zijn een deei
van het kleine inkomentje, dat haar in
staat stelt op het oude huis te blijven wonen.
Fn wie kan liet haar dan kwalijk nemen, dat
men dat natellen aan haar slimme oogjes
kan zien.

Nee ik denk, hoewel ik haar gezicht
best mag, dat ik het onmogelijk zou kunnen
liefhebben. Misschien is dat wel, waarom ze
zoo weinig met mannen op heeft. De één of
andere man moet ontdekt hebben, dat hij
haar gezicht niet kon liefhebben, en zijn
woord tegenover haar hebben gebroken.
Tenminste; dat veronderstelde ik. De één of
andere hartelooze ellendeling had haar mis
schien bedrogen, dacht ik zij had hem
leeren liefhebben en toen had hij haar in
den steek gelaten voor een mooier paar
oogen. Hoewel ik moet toegeven, dat het
vinden van een mooier paar oogen hem niet
veel moeite gekost moet hebben.

„Maar," zei ik een poosje later, toen ik al
die gedachten door me heen had laten gaan.
„geeft u niet toe, dat mannen toch ook wel
hun nut hebben?"

„Nee." zei ze krachtig.

„Maar waarom," vroeg ik, „hangt u dan
dien ouden hoogen hoed van uw vader aan
een haak in den keuken, zoodat iedere land-
looper, die aan de deur komt, hem kan zien?"

„Omdat hij dan denkt, dat er een man in
huis is, denk ik," zei ze.

„En daarom hebt u dus ook 's avonds een
paar glazen en een flesch whisky op tafel
«taan?"

„Ja."

„Dus een man is nuttig," zei ik, „voor aio-
ver het zijn hoed betreft?"

Ze knipoogde tegen me en zei: „Ja, als er
maar geen hoofd onder zit."

Ik lachte. „Dus u bent werkelijk, conclu
deerde ik, „een mannenhaatster?"

„Ik geloof het wel."

„Waarom?"

En ik dacht, dat ze me nu haar kleine
romannetje met zijn zielige slot zou vertel
len.

Maar nee, ze haalde alleen haar schouders
op, zette een oude baret op baar hoofd, en
ging den tuin in cm te zien of de tuinman
wel een behoorlijke dagtaak achter den rug
had.

Misschien zou ik hier nooit meer aan ge
dacht hébben, ais ik niet. met andere oude
familie-schatten, een oude mahoniehouten
doos van haar gekocht had. met een koperen
slot en een koneren handvat. Om het deksel
heen liep een "ingelegde rand. Het was wer
kelijk een mooi ding. Ze was den sleutel er

van kwijt geraakt Hij was on slot, en aan
gezien ze er niet het geld voor over had
om een sleutel te laten maken, verkocht ze
hem aan mij.

Ik liet een sleutel maken en opende hem.
Hij was bijna leeg. Alleen lag er een brief
op den bodem. Natuurlijk had ik niet het
minste recht om hem te lezen, en natuurlijk
deed ik het wel.

„Beste Miss Tairner", luidde de brief, „nu
het des avonds zoo lang licht is, zal iedereen
wel op het weiland achter uw huis cricketen.
Zullen we elkaar ontmoeten op den vier
sprong voorbij den smid? In haast, uwe
Henry Yesman".

„Dat is hem", zei ik bij mijzelf. „HU wilde
zelfs niet met haar gezien worden. Geen
wonder, dat ze r.iet veel met mannen op
heeft". En ik voelde een geweldigen haat
jegens Henry Yesman bU mij opkomen.

Maar ik deed hem onrecht aan. Want toen
ik een paar dagen later toevallig voorbU
de smidse kwam, bleef ik een praatje maken
en vroeg den smid, wie hU was.

„Henry Yesman", zei hij, „nou, die is hier
al een jaar of vUftien geleden weggegaan.
Die woont nou in Reading".

„Is hU getrouwd?" vroeg ik.

„Ja, met Miss Tairner".

„Miss Tairner?"

„Ja, een zuster van die op de Beukenhof".

„Nooit geweten, dat ze een zuster had",
zei ik.

„Jawel Ze had er drie, alle drie getrouwd".

„Waarom is zU nooit getrouwd?" vroeg ik,
want nu wist ik, dat de brief niet aan haar
gericht was.

„Waarom niet?" Hij sloeg met zUn hamer
op het aanbeeld en lachte daverend. „Om
dat ze de moeite van 't aankijken niet waard
is, denk ik".

Toen begreep ik het. Daarom had ze zoo
weinig met mannen op. Daarom was zij
dankbaar dat ze nooit getrouwd was.

Niemand had ooit de moeite genomen om
haar te leeren wat liefde was. Niemand had
haar ooit in den steek gelaten. Geen won
der, dat ze ze haatte. Geen wonder, dat ze

haar appels telde

Uit: „The Patchwork Papers".

1910.

HET WONINGVRAAGSTUK.

EEN INTERESSANTE STATISTIEK.

De woningvoorraad in de gemeente Haar
lem veranderde in den loop van het jaar
1928 aldus:

Januari: December:
Huur beneden 52 43 43

52—103 217 213

S 103—155 1614 1586
155207 3127 3096
208—275 7093 7258
275—350 4388 4608
f 350450 3379 3705
450—600 2710 2802
600—800 2231 2341
8001000 1199 1225
1000 en hooger 1439 1448
Noodwoningen 161 107

Onbewoonbaar verklaarde
woningen 54 34

VrUe of dienstwoningen 813 814

Het totaal aantal woningen vermeerderde
dit jaar van 28468 tot 29274.

Het aantal krotwoningen is wel wat ver
minderd. In Januari waren er 1874 woningen
die minder dan 3 gulden huur per week de
den, tegen 1742 aan het einde van het jaar.
20 onbewoonbaar verklaarde huizen werden
ontruimd. Er waren nog 107 noodwoningen
bewoond, maar dit was al 54 minder dan in
het begin van het jaar. De ontruiming en
afbreking der noodwoningen gaan geregeld
voort.

CENTRALE BOND VAN TRANSPORT
ARBEIDERS

Door de afdeeling Haarlem van den Cen-
tralen Bond van Transportarbeiders wordt in
het begin van Maart een feestavond geor
ganiseerd, naar aanleiding van den vooruit
gang in het ledental. Op dezen feestavond
zal naar alle waarschUnlUkheid hetzelfde
gezelschap optreden dat ook het vorig jaar
op den feestavond zoo'n groot succes had, n.l.
de „Snarenzangers" uit Rotterdam.

Een hiertoe gevormde Commissie zal aan
de afdeeling een nieuwe vlag aanbieden,
waartoe elk lid der afdeeling een bUdrage
heeft gegeven.

Teneinde de feeststemming te verhoogen,
heeft het bestuur besloten voor hen, die vóór
den feestavond een nieuw lid aanbrengen
een verrassing beschikbaar te stellen.

ARROND.-RECHTBANK.

Geraffineerd misbruik van zijr.
positie.

Hij zag er niet uit als een oplichter, J. S.
B., de kantoorbediende uit den Haag, die
vroeger hier aan een instelling als admi
nistrateur werkte, maar daar ontslagen was
om de duistere zaak, waarvoor hU nu Don
derdagmiddag terecht stond. Vorige jaar 2
December ging hij naar den expediteur A. V.
hier ter stede en zeide, dat hij geld noodig
had om een jongmensch te helpen, dat zich
vergrepen had aan de geldmiddelen van zijn
patroon. HU zeide wel geld te hebben, maar
het op dat oogenblik niet te kunnen loskrij-
gen. De expediteur, die de instelling als te
goeder naam en faam kende, gaf 150 gulden.
Later bleek, dat verdachte met het geld en
nog 100, die WJ elders geleend had, een
schuld heeft afbetaald, maar dat hU geen
geld bezat om het geleende terug te geven
Tevens kwam aan het licht, dat hU de laatste
Jaren telkens iets uit de kas van de instel
ling nam. Dit had hU gedaan, zei verd. te
gen de rechters, om anderen te kunnen hel
pen. HU had deze en gene wel eens een rijks-
daalder of drie gulden gegeven, maar nooit
meer dan vUftien gulden tegelijk- Daar het
verduisterde bedrag 500 beliep concludeerde
de officier van justitie, dat verdachte dan
meer dan 50 menschen moet hebben gehol
pen, wat hij onaanneembaar vond. Verdach
te wilde zich er niet verder over uitlaten,
maar bleef by de verklaring dat hij niets ten
eigen bate heeft aangewend.

Daar het O. M. geen gunstig reclasseerings-
rapport ontvangen heeft en verdachte vol
gens dat rapport op geraffineerde wUze mis
bruik maakte van zUn positie en tevens niet
tot een bekentenis te brengen is, vroeg de
officier van justitie 6 maanden gevangenis
straf. Verdachte vroeg een voorwaardelijke
straf. De Rechtbank doet Donderdag uit
spraak.

De beproefde melange: water-melk

H. T. T., een melkverkooper uit Heemstede
heeft op 14 September van het vorig jaar
melk verkocht, die maar voor 88 percent
melk was en' voor de rest water. Ter zitting
bleek, dat hij de melk in gesloten bussen van
een melkrijder ontving en die ze op zUn
beurt weer van de boeren kreeg. Zoodat de
schuld niet bU den melkverkooper, maar bij
de boeren moet liggen. Hoewel het hem nog
nooit gebeurd was, kan een enkele keer be
drog door die boeren voorkomen. Door den
kantonrechter was de melkshjter inderrijd
veroordeeld tot 50 boete of 30 dagen, maar
de officier vroeg vernietiging van dit vonnis,
omdat er niet uitdrukkelUk in stond, dat de
vervalsching door twee scheikundigen onaf-
hankelUk van elkaar geconstateerd was. De
melkboer schiet er overigens niet mee op,
want het O.M. eischte dezelfde straf.

Uitspraak Donderdag.

Gestoorde vroolijkheid.

De te Haarlem wonende Duitschers heb
ben gezelligheid onder elkaar gezocht door
het oprichten van de Deutsche Verein 1928.
Deze placht eiken Woensdag- en Zondag
avond een bU eenkomst in het café Koning
straat 54 te houden, waar de kasteleines op
de bovenverdieping een ruimte voor haar af
geschoten had. Daar werd dan van „Lass
doch die Sorgen zu Haus" gespeeld-

BegrijpelijkerwUs gingen ook wel eens de
boenen van den vloer.

Edoch, de recherche kwam eens een kijkje
nemen, omdat de burgemeester yoor deze lo
kaliteit wel muzïekvergunning had gegeven,
mits er niet gedanst, werd, en zette de kaste
leines op de bon, omdat er 7 paren dailsten.

De opinie der getuigen was, dat het een be
sloten gezelschap Is geweest en in een zaal,
die niet voor het publick toegankelyk is.

Het O.M. vond daarin geen aanleiding om
het vonnis van den kantonrechter, waartegen
men in hooger beroep was gekomen, te wy-
zigen en vroeg bevestiging van die veroor
deeling tot 10 boete.

Uitspraak Donderdag.

GEVONDEN VOORWERPEN EN DIEREN

Terug te bekomen bUv. Terwisga, Ripper-
dapark 20, armbandhorloge, v. d. Veldt, Hen
drik Roozenlaan 8, armbandhorloge, Zorn,
v. 't Hoffstraat 71, actetasch met inhoud,
Kamp, v. Nesstraat 16, dansdiploma, Smit,
de Clercqstraat 112, das, v. d. Aar, Nic. v. d.
Laanstraat 2, hondenhalsband, Marchand,
A. L. Dijserinckstraat 20, handschoen, Ken
nel Fauna, hond (zwart), gebracht door
Hangjas, Kerkhof straat 3, Loomeijer, Bartel-
jorisstraat 11, ketting met penning. Gen. de
Ia ReUstraat 97, muts, v. Alphen, Wald. Pyr-
montstraat 4rd., pet, Schrama, brugwachter
Havenkantoor, roeispaan, Bur. van Politie,
Smedestraat, handbeschermer, RUkstelefoon-
kantoor, sleutels, Apeldoorn, Gen. Cronjé-
straat 89, schoentje, Verschie, Hagestraat 32,
sleutels, v. d. Aar, Oosterstraat 21, taschje,
Tabel, Vrouwenhekstraat 61, wantje, v. d.
Weg, Leldschevaartweg 165, zakmes, Schra
ma, brugwachter Havenkantoor, zwabber.

.PROZA EN POëZIE".

Dezer dagen vergaderden het bestuur en de
feestcommissie der vereeniging Proza en
Poëzie" om plannen te beramen om het 40-
jarig jubileum op luisterrUke wUze te doen
plaats hebben. Definitieve plannen zy'n nog
met tot stand gekomen, maar binnenkort zUn
die te verwachten. Het feest heeft ongeveer
half September a.s. plaats.

VLIEGTUIG DER TOEKOMST:
DE ENKELE VLEUGEL.

FOKKER'S PRINCIPE UITGEWERKT.

Het bestuur der Volksuniversiteit had een
goede keus gedaan met ir. G. Spit, chef van
den Technischen Dienst der KoninkUjke
Luchtvaartmaatschappij als spreker over
„Snelheid en Luchtverkeer" Donderdagavond
in den Protestantenbond te doen optreden.

Aan snelheidsverbetering heeft de mensch
gewerkt van het begin der vorige eeuw af.
toen de grootste bereikbare vaart 14 K.M.
was. De spoorwegen brachten aanvankelyk
de beste oplossing van het probleem en latei-
de automobiel, maar de vraag hoe de lucht-
weerstand, die de snelheid aan zekere gren
zen bindt, te overwinnen, vond eerst een op
lossing in de vliegtechniek, waarin de lucht-
weerstand inplaats van overwonnen zoo nut
tig mogelijk werd aangewend. Omdat alle
aanhangsels buiten een druppelvormigen
romp weerstand bieden, is het streven die al
lemaal te doen verdwijnen, op te bergen in
een grooten vleugel, den vliegenden vleugel
Reeds nu bouwen de Junkers-fabrieken vleu
gels van 2 M. dikte, met plaats er in voor
motoren en piloten. Van draden en spaken
is men terug gekomen, de eerste die dat
deed was Fokker. De eisch van meer veilig
heid bracht, hoewel bij stoppen van den mo
tor een vliegtuig nu juist niet valt, de drie-
motorige toestellen, die in het groote verkeer
uitsluitend gebruikt worden. De strijd tus
schen de scheepsbouwers over hout- of "yzer-
constructie werd ook naar den vliegtuigbouw
overgebracht. De Fokker is een overgangs
type, met metalen romp, houten vleugel,
maar ook metalen schroef, een door onzen
landgenoot gevonden constructie.

Ir. Spit vertelde vervolgens veel belangrUks
over het internationale luchtverkeer, waar
van Amsterdam knooppunt is, niet zoozeer
door geographische ligging als door de uit
stekende outillage.

De ingenieuze systemen van positiebepa
ling voor vliegers werden door den spreker
uiteengezet, ook deelde hU mede aan welke
eischen het personeel moet beantwoorden.
Dit alles lichtte hU toe met lantaarnplaatjes,
waaronder mooie luchtfoto's.

Tot slot vertoonde ir. Spit de door Willy
Mullens vervaardigde K. L. M.-film, die zeer
interessant Is, omdat zU een belangwekkend
bedryf laat zien, maar waarin de meeste
beelden te kort en de titels te lang vastge
houden zyn, terwijl het Nederlandsch in de
laatsten bovendien byzonder clecht is. De
film geeft het leven op Waalhaven en Schip
hol, v/aar eiken dag van den volgenden zomer
24 vliegtuigen zullen aankomen en vertrek
ken, en dat in de werkplaatsen en aan boord
van het vliegtuig weer. Daarby trekt vooral
het werk van den Fototechnischen Dienst de
aandacht.

De secretaris der V. U., dr. J. S. Bartstra
leidde den spreker in en dankte hem.

„IJSBREKER KRASSIN".

De Noordpool heeft steeds met magische
aantrekkingskracht koene ontdekkers naar
zich toe gelokt en het was zooals ieder weet
in het vorige jaar, dat Nobile met de Italia
van Spitsbergen vertrok naar de yswoeste-
nU. Toen eindelijk vage radio-signalen wa
ren opgevangen, is door de Russische regee
ring de sterkste ysbrelcer ter wereld, de
„Krassin" klaar gemaakt voor de bekende
hulpexpeditie.

Natuurlijk ging een 'film-operateur mee,
het was Wilhelm Bluwstein die verschillende
scènes aan boord opnam en gedurende de
vaart naar de IJszee mooie opnemingen
maakte. Het belangrijkste werk begon ech
ter, toen het Junkervliegtuig op zoek ging
naar de groep Malingren, welke tocht Bluw
stein meemaakte.

In totaal is ruim 3500 Meter film vervaar
digd, verschillende scènes zyn er uit geknipt,
zoodat een boeiende en zeer interessante rol
prent van 2100 meter, dus zes acten over
bleef.

De film die in BerUJn en Moskou veel suc
ces had, draait komende week in het Luxor-
theater.

Het is een der meest merkwaardige film
documenten die ooit vervaardigd zyn.

AANBESTEDING.

Door de Commissie van Bestuur van het
Provinciaal Ziekenhuis nabU Santpoort werd
Donderdag aanbesteed het verbouwen van de
voormalige tuinbaaswoningtot patientenver-
blUf, benevens het bouwen van 8 kamertjes
op den zolder van „Meerzicht" alles inet bU-
komende werken.

Hoogste inschrijver was de heer J. Veen te
Haarlem voor 24800; laagste de heer J. F.
Middelbusker te Amsterdam voor 9154.

UITGAAN.

GEM. CONCERTZAAL.

Zondag a.s. geeft de bekende impressario
Jac. Smits een buitengewone specialiteiten
tentoonstelling in de Gem. Concertzaal met
een mooi programma. Het optreden van den
wereldberoemden hercules Breidbart II (voor
het eerst in Haarlem), waarover ieder, die
het gezien heeft, vol lof is, behooort tot het
ongelooflijkste wat ooit is vertoond.

Verder treden op de bekende parodist
HTarry Woodward, Louis Bouwmeester Jr.,
de viool-virtuoos Billi Poorde, muzikale
August, Tine en Mac Busch, zang-duettisten
en Dumas de populaire gentleman-humorist.

Een uitstekend programma dus.

'NGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 centj

per reeel.

Stofzuigerhuis MAERTENS

RTELjORISSTPAAT
EE23 TELEFOON No. 10756 E5E3
Verkoop, Verhuur, Inruilen, Reparaties

Dr.H.NANNING'S
HAEMOFERRIN

Bloedvoprr.cna versterkingsmiddel.
f 2.60 p.V\ flesch, ƒ1.60 p Vz flesch

Tegemoetkomend aan het ver
zoek van vele alleenwonenden
en kleine gezinnen, besloten wij
van nu af aan voor één ingezon
den bon een aquarel-illystratie
voor ons Jubileum Album

„Hollandsche Molens
door Ir. A. Ten Bruggencate be
schikbaar te stellen.

Molen album

HET OPENBAAR ONDERWIJS.

Door de afdeeling Haarlem en Omstreken
van Volksonderwys wordt op Woensdag 13
Februari een openbare vergadering gehou
den in het gebouw van den Protestanten
bond te Haarlem-Noord in de Berkenstraat.
Op deze vergadering zal den heer KI. de
Vries, algemeen secretaris van Volksonder
wys, spreken over het onderwerp: „Waarom
aan het openbaar onderwys en de arbeid
der ouder-commissies in deze dagen alle
steun moet worden gegeven.

GEMEENTEBESTUUR VAN VELSEN
CONTRA GEZONDHEIDSCOMMISSIE.

Een principieel verschil inzake
de pensioensbijdrage van den
.secretaris.

Den 29en November 1927 besloot de raad
der gemeente Velsen, zUn goedkeuring te
onthouden aan de rekening der Gezondheids
commissie over 1926, omdat daarop voor
kwam een post wegens restitutie van de door
den secretaris over 1924 1S25 en 1926 betaal
de pensioensbU dragen, daar de raad" van
oordeel v/as, dat de secretaris dezer commis
sie op gelUken voet behoort te worden be
handeld als het personeel, in dienst der ge
meente.

De Gezondheidscommissie besloot haar
standpunt te handhaven en legde de zaak
aan Gedeputeerde Staten van Noord Holland
ter beslissing voor.

Woensdagmiddag werd deze aangelegen
heid ter openbare vergadering van genoemd
college behandeld.

Het gemeentebestuur van Velsen was niet
vertegenwoordigd, namens de Gezondheids
commissie was aanwezig de secretaris, de
heer S. Baarda. Deze wees er op dat bij het
indertijd door de Gezondheidscommissie ge
nomen besluit, om de door den secretaris te
storten pensioenbydragen uit de kas der
commissie te restitueeren, uitging van het
standpunt, dat de secretaris een positie in
neemt, die geheel afwijkt van die van rijks-
of gemeente-ambtenaren.

Een secretaris eener gezondheidscommis
sie, die alleen uit hoofde van deze betrek
king pensioengerechtigd is, heeft alleen
recht op uitgesteld pensioen, hetgeen prac-
tisch bcteekent, dat de door hem gestorte
pensioensbU dragen verloren zUn.

Onjuist wordt geacht het standpunt, dat
de secretarissen van gezondheidcommis
sies steeds als gemeente-ambtenaren zUn
aangemerkt. De functionaris in kwestie
Wordt voor 4/5 bezoldigd door het Ryk.

Indien aan de hand van de juris-prudentie
van de Pensoenwet 1922 zou kunnen wor
den vastgesteld, dat de gemeenten de bU-
dragen hebben te voldoen, bUjft nog open
de vraag, of de gezondheidscommissies bul
ten hare bevoegdheid gaan, indien zij be
sluiten, de bijdragen aan den secretaris te
restitueeren.

Daar er vele gemeenten zUn. die de
by dragen voor den secretaris uit eigen kas
aan het Pensioenfonds betalen, mag daaruit
worden geconcludeerd, dat geen wettelyke
bezwaren daarteren aanwezig zijn.

Gedeputeerde Staten zullen later een be
slissing nemen.

EEN GESCHIEDENIS VAN DEN GEHEIMEN
DIENST.

Uit het E n g e 1 s c h van
DOUGLAS VALENTINE.

35)

HOOFDSTUK XIII.

Ik vind Achilles in zUn tent.

Het was buiten al donker. Ik had een
vaag vermoeden dat het huis bewaakt zou
zijn, maar er was niets daarvan te bespeu
ren in de Bendlerslrasse. De aristocratische
straat lag eenzaam en zelfs in de Tiergar-
tenstrasse, waai- verschillende million airs
woonden, was weinig verkeer.

Het doel van mUn reis in Duitschland
stond helder voor mUn geest. Door mUn
reeks avonturen was ik er wel wat van af
gedwaald, maar mijn doel had ik toch niet
uit het oog verloren. Ik was me bewust dat
ik me nooit meer gelukkig zou kunnen voe
len als ik Duitschland zou moeten verlaten
7„„ .-„r ,n!-orf:eid t.e hebben omtrent het lot.
a :v-.i brcer. En nu stond ik óf op den
drempei van een groote verrassing, óf op
dien van een geweldige teleurstelling.

Want. mUn wandeling voerde naar de

straat die „In den Zeiten" heette. Ik had
voorzichtigheidshalve de kraag van mUn
overjas opgezet en mijn hoed diep in de
oogen getrokken, maar niemand hield me
aan. Alleen Horrelvoet en Schmalz zouden
me hebben kunnen herkennen, zoodat ik het
maar het beste vond om hotels, restaurants
en stations te vermUden. Maar ik moest me
van Semlin's paspoort ontdoen. Ik scheurde
het. in duizend stukjes die ik telkens een
eindje van elkaar liet vallen.

Ik had moeite „In den Zeiten" te vin
den. Ik moest één keer dén weg vragen aan
een postbeambte en eenmaal aan een ge
wonden soldaat die op krukken voortstrom
pelde. Ten slotte belandde ik waar ik wezen
moest, om den hoek van het groote plein
voor het Ryksdaggebouw No. 2 was het twee
de huis rechts.

Een bepaald plan had ik niet, ik liep
boudweg de trappen op. Er was maar één
woning op iedere étage. Op de derde ver
dieping bleef ik buiten adem voor een deur
staan waarop een koperen plaatje bevestigd
was met den naam „Eugen Kore". Ik belde.

Een oude knecht deed de deur open.

Is meneer Eugen Kore thuis? vroeg ik.

De man keek me wantrouwend aan.

Heeft meneer een afspraak? zei hU.

Neen.

Dan zal meneer u niet ontvangen, luid
de het antwoord en de man wilde reeds de
deur sluiten.

Ik kreeg een ingeving.

-- Een oogenblik! riep ik en ik zei bUna

fluisterend: het woord .Achilles". De knecht
deed de deur wyd open.

Waarom hebt u dat niet dadeUjk gezegd?
zei hU- Komt u binnen. Ik zal even kyken
of meneer u kan ontvangen.

HU ging mij voor de hall door naar een
zitkamer en liet me alleen. Die kamer leek
wel een museum, schilderijen van oude Duit-
sche en Italiaansche meesters aan de wan
den, prachtige Florentijnsche kasten, een
schitterende ladenkast vol antiek tin. Óp den
schoorsteen lag een eigenaardige collectie
oude sleutels, allen voorzien van een label.
„Sleutel van het Fort Spandau" 1750, „sleu
tel van de Hoofdpoort van het Paleis van
den Pasha in Belgrado 1810". „Huissleutel
uit Neurenberg 1567", las ik.

Toen zei een .stem achter me:

Zoo! U bewondert dus mijn kleine
schatten!

Ik keerde me om en zag een kleinen dik
ken man voor mU met een Oostersch ulter-
Ujk; hU had een kaal hoofd, een dikken
neus en kleine kraaloogjes.

Eugen Kore, stelde hU zichzelf met een
buiging voor.

Meyer! antwoordde ik.

En waarmee kan ik meneer Meyer van
dienst zU"?

Ik geloof dat u een vriend van mU
kent v/lens adres Ik gaarne zou willen weten,
antwoordde ik.

Zoo! En hoe zei u dat de naam van
dien vriend van u was?

Ik wilde eens zien welk effect de naam

„ELchenhoIz" by dit kleine mannetje zou
hebben.

Eichenholz? Eichenholz? herhaalde
Kore. Die naam komt me bekend voor.
Laat ik eens zienEichenholz, Eichen
holz

TerwUl hy sprak opende hU een van de
eiken kabinetten en er kwam een geldkist
te voorschUn. HU opende die, haalde er een
klapper uit, en liet zyn vingers over de na
men glyden. Toen deed hy het boek dicht,
legde het weer in de geldkist die hU weer in
het kabinet sloot.

Daarop kwam hU naar me toe.

Ja, zei hfi, dien naam ken ik.

T- Kunt u mij ook vertellen waar ik hem
zou kunnen vinden? vroeg Ik.

Ja, was het antwoord.

ZUn terughoudendheid maakte me zenuw
achtig.

En waar? informeerde ik.

Dit is nu allemaal goed en wel jonge
man, zei de kleine man. U komt van
nergenslana, introduceert u zelf als Meyer;
u vraagt me wie? en wat? en waar vra
gen waarop let wel, waardevol'e antwoor
den gegeven kunnen worden. WU, particu
liere detectives moeten leven, meneer. We
moeten eten en drinken als ieder ander en
de tUden zUn moeiUjk, heel moeilUk. Ik za!
u een vraag doen. indien u mU dat toestaat.
Meyer? Wie Is Meyer? Iedereen heet tegen
woordig Meyer.

Ik glimlachte bU zyn vreemdsoortige toe
spraak.

Als deze Eichenholz nu eens myri
broer was, zei ik.

Dan mag hU zichzelf gelukwenschen,
zei Kore terwijl hy me een knipoogje gaf.

En hy heeft bericht gezonden om u op
te zoeken en zijn adres gewaar te worden.

U spreekt zelf in raadselen, meneer Kore

Dus ik zal er u eentje opgeven!

En ik las hem de boodschap van Francis
voorop de twee eerste regels na.

De kleine man straalde van plezier.

O dat is prachtig, riep hy. Ai, ai, ai,
maar hy is knap, die meneer Eichenholz.
Wie zou dat ooit gedacht hebben? Brilliant!
Brilliant I

Zooals u zegt meneer Kore, moeten de
tectives leven en ik ben bereid om voor de
informatie die ik noodig heb te betalen.

Ik nam mijn portefeuille uit den zak.

De zaak is heel eenvoudig, antwoordde
Kore. Dat is al vastgesteld. Het bedrag is
vijfhonderd Mark. Mijn cliënt zei den laat
sten keer toen ik hern zag: Kore. zei hU,
als er iemand naar me komt inform "eren,
zeg hem dan vat je van me weet en hU za)
je vUfhonderd Mark betalen.

Het woord? zei ik.

Het woord, herhaalde hij.

U moet Hollandsch geld accepteeren. zei
ik. Reken het geld maar om in guldens.
dan zal ik ze betalen!

Hij krabbelde wat met een stompje potlood
op een stuk papier en ik betaalde" hem het
geld.

(Wordt vervolgd.)