BUITENLANDSCH OVERZICHT
DE ITALIAANSCHE VERKIEZINGEN.
EEN EERLIJa OVERZICHT ZAL VERKREGEN WORDEN.
LETTEREN EN KUNST
Nalatigheid
HAARLEM'S DAGBLAD MAANDAG 25 MAART 1929
TWEEDE BLAD
Vóór of tegen de fascistische lijst.
Op de Paaschveetentoonstellingen, die in Den Bosch en te Amsterdam gehouden teer
den, verwierf de vleeschhouwerij Wed. P. Goossens, Generaal Cronjéstraat 3, voor
den fijnsten en best gemesten os het kampioenschap en den eersten pr\js.
T RFf ANQRF 'KcTE NIEUWS
Zondag vonden in geheel Italië de alge-
meene verkiezingen plaats voor het eerste
„corporatieve parlement", waarbij de verte
genwoordiging niet meer zoo gaat volgens
geografische districten maar volgens de
verschillende groepen uit de burgerij, zoodat
vertegenwoordigd zullen zijn de verschillen
de bedrijven en beroepen en andere groepen
der samenleving. Gedurende de afgcloopen
weken hebben de fascisten een intensieve
propaganda gevoerd, teneinde het aantal
kiezers, dat zijn stem uitbrengt, zoo groot mo
gelijk te doen zijn, waarbij uitvoerig werd
aangetoond, wat het fascisme voor Italië
heeft gedaan. Toen de stembureaux heden
morgen werden geopend, te zeven uur, wa
ren de eerste kiezers reeds aanwezig, die
kalm hun stem konden uitbrengen, maar
reeds twee uur later hadden zich voor de
stembureaux lange files van menschen ge
vormd, en gedurende den geheelen dag bleef
het bij de stembureaux in Rome menschen
stroomen. Uit het land wordt eveneens ge
meld, dat het fascistische stembiljet, dat
naar men weet een andere kleur heeft dan
het biljet, waarmee men op de niet-fascisti-
sche lijst stemt, overgroot succes heeft. Mus
solini verscheen reeds hedenmorgen te onge
veer acht uur, voor de groote drukte begon,
in het stembureau te Rome. Voor het begin
dezer verkiezingen had Mussolini zich laten
overschrijven van de kiezerslijst te Milaan,
waar hij zijn verblijfplaats had, op die van
Rome. Hij werd door de aanwezigen met
geestdrift begroet. Voorzitter van het stem
bureau was Augusto Turati, secretaris-ge
neraal der Fascistische partij, die Mussolini
bij den ingang van het lokaal verwelkomde.
Daarna nam hij echter plaats op zijn voor-
zittersstoel en verzocht den Duce om diens
legitimatiebewijzen, zooals hij dit bij alle an
dere kiezers had gedaan. Mussolini toonde
daarop zijn indentiteitskaart en mocht daar
na stemmen. Hetzelfde vond plaats te Tu
rijn, waar Kroonprins Umberto zijn stem
uitbracht.
Een overzicht toonde aan, dat niet, zooals
de fascisten verwachtten, het percentage
kiezers 30 a 35 procent bedoeg, ".naar dat
het in Rome belangrijk hooger was. De ver
schillende stembureaux meldden reeds in
den loop van den middag, dat al 75 tot 85
procent van alle kiezers hun stem hadden
uitgebracht. Over het algemeen verwacht
men echter op het platteland een minder
groote deelname, aangezien de politieke be
langstelling daar minder groot is dan in de
steden en de afstanden naar de stembu
reaux er grooter zijn. Opvallend was het
groote aantal priesters, dat aan de stemming
deelnam. In het stembureau Borgo nabij het
Vaticaan stroomde het den geheelen dag
geestelijken. Velen hunner waren niet in het
bezit van hun kiezerskaart, maar auto's, be
stuurd door in zwarte hemden gekleede
fascisten, stonden gereed om hen naar het
gemeentelijk bureau in het centrum der stad
te brengen, waar hun papleren werden in
orde gemaakt, waarop de auto's hen weer
naar 't stembureau brachten. Onder den in
vloed van de overeenkomst tusschen Quiri
naal en Vaticaan was de deelname der gees
telijkheid in het 'geheele land zeer groot. De
geestelijkheid beschouwde elke stem, uitge
bracht voor het fascisme als een stem ten
gunste van de ratificatie van deze overeen
komst. Het voorbeeld werd gegeven door
Kardinaal La Fontaine te Venetië, Kardi
naal Gamba, den aartsbisschop van Turijn,
Kardinaal Maffi, den aartsbissschop van Pisa,
die, na de Palm-Paschen-mis te hebben op
gedragen, zich naar het stembureau bega
ven, vergezeld door de overige geestelijkheid.
De verkiezingen hebben, volgens de berich
ten uit de provincie, overal een kalm ver
loop gehad en nergens tot incidenten geleid.
Het resultaat der verkiezingen, hoewel niet
twijfelachtig, zal officieel waarschijnlijk
eerst in den loop van heden bekend worden.
De verkiezing had om twee redenen een
speciaal karakter en wel omdat de kiezers
ditmaal niet een enkel lid voor het parle
ment behoefden te kiezen, doch konden vol
staan met te stemmen vóór of tegen de lijst,
zooals die was opgemaakt door de fascisti
sche partij en vervolgens omdat de fascisten
alleen in het veld kwamen en er geen partij
in oppositie met het fascisme is, waaop zij
konden stemmen, die tegen het fascisme
zijn. Aan den eenen kant wordt het succes
der fascisten te rooskleurig voorgesteld, daar
velen vóór de fascisten stemmen omdat er
geen andere partij of oppositie is en ïan den
anderen kant wordt de positie der fascisten
natuurlijk verzwakt doordat veien nu ge
heel van de verkiezingen wegblijven en geen
belangstelling toonen. Deze twee factoren
zuhen elkaar waarschijnlijk geheel opheffen.
Voor zoo ver geconstateerd kon worden, is
iedere 'voorzorgsmaatregel genomen om de
verkiezing zoo fair mogelijk te laten zijn door
de kiezers volkomen vrij te laten voor of te
gen de fascisten te stemmen. Aan iederen
kiezer worden, nadat hij zich gelegitimeerd
had twee stukken papier gegeven waarop in
groote letters gedrukt was „Stemt gij toe in
de lijst der candidaten, aangewezen door de
Groote Raad van het Fascisme", terwijl
daaronder op het eene papier gedrukt was
„Ja" en op het andere „Neen". Ieder kiezer
werd dan verzocht in een klein hokje te
gaan, waar hij absoluut geheim kon uitkie
zen welk der beide papieren hij wnschte
in te leveren. Dit papier werd dan in vieren
gevouwen, dichtgeplakt en aan den voorzit
ter van het stembureau terug gegeven, die
het door een gleuf in een gesloten bus liet
glijden. Voor de kiezers, die niet konden le
zen was de verkiezing mogelijk gemaakt,
doordat op het papier der fascisten de
Italiaansche kleuren en de lictorenbundel
gedrukt waren. Beide papieren waren, wan
neer ze toegevouwen waren, volkomen
ide O zoodat dus niemand bevreesd be-
hoei e te zijn om tegen het fascisme te
stemmen. Daar geen oppositiepartij aanwe
zig was, waren de verkiezlngsbesturen uit
sluitend uit fascisten geformeerd.
Men mag dus ditmaal aannemen dat de
uitslag dezer verkiezingen oen '.erlljk over
zicht beteeken t van de stemming ten opzich
te van het fascisme in Italië.
r. A.
Aanval der opstandelingen op
Mazatlan afgeslagen.
NEW-YORK, 24 Maart (V. D.) Eit het
Mexicaansche gevechtsgebied wordt gemeld,
dat de aanval der opstandelingen met 3000
man troepen op de stad Mazatlan, dat door
4000 man regeerlngstrocpen werd verdedigd,
door dezen is afgeslagen, met groote verlie
zen der opstandelingen. Van beide zijden
werd verbitterd gestreden en beide partijen
maakten gebruik van vliegtuigen en zwaar
geschut. Bij de gevechten zouden twaalf
honderd opstandelingen zijn gedood.
Nieuwe arrestaties en een
mislukte aanval op Hankau.
PEKING, 24 Maart (V. D.) Uit Shanghai
wordt gemeld, dat op bevel van Maarschalk
Tsjang-Kai-Sjek elf leden der oppositie,
die op. het congres der Kwo Min Tang het
aftreden van den Maarschalk eischten, zijn
gearresteerd. Daarbij kwam het wederom tot
botsingen tusschen beide groepen.
Voorts wordt gemeld, dat Zaterdag we
derom zeven generaals en negen oversten
zijn geari'esteerd, die er van beschuldigd
worden, in verbinding met Generaal Feng
te staan.
Omtrent den toestand te Hankau wordt
gemeld, dat de regeeringstroepen vier aan
vallen op de stad hebben gedaan, die door
de opstandelingen werden afgeslagen onder
groote verliezen voor de regeeringstroepen.
Hankau bevindt zich nog steeds in handen
van Generaal Feng.
Nanking in staat van beleg.
PEKING, 23 Maart. (V. D.) In Nanking ls
het gisteren tot onlusten op straat gekomen.
Links georienteerde leden der Kwomlntang
en communisten drongen verscheidene re-
geeringsgebouwen binnen en eischen de on
middellijke aftreding der huidige regeering
en de vorming van een nieuw regime, waar
in ook de linker groep vertegenwoordigd
zou zijn. Een en ander leidde tot talrijke
arrestaties in Nanking, Peking en Tsientsin.
De stad Nanking is in staat van beleg ver
klaard. In de arbeiderswijken heeft de po
litie vele demonstranten aangehouden, die
politieke gevangenen uit him verblijf tracht
ten te bevrijden.
Generaal Sarrail overleden.
PARIJS, 23 Maart. Generaal Sarrail is
heden in den ouderdom van 72 jaar overle
den. Het stoffelijk overschat zal op kosten
van den staat worden begraven; het zal,
daar Sarrail opperbevelhebber der strijd
krachten in Macedonië was, in den „Dóme
des Invalides" worden bijgezet». De thans ont
slapene heeft tijdens zijn leven den wensch
geuit, dat de overbrenging naar den „Dóme
des Invalides" niet met militaire eer zal ge
schieden.
Maurice Sarrail werd 6 April 1856 te Car-
cassone geboren, studeerde aan de krijgs
school te St. Cyr, welke hij in 1875 verliet. Na
verschillende rangen doorloopen te hebben
kwam hij in 1906 aan het hoofd te staan van
de krijgsschool te St. Maixent en vervolgens,
als kolonel, werd hij militair commandant
van het Palais-Bourbon. In 1908 werd hij be
noemd tot brigade-generaal.
Bij het uitbreken van den oorlog was hij
generaal van het zesde legercorps te Cha-
lons-sur-Marne, doch al spoedig werd hem
het bevel over het derde legercorps toever
trouwd. Bij den strijd aan de Marne werd
hij verscheidene malen eervol vermeld: als
bevelhebber te Verdun wist hij de doorbraak
pogingen van den Duitschen kroonprins te
verijdelen, meldt de Tel. nog. In October 1915
werd hij benoemd tot bevelhebber van het
Fransche Dardanellen-leger en in Januari
1916 tot opperbevelhebber van de legers in
Macedonië.
In December 1917 werd hij in laatstge
noemde functie opgevolgd door generaal
Guillaumat om het volgende jaar bij de reser
ve te worden ingedeeld. Eind 1924 werd hij
benoemd tot hooge commissaris in Syrië.
Nauwelijks een jaar later werd hij echter te
ruggeroepen in verband met het bombarde
ment van Damascus.
28 PADVINDERS VERDRONKEN.
IN TENNESSEE.
CHATTANOOGA ("Tennessee), 23 Maart
Door de overstrocming van een landhuis,
waarin zij vertoefden, zijn alhier 28 pad
vinders verdronken. Buren hoorden het hulp
geroep der jongens, doch zij waren niet bij
machte hulp te verleenen.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Cu.
per regel.
Schofsche havermout
Gezond'Voediaam-Zuinig
Imp. Fa Joh. B. Scholten. Brouwersgracht 288
Amsterdam
HET TOONEEL.
NEDERLANDSCH TOONEEL-
ENSEMBLE.
MISS CAVELL, DE HELDIN VAN
BRUSSEL.
Tooneclspel van Charles Specht.
Wanneer, een film om politieke redenen Ls
afgekeurd, dan is het wel zeker dat er bin
nen enkele weken een tooneelstuk met den
zelfden naam wo-dt uitgebroed. Wij hebben
het gezien met De Moeder en nu weer met
Miss Cavell.
In hoeverre het drama, dat de heer Charles
Specht aan de Engelsche martelares heeft
gewijd, op de film lijkt, kan ik niet beoor-
deelen, maar wei weet ik, dat het tooneel-
spel heel ver van de werkelijkheid af staat!
Om het drama van Miss Cavell voor het
tooneel geschikt te maken, was er natuurlijk
een liefdes-Intrlgetje noodig Wij zien Miss
Cavell dan ook verliefd op een Belgisch sol
daat, terwijl een Duitscher zijn hart aan de
Engelsche verpleegster verloren heeft. En
deze Duitscher wordt dan het spreekt van
zelf de „verrader".
De heer Specht heeft blijkbaar de bedoeling
gehad niemand te kwetsen. Hij heeft voor
zoover dit dan mogelijk was in de zaak van
Miss Cavell ook de Duitschers niet al te
zwart willen voorstellen en daarom een
Duitsch officier in zijn stuk gebracht, die de
ridderlijkheid zelve is. Had mj dat nu maar
niet gedaan, want hij heeft met deze trans
actie het stuk heelemaal onmogelijk gemaakt!
Wat Von Meggersdorff daar in den vollen
krijgsraad doet in het bijzijn notabene van
de beklaagde, de getuigen en ae soldaten van
de wacht geeft misschien een aardig
theatraal effect, maar het is zoo
krankzinnig en zoo in strijd met alle wer
kelijkheid, dat je je schouders ophaalt en
je hoofd schudt over zoo veel dwaasheid.
Stelt u zich een Duitsch officier uit 1916 voor.
die weigert in den krijgsraad over een vrouw
te oordeelen en zijn sabel ter beschikking
van den Keizer s*elt! En die voor zoo'n „ba
gatel" enkel disciplinair gestraft werd!
Nee, wanneer men meent, het drar/I van
miss Cavell op het tooneel te moeten bren
gen, laat men het dan ook doen zonder sen
timentaliteit en valsch gevoel; laat men het
drama dan geven in al zijn wreedheid en
cynisme, zooals het werkelijk is geweest!
Daarmee dient men de vredesgedachte meer
dan met een averechtsche voorstelling der
feiten, met een zoetelijke dramatiseering
van dit tragisch geval! De figuur van Miss i
Cavell staat eigenlijk te hoog om voor heldin
in een melo-dramatisch volksstuk te die
nen! Met zulke onwezenlijke sentimenteele
volksdrama's wordt de vredes-gedachte niet
het minst gediend! Zoo'n slap stuk zal nie
mand in opstand brengen! De werkelijk
heid was veel erger dan wat wij hier op het
tooneel zien.
Over de dramatische mérites van Miss
Cavell zullen wij maar zwijgen. De heer
Specht staat blijkbaar als „tooneelschrijver"
nog geheel in den tijd der „volksdrama's"
van een 40 jaar geleden! De leege zaal zal
misschien voor hem een bewijs zijn, dat de
smaak van het publiek in 40 jaar wel eenigs-
zins veranderd is.
Voor de rol van Miss Cavell had men op
niemand minder dan Carolina van Domme
len beslag weten te leggen. Zij gaf zoo
als men kon verwachten de Miss Cavell
van Charles Specht en niet die van de ge
schiedenis en zij deed dat met de routine en
de speelkracht waarover zij beschikt. Jan
van Dommelen speelde den voorzitter van
den krijgsraad met Duitsche stramheid, Gre-
linger, den menschlievenden, nobelen Duit
schen luitenant vol edel vuur. Ko van Sprink-
huizen den verrader Altrich met de noodige
valschheid. In de aankleeding en de uniform
was de opvoering al even „fantastisch" als
het stuk van den heer Specht! De film zal
dat alles wel echter hebben gegeven.
Het publiek volgde de opvoering met be
langstelling. maar warm of koud werd men
door dit drama van Miss Cavell toch niet!
Wat mij allerminst verwonderde.
J. B. SCHUIL.
HET NEDERLANDSCH TOONEEL-
VERBOND.
UITVOERING DOOR LEERLINGEN DER
TOONEELSCHOOL.
De zoo langzamerhand tot traditie gewor
den jaarlijksche tooneelschool-uitvoeringen
voor de leden van het Nederlandsch Too-
neelverbond behooren tot de prettigste, ge
zelligste avonden van het seizoen. Men gaat
er heen met louter milde gevoelens. Hoe kan
het ook anders op een avond, waarop de
jeugd de planken veroverd heeft! Voor wat
minder geslaagd is, hebben wij dadelijk het
excuus gereed, dat aan onervarenheid, gebrek
aan routine en den jongen leeftijd het te
weinige of het te vele geweten moet worden.
Het goede ontvangen wij met vreugde en
heel het publiek speurt reeds in deze voor
stelling van jonge krachten naar de aan
staande „sterren", die wellicht eens een ver
heugenis voor ons tooneel zullen worden. De
trouwe bezoekers dezer opvoeringen herken
nen dadelijk hun favorieten van het vorige
jaar en deze favorieten kunnen er van ver
zekerd zijn, dat de tooneelverbonders met
meer dan gewone belangstelling hun loop
baan zullen volgen. Het geeft je een zekere
zelfvoldoening, als je later van een beroemd
geworden actrice, wier naam ..en vedette" op
de programma's prijkt, kunt zeggen: „Zie je,
dat heb ik al voorspeld, toen zij nog leer
linge van de tooneelschool was"! Zoo ont
staat er een zekere band tusschen de leden
van het tooneelverbond en de leerlingen van
de school, die niet anders dan de school en
onze aanstaande tooneelkunstenaars ten
goede kan komen.
Wanneer wij kritiek uitoefenen, dan is het
niet op de spelende jongelui, die immers nog
leerlingen zijn, maar op de school, waar zij
worden opgeleid. Als wij bij de beroemde
balkon-scène uit Romeo en Julia niet meer
dan een vierde van Julia's tekst verstaan
door een veel te hooge intonatie en onvol
doende adembeheersching van de jonge ac
trice en ook de uitspraak van enkel- vocalen
bij beiden nog al te wenschen over
laat, dan schudden wij ons hoofd en vragen
wij ons met eem'ge bezorgdheid af, of zelfs
op de tooneelschool niet meer wordt ge
streefd naar goed methodisch en duidelijk
spreken. Maar deze kritiek gaat over de
hoofden der leerlingen heen, naar de leera
ren en leeraressen, die dergelijke fouten
in een proeve van voordrachtskunst van
klassieke verzen tolereeren.
Doch als wij dan in „De Eeuwige Minnaar"
twee jonge krachten op uitstekende wijze
een modernen dialoog hooren zeggen, en in
een der leerlingen mej. Dresselhuys
een talent voor „ingénue" meenen te ontdek
ken, dan knikken wij elkander verheugd toe
en zeggen: „Daar kan wel iets uit groeien!"
De twee-geestig uitgewerkte scènes, door
de anonymi der eerste klasse gespeeld, von
den bij het publiek .weer dezelfde dankbare
ontvangst als de vorige proeven van Ko Ar-
noldi. Van deze nieuwe leerlingen was de
meeste aandacht voor den „jongen man",
niet zoo zeer, omdat hij een zoon is van een
onzer bekendste en populairste ministers
Zijne Excellentie woonde in een der loges de
opvoering bij maar meer nog omdat hij
in zijn spel en zijn dictie bewees de voor
een toekomstigen tooneelspeler zoo belang
rijke gave te bezitten van het tooneel te
kunnen vullen.
Na de pauze kregen wij een opvoering van
Heijermans' Saltimbank in een wat verkor
ten en gewijzigden vorm. In dezen eenacter
was het vooral Joep. de clown G. Hart
kamp die een uitstekend figuur maakte.
Zijn spel stak zoo ver boven dat der ande
ren uit, dat hij feitelijk hoewel hij volko
men in het kader van het stuk bleef
hoofdpersoon werd. De leden van Jacob van
Lennep, die dit circusspel eenige maanden
geleden ten tooneele hebben gebracht, kon
den thans eens zien, hoe deze clown moet
worden gespeeld en opgevat. De heer Hart
kamp heeft het tragi-komische in deze figuur
bijzonder goed getroffen. Achter dit clowns-
masker voelden wij voortdurend den mede
lijdenden mensch. Vooral in zijn overgangen
van het clowneske tot het menschelijke en
omgekeerd heb ik hem bewonderd. Hij
was het vooral, die sfeer wist te scheppen
en in de tooneelen tusschen den eveneens
zeer verdienstelijk gespeelden August .de
heer J. Remmelts en Joep werd iets be
reikt, dat boven het gemiddelde peil van een
leerlingen-avond uitging.
In mej. Dresselhuys zie ik voorloopig meer
een toekomstige ingénue dan een dramati
sche actrice. De rol van Fanny eischt meer
beheersching, raffinement, coquetterie en
ook een klankvoller stem! Maar de loopbaan
van de vertolkster van Evelientje in „De
Eeuwige Minnaar" zullen wij met belang
stelling volgen.
Het publiek was als altijd op zulke
avonden bijzonder gul met zijn aanmoedi
gend applaus! Het was zooals ik reeds
schreef een prettige, genoegelijke avond.
J, B. SCHUIL.
MUZIEK.
HAARLEMSCIl OPERETTE-ENSEMBLE.
Er was in 't begin van den avond nog niet
dadelijk de belangstelling waarop de execu
tanten, die 't programma openden, aan
spraak mochten maken. Geenszins lag dit
aan hetgeen geboden werd, veeleer aan 't
feit dat de aanwezigen nog niet overal hun
plaatsje vonden, vanwaar uit zij rustig kon
den luisteren en aanzien. De groote zaal van
Sint Bavo leek met zijn witgedekte tafeltjes
aanvankelijk meer op een reusachtig dam
bord, waarop machtig veel „geslagen" en
soms ook „gepoetst" werd. 't Was beter, zijn
eenmaal verworven bezit niet onbeheerd te
laten; totdat een elk meende, het allerbeste
plaatsje te hebben veroverd en zich zoodoen
de de weelde suggereerde van een behaag
lijke crapaud, een knus haard-fauteuiltje,
of dat waarin hij zich 't pleizierigst tot
luisteren kon zetten.
Toen was aldra 't pleit gewonnen; het
jonge ensemble (in November 1.1. werd het
opgericht) had zich rap de aandacht ver
overd, en het verloor die niet weer, heel den
avond niet. Zulk een prettig „Faust"-koor,
waarbij geheel was afgezien van den tradl-
tioneelen lappenwinkel die de boel maar on-
noodig duur maakt, was dan wel het aan-
hooren overwaard. Dit koor, dat de eerste
ontmoeting van Faust en Gretchen entou-
reert, en waarin de soli heel gelukkig wer
den uitgevoerd, was van het jonge ensemble
alzoo een debuut. En we mogen zeggen dat
het zonder blikkert of blozen zich door de
moeilijkheden heen sloeg.
Dat het een oogenblik haperde, wie zal het
een debutante euvel duiden? Zaak is het, al
les weer zoodra en zoo goed mogelijk ln 't
reine te brengen, en dat gebeurde zóó snel,
dat het den meesten niet eens zal zijn op
gevallen, hoe de wagen een oogenblik stuur
loos was. Alles had natuurlijk nog mooier
geklonken, zoo het heerenmateriaal wat
meer evenredig was geweest aan dat der
dames. Maar al mocht in dit opzicht het
oor zich dan te kort zien gedaan tegenover
het oog, het is juist deze onevenredige be
zetting geweest, die ons een programmanum
mer verzekerde, dat bij de aanwezigen bui
tengewoon in den smaak viel: het ballet.
Met de leiding is belast mej. Truus Krij-
nen, en wat zij zelf zich onder alleszins be
kwame leiding heeft eigen gemaakt aan
schoonheid van beweging en standen, draagt
zij met een overtuigend enthousiasme over
aan haar jeugdige volgelingen in Terpsi
chore's schoone kunst. Zoo zagen wij meer
dere reidansen uitgevoerd in een gracie die
oog en hart verkwikte, en met een agiliteit
die stage en graag gedreven studie vooron
derstelde. Zelf nam zij nog met goeden uit
slag een werkzaam aandeel aan het prachtig
geënsceneerde „Perzische Markt". Hier werd
natuurlijk van technische hulpmiddelen ge
bruik gemaakt, doch de wijze waarop zij
werden aangewend, verried goeden smaak
en distinctie. Hier mocht ook gerust het
vrouwelijk element overwegend zijn, en met
hetzelfde recht in „De eerste wals", waarin
wij getiuge waren hoe één enkele man het
opneemt tegen liefst negen vrouwtjes. Was
dat niet de heer Born, dezelfde die later in
een der tooneolstukjes zoo uitnemend chauf
feur speelde? Met den tenor W. A. Hcnsen,
die al reeds solistisch den mooien gezonden
klank zijner tenorstem had doen bewonde
ren, behoort hij onder de heeren tot de op
den voorgrond tredende krachten van Haar
lem's operette-ensemble.
Moeilijker is het uit te maken, wie onder
de dames den voorrang verdient. Onder deze
bij uitstek goede ballerina's noemden we
reeds mej. Truus Krijnen, aan wie de rol van
directrice is toebedeeld. En in de tooneel-
stukjes? Ik geloof dat men 't mij euvel zou
duiden, zoo ik niet den naam noemde van
mej. Ko Willemsen. In „Huizer meisjes" had
men haar ongaarne gemist. Eigenlijk is in
betrekkelijk klein gezelschap ieder onmis
baar; zoo traden b.v. de dames L. de Jong
en Truus van Waard, elk in eigen genre, met
zangsoli voor 't voetlicht, en het viel haar om
beurten gemakkelijker, door haar voor
drachten de zaal tot dankbaar applaus te
stemmen, dan mij, om aan een der dames
den voorrang toe te kennen. Al zou ik dit,
zonder vrees voor conflicten als bij wijlen
Paris, met gerustheid kunnen doen. Dit bleek
mij na afloop van dezen cabaretavond,
waar elk der deelneemsters graag de ver
diensten harer medeleden gunstig belichtte.
Zoo in de Jonge vereeniglng deze goedo
geest blijven wordt. voorspellen wij aan
Haarlem's operette-ensemble een lang leven.
Mocht dan de vos. het symbool der afgunst,
zijn kop boven de heining steken, zoo is een
algemeene klopjacht op het booze dier de
eenig afdoende remedie. Ditmaal zagen, we
verheugender tooneel: bloemen werden aan
gedragen voor wie zich bijzonder hadden
onderscheiden. Naast Truus Krijnen ontving
allereerst mevr. Krijnen een rechtmatig deel
in de hulde, terwijl ook de heer en mevrouw
Hensen niet werden vergeten.
„The rascals" waren heel den avond on
misbaar en verdienen voor hun slagvaardig
heid een groote pluim.
G. J. KALT.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Ct«. per regel
in de verzorging van het uiterlijk zal dik
wijls aan iemands innerlijke waarde te kort
doen. U zelf zult ook wel eens beïn
vloed zijn geweest door een goed of slecht
verzorgd uiterlijk. Wat staan bijvoorbeeld
scheef geloopcn hakken afschuwelijk, ra
onwillekeurig gaat men toch den dragee
daarnaar beoordcelen!
Draagt daarom Berson gummi hakken: rij zijn
het behoud voor uwe schoenen en u zult cr
steeds keurig
uitzien zonder
ooit voor
slechte critiek
behoeven te
vree zen.
PROTESTMEETING DER AMSTERDAMSCHE
ARBEIDERS TEGEN BEHANDELING DER
ZIEKTEWET.
De besturen van de Federatie Amsterdam
der S.DJV.P. te Amsterdam en van den Ani-
sterdamschcn bestuurdersbond hadden Zon
dag in Carré een protestmeeting belegd naar
aanleiding van de in dc Tweede Kamer in
eerste lezing behandelde ziektewet.
De heer S. R. de Miranda sprak bij het
openen van de bijeenkomst zijn groote blijd
schap over deze zeer talrijke opkomst uit.
Het woord was hierna aan het lid der
Tweede Kamer, mevrouw Suze Groeneweg,
die in het bijzonder sprak over het belang
dat de vrouwen bij de ziektewet hebben.
Spr. zeide dat de behandeling van deze wet
voor haar is geweest een sjaaltje politiek van
de minst mogelijke kwaliteit; zij kan niet
ontkomen aan den indruk, dat de rechter
zijde haar houding jegens de vrouwen heeft
laten beïnvloeden met het oog op de komen
de verkiezingen.
Hierna sprak de voorzitter van het Neder
landsch Verbond van Vakverenigingen E.
Kupers.
De heer Kupers betoogde dat beloften, In
dertijd aan de arbeidersklasse gegeven, ge
schonden zijn. Vooral de arbeiders der zwak
ke ondernemingen, wier levensstandaard toch
reeds zoo laag is. zullen de dupe worden van
de nieuwe regeling. Als minister Slotemaker
de Bruine gedurfd had. zou hij van deze
Ziektewet alles hebben kunnen maken wat hij
wilde. Met hetgeen thans bereikt is. zal een
unificatie van de sociale verzekeringen niet
mogelijk zijn.
De vergadering nam ten slotte een motie
aan, welke gezonden zal worden naar da
voorbereidende ontwapeningscommissie van
den Volkenbond te Genève. In deze motie
wordt de wensch uil gesproken, dat deze com
missie met haar arbeid de moest vruchtbare
resultaten bereiken zal en de hoop geuit,
dat het ideaal van algeheele ontwapening
eenmaal zal worden verwezenlijkt,
