BUITENLANDSCH OVERZICHT
POLITIEKE CRISIS IN DENEMARKEN.
BEGINT DE MISèRE IN CHINA OPNIEUW?
EEN SCHOOL VOOR OUDE KUNST
Het Teylerfeest in
en Ziekenhuis en
het Stads-Armen-
in het Kinderhuis
HAARLEM'S DAGBLAD
VRIJDAG 22 MAART 1929
De begrooting verworpen.
Nanking verwacht het ergste.
T BELANGRIJKSTE NIEUWS.
In de zitting van den Deenschen Folketing
werd het begrootingsontwerp der regeering
met 52 stemmen der sociaaldemocraten te
gen 45 stemmen der regeeringspartij en met
onthouding van stemming der overige par
tijen verworpen. De conservatieven stemden
blanco daar hunne voorstellen inzake een
verandering der begrooting van het ministe
rie van oorlog door het huis was afgewezen.
De minister-president verklaarde voor het
sluiten der zitting, dat het verwerpen der
begrooting natuurlijk politieke gevolgen met
zich zou medebrengen. Den Folketing zou
hiervan spoedig mededeeling gedaan wor
den.
Dit sensationeel verloop van de begroo-
tingsdebatten zal naar alle waarschijnlijk
heid uitloopen op een politieke crisis
hetzij door het aftreden van de regeering of
doordat nieuwe algemeene verkiezingen
moeten worden uitgeschreven.
De moeilijkheden ontstonden, doordat de
conservatieven, die voorstanders zijn van een
speciale militaire begrooting, mededeelden
dat zij zich van stemming zouden onthou
den. De radicalen sloten zich hierbij aan,
met het bekende gevolg.
Vandaag verwacht men beslissende mede-
deelingen van premier Madsen-Mygdal.
Voorts verwijzen wij naar de berichten uit
China die weer een ernstigen keer in den
gang van zaken voorspellen.
In Nanking komt men steeds vaster tot
de overtuiging dat een oorlog tusschen de
nationalistische regeering en de Woehan-
groep onvermijdelijk is. President Tsjang
Kai-sjek heeft een verklaring gepubliceerd,
waarin hij scherpe critiek uitoefent op ver
scheiden generaals van Woehan en verklaart
dat de regeering niet zal aarzelen, revolu-
tionnaire mddelen te gebruiken, daar zij
zelf een revolutionnaire regeering is. Dit
wordt beschouwd als een aanwijzing, dat
Nanking zoo noodig gebruik zal maken van
de gewapende v acht. Het gerucht doet de
roiide, dat het decreet in zake de strafmaat
regelen tegen Woehan in den loop van den
dag zal worden gepubliceerd.
Uit Hankau wordt gemeld, dat men ook
daar een oorlog onvermijdelijk acht.
Baldwin en Chamberlain over
den wereldvrede.
LONDEN, 20 Maart (Reuter). Baldwin
heeft het woord gevoerd aan een maaltijd
van de buitenlandsche persvereeniglng. Hij
zeide o.a. het volgende:
Welke regeering er hier aan het bewind
komt, de hoofdlijnen onzer buitenlandsche
politiek zullen niet noemenswaardig veran
deren. Het doel van ons land is vrede, en
welke partij ook op het kussen zit, zij zal
dat doel nastreven, overeenkomstig haar In
zicht. Slechts in een toestand van vrede
kunnen wij onze hulpbronnen ontwikkelen
en zooveel mogelijk bijdragen tot het welzijn
der menschheid.
Chamberlain, die vervolgens het woord
nam, zeide: Er bestaan geen geheimen ten
aanzien van de Britsche buitenlandsche po
litiek. Het doelwit der wereld is vrede, het
verlangen der wereld ls naar vrede en de
politiek der Britsche regeering is vrede. In
enkele maanden of jaren kunnen alle pro
blemen, opgeworpen door den strijd van en
kele jaren geleden, niet worden opgelost,
noch kunnen de achterdocht of de vrees
worden verdreven, die onze dagelijksche
taak bemoeilijken. Maar wie uwer zal ont
kennen, dat wij de laatste vier jaren een
aanzienlijken stap vooruit hebben gedaan
en dat het uitzicht vreedzamer, dat cle be
trekkingen vriendschappelijker zijn dan
vier of vijf jaar geleden?
De Engelsche liberalen
veroveren een zetel.
1 LONDEN, (V.D.) Bij de gisteren gehou-
den tusschentijdsche verkiezingen te Ed-
disbury, ter opvolging van den conservatie
ven afgevaardigde Sir II. Barnson, verkreeg
de liberale candidaat R. J. Russell 10.223
stemmen en de conservatieve candidaat
Fenwick Palmer 8031 stemmen. De liberale
candidaat is dus gekozen en verovert daar
mede een conservatieve zetel.
Weer oorlog in China?, •-
De „North China Daily News" publiceert
con bericht uit Nanking, volgens hetwelk
maarschalk Tsjang Kaisjek V/oensdag Feng
den oorlog verklaard heeft. Men verwacht
reeds in de eerstvolgende dagen de eerste, ge
vechten.
SJANGHAI, 21 Maart De vrees voor
oorlog tusschen Nanking en Woehan is plot
seling zeer groot geworden. Het congres
van do Kwominiang heeft een resolutie aan
genomen, die feitelijk neerkomt od een bevel
aan Tsjang Kai-sjek om den Oorlog te ver
klaren. indien de Wochan-generaal weigert
zich aan de Nanking-regeering te onderwer
pen.
Communistische oproeren
in China.
KANTON, 21 Maart (Reuter)'. De La-
zaristische bisschop Osjea heeft Dinsdag uit
Kantsjau in Zuid-Kiangsi getelegrafeerd, dat
overal communistische opstanden zijn uitge
broken. Verscheidene nederzettingen der
missie te Nan-uganfoe zijn in brand gestoken:
do buitenlandsche missionarissen moesten de
vlucht nemen. De plaatselijke Chineesche
generaal verklaarde niet in staat te zijn het
leven en de eigendommen der buitenlanders
te beschermen; hij vroeg te vergeefs verster
king. Daarom vroeg de bisschop om hulp in
verband met het dreigende gevaar, doch het
is niet. waarschijnlijk dat de autoriteiten te
Kanton troepen zullen zenden.
Het Centrum voor kiesrecht-
hervorming
BERLIJN, 21 Maart (VJD.) Het bestuur
van het „Zentrum" heeft zich heden bezig
gehouden met de kwestie der kiesrechtsher
vorming. Na langdurige besprekingen werd
vastgesteld, dat deze herziening nog in de
huidige zittingsperiode van den Rijksdag
hoogst noodzakelijk is.
Nationale begrafenis van Foch.
PARIJS, 20 Maart Het kabinet ls
bijeen gekomen ten einde de regeling der be
grafenis van den maarschalk te bespre
ken.
Besloten werd, dat hem een nationale be
grafenis zal worden gegeven.
Een nationale begrafenis is het hoogste
eerbetoon, dat Frankrijk aan zijn grooten
doode kan bewijzen. Zij is slechts aan zeer
weinigen ten deel gevallen, o.m. aan de pre
sidenten Carnot en Felix Faure.
De bijzetting zal vermoedelijk Zaterdag of
Zondag a.s. plaats hebben. Het stoffelijk
overschot zal onder den Are de Triomphe
worden geplaatst en bijgezet in de Dóme des
Invalides.
De overledene ligt in groot tenue en met
alle eereteekenen die hij tijdens zijn leven
ontving, op het doodsbed. Aan het hoofd
einde is een vlaggedoek aangebracht met alle
kleuren der geallieerde mogendheden.
De minister van Oorlog, Painlevé heeft
een proclamatie tot het leger gericht, waar-
In hij herrinnert aan de daden van den
maarschalk.
EEN VORSTELIJK HUWELIJK.
Kroonprins Olaf en prinses
Martha in den echt verbonden.
GROOTSCHE PLECHTIGHEDEN
IN OSLO.
OSLO. 21 Maart (VJD.) De Ieestvoor
stelling in het Nationaal Theater, gegeven
ter gelegenheid van het huwelijk tusschen
kroonprins Olaf van Noorwegen en prinses
Martha van Zweden, was een grootsche hul
diging voör het bruidspaar. De huldiging
duurde minutenlang en werü besloten met
het gemeenschappelijk aangeheven Noorsche
en Zweeösche volkslied. Opgevoerd werd
Bjornsterne Björnson's „Aardrijkskunde en
Liefde". In de pauze na heb eerste bedrijf
werd het vorstelijk bruidspaar officieel ont
vangen.
Terwijl in het theater een opgewekte feest
stemming heerschte, brak, zooals reeds ge
meld werd, brand uit in het grootste waren
huis van Noorwegen, Steen en Stroem. Muur
na muur stortte in, waarbij ook eenige per
sonen werden gewond. Geruchten omtrent
slachtoffers, die gedood zouden zijn, zijn tot
nog toe echter niet bevestigd. In het theater
zelf waren de gerucht-en van den brand
slechts langzaam doorgedrongen. De vorste
lijke bezoekers bleven er geheel onkundig
van en hoorden het gebeurde pas na afloop
van de voorstelling.
OSLO, 21 Maart (V.D.) In de Verlossers-
kerk te Oslo is het huwelijk tusschen kroon
prins Olaf van Noorwegen en prinses Martha
van Zweden voltrokken.
Reeds lang voor het aangekondigde uur
vulde een reusachtige menigte de straten,
waarlangs de bruiloftsstoet zou trekken.
Kort voor twaalf uur arriveerde kroonprins
Olaf in luitenants-uniform, in gezelschap van
den Hertog van York bij de kerk. Onder
de tocnen van de I-Iochzeitsmarsch betrad de
bruidegom de kerk en nam ter linkerzijde van
het altaar plaats. Slechts eenige minuten
later arriveerden de verschillende vorstelijke
gasten.
Intusschen had de bruid, vergezeld door
haar vader, prins Karl van Zweden, en voor
afgegaan door acht. bruidsmeisjes, het paleis
verlaten om zich eveneens naar de kerk te
begeven. Onder koorgezang betrad zij aan
den arm van haar vader het kerkgebouw en
nam ter rechterzijde van het altaar plaats.
Bisschop Lunde voltrok het huwelijk met
het in Noorwegen gebruikelijk ceremonieel.
Na gemeenschappelijk gezang, koorgezang en
een nogmaals gemeenschappelijk gezongen
lied, verliet het kroonprinselijk paar de kerk
en vertrokken ook de overige gasten onder de
tonen van een mavsch. Op hetzelfde oogen-
blik begonnen de kanonnen van het fort
Akershus hun saluutschoten te lossen.
De terugkeer naar het paleis vond plaats
in omgekeerde volgorde van den tocht naai
de kerk. Dc stoet werd geopend door een
met vier paarden bespannen gala-rijtuig,
waarin het kroonprinselijk paar gezeten was
dat door de menigte schier ononderbroken
werd toegejuicht.
Na den terugkeer ten paleize vond een
lunch plaats, waarbij ongeveer 250 personen
aanzaten.
Hedenavond zal het bruidspaar op de
huwelijksreis naar het zuiden vertrekken.
DE HUIZEN VOOR OUDEN
VAN DAGEN. J
EEN MOOI ONTWERP VAN BOUW- EN
WONINGTOEZICHT.
sr 'Ls van té voren'heef wtc te' doen" ge
weest over het plan van de gemeente Haaiw
lem om 35 woningen voor ouden van dage»
aan de Zomervaart 'te bouwen. De goedkeu?
ring van het raadsbesluit heeft bij het coli
lege van Ged. Staten maanden en maanden
gehangen, omdat er bezwaren to overwin
nen waren In verband met de rijksvoorwaar-
den voor gesubsidieerden woningbouw.
Maar nu is toch dezer dagen de aanbeste
ding gehouden die zoo verloopen is, dat bin
nenkort ook wel tet gunning zal worden over
gegaan.
De huisjes komen er dus.
Bouw- en Woningtoezicht heeft daarvoor
een aardig'plan gemaakt. De huisjes ko
men op een driehoekig terrein begrensd
door ZomervaartHofdijkstraat en Kinker
straat cn worden om de kerk die daar staat
gegroepeerd. Tusschen den achterkant der
huizen en den achterkant der kerk komt een
plantsoen een gemeenschappelijke tuin
voor de oudjes. Blijkens onderstaande situa-
tle-teekening zullen er in den lusthof ban
ken geplaatst worden.
Natuurlijk worden het kleine huisjes. Ouden
van dagen hebben als regel weinig inwonen
de kinderen Vandaar dat volstaan wordt
met een woonkamer van 4.44 bij 3.90 M., een
slaapkamer 2.02 bij 2.80 M. en een keukentje.
Bovendien ls er dan nog een zolder.
De kostende huurprijs der huisjes is
f 4.85 per week, maar de gemeente en ook
het rijk zal toeslag op de huur geven, zoodat
die lager gesteld kan worden. Hoeveel de
huur precies zal zijn ls nog niet vastgesteld.
De huisjes zullen binnen 8 maanden dooi
den aannemer opgeleverd moeten worden.
Van het jaar komen ze dus nog voor bewo
ning beschikbaar.
Er hebben nog geen toewijzingen plaats
gehad. Aan Bouw- en Woningtoezicht zijn
tot nu toe alleen namen van gegadigden ge
noteerd. Eerst tegen den tijd dat de huisjes
klaar zijn, kan beoordeeld worden welke ge
vallen het meest urgent zijn.
De copie soms nog meer waard.
TRUCAGE.
Onze Parijschc correspondent schrijft ons:
Een klein, nauw straatje in Montmartre.
Een trap op, dan een donker gangetje in,
langs de loge van een slonzige concierge,
een binnenplaats over, een deur met een
teemend belletje en we staan in het groote,
ruime atelier, dat een uitzicht geeft over
eindelooze daken. Het is er licht, maar er
zijn overal gordijnen en gobelins teneinde
„stemming" te maken. Drie, vier schilders
ezels, een paar teekentafels en ettelijke por
tefeuilles met prenten, oleografieën en
schetsen. En te denken dat ongeveer dertig
procent van alle „authentieke" oude kunst
in de tallooze verzamelingen en galerijen
over de heele wereld hier, binnen deze vier
muren vervaardigd wordt. Te denken dat van
dit atelier uit intrigues en drama's zijn ont
sponnenwerkelijk, het geeft een zekere
sensatie om na langdurige nasporingen te
zijn beland op de plaats welke, als een
schat, zoo voor héél de wereld verborgen
wordt gehouden. Mundus vult decipi, deci-
piator ergo.
Op de Nederlandsche tentoonstelling ln
Londen heeft men twee Rembrandt's kun
nen zien uit een Engelsche verzameling; ze
zijn geschilderd op een soort mahoniehout
zooals men in Rembrandt's tijd nog niet in
Europa kende. In Frankrijk heeft men het
juist weer eens over een valsche Murillo en
een Tintoret. Zijn ze van hier afkomstig? Ik
heb het, bescheldenheidshalve, na toch al
ettelijke plechtige beloften te hebben moe
ten doen niet durven vragen aan dengeen
die me hier binnen heeft geleid. Wat doet
het er ook toe of ze van hier of van elders
komen. Want wanneer men eerst een zeke
ren afkeer voelt voor zulk een industrie die
er dan toch op is ingericht om de men-
schen te bedriegen, dan schaart men zich
onwillekeurig aan den kant van de vervaar
digers van de „oude kunst" wanneer men
hoort hoe de menschen letterlijk sollicitee-
ren om beetgenomen te v/orden.
Een schildersatelier -dat in niets verschilt
van andere, zei hij met een glimlach, toen
hij iets van teleurstelling meende te be
speuren. Of neen, in dat opzicht verschilt
Het begin van den autotocht.
De Oudjes door Groot-Haarlem
Ze telden samen zeker vijftien eeuwen, de
vijf-en-twintig oudjes uit het Stads-Armen-
en Ziekenhuis die gisteren, omdat het Tey-
lerfeesfc was, met een autobus, door de
Brockway-Maatschappij aangeboden, een
tocht door Groot-Haarlem gingen maken.
O, 't was een heerlijke dag; aan 't ontbijt
in de feestelijk versierde zalen: Teylerbrood,
kaas en snijkoek, later koffie met boterkoek,
bij 't middageten pudding met bessensap en
bier en sigaren, daarna thee. biscuits, bruid
suikers. 'n autotocht, Teylerbrood met worst,
'n feestavond tot slot.
Vlaggen wapperden op het mooie, oude
gebouw, bloemenfleur was er in de zalen en
de oude mannen en vrouwtjes, in Zondag-
sche kleedlj, droegen 'n prachtige bloem op
hun borst. En in de groote, volle autobus
zijn ze de stad rondgetoerd, de nieuwe bui
tenwijken door, die verrezen zijn waar zij
vroeger slechts weiland niet slootjes ken
den. Zij, die niet meer zoo ver van huis ko
men, omdat hun beenen oud en stijf zijn,
zagen hun groeiende stad, grooter, veel
grooter dan vroeger, veranderd in vele op
zichten. En ze hebben genoten.
Na 't avondeten was er in 't ontspan
ningszaaltje een feestavond, waarop de
Harree-jazzband voor muziek en afwisseling-
zorgde.
Tot slot hield Mr. J. N. J. E. Heerkens
Thijssen, voorzitter van 't Burgerlijk Arm
bestuur een korte rede.
Hij bedankte in hartelijke bewoordingen de
jazzband en zeide zeer voldaan over de pres-
rtaties te zijn. Dat ook de mannen en
vrouwen alles zeer op prijs stelden bleek wel
uit het spontane applaus. Spreker wees op
den goeden geest die hier hserseht, het ver
heugde hem, dat de ontspanningszaal met
het tooneel er is gekomen en zeide. dat het
Burgerlijk Armbestuur mede zou werken op
dat vaker iets voor de oudjes gedaan kan
worden.
In verband hiermee was het een verblij
dende mededeeling, die de heer Bousema,
tooneelmeester van de concertzaal deed, n.l.
dat eenige heeren zullen zorgen, dat het huis
een stel coulissen en doeken voor het tooneel
krijgt.
Het kinderfeest.
Maar ook de kinderen in het Kinderhuis
hebben gisteren htm Teylerfeest gehad. Het
daverde soms van 't rumoer, 't hooge lachen
schalde door de zaal, en vroolijk stonden de
snoetjes. Er waren heele kleine peuters, die
nog niet veel begrepen van de toeren van
goochelaar Mr. Antonini, maar de ouderen
zaten met glundere, stralende gezichtjes te
kijken naar den goochelaar, luisterden ver
rukt naar 't spreken van de pop August en
genoten van hun ranja en andere versna
peringen.
En ook de zusters vonden 't heel genoege-
lijk en leuk!
Zie el die blijde gezichten Tan de kinderen op het Teylerfeest!
het toch: dat we hier nooit kladders maar
uitsluitend artlsten hebben. Knappe vaklui.
Vandaag Zondag, dus vandaag wordt er
ook niet gewerkt.
't Stelt u teleur, ik zie het wel, u hadt mis
schien zoo iets verwacht van een geheimzin-
nigen kelder, van vreemde machinerieën.
Nee. Prent u dit wel goed in; om een valsch
stuk'„oude kunst" te maken moet men bui
tengewoon goed het vak verstaan. Het moet
zoo zijn dat de kenners zelf zeggen: als het
valsch is. als het geen authentieke Rem
brandt is, dat moet ik den vervaardiger toch
dat compliment geven dat hij 't minstens
evengoed doet als Van Rijn zelf.
Ten eerste heeft men groote kennis van
de materie noodig. zoowel van het doek, of
het hout, als van de kleurstoffen. Laten we
aannemen dat een doek van een meester
van de Hollandsche of van de Vlaamsche
school wordt opgezet. De eerste studie is om
te weten wat de meester gewoonlijk gebruik
te, welke soort linnen of wat voor hout. Is
het b.v. op hout, dan is het nog niet zoo
eenvoudig om werkelijk een goed stuk van
een oud meubel of iets anders te vinden.
Doek ls makkelijker. Er zijn van die men
schen die alles wat oud is mooi vinden, om
dat het oud is. Maar geloof me, vroeger wa
ren er ook kladders. Nu tracht men om
zoo'n doek van een kladder uit de zeventien
de eeuw te pakken te krijgen. Dat oude stuk
linnen moet eerst worden gewasschen, het
geen al een gevaarlijk werk is. Soms valt
het uit elkaar, knappen de draden af, maar
als het zich stevig houdt dan is het nog een
heele kunst om het zoo te wasschen dat wel
de teekening verdwijnt maar dat de „patte",
de ondergrond blijft. Want die ondergrond
juist geeft er iets ouds aanen 't is dan
ook inderdaad oud. Is het doek klaar, dan
begint de schilder. Iemand die niet in de
perfectie de teekenkunst verstaat, die om
bij de copie van Rembrandt te blijven niet
in staat is om een lichtverdeeling te vinden
zooals de Koning van de Schilders, hoeft er
niet aan te beginnen. En dan, hij moet niet
milimeter voor milimeter een bekend schil
derij van Rembrandt copieeren, maar iets
in den stijl maken, iets" wat Rembrandt ge
maakt zou kunnen hebben". U ziet dat dat
al geen kinderwerk is. De ouden schilderden
met „jus", zooals we het noemen, en niet
met verf. De studie van het bruin, van ma-
deira-bruin en van bruin van Judea is op
zich-zelf al een heel werk en vereischt een
lange en moeilijke voor-studie. De ouden
gebruikten ook voor het mengen en uitstrij
ken van hun kleuren lavendel-olie en aspic.
Voor een liter aspic betaalt men op het
oogenblik twee duizend francs. Tusschen
twee haakjes, ik geloof dat Etcheverry zoo
wat de eenige is die er het goede gebruik
van kent. En zoo, na ettelijke schetsen komt
dan eindelijk het stuk „oude kunst" tot
stand. Maar hoe mooi het er dan ook uit
ziet, hoe geloovenswaardig de handteekening
ook is, dan moet er nog het oude tintje aan
worden gegeven, moet het doek nog als een
spinneweb zijn gebarsten en moet er nog het
oude glans je over. Is het doek door en door
droog dan begint de vervaardiger het te
bewerken met een heel fijn puinsteentje en
met alcali. Zoo verdwijnen sommige kleine
stukjes van hetgeen hij geschilderd heeft en
de oude ondergrond schemert door. Dat
geeft er iets heel échts aan. De honderden
barstjes komen er in door het doek aan
vochtige hitte bloot te stellen. Ziet daar
En hoe lang duurt het gemiddeld om
een doek te maken?
Een maand stuggen arbeid,
Nog een vraag. Het doek is klaar, maar
nu moet het aan den man worden gebracht.
Eigenlijk mag ik niet uit de school
klappen, want de verkoop gaat mij niet aan.
De verkoopers hebben trouwens honderden
trucjes. Een van de aardigste en die het
meeste succes had was deze. De verkooper
plakte over het nagemaakte stuk uit de
..oude school" een plaat of een gravure of
een ordinair schilderijtje. Dan stuurde hij
het naar Amerika, naar een antiquair daar
en tegelijkertijd waarschuwde hij in een
anoniemen brief de Amerikaansche douane
dat met die en die boot een echte Rem
brandt of wat dan ook werd binnengesmok
keld maar dat men er iets over heen had
geplakt. De Amerikaansche douane eischte
natuurlijk groote boete, de zaak werd met
veel bombarie in de Amerikaansche kranten
aangekondigd, en u begrijpt dan wel dat er
dan in het geheel geen twijfel meer was aan
de authenticiteit van het doek dat dadelijk
grif werd verkocht. 1
Er zit toch eigenlijk iets.
Ssstspreekt u niet zoo gauw eeri
oordeel uit. Zelfs al had ik niets met dat
alles te maken dan zou ik nog zeggen dat
menig copie meer waard is dan het origi
neel. Ik zal u nog een heel typisch voor
beeld noemen. U weet dat Henner een van
de schilders is die het meest werd nagebootst
en gecopieerd. Welnu, Henner heeft me zelf
eens verteld dat hij alle copieën of naboot
singen van zijn werk opkocht. Ik was er
toen zelf verbaasd over en begreep dat niet.
En -weet u wat Henner me antwoordde? De
copieën en nabootsingen zijn dikwijls veel
beter dan ik ooit iets zou kunnen maken en
waar de menschen nu eenmaal voor een
naam en niet voor een kunstwerk betalen
zie ik er niets in om het zelf te verkoopen.
En wilt u nog een ander voorbeeld? In 1906
woonde Mogliani in een ellendig zolderka
mertje in de Rue Lepic. Hij stierf letterlijk
van honger en was dolblij toen iemand hem
opdracht gaf om tegen een hongerloontje
een paar Italiaansche primitieven na te
bootsen. De ezel die hem opdracht gaf be
greep niet dat hij beter had gedaan en on
eindig meer zou hebben verdiend wanneer
hij origineele Mogliani's had gekocht die
thans voor fabuleuse prijzen weggaan. Als u
dat alles in aanmerking neemt en dan nog
eens denkt aan de clientèle van oude kunst,
enkele goede uitzonderingen niet te na ge
sproken, dan zult u niet te hard meer oor-
deelen
Ja maar, als ze nu eens met haar eigen
naam teekenden, danmisschien
Nou staat u u zelf voor den gek te hou
den, antwoordde hij lachend.
't Is waar.
We gingen samen weg en dronken een
„bock", een echten Münehener op een café
terras. En waren enthousiast, want niets
haalt toch bij echt Münehener. Daarover
waren we het roerend met elkaar eens. Tot
er een groote wagen stilhield vol tonnen.
'~t Echte Münehener was gebrouwen in h »t
departement Seine-et Oise. En we lachten
Dc wereld wil bedrogen worden.
HENRY A. TH. LESTURGEON.
Parijs, Maar!
