Cadum
Zeep
H. D. VERTELLINGEN
FLITSEN
LOTTGERING
Gr. Houtstraat 5a
Een èezende Md
STADSNIEUWS
FEUILLETON.
HET MEDAILLON VAN
LORD STAIR
HAARLEM'S DAGBLAD
DINSDAG 2 APRIL 1129
VIERDE BLAD
(Nadruk Ter boden; auteursrecht voorbehouden.)
door CORRY DOMMERING.
Het Onweer
Een man liep door de eenzame wijken van
Nagasaki. In gedachten verzonken, drentel
de hij langs de popperige winkeltjes in ae
smalle straten die meer geleken op armoedi
ge sloppen. De man was ongeveer veertig
jaar, maar zijn gelaat met diepe groeven om
ooghoeken en mond, leek ouder en zijn ge
stalte had de jeugdige veerkracht geheel
verloren.
De Siberia Naru lag geankerd voor de
haven van Nagasaki en de passagiers wa
ren aan wal gegaan met een klein motor
bootje. Hier en daar verstoorde een onge
woon geluid van vroolijke stemmen de droef
geestige stilte van het stadje de Japa-
neesche-vrouwtjes keken nieuwsgierig uit
haar winkeltjes en de mannen haastten zich,
hun schildpadwaren te koop aan te bieden.
Maar het was alsof niemand den eenza
men wandelaar durfde te storen. Hij liep
voort zonder ergens op te letten of eenige
belangstelling te toonen in de wegen die
hij ging. Tot hij opeens, met een vaag gevoo1
van de nabijheid van iets bijzonders, staan
bleef en opkeek. Zijn voet stootte tegen
steen, en, zonder eigenlijk te weten waarom
hij het#deed, liep hij de breede terrassen op
van een grooten tempel en trad de hei
lige poort binnen.
Nog veranderde de uitdrukking van zijn
gelaat niet, en de staalgrijze oogen vestigden
zich op het altaar en den priester in zijn
kleurig gewaad. Een gegons van eentonige
stemmen vervulde de ruimte waar vele Ja
panezen eerbiedig geknield lagen op den
grond.
Het leek wel alsof deze in zichzelf gekeer
de man door een onverklaarbare aantrek
kingskracht naar dezen tempel was gedre
ven. Hij luisterde naar de stem van den
priester en de korte klanken, die hij niet be
greep, hadden een wonderlijken invloed op
hem, terwijl de gebeden, die hij niet ver
stond, den weg vonden naar zijn hart. Lang
zaam boog hij het grijze hoofd.
Toen plotseling, werd hij opgeschrikt door
een donderslag die weerkaatste tegen de
wanden van den tempel. Even kwam er een
kleine bewegüig in de knielende menschen
en zweeg de stem van den priester, maar de
gewijde rust was spoedig weer hersteld
Een hevig onweer barstte los, het felle
licht viel naar binnen en de man rilde. Hij
bedekte het gelaat met de handen en zijn
vingers beefden. Toen een bliksemstraal fel
neerschoot dicht bij de plaats waar hij stond,
zonk hij op de knieën, machteloos en gebro
ken, Lang, heel lang bleef hij zitten in die
houding en de beelden van het verleden gin
gen meedoogenloos aan hem voorbij
Daar was zijn studeervertrek in het oude
Indische huis, zijn geliefde boeken waaraan
hij dag en nacht gewerkt had. Hij was er om
ringd door al zijn vrienden met wie hij mee
geleefd had in'hun lijden, hun liefde en hun
vreugde de vrienden die zijn boeken
maakten tot meesterwerken. En het gewone
dagelijksche leven was aan hem voorbijge
gaan, de dag werd nacht en de nacht werd
daghij zag niet hoe langzaam maar ze
ker het geluk uit zijn huis ging en zijn jonge
vrouw stil en verdrietig werd hij merkte
niet hoe de dag verduisterd werd door haar
tranen en de nacht verstoord door haar rus-
telooze gedachten.Hij werkte koortsach
tig aan zijn boek en had voor niets en nie
mand tijd en belangstelling.
En toen was plotseling het vreeselijke ge
beurd, dat zijn leven verwoestte. Het was
juist zoo'n dag als deze een drukkend
wanne tropendag, die eindigde in een zwa
re onweersbui. De bliksem flikkerde fel en
alles in huis was doodstil. De bcdieirden wa
ren In de bijgebouwen gevlucht Olivier
Manders liep onrustig in zijn werkkamer
heen en weer tot plotseling, tegelijk met een
hevigen donderslag, een gil weerklonk.
Even later snelde Wirdjo, de huisjongen,
door den plasregen naar den dokter aan den
overkant om even later met hem terug te
keeren.
Op den vloer lag Olivier Manders de
bliksem had hem het licht in zijn oogen ont
nomen en daarmede was tevens zijn geluk
verdwenen
Eenigen tijd later, toen hij weer in zijn
werkkamer zat en zenuwachtig een vel pa
pier tusschen zijn vingers verfrommelde,
werd zijn aandacht getrokken door stemmen
in de achtergalerij. Eerst lette hij er niet op,
wetende dat daar zijn vrouw was met Leo
Bichet, hun beider vriend. Maar de deur
stond op een kier en hij moest wel hooren
wat er gesproken werd of hij wilde of niet.
De prop papier gleed uit zijn hand en op
zijn gelaat teekende zich een groote twee
strijd. De blinde oogen zochten in de rich
ting van het geluid en de groote gestalte ver-
•hief zich in zijn stoel, maar het was alsof
een plotselinge machteloosheid hem terug
duwde en hem dwong verder te luisteren. In
de achtergalerij was Mia, zijn vrouw, terwijl
Leo Bichet haar in zijn armen hield en naar
hoofd tegen zijn schouder vleide.
„Mia, wees sterk, hij heeft je zoo noodig.
Bedenk dat het de schuld van zijn werk was
dat hij jou verwaarloosde, hij was eigenlijk
niet meer dan een groot kind, onnadenkend
in alles wat zijn gewone leven aanging. En
wat is hij nu? Een nog grooter kind temid
den van het ruwe leven een hulpeloos
kind, dat verzorging behoeft. Onze liefde zal
nog mooier worden door het offer dat wij
beiden ervoor brengen moeten. Je gaat nu
met hem naar Holland om hem te laten be
handelen, en denk eens aan kind. hoe hij
dan, indien de operatie lukt, het leven aan
vaarden zal en hoe zijn dankbaarheid jou
aan hem terug zal geven. Door zijn leed zal
hij jou weten te waardeeren daar ligt je
taak, Mia, bij den man die je noodig heeft en
ikik zal gelukkig zijn in het heerlijke
weten dat een vrouw als jij mij liefheeft. Ge
loof me, als je met je man terugkomt in
Indië zullen wij sterk zijn door het offer dat
wij brachten, want we zijn in de wereld om
te dienen en niet om te eischen
Het onweer nam af langen tijd nadat
de dienst in den tempel was geëindigd, be
trad de eenzame bezoeker de steenen terras-
Nagasaki terug naar de kade. Het was don
ker geworden en de passagiers waren allen
reeds aan boord, maar het leek alsof de
wandelaar geen haast had cm den wal te
verlaten.
Op een stille plaats, waar ver in den om
trek niemand te bespeuren was, stond hij
stil en staarde voor zich uit over het bree^~
water. In de verte lag de Siberia Maru in een
zee van licht. Hij dacht aan de woorden
voorbijgaande schepen in donkeren nacht.
en een traan gleed over zijn gezicht. Daar
aan boord was zijn vrouw zijn lieve ver
zorgster, die dag en nacht zich voor hem op
geofferd had tijdens zijn ziekte, en hij hoor
de in zijn binnenste de woorden van zijn
vriend, Leo Bichet: „Mia, wees sterk, hij
heeft je zoo noodig
En nu waren ze weer op weg naar Indië
na een mooie reis door Amerika en zouden ze
de afgebroken draden van hun leven weer
ter hand nemen, maar hij vroeg zichzelf af
of ze ooit weer samengevoegd zouden kunnen
worden. Leo Bichet en Mia, zij hadden elkaar
lief zooals hij en Mia elkander niet lief kon
den hebben met schrijnende zekerheid
kwam die gedachte in hem op en liet hem
niet meer los. Zijn leven was gebroken
het gezicht dat hem teruggegeven was, zou
niet anders dan een pijniging worden.
Geen geluid verbrak de stilte, er was niets
dan het zacht kabbelende water dat tegen
de kade klotste. Olivier Manders vestigde
langen tijd zijn blik op het verlichte schip,
toen zei hij duidelijk en langzaam: „Vaar
wel Mia en word gelukkig, wij zijn hier te
recht om te offeren en niet om te eischen.
vaarwel.
De kringen in het water sloten zich dich
ter en dichter en losten zich op.
LEZING OVER AFRIKA.
De Nederlandsche Zuid-Afrikaansche Ver-
eeniging houdt op Woensdag 10 April een
bijeenkomst in de Industrieele Club te Am
sterdam, waar de heer G. Seubring uit Haar
lem een lezing zal houden.
De heer Seubring heeft Afrika te voet be
reisd, vertoefde langen tijd onder de neger
stammen van midüen-Afrika en heeft be
langrijke onderzoekingen op geologisch,
ethnografisch en folkloristisch gebied ver
richt.
NATIONALE VROUWENRAAD
Burgemeester en Wethouders zullen op
Donderdag 11 April, des namiddags ten half
vijf ure, officieel ten Stadhuize ontvangen
den Nationalen Vrouwenraad van Neder
land, in verband met zijne alhier te houden
30e algemeene vergadering. De raadsleden
zijn daarbij uitgenoodigd.
SPEELTUIN V EREENIGING
„FLORA".
Zaterdagmiddag vierde de Speeltuinver-
eeniging „Flora", gevestigd in de bloemen-
buurt achter de Leiaschevaart bij de Pijls
laan, haar voor jaarsfeest, waaraan niet min
der dan driehonderd kinderen deelnamen.
Te drie uur verzamelden de kinderen zich
op het pleintje op den hoek van de Van Oos
ten de Bruynstraat en de Karei van Mander-
straat. Onder 't zingen van het clublied trok
de groote stoet, begeleid door bestuursleden
en een groot aantal ouders, door verschillen
de straten naar het schitterend onderhouden
terrein, door de aardige woningen omgeven,
waar de kinderen zoo veilig en zoo rustig
kunnen spelen. Ter eere van dit feest woei
aan den ingang de vlag.
De voorzitter de heer A. van Viersen, sprak
de openingsrede uit. Hij schetste de groote
waarde van de vrije lichaamsbeweging door
de kinderen in de open lucht. „Een kind
moet kunnen spelen," zei hij, „wil het later
lichamelijk goed toegerust den strijd om het
bestaan kunnen voeren. Ik roep de ouders op
om zich in dienst van de jeugd te stellen.
Geeft ons twee uur per week van uw vrijen
tijd, dan zullen wij zorgen, dat zij goed voor
de jeugd worden besteed. Hier geldt de leus:
„op voor de belangen van het kind!"
De heer Van Viersen sprak tenslotte den
wensch uit. dat de aanwezigen een aangena-
men middag zouden hebben. Hiermede ver
klaarde hij het feest voor geopend.
Begonnen werd met de opvoering van het
stukje: „De Acrobaten", door eenige kinde
ren der leden heel aardig gespeeld.
Nadat de kinderen op versnaperingen wa-
-ren onthaald werd begonnen met vèrsprin-
gen en zakloopen. Vooral het laatste ver
wekte niet weinig hilariteit.
De kleinste kinderen mochten geblinddoekt
hun vaardigheid toonen in het doorknippen
van touwtjes, waaraan een reep chocolade of
een zakje Paascheieren gebonden was.
De grootste attractie van den middag was
wel de vertooning van de poppenkast, waar
bij ook weer kinderen van de leden met groot
enthousiasme de rollen van Katrijntje, Jan
Klaassen en van den politieagent vertolkten.
Wat werd er smakelijk gelachen toen deze
drie personen aan het slot in de turfkist wer
den gestopt.
Een ware veldslag werd geleverd door het
aantal kinderen, dat aan het laatste num
mer van het programma, het turfrapen,
deelnam. Eerst na zwaren strijd werden de
prijzen bemachtigd.
Te half zeven gingen de kinderen en lei
ders weliswaar vermoeid, maar toch ten noog-
ste voldaan naar huis.
In elke wijk van groot-Haarlem zulk een
speeltuinvereniging en we hooren nooit
meer van straatschenderij.
WAT DE SPAARNESTICHTING DJ 1028
DEED.
Verschenen is het Jaarverslag over 1928
van de „Spaarne-Stichting", de afdeeling
Haarlem van de Centrale Vereeniging tot be
hartiging van de maatschappelijke belangen
van zenuw- en zielszieken. Hulde wordt ge
bracht aan den 1 October afgetreden leider
van het consultatiebureau der vereehiging,
tevens haar secretaris (dr. W. Beyermanï,
die benoemd is tot directeur van het St.
Joris-Gasthuis te Delft. Hij heeft het con
sultatiebureau gemaakt tot een vraagbaak,
voor hen. die medisch-deskundigen en maat-
schappelijken steun en raad vragen voor die
zenuw- en zielszieken, die niet meer in een
inrichting verpleegd worden. In 1928 werden
evenals het vorig jaar 51 nieuwe gevallen in
geschreven, waaronder 30 vrouwen en 21
mannen. Meermalen gelukte het voor de pa-
tienten geschikt werk te vinden. In Juni
1928 verhuisde het bureau met den Genees
kundigen Dienst van den Papentorenvest
naar Kenaupark 6.
Kleine geldelijke ondersteuningen werden
verstrekt uit de beperkte middelen der ver
eeniging. Met dankbaarheid wordt herinnerd
aan een namiddagthee ten huize van me
vrouw NienhuisVersteeg, waarbij ver
schillende kunstenaars hun medewerking
verleenden en die ruim 900 opbracht.
Veranderingen in het bestuur der Spaarne-
Stichting hadden plaats door de benoeming
van J. v. d. Spek, zenuwarts te Heemstede
tot bestuurslid en door vervanging van dr.
W. Beyerman in zijn functies door R. A. Mees,
arts te Santpoort.
Het verslag sluit met een uiteenzetting van
doel en werkwijze der stichting.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Cts. per r
("gf" EN*-' iuillu I Uü
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1418
HET BEURSGOKJE
Vader belt na lang
gepeins een make
laar op en geeft last
tot aankoop van 10
aandeden Nationale
Knoopsgaten Indus
trie
voelt ach het eerste
moment opgelucht
door ae genomen be
slissing en steekt
een sigaar op
loopt naar het raara
en vraagt zich af. of
hij ze niet met wat
zeduld een paar pun
ten lager had kun
nen krijgen
besluit, dat hij het
uit zijn gedachten
moet zetten en zich
op zijn werk conccn-
trecren
teekent een brief en
vraagt zich af hoe
het nu op de effec
tenbeurs zou gaan
vertelt zim typiste
'-.t hij even een ssa-
kelijk bezoek moet
brengen
i loopt in de richting
van de effectenbeurs
vol bange voorgevoe
lens
gaat naar het kan
toor van zijn make-
'uar en hoort dat
Nationale Knoopsga
ten onverouderd op
26 staan.
(Nadruk verboden.)
GUNNING.
B. en W. van Haarlem brengen ter kennis
dat.: Perceel I. Het bouwen van een gemak
huisje met buffet aan het Kennemerplein
te Haarlem en Perceel n Het verrichten
van glas- en verfwerksn ten behoeve van
het in perceel I bedoelde gemakhuisje, door
hen is gegund als volgt:
Perceel 1 aai. G. Hetem Jr., te Haarlem
voor 3.995; en perceel II aan J. G. H.
Fengler te Haarlem voor 310.
MERCURIUS.
Dezer dagen waren de leden der afdeeling
Haarlem van bovengenoemden bond in een
der zalen van „Brinkmann" weder ln verga
dering bijeen. O.a. werd de voorlooplge be
schrijvingsbrief voor de jaarlijksche bonds
vergadering, die dit jaar op 8 en 9 Mei a.s.
te Amsterdam zal gehouden worden, be
handeld.
De voorzitter de heer G. van Eek, werd
candidaat gesteld in een der vacatures die
dit jaar in het bondsbestuur komen. Er
werden nog enkele voorstellen van internen
aard geformuleerd, die nog aan den déflnl-
tieven beschrijvingsbrief zullen worden toe
gevoegd.
Bij de ingekomen stukken waren weder
enkele formulieren van nieuwe leden, zoodat
met genoegen kon geconstateerd worden dat
de afdeeling steeds in groei toeneemt.
DE 1 MEI-VIERING
's Morgens naar GroenendaaL
Het bestuur van den Haarl. Bestuurders
heeft van het gemeentebestuur van Heem
stede een toestemmend antwoord ontvangen
op het verzoek om op 1 Mei des ochtends in
het wandelpark Groenendaal eenige dansen
door de A. J. C. te mogen uitvoeren met mu
ziekbegeleiding. Hierdoor is dus thans vast
gesteld dat de ochtendwandeling dit jaar
naar Groenendaal zal zijn.
REDE PROF. DR. G. WISSE.
Prof. Wisse zal a.s. Vrijdag een rede uit
spreken in de Chr. Geref. Kerk aan de Raaks
en wel over „Petrus in de Gevangenis en He
rodes in het Circus".
EEN CONCERT IN DE GEVANGENIS.
Door het Leger des Heils werd Goeden
Vrijdag in de gevangenis een pathéfoon -
uitvoering gegeven van gewijde muziek. Een
zangkoor uit Amsterdam zorgde voor goede
afwisseling.
De directeur der strafgevangenis sprak
een woord van dank. De tevredenheid der
hoorders bleek wel uit het applaus aan het
einde der uitvoering.
Door de fa. His Masters Voice, Anegang,
werd kosteloos een groote pathéfoon in
bruikleen gegeven.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 «nU
per regel.
Stofzuigerhuis MA ER TENS
BAKTELJORISSTRA AT 16
TELEFOON N'O. 10756
APEX STOFZUIGERS F 90.-
voor Stoomen, Verven
Persen en Stoppage
TELEFOON 10771
en mooie teint
hanöt óeheel af
van de zeep die
U èebruikt.
Geen betere zeep
hiervoor dan
Een hard stuk
zeep.dat tot het
laatste vliesje
éebruikt kan
worden
Naar het Engelsch van
CHARLOTTE M. BRAME.
20)
Wees voorzichtig, een ongelukkig huwe
lijk kan een heel leven bederven, zelfs al
zijn er de schitterendste vooruitzichten. En
bovendien, jullie kennen elkaar pas zoo
kort.
Liefde op het eerste gezicht duurt het
langst. Alle ware liefde- komt als een electri-
sche schok. Ik zal nooit iemand anders lief
zijn.
Wat zegt Ethel?
Ethel denkt er precies zoo over als ik!
U kunt u zelf veel verdriet besparen door
uw toestemming te geven. Het is toch nut
teloos te trachten ons te scheiden. Ik zou door
het vuur gaan voor Ethel. Waarom wilt
u ons nog een jaar langer gescheiden hou
den?
Je bent de onstuimigste jongeman dien
il" ooit ontmoet heb, was Lord Stair's ant
woord. Maar ik moet eerst met Ethel
spreken.
Hertog Tulke van Neath was een der beste
partijen" in heel Engeland, jong, knap en
enorm rijk; hij was eigenaar van Neath
Castle, een van de mooiste landgoederen
van Engeland, aan de witte kust van Kent,
verder bezat hij Blackwood Hall in Cum
berland, een mooie moderne villa op het
eiland Wight en een kasteel in het Zuiden
van Frankrijk. Hij had een fijn gezicht, met
heldere diep-blauwe oogen, donkerbruin haar
en gezonde kleur en hij was flink gebouwd.
Hij bezat een goed verstand en een warm
hart.
Maar hij was ook trotsch; trotsch op zijn
afkomst en den Ylekkeloozen naam van zijn
geslacht.
De markiezin van Holte had getracht hem
te winnen voor haar jongste stiefdoenter
maar zonder succes.
De jonge hertog was doordrongen van zijn
verantwoordelijkheid en zijn plichten tegen
over zijn pachters en zijn onderhoorigen en
het was altijd zijn ideaal geweest een vrouw
te krijgen, die hem bij de vervulling xan die
plichten zou kunnen helpen
Maar toen hij Ethel gezien had, vergat hij
alle andere overwegingen. Hij wilde haar
winnen, omdat hij haar liefhad; niet om
steun te hebben in zijn werk.
In het begin had Ethel hem slechts weinig
aangemoedigd; ze wilde vrij zijn en van het
leven genieten, zei ze, ofschoon zij den
jongen man wel heel sympathiek vond.
In Juni was hij op Oakcliff gekomen.
Ik moest komen, zei hij, den avond van
zijn komst. Je weet niet wat het is, zoo
naar iemand te verlangen, dat zonder haar
het leven leeg is en de dagen wel jaren schij
nen, zei hij.
Neen, zei ze glimlachend, dat gevoel
ken ik niet.
Dus je hebt nooit echt van iemand ge
houdendus je hebt me nooit gemist?
Dat heb ik niet gezegd. Het is waar.
dat ik nooit iemand heb liefgehad, maar ik
heb jou toch wel een beetje gemist!
Waarom „een beetje"? Als je me gemist
hebt, Ethel, zeg dan dat je me heel erg
gemist hebt. Miste je me werkelijk? O, als
het niet waar is, dan is het wreed om het
te zeggen. Je moet nooit met me spelen, zei
hij dat zou ik niet kunnen verdragen.
Daarvoor houd ik veel te veel van je, Ethel.
Ze was heel rustig en ernstig geworden. De
zon was al ondergegaan, enkele sterren
werden al zichtbaar, ofschoon in het Wes
ten de pracht van den zonsondergang nog
niet geheel verbleekt was.
Je weet niet wat het is, ging hij voort
te voelen dat je leven ligt in de hand van
een ander mensch. In jouw kleine, blanke
hand ligt mijn leven. Wat zul je doen Ethel?
Je maakt me bang, zei ze.
Ik zeg je dit, omdat ik voel, dat ik nooit
iemand anders zal liefhebben en dat mijn
leven geen waarde meer heeft als jij niet
van me houdt. Ik heb alles lang overdacht.
Als jij zegt dat je niet van mij kunt houden,
ga ik weg uit' Engeland. Ik zou het niet kun
nen aanzien dat een andere man je van mij
zou afnemen. Het eenige wat ik van je
vraag, is of je wilt probeeren van me te
houden.
In haar zuiveren eenvoud antwoordde zij:
Dat wil ik wel beloven.
Dus je wilt je best doen van me te hou
den en als je weet dat je van me houdt, dan
wil je mijn vrouw worden?
We moeten eerst heel zeker zijn van het
eerste, voor we kunnen praten over het
tweede.
Hoe lang zal het duren vóór je het weet
Ethel?
Dat kan ik niet zeggen.
Zul je een jaar noodig hebben, of een
maand of een week of een dag?
Ik heb er geen idee van. antwoordde ze.
Y.ril je nu dadelijk beginnen er over te
denken Ethel? vroeg hij onstuimig.
Ja, zei ze eenvoudig.
HOOFDSTUK XXVII.
Toen de jongeman wist dat ze hem lief
had, drong hij er op aan, dat het huwelijk
onmiddellijk zou plaats hebben, maar dit
bleef ze standvastig weigeren. Ze wilde nog
niet aan een huwelijk denken. Maar ze had
te maken met een karakter en een wil, die
sterker waren dan de hare. Voordat de eerste
week van Juli voorbij was, had ze hem be
loofd zijn vrouw te- worden, als haar vader
zijn toestemming gaf. Lord Stair wilde eerst
met haar spreken en liet' haar roepen. Zij
kwam binnen een beetje onzeker en schuw.
Lord Stair's gedachten gingen terug naar
den dag waarop hij Cyril Nairne had ge
vraagd, hem zijn dochter tot vrouw te geven
en de oude musicus gezegd had dat zij nog
een kind was. Nu was zijn beurt gekomen.
Het scheen hem nog zoo kortgeleden, dat hij
daar had gestaan in de aardige kamer van
Inisfail.
Lord Stair sloeg zijn arm om Ethel heen en
trok haar naar zich toe.
Ethel, begon hij. Ik wil weten hoe jij
denkt over een heel belangrijk onderwerp.
Zij boog het hoofd en kuste haar vader.
De hertog vraagt me jullie huwelijk te
willen bespoedigen. Hoe denk jij er over?
Papa, ik heb geen oogenblik vrede ge
kend, sinds ik hem beloofd heb met hem te
trouwen, zei zij nerveus.
Ons huwelijk moet zoo spoedig mogelijk
plaats hebben, mengde de jongeman zich in
het gesprek, ik weet dat jc nog jong bent,
Ethel, maar is niet juist de jeugd niet dc
meest geschikte tijd voor het geluk? Waarom
zou je me tot Kerstmis willen wegsturen. Ik
zal me diep ellendig gevoelen en zoo wreed
kun je niet zijn, dat je dat zou willen. Laten
wc nu trouwen, nu, in de heerlijkheid van
zon en bloemen. Zeg ja, Ethel!
Zij zwichtte voor zijn aandrar^r. Hot hu
welijk werd bepaald in Augustus.
Vader, vroeg Ethel nog dienzelfden
avond. U zei dat moeder zooveel van me
hield. Heeft ze ooit met u over mijn later le
ven gesproken?
Lord Stair voelde een steek van pijn in zijn
hart, toen hij bedacht, hoe weinig hij eigen
lijk met Marguerite bad, gesproken, hoe hij
zich ha dopgesloten met zijn boeken en zijn
jonge vrouw had verwaarloosd.
Ik herinner het me niet, lieveling. Je
was toen nog zoo klein.
Denkt u, dat ze van Fulke zou houden?
Ik ben er zeker van, dat. je moeder veel
van hem zou hebben gehouden.
Dat stelde haar tevreden.
Zou ze erg blij zijn geweest dat ik her
togin word? vroeg ze weer.
Je moeder was heel eenvoudig, maar
misschien was ze toch wel blij geweest ons
„Zonnestraaltje" als hertogin te zien'.
Die zelfcle week nog werd begonnen met
de voorbereidingen voor het huwelijk. Het
zou voltrokken worden In de groote oude
kerk in Clifft, waar ook het familiegraf van
de Stairs was.
De couranten gaven berichten over het
aantal bruidsmeisjes. De huwelijksgeschen
ken de juweelen die de jonge hertogin zijn
bruid gegeven had en al de details van dit
aristocratische trouwfeest werden gretig ge
lezen en besproken.
De plechtigheid zelf was, volgens de berich
ten buitengewoon indrukwekkend geweest.
Ethel bloeiend als een blanke bloem in haar
roomwit bruidstoilet met de beroemde Neath-
diamanten, de oude kerk vol bloemen en
muziekgedrulsch.
(Wordt vervolgd.)
