H. D. VERTELLINGEN
BRIL?
STADSNIEUWS
f '.V
EEN
FEUILLETON.
Helen's Juweelen
HAARLEM'S DAGBLAD
VRIJDAG 24 MEI 1929
(Nadruk rerbodonj auteur tracht voorbehouden.)
Met zeldzame avontuur
van mevrouw Warren te Parijs.
Naverteld door EUOéNE D'ALEMBINO. r.> 3&B
Yvonne Warren werd alom geroemd als de
elegantste vrouw van New-York. Haar bij
zondere schoonheid en de dollars van haar
nian maakten het haar mogelijk deze repu
tatie op glorierijke wijze te handhaven.
Yvonne ging dit jaar, als ieder jaar, haar
reisje maken naar Europa. Het doel was.
Parijs. Parijs in de lente is een wonder. Maai
de lichtstad is óok de stad van.... de Ifleer-
niakers. Lenteschoonheden trókken Yvonm
dn het geheel niet aan. Wèl nieuwe toiletten
en daarom trok ze naar Frankrijk's hoofd
stad.
Op den hoek van de Boulevard Egyptienne
woonde in een vorstelijk huis de beroemde
tailleur Brochet. Hij was een wondermensch.
Hij schiep toiletten die gedragen schenen
te zijn in de Duizend-en-één-nacht-sprook
jes. Hij was een genie! Een fantast! Yvonne
had hem reeds uit New-York getelefoneerd
on hem medegedeeld, dat zij een avondja
pon. wenschte.... een hyperelegante... een
wonderbaar... een léntekleed.... Parijs was
bijzaak. En zij hoopte, dat de toiletten bij
I .uar aankomst in Parijs reeds geheel en al
kiaar zouden zijn.
Onmiddellijk had meester Brochet al zijn
andere bestellingen op zij gezet, en twee toi
letten „geschapen", waarmede hij zichzelf
overtrof. Het werk van een toovenaar!
Yvonne kwam in Parijs. In de lucht hin
gen voorjaarsgeuren. De harten der men-
schen sloegen levendiger en de zielen waren
vol zoete verwachting. Oók Yvonne's hart
tikte sneller, ook haar ziel beefde. Maai
niet om de lieve lente. ZIJ dacht aan haar
toiletten. Een weelderige auto bracht haar
naar het atelier van den grooten Brochet. En
toen zij in de de luxuese kleedkamer voor de
metershooge spiegels stond en zichzelve be
wonderde, stokte haar de adem. Zóó iets
schoons had ze nog nóóit gezien. Ze was ge
slagen. O, meester Brochet, zeide zij met
sidderende stem, it is like a dream.... Onge
twijfeld lady het is mijn meesterstuk, ant
woordde Brochet, terwijl hij haar geestdriftig
de hand kuste.
Toen Yvonne weer wat tot zichzelf geko-
anen was overhandigde zij Brochet een vor
stelijke chèque, maar eischte daarbij zijne
stellige belofte, dat hij die wonderbare toilet
ten nimmer aan anderen zou leveren. Hij
beloofde het plechtig en toen was Yvonne
volmaakt gelukkig.
Haar „taak" te Parijs was toen eigenlijk
volbracht. Maar plotseling kreeg ze een on
bedwingbare lust nog een paar dagen te blij
ven. Zij huurde een prachtige automobiel,
die iedere minuut van den dag voor haar
gereed moest staan. Zij reed, in langzaam
tempo door het Bois en genoot van de vele
bewonderende blikken.
's Avonds ging zij naar de Opéra. Haar
binnentreden werd een gebeurtenis. Men
drong om haar heen. Een donkere Argentijn-
sclie volgde haar door den foyer met bran
dende oogen, en nam tenslotte plaats in een
loge naast de hare. En geheel den avond
fcleef zij Yvonne als betooverd aanstaren.
Op het tooneel werd Iets gespeeld en ge
dongen. In ééns, tijdens een hooge aria,
drong de Argentijnsche in de loge van Yvon
nedoorboorde haar met Panterblikken....
stamelde wat onsamenhangend Spaansch....
omarmde Yvonne
Toen Yvonne, later in haar fijn-zijden
pyjama, den dag overdacht vond zij hem de i
schoonsten uit héél haar leven. En met een
gelukkigen- glimlacht sliep zij in.
Den volgenden dag beving Yvonne het on
weerstaanbaar verlangen om, vóór haar te
rugreis, nog éénmaal naar de Opéra te gaan.
En wederom verwekte haar binnenkomen
een ongekende sensatie. Haar geluksgevoel
werd bijna dronkenschap. En toen zij na 't
slot in haar auto stapte, had zij nog maar
één wensch: zoo spoedig mogelijk naar New-
York te gaan en dan, plotseling, in al haar
glorie, te verschijnen op de Fifth Avenue.
De auto vloog door de straten van het
lente-zoele Parijs en Yvonne droomde met
geloken oogen van New-YorkDe wagen
reed steeds sneller... snellerangstig snel
tenslotte! Éénzaam-staande hulzen spx-ongen
voorbij. De auto veerde in geweldig tempo
over een stl'len landweg. Yvonne ontwaakte
uit haar droomen en zag ontsteld door het
raampje. Zij was niet meer in Parijs. Ze tikte
aan het ruitje. Beukte het glas! Schreeuwde!
Gilde! Maar tevergeefs. De chauffeur bleef
in starre onbewegelijkheid aan zijn stuur
zitten en liet den wagen nóg ijlender voort-
vliegen.
Yvonne was de vertwijfeling nabij. Vreese-
lijke gedachten gingen door haar hoofd. Ver
schrikkelijke couranten verhal en van ontvoe
ringen spookten door haar brein.
Met een vaart sloeg zij in het rugkussm
terug! De rem werkte. En weldra hield de
wagen stil voor een eenzame villa. Men
scheen daar reeds de komst van den auto
verwacht te hebben. Een onberispelijk ge
kleed man trad naar buiten... opende het
portieren verzocht Yvonne in welgeko
zen woorden uit te stappen. Haar protesten
schenen niet den minsten Indruk op hem ce
maken. De chauffeur zat onbewogen, als
ging hem de heele affaire niets aan.
De heer bood Yvonne zijn arm. Mag ik
u verzoeken, mevrouw, een oogenblik uit te
stappenEr zal u niets gebeuren en te
genstand kan niet baten. Bleek van schrlic
volgde Yvonne hem in het huis. De deur
viel achter haar in het slot. Door een weel
derige hall werd Yvonne naar een elegante
salon gebracht. De geheimzinnige man
maakte een diepe buiging en zeide: Me
vrouw, maakt u het mij niet te moeilijk....
het móet nu eenmaal zoo zijn.... ontkleed u
zich
Yvonne gaf een doordringenden gil!
Schreeuwen zal u niets geven, mevrouw,
want niemand hoort het. En met deze woor
den verliet haar kweller de kamer. Yvonne
viel vertwijfeld in een stoel. Wat ging er met
haar gebeuren? Wie was die vréémde man?
Zou zij ontvoerd worden? Was zij in handen
gevallen van een wreeden vrouwenhande
laar? Weerloos was ze. Zónder wapen, zón
der kans op redding.
De deur ging open en een sober-gekleede
oude vrouw kwam binnen.
Madame heeft u zich nog niet uitge
kleed? vroeg ze teleurgesteld. Meneer zal
vreeselijk boos worden. Mag ik u helpen?
Heusch, madame, het is beter wanneer u
niet langer talmt. De oude trad op Yvonne
toe, nam haar stevig bij de armen en weinig
seconden later lag Yvonne's glanzende
avondrobe over een stoel. Misschien wil
Madame thans wat uitrustenhier is een
zachte divanEen proper dienstmeisje trad
binnen en bracht een blad met versnaperin
gen. De oude vrouw nam voorzichtig de ja
pon over de armen en ging geruischloos, met
het dienstmeisje de kamer uit. Yvonne bleef
alleen. Wanhopig! Zij bonkte op de deuren...
aan de ramen.... maar alles was stevig geslo
ten. Yvonne raasde..., tièrde.... jammerde....
Eindelijk zonk zij, doodvermoeid, in een
lichte onrustige slaap. Toen zij wakker werd
viel het eerste morgenlicht reeds door de
ruiten. De oude vrouw stond voor haar en
gaf haar met een raadselachtigen lach, het
schoone lente-avond-kleed terug. Buiten
sloeg de motor van een auto aan.
De vreemde man, eveneens met iets raad
selachtigs L. zijn oogen, kwam binnen.
I am very sorry mevrouw, dat ik u van uwe
gewone nachtrust heb moeten berooven....
maar de auto staat gereed om u naar uw ho
tel te brengen en daar zult u de schade wel
kunnen Inhalen!
Yvonne staarde hem aan: Waarom dit
alles?
De man lachte Wanneer u het dan
- -;rsé wilt weten, dan zal ik u gaarne een
verklaring geven. Mijn vrouw namelijk is ge
woonweg verliefd geworden op uw prachtig
avondtoilet. Zij zag u gisteren in de Opéra.
En zij bezwoer mij haar óók zulk een japon
te geven. En u weet het.... wanneer een
vrouw zich eenmaal iets in het hoofd gezet
heeft, dan zijn wij mannen, slaven.... Meester
Bochet was voor geen goud om te koopen om
het kleed nogmaals te maken. Toen heb ik,
ten einde raad, uw chauffeur omgekocht.
Vannacht is uw japon door knappe modistes
nagemaakt en mijne vrouw is in den zeven
den hemel, dat zij nu binnenkort in Argen
tinië triomfen kan vierenAlleen, madame
zou ik u willen aanraden de geschiedenis niet
te vertellen, want niemand zal uw verhaal
gelooven. De wereld is nu eenmaal dom en
kwaaddenkend
Hij geleidde Yvonne naar de wachtende
auto. En tusschen droomen en waken, reed
Yvonne naar haar hotel.
Onder de strengste geheimhouding vertel
de Yvonne In New-York een paar weken la
ter haar avontuur aan haar beste vriendin
Fleury Biltnay. Waarop Fleury lachend ant
woordde lieve Yvonne, je bent niet alleen
mooi, maar óók rijk aan fantasie.... En snel
nam de vriendin afscheid om met bekwamen
spoed het verhaal aan de andere vriendin
nen verder te vertellen. Het gevolg was, dat
weinig dagen later op geen enkele stoom
boot naar Europa meer een hut te krijgen
was.
MR. P. J. OUD OVER HET
VRIJZINNIG-DEMOCRATISCH
vPROGRAM.
SAMENWERKING MET DE
SOCIAAL-DEMOCRATEN
Donderdagavond werd de tweede openbare
verkiezingsvergadering der Vrijzinnig De
mocraten te Haarlem en Omstreken gehou
den. Mi". P. J. Oud, lid der Tweede Kamer
sprak in het gebouw van den Protestanten
bond Haarlem-Noord aan de Berkenstraat
over de Vrijzinnig Democraten en de verkie
zingen.
De heer H. van Leeuwen, tweede voorzit
ter der afdeeling Haarlem opende de ver
gadering. Mr. Oud begon met het belang
van de verkiezingen uiteen te zetten, Deze
verkiezingen n.l. moeten ons het herstel van
het parlementaire steisel brengen. De vrij
zinnig-democraten hechten zeer veel waarde
aan het parlementaire stelsel, al hebben zij
ook andere wenschen ten aanzien van den
invloed des volks op de regeering, b.v. het
referendum. Nu echter het volk dien invloed
slechts eens in de vier jaar kan aanwenden
is een degelijke voorbereiding en voorlich
ting gewensebt. Men wete waar men aan
toe is.
Spr. trok een vergelijking met den poli-
tieken toestand in Engeland, waar de poli
tiek minder door godsdienst beïnvloed wordt.
Daardoor is het zooveel eenvoudiger de rich
ting van het regeerbeJeid aan te duiden, om
dat de regeering slechts uit een der drie
groote groepen gekozen zal worden. In Ne
derland is regeering. door één partij onmo
gelijk, de kiezer wete dus welke partijen tot
samenwerking bereid zijn. Het ongelukkige
nu is, dat de partijen, die daarvoor in aan
merking komen, thans weigeren klare wijn
te schenken.
Hoewel de rechtschen tot de oude samen
werking niet meer overgaan waarschuwen
zij tegen elk ander samengaan hunner groe
pen met anderen. Mr. Oud schetste de oor
zaken van de verdeeldheid onder de recht
schen, voortspruitende uit het verschil in
beginselen hunner partijen. Zoo men na de
verkiezingen al tot het vormen van een
coalitie bereid is, willen de partijen vooral
vóór de verkiezingen van die bereidwilligheid
den volke niets laten blijken. De heer Oud
besprak nu den invloed der coalitie op de
democratische stroomingen ter rechterzijde.
Juist door de coalitie-politiek heeft de anti
revolutionaire partij haar democratisch
karakter verloren. In het kabinet-Heems
kerk handicapte die coalitie de verwezenlij
king der democratische principes. Het ka-
binet-Ruys kon slechts democratisch zijn na
November 1918 en dan door uitwendige in
vloeden. De politiek van de vrijzinnig de
mocraten was daarentegen reeds Jaren een
van geleidelijke sociale evolutie.
In 1923 begon met het optreden van Co-
lijn de volstrektste reactie. Hiermede was de
verwording van de anti-revolutionaire par
tij voldongen. Een reactie daarop was het
optreden der democraten in de R.K. partij,
het zich afwenden ook van de Christelijk
Historischen van Coiyn. Niettemin sloten
deze partijen zich bij de nieuwe stembus
weer bij Colijn aan. Zulk een wrakke com
positie moest in November wel uiteen vallen.
Het noodhulp-kabinet De Geer was het
gevolg en sprekers vrees is, dat wij perma
nent aan deze noodhulp vastzitten. Zoo er
weer een coalitie komt is het slechts om
zich te keeren tegen de democratie, meent
spreker, maar mr. Marchant kent den par
tijen het recht tot opnieuw vormen der
coalitie slechts toe, wanneer de kiezers zich
vooraf daarover uitspreken.
Maar noch Chr. Historischen, noch Anti
revolutionairen willen daar aan uit vrees
voor stemmenverlies.
En ter linkerzijde?
De liberalen prediken onthouding, wach
ten af en openen aldus geen politiek pers
pectief. Mr. Marchant heeft him echter te
recht aansluiting bij rechts op ongeveer alle
punten verweten. De Vrijheidsbond is in alle
opzichten conservatief en reactionair, gelijk
spr. meende te kunnen aantoonen.
Er zijn in Nederland nog talrijke libera
len uit traditie,, die indien wereldwijs ge
maakt, zich zouden aansluiten bij ons.
De Vrijzinnig Democraten daarentegen
hebben in dit opzicht steeds de meest reëele
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cta. per regel.
politiek gevolgd. Zij komen met een vast om
lijnd program. Zij zullen zoomin als eenige
andere partij alleen kunnen regeeren, maar
erkennen, met wie zij willen samenwerken.
Er is een wezenlijk verschil tusschen hen en
de sociaal-democraten, maar op velerlei ter
rein van practische politiek kunnen beiden
samenwerken.
Met de Roomsche democraten wilden zij
samenwerken, maar mgr. Nolens weigerde
dit. Wij zijn niet ontrouw aan ons regee-
ringsprogram, wanneer wij inzien, dat vol
ledige verwezenlijking van een punt als bij
voorbeeld nationale ontwapening niet mo
gelijk is zoolang er geen meerderheid voor
is en wanneer wU daarnaar onze politiek
richten.
Van rechts vreest men van een samen
werking met ons gevaar voor de Christe
lijke grondslagen der samenleving. De vrij
zinnig democraten wenschen echter het
Christendom te zien boven de verdeeldheid,
zij maken de tegenwerping, dat het Chris
telijk bewind (woordbreuk van Colijn tegen
over de ambtenaren, belasting, Indische en
militaire politiek) in feite zeer onchriste
lijk is. In verband met laatstgenoemde poli
tiek haalde de heer Oud professor Heering's
boek „De Zondeval van het Christendom"
aan.
Als eenmaal het democratisch bewind er
is zullen de naar lucht snakkenden In de on
derste lagen der rechtsche partijen inzien,
dat zij niet beangstigd behoeven te zijn voor
de Christelijke grondslagen.
De heer Van Unen vroeg of de sociaal
democraten. inderdaad tot samenwerking
bereid zullen zijn, gezien uitlatingen van mr.
Sannes. Mr. Oud antwoordde, dat in de prac
tische politiek de S. D. A. P. zich niet op zoo
exclusief standpunt stelt, dat samenwerking
onmogelijk zou zijn, zij is dan meer demo
cratisch dan socialistisch. Het program van
den heer Albarda van 1925 is een aanwijzing
in die richting.
De heer Van Leeuwen sloot de vergadering,
die vrij goed bezocht was.
R.-K. VOLKSPARTIJ.
OPENBARE PROPAGANDA-
VERGADERING
De afdeeling Haarlem van de Roomsch-
Katholieke Volkspartij hield Donderdag
avond in het gebouw „Het Blauwe Kruis" een
openbare propagandavergadering, die geleid
werd door den heer J. van Winsen.
De voorzitter opende de bijeenkomst met
den Christelijken groet. Hij hoopte, dat de
vergadering geanimeerd zou verloopen en dat
zij rijke vruchten zou dragen. Hy herinnerde
er aan, dat de R.-K. Volkspartij in Haarlem
thans voor de tweede maal aan den verkie
zingsstrijd zal deelnemen. Deze partij heeft
zich, zij het ook noode, losgerukt van de
groote R.-K. Staatsparty. Dit was noodig,
omdat in laatstgenoemde geen grijntje de
mocratie te vinden is. Spreker vertelde in het
kort, wat No. 1 op de candidateniyst, Mr. P.
M. Arts, als lid der Tweede Kamer voor de
R.-K. Volksparty heeft gedaan. Dit was zóó
veel, dat de afdeeling niet geaarzeld heeft,
hem weer No. 1 op de candidateniyst te
plaatsen.
Spreker deelde mee, dat het Tweede Ka
merlid Mr. P. M. Arts, die op deze vergadering
ook als spreker zou optreden, naar Middel
burg was gegaan, om daar zeer noodzalcehjk
verkiezingswede voor de R.-K. Volkspartij te
verrichten. Daardoor zou hij waarschyniyk
niet op tijd in deze vergadering aanwezig
kunnen zyn.
De voorzitter gaf daarna het woord aan
den heer Felix Donders, lid der Pro
vinciale Staten van Noord-Brabant. Deze
hield een rede over het onderwerp: „Doelbe
wuste Katholiek-democratische politiek". De
ze merkte op, dat nog altijd aan de R.-K.
Volksparty verweten wordt, dat zij in strijd
handelt met de belangen der kerk. Deze par
tij is heusch niet naar sprekers genoegen op
gericht, omdat ook hy begrijpt, dat eenheid
sterk maakt. Hij hoopt dan ook, dat de tyd
spoedig mag aanbreken, dat het bestaan van
de R.-K. Voiksparty niet meer noodig zal
zyn. Maar dan moet de groote R.-K. Staats
party een practische democratische politiek
voeren; dat wil zeggen dat de zwakken ge
holpen moeten worden om een behoorlijk be
staan te leiden. Zoo gaat het echter niet in
de R.-K. Staatsparty. Daar heerschen uit
sluitend groepsbelangen, tot schade van het
geheel. Daarom is de R.-K. Volksparty opge
richt. „Wij kennen maar één Christelyk be
ginsel; dat is het Katholieke", zei spreker.
„Het Protestantsche beginsel is het onze niet.
De rechtsche coalitie is gevaarlijk voor ons,
want zij heeft onze bewegingsvrijheid ge
kortwiekt. Van het program van de R.-K.
Staatspartij zal in de praktijk niet veel te
recht komen. Zy stuurt namelijk weer aan op
herstel van de rechtsche coalitie. Dat wil dus
zeggen, dat Coiyn weer de leiding in handen
zou krijgen, met al de gevaren, daaraan ver
bonden. De rechtsche coalitie staat de alge-
meene ontwapening in den weg en houdt
allerlei sociale maatregelen tegen. Coiyn is
als mensch misschien ons aller vriend, maar
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
GA kCF"|P
NAAR I \l—
als politicus is hy blijkens het program, dat
hy gemeend heeft in de Eerste Kamer te
moeten ontvouwen, onze vyand. De Katho
lieken hebben, als het er op aan komt, niets
van de anti-revolutionairen en Christelijk-
Historischen te verwachten. Men zie daar
voor maar hun dagbladen en lectuur. De
Katholieken hebben niet het minste belang
by een rechtsche coalitie; wel de anti-revo
lutionairen en Christeiyk Historischen, die
de Katholieken aan handen en voeten bin
den. De R.-K. Staatsparty houdt ten deze
nog een slag om den arm. maar de R.-K.
Volksparty komt er rond en kloek voor uit,
dat zij niet met de rechtsche groepeering wil
samengaan, vooral niet zoolang het bestuur
.van de coalitie het doel is; wy zouden er
misschien over willen praten, als de recht
sche coalitie een m i d d e 1 is om iets goeds te
bereiken. De R.-K. Volksparty eischt de vrij
heid van beweging voor de R.-K. missionaris
sen in Nederlandsch-Indië en wederinvoering
van ons gezantschap by den H. Stoel. Van
de R.-K. Staatsparty is dat niet te verwach
ten; zy is tenminste tot nog toe in gebreke
gebleven. Toen de heer Arts ln de Tweede
Kamer een motie aan den minister overhan
digde, waarin de Roomsch-Katholieken
eischen om artikel 177 van het Indische re-
geeringsreglement te schrappen, stemden alle
leden van de R.-K. Staatsparty tegen. De H.
Stoel zegt zelf, dat de R.-K. Volkspartij vrij
uitgaat, omdat deze haar politieken strijd
ondergeschikt maakt aan den R.-K. gods
dienst".
De heer Donders noemt het een schand
daad, dat Pater Henricus in een besloten
vergadering te Tilburg de leden der R.-K.
Volksparty had uitgescholden voor „beeld-
stormers". Een grooter beleediging kan men
een eerlijken Katholiek niet aandoen, dan
hem voor „beeldstormer" te schelden. Maar
het zou spreker benieuwen, of pater Henri
cus, als hy eenmaal voor den rechterstoel
van Christus moet verschijnen om reken
schap van zijn daden op dit ondermaansche
te geven, nog zal durven volhouden, dat de
leden der R.-K. Volksparty beeldstormers
zijn. De S. D. A. P. zou in Nederland niet de
groote plaats hebben gekregen, die zij nu
bezit, als de R.-K. voorgangers hun plicht
hadden gedaan en een goede democratische
politiek hadden gevoerd. Zelfs door bladen
als de „Maasbode", zei spreker, „wordt nu
erkend, dat er verbrokkeling komt in de R.-K.
Staatsparty en wel door de schuld van de
R.-K. Voiksparty. Deze laatste gaat dan ook
vooruit. Spreker eindigde het eerste gedeelte
van zyn rede met de hoop uit te spreken, dat
hy het verschil tusschen R.-K. Staats- en
R.-K. Volksparty goed duidelijk had ge
maakt. Hij wekte de aanwezigen op, om op
3 Juli te stemmen op Mr. P. M. Arts, No. 1
van de R.-K. Volksparty (Applaus).
In de pauze werd gelegenheid gegeven tot
het stellen van vragen; hiervan werd door
enkele aanwezigen gebruik gemaakt. Zij wer
den door den spreker beantwoord.
In het tweede gedeelte van den avond be
sprak de heer Donders de wantoestanden op
sociaal en economisch gebied in het Zuiden.
Als eerlijk man. moest hy helaas erkennen,
dat er in het Zuiden nog een zwarte terreur
bestaat, zooals in een rapport van het R.-K.
Werkliedenverbond geschreven is. De geeste-
lijke adviseurs in het Zuiden zijn in gebreke
gebleven, aan de wantoestanden op tijd een
einde te maken. De conservatieve elementen
in de R.-K. Staatsparty oefenen een terreur
uit; wie niet doet wat door hen bevolen
wordt, gaat de straat op. Dat is spreker zelf
overkomen. Als journalist was hem indertijd
gelast artikelen te schryven, waarmee hij
zich niet kon vereenigen. Hij moest toen weg
en' sindsdien is er voor hem geen plaats
by de Roomsche pers.
Wat het voeren van een Christehjke poli
tiek betreft merkte de heer Donders op, dat
er maar één Christelyke party is en dat is
de Katholieke party. De anti-revolutionairen
en de Christelyk-Historischen zijn niet
Christelyk, al noemen zy zich zoo. Alleen de
Katholieken zyn als afstammelingen van
Christus de ware Christenen.
Spreker oefende scherpe critiek op sommi
ge Roomsche bladen, die wantoestanden
voor hun lezers verzwijgen, als hiermede de
belangen van een R.-K. Tweede-Kamerlid
geschaad mochten worden.
Tenslotte deelde hy mede, dat de heer
Arts het program van de R.-K. Volksparty
steeds getrouw is nagekomen. Hy is het dus
waard, zei spreker, dat op 3 jluli weer op hem
gestemd wordt.
De Voorzitter bracht den heer Donders on
der luid applaus een woord van dank en
sloot de vergadering met den Christelijken
groet.
EEN ROMANTISCHE GESCHIEDENIS,
door
JAQCES FUTRELLE.
25)
Van Derp gaf zijn plan voor een auto
tochtje blijkbaar op, want hij liep rustig met
haar mee. HU praatte wat, en ze wist ter
nauwernood, of ze wel antwoord gaf
Zou Bruce haar moeder's uitnoodiglng aan
nemen?Het geluld van Van Derp's stem
klonk maar heel flauwtjes tot haar door.
„Ilc voel me zeer vereerd, dat uw vader
tme zoo vriendelijk bejegend heeft", zei hy.
„Hoe zoo?" informeerde Cicely afwezig.
„Wel, door me zoo in zyn intiemen familie
kring toe te laten", was het antwoord. „Een
op een dergelijke wUze gesloten vriendschap
duurt altijd, en soms leidt ze tot
Cicely draaide zich om en keek hem recht
aan. Er was een vijandige glans ln haar oogen
en haar roode lippen waren s'.yf op elkaar
geperst. Ze nam hem koeltjes op van de
kruin van zijn bleek-blonde hoofd tot aan
de punten van zijn vlekkclooze schoenen, en
ze besloot bU zich zelf, dat hy een grappig
type was.
„En soms leidt zetot?" vroeg ze uit
dagend.
De blond-harige volmaaktheid haalde zyn
schouders op en zei niets. Haar stemming
was nu juist niet ideaal. Hy' had het ver
keerde oogenblik gekozen, en hij keerde nog
met bijtyds op zyn schreden terug
Ze liepen zwijgend verder, voorbij de kleine
visscherswoningen, tot het strand voor hen
lag. De Pyramide lag zachtjes te schomme
len in een diep blauwe zee en een eindje
verder danste de Zeemeermin langzaam
heen en weor. De sloep was juist afgesto
ken met twee mannen erin.
Weer trof het Cicely, dat ze één van de
twee vroeger al eens gezien moest hebben.
Ze bleef nieuwsgierig staan ky'ken, toen hy
aan land stapte en naar haar toe kwam.
Hij zou haar voorbij zyn geloopen, als ze hem
niet herkend en in haar verbazing onwil
lekeurig zyn naam uitgesproken "had.
„Mr. Meredith!"
Hy keek snel op.
„Nee maar, dat is Miss
„Quain", viel ze hem snel in de rede. „Ik
heb u een paar dagen geleden in New York
ontmoet, weet u nog wel
„Ik v/eet het nog heel goed", zyn oogen
namen de onberispelijke gestalte van Van
Derp scherp op, waarna hy zich weer tot
het meisje wendde: „Quain? Wat doet u
hier?"
„Myn moeder en ik hebben ons hier
teruggetrokken, zal ik maar zeggen", legde
Cicely uit. „We zijn hier al meer dan een
week".
„O", zei Meredith.
„Maar u waarom bent u hier?"
De detective wierp weer een veelbeteeke-
nenden blik op Van Derp. Cicely begreep hem
„Mr. van Derp, laat ik u even voorstellen
Mr. Meredith", zei ze. „Mr. van Dex-p, is
een vriend van vader".
De twee mannen gaven elkaar de hand,
Meredith op een korte, zakelijke manier, en
van Derp met een overdreven hoffelijkheid,
die van het heele geval een ceremonieele
plêchitigheid maakte.
„Ik heb uw naam niet goed verstaan
hoe heet u ook weer?" vroeg de detective.
„Van Derp August van Derp, uit Hol
land".
„Van Derp", herhaalde Meredith. „Als ik
eenmaal een naam gehoord heb, dan vergeet
ik hem ook nooit meer en een gezicht ver
geet ik ook nooit". Van Derp glimlachte hof
felijk en Meredith wendde zich tot Ciceley:
„Waarom lk hier ben? Wel, om
En hy bleef plotseling steken. HU zag
Bruce Colquhaun over het strand naar hen
toe komen. Zonder verder een woord te
zeggen, liet hy Cicely en Van Derp staan
en liep Bruce haastig tegemoet. Toen ze
tegenover elkaar stonden, buiten het gehoor
van het meisje en haar metgezel, zei hy
met zonderlingen nadruk, terwyi hy Col
quhaun recht aankeek:
„Dus u vond het noodzakelijk om den
heelen nacht in de stad te blijven?"
„Ik maak uit uw woorden op, dat u ver
wachtte, dat ik heelemaal niet meer terug
zou komen", merkte Bruce op. „Is dat zoo?
Nu, hier ben ik. Ik ben die vriend Dexter
tien minuten nadat ik in Boston was aan
gekomen, al kwijt geraakt. Hy kent er niets
van. Dat mag u hem uit myn naam ver
tellen".
Meredith beet nijdig op zyn lippen. Hy
besefte, evenals Cicely, dat er achter dat
•kalme uiterlijk een ongewone hoeveelheid
kracht school.
„En was het bepaald noodzakelijk dat u
hem kwyt raakte?" informeerde hij.
„Om te doen, wat ik doen moest, ja".
Bruce bekende het zonder eenige schaamte.
„Ik dacht, dat ik u ervan overtuigd had, dat
ik niet de man was, dien u zocht?"
„Jawel", stelde Meredith hem gerust, ter
wijl hy even glimlachte. „U hebt me over
tuigd. maar u hebt niets bewezen. En dat
bewijs zou ik nu graag van u willen heb
ben".
„Met alle genoegen. Wat moet ik doen?"
„Ik zou graag willen", en de detective sprak
langzaam en met nadruk, terwyi zyn
scherpe oogen het onbezorgde gezicht voor
hem onafgebroken opnamen, „ik zou graag
willen, d,at u een paar woorden voor me op
een stukje papier schreef!"
Colquhaun staarde hem alleen maar vra
gend aan. De detective kon tot zUn spyt
geen spoor van verbazing of sschrik op zyn
gezicht ontdekken.
„Is dat alles?" vroeg Bruce. „En welke
woorden moet ik opschrijven?"
„Ik zou graag willen, dat u opschreef: ,De
groeten aan Mr. Meredith, onderteekend:
„De Havik!"
„O, dus dat wordt handschrift-verval-
sching, hè?" zei Colquhaun lachend. „Dus
u gaat me ook nog verdenken van dien dief
stal in Brooklyn? Mooie boel. Ik zal het voor
u opschryven maar in tegenwoordigheid
van getuigen. Hier zyn er net twee Mr.
Van Derp en Miss Quain".
Cicely was teleurgesteld, en haar veront-
waradiging werd nog grooter, toen Bruce
heelemaal niet informeerde, hoe het met haar
ging. en of ze weer heelemaal beter was, of
of zoo iets. In plaats daarvan nam hij
even zyn hoed af. knikte en zei: „Mr.
Meredith vraagt me zoo juist om iets voor
hem op te schrijven. Ik vind het best, maar
alleen in tegenwoordigheid van getuigen. Ik
heb een vulpen by me. Vergeet u het als
tublieft niet: „De groeten aan Mr. Meredith.
De Havik" In den tusschentyd had hij
het al opgeschreven. „In den rechterboven
hoek zal ik een herkenningsteeken zetten,
zoodat dit stukje papier nooit met een an
der zal verward kunnen worden".
Hij had het papiertje op zijn portefeuille
gelegd om te kunnen schrijven! En daar zat
de kouseband van de gravin van Salisbury
in!HU liet het aan Cicely en aan Van
Derp zien; in den hoek had hy drie
hiëroglyphen in een cirkel gezet.
„Letters van het Phoenieesche alphabet",
legde hij uit, terwijl hy het aan Meredith
gaf. „Dat zal ik u maar even vertellen, want
anders- mocht uw handschriften-expert er
zich zijn arme hoofd eens over breken. Ik
verzoek u beiden, Miss Quain en Mr. Van
Derp, die teekens niet te vergeten".
Er was een wonderlijk teleurgestelde uit
drukking op Meredith's gezicht gekomen en
ook van Dex-p's gelaatsuitdrukking was ver
anderd het leek wel of er iets van vrees
over was gekomen, maar het kan ook iets
anders zyn geweest.
„Als u uw moeder vast bij voorbaat wilt
bedanken voor haar invitatie, Miss Quain,
zal me dat een groot genoegen doen", ver
volgde Bruce rustig.
Het meisje stond hem verbaasd aan te
staren, alles scheen opeens zoo geheimzin
nig en dreigend te zUn geworden.
„Ik zal haar vanmiddag een bezoek komen
brengen, tenminste als en hy keek
Meredith vragend aan, als Mr. Meredith
niet voor dien tyd gebruik maakt van een
zeker wettelijk bevelschrift, uitgevaardigd
in de staat Massachusetts? In dat. geval zal
ik me verplicht zien naar New York terug
te keeren".
Het was een uitdaging aan het adres van
de wet en de politie. Hij bedoelde het nieuwe
arrestatie-bevel, dat Meredith in zyn zak
had; de detective begreep hem en schudde
treurig zyn hoofd.
(Wordt vervolgd.)
