DE UITVOERING VAN DE BLOEMENDAALSCHE
GYMNASTIEKVEREENIGING.
UITVOERING VAN „GRATIA" TE IJMUIDEN.
HET IJS.
IJS-HOCKEY.
Tennisbanen Kennemer Lyceum
H. D. VERTELLING
GYMNASTIEK.
Zaterdagavond h'.eld de Bloemendaalsche
Gymnastiek Vereeniging onder leiding van
den heer Beets, de laatste van haar beide
winteruitvocringen in de zaal van Hotel
„Vreeburg" te Bloemendaal. De zaal was tot
in de verste hoeken gevuld; men was vol
verwachting wat B. G. V. onder leiding van
haar nieuwen directeur zou presteeren. En
het kan wel direct gezegd worden dat aan
de hoogste verwachtingen voldaan is. B.
G. V. is hard vooruitgegaan en dit is voor
een niet gering deel te danken aan den heer
Beets.
Wat was het anders koud in de zaal! Zij,
die hun jassen hadden afgegeven, benijdden
al gauw de gymnasten, die zich op het too-
neel heerlijk warm konden werken!
De onmarsch was al dadelijk een goed be
gin; dit blijft toch altijd bij het publiek in
den smaak vallen! Toen de vereeniging opge
steld stond, richtte één der bestuursleden
een woord van welkom tot de aanwezigen en
wekte op om lid te worden; speciaal hoopte
spreker dat de veteranen-afdeeling weer
spoedig, in aantal zou tenemen.
Hierna zagen we allereerst de meisjes-aspi
ranten aan de brug. Wat te zien werd ge
geven was heel goed; er waren oefeningen
gekozen, die niet al te veel voorkomen, ter
wijl speciaal de laatste oefening heel moei-
JUk was.
De heeren. die nu volgden met vrije oefe
ningen. brachten dadelijk leven op het too-
neel. Met krachtigen. vluggen pas kwamen
ze aanmarcheeren: een flinke rij echte man
netjes-putters in praotlsche, frissche klee
ding. Begonnen werd met losmakende oefe
ningen, afgewisseld met hup- en sprong-
oefeningen ln velerlei vorm; aan 't eind een
eigenaardige, maar niet stootende combina
tie van het oudere turnen met moderne gym
nastische oefenvormen. Aangevuurd door
den directeur werd deze buitengewoon zware
en lange serie in snel tempo afgewerkt. Uit
het feit dat slechts éénmaal een kleine on
gelijkheid opviel, bleek dat er ernstig inge
studeerd was.
Paard-voltige turnen, het toestel dat nog
al eens „vergeten" wordt, wordt bij Bloe
mendaal niet verwaarloosd, hetgeen bleek
uit eenige moeilijke vormen van scharen en
afsprongen door de dames uitgevoerd. De
oefeningen zouden nóg beter tot haar recht
gekomen zijn, als de onderdeelen wat vloeien
der aan elkaar verbonden waren geweest.
Een springnummertje van de adsplranten
bracht afwisseling, waarna één der mooiste,
zoo niet het beste nummer van den avond
volgde: de oefeningen in het voortbewegen
van de dames. De keuze van oefenstof viel
bijzonder te waardeeren; het was een lang
nummer dat door de groote afwisseling geen
oogenblik verveelde, de laatste oefeningen
waren hup-oefeningen gecombineerd met
bekken-kantelen.
Volgde: toestel turnen heeren, namelijk
laag-rek en brug; aan de „fijne puntjes"
mankeerde wel eens wat, dat het den heeren
echter niet aan moed ontbreekt, lieten de
laatste oefeningen aan den „gammelen" rek
stok zien.
Een nummer tremplin-paard soringen van
de dames sloot de eerste helft van het pro
gramma. Bij dit nummer verdient het van
gen zeker een pluim.
Na de pauze werd begonnen met een paar
goede nummers toestelturnen waarna de
heeren weer verschenen voor de staafoefe-
ningen. Behoudens een enkel ongelukje een
goed nummer.
Een heel aardig nummer waren de banken
en evenwichtsoefeningen van de meisjes,
waarna weer jongens-adspiranten volgden,
die hun pittige vrije oefeningen met veel
vuur en in vlot temno uitvoerden.
Bij het hoogbrug turnen liep de medaille-
kast wegens de kleine ruimte ernstig gevaar,
maar zij (kast is immers vrouwelijk!) werd
eenige malen nog juist „op een centimeter
gemist!" Het turnen van de heeren stond op
hoog peil. handstanden werden door alle
heeren uitgevoerd of het een peuleschilletje
is! Het publiek „kneep 'm" bij enkele ge
waagde afsprongen!
Het programma eindigde met een nummer
knotszwaaien van de dames.
Als geheel is deze uitvoering zeer geslaagd
te noemen. Ook de verzorging van de mu
ziek was in goede handen. Origineel was de
wijze waarop de heeren musici aan consump
tie wisten te komen: de pianist sloeg maar
even de eerste maten van 't bekende „Trink,
trink, Brüderlein trink!" aan, waarna de
kellner den „stillen wenk" begreep!
Een woord van lof voor den nog jongen
directeur, den heer Beets, hebben we voor
het laast bewaard. Energiek, toch heel kalm,
wist hij door zijn optreden steeds de situatie
te beheerschen. Een leider in den waren
zin van het woord! Zeer goed was ook het
tempo waarin hij liet marcheeren, en dat de
muziek zoo goed samenwerkte, was ook voor
een groot deel zijn werk. De heer Beets zal
zeker met genoegen op zijn tweede uitvoe
ring terug zien.
J. K.
Het is voorzeker geen gemakkelijke opgave,
een uitvoering belangwekkend te doen zijn,
waaraan geen heeren medewerken en
waarbij blijkt, dat \de Jongens-af deeling
geen voortreffelijk werk weet te leveren.
Voor de dames- en meisjesafdeelingen van
Gratia te IJmuiden-Oost was dus Zaterdag
de taak weggelegd, de uitvoering te doen
slagen.
Nu leveren dergelijk» af deelingen op zich
zelf reeds dankbaar
materiaal, maar haar
prestaties komen toch
zonder goede leiding
niet voldoende tot haar
recht. De leider, de
heer P. Dijkstra, heeft
echter evenals vorige
jaren voor demonstra
ties zorg gedragen, die
èn leek én deskundige
bevrediging schenken.
Dat de presidente, mej.
Heiligers, den directeur
In haar openingsrede woorden van dank
bracht, valt dan ook niet te verwonderen.
Zij herinnerde daarbij aan de door „Gratia"
behaalde successen ter gelegenheid van de
gymnastiekwedstrijden van den Kennemer
Turnkring en van de Bondsfeesten in
Utrecht.
„Gratia" gaf Zaterdag zijn uitvoering
voor het eerst in „Het Wapen van Velsen".
Daardoor was de gemoedelijke sfeer er meer
dan vorig jaar, maar de ruimte op het too-
neel bleek nu een beletsel, dat in enkele
nummers zwaar woog. In verband daarmede
bedoelen wij vooral de staafoefeningen van
de dames, welk nummer wij in plaats van
„goed" als „zeer goed" zouden betitelen, wan
neer de dames niet steeds bedacht zouden
behoeven te zijn op een of andere botsing.
Reeds enkele malen hebben wij vermeld,
dat de leider oude en nieuwe stof op een
wijze combineert, waarmede we geen vrede
kunnen hebben. Vooral kwam dit nu naar
voren in de vrije oefeningen van de oudste
meisjes en van de dames, waarbij stramme
vormen, soepele vormen en Niels Bukh-vor-
men in een keurslijf van gelijke maat en
gelijk tempo werden gewrongen. In de af
werking viel evenwel veel te loven.
Ook de jongste meisjes gaven een nummer
vrije oefeningen, waarbij de leider met suc
ces de nieuwe Oostenrijksche methode ge
bruikte. Ook in het door dezelfde afdeeling
gegeven nummer evenwichtslatten kwam
de in die methode gehuldigde „vrijheid in
beweging" duidelijk naar voren. Vrije oefe
ningen lieten ten slotte de Jongens zien. Een -
voud in de oefenstof was daarbij zekér aan
wezig, maar iets meer afwisseling zou het
effect zeker grooter hebben gemaakt.
De jongens (onder leiding van den heer
P. Heiligers) namen verder voor hun reke
ning een spelnummer, dat groote vreugde
bracht, een klassikaal brugnummer, dat
een draaglijk figuur sloeg, en een nummer
paardspringen, waarin al zeer weinig viel te
waardeeren. De oefeningen gingen in laatst
genoemd onderdeel verre boven de krachten
van de jeugd.
Ook de meisjes leverden klassikale toe
stelnummers, nl. aan paard en aan brug.
Deze nummers, alsmede het brugnummer
van de dames bewezen, dat de leider niet
stil staat in de opvoering van de oefenstof.
Terecht had de heer Dijkstra een gedeelte
van het programma gewijd aan het zangspel
en den dans. De jongste meisjes gaven op
zeer beweeglijke wijze „De Dwergjes", een
zangspel van Dalcroze. In aantrekkelijke
costumeering lieten de meisjes en de dames
een drietal dansen zien. In den dans van
de dames waren verschillende elementen uit
den theater-, den gymnastiek- en den volks
dans tot een logisch geheel gecombineerd.
Ook deze uitvoering heeft bewezen, dat de
„groei en bloei van Velser turnstersrij",
waarvan sprake is in Gratia's clublied, sterk
bevorderd worden door des heeren Dijkstra's
leiding.
W. L.
OP DE IJSBAAN.
Op de IJsbaan werd gedurende de morgen
uren des Zondags, vrij druk gereden; het
was echter wel te merken dat vele getrouwen
de gelegenheid hadden te baat genomen om
een tochtje te maken. Des middags werd het
iets drukker. Dr- sneeuw daalde in groote
vlokken neer. Welk een aardig aspect levert
dan de ijsvlakte on met de meisjes en vrouwen
op haar sportiefst en voordeellgst; met die
moderne flatteuse dracht. Zijn we er wat
dat betreft niet bij een vijf en twintig jaar
geleden op vooruitgegaan? En ook wat de
kunstigheid van bet rijden betreft! Het aan
tal schoonrijders is zeer sterk toegenomen,
niet in het minst bij de prilste jeugd der Ijs
banen, die waarlijk voortreffelijke staaltjes
van élégance en durf demonstreert.
's Middags bracht het „pierement", het ijs-
orgel, zonder hetwelk de IJsbaan aan de Kle
verlaan eigenlijk geen ijsbaan is, veel welkom
vertier.
HaarlemAmsterdam (44)
Zondagmiddag had op de banen van de
IJclub voor Haarlem en Omstreken aan de
Kleverlaan weer een ijshockeywedstrijd
plaats tusschen combinaties int Haarlem en
Amsterdam.
De Combinatie, die onder den naam Haar
lem uitkomt, bestaat grootendeels uit jon
gelui van het Gemeentelijk Lyceum en Ken
nemer Lyceum en komt als volgt uit:
Doel: de Kadt; achter: Hagenaar en
Adam; voor: Kuiper, Visker, v. Olphen.
Bij Amsterdam zien we bekende rijders
zooals gebrs. Haag en gebrs. Zoelen.
Na de bully gaat het spel geli.ik op; snelle
aanvallen wisselen elkaar af, doch de achter
hoedes der beide partijen weten van geen
wiiken.
Haarlem komt iets in de meerderheid, doch
de Amsterdamsche achterhoede en vooral
Berlage, die een keurige partij speelde, is het
grootste struikelblok.
Onverwacht trekt Berlage snel naar voren
en scoort na verschillende tegenstanders ge
passeerd te hebben, onhoudbaar voor De
Kadt (0—1).
Haarlem zit niet bij de pakken neer. doch
daar de voorhoede van te verren afstand
schiet, hebben de Haarlem-spelers voorloo-
pig geen succes. Nog vóór de eerste rust ge
lukt het Van Olphen, die keurig speelde, na
een snellen rush te doelpunten (11).
De Amsterdammers komen nu geweldig
opzetten en De Kadt ziet zich al spoedig ge
passeerd door een goed schot (12).
Van dit oogenblik af heeft Amsterdam, be
houdens ehkele uitvallen, niets meer te ver
tellen.
Haarlem combineert nu zeer goed; uit goed
aangegeven voorzet van Visker, weet van Ol
phen te doelnunten. (22)
Haarlem blijft ln de meerderheid; van ver
moeidheid is weinig te bespeuren en als Vis
ker de schijf in 't midden toegespeeld krijgt,
Is het 32. Een schitterende goal die me,
gejuich beloond werd. Nog is het Haarlem
niet genoeg; de Amsterdamsche achterhoede
kan niet verhinderen, dat Kuiper den vier
den goal in het net deponeert.
Amsterdam gaat nu uit een ander vaatje
tappen; een gevaarlijke goed opgezette aan
val heeft succes, met een goed schot wordt
De Kadt gepasseerd. (43).
Amsterdam zet er alles op om gelijk te
maken en als De Kadt een.hard schot stopt,
w.erkt hij onvoldoende weg; Haag heeft geen
moeite om gelijk te maken (44). Nog een
paar minuten zijn e<r te spelen, maar ln den
stand komt geen verandering meer.
Bij Haarlem waren allen goed, met Visker
en van Olphen als uitblinkers. Amsterdam
moet vooral niet al te wild soelen. Deze ploeg
viel over het geheel tegen; zij kreeg meer dan
haar toekwam; de uitblinker was hier Ber
lage.
Nieuwe records op de schaats.
Bij de wedstrijden op de schaats, die Zon
dag te Alkmaar plaats hadden, zijn door Van
der Scheer en Hooftman nieuwe records ge
vestigd op de 3000 en de 1000 M. Aan „De
Crt". ontleenen we hierover het volgende:
Na het nummer 500 M. wordt onmiddellijk
begonnen met het tweede nummer, de 1000
M. De bestgeplaatste tegenstanders der vo
rige series rijden nu tegen elkaar, zoodat de
spanning geen oogenblik van de lucht is. Van
der Scheer komt uit tegen Hooftman en deze
rit heeft de grootste belangstelling. Hooftman
start op de binnenbaan en rent met korte
schaarslagen de eerste bocht in. Als een
schaduw volgt hem v. d. Scheer met brce-
dere streken. Beiden rijden voor wat zij
waard zijn. V. d. Scheer steeds iets gemak
kelijker,Hooftman driftig met felle slagen.
Na de eerste kruising is v. d. Scheer voor,
maar Hooftman laat hem niet los en met
klein verschil gaan zij de laatste ronde in.
Langzaam maar zeker echter voert de Zutfe-
naar zijn snelheid op en terwijl hij in de laat
ste bocht weer de buitenbaan moet nemen,
weet hij zijn voorsprong te handhaven en
met één seconde verschil te winnen. Als dan
de tijden gecontroleerd worden, blijkt, dat
beiden binnen recordtijd gereden hebben,
n.l. v. d. Scheer in I min. 37 sec. en Hooft
man in 1 min. 38 sec. De snelste tijd door een
Nederlander gemaakt op een buitenlandsche
baan (een officieel Nederlandsch record ont
breekt), is 1 min. 38.8 sec. op naam van Boot
te Davos in 1927.
Van de verdere ritten op dezen afstand
moeten wij nog vermelden die tusschen W.
Kos en Pronk, door Kos met gering verschil
gewei'nen, en die tusschen C. Kos en Kaan.
waarbij Kaan door zijn geweldig uithoudings
vermogen een mooie overwinning behaalt. De
tien beste rijders op dezen afstand worden
als volgt geplaatst: 1. v. d. Scheer in 1 min.
37 sec. (Nederlandsch record); 2. Hooftman
1.38. 3. W. Kos 1.42. 4. Pronk 1.43 1/5, 5. Kaan
1.46 1/5. 6. Schenk 1.46 3/5. 7. Blalsse 1.48 2/5.
8. C. Kos 1.48 3/5. 9. Keetman 1.49 3/5.
10. H. Blalsse 1.50
De 18 best-geplaatsten uit de vorige num
mers worden nu voor de laatste krachtproef
de 3000 M. opgeroepen en de eerste rit zal
zijn tusschen Ho~.ftman en v. Scheer. Beidp
tegenstanders staan weer aan den start,
waarbij Hooftman dezen keer de buitenbaan
loot.
Na twee valsche starts springen zij ten
slotte weg en.... de geschiedenis herhaalt
zich. Weer kan geen van belden den ander
afschudden. Tot de vierde ronde is beurte
lings Hooftman of v. d. Scheer een paar
meter voor, al naar gelang zij binnen- of
buitenbaan moeten nemen. Na de vierde
ronde echter weet v. d. Scheer, evenals in
den vorigen rit, zijn voorsprong ook op de
buitenbaan te handhaven en van nu af wordt
de afstand snel grooter en wanneer v. d.
Scheer de laatste bocht ingaat. Is Hooftman
meer dan 100 M. achter. Met een tijdver
schil van 141/5 sec. gaat de kampioen als
eerste over de eindstreep onder een gewel
dige ovatie van het publiek. Weer worden de
chrono-meters vergeleken en dan blijkt dat
hij de 3000 M. heeft gereden in 5 min. 20 2/5
sec., waardoor het record, dat Heiden dezen
winter in Oud-Karspel maakte en op 5 min.
27 1/5 sec. stond, met 6 4/5 sec. is verbeterd.
De volgende rit tusschen W. Kos en Pronk
wordt door Kos glansrijk gewonnen. Hij
heeft in 't laatste stuk nog kracht voor een
geweldige eindspurte terwijl Pronk zicht
baar vermoeid raakt. De rit KaanSchenk
wordt door Kaan gewonnen. Vooral op d^zen
grooten afstand valt op de stugge wijze,
waarop Kaan zijn bochten neemt. De toe
schouwers krijgen den indruk dat hij veel
sneller kan en een formidabele eindspurt
kost hem dan ook niet de minste moeite,
waarna hij ln zeer goede conditie als eerste
eindigt. De stand der 10 besten was dezen
keer: 1. v. d. Scheer 5 min. 20 2/5 sec., 2.
Hooftman 5 34 3/5,. 3. W. Kos 5.35, 4. K. Kaan
5.35 2 5. 5. Pronk 5 40 2/5, 6. Schenk 5.48 3,5.
7. Westra 5.49, 8. Keetman 5.49 2/5, 9. C. Kos
5.55 1/5, 10. B. Blaisse 5.56.
Het eind-klassement luidt' 1 v. d. Scheer
(3), 2. Hooftman (6), 3. W. Kos (9).
De hardrijderij te
Bennebroek.
Zaterdagmiddag werd een hardrijderij ge
houden ten behoeve der behoeftigen in de
gemeente Benneb'oek. Het mooie doel, dat
door de ijsvereer.:ging werd beoogd, is vol
komen geslaagd. Op de lijsten, die gecircu
leerd hadden, was druk geteekend, zoodat de
ontvangsten ongeveer f 200 bleken te zijn,
waarbij nog giften in natura. kwamen, zoo
dat van slager Kohier 10 pond'spek, van bak
ker Lommerse een week brood a f 0.50 per
dag, van Van Rooyen een wollen deken,
2 bons ieder voor f 5 enz enz.
Aan de hardrijderij werd door 31 mannen
deelgenomen, waardoor 32 gezinnen van het
noodigste konden worden voorzien. De uit
slag was als volgt:
le prijs A. van Eeekum, die zijn
geldprijs ter beschikking der
weduwe stelde voor wie hij had
gereden; 2e prijs H. Huurman
3e prijs A. J. van der Meij.
Alvorens tot de prljsuitdee-
ling over te gaan, bracht de
voorzitter der ijsvereeniging,
J. C. G. v. d. Laan, een warm
woord van dank aan alle rijders, voor hun
bereidwilligheid om voor de minder bedeel
den op te komen en aan de Ingezetenen van
Bennebroek voor den geldelijken steun, waar
door de ijsvereeniging in staat werd gesteld,
de hardrijderij te houden.
INGEZONDEN MEDEDEELTNGEN
Huurvoorwaarden en Tarieven te verkrijgen
bij de Administratie, Adr Stoopplein 4
Overveen Telefoon 11559
Wedstrijden te Spaarndam
Op de schitterende banen van de IJsclub
„Nova Zembla". die nu al 49 jaar bestaat,
hebben Zaterdagmiddag onder groote be
langstelling wedstrijden in hardrijden op ae
schaats en in priksleden voor dames en hee
ren plaats gehad. Vooral de wedstrijden door
de dames verwekten af en toe groote hilari
teit. als de slee juist den anderen kant cp
ging, dan de bestuurster wilde. Maar er wa
ren ook dames, die toonden reeds meer aan
dergelijke wedstrijden te hebben deelge
nomen.
De uitslagen luiden als volgt:
Hardrijden (26 deelnemers): 1. G. Hartog;
2. H .Ruigvoorn; 3. W. Balm; 4. N. Jukes, al
len Suaarndam.
Priksleden voor dames (24 deelneemsters);
1. Mej. M. Burggraaf.. Spaarndam; 2. mej. J.
van den Bos, Spaarndam; 3 mej. E. Jas,
Haarlem; 4. mevr. N. HarskampBerk,
Spaarndam.
..Priksleden voor heeren (29 deelnemers):
1. A. Neuteboom.. Snaarndam; 2. C. Stange,
SDaarndam; 8. W. Balm, Spaarndam; 4. J.
KnenekamD, Haarlem.
De prijzen werden 's avonds door den voor
zitter, den heer G Tiv""1 man, rfiet toopas-
selijke woorden uitgereikt.
Wedstrijden on de baan valt
„Duin en Daal" te Bloe
mendaal.
Zaterdagmiddag werden op de mooie baan
van de ijsclub Duin en Daal wedstrijden voor
leden gehouden. Een orgel liet zijn vroolijke
muziek hooren, zoodat het er echt gezellig
was.
Holl. Schoonriiden. 4 Paren, le pr. de heer
en mevr. v. d. Klashorst-Verbeek. 2e pr. de
heer en mevr. Bierens de Haan-Dudok de
Wit, 3e pr. de heer Bakker en mej. Koning.
Dames: le pr. mevr. v. d. Klashorst-Ver
beek. 2e pr. mevr. v. d. Mandele-Vermeer.
3e pr. mevr. Bierens de Haan-Dudok de Wit.
Kunstrijden: 10 deelnemers: le pr. Chr.
v. d. Mandele. 2e pr. E. Veltman. 3e pr. L.
Bierens de Haan.
Buiten mededinging. Eere-medaille door
het bestuur toegekend. Th. J. van 't Lam.
De heer Van 't Lam die als jurylid op
trad, liet tijdens de pauzes knappe staaltjes
van sprlngkunst zien.
De wedstrijden op de
ijsbaan „Velserbeek".
Zaterdagmiddag vonden wederom schaats
wedstrijden plaats op de ijsbaan „Velserbeek"
die door fraai weer begunstigd werden en een
talrijk publiek lokten.
Omstreeks drie uur werd een aanvang ge
maakt met den wedstrijd in schoonriiden,
waarvoor hadden ingeschreven 6 dames, 9
heeren en 7 paren.
Allereerst verschenen de heeren aan den
start. De eere-prijs werd behaald door den
14-jarigen J. Castricum, een veelbelovend
rijder. De heeren M. J. Post, K. Kuiper en
P. Slikkerveer (de beide laatsten na loting)
behaalden resp. den eersten, tweeden en der
den prijs.
Van de dames verkregen mej. M. Koot en
mej. A. Grapendaal een gelijk aantal pun
ten. Na overrijden werd aan beide dames
wederom hetzelfde aantal punten toegekend.
Het lot besliste ten gunste van mej. Koot,
die aldus den eersten prijs verwierf.
Van de paren werd de eerste prijs be
haald door mej. P. van der Kolk en den heer
Joh. Meesters, de tweede door mej. Koot
en den heer J. Stadt, de derde door me
vrouw C. Metzelaar en den heer J. Schilp.
Aan den daarna gehouden liefdadigheids
wedstrijd namen niet minder dan 36 jongens
deel. Dank zij dezen wedstriji werd Zondag
in ruim 30 gezinnen voedsel en warmte ge
bracht in den vorm van een flinke hoeveel
heid vleesch, spek. boonen en een half mud
eierkolen, bijeengebracht door eenige inge
zetenen van Velsen.
De wedstrijd werd gewonnen door R. Bosma
J. Blok en P. Kramer, Sommige deelnemers
wier ouders in behoeftige omstandigheden
verkeeren mochten hun prijzen mee naar huis
nemen, anderen stelden ze beschikbaar voor
degenen, die door de wedstrijdcommissie
waren genoteerd.
IJsclub „Eensgezindheid"
Haarlemmermeer.
Uitslag hardrijderij: 1 A. Klaassen; 2 L.
Heyspek, 3 W. Ooms.
ZIJN LAATSTE TOUR DE FRANCE,
door
ANDRé REUZE.
Hij was oud. heel oud voor een wielrenner,
want hij begon zoo zoetjes aan al tegen de
veertig te loopen.
Als hi) moeizaam verder trapte, op een ar-
stand van tien kilometer van het hoofdpelo
ton af, dan riepen de jongeren, die hem niet
gekend hadden in ^den tijd van zijn groote
successen hem, terwijl ze voorbij spurtten,
spottend toe: v
„Hallo Bébert! Je mag wel een beetje
poot-aan-spelen als je deze étappe nog wilt
winnen".
Hij haalde zijn schouders op.
„Jullie met Je jonge beenen zou willen dat
Je mijn ervaring hadt!"
Zij vonden hem een besten, braven jon
gen, maar wel een beetje belachelijk. Waar
om hU nog steeds meedeed was hun een
raadsel, hi] had al tien keer in de „Tour"
meegereden, zonder ooit een prijs te winnen.
Zij waren tenminste nog jong, Zij reden mee
om de verschillende trucjes en handigheid
jes te leeren. En dan, als je op een dag eens
wat meer geluk hadt, kwam je als eerste van
je étappe aan. en het volgende Jaar bood de
één of andere fabriek je een voordeelig con
tract aan. Maar wat had Bébert er aan om
neg steeds mee te rijden langs die afschu-
we'ijke eentonige wegen van de Lande, over
de eindelooze hellingen van de Pyreneeën en
de Alpen, met al de ellende van een bran
dende zon boven je hoofd en een kwellende
dorst en een nooit eindigende bandenpech?
Niemand zou er nog over denken om hèm
een gced contract aan te bieden.
„Waar bemoeien jullie mee?" antwoord
de hij altijd op zoo'n vraag; „lk heb me nu
eenmaal in mijn hoofd gezet, dat ik een keer
als eerste wil aankomen. Ik heb in alle ge
vallen meer kans dan jullie. Ik weet bij on
dervinding. hoe weinigen het tot het einde
volhouden".
En terwijl hij aan stijve spieren wreef, kal
meerde Thalmar. de oude masseur, de opge
wonden gemoederen.
„Vooruit, Bébert, schep niet zoo od; en
schelden jullie uit met dat gezeur. Als hij
een goeie trainer gehad had, zou hij de heele
wereld achter zich gelaten hebben. Jaren ge
leden, toen jullie nog broekies waren, heb
ben heel wat cracks in benauwdheid voor
hem gezeten, dus
Bébert glimlachte. Hij wist dat het zoo
was. Hij had kunnen aanvoeren dat hij nooit
meer dan vier dagen van te voren had kun
nen beginnen met trainen omdat hij zijn
baantje van stations-kruier niet in den steek
kon laten. Maar 't was hem de moeite niet
waard! Zij, die hem kenden, wisten dat hij
altijd een gevaarlijk tegenstander was ge
weest en onderweg werd hij nog dikwijls
en hartelijk toegejuicht, niet in Bretagne,
dat was waar, want daar waren de boeren
net zoo weinig enthousiast als keien, maar
in het Zuiden, waar de zon schitterde en
sprankeldeZijn laatste toejuichingen
want hij schee d'r mee uit. Het zou voor de
laatste maal zijn, dat hij door die kleine
dorpjes kwam. met hun keurige, gastvrije
huisjes. HU wilde deze „Tour" nog ten einde
brengen, omdat hU wist dat hU het nog kon;
en daarna zou hU voor goed zUn geel met
zwart gestreept tricot aan den kapstok han
gen en zUn uniform aantrekken, en niemand
zou meer van hem hooren. Maar wat zou
het een leegte in zijn leven gevengeen
aanmoedlgingskreten meer, geen opwinden
de spurtenEn omdat hU voor het laatst
nog eens volkomen van zUn glorie wilde ge
nieten, kocht hij een groote groene pet en
een prachtige beige sweater met een hooge
kraag. En zoo flaneerde hij 's avonds door
de straten, en voor de café's.
Heb ik van mijn leven! Bébert wordt een
gentleman, jongens!"
HU glimlachte. Als hU zorgde 's avonds
op tUd bU de controle te zUn, zou hü nog
drie weken kunnen genieten nog drie we
ken kon hU de rol van groot wielrenner, van
mogelUk kampioen spelen.
De anderen, de werkelijk grooten, de mo
gelijke overwinnaars, sloten zich meer bU
hem aan. Zy achtten hem en als ze zich
soms wat vroohjk over hem maakten, hate
lijk waren ze nooit. ZU waren wat hU had
willen zyn, verdienden veel geld, waren soms
vrU bemiddeld en bezaten dikwUls een win
kel, waarop met groote letters hun eigen
beroemde namen pronkten. De menschen
verdrongen zich altijd om hen heen, herken
den hen dadelijk, begluurden hun kleinste
gebaren. Met hun handen in hun zakken
flaneerden ze. schijnbaar onverschillig maar
innerlyk gestreeld, door de straten. terwUl
ze luidruchtig de verslagen in de kranten be-
critiseerden en onder elkaar pochten over
de brieven van onbekende bewonderaarsters,
die zU kregen. Soms gaf Bébert zijn wyzen
raad ten beste.
„De allerergste berg dat is de Tourma-
let. Als je nog nooit tegen de Tourmalet op
geklommen bent, kan je niet zeggen, dat je
de Tour de France hebt. meegemaakt. Denk
er aan, dat je je krachten tot het laatst be
waart en begin niet te hard anders kom
je er niet".
ZU luisterden naar hem, omdat ze wisten
dat hU ervaring had. HU werd er niet ver
waand door. maar hU voelde zich gelukkig,
op zUn plaats.
Van Bayonne naar Luchon had hij zeld
zaam geluk: zUn band sprong maar één keer
er» hU passeerde verscheidene bekende ren
ners, die onophoudelyk bandenpech of een
ander mankement aan hun fiets hadden. HU
reed stevig door, niet al te hard. Na de laat
ste groote helling zag hy nog maar drie an
deren voor zich. En met een plotseling gevoel
van vreugde stortte hij zich den heuvel af:
een dergelyke kans om zich een mooie plaats
ln het klassement te veroveren had hU nog
nooit gehad. HU trapte door, met op elkaar
geklemde kaken, zyn handen krampachtig
om het stuur heen, zU'n heele wezen ge
spannen en tot ieders verwondering kwam
hU als vierde in Luchon aan, waar een op
gewonden menigte hem geestdriftig toe
juichte. De officials, de journalisten felici
teerden hem. De fotografen, die hem de laat
ste paar jaar genegeerd hadden, kiekten
hem, bezweet en stoffig, naast zUn fiets.
„Nu, mUn waarde", zei een van de officials,
„je zult zeker wel graag dadehjk een bad
willen nemen?"
Maar hij haastte zich niet, kon niet ge
noeg krUgen van zich te laten bewierooken,
omdat hij wist dat het voor het laatst was.
Een jonge knappe dame kwam naar hem
toe, en keek hem glimlachend, bewonderend
aan.
„U zult wel erg moe zUn!"
Ze was heel mooi, zoo van dichtbU gezien,
en haar oogen stonden zoo helder en haar
glimlach was zoo frisch en vroolUk, dat Bé
bert zich naast haar oneindig oud en vuil
voelde.
„Ach", zei hU nonchalant, „daar wen je
aan. Ik zeg niets van het heuvels klimmen,
want dat gaat je nooit in je kouwe kleeren
zitten. Affyn, dat is het vak. Den éénen dag
vlot het, en je hoeft je niet te haasten, en
den volgenden laat je je op je kop zitten
door de achterbhjvers, zonder dat je weet
waarom. Vandaag ben ik nou vierde gewor
den, maar ik had net zoo goed vUftiende
kunnen zUn. Een beetje geluk, anders niet!"
De dame scheen het niet goed te begrU-
pen.
„Ja, daar zal wel heel wat wilskracht voor
noodig zUnMaar hoe heet u?"
„Albert-Jean. Ze noemen mU altUd Bébert,
maar ik heet Albert-Jean. Ik ben de veteraan
van de Tour".
„Nu veel geluk verder op uw tocht, mUn-
heer Albert-Jean".
En ze stak haar kleine blanke hand uit, die
bijna geheel in de groote, vuile van den wiel
renner verdween. Bébert, totaal van zijn stuk
gebracht, stamelde:
„Dank u wel, mevrouw, dank u wel, en
endank u wel!"
Die handdruk maakte hem gelukkiger dan
zUn heele overwinning en al de toejuichingen
bU elkaar. En om de spottende opmerkingen
van de anderen te vernujden. hield hy de
ontmoeting voor zich. Het werd zyn mooiste
herinnering aan de heele Tour. Hy bleef er
steeds aan denken, terwyl hij voortpeddelde
langs de nauwe kronkelwegen over de Alpen
en de slechte straatwegen van Noord-Frank
rijk.
Na Duinkerken kwam de terugtocht naar
Parijs, met den geweldigen aanhang van
automobilisten en fietsers, die den intocht
van de winnaars van den grooten tocht wil
den meemaken. Het was uit. Zijn loonbaan
van wielrenner eindigde hier. Toen hU ten
slotte het eindpunt in het Pare des Princes
bereikte, was het groote stadion al langer
dan een uur verlaten. HU stapte af in een
doodsche stilte.
Van den volgenden morgen af nam Bébert
zijn gewone plaatsje aan het Gare de Lyon
weer in, sjouwde met koffers, haalde taxi's
voor pas aangekomen reizigers, om dan per
slot van rekening zyn schamele belooning in
zijn hand te voelen glyden. Hy sprak weinig,
en beklaagde zich niet. Om de verandering
in zyn bestaan nog duidelyker aan te geven
liet hU zyn snor staan.
En op een morgen werd hij gewenkt door
een reizigster, die midden op het perron tus
schen haar koffers stond.
„Heb ik ooit!" riep zU verwonderd uit,
„bent u niet die wielrenner, dien ik in Lu
chon gezien heb?"
Een oogenblik stond het hem helder voor
den geest, zooals hy daar voor haar had ge
staan: in zUn zwart en gele tricot, hygend
en stoffig, maar als overwinnaar. En hU
sloeg zUn oogen neer.
„Albert-Jean!" zei hU- terwyl hU trachtte
zUn stem zoo plat en grof mogelyk te doen
klinken, „nee ze hebben me wel eens meer
verteld, dat ik daar cp leek. Vraag skuus!"
En hU tikte even aan zijn pet. en liep haas
tig weg, terwUl hU haar alleen tusschen haar
koffers liet staan....
