Cadum Zeep
miss Holland
H. D. VERTELLINGEN
openbaart het èeheim
harer schoonheid!
STADSNIEUWS
FEUILLETON.
Helen's Juweelen
HAARLEM'S DAGB' D DINSDAG 21 MEI 1929
(Nadruk rerbodni utcvirecbt roorkelwiuien.)
In het Duindal
door LIEN FI3EE.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN i 60 CU. p.r re„l.
C>ltsUu
Een hard stuk zeep.
dat tot hst laatste
yliesje éebruikt
kan worden
25
ct
iociété CadumBelèe Frederiksplem32 Amsterdam
Naast mij verscheen de man als een geest
Z n verwilderd uiterlijk deed mij schrikken.
Ik stond op en wilde terugkeeren naar den
weg. Hij legde echter zijn hand op mijn
schouder en hield mij terug.
„Schrik niet", zeide hij, en zijn stem stelde
mij volkomen gerust. „Ik ben gekomen om u
te vertellen als een vriend".
Ik zag verwonderd op. De ondergaande
zon scheen over de boomen en duinen,
bracht een gloed op zijn bleeke wangen en
deed zijn oogen lichten.
„U kent mij" vroeg ik.
„Ik ken u", antwoordde hij „de Herinne
ring kent een ieder, die een ziel heeft".
„Ik. heb geen ziel", zeide ik, en wilde mij
verwijderen. Maar weer hield hij mij staan
de.
„Ga zitten", zei hij, „Ik heb u iets schoons
te vertellen."
„Ik heb al veel schoone dingen gehoord
en gezien", antwoordde ik, „maar zij voldoen
mij niet".
Ik nam echter plaats op den grasrand en
leunde 't lioofd tegen den stam van een den,
opdat ik den man aandachtig in het gelaat
kon zien.
„Zijt ge bevreesd?" vroeg hij.
„Ia".
„Ik zal u niet kwellen.
„ik zal u niet kwellen. De Herinnering is
zacht als een balsem."
Hij zweeg in zijn oogen weerkaatste het
laatste licht.
„Ziet ge daar dien boom die met zijn
knoestarmen den Hemel schijnt te bedreigen
omdat Hij hem deel geboren worden? Dat
zijt gij. Ziet ge die gele bloem, die eiken
avond de aarde kust, omdat zij haar gebaard
heeftG ij zijt die bloem, mijn kind. En ziet
ge :t gras dat opschiet naar Gods heerlijk
licht? Het zijn uw gedachten en uw droomen
veelvuldig en dankbaar. Enke korrel voedsel
wordt aawvaard om te zingen te Zijner eere.
Kent gc mij, mijn kind?"
„Gij zijt mijn Vader?"
„Neen, uw vader ben ik niet. Die is reeds
lang gestorven. Ik ben uw beste vriend.
Mijn naam is Herinnering."
Ik lachte, en mijn lach schalde door het
duindal.
„Ik ben jong!" riep ik uit. „Ik heb nog geen
Herinnering noodig".
Weer wilde ik weggaan, maar hij hield mij
stevig vast.
„Ik heb u zoo iets schoons te vertellen en
nu wilt ge mij ontvluchten?" zei hij verwij
tend.
Z'n moede, droeve'hoofd zonk dieper tus-
schen de schouders. Plots voelde ik medelij
den.
„Vertel mij dan uw verhaal", verzocht ik.
Er was eens een kind, dat vele vrienden
had. Onder die vrienden waren ook: de Len
te, de Schoonheid en het Gedicht. Eén van
deze drie dacht het kind tot haar levensge
zel te maken, daar zij deze drie meer lief
had dan alle andere.
„Lente", sprak het kind op een goeden
dag, „ik heb u lief. Komt ge in mijn huis? Ik
houd van uw jonge dieren en uw jonge sap
pige bladeren, van uw koesterende warmte
en uw lavende koelte. Kom met mij in mijn
woning voor eeuwig".
1 Maar de Lente schudde het blonde hoofd.
„Ik moet gaan voor vele maanden".
Het land vond de Lente trouweloos en vele
weken treurde het om den verloren vriend.
Toen ontmoette het de Schoonheid.
„Schoonheid", sprak het kind, „ik heb u
lief. Kom in mijn woning. Ik houd van uw
stem. Uw gezang klinkt mij zoet in de ooren.
Uw gewaad is als het doorschijnend water
uit de beek. Gij brengt licht in mijn kamer.
Kom en blijf".
Maar de Schoonheid schudde het hoofd.
„Ik kan niet bij u komen wonen, kant met
mijn komst zoudt ge de kracht van uw wezen
verliezen. Wees tevreden met een enkel be
zoek, dat ik u van tijd tot tijd zal bren
gen."
Het kind schreide vele dagen en vond de
Schoonheid trouweloos.
Toen leerde het kind het Gedicht kennen.
„Blijf, o, blijf!" riep het verheugd. „Gij zijt
degene, dien ik altijd verwacht heb! Ge
leert mij de diepten, tot welke ik kan afda
len en de hoogten, waartoe ik kan stijgen.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per rege!.
Ge leert mij weenen en juichen, spreken en
luisteren! Leef, leef in mijn huis en ik zal u
liefhebben als geen ander".
Maar het Gedicht schudde het hoofd.
„Ik kan in uw huis niet altijd wonen. Ik
ben een zwerver."
En het kind leefde eenzaam onder vele
vrienden. Jaar na jaar sloop door het huls,
het ecne venster in, het andere uit. Het
kind zag ze niet. Het leefde alleen en geen
gezel deelde de woning. Tot op zekeren dag
een klein monster aanklopte en vroeg om
binnengelaten te worden. Het kind had
medelijden met het jammerlijk wezen en
verzorgde het zoo goed mogelijk.
„Wie zijt ge?" vroeg het kind.
„Ik ben de Liefde", antwoordde het kleine
monster.
„Ach!" riep het kind uit. „Vaak heb ik van
u gehoord, maar nooit wist ik dat ge zoo
leelijk waart!"
Het' kind schreide bitter.
„Waarom huilt ge?" vroeg het monster.
„Ik heb altijd gewenscht u'te leeren ken
nen, omdat ze mij verteld hadden, dat ge
schooner moest zijn, dan één van Gods
schepselen op de aarde. Nu zijt ge zóó lee-
lijk, zóó leelijken het kind snikte om de
verloren illusie.
„Ga weg!" riep het. „Ga dan toch weg!
Ge ziet toch, dat ik alle schoonheid rond mij
heb verzameld? Ge hoort hier niet!"
Het monster schreide met het kind. ver
ontschuldigde zich en wilde vertrekken. Maar
het kon niet, want het was moe en te zwak
om te kunnen loopen.
„Ik zal u verzorgen", zeide het kind. „Als
ge weer flink zijt en sterk moet ge vertrek
ken. Ik kan het niet verdragen u aan te
zien".
Maanden en jaren vergingen en de Liefde
bleef in het huis van het kind, dat langza
merhand gegroeid was tot een mensch."
De vreemdeling zweeg en staarde naar de
rooae zon. De bloemen bogen hun hoofdjes.
In het duindal was de geur van vochtige
aarde.
Ik sloot de oogen en droomde. Toen ik
opkeek verdween de vreemde man tusschen
de boomen.
DE WEEKKAARTEN BIJ DE
NED. SPOORWEGEN.
ONDERHOUD MET DE DIRECTIE.
Eenigen tijd geleden hebben we een be
richt opgenomen, dat er ontstemming was
bij de forensen over de afschaffing der
maand- en de invoering der weekkaarten.
Het bestuur van het N. V. V. heeft over
deze aangelegenheid een'onderhoud met de
directie der Nedqrl. Spoorwegen gehad. Be
toogd werd, dat ten gevolge van dezen maat
regel het tarief voor de verbruikers dezer
kaarten (vrijwel zonder uitzondering arbei
ders) niet onaanzienlijk'is verhoogd. Aan
drang is uitgeoefend, om den kilometerprljs,
die thans 12 cent bedraagt, terug te brengen
tot 11 1/2 cent, teneinde' daardoor de prijs-
verhooging, welke uit de. vervanging van
maandkaarten door weekkaarten, waarschijn
lijk geheel onwillekeurig, is voortgevloeid, te
niet te doen.
Voorts is aangedrongen, behalve de week
kaarten ook de maandkaarten te handhaven
ten gerieve van hen, die om verschillende
redenen beter op maandkaarten kunnen blij
ven reizen.
Verzocht is om aan reizigers, die op een
weekkaart reizen toe te staan gebruik te ma
ken van treinen, welke na 8 uur aan het
station van bestemming aankomen of welker
vertrektijd van het station van bestemming
voor 16 u„ 's Zaterdags voor 12 uur ligt, in
dien zij door toevallige omstandigheden ver
hinderd zijn van de voorgeschreven treinen
gebruik te maken.
Ook is er de aandacht van de Spoorweg
directie op gevestigd, dat het wenscheüjk is
op den verkiezingsdag, 3 Juli, aan arbeiders
die buiten de plaats hunner inwoning werk
zaam zijn. eveneens toe te staan van andere
dan de voorgeschreven treinen gebruik te
maken.
Door den vertegenwoordiger der Nedcrl.
Spoorwegen is aan het bestuur van het N.
V-V. toegezegd, dat op korten termijn een en
ander door de Directie zal worden overwo
gen en spoedig de te nemen beslissing zal
worden medegedeeld.
DE VERONTREINIGING VAN
HET NOORDZEEKANAAL.
EEN BUISLEIDING VAN DE PAPIER-
FABRIEK NAAR ZEE.
In liet jaarverslag der Gezondheidscom
missie voor Vclsen over 1928 wordt uitvoerig
melding gemaakt van den stand van zaken
ten opzichte van de plannen tot "net maken
van een buisleiding van de Papierfabriek
naar IJmuiden, ter afvoering van het afval
water van genoemde fabriek, dat zoo vele
jaren achter elkaar des zomers een plaag
is geweest voor de duizenden in de gemeen
te.
In het verslag wordt medegedeeld, dat het
laatste, dat de Commissie door toevallige
omstandigheden over deze zaak heeft ver
nomen is, dat de Regeering krachtig bij de
betrokken autoriteiten heeft aangedrongen
op een spoedige uitvoering der plannen.
Thans is bij de Gezondheidscommissie
ingekomen een brief van den Hoofdingenieur
Directeur van den Rijkswaterstaat te Haar
lem, waarin o.a. het volgende wordt mede
gedeeld:
„Ik kan u dan mededeelen, dat met de
Directie van de Koninklijke Nederlandsche
Papierfabrieken overeenstemming is verkre
gen omtrent den aanleg van een persleiding,
die het afvalwater zal voeren naar een punt
aan de buitenhavens te IJmuiden, tegenover
het forteiland, waar de getijdebeweging een
voortdurende watervermening zal tengevolge
hebben.
De persleiding moet wegens den „invreten-
den" aard van het af te voeren afvalwater
van bijzonder materiaal wezen en zal ver
moedelijk van hout worden vervaardigd.
Zij zal echter, om van de fabriek af het
bedoelde loozingspunt te bereiken, moeten
kruisen de nieuwe binnenhaven, ten behoeve
van de neven industrieën van de hoogovens,
met den aanleg waarvan binnenkort zal
worden begonnen.
De vorm van die haven houdt weer ten
nauwste verband met de kwestie van het
koelwater voor de te bouwen nieuwe centrale
die oorspronkelijk door de PB.G/E.M. zou
worden gebouwd, doch thans door het P.
E. N. zal worden daargesteld.
Door deze bijkomende omstandigheden zal
het echter niet mogelijk zijn om, wat oor
spronkelijk in de bedoeling lag, de perslei
ding voor het afvalwater vóór 1 Juli a.s. in
gebruik te doen zijn.
Er zal echter zoo veel mogelijk naar wor
den gestreefd om haar vóór het volgend
zomerseizoen in bedrijf te doen komen".
Dit schrijven geeft weer hoop voor de
toekomst. Immers blijkt duidelijk daaruit,
dat de tijd, waarop de gemeente van deze
steeds wederkeerende plaag verlost zal zijn,
niet ver meer is.
Wij vernamen nog, dat de kosten van het
leggen der persleiding aanzienlijk hooger
zijn dan aanvankelijk werd geraamd, in
hoofdzaak tengevolge van de plannen tot het
aanleggen der nieuwe binnenhaven.
SCHOOLVEREENIGING „GROEN VAN
PRINSTERER."
Uitbreiding aantal scholen. Toe
neming leerlingen.
De schoolvereeniging „Groen van Prinste -
rer" kwam Vrijdagavond in jaarvergadering
bijeen onder voorzitterschap van. den heer
G. Wolzak Hzn.
De secretaris, de heer D. A. C. van den
Hoorn, zeide-in het jaarverslag, dat de Ver-
eeniging staat aan den vooravond van groo-
te gebeurtenissen. Had de Vereeeniging tot
heden twee scholen voor gewoon lager on
derwijs, eerlang hoopt ze in het bezit tc ko
men van 4 scholen voor gewoon lager on
derwijs, er wordt gewerkt aan de stichting
van een school voor U. L. onderwijs en cr zul
len komen drie scholen voor voorbereidend
lager onderwijs.
Wat aangaat de scholen voor gewoon lager
onderwijs, deelde spr. mede, dat de in aan
bouw zijnde 3e school der vereeniging in
het Amsterdamsche kwartier op 10 Septem
ber gedeeltelijk in gebruik zal kunnen wor
den genomen en dat de stichting van een
4e school in Haarlem-Noord in voorbereiding
is.
Voor de stichting van de scholen voor
voorbereidend lager onderwijs is er gekomen
de vereeniging „Rohoboth", die in nauw con
tact met de vereeniging staat, daar bepaald
is. dat in het bestuur er van 2 bestuursleden
der vereeniging „Groen van Prinsterer" zit
ting hebben.
Van de te stichten scholen voor voorberei
dend lager onderwijs zal er een komen in het
Amsterdamsche Kwartier naast de in aan
bouw zijnde lagere school, een bij de dr. A.
Kuyperscnool en een op een terrein in Haar
lem-Noord. De Vereeniging „Rehoboth" zal
na de Koninglijke goedkeuring op haar sta
tuten, handelend gaan optreden.
Ten slotte deelde spreker mede dat het
aantal leden edr Vereeniging thans bedraagt
395.
De heer G. J. Kappers bracht het verslag
van de belde scholen uit. Het memoreerde.
Hij stond op en schoof de sleutels in de
richting van Colquhaun. Dexter stond ook
op: de jonge man draaide zich om. „Ik begin
heusch te gelooven, dat we ons vergist heb
ben, weet u!", merkte de man van Scotland
Yard op.
„En u?" De vraag werd als een kogel in
de richting van Meredith afgeschoten.
„Wc vergissen ons allemaal wel eens", gaf
de detective toe. Hij stond Colquhaun scherp
aan te*staren. „Ik zou nog graag één vraag
willen doen
„Vraagt u maar gerust. Of ik hem beant
woorden zal. weet ik niet".
..U stond daar klaar om te schieten, tegen
dien muur, toen we binnen kwamen", zei
Meredith. „Wie verwachtte u eigenlijk?"
..Daar zal ik u geen antwoord op geven",
zei Colquhaun. „Ik zou er alleen even op wil
len wijzen, dat ik wel geschoten zou hebben,
als ik de Havik geweest was, niet waar?"
Meredith zei niets.
„Dus dat is alles", ging hij na een korte
stilte voort. ..U weigert dus me te arresteeren?
Uitstekend. Ik sa! dan voor ditmaal uw ver
ontschuldigingen over uw ongehoorde wijze
van binnendringen aeceptceren eneoeie
nacht. Tk ben half dood van den slaap".
Meredith en Dexter klauterden weer terug
naar hun sloep en roeiden weg. Colquhaun
staarde hen na. tot de duisternis hen op
geslokt had cn ging toen naar beneden. De
portefeuille met den kouseband van de Gra
vin van Salisbury Lag nog op tafel. ..Goeie
genade. stel je voor dat hij hem open had
gemaakt'!'. En hij lachte voldaan.
HOOFDSTUK V.
De oude kapitein Barn.- trok zwijgend
aan zijn riemen, maar zijn boot kwam bijna
niet vooruit tegen de eb in, bracht haar met
dat het aantal leerlingen der Groen van
Prinstererschool is gestegen van 196 tot 211
en dat van de Dr. A. Kuyperschool van 310
tot 324, dat ér aan de scholen heerscht een
uitnemende geest tusschen de hoofden en
het onderwijzend personeel en dat het in
stituut van de schoolartsen, vaartegen, zoo
als de heer Kappers zeide. in de laatsten tijd
wel eens gesputterd wordt, te Haarlem uit
stekend werkt.
De heer M. Hogenbïrk bracht het finan
cieel verhlag uit. Daaraan is ontleend dat de
balans per 31 December 1928 aanwijst een
totaal bedrag van f 97.116 r 13 1/2 en de
winst en verliesrekening een totaal cijfer van
f 58.819,52. Voor het Steunfonds is ontvan
gen een bedrag van f 266.35 en voor het
Schulddelgingsfonds is bijeen verzameld een
bedrag van f 500.
Als leden van het bestuur werden herkozen
de hesren W. F. Jan&n, Prof. Dr. A. A. van
Schelven en D. A. C. van den Hoorn, terwijl
in de vacature ontstaan door het bedanken
van den heer D. J. van Houten, wien de voor
zitter dank bracht voor alles wat door hem
voor de Vereeniging is gedaan, werd
gekozen de heer A. G. Hulshoffè
GOUDEN BRUILOFT ECHTPAAR
C. BLAZER
De heer C. Blazer, vroeger solo-cellist bij
het Haarlemsche Muziekcorps zal binnenkort
zijn gouden bruiloft vieren. Woensdag a.s.
gaan de bruidsdagen in.
veel moeite aan wal en stapte met zijn mage
re beenen tot aan de knieën ontbloot, door
het water het strand op. Cicely Quain zat op
het strand in haar badpak peinzend naar
hem te staren, terwijl hij de lichte boot
handig op het droge bracht, buiten het be
reik van de onrustige golven en haar oogen
volgden hem, toen hij zich omdraaide om
naar het woelende water van Bass Cove
te kijken.
Er was een soort van langzame, machtige
beweging in de zee, en het water was bijna
zwart behalve aan den voet van Third
Cliff, waai' het met een onheilspellend ge
brul tegen de rotsen sloeg en 'n witte schim
wolk hoog in cic lucht deed spatten. Hier en
daar dreven kleine kleurige puntjes. boeien
en dicht bij dé wal lagen twee groote motor
booten aan hun ankers te rukken. Cicely
kon net hun namen onderscheiden de
Pyramide heette de dichtstbijzijnde, en de
Zeemeermin de andere.
..Je ken de zee best vertrouwen, als er
schuimkoppen op de golven zijn", merkte dt
oude kapitein op. ..dat benne maar flauw-
sies. Maar als Se stil is en glad en zwart, zoo
als nou. dan hè-je net zooveel kans als
ren....!" Hij maakte don zin niet af. ..Wat
lijken die booten daar on mekaar, hè?" Die
twee grooter, bedoel S" Die benne vannacht
binnen gekomen".
„De Pyramide!" riep Cicely uit. „Ik heb nog
nooit zoo'n gekke naam voor een boot ge
hoord".
„Die zien d'r uit of ze d'r vaart achter
kenne zette", vond de oude zeeman. Hij
draaide zich om en nam haar met een af
keurenden blik op. „De zee is vandaag niet
te vertrouwe. Je ben toch niet van plan om
er in te gaan?"
Jawel".
„Mos je liever niet doen", waarschuwde
DE LICHTHOEVE.
De directrice der beide Tehuizen van de
Vereeniging „De Lichthoeve", zuster Jac. Th.
Kuyck, is voornemens op Dinsdagavond 21
Mei een lezing over het werk dezer vereeni
ging te houden in de kerk der Broederge
meente aan de Parklaan.
30 van de oudste kinderen van de Licht
hoeve, komen mede. Zij zullen zich eenige
keeren doen hooren cn zingen zooals zij op
de Lichthoeve zingen.
De muzikale intermezzo's worden belang
loos verzorgd door de fam. van Brummelen.
DE VERBREEDING DER RUSTENBURGER
LAAN.
De eigenaresse van het perceel aan do
Rustenburgerlaan no. 16 groot 97 c.A„ heeft
zich bereid verklaard dat perceel te verkoo-
pen voor de som van f 7000.
Aangezien aankoop van dat perceel voor
de gemeente van belang Is te achten, stellen
B. en W. den raad voor daartoe te beslui
ten.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 cent.
per regel.
Stofzuigerhuis MAERTENS
BARTELJOR1SSTRAAT 16
TF.I.EFOON NO. 10756
VAMPYR STOFZUIGERS F 98.-
juj.
„O. ik kan goed zwemmen", stelde ze hem
gerust. „Ik ben niet bang".
„Dat is nou juist de soort, die we d'r altijd
uit hebben motten halen", deelde hij haar
kalm mee, „die goed zwemmen en die niet
bang bennen. Als je mijn dochter was, dan
gebeurde het niet".
„En hoe zou u me dat willen beletten?"
.Er kwam ccn minachtende glimlach om
Cicely's mond en een koppiger blik in haar
blauwe oogen.
..Als je mijn dochter was en Je wou in zee
gaan, dan zou lk je een stevig pak slaag
geven!" En met deze paedagogische ontboe
zeming wandelde de oude kapitein weg.
Een half uur ging voorbij. Op het dek van
de Zeemeermin verschenen twee mannen, ale
de sloep te water lieten en naar land roei
den. Het was net of ze één van de twee al
eerder gezien had die het eerst op het
strand sprong on Cicely betrapte er zich
op. dat ze nieuwsgierig naar hem zat te
staren. Ze moest hem ergens gezien hebben,
waar waar?
Om u de waarheid te zeggen was het
detective Meredith uit New York. Dexter, die
in dc roeiboot bleef, roeide weer terug naar
de Zeemeermin
Glorieus gehuld in een zwart en lila ge
streept badpak kwam Skeets Gaunt Langs
het strand aangewandeld juist op tijd om
Cicely de zee in te zien gaan. Hij riep haar
iets toe en zc bleef staan, terwijl de kleine
golfjes over haar voeten spoelden. Skeets
kwam op een draf aanloopen niettegen
staande den verontwaardigenden blik in haar
oogen.
„Ik heb je al gezegd begon ze.
„Luister nu eens écn enkel minuutje!"
pleitte hij.
.(Wordt vervolgd.).
EEN ROMANTISCHE GESCHIEDENIS,
door
JAQUES FUTRELLE.
21)
„Dat signalement is geweldig oppervlakkig",
verklaarde Colquhaun. „Herkent u bij voor
beeld mijn stem? Hebt u geen vingerafdruk
ken van den Havik? Heeft u nergens her-
kenningsteeken? Ik ben bijvoorbeeld op mijn
rechter arm ingeënt. Waar was de Havik in
geënt? Gewoonlijk doen ze het links. Hebt u
geen
„Waarom hebt u den naam van uw boot
veranderd?"
„Omdat ik den vorige leelijk vond
„En. als u niet de Havik bent, wie bent u
dan wel?"
„Ik heet Bruce Colquhaun".
..Maar wie bent u? Waar komt u vandaan?
Wat doet u? Waarom bent u hier
„Dat moet u maar allemaal zelf uitvin
den".
„U weigert ons iets naders over uzelf te
vertellen?"
„Ja".
Er heerschte een lange, gespannen stüte.
Meredith was misschien wel één van de
knapste mannen van de New Yorksche politie
en het gebeurde niet dikwijls d$t hij van zijn
stuk gebracht werd. Maar nunu
Hij keek rain of meer hulpeloos naar Dexter:
maar die zei niets.
„U weet natuurlijk", vervolgde Colquhaun
plotseling, „dat uw arrestatie-bevel hier in
Massachusetts waardeloos is. Uitstekend.
ils u mij werkelijk wilt hebben, zal ik dat
over het hoofd zien, me aan u overgeven en
met u meegaan naar New York. Als u de
boel hier wilt doorzoeken, zal ik u de sleutels
van alle kasten en kisten en bergplaatsen
hier aan boord geven, en ik zal alles, wat
er in mijn zakken zit, hier voor u op tafel
leggen. Maaren er klonk bijna iets
dreigends in zijn stemals u daarna
niet kunt bewijzen, dat ik de Havik ben,
stel ik u tot het laatste snippertje toe ver
antwoordelijk, wettelijk en moreel en dan
zal ik bovendien ervoor zorgen, dat de politie
van de heele wereld u uitlacht cn u uit
maakt voor een stel idioten. Nu, wat wilt
u?"
Meredith staarde hem perplex aan. Col
quhaun draaide zich plotseling om, haalde
een bos slauteis uit zijn broekzak en gooide
die vlak voor Meredith op tafel. Weer draaide
hij zich om en haalde een portefeuille uit
zijn jaszak. En ook die viel Voor Meredith's
neus neer. De detective nam hem haastig
op.
„Een oogenblik voor u dat ding open
maakt", zei de jonge man kalm. ..U zult niet
kunnen bewijzen, dat ik de Havik bent cn u
weet het zelf net zoo goed als ik. In die
portefeuille zitten papieren, waaruit zal
blijken, dat ik iemand anders ben. maar als
u hem toch openmaakt, aan weet u wat
er gebeuren zal. Hetzelfde geldt voor de
sleutels".
Hij draaide zich plotseling om cn ging
op zijn gemak door een patrijspoort naar
buiten staan kijken. Meredith en Dexter wis
selden een snellen blik en Dexter sehudde
bijna onmerkbaar zijn hoofd. Na een oogen
blik legde Meredith de portefeuille weer op
tafel neer. onwilligEn zoo gebeurde
het. dat hij even den kouseband van de
gravin van Salisbury in handen had gehad!
