FLITSEN
De Kan met Den HoneM
CALIFORNISCHE TERREINSPECULATIE.
•Wint err eeneny
Kloosterbalsem
FEUILLETON.
HAARLEM'S DAGBLAD
ZATERDAG 23 FEBRUARI 1929
Mr. Bullock's baantje.
EN HET SCHOONS". E, HET GEZONDSTE PLEKJE OP nnnOE
NIET BESTAAT.
door OISELA SELDEN—GOTH.
DAT
In mijn hotelkamer te Los Angeles riep
irntj op een ochtend een onbekende mannen
stem aan de telefoon.
„Goeden morgen. Mrs. S. G.! U spreekt met
Mr. Bullock van de Dana Point Real Estate
Company Limited. Mag ik u en uw dochter
morgenochtend met mijn wagen afhalen, om
u onze nieuwe landhuisparken ln aanleg aan
de kust van den Oceaan tc laten zien? Ja.
ongeveer 100 mijlen ten Zuiden van Los Ange
les. Het is een schitterende weg door de
groote sinaasappelplantages. Wij bouwen het
grootste en luxueuste zeebad van Cali
fornië met het grootste en luxueuste
hotel ter wereld, Ritz-Carlton Comp., het zal
tien millioen dollar kosten. Om vijf uur des
middags is u weer in uw hotel terug. U doet
ons natuurlijk het genoegen, in Dana Point
onze gasten voor de lunch te zijn. Het zal
u buitengewoon interesseeren, in Dana Point
ontstaat het speel- en sportterrein van ge
heel AmerikaNamens de maatschappij
verzoek ik u, onze gasten te zijn. Morgen
ochtend om negen uur, als u zoo goed wilt
zijn, Mrs. S. G. Het zal mij bijzonder aange
naam zijn, met u kennis te maken. Good
bye!"
Mijn dochter de jeugd is gelijk bekend
heden ten dage voorzichtig eu weet bij alle
eventualitelteft raad vond het wel wat
bedenkelijk, met den wildvreemden Bullock
in Californië honderd mijlen ver het land in
te rijden, maar het verlangen naar een in-
teressanten tocht overwon, er was in Los
Angeles bovendien geen kennis met tijd en
een auto beschikbaar voor den tocht langs
den mooien weg door de sinaasappelplantages
Toen Bullock klokslag negen uur met een
prachtlgen Auburnwagen voorreed, stelden
wij met voldoening vast, dat hij een keurige,
tengere jongeling was, tegen wien in geval
van nood twee dames stellig zouden zijn op
gewassen. Voor alle zekerheid ging ik naast
hem zitten, gereed, hem bij de eerste pogin;
om niet op den wegenkaart voorkomende
wegen te berijden, op den goeden weg terug
te brengen. Niets van dien aard bleek echter
noodig. Bullock stuurde voortreffelijk, gaf op
beminnelijke wijze verklaringen over het land
en de bevolking, goochelde met getallen en
statistieken over grape-fruit-boomen, ter-
reinprijzen en olieboringen, noodigde ons na
vijftig mijlen voor een „drink" uit en wachtte
3n zijn wagen geduldig, om ons een oude
Spaansche mlssiekerk te laten bezoeken,, die
ik reeds lang graag had willen zien. Niet,
zonder intusschen nu en dan te hebben op
gemerkt, dat in Dana Point het aardsche
paradijs bezig was te ontstaan, met de beste
klimatologische, hygiënische en verkeerstech
nische omstandigheden ter wereld, met twee
zon-looze dagen in de laatste vijf maanden,
een kruising en verveelvoudiging van Monte
Carlo en Sorrento, met zeebaden, jachthavens
rijwegen, polo- en golfterreinen, zoetwater
zwembassins, eeuwigen zonneschijn en dage
lijks zes maal verbinding met voertuigen
naar Los Angeles aan den drieduizend mijlen
langen asfalt-autoweg CanadaMexico (den
langsten ter wereld) gelegen. „Schitterend
verstaan toch de Amerikanen de kunst van
fliet reclame-maken!" dacht ik bewonde
rend. „De maatschappij ziet de lijsten der
gasten van de goede hotels door, kiest ver
moedelijk na informatie bij den manager
Europeesche reizigers uit en neemt ze een dag
mede: Dana Point moet ook ,.aan den over
kant" bekend worden, jammer, dat het zoo
ver is, anders zou men er eens drie weken
vaicantie kunnen gaan doorbrengen ln zulk
een ideaal oord wie weet, misschien zijn
de heeren er achter gekomen, dat ik schrijf
de Amerikanen zijn immers verzot op al
hetgeen met „publicity" iets te maken heeft....
het is waarlijk alleraardigst, zooals men nu
en dan van het beetje krantenschrijverij pro
fiteertde mooie zonnige weg en de goede
Auburn..,, zeer grootscheeps, zooals alles in
Amerika
Tn de geestdrift over deze Amerikaansche
grootschheld verdiept, merkte lk nauwelijks
dat de mooie zonnige weg langzamerhand zeer
eenzaam werd en dat wij verscheidene mijlen
ver geen auto meer hadden ontmoet. De
sinaasappeltuinen waren ver achter ons en
de Auburn schoot over een doode grazige
woestijn in de richting van de zee. „Wij zijn
er al", stelde mr. Bullock gerust. Hij gaf on
ophoudelijk uitleg. Hier was het grootste van
22 parken met openbare tennisvelden, daal
de grootsche palmenlaan met de beminnelijke
kleine bungalows, prettige één-gezins-land-
huisjes, zooals ze tegen zoo gunstige betalings
voorwaarden in geheel Amerika niet te vin
den waren. De Auburn reed langs de lucht
haven, de modernste van Amerika, met ga
rages voor duizend particuliere vliegtuigen
en beneden in de blauwe golf ankerde een
zwerm van zeil- en motorjachten, wier aan
tal en elegance die ln Nlzza en Cowes ln de
schaduw stelde. Ik keek om mij heen en zag
een verlaten grazige woestijn; door geasfal
teerde autowegen doorkruist, verdeeld in
groote en kleine perceelen, met draad om
geven, zonder een boom, een bloem of eenig
ander spoor van menschelijke nederzetting
dan benzinepompen en oehchtingsmasten
zonder lampen. Maar aan cie kruispunten
van de wegen en' de in prikkeldraad gevatte
perceelen steppe prijkten groote, kleurige
kaarten en zij verklaarden den bezoeker:
„Golf" „Kerk" „Kinderspeqlterrein"
„The Dana Point Movie Theater". Op een
bijzonder groot en hoog gelegen stuk woestijn
dat van den heuvel tot het strand reikte, fon
kelden Meter-hocge, rood-, wit- en blauwe
letters: „Ditz-Cariton-Hotel. Grootste
mooiste hotel ter wereld". Beneden ruischta
de Stille Oceaan.
Aan den anderen kant van den heuvel hield
mr. Bullock stil voor een lage barak, naast
welke wij, gerustgesteld, ongeveer een dozijn
parkeerende auto's ontdekten. In deze barak
aan een lange tafel, zaten dames en heeren
in groepjes aan de lunch met tweeën ói
drieën, aten kippenragout, sandwiches en
koek en monsterden eikaar wantrouwend en
angstig; ieder groepje had zijn naarstig con-
verseerenden mr. Bullock naast zich. Wij
waren de laatsten vermoedelijk tengevolge
van de Spaansche missiekerk! en men had
blijkbaar op ons gewacht. Bullock wees ons
plaatsen aan, sleepte voedsel en koffie aan
en fluisterde ons toe, dat nu rnr. Robert M.
Gates, een schrijver, dichter en „intellec-
tueele man", die het eerst de schoonheid van
Dana Point, had ontdekt, bezongen en dooi
aankoop van een terrein practisch had er
kend, een voordracht zou houden. De groote
deur van de barak klapte dicht, wij waren
gevangen en aan den „intellectueelen man'
overgeleverd. Hij verscheen op een klein po
dium, een slanke gentleman, met wit haar en
onberispelijk geschoren, en sprak drie-en -
vijftig minuten; ongeveer hetzelfde, dat allt
ln de zaal aanwezige Bullocks den geheelen
ochtend hadden verteld, maar vrijer, bloem
rijker, geestdriftiger, beschaafder en met een
intensiever beschouwing van de financieelc
basis van de Dana Point Real Estade Comp.
Limited. Hij wees geringschattend op de
groote panorama's van Monte Carlo en Sor
rento, geestdriftig op het nog grootere aqua-
rel-fantasie-lr.ndschap van Dana Point, zoo
als hot in verschillende specima aan den
wand van de barak hing; hij legde er den
nadruk op, dat er voor de verbetering dei
terreinen reeds tien millioen dollar was ge
ïnvesteerd, dat binnen zes maanden löO.OOi.
sierheesters gratis geplant zouden zijn, dat
men nooit een kleurling als bewoner zou
toelaten en dat alle aanwezigen, de beminde
gasten, die het mr. Robert M. Gates een
groot genoegen was geweest, te leeren kennen
in hun eigen belang, in het belang van
hun families, hun geheele toekomst, er goec
aan zouden doen, onmiddellijk te besluiten
tot aankoop van een der van gas-, water- en
electrische installaties van allerlei aard voor
ziene, hun waarde in korten tijd verveelvou
digende terreinen, die op het oogenblik de
beste en veiligste kapitaalbelegging van ge
heel Amerika boden. Gates verzocht, bad,
smeekte, bezwoer en hij zwelgde op zijn po
dium in cijfers, die bedoelden te bewijzen
dat een morgen, misschien ook nog heden
middag gekocht terrein voor 3000 dollar bin
nen zes maanden reeds voor het vijfvoud van
dezen prijs zou kunnen worden verkocht.
Na dit pakkende slot gingen de deuren weer
open, het gezelschap werd beleefd maar ener
giek weer in de auto's geladen, om een ge-
meenschappelijken tocht door het imaginaire
Dana Point tc maken. Het niet bestaande
station van den Santa-Fé-spoorweg werd
vertoond, de landingsplaats voor vliegtuigen
waarop vooralsnog alleen een paar meeuwen
bezig waren en een stuk rotsachtige Icust ale
de grootste strandpromenade ter wereld met
alle mogelijke vermaakgelegenheden. Ten
slotte stopte de karavaan voor een klein,
maar werkelijk bestaand huis. Een huis, da
mes en heeren 1 een compleet, tot den laat
sten'aschbak geraffineerd smaakvol en com
fortabel ingericht landhuis met zes kamers,
het paradijs op aards, zooals mr. Bullock en
mr. Gates het geschetst hadden. In Spaan-
schen landhuisstij 1'ontworpen, met breedc
terrassen en met gras begroeid patio, waarin
onder een rood zonnescherm een gedekte
theetafel gereed stond, met badkamer-fanta- 1
sieën, waarin het heete water sproeide, met
slaapveranda en refrigeratoi-installatie lag
het op een in een bloeienden tuin herschapen
klip blank boven de blauwe golf; verleidelij
ke realiteit, die je zwak maakte. „Hier is zon
neschijn, gezondheid, geluk en levensvreugde
bij gunstige belegging van uw kapitaal!"
fluisterde Bullock. „De plannen, dit cot
tage-type, zoowel als vijftig andere zijn hier
naast tegelijk te bezichtigen, uitvoering com
pleet, binnen zes weken. U moet U haasten,
want er zijn nog maar weinig terreinen aan
het water beschikbaar". Naast dit landhuis,
rondom den bloeienden tuin, midden in de
woestijn, stond een dozijn kleine barakken,
die te beschouwen waren als kabelhuisjes, in
een kring. Bullock duwde mij met zacht ge
weld naar binnen. Vergeefs zeide ik hem, da;
het tijd was. om terug te gaan, wanneer wij
om vijf uur nog te Los Angeles moesten zijn
Maar hij was van zachtaardigen Cicerone
veranderd in een vastberaden businessman,
die verklaarde, zijn instructies te moeten vol
gen. In het kabelhuisje loerden achter een
schrijftafel twee niet minder vastbesloten
heeren met plannen, begrootingen, kadastra
le documenten, vulpennen en het vaste voor
nemen, mij murw te praten.; ik dacht aan
den grooten, grooten Atlantischen Oceaan,
aan het groote, groote continent tusschen de
zen Oceaan en den Pacifischen Oceaan, ik
dacht aan het zonnige, witte, comfortabele
huisje en dacht: „Nu niet zwak worden en
behouden weer thuis komend
Er ontspon zich over de schrijftafel een
levendig gesprek; ik verzekerde zeer ernstig,
tot aankoop van een terrein aan het water
te hebben besloten, het moest echter precies
overeenkomen met dat hiernaast, ik mom
pelde iets over de gunstige belastingen en
liet mij over de betalingsvoorwaarden „,U
behoeft niet anders, dan nu terstond duizend
dollars te betalennauwkeurig inlich
ten,U begrijpt echter, gentlemen, dat ik
niet de vrije beschikking heb over mijn ver
mogen, wij Europeanen zfijn in het algemeen
niet zoo mobiel met ons geld als gij, gelukkige
Amerikanen, ik moet eerst mijn broer seinen
natuurlijk morgen, tegelijkertijd schrijf ik
ook per luchtmail over de zaak, binnen en
kele dagen heb ik telegrafisch antwoord, ik
was toch al van plan nog een maand ln Ca
lifornië te reizen, maai- stellig, neen, van
daag is het onmogelijk, morgen ga ik voor
drie dagen naar vrienden op het platteland,
maar belt u mij Donderdag in het hotel op,
ik zou eigenlijk ook vanavond nog kunnen
seinen, maar u moet mij nu in de eerste
plaats naar huis brengen, zoodat ik kalm de
transactie kan voorbereiden
Men liet mij met tegenzin afscheid nemen,
doch gewelddadiger middelen waren blijk
baar op het oogenblik niet toe te passen.
Wij wipten schielijk de Auburn in, niet zon
der vooraf door de open deur van een an
deren muizenval te hebben gezien hoe men
sehen portefeuilles te voorsclrijn haalden en
documenten onderteekenden. Op den terug
weg was Bullock zeer zwijgzaam geworden;
hij was weer kalm, maar hij legde niets meer
uit. Alleen nu en dan mompelde hij nog een
onvoordeelige .vergelijking tusschen het ge
bied, dat wij doorkruisten en Dana Point.
Enkele mijlen voor Los Angeles vatte ik
moed en vroeg hem: „Zegt u eens, mr. Bul
lock, hoe is eigenlijk de Dana Po-hit Real
Estade Company Limited juist aan mij ge
komen? Aan een Europeesche. die in geheel
Californië geen sterveling kent waarom
veronderstelt de maatschappij, dat ik over
middelen beschik om aan grondaankoop te
kunnen denken? Waarom heeft zij u juist op
mij attent gemaakt? Is er een kans, dat deze
wijze van reclame, de benzine, de lunch en
uw werk betaald worden?"
„Och" zeide Bullock droefgeestig
„deze wagen is mijn particuliere zaak. Ik
krijg van de hotels de namen der vreemde
lingen, die Californië schijnt te bevallen en
werk voor de Real Estade Company op eigen
risico. Zij zorgt voor het eten en de lezing,
ik geef mijn benzine en mijn werk zeer vele
dagen gratis, maar wanneer er een koop tot
stand komt, is de winst goed. Iedere business
heeft zijn eigen risico maar "you must
have a chance". Ziet u die oliebronnen, die
de lucht verpesten? In een gebied van twin
tig mijlen van Diana Point af zal er nooit
een worden aangeboord." Hij zeide het
droefgeestig, want hij had al geraden, dat de
betoovering van het witte, comfortabele huis
niet voldoende krachtig' zou zijn, om
de dollars van de Europeesche, die Califor
nië toch zoozeer scheen te bevallen, over den
Oceaan te lokken. Desniettemin belde hij
Dinsdag en Woensdag in de prille vroegte
het hotel op of ik nog geen antwoord op
mijn telegram had. Op Woensdag blafte ik
hem toe dat ik had gezegd Donderdag en
dat hij door zijn opdringerigheid zijn „chan
ce" nog zou bederven. Op Donderdag had ik
alle bergen al achter mij.
(Nadruk verboden).
ALS DE RIVIEREN LOS KOMEN.
„GEEN REDEN VOOR
ONGERUSTHEID".
Wij lezen in de Tel.:
„Naar aanleiding van de ongerustheid, die
bij velen gewekt is in verband met de bij
het invallen van den dooi te wachten jjs-
kruiïng, hadden wij Vrijdagmorgen een on
derhoud met den hoofdingenieur van den
Rijkswaterstaat dr. C. W. Lely. Dr. Lely stelde
op den voorgrond, dat een ijsgang als wij
dit jaar meemaken, eenigszins onbereken
baar is in zijn gevolgen. Voor een ongerust
heid echter als momenteel heerscht, bestaat
z.i. geen voldoende aanleiding. Men dient te
bedenken, aldus de heer Lely, ciat het stroom
bed der rivieren sinds 1861, toen de invallen
de dooi catastrophaal was, belangrijk verbe
terd en genormaliseerd is, zoodat zich onder
de dikke ijslaag van thans een egaal stroom
bed bevindt, waaronder het water vrijwel
ongehinderd doorstroomt. De ijsdammen,
die zich in de rivier de Waal gevormd zouden
hebben, behoeven geen onrust te wekken. De
Rijkswaterstaat, die dagelijks pellingen ver-
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1402
MOEILIJK BESLUIT
Wanneer je je hebt laten overhalen om een
rit mee te maken op een paar centimeter van
Jantje's slee en niet tot het besluit kunt komen
of je je tot het bittere eind zult blijven vast
klampen of je er af laten rollen.
(Nadruk verboden.)
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a f
per regel.
STOFZU1GERHUIS MAERTENS
BAR TELJORlSSTR AAT 16
TELEF. No. 10756
Apes K7op-Veeg-Stofzuigers.f 175.—
U behoeft niet met winterteenen te blijven
o pen. Maar U moet er wat tegen doen.
E i U kunt er wat tegen doen. Akker'a
K oosterbalsem herstelt de cellen der
huid, verzacht onmiddellijk de pijn en
voorkomt ernstiger ontstekingen. Akker's
„Geen goud
zoo goed"
richt, kan zich hierover het best een oordeel
vormen en dan b.ijkt, dat zich op sommige
plaatsen wel een verdikking in het ijs ge
vormd kan hebben, die de rivier een weinig
knijpt, doch zich overigens slechts over een
deel van de breedte uitstrekt, hetgeen
spreekt uit de waterstanden boven en be
neden de betreffende plaatsen. Zoo is tus
schen Tiel en Dodewaard, waar o.a. een
z.g. ijsdam gesignaleerd was. een verschil in
waterstand beneden en bovenstrooms van
deze plaats van 40 tot 50 cM.
Wel een bewijs, dat het water vrijwel on
gehinderd doorvloeit en dat van een versper
ring van de rivier geen sprake is.
Men spreekt zeer gemakkelijk van het
laten springen van het ijs op de betreffen
de plaatsen, Maar men bedenke, dat wan
neer men dit voor de eene plaats zou uitvoe
ren, dit wellicht voor een bovenstrooms ge
legen plaats een ramp zou beteekenen.
Bovendien is het laten springen en opruimen
van ijs op enkele plaatsen van zoo weinig
invloed on de ontzaglijke massa,, die de rivier
bedekt. Niettemin staat de genie in Utrecht
ieder oogenblik gereed uit te rukken. Met
haar te ontbieden dient men echter bedacht
zaam te zijn. Zij kon wel eens op de eene
plaats gearriveerd, blijken cp een andere
plaats harder noodig te zijn.
„Gevaar voor de vaste spoorbruggen was
volgens den heer Lely uitgesloten. Hoewel
niet te zeggen is, wat bij invallenden dool
geschieden zal kan men dezen met meer
vertrouwen dan thans heerscht, tegemoet
gaan. Men neme hierbij ook in aanmerking
dat na het jaar 1861 de ijsaffloeiïng steeds
betrekkelijk regelmatig plaats had. Op deze
ijsafvloeiing is natuurlijk van grooten invloed
het feit, waar de rivier het -eerst los zal
raken, in haar benedenloop of in den bo
venloop in Duitschland".
NATIONALE VROUWENRAAD.
DE
JAARVERGADERING
HAARLEM.
Op 10, 11 en 12 April zal de Nationale
Vrouwenraad van Nederland te Haarlem zijn.
dertigste Algemeene Vergadering houden.
Er heeft zich hier ter stede een Comité van
Ontvangst gevormd, die de voorbereidende
maatregelen zullen treffen om denNationalen
Vrouwenraad een waardige ontvangst te be
reiden. Het Comité van Ontvangst is als
volgt samengesteld:
Eere-comité van het Ontvangst-Comité:
Mevrouw A. A. Röell-Bsse. de Vos van Steen-
wijk. Mevrouw J. W. M. Maarschalk-vah
Coppenaal. Mevrouw Chr. Bas Backer-Bsse.
van der Feltz. Mevrouw S. W. Teding van
Berkhout-van Taack Trakranen. Lid der af-
deeling Haarlem der Ver. Volkenbond en
Vrede". Mevrouw M. Bierens de Haan-Wal-
ler. Hoofdbestuurslid der Ned. Ver. ter be
hartiging van de belangen van jonge meis
jes. Mevrouw M. J. Brauns-Schagen. Presi
dente der Ned. Ver. v. Huisvrouwen. Mevr.
L. de Clercq-'s Jacob. Presidente der Alg.
Nederl. Vrouwenver. .Arbeid Adelt". Mevr,
van Dorp-Verdam. Oud-Presidente, van den.
Vrouwenraad. Mevr. R. M. van der Muelen-
Salomonson. Hoofdbestuurslid der Alg. Ned.
Ver. „Tesselsehade". Mejuffrouw A. Rab,
Hoofdbestuurslid van den Bond tot bestrij
ding der Vivisectie. Mevrouw Th. Thiel-
Wehrbein. Oud-Hoofdbestuurslid van den
Vrouwenraad. Mevr. R. de Voogt-de Vogel.
Hoofdbestuurslid der Ver. ter bevordering
van het Onderwijs in Kinderverzorging en
Opvoeding. Mevr. A. E. S. Wesselink-van
Griethuijzen. Hoofdbestuurslid van den Ne
derl. Vrouwenbond tot vërhooging van het
zedelijk bewustzijn.
Het bestuur bestaat uit de dames: Mejuf
frouw E. J. Simon. Voorzitster. Mevrouw M.
van Waardenburg-Llndeijer, vice-voorzitster,
Mevrouw M. A. de Bruin-van Scherpenberg,
secretaresse, mevrouw S. J. J. Mouthaanr
Zimmerman, 2è secretaresse, mejuffrouw K.
Vening Meinesz, penningmeesteresse. Mevr.
A. A. M. del Baere-Jisko'ot, 2e penningmeeste
resse.
Mevrouw A. A. Anema-Gertzen, meïuffr.
Arnhardt mevr. Beunders-Vroesom de Haan,
mejuffr. I. M. H. Boon. mejuffr. P. van Boo-
ren, mejuffr. de Bijl Nachenius. mejuffr. G,
Groustra, mevrouw C, Immink-van Styriim,
mejuffr. A. E. Kraijenhoff van de Leur, me
vrouw Langeveld-Hebbenaar, mejuffr. J. A,
Lefebvre, mejuffr. D. de Marez Oijer.s, me
vrouw van Nispen-van Welij. mejuffr. E. M.
Rogge, mevrouw Schmid-de Veer.
De vergaderingen zullen gehouden worden
in de bovenzalen van de Kroon, Groote Markt
en zijn toegankelijk voor alle leden van de
plaatselijke afdeelingen van vereenigingen
bij den Nationalen Vrouwenraad aangeslo
ten.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Ct.. PER REGEL.
i Literscliroefflcischen 32 ct.
voor huishoude'ijk gebruik.
EEN GESCHIEDENIS VAN DEN GEHEIMEN
DIENST.
Uit het Engelsch van
DOUGLAS VALENTINE.
48)
Breng je zaken maar mee als je mor
gen komtzei Monica. De jachtopzie
ner zal je wel zeggen hoe laat je hier moet
zijn.
Toen liet ze me gaan maar ik hoorde haar
nog zeggen:
Herr Doktori Kan ik u een oogenblik
spreken?
HOOFDSTUK XVIII.
Et neem het verhaal weer over.
Ik bevond me in de biljartkamer van het
kasteel een stoffige ruimte, blijkbaar weinig
gebruikt, want het was er vreeselijk vochtig,
ofschoon in den haard een vuur brandde. Op
een tafel in den hoek, die bedekt was met
panieren, lag een groote aktenlasch.
Horrelvoet was in smoking. Maar het eer
ste oogenblik lette ik betrekkelijk weinig op
hem en evenmin nam ik veel notitie van de
Jcwaadaardig-uitziepde Browning die hij in
zijn hand geklemd hield. Ik spande mijn
ooren in of ik ook eenig geluid kon hooren,
dat Francis' aanwezigheid in den tuin zou
kunnen verraden. Maar niets verbrak de
stilte.
Horrelvoet, blijkbaar in een uitstekend
humeur, hinkte op me toe. Ik dacht dat hij
aanstalten maakte om me neer te schieten
ier was zoo iets gedecideerds in zijn
manier van optreden, maar hij liep alleen
maar achter me om, sloot de deur en dreef
mij verder de kamer in.
De deur die blijkbaar naar de aangrenzen
de kamer voerde, waaruit hij te voorschijn
was gekomen, stond open. Zonder een mo
ment zijn oogen van mij af te wenden of zijn
wapen uit de richting te brengen, riep hij
Schmalz!
Ik hoorde een lichten stap en de officier
met één arm kwam de kamer binnen. Toen
hij mij zag, bleef hij met een schok stil
staan. Daarop begon hij met een soort pla
gende danspassen om mij heen te loopen en
mompelde: Zoo, zoo.
Goeden avond, Dr. Semlin, zei hij ten
slotte in het Engelsch.
Het doet me buitengewoon veel genoe
gen u te zien. Wel, Okewood, ouwe jongen,
■zoo zijn we dan weer eens bij elkaar! Of
hebt u liever dat ik u als Herr Julius Zim-
mermann begroet? En hij vervolgde in liet
Duitsch
Es freut mich
Ik had hem kunnen vermoorden zooals hij
daar op zijn venijnig-spottende manier
vloeiend Engelsch sprak. En ook zijn Ame-
rlkaansch accent was tergend natuurge
trouw.
Fouilleer hem, Schmalz! commandeerde
Horrelvoet kort.
Schmalz liet de vingers van zijn eene hand
over mijn zakken glijden; hij smeet mijn
portefeuille over'het biljart naar Horrelvoet
toe en dè andere voorwerpen die achtereen
volgens te voorschijn kwamen, mijn pistool,
horloge, sigarettenkoker enzoovoort, op een
leeren sofa die tegen den muur stond.
Horrelvoet had terstond de portefeuille ge
grepen en onderzocht die snel. Hij schudde
den inhoud op het biljart uit en keek alles,
stuk voor stuk, na.
Niet er bij I zei hij barsch. Jaag hem
naar boven, dan zullen we eens verder kij
ken. En laat mijn jonge vriend vooral niet
vergeten dat ik achter hem loop met mijn
stukje speelgoed.
Schmalz pakte mij in den kraag en duwde
mij de kamer uitbijna in de armen van
Monica.
Ze begon te schreeuwen, draaide zich om
en rende de gang terug.
Horrelvoet lachte luidruchtig, terwijl ik
mij troostte met de gedachte dat, zooals ik er
op het oogenblik uitzag, ongewasschen en
ongeschoren, in verregende, vuile kleeren en
voortgejaagd als een gewone zakkenroller,
mijn eigen moeder me niet zou hebben her
kend
De scène, in een van de slaapkamers, voel
ik nog altijd als het afschuwelijkste en meest
vernederende van mijn avonturen in Duitsch
land. De beide mannen ontkleedden mij tot
op het lichaam en onderzochten met de
grootste nauwkeurigheid elk stuk van mijn
kleeren.
Maar hoe ze ook zochten, ze vonden na-
turlijk niets. Tenslotte gooiden ze me mijn
kleeren weer toe en ik kreeg order me weer
te kleeden, „want jij en ik, jonge man," zei
Horrelvoet, met een cynisch glimlachje, „zul
ten eens een klein onderhoud met elkaar
hebben."
En toen ik mijn toilet zoo ongeveer weer
voltooid had:
Je kunt wel gaan, Schmalz! En stuur
den sergeant als ik bel. Hij moet op dezen
slimmen Engelschman passen als wij ons
souper gebruiken met onze charmante gast
vrouw.
Schmalz ging de kamer uit. Horrelvoet
stak een sigaar aan en rookte zwijgend een
paar minuten. Ik zei nietswat had ik
moeten zeggen? Het document hadden ze
n^t in handen gekregen en dat zou hun ook
w«* niet gelukken. Ik was wel *heel bang dat
Francis, nobele kerel als hij was, een ris
kante poging zou doen om me te komen
helpen, maar ik was overtuigd dat hij in
elk geval eerst het document in veiligheid
zou brengen. Ik kon niets anders doen dan
me schikken in mijn lot. Ik was in hun han
den gevallen en zag geen kans meer om te
ontkomenen of ze het document kregen
of niet mijn lot was beslist.
Ik wil u het compliment niet onthou
den, kapitein Okewood, begon Horrelvoet op
die cynisch-minzame manier die ik al van
hem kende, clat ik nog nooit tevoren in
mijn carrière zooveel aandacht aan één per
soon heb besteed als aan u. Het is vooral de
manier waarop de fortuin u tot nu toe be
gunstigd heeft, die me om zoo te zeggen, als
filosoof interesseert en het spijt me dat ik
gedwongen ben aan uw reeks van buiten
kansjes een einde te maken. En ik wil u wél
eerlijk bekennen, dat nu ik u in mijn macht
heb, ik nog niét heb gedecideerd wat ik pre
cies met u doen zal.
Ik haalde miin schouders op.
U hebt mij, antwoordde ik, maar ik
ben overtuigd dat u er verre de voorkeur aan
zou geven om te hebbenwat u niet bij
mij gevonden hebt.
Men moet ook met kleinigheden tevre
den zijn, dat is een van mijn grondbeginse
len, antwoordde hij met een grijns, die het
goud van zijn tanden deed zichtbaar worden
maar het is volkomen juist, dat ik in elk
opzicht de voorkeur zou hebben gegeven
aan.het juweel, boven het veel minder
kostbareen interessante étui.
ik heb, houd iken uw medeplichtige
eveneens.
Ik heb geen medeplichtige.
U vergeet waarschijnlijk onze beminne
lijke gastvrouw, de jeugdige Gravin. Is het
niet een gevolg van haar belangstelling in
uw veiligheid, dat ik hierheen gekomen ben?
Onder andere omstandigheden zou ik het
niet gewaagd hebben, haar lastig te vallen
in haar weduwlijken staat.
(Wordt vervolgdJi
