H. D. VERTELLINGEN
STADSNIEUWS
FEUILLETON.
HET MEDAILLON VAN
LORD STAIR
HAARLEM'S DAGBLAD
VRIJDAG 8 MAART 1929
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden.)
Uit het Fransch van
ADRIEN YéLY.
'n Vriendendienst>p
„vVaarom vraag Je Rose niet?" vroeg Mau
rice Chantry aan Theophile Bénévent. „Ze
is buitengewoon charmant".
„Waarom? Weet ik het? Ik zou wel eens
willen weten, of ze wat om me geeft".
„Het beste inlichtingbureau op dit gebied
zal de dame in quaestie zelve zijn. Jongen,
als ik in jouw plaats was!"
„Ik durf niet. Bovendien ben ik er bijna
zeker van, dat haar oude heer me niet zet
ten kan. Niets is erger dan een weduwnaar,
bovendien gelukkig bezitter van een lieve
huwbare dochter, wanneer hij iets tegen je
heeft".
„Het is een feit, dat Tourtelet nou juist
niet een van de gemakkeUjksten is".
„Als ik bij hem maar een wit voetje zou
kunnen krijgen, dan zou ik de verovering
van Rose wel durven voortzettenMau
rice, zou jij me niet een handje willen hel
pen?"
„Ik?"
„Ja. Ik ken Tourtelet heelemaal niet, ter
wijl jij toch z'n vriend bent Je pokert heel
dikwijls met hem, in dat kleine cafétje op
het Place des Abbesses, je gaat vriendschap
pelijk met hem om. Het zou heel gemakke
lijk voor je zijn om zoo, zonder erg, eens het
gesprek op mij te brengen. Je zou een loflied
op me kunnen zingen en de uitwerking kun
nen nagaan, die'een en ander op Toörtelet
had. Werkelijk, je zou me een reuzendienst
bewijzen!"
„Ik wil het wel eens probeeren voor je",
antwoordde Maurice. „Morgen tusschen vijf
en zes zal ik naar de Place des Abbesses
gaan. Maar bij voorbaat zeg ik je, dat alles
zal afhangen van het humeur van Tourtelet.
Als hij goed gemutst is, zal ik een gedicht
over je afsteken, maar als hij onweert, kan
ik misschien beter tot een volgenden keer
wachten. Tot ziens, ouwe Jongen".
„Dank je Maurice. Goede vrienden zijn
rcldzaam."
Toen Maurice Chantry zich den volgenden
dag naar z'n café begaf, voelde hij zich de
edelmoedigheid zelve. De Heldenkoorts steeg
hem naar het hoofd. Want per slot van re
kening was Rose een buitengewoon lief en
charmant meisje. Weliswaar had hij er nooit
aan gedacht, haar het hof te maken, omdat,
•wetende dat Théophile óok van haar hield,
hij zich altijd bescheiden op den achtergrond
had gehouden.
Daar was hij Maurice Chantry voor. Ieder
ander zou Théophile Bénévent z'n eigen boon
tjes hebben laten doppen.
En het was dien dag als of een oud sprook
je werkelijkheid werd, toen Maurice zich
ging opofferen, teneinde de lieve Rose in de
armen van z'n vriend te doen vallen. De op
standing van Cyrano.
Toen hij 't cafétje binnenkwam, werd hij
luidruchtig begroet door Tourtelet, die in een
buitengewoon goed humeur scheen te zijn.
Geen wonder, hij won!
Nooit was Tourtelet zoo goed in z'n humeur
en menschli.evend, als wanneer hij geluk had
in het spel. Er werd nooit grof gespeeld,
maar een verlies van 2 fr. 75 was voor Tour
telet al voldoende, om al wat leefde naar flen
hel tc wenschen. En wanneer hij won, vond
hij, dat in den hemel en op aarde alles ging,
zooals het moest' gaan.
Chantry zette zich tusschen de spelers en
zocht een gelegenheid, om het gesprek op
Théophile te brengen. Het was voor het wel
slagen van z'n zending van groot belang, dat
niepiand iets aan hem merkte. Tourtelet
vooral mocht niets vermoeden, dat alles door
gestoken kaart was. Bovendien was er eigen
lijk heelemaal geen haast bij. Maurice kwam
tot de overtuiging, dat hij best nog even kon
wachten, 't Was immers veel beter, om 't
spelletje van Tourtelet niet te onderbreken
en te wachten, tot ze klaar waren
Maar het spel nam een noodlottige wen
ding. De vader van Rose, verloor al wat hij
gewonnen had, en toen hij door speelde, ver
loor hij ook z'n eigen geld. Hij trok zijn wenk
brauwen op, vertrok zijn gezicht in een woe
denden grijns en begon toen, op zijn gewone
wijze te vloeken.
Het is beter, om maar niet na te gaan, wat
er op dat oogenblik omging in het hart van
Maurice en om zijn geweten met rust te la
ten, want de kans. dat er enkele onzuiver
heden aan het licht zouden komen, zou te
groot zijn.
Hij vond het plotseling onnoodig, langer
geduld te oefenen en zei daarom tot Tourte
let: „Ik heb een vriend, die me heel veel
goeds van u vertelde. Ik geloof wel, dat u
hem kent. 't Is Théophile Bénévent.
Tourtelet antwoordde: „Die is idioot".
„Nu overdrijft u toch een beetje", meende
Maurice schuchter te moeten opmerken.
„Het is een idioot, een uil, een vlegel".
„Een vleger, maar
„Ja, een onbeschofte vlegel- Denk je soms,
dat ik niet al lang in de gaten heb, dat die
snotjongen om m'n dochter heen draalt?
Maar je kunt hem gerust uit mijn naam zeg
gen, dat Ik hem, den eersten keer dat hij
me onder de oogen durft komen, gevoelig
kennis zal laten maken met den onderkant
van m'n schoen".
„Dat meent u niet".
„Dat meen ik weL Ik zal het zeker doen.
Mijn Rose is niet bestemd voor dien Romeo
uit de volksklasse. Daar is ze veel te goed
voor! Wat zeg je?"
„Ik, niets".
„Je trekt anders een gezicht, alsof je wilt
zeggen, dat ik haar onmogelijk in de hoogte
steek".
„Maar zooiets heb ik zelfs nog nooit ge
dacht!"
„Je keurt haar zelfs nooit een blik waar
dig".
„Wat weet u daarvan?"
„Dat heeft ze me zelf gezegd. Bovendien
heb ik dat al lang gemerkt. Je minacht ons,
je doet alsof je hoog boven ons verheven
bent".
„Ik, u minachten?"
„En al is Rose nou nog zoo'n gekkinnetje,
nooit, hoor je, nooit zal ik ze jou geven".
„Bij m'n weten heb ik dat nooit gevraagd".
„Daarom juist weiger ik het".
„En als ik u nu om haar hand vroeg?"
„Laten we maar liever een kaartje leggen,
da's beter".
t Is onnoodig hier nog aan toe te voegen,
dat Maurice verloor.
Dit gaf Tourtelet 'aanleiding op te mer
ken:
„Je speelt buitengewoon slecht, maar we
hebben een uitgebreid maal vanavond. Je
zult dus voor je fatsoen met me mee moe
ten gaan om ons er doorheen te helpen.
En de zaken namen een dusdanig verloop,
dat Maurice Chantry er de voorkeur aan gaf
zich te brouilleeren met Théophile Bénévent,
liever dan af tc wachten, totdat Theophile
Bénévent officieele redenen en bewijsstuk
ken zou hebben om te breken met Maurice
Chantry.
ONTWAPENING EN VREDE.
EEN BRIEF VAN DEN HAARLEM-
SCHEN BESTUURDERSBOND.
Door het bestuur van den Haarlemschen
Bestuurders Bond is de volgende brief gezon
den aan de Voorbereidende Commissie voor
de Ontwapening:
„Het bestuur van den Haarlemschen Be
stuurders Bond, in vergadering bijeen op
Woensdag 6 Maart 1929 te Haarlem
spreekt de verwachting uit, dat de „voor
bereidende Commissie voor de Ontwape
ning" van den Volkenbond haar werk ten
spoedigste tot een goed resultaat zal bren
gen .opdat de belofte van ontwapening, die
zoo plechtig aan alle natiën der wereld werd
gegeven, eindelijk door een algemeene inter
nationale overeenkomst in vervulling moge
gaan;
verklaart dat het verlangen der volken
naar wereldvrede bij de regeeringsvertegen-
woordigers in Genève tot uiting moet worden
gebracht, opdat de Organisatie van den Vre
de waarlijk tot stand kome-
MODDERPOEL BIJ EEN VEERPONT.
Een onzer lezers vestigt de aandacht op
den onhoudbaren toestand bij de veerpont
aan de Veerpolderstraat, waar thans de
grond in een grooten, vlezen modderpoel is
herschapen. Volgens onzen zegsman heb
ben daar dagelijks ongeveer 1500 menschen
last van. Hij vraagt dringend of hierin geen
verandering gebracht kan worden.
Tot zoover deze inzender.
Wij kunnen zijn klacht volkomen onder
schrijven. want we hebben Woensdag ook
dien modderpoel gezien. Die toestand kan
eerst verbeterd worden als de door de vorst
veroorzaakte „hal" uit den grond verdwenen
is, want nu kan het water niet wegzakken.
Het allerbeste zou echter zijn, den grond te
bestraten. Zoo kan het niet blijven.
EXPERDIENTEN-AVOND.
Voor de Vereeniging van Spiritisten „Har-
monia", zal op Dinsdagavond 12 Maart in de
tuinzaal van het Gem. Concertgebouw, een
experimenten-avond worden gegeven door
mevr.. Schiferlide Bruin van Rotterdam,
op het gebied van psychometrie en helder
ziendheid.
WONINGBOUWVEREENIGING
„DE VOORZORG".
VIERING VAN HET TIENJARIG
BESTAAN.
De woningbouwvereenlging „De Voorzorg"
vierde Donderdagavond in het gebouw der
Haarl. Jongemannen vereeniging aan de
Lange Margarefchastraat op feestelijke wijze
haar tienjarig bestaan. De zaal was smaak
vol met groen versierd.
Na een pittig muzieknummertje van het
muziekgezelschap onder leiding van den heer
W. Dekker, hield de heer J. van Daale, voor
zitter, een openingsrede, nadat hij de bijeen
komst op de gebruikelijke wijze geopend
had-
De heer Van Daale riep allen aanwezigen
een hartelijk welkom toe. Hij herinnerde er
aan, hoe de toestand nu zoo geheel anders
was, dan tien jaar geleden. Uitvoerig schets
te hij de moeilijkheden, die toen de com
missie, welke benoemd was om plannen te
beramen tot de stichting van een woning
bouwvereenlging, te overwinnen had. De wo
ningtoestanden waren tien jaar geleden al
lerellendigst. Dank bracht spreker aan al
len, die indertijd de vereeniging zoo krachtig
gesteund hadden, zooals het gemeentebe
stuur en de raad van commissarissen. Toch
is het met den bouw niet voorspoedig ge
gaan; twee volle jaren heeft die geduurd.
Maar tenslotte zijn de woningen er dan toch
gekomen en zij mogen er wezen- Er was
blijdschap in het hart van het bestuur en
van de belanghebbende leden, toen de eerste
62 woningen betrokken konden worden. En
de wensch van het bestuur is ook vervuld,
namelijk dat in. elke woning slechts één
gezin woont. Zoo moest het overal zijn, oor
deelde spreker. De vereeniging bezit nu reeds
170 woningen, waarvoor het bestuur ten
hoogste dankbaar is. Onder applaus bracht
spreker hulde aan de leden van den Raad
van Commissarissen de heeren T. Bruyn Pz.
en Mr. R. C. Bakhuizen van den Brink, die
bijna alle bestuursvergaderingen hebben bij
gewoond. Dank bracht spreker ook aan den
oud-wethouder M. A. Reinalda, die altijd op
de meest royale en loyale wijze met het be
stuur heeft samengewerkt. „Ik hoop", zei
spreker, „dat Haarlem nooit een slechteren
wethouder voor de Volkshuisvesting zal krij
gen!"
Ook werd dank gebracht aan Bouw- en
Woningtoezicht voor de verleende medewer
king.
Met de beste wenschen voor de toekomst
der vereeniging eindigde de heer Van Daale
zijn rede.
Na de eerste pauze bracht de secretaris, de
heer J. C. de Vries, het jaarverslag uit. Er
gingen in het afgeloopen jaar 61 brieven
van het secretariaat uit. Op het oogenblik
staan nog 63 namen van candidaat-liefheb-
bers voor een woning op de reservelijst. Wel
een bewijs, aldus de secretaris, dat de wo
ningnood nog lang niet- afgeloopen is. Ge
memoreerd wordt, dat de heeren J. van
Daale en W. C. Takes nu reeds van de op
richting af bestuurslid zijn.
De heer De Vries had voor zijn met veel
zorg samengesteld jaarverslag luide toejui
chingen in ontvangst te nemen.
De Voorzitter sprak den wensch uit, dat de
secretaris nog vele jaren met lust zijn werk
mag blijven vervullen.
De heer W. C. Takes, penningmeester,
bracht het jaarverslag uit.
Namensden Raad van Commissarissen
deelde cle heer T. Bruyn Pz. mede, dat alles
in de beste orde bevonden was. In deze tien
jaar heeft de heer Takes nog geen enkel
foutje gemaakt, aldus deelde de heer Bruyn
mede.
Het verslag werd onder dankzegging en
applaus goedgekeurd. Aan den penningmees
ter werd décharge verleend.
De bestuursverkiezing had het volgende
resultaat: de heer J. van Daale werd herko
zen als voorzitter en de heer W. C. Takes als
penningmeester.
De heer E. van Dijk, die als lid van de
bewoningscommissie aftrad, maar niet her
kiesbaar was, werd vervangen door den heer
J. de Jager.
Mr. P. E. Barbas werd bij acclamtïe' als lid
van den Raad van Commissarissen herkozen.
Dit wat het officieele gedeelte van den
avond betreft.
Het programma vermeldde verder eenige
zang- en muzieknummers, alsook een paar
voordrachten, namelijk „Op zoek naar
Kaatje", „De Piccolo" en „O, Amsterdam!"
Zoowel het reeds genoemde muziekgezel
schap als het Christelijk Gemengd Koor
„Haarlem" onder leiding van den heer B.
Elskamp, hadden telkens een dankbaar ap
plaus in ontvangst te nemen. Vooral na het
ten gehoore brengen van „Faust" kregen de
heeren Dekker c.s. een welverdiende ovatie.
Een humorist, de heer Van Tongeren, hield
met zijn liedjes en voordrachten de lach
spieren danig in beweging.
De bijeenkomst werd op de gebruikelijke
wijze gesloten.
PERSONALLY
Bij het examen van de Vereeniging „Het,
Nedei-landsche Handels-Instituut", slaagden
voor Machineschrijven en Stenographic sys
teem-Pont, de dames J. Flaat en T. Boon.
ARROND,.RECHTBANK.
Dc juffrouw cn bet bank
biljet.
Op 10 November 1928 is een Santpoortsche
juffrouw naar Haarlem gegaan om bood
schappen tc doen. Zij stak een briefje van
25 bij zich. Op de Botermarkt heelt zij het
uit haar portemonnaie gehaald, toen zij visch
gekocht had voor vijftig cent. Zij vroeg den
koopman: Hebt u terug van vijf en twintig?
Dat zal wel gaan, meende de koopman.
De juffrouw ging met den koopman over
de kwaliteit praten. Intusschen zocht deze
wisselgeld bij elkaar en betaalde tenslotte de
juffrouw terug, waarop de juffrouw verder
ging boodschappen doen. By den slager be
merkte ze het: Ze had maar negen vijftig
teruggekregen.
Onmiddellijk ging ze terug, want ze ver
moedde wel een abuis. „Ja, edelachtbare,
het was wel dom van me, om het geld niet
direct na te tellen, maar het is toch gepas
seerd".
De koopman zocht in zijn zak, en jawel,
bovenop lag een briefje vantien. En
toch wist de juffrouw zeker, dat ze er een
van 25 gegeven had. Ze had geen van
tien bij zich.
Nu kwam de koopman aan het woord: De
juffrouw had vier makreelen gekocht voor
vijftig cent en met tien gulden betaald.
Verdachte had dan ook niet anders in zijn
zak. „Hij gaat toch geen arm raensch, dat
ook gesjochte is, bestelen".
Later is de recherche gekomen en heeft
.bij den vischkoopman een briefje van 25
gevonden. Dat had hij van een ander koop
man gekregen en opgeborgen vertelde hij.
Verdachte's vrouw heeft later twee briefjes
van f 25 in zijn portefeuille gevonden. Hoe
kwamen die er in?
De vischkoopman legde het zoo uit:
Zijn vrouw mag nooit in zijn portefeuille
komen. Hij verstopt in zijn portefeuille wel
eens wat, want als zijn vrouw er achter komt
hoeveel geld hij heeft, richt zij haar huis
houding er naar in, terwijl hij het geld noodig
heeft ter voldoening van zijn crediteuren!
Een klein meisje heeft bij het stalletje ge
staan en. meent een krulletje van een vijf
op het opgevouwen biljet te hebben gezien,
maar zeker wist ze het niet of het een tientje
of een biljet van vijf en twintig was.
Zij heeft gezien, dat de koopman later van
zijn stalletje wegliep en het biljet in zijn
vestzak stak. De koopman ontkende dat ten
stelligste, hij steekt geen papieren geld in
zijn vestjezak.
Een chauffeur, getuige a décharge doet
zaken met verdachte. Kort voor 10 November
heeft hij den vischkoopman een nieuw biljet
van f 25 gegeven, naar hij getuigde.
De officier van justitie hechtte nog meer
waarde aan de verklaringen van de tweede
dan van de eerste getuige. Het kind maakt
zeer scherpzinnige opmerkingen.
Spr. vroeg geen vrijheidsstraf, omdat ver
dachte een blanco strafregister heeft, maar
f 50 boete of 25 dagen.
Mr. L. G. van Dam hechtte als verdediger
weinig waarde aan wat het kind vertelde,
en achtte niets bewezen. Hij vroeg dus vrij
spraak. Mocht de rechtbank hiertoe niet
besluiten,, zoo vraagt pL ontslag van rechts
vervolging, omdat hier dan nog aangenomen
kan worden een vergissing van verdachte.
Verder trachtte pl. aan te toonen fouten in
de constructie van de dagvaarding, omdat een
bedrag van f 25 geïncorporeerd in een bank
biljet gesplitst wordt in bedragen van f 24.50
en f 0.50.
Uitspraak Donderdag.
HAARLEMSCHE BESTUURDERS-
BOND,
PRIJSUITREIKING BILJART.
WEDSTRIJD.
Woensdagavond werd in het gebouw „De
Centrale" de uitslag bekend gemaakt van
den gehouden biljartwedstrijd. Alvorens hier
toe werd overgegaan verkreeg de heer A.
Mars het woord, die namens het bestuur van
den H.B.B. een woord van hulde bracht aan
de organisatoren van dezen wedstrijd, n.l.
de heeren Kirsten (den pachter der Koffie
kamer) en den biljartfabriekant Bos.
Hierna sprak de heer Bos nog een kort
woord, waarna docr den heer Mars de prijzen
bestaande uit levensmiddelen, werden uitge
reikt.
De prijzen werden als volgt behaald: D.
Pieters, Tork, J. Dreyer, Wagenaar, J. Wen
sing, Br. Zweers, F. van Heerden, Riemsdijk,
Tervoort, Ruske, C. H. Godde. Severijnse, G.
Wagen aar, J. Dreyer, G. Hendriks, v. Eyk,
v. d. Klaauw, v. d. Moolen, van der Ven, P.
Dreyer, Melikker, Souge, H. Scheffer, P. Hart
man, J. Cassé, van Orden, Sluyter, van Gelde
ren, Rosbach, J. Pieterse en A. Konings.
HET TRAMVERKEER.
In ons vorig nummer gaven wij eenige cij
fers uit de vervoerstatistiek der N.Z.H.T.M.
De vergelijking van de cijfers over het ver
voer in Februari op de stadslijnen te Haar
lem is evenwel niet juist geweest. In Fe
bruari van dit jaar was de opbrengst 61.441
tegen 68.990 in Februari van 1928. Dus la
ger. De opbrengst per dag K.M. was deze
maand evenwel hooger, namelijk 119.26
tegen 115.48 in Februari 1928.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Cti.
.per rege!.
Stofzuigerhuis MAERTENS
ttsam H A RTELJORISSTRAAT
K3BB TELEFOON No. 10756
Verkoop, Verhuur, Inruilen, Reparatie*
Mi tjhxap cOuuqt,:
tAlixjvn. cLcmn. W5 c^£5có
SYNAGOGEDIENSTEN.
Ned. Israël. Gemeente.
Van 7 Maart af:
Sabbath: VrUdagavonddienst bij den In
gang te 5 uur.
Ochtenddienst te 8 uur.
Mlddagdienst te 1 uur.
Avonddienst te 6.32 uur.
Werkdagen: Ochtenddiensten te 7 uur.
Zondag te 7 1/2 uur.
Avonddiensten te 7.45 uur.
Talmoed Torah: Sabbath niet.
Werkdagen: 's avonds te 7.15 uur. Zondag
avond te 7 uur.
De diensten op Sabbath vinden plaats ter
Synagoge L. Begijnestraat 11.
De overige diensten alsmede Talmoed
Torah, worden verricht in het Gemeente
gebouw L. Wijngaardstraat 14.
FEESTAVOND TRANSPORTARBEIDERS.
Zaterdag 9 Maart a.s. geeft de afd. Haar
lem van den Centralen Bond van Transport
arbeiders een feestavond in gebouw Bloem
hof.
Op dezen avond zaj de nieuwe afde.elings-
vlag, een geschenk der leden, worden ont
huld.
ROZEKRUISEB5GENOOTSCHAP
Woensdag 13 dezer zal voor het Rozefcrui-
sersgenootschap centrum Haarlem, in het
Remonstrantenhuis de heer J. Leenc spre
ken over: Christendom en Astrologie.
VREEMDELINGENVERKEER,
Dinsdag 19 Maart a.s. houdt de Vereeniging
voor Vreemdelingenverkeer alhier haar al
gemeene ledenvergadering in café-restaurant
Brinkmann.
De agenda vermeldt o.a. verkiezing van
drie bestuursleden in plaats van de periodiek
aftredenden, de heeren: Jhr. J. C. Mollerus,
W. A. J. van de Kamp en Ant. Meyer, die da
delijk herkiesbaar zijn.
UITGAAN.
Gera. Concertzaal,
Zondag 10 Maart komt het Variété Gezel
schap, directie Josini, uit den Haag in do
Gem. Concertzaal een voorstelling geven met
een keur van eersterangs specialiteiten. O.m.
Amerikaansche Jazz-zangers Black and
Amerikaansche Janz-zangers Black and
White, Nelly de Vries, Hollandsche caba
retière, Kees en Koos, piano-humoristen, Jae.
Bramson de onovertroffen accordeon-virtuoos,
The Radio Televisie, geheel nieuw voor Haar
lem, Prof. Poulton met zijn wonderkind Dini,
een half uur in het rijk der droomen en M,
Jonson de humoristische goochelaar.
OPMERKINGEN UIT DE
BURGERIJ.
DE WOONSCHEPEN IN DE OOSTVEST
Een lid van de Bouwvereeniging „Spaarn-
oog", die eiken dag de Oostvest passeert, ves
tigt er onze aandacht op, dat bewoners van
woonschepen aan de Oostvest hun vuilnis
zoo maar op het ijs gooien. Hij vraagt, of dit
slordigheid van de menschen is, of dat de
Gemeentereiniging het vuil niet weghaalt.
Tot zoover de inzender.
We hebben aan den directeur van de Ge
meentereiniging gevraagd, hoe dat. zit- Hij
antwoordde ons, dat de bewoners van de
woonschepen wel degelijk in de gelegenheid
worden gesteld zich van hun vuilnis te ont
doen, want eiken dag rijdt de vuilnisauto
langs de Oostvest en bovendien kondigt het
personeel door gebel zijn komst aan.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
KLANKEN EN KLEUREN,
Als men aan tien menschen vraagt: „aan
welke kleur denkt ge bij het uitspreken van
de letter A, dan antwoorden negen van de
tien: „aan rood".
„En bij de B?" Acht van de tien antwoor
den even beslist: „aan blauw".
Maar vraagt men hun: welke kleur ver
bindt gij aan de G, dan zeggen ze eenparig
alle tien:
„AAN GROEN". Want de g is de eerste
letter van onze GROENTJES, kleine kwartjes
advertenties van Vraag en Aanbod, die
Haarlem's Dagblad op Woensdag en Zater
dag ven iedere week platst en die zulk een
grooten lezerskring (meer dan 18000 abonnés)
genieten, dat niemand deze publiciteit ook
maar in de verte evenaren kan.
Naar het Engelsch van
CHARLOTTE M. BRAME.
1)
HOOFDSTUK I.
Ik heb al heel wat menschen de hand gele
zen. zeide do oude vrouw, maar nog nooit
heb ik zulke vreemde lijnen gezien als deze.
Terwijl ze dit zei hield ze een handje
vast, een mooi klein handje van een heel
jong kindje, rozerood in de palm, heel teer.
een handje dat een schilder in verrukking
zou hebben gebtacht, maar waarover de
vrouw, bedreven in haar geheimzinnige
kunst, peinzend gebogen zat met ge fronste
wenkbrauwen.
Ik begrijp er niets van, zei ze, het is
de eerste hand d'e ik niet kan lezen.
Maar, zei het. dienstmeisje tegenover
haar jc gelooft toch niet dat alles wat je
in de hand leest, ook werkelijk uitkomt?
Het is bijna nooit mis, zei de oude. Tk
ben eens ik wus toen nog heel Jong in
het huis geweest van een voornaam heer om
zijn vrouw op te wassen, ze had een kleinen
jongen en in zijn hand zag ik een lijn, die
altijd noodlottig is. Iemand die die lijn in
zijn hand heeft, sterft door den strop.
Het was heel wonderlijk, ging ze voort,
een lief onschuldig kind mat dat vreeselijke
teekén in zijn kleine handjes. Het deed mijn
hart zeer en toch moest ik er telkens weer
naar kijken en ik zag de lijn al dieper en
dieper worden. Ik waarschuwde de ouders,
maar ik durfde niet alles te zeggen. Ik zei al
leen dat dit kind hun veel moeite zou geven
en dat ze hem moesten leerer, zichzelf te be-
heerschen en zijn driften in te toornen. Toen
ik aanhield begonnen ze me uit te lachen.
Arme kleine hahdjes! Het zou beter geweest
zijn voor het kind als het toen gestorven was.
Wat is er dan met hem gebeurd? vroeg
het kleine dienstmeisje angstig. Toen hij een
en twintig jaar was werd hij verliefd op het
mooiste meisje uit de streek en zij hield van
hem. Een mooi meisje is als een drop honing
met een zwerm insecten erom heen. Zij was
de drop honing, arm kind, en de mannen die
haar bewonderen waren de insecten: het
was haar schuld niet dat zij op haar afkwa
men.
Hij was jaloerseh, niemand had hem ooit
geleerd zich tc bcheerschen. In zijn jaloersch-
heid doodde hij haar. Ofschoon de knapste
advocaten hem verdedigden werd hij ver
oordeeld tot den strop. Zijn moeder kwam
later bij mij, grijs geworden; een gebroken
vrouw.
Waarom heb je me nooit verteld wat
je in de hand van mijn jongen hebt gezien?
vroeg ze en ik herinnerde haar eraan, hoe
ze gelachen had om mijn waarschuwing.
Je maakt, me zoo bang, zei het dienst
meisje plotseling.
Waarom? vroeg de oude vrouw. Sommige
menschen lezen alles in het gezicht van een
mensch, ik lees het in de hand! Waarom zou
je bang zijn?
Vroeger zouden ze je als een heks ver
brand hebben, zei het meisje.
Als ik in die dagen had geleefd zou ik
wel zoo wijs zijn geweest om mijn mond te
houden, antwoordde de vrouw lachend. Ze
hield nog altijd het kleine rose handje vast
en keek er weer naar met ernstige bijna ang
stige oogen. Ik lees een boek. dat ik niet kan
begrijpen, zei ze zacht, en enkele minuten
lang was het stil, alleen de vogels buiten wa
ren nu duidelijk hoorbaar.
De kamer waarin deze twee zich bevonden
was groot en goed gemeubeld. Er was geen
weelde maar alles ademde gezelligheid
de enkele schilderijen, de rijen boeken, een
overvloed van bloemen en de gemakkelijke
stoelen. De kamer lag gelijkvloers, er waren
geen ramen, alleen groote glazen deuren die
naar den tuin voerden. Een intieme ou-
derwetsche tuin vol bloemen, rozen en anje
lieren, waar dé zon scheen, dc bijen gonsden
en de vogels zongen.
De deuren stonden wijd open op dien heer
lijken Juiji-dag en de wind droeg de geuren
van al dc bloemen naar een wtcg in het mid
den van de kamer, waarin een baby lag. De
wieg was zoo mooi, dat alleen de hand van
een moeder dat rozeroode nestje van kant
en zijde kon hebben opgebouwd. Het was
oen wiegje waarin een koningskindje had
kunnen rusten. En het kindje van enkele
weken dat daarbinnen zoo veilig geborgen
lag, was zelf als een klein prinsesje, zoo teer
en mooi.
Het gezichtje was omgeven door goud
blonde haren, de wenkbrauwen waren fijn
gebogen en al fijn geteekend en de kleine
trekken hadden een volmaakte kinderlijke
schoonheid. Het kind glimlachte in den slaap,
onbewust van de vreemde lijnen in haar
handje.
Het dienstmeisje lag naast de wieg ge
knield, zij was pas even te voren binnenge
komen met een boodschap voor de baker en
was op haar knieën gaan liggen om het kind
te bewonderen.
De baker zat aan de andpre zijde van ds
wieg, een bejaarde vrouw met heldere diepe
oogen en een breed voorhoofd. Het was een
gezicht dat men niet licht zou vergeten.
Vrouw Spar stond bekend als de beste baker
in Hillside. Toen hot dienstmeisje binnen
kwam had ze de oude vrouw aangetroffen,
ernstig kijkend naar de palm van het kleine
handje.
Toe, laat mij ook ecr.s kijken? zei
Ann Roberts, hot dienstmeisje, die weer wat
moed kreeg. De oude vrouw opende het
handje en wees op de- teero lijnen die zich
in de palm aftcckcnden.
Kijk, zei ze, dat is de levenslijn; ze
breekt plotseling af en dan is het alsof ze
opnieuw begint en tot het eind doorloops
En dit is de lijn van het huwelijk zij wijst
op een vroeg huwelijk en ook deze Lijn wordt
plotseling afgebroken, maar dan komt er
een nieuwe lijn die doorloopt En zie je dat
kruis daar in het midden van de palm? Dat
beteekent altijd iets vreeselijks: een plotse
linge dood, moord of zelfmoord.
De hemel beware het arme kind, rieo
het dienstmeisje verschrikt zeg toch niet
zulke vreeselijke dingen!
Ik zeg alleen wat ik zie, dat kruis komt
bijna nooit voor! De lijn van het huwelijk
wordt hier gekruist door de lijn van den
dood en toch loopt ze door, ging de oude
vrouw voort. Ik wil er niet meer van zeggen,
maar dit kind zal geen gewoon leven heb
ben; of het iets heel moois za1 worden of iets
heel droevigs dat alleen weet de goede
God.
Haar leven begint al treurig genoeg, zei
het meisje; ze nam het kleine knuistje en
kuste het.
Ik heb al die vreeselijke dingen die
jij gezegd hebt, weggekust! riep ze. Wees
maar niet bang kleine schat Jij hebt enge
len die je bewaken, evengoed als alle andere
menschen. Ik ge:oof er niets van dat jouw
handjes zulke nare dingen als moord of
zelfmoord voorspellen.
(Wordt vervolgd.)
