n nteuuie
Japon 1
H. D. VERTELLINGEN
STADSNIEUWS
FEUILLETON.
Helen's Juweelen
HAARLEM'S DAGBLAD
WOENSDAG 8 MEI 1929
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden.)
De blinde Profeet van Kaliboegoer
door CORRY DOMMERING.
De oude blinde Inlander van Kaliboegoer
prevelde echige onverstaanbare woorden.
Om hem heen stond een groep mannen en
vrouwen die hun huisjes in den kampong
verlaten hadden om naar den ouden Salimin
te luisteren. Het liep tegen den avond en
dc donkere schaduwen der bopmen vielen
spookachtig op de vervallen kamponghutjes
waar hier en daar een klein petroleumlampje
de venstertjes verlichtte.
Aan den ingang van den kampong, bij den
igrooten weg, waar dagelijks vele auto's pas
seerden, zat van den vroegen morgen tot
den laten avond de blinde bedelaar. Over
zijn gelaat met de gesloten oogleden lag een
glans van berusting en hij scheen zoo in
zichzelf gekeerd, dat, wanneer een kleine
gif in zijn magare, opgeheven handen werd
gelegd, geen spier van zijn gezicht vertrok.
Hij leek meer op een ouden wijsgeer, in me
ditatie verzonken, met zijn ingevallen wan
gen, diepe oogholten en rimpeloos voorhoofd,
dan op een eenvoudigen bedelaar. Alleen
wanneer hem zijn bordje rijst met sambal
werd gebracht, bewogen even zijn lippen in
den dunnen baard en het was niet anders
dan met grooten eerbied dat Salimin, die in
den kampong de profeet genoemd werd, dooi
de Inlanders werd behandeld.
Den geheelen dag, behalve in den regen tijd,
zat hij onder den waringinboom en trok zich
tegen den avond terug in zijn huisje waar hij
het opgehaalde geld verdeelde onder diege
nen die meer levensbehoeften hadden dan
hij.
De kampong grensde aan de badplaats Kali
boegoer die vrij druk bezocht werd. Feitelijk
was deze badplaats niets anders dan een
r ndiepe vijver waarin kleine eilandjes ver
spreid lagen die geheel waren bedekt met
de zware wortels van oude boomen. Een
dicht bladerendak vormde een heerlijke be
schutting tegen de heete zonnestralen, waar
door het water steeds koel bleef. Volgens een
oude legende hadden de berggeesten deze
plaats in hun bescherming genomen en zij
werd dan ook door de Inlanders als heilig
beschouwd.
Het was een van die stille, mystieke avon
den waarin geen blaadje van de boomen be
woog en de aarde nog den brandenden zon
negloed van den middag uitstraalde. Henk
Faber, die juist de badplaats had verlaten en
op het punt stond, in zijn auto te stappen,
werd tegengehouden door zijn vriend, die
zijn aandacht vestigde op de ongewone
groep aan den ingang van den kampong.
„Wacht even, de oude Salimin is aan het
woord. We moeten deze gelegenheid niet
voorbij laten gaan en eens hooren wat de
oude te zeggen heeft".
Henk Faber schudde zijn hoofd„Ik
voel er niet veel voor, Harry, ik zit liever in
mijn lichte voorgalerij in een rieten schom
melstoel. Op jou, als oud Indischgast, ma
ken dergelijke dingen niet zoo'n indruk als
op mij en ik moet je eerlijk bekennen dat ik
er niets nieuwsgierig naar ben om te weten
wat die blinde man heeft te beweren. Zooals
je zelf zegt, is 't nooit veel goeds, dus opwek
kend zal het zeker niet zijn". Hij keek eens
naar de lange gestalte tegen den achter
grond van hooge palmboomen en vervallen
hutjes die in het schemerdonker zwarte
spookschaduwen geleken. Er was iets boven
natuurlijks in en hij huiverde onwillekeurig.
Toch ging er een zekere bekoring van uit,
een onweerstaanbare aantrekkingskracht die
zijn tegenzin overwon en hem dwong, zijn
vriend te volgen die zich reeds naar den
kampong begeven had.
Een kleine jongen met een naakt, rond
buikje, keek hem met zijn zwarte oogen
aan en fluisterde: „Wat Salimin zegt, Is
waar, toeanHij stopte het kind een
paar centen in zijn handje, waarna het zon
der dankje onhoorbaar wegsloop en in den
kampong verdween.
Rechtop tegen den stam van den warin
ginboom, stond Salimin zijn lange lichaam
leek nog magerder in het losse baadje dat
van zijn smalle schouders hing en de
strakgespannen sarong die zijn uitgeteerde
heupen omsloot. Zijn anders bewegingloos
gezicht scheen op te leven, het gewelfde
voorhoofd was gerimpeld en de gesloten oog
leden trilden. De handen met de lange dunne
vingers, bewogen zich onrustig en af en toe
hief hij de armen op en maakte een wijd
gebaar.
Het werd donkerder en donkerder de
petroleumlichten in de huisjes flikkerden en
de schaduwen rondom werden grooter. De
slem van den ouden man was het eenige ge
luid dat de stilte verbrak.
Een oogenblik was 't alsof een golf van
onrust zijn woorden zou verstoren, maar
even later was het weer stil, doodstil en de
stem die nauwelijks beefde, ging voort:
„En voor de nacht verstreken is, zal een
groote brand de boomen verschroeien en de
wind zal komen en de vlammen verspreiden
over den kampong. De groote berggeest is
vertoornd, want diep in de aarde is het vuur
gedoofd, en hoe hij ook tracht, haar te doen
beven opdat zijn dienstknechten zich kun
nen verlustigen aan het spel der vuurzee
zijn kracht' is verbrokenZie, hij zweeft
in het rond en zoekt een prooi om zich te
wreken, er is strijd in zijn oogen en reeds
zwaait hij met zijn brandenden fakkel die
de bladeren der boomen doet verschrompe
len. En voor het middernacht is, zal hij zijn
dienstknechten in den vijver van Kaliboe
goer bijeenroepen en den kampong doen op
gaan in de vlammen van zijn wraak".
Een doodsche stilte volgde op deze woor
den. De Inlanders stonden onbeweeglijk en
staarden naar den blinden profeet alsof zij
nog eenig heil van hem verwachtten na de
ongelukstijding die hij gebracht had. Maar
de oude man verroerde zich niet meer, zijn
gelaat was verstard en hij hield de lippen
stijf opeengeklemd. Alleen de magere schou
ders waren iets meer naar voren gebogen als
droegen zij een te zwaren last. Plotseling be
gonnen en een paar vrouwen te huilen en lie
pen hard weg, de kleine kinderen met zich
meetrekkend en een oogenblik later was de
plaats verlaten. Salimin strompelde naar zijn
huisje en de mannen stonden hier en daar
in groepjes en spraken op fluisterenden toon
met elkander, terwijl het geluid van een zich
verwij derenden auto de gespannen, drukken
de atmosfeer als het ware scheen te verbre
ken.
Het was bijna middernacht. De Inlanders
hadden den kampong vol vrees verlaten,
maar Salimin was in rustige afwachting
achtergebleven. Hij had zijn oude plaatsje
aan den voet van den waringinboom opge
zocht en als iemand hem trachtte over te
halen, te vluchten, dan schudde hij zijn
oude hoofd en antwoordde: „Breng u in vei
ligheid en laat mij met rust ik weet het.
wanneer gij allen veilig zijt, zal de toorn
van den berggeest zich tot mij keeren. Ik
heb mijn plicht gedaan en u gewaarschuwd
by Allah ligt mijn belooning en waarom
zou ik dus vreezen? Ik ben oud en bereid
om te sterven".
Er was niemand die hem meer durfde sto
ren diep verzonken in gebed wachtte hij
af
Over de aarde kroop het vuur en kronkelde
zich als booze slangen om de boomen van
den kampong, 't Licht van de vuurzee ver
spreidde zich ver in den omtrek en onheil
spellend knetterden de vlammen in de stilte
van den nacht
De badplaats was wonder boven wonder
gespaard gebleven en menschenlevens vielen
niet te betreuren, doch de oude, blinde pro
feet van Kaliboegoer had voor het laatst ge
sproken.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
i 60 Cts. per regel.
M i- -hu*
JgL. /iy
REDDINGSHAKEN
De voorzitter der Haarlemsche Reddings
brigade schrijft het volgende:
De reddingshaken hebben in den afgeloo-
pen winter hun bestaansrecht ten volle be
wezen; niet minder dan 15 menschenlevens
zijn in Haarlem daarmee behouden geble
ven. En toch bereiken me weer berichten
van grove onnadenkendheid en zorgeloos
heid. Een lid der reddingsbrigade meldt me,
dat hij j.l. Zaterdagavond, omstreeks 11 uur
in de Pijlslaan den reddingshaak vond, be-
hoorende bij de Schouwtjesbrug. Bij onder
zoek bleek, dat een volwassene den haak
had gehaald om zijn in de sloot geraakte
tasqh op te vlsschen en tot dank voor het
gebruik hem neerwierp op den weg! Dat een
denkend mensch zoo handelt, komt mij on
begrijpelijk voor.
Het tweede geval betreft jongens, die kort
geleden den reddingshaak, behoorende bij de
Leidsche brug, gebruikten als vaarboom om
een zolderschuit voort te bewegen. Jongens,
gebruikt de reddingshaken toch niet als
speeltuig! Het kan gebeuren, dat het leven
van moeder, vader, zusjes of broertjes af
hangt van de aanwezigheid van een red
dingshaak. Bij eenig nadenken zal je de ge-
gi-ondheid inzien van mijn verzoek: „Spaar
de reddingshaken!"
HAARLEMSCHE KAMER VAN
KOOPHANDEL
Gouden medaille aan de stad
Madrid Kolksluis te voormalig
Spaarndam voorloopig buiten
gebruik. Benoeming nieuwe
adjunctsecretaris der Kamer.
Goedkeuring adres Rijksweg
Haarlem-Alkmaar.
Daar de Kamer van Koophandel en Fa
brieken voor Haarlem en omstreken in ge-
ruimen tijd niet had vergaderd, kwamen in
de zitting van Dinsdagavond, die werd ge
presideerd door den heer E. H. Krelage, een
groot aantal
Ingekomen stukken
aan de orde. De agenda vermeldde er niet
minder dan 35.
Op voorstel van het Bureau der Kamer
worden verschillende dezer stukken voor
kennisgeving aangenomen.
Van den minister van Waterstaat, wien de
Kamer een brief had geschreven in zake de
nieuwe Rijkswegen AmsterdamDen. Haag
en AmsterdamRotterdam, was de mede-
deeling ingekomen, dat bij de eerstvolgende
herziening van het Rijkswegenplan aan het
schrijven der Kamer ernstig aandacht zal
v/orden gewijd.
B. en W. van Haarlem, wie de Kamer had
geschreven ter zake van het brandgevaar in
den Waarderpolder hadden geantwoord, dat
de aankoop van een drijvende motorspuit
reeds in overweging is.
Naar aanleiding van een schrijven van de
Hotel- en Pensions-vereeniging te Zandvoort
in zake heffing van verteringsbelasting
heeft het Bureau der Kamer aan de Tweede
Kamer gezonden een adhaesiebetuiging aan
het adres der Kamer van Koophandel te
Hoorn.
Verschillende adressen waren ingekomen
ter zake van het ontwerp van wet houden
de bepalingen aangaande den
In- en doorvoer van kïppen-
en eendeneieren.
Het Bureau der Kamer had in zijn laatst
gehouden vergadering besloten deze stukken
te stellen in handen van de Commissie voor
den Binnen- en Buitenlandschen handel.
Inmiddels heeft de behandeling van het
ontwerp reeds plaats gehad in de Tweede
Kamer. Het Bureau stelde de vergadering
naar aanleiding daarvan voor de vraag of
ter zake van het ontwerp tot de Eerste Ka
mer een adres moet gericht worden.
Besloten wordt deze aangelegenheid nog
aan te houden.
Nog is ingekomen een adres van het
Hoofdbestuur der Posterijen enz. ter zake
van het
Bijkantoor te Aerdenhout.
Daarin wordt medegedeeld, dat door een
verbouwing in het bijkantoor een grootere
wachtkamer zal komen en een 2e loket. Het
aantal brievenbussen, op deze aangelegen
heid had de Kamer mede de aandacht ge
vestigd, is reeds uitgebreid. Er zijn thans 2
standaard- en 3 hangbrievenbussen.
De Voorzitter stipt aan dat aan de
wenschen der Kamer dus althans eeniger-
mate is tegemoetgekomen. tx.
Mededeelingcn.
Medegedeeld wordt, dat op Zaterdag 20
April door den Voorzitter en den Secretaris
der Haarlemsche Kamer van Koophandel,
zij het in andere kwaliteit, aan den Burge
meester der stad Madrid de "gouden medaille
der Haarlemsche Kamer is overhandigd,
welke door deze Kamer was aangeboden bij
gelegenheid van de in Madrid gehouden Ne-
derlandsche Tentoonstelling van Bloemen
en Planten. Met een woord van vriendelij ken
dank werd deze medaille door den Burge
meester der stad Madrid aanvaard.
Het volgende punt gold goedkeuring van
verzonden brieven.
In de eerste plaats een aan den minister
van Financiën aangaande verplaatsing van
den in- en uitklaringsdienst te IJmuiden,
strekkende tot behoud van dien dienst.
Naar aanleiding van een vraag van den
heer Hooij, antwoordt de Voorzitter, dat
nog niet bekend is of aan den wensch, geuit
in het adres, zal worden gevolg gegeven.
Verder een adres aan het Hoog Heemraad
schap Rijnland te Leiden ter zake de hef
fing van
Sluïsgelden te Spaarndam.
In dat adres wordt verzocht, zoolang de
kleine sluis, die in reparatie is, nog niet ge
reed is, het tarief van schutten in de groote
sluis voor die schippers, die onder normale
omstandigheden van de kleine sluis gebruik
maken, gelijk te stellen met het desbetref
fende tarief voor de kleine sluis.
De Kamer zegt verder, dat, indien het waar
is dat het voornemen is om de kleine sluis
na het eindigen der herstelwerkzaamheden
niet weder geregeld in gebruik te nemen.
haar dan alleszins billijk voorkomt een
compenseerende tariefswijziging ten behoeve
van hen, die verplicht worden meer te betalen.
De Voorzitter deelt mede, naar aan
leiding van een vraag van den heer HooSj,
dat op het adres aan Rijnland nul op het
request is verkregen. Er is geantwoord dat-
besloten is de Kolksluis te voormalig Spaarn
dam voorloopig buiten gebruik te laten en
verder dat aan het verzoek tot verlaging
van de sluisgelden niet kan voldaan worden.
De heer Van Liemt zegt dat ter zake
van een verlaging der sluisgelden de Kamer
zich met het gemeentebestuur van Haarlem
nog in verbinding zou kunnen stellen.
De Voorzitter antwoordt, dat het Bu
reau der Kamer in dezen de noodige stap
pen doen zal.
Beide brieven worden vervolgens goedge
keurd.
Benoemingen.
Op verzoek wordt eervol ontslag verleend
aan Mr. A. J. R. Mauritz als adjunct-secre
taris der Kamer. Voorgedragen wordt voor
de benoeming van adjunct-secretaris Mr. A.
A. Bouman te Den Haag.
De heer Ten Boom huldigt de verdien
sten van den heer Mauritz als adjunct-se
cretaris; bij deze waardeerende woorden
sluit de Voorzitter zich aan.
Ter zake van het voorstel tot benoeming
van Mr. Bouman werd door den heer Hooi)
gevraagd of er sollicitanten zijn opgeroepen.
De Voorzitter antwoordt dat zich onge
vraagd eenigen hadden aangemeld voor de
vaeature van adjunct-secretaris. Van dezen
zijn een achttal gehoord, hetgeen leidde tot
de aanbeveling van den heer Bouman.
De heer H o o ij spreekt den wensch uit dat
voortaan bij vacaturen een oproeping van
sollicitanten zal plaats hebben, waarna volgt
de benoeming van Mr. Bouman.
Mej. E. M. G. Kamp wordt eervol ontslag
verleend op verzoek, als klerke bij de Ka
mer Mej. A. C. Nijbcer wordt aangesteld in
vasten dienst.
Subsidies.
Besloten wordt op voorstel van het Bureau
der Kamer aan het Nederlandseh Econo-
misch-Historisch Archief te Amsterdam ever
het jaar 1929 te verleenen een subsidie van
25.—.
Goedkeuring wordt gehecht aan de ver
strekte subsidie ad 150— aan de IJscom-
missie der Haarlemsche Beurtvaarders voor
het openbreken der Ringvaart in den Haar
lemmermeerpolder.
Rijksweg Haarlem—Alkmaar.
Aan de orde is eén conceptschrij ven van
de Commissie voor Verkeer en Vervoer aan
den minister van Waterstaat in zake den
Rijksweg HaarlemAlkmaar, waarvan we
de strekking reeds in ons vorig nummer
hebben medegedeeld.
Zonder discussie wordt het goedgekeurd.
Tenslotte gaat de Kamer over in een zit
ting met gesloten deuren.
FEESTAVOND VAN DEN HAAR.
LEMSCHEN KEGELBOND.
PRIJSUITREIKING EN DE REVUE
PO-KEE O-KEE.
Ter gelegenheid van het, in Augustus op
grootsche wijze te vieren, dertigjarig bestaan
van den Haarlemschen Kegelbond zijn hier
ter stede wedstrijden gehouden om het club
kampioenschap van Haarlem. En gelijk 't ni*
een keer gewoonte is, moest op den wedstrijd
een prijsuitdeeling volgen, die Dinsdagavond
in het gebouw van den H. K. B. aan de Tem
peliersstraat dan ook plaats vond.
Rondom den dansvloer waren alle stoelen
bezet toen, nadat er ai eens gewalst en ge
stept was, de. prijsuitdeeling zou beginnen.
De voorzittér van de feestcommissie, de
heer Jac. van Mares had zich belast met
deze taak. Hij zeide, dat deze avond een in
troductie is tot het groote feest in Augustus,
wanneer op de banen van den Haarlemschen
Kegelbond de kampioenschappen van Neder
land „vergooid" zullen worden.
Spreker bracht hulde aan den voorzitter
den heer B. Groenewegen en deu secretaris
den heer, Joh. Jung die respectievelijk twin
tig jaar en vijf-en-twintig jaar hun beste
krachten aan den II. K. B. hebben gegeven
(Applaus).
De clubkampioenschapswedstrijden hebben
zich, aldus spreker, verheugd in groote be
langstelling en een woord van hartelijken
dank komt de wedstrijdcommissie zeker toe
voor de keurige wijze waarop zij zich van
haar zeker lang niet gemakkelijke taak ge
kweten heeft.
De heer Van Mares ging vervolgens over
tot het uitreiken van de prijzen
aan de vertegenwoordigers der clubs en
telkenmale als zoo'n gelukkige naar voren
trad, met enkele welgemeende woorden toe
gesproken werd, bewees 't applaus weer, dat
de stemming zoo gezellig en ongedwongen
was als men 't maar kon wenschen.
De heer T. Ramaker, leider van het H. K.
B.-ensemble zeide vervolgens, dat dit ensem
ble veel moeite heeft gehad met de op te voe
ren revue, omdat twee der trouwste help
sters, de dames Bep Verdel en mevrouw Van
den Berg door ongesteldheid verhinderd wa
ren, verder hun medewerking te verleenen.
Maar toch hoopte spreker dat het H. K. B.-
ënsemble de aanwezigen wél zou vermogen
te amuseeren.
En daarna begon de eere-promenade op
het forsche tempo dat Stoekens band die
den geheelen avond vlot voor goede dans
muziek, zorgde aangaf, 't Was héél geani
meerd.
Toen men voorloopig uitgedanst was. strooi
de de schijnwerper zijn licht over den dans
vloer en begon de revue Po-kee O-kee. ont
worpen door Bep Verdel en Theo Ramaker
Tien Amerikaansche matroosjes voor
vier-vijf de in travesti zwabberden, lustig
zingend, en met veel „Schwung" den parket
vloer, paradeerden en marcheerden voor en
langs den admiraal, die ten leste verlof gaf
voor passagieren.
Enfin, na de noodige dansen passagierden
ze, trokken de matroosjes een Pokee-Okee-
sche kroeg binnen welk een fraaie lokale
kleur! flirtten, dronken, dansten, spron
gen, zongen en tot slot danste een voortref
felijke sjappie met een der dames een keuri-
gen, stijlvollen apachendans, waarbij volgens
alle regelen der kunst met de dame in kwes
tie gegooid en rondgesprongen werd. Terwijl
het publiek met daverend applaus zijn te
vredenheid betoonde. En tot slot van de re
vue kwamen de matrozen weer eenigszins
onvast en lichtelijk aangeschoten op hun
schip terug.
V/at doet het er toe, dat deze revu° met
het kegelen niets anders gemeen had dan de
vroolijke gemoedelijkheid? De revue was aar
dig, werd vlot gespeeld, de liedjes waren goed
en de dansen voltooiden 't geheel.
Den ontwerpers van décors en costumes,
Fred van der Ploeg en Bep Verdel, komt
evenals het strijkje van het H. K. B.-ensem
ble dat de revue voortreffelijk begeleidde,
een woord van lof toe.
Als extra-nummer heeft de heer Huib Tu-
ninga met vlotte lijnen nog wat gesneltee-
kend, en voorts vermaakten de aanwezigen
zich zelf met dansen, dat tot diep in den
nacht, hoogst-genoeglijk, duurde.
WIELRIJDER TE WATER GEREDEN.
Maandagavond reed de 13-jarige wielrij
der K. K. over de Lange Heerenvest. Plotse
ling verloor hij een pedaal, raakte daardoor
de macht over zijn stuur kwijt en reed het
water in. De heer Joh. Maasdam assistent
stationschef op het vliegveld Schiphol, die
daar passeerde, sprong onmiddellijk te wa
ter en mocht het genoegen smaken, den jon
gen aan den wal te brengen. Een geneesheer
onderzocht hem, maar het bleek dat de dren
keling geen letsel gekregen had De jongen,
ging per fiets naar zijn woning aan de De
Rijpstraat 5.
HAARL. TOONEELVER. „HERMAN
HEIJERMANS".
Door bovengenoemde Tooneelvereenigïng
wordt op Zaterdag 11 Mei a.s. in de groote
zaal van Dreefzicht een cabaretavond geor
ganiseerd. Op dezen avond zal medewèrking
verleend worden door den heer Henk Smal,
humorist en verder door den heer W. A. Hen-
sen, tenor en mej. T. v. Waard, sopraan.
De heer J. van den Nieuwenhof zal zijn mu
zikale medewerking verleenen, terwijl als at
tractie tot 3 uur een bal de danslustigen bij
een zal houden.
NEDERLANDSCHE DIAMANTSLIJPERIJ IN
ZUID-AFRIKA.
Naar het persbureau Vaz Dias verneemt,
heeft een der grootste Amsterdamsche fir
ma's in de diamantindustrie besloten een
kantoor in Zuïd-Afrika te openen. De werken,
die voor rekening van deze firma men
noemt den naam der firma Rozelaar en Co.
te Kaapstad worden uitgevoerd zouden
reeds in een vergevorderd stadium verkeeren,
zoodat de opening der fabrieken tegen lialf
Mei te wachten is.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
Eerst
kijken
AMSTERDAM
Nieuwendijk 225/229
UTRECHT
Oude Gracht 151
EEN ROMANTISCHE GESCHIEDENIS,
door
JAQUES FUTRELLE.
12)
Daddy Heinz's dunne lippen begonnen te
glimlachen en hij wreef zich vergenoegd in
zijn handen. De Havik had menige goede
slag geslagen in zijn goeden tijd, en ze had
den samen menig boet winstje gedeeld!
En nu was de Havik terug! Zijn oude schur-
kenhart werd warm bij de gedachte aan
wat hem- te wachten stond.
De heele manier van doen van den Havik
veranderde plotseling.
„Iemand in huls?"
„Nee, niemand".
„Nu, niemand niemand, versta je me
mag weten, dat ik hier ben, dat ik in
New York terug ben, of zelfs maar, dat; ik
nog in leven ben. Je hebt gehoord, dat ik
dood was. Nu laat me dan maar dood. En
luister nu eens even. Ik ben doodop. Ik heb
in geen zes en dertig uur geslapen, en ik
heb vannacht in dien kletsregen achttien
mijl geloopen. 't Eerst van alles moet ik
een ontbijt hebben. Terwijl jij het klaar
maakt, ga ik me eens even flink poedelen.
En daarna ga ik slapen. En terwijl ik slaap
kijk eens even hier".
Uit één van zijn diepe zakken haalde hij
een klein verfrommeld papiertje tevoor
schijn, en vouwde het open. Er was één
diamant in één enkele, losse steen. Daddy
Heinz's oogen begonnen te glinsteren, ter-
v.'jji hij er een begeerige, beenige hand naar
uitstrekte; en terwijl hij den steen om en
om draaide kwam er een uitdrukking van
verschrikte verwondering op zijn gezicht.
„Die steen is bijna vijf karaats", deelde
de Havik hem zakelijk mee. Hij scheen de
zonderlinge houding van den ouden man
niet te zien, of niet te willen zien. „Hij is
prachtig gesneden en van het zuiverste
water. Hij is tusschen de twee en drieduizend
dollar waard".
„Waar waar heb je die vandaan?"
stotterde Daddy Heinz, en er lag een opge
wonden trilling In zijn stem.
„Waarom?" vroeg de Havik kort. „Wat doet
dat ertoe?"
„Niets maar alleen alleen alleen
er kleeft toch geen bloed aan, hè?"
„Je weet wel van niet", antwoordde de
Havik. ,.Ik maak geen menschen dood; ik
steel alleen maar. Waarom vraag je dat?"
„Zoo maar", haastte de oude man zich te
zeggen. „HU is zoo mooi. Ik zou zoo'n mooien
steen niet willen hebben als er bloed aan
kleefde".
Wat er ook in hem omgegaan mocht zijn,
het quasie-onschuldige masker van zijn ge
laat verried niets meer. De Havik bleef hem
nog even nieuwsgierig aan zitten staren,
toen zei hij:
„Terwijl ik slaap moet je een paar dingen
voor me doen. Ik moet kleeren hebben, goeie
kleeren, alles tip-top, van hoeden af tot
schoenen toe. En ik moet geld hebben, min
stens duizend dollar, en binnenkort zal ik
nog meer noodig hebben. Ziezoo. En denk
er aan, Daddy, de Havik is dood. En maak
nou gauw een biefstuk voor me klaar zoo
groot als dat tafelblad. Ik verdwijn naai
de badkamer".
Hij ging naar de deur. „O ja, dat is waar,
laat me even jc revolver zien?"
Vanuit de wijde glooien van zijn ouder-
wetsQhe kamerjapon haalde Daddy Heinz een
revolver te voorschijn.
„Dank je", zei de Havik, „ik zal hem voor
loopig houden".
De Havik sliep, en droomdeHij stond
in een donkeren tuin, dicht tegen een muur
aangedrukt, en het mooiste meisje van de
wereld was bezig een hoedendoos vol diaman
ten over zijn hoofd leeg te gooien
Op een tafeltje naast zijn bed lag de re
volver, de haan was overgehaald. Zijn ver
trouwen in Daddy Heinz was niet van zoo'n
erg goed gehalte!
Ondertusschen zat die eerbiedwaardige
oude schurk, met een ergrootglas voor zijn
geniepige oogen, den diamant van alle kan
ten te bekijken.
„Als", merkte hij na een lange stilte op,
.als dat niet een diamant ïs uit den kouse
band van de Gravin van Salisbury, dan laat
ik me villen. Maar hoe komt de Havik er
aan. Ik zou wel eens willen weten, of Bro-
kaw Hamilton
HOOFDSTUK VOL
Terwijl de Havik in zoete droomen ver
zonken lag, waren er twee invloedrijke mach
ten bezig de wolken te verdrijven, die Skeets
Gaunt's geluk zoo wreedaardig verduisterd
hadden. Die twee machten waren de politie
en de pers.
Brokaw Hamilton had, zoodra hij een blik
ln de avondbladen had geslagen, al gezien
dat hij een complete lawine van commentaar
op zijn dochter in beweging had gebracht.
Een paar lawines konden hemzelf heele-'
maal niet schelen, hij was er aan gewend;
maar hij vond het vervelend voor haar. Mo
gelijk was het ook, dat zijn verlangen om
ook de millïoencn van John Gaunt onder zijn
beheer te krijgen, hem ertoe brachten de
aanklacht tegen Skeets in te trekken.
„Waarom hebt u die aanklacht ingetrok
ken?" informeerde de alomtegenwoordige pers
in de gedaante van een hinderlijk-nieuws
gierigen erslaggever.
„De juweelen zijn gevonden", was het ant
woord.
„Waar?"
„Werkelijk het was van geen belang...."
enzoovoorts.
„Wanneer?"
„Het publiek zou geen interesse hebben
voorenzoovoorts.
„Wie had ze?"
„Het zou nergens toe dienen...." enzoo
voorts.
„Mogen we ze even zien?"
„Werkelijk, tot zijn spijt moest hij weige
renenzoovoorts.
Zelfs Amerikaansche verslaggevers gelooven
niet alles wat ze hooren. Eerst had men ze
willen wijsmaken, dat S. Keats Gaunt zoon
van een millionair die het vak van dichter
uitoefende, Helen Hamilton, erfgename van
een anderen millionair, in de waan had ge
bracht dat hij haar zou schaken, enkel en
alleen om haar juweelen te kunnen stelen,
die misschien 'l schijntje van vijftig duizend
dollar waard waren. Dat was al moeilijk te
slikken. En nu kwam Brokaw Hamilton ver
kondigen dat de juweelen gevonden waren en
hij wilde niet zeggen waar en wanneer en
hoe en waardoor; en hij weigerde ook ze te
laten zien.
Mr Hamilton was verrast en verontwaar
digd. Maar heeren, wilde de pers hem niet
gelooven? Nee. waarachtig geloofde de pers
hem niet! Poeh! Poeh! zei de pers spottend.
Dat laatste verzinsel van hem was nog erger
dan het eersteEn zoo donderde de lawine
verder.
Misschien zat dc groote moeilijkheid van
de heele kwestie hem wel in dien kouseband!
Als ze achter dat mysterie probeerden te
komen, dan stuitten de verslaggevers op een
onwrikbaren muur van stilzwijgen. Wiens
kouseband was het? Niemand wilde het zeg
gen. Van wie was hij gestolen? Zelfde ant
woord. Wanneer? Dito. Waar? Evenzoo. Hoe?
Van hetzelfde. Waarom was Skeats Gaunt
gearresteerd voor den diefstal? De echo ant
woordde: „Waarom?"
Detective Meredith, die de zaak leidde, keek
zoo snugger als een hond, die pas een kluifje
verstopt heeft, en zei niets! Zijn helpers
waren al even spraakzaam.
*En toch ontdekte de pers een Engelsch
uitziend persoon, die zich zoo'n beetje op
den achtergrond van het mysterie scheen te
houden. Iemand ploos uit, dat hij- Dexter
heette. Wie was het? Wat had hij eigenlijk
met die zaak uit te staan? Wist hij er iets
van af
.Ach, wel nee, hij had geen steek in
te brengen! Maar die Amerikaansche ver
slaggevers waren een geweldig nieuwsgierige
volksstam! Goeie genade, wat een lastposten!
Hij zou er eens een woordje over moeten
zeggen in de „Times" als dat zoo doorging,
hoor!
Een klein kruimeltje troost bleef der pers
over. Als Skeets Gaunt verhoord werd. zou
den ze wel hooren waarvan hij eigenlijk be
schuldigd werd. Al die geheimzinnnigheid
zou plaats moeten maken voor feiten! En de
verslaggevers bezaten hun ziel in lijdzaam
heid en wachttenMaar Skeets Gaunt
werd niet verhoord! De aanklacht wegens
diefstal van den kouseband werd op zeer ge
heimzinnige wijze ingetrokken! Het incident
werd voor gesloten verklaard! Tegen den tijd,
dat de verslaggevers dal ontdekten was
Skeets in vrijheid gesteld.
„(Wordt vervolgd.).
