H. D. VERTELLINGEN
FLITSEN
TP wH t
STADSNIEUWS
FEUILLETON.
Helen's Juweelen
QSftJSfcuduii&i
REMINGTON
HAARLEM'S DAGBLAD
DINSDAG 28 MEI 1929
(N«drak Torbode»! •stanrarocbt roorbohcradcm.)
door
LIES JAMBROES,
De Waanzinnige
Eindelijk was ze buiten. De stad met haar
Zee van lichten, rinkelende trams, gewirwar
van auto's en fietsen was zij ontvlucht.
Haar vriendinnen hadden haar niet begre
pen en hadden haar Jaten gaan, sommigen
schouderophalend, anderen met een trek om
den mond van lichten spot over wat zij
aanstellerij noemden.
Nu liep ze op den stillen landweg. Links
een moddersloot, waarin de kikkers hun
avondliederen zangen in verschillende
toonaard, hun liederen van verlangen, van
levenslust, Rechts stroomde rustig de rivier
in wier flauw geplooid oppervlak het maan
licht als beweeglijke lichtplekken zich spie
gelde, telkens zich wijzigend in vorm en
intensiteit. De boomen in de verte waren
donkerbladig maar in 't maanlicht dat al
hun kruinen één deed schijnen hadden ze
iets ouds en vermoeids iets wijs weemoedigs
De onbegrijpelijke verre sterren doortonkel-
den in hun strakke staal koele onbeweeg
lijkheid de diepe hemelduisternis, terwijl
de aardsche wolken groot, grauw rossig,
vaag van omtrek, aandreven, al maar uit
één hoek; het scheen wel rook van een
geweldigen, ver verwijderden boschbrand...
Rustige stilte was gedaald met verdwij
nen van de roode avondzon en een zachte
wind strooide de doordringende geur der
velden door de lucht, als een bewijs van
leven dat sluimerde en kracht gaarde voor
den nieuwen dag.
En zij stapte haastig den weg langs,
schuw rechts en links kijkend als zocht zij
wat, als vreesde zij wellicht iets. Waarom
had zij ook nu plotseling weer de stad ver
laten? Ze dwaalde, zocht, vluchtte
Waarom dan toch? Gek zou ze worden als
ze zoo doorging. En zich er tegen verzetten?
Ze had het geprobeerd, probeerde het nog,
anaar het ging niet, ze kon niet meer
O, God, dat gehamer in haar hoofd, die
band die aldoor vaster en vaster haar herse
nen snoerdeMaar wat was zij dan voor
een kind dat zoo van streek raakte en haar
zenuwen niet in bedwang kon houden.
Een tijd geleden was het over haar ge
komen, als een onvermijdelijke versombe
ring, als een onheil, dat onafwendbaar was
dat zij voelde aankomen steeds nader. Zij
was er bang voor geworden. Het had haar
dag en nacht niet met rust gelaten. Altijd
had zij die sombere muren gezien, die
kleine ruitjes met dikke tralies, die hooge
hekken om het park. En dan daar achter,
dien griezeligen grijnzenden kop met die
verwarde haren en starende oogen die haar
maar altijd door aanstaarden. En als dan
die diep liggende oogen begonnen te flik
keren en die breede mond zich opende en
haar toeriep niet langer te vechten, maar
zich over te geven, daar zij toch zelf wel
wist, dat ook zij daar hoorde, dat ook haar
plaats niet meer in de maatschappij, maar
achter dat hek was, dan voelde ze een schier
onweerstaanbaren lust er heen te gaan en
den grijnzenden waanzinnige de hand te
drukken en te zeggen: „Broeder, hier ben
ik! Bij jou en bij die anderen wil ik blijven,
ik behoor niet meer bij hen daar buiten, in
wat ze Maatschappij noemen. Hier is mijn
plaats, achter het hek bij Jou die me be
veiligen zal tegen een ieder, ook tegen me
zelf".
Hoe dikwijls had ze niet geprobeerd dat
alles van zich af te zetten. Het waren maar
denkbeelden, zc hoorde zc wel degelijk in
het diukkc stadsleven. Maar telkens waren
ze terug gekomen, die vermoeide aanvallen,
dat gevoel of alles wegzonk in haar, die
opkomende angst, die bekende grijnskop!
Zoo zocht zij nu weer rust voor het be
angst gemoed op den stillen landweg. Was
het niet de rivier, die haar scheen toe te
fluisteren: „Kom bij mij, t is hier beter
dan achter het hek". Zou daar de plaats
zijn die zij overal tevergeefs had gezicht,
het heerlijke veilige thuis, waar zij het ver
moeide hoofd zachtjes kon neerleggen, ter
wijl de golfjes zachtjes haar zouden streelen
zooals een moederhand strijkt langs de sla
pen van haar ziek koortsig kind? Maar neen
dat was toch te dwaas. Zij dacht aan haar
jeugd, haar schoolleven. Wat was dat alles
zonnig geweest. Wat had zij onbekommerd
kunnen genieten van het leven toen de
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Ct«. per regel.
wereld voor haar openlag en bet haar toe
scheen dat het Paradijs nog wel op aarde
te vinden zou zijn voor haar, die er met
overtuiging naa rzochtMaar toen was
het immers gekomen, dat hek met hem.
den zinnelooze. Nu kwam het haar nader
dan ooit. De sterren leken haar toe te grijn
zen als de oogen van dien eene daar achter
het hek, de kwakende kikkers waren haar
als stemmen, die riepen: „Kom, kom!" en
het zachte fluisteren aan haar oor van een
verleidelijk wezen. Maar toen zij zich aan
het verleidelijke wilde toevertrouwen, en
haar armen naar hen uitstrekte, was het
dat sombere spook, dat haar al zoo dikwijls
had gegrepen met zijn grijnslach en zijn
onheilspellende oogen dat zij ontvluchten
wilde, waarvan zij ontkomen moest. En
zij liep harder en harder, langs den land
weg, als een vervolgde, die den vijand op
zijn hielen weet. Haar hoed had zij al ver
loren, haar mantel wapperde in den wind.
Voort, altijd maar voort, met het spook
achter zich.
Maar opeens wat is dat? Daar staat hij
de booze voor haar, de armen uitgestrekt,
of ze haar willen insluiten. Terug, stad
waarts! En een nieuwe wedloop begint,
tot ook hier weer dat monster haar voor
is gekomen.
Waarheen nu? Zij staat stil, als aan den
grond genageld en naast haar, boven haar,
achter haar. beginnen ze haar uit te lachen,
de grijnzende koppen haar toe te schreeuwen
..Jij bent van ons, geef je nu maar over!"
Zij wil uitschreeuwen den angst in haar.
maar kan geen geluid geven; zij wil die
duivels van zich afgooien, maar haar armen
zijn als verlamd. Misschien is er redding
daar, in dat zacht stroomend bed! Met in
spanning van haar laatste krachten doet
zij een sprong zijwaarts, 't Is alsof alles om
haar heen wegzinkt, ze valt en blijft liggen
aan den oever, in het hooge gras
En de nacht schrijdt voort, de kikkers
zwijgen reeds lang, de maan daalt naar
den horizon en de rivier stuwt haar water
voort, als maar maar voort, terwijl het meis
je in het gras onbewust aan alles om haar
heen, misschien nu bevrijd van de omhel
zing van het angstwekkende spook daar ligt
als een doode
In den vroegen morgen vond haar zoo een
naar de markt rijdende boer, die haar op
zijn wagen naar het ziekenhuis bracht,
dat zij na langdurige verpleging kon ver
laten. sterker van lichaam, maarhet
lichaam alleen. Kort daarna liep ook zij
achter het hek
DE WEENSCHE PERS OVER ANNIE WOUD.
Een zeer groot succes voor onze stadgenoote.
Annie Woud mocht bij haar eerste optreden
te Weenen als soliste bij de Wiener Manner
Gesangverein volgens de Reichspost storm-
achtigen bijval Stürmischen Beifall oog
sten- Das Neue Wiener Tageblatt schrijft,
dat het eerste optreden van onze Haarlem-
sche altzangeres te Weenen „kortweg een
sensatie genoemd mag worden."
„Een alt met een orgaan van zeldzame
glans en welluidendheid en vnn een volhe'-
en een kracht, die de groote Musikvereinsaal
zonder eenlge moeite geheel beheerschte",
schrijft de Reichspost, die ook de „innige
voordracht" der zaftgeres roemt.
„Een stem van bijzondere welluidendheid,
waarvan de overgangen volmaakt zijn"
schrijft o.a. de criticus van Das Neue Wiener
Tageblatt. Ook Die Wiener Volkzeitung
schrijft in enthousiaste termen over het
succes van Annie Woud.
NOG GOED AFGELOOPEN.
Zondagnacht ontstond in de Petroleum-
raffirmderij aan den Spaarndammerweg een
brand, die gelukkig, doordat personeel van
den Nachtveiligheidsdienst den brand ont
dekte en de brandweer waarschuwde, spoe
dig gebluscht kou worden, maar anders
groote afmetingen had kunnen aannemen.
In een tank was n.l. nog een klein laagje
olie overgebleven en daar waren oude poets
doeken op geworden, waarna de deksel was
gesloten. Door zelfontbranding waren die
doeken aan 't branden gegaan. Toen brand
weerlieden den deksel oplichtten sloegen
vlammen en dikker»- rook uit de tank.
Maar met wat bluschpoeder werd het
vuur spoedig bezworen.
VEREENIGING „GRUNO".
VIERING VAN HET 15-JARIG
BESTAAN.
Zooals de Friezen en de Zeeuwen in onze
stad hun saamhoorlgheidsgevoel tot uiting
hebben gebracht door het oprichten van een
Friesche en een Zeeuwsche vereeniging, zoo
hebben ook de Groningsche Haarlemmers
(als wij ze zoo eens mogen noemen) hun
„Veraineng Gruno", die nu al 15 jaar bestaat.
Dit derde lustrum werd Zaterdagavond
met groote opgewektheid gevierd in den
schouwburg aan den Jansweg, die versierd
was met de wapenschilden der verschillen
de Groningsche gemeenten als Grootegast,
Bierum, Loppersum, Uithuizermeeden enz.
Eenige dames hadden zich in het schilder
achtig Groningsch costuum gestoken, het
geen aan de flink bezette zaal een aardigen
aanblik gaf.
Te ongeveer half 9 nam de voorzitter, de
heer R. Harkema, het woord om de aanwe
zigen, meer in 't bijzonder de afgevaardig
den van Groningsche vereenigingen uit an
dere plaatsen en van de te Haarlem bestaan
de Friesche en Zeeuwsché vereenigingen,
welkom te heeten. Voorts bracht spr. dank
aan de leden, die door hun financieelen steun
dezen feestavond mogelijk hadden gemaakt.
De heer Harkema stelde voor een hulde-
telegram te zenden aan den heer K. ter Laan
burgemeester van Zaandam, den schrijver
van het 5000 woorden bevattende Gronmgsch
Woordenboek, dat onlangs voltooid en ver
schenen is. Een exemplaar van dit Woor
denboek, zoo waardevol voor Groningers,
werd onder de aanwezigen verloot.
De voorzitter zong verder den lof van het
Groningsch en deelde mede dat er zelfs in
het plat-Groningsch geschreven wordt. De
waarde van het kennen van een dialect is
groot en spr. is het eens met den man die
gezegd heeft: „Ik beklaag diegenen, die in
hun jeugd geen dialect geleerd en gespro
ken hebben".
Met politiek houdt de „Veraineng Gruno"
zich niet op (applaus) en het ligt ook niet
in haar bedoeling het Hollandsch door het
Groningsch te doen vervangen.
Met een „Blijft Groningers!" eindigde spr.
zijn rede, waarna luid applaus klonk.
Met veel entrain werd hierna door een uit
leden van „Gruno" bestaand operettegezel
schap onder regie van den heer J. H. Dieters,
met als koorleider de heer B. Bulthuis en met
pianobegeleiding van den heer Jan Textor,
de operette „Als de Hoagdoorn bluit" opge
voerd. Oude volksliedjes en dansen werden
in dit door B. H. de Graaff geschreven zang
spel ten beste gegeven en nieuwe liederen en
refereinen van J. Dijkstra en Frieso Moole-
naar waren ingelascht.
Goed spel en aardige samenzangen vielen
bij deze opvoering te genieten en de schil
derachtige costuums (de handeling had
plaats in het midden der vorige eeuw) droe
gen er niet weinig toe bij dat het gebodene
in dezen kring een zeer groot en trou
wens verdiend succes had.
Na afloop werd nog geruimen tijd gedanst.
„Gruno" kan met voldoening op deze
feestviering terugzien.
Zij nog vermeld dat na de operette nog de
Martini-toren een groot décor op het
tooneel verscheen natuurlijk met luid ap
plaus begroet.
FINSCnE VOLKENBONDSVRIENDEN IN
HAARLEM.
Vrijdag 7 Juni zal een gezelschap van tien
Finsche volkenbondsvrienden o.a. minister
Enckell, de raadsheeren Pekkala en Zitting
en de secretaris-generaal van de Finsche
vereeniging „Pro Jure Nationum" Tudeur,
dat de volgende maand een bezoek aan ons
land brengt, Haarlem en omgeving bezoeken.
Bij die gelegenheid zal de Haarlemsche af-
deeling van de Vereeniging voor Volkenbond
en Vrede het Finsche gezelschap ontvangen
waarbij in het restaurant Hildebrand een
lunch zal plaats vinden, waaraan ook leden
kunnen deelnemen.
VROUWENGROEP IN DEN VRIJHEIDS
BOND.
Op den Donderdag 30 Mei 's middags half
drie in Dreefzicht te houden propaganda-
middag van de Vrouwengroepen Haarlem
Bloemendaal, Heemstede en Santpoort van
den Vrijheidsbond, waarbij als spreker zal
optreden de heer C. J. van Kempen, Oud-
Gouverneur van* Sumatra's Oostkust, candi-
daat voor de Tweede Kamer der Staten-Ge-
neraal, met het onderwex*p „De Invloed van
de Europeesche Vrouw in Indië", zal mevrouw
Jeekel-Schelteina eenige liederen ten ge-
hoore brengen.
De zaal zal worden versierd met Indische
weefsels en bloemen, er zal thee worden aan
geboden en de bezoeksters en bezoekers zul
len worden vergast op verschillende soorten
Indisch gebak, voor een deel speciaal voor
dezen middag door een Indiër gebakken.
Velen zullen zeker van dezen middag pro-
fiteeren om hun kennis over Indië te ver
diepen en zich voor te bereiden op de komen
de verkiezing.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1439
HANDEN WASSCHEN
Jantje laat 't water
in de kom loopen
rolt zorgvuldig
mouwen op
zyn I beproeft voorzichtig
I de temperatuur met
I een vingertop
doet er wat warm bij,
dan wat koud, laat
alles weer wegloopen
en ast de kranen op
nieuw open
neemt de zeep en
wrijft die zachtjes op
een vierkanten cen
timeter huid
speelt met zijn vin
gertoppen in het wa
ter
droogt zijn handen af
vouwt den handdoek
op met den schoonen
kant in het gezicht
en gaat naar beneden
(Nadruk verboden.)
ZILVEREN JUBILEUM VAN DE R.-K.
PAROCHIE ST. JAN.
Zondag is het 25-jarig bestaan van de pa
rochie St. Johannes de Dooper aan de Am
sterdamstraat kerkelijk gevierd, 's Morgens
half elf werd een pontificale H. Mis opge
dragen door den Bisschop van Haarlem, mgr.
J. D. J. Aengenent. 's Avonds 7 uur had het
pontificale Sluitingslof plaats, opgedragen
door den vicaris-generaal van het Bisdom,
mgr. M. P. J. Mollemann.
Vele bewoners van de Amsterdamstraat en
andere straten hadden de vlag met den wit
gelen pauselijken wimpel uitgestoken.
GECOMMITTEERDEN
Tot gecommitteerden bij het eindexamen
der Middelbare Technische School te Haar
lem zijn door den Minister van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen benoemd de
heeren:
G. Versteeg, architect's. N. A., te Amster
dam, voor de afdeeling Bouwkunde; aange
wezen door de Mij. tot Bevordering der
Bouwkunst, B. N. A.;
C. Thomése, hoofdingenieur van den Pro
vincialen Waterstaat van Noord-Holland te
Haarlem voor de afdeeling Weg- en Water
bouwkunde;
Ir. W. J. Burgersdjjk, directeur van de N.
Z. H. Tramweg-Maatschappij .te Haarlem,
voor de afdeeling Werktuigbouwkunde;
Ir. W. L. L. van der Vegte, Ingenieur bij de
Kon. Nederl. Hoogovens en Staalfabrieken, te
Beverwijk, voor de afdeeling Electrotech-
niek;
Ir. G. de Rooy. Ingenieur bij de Marine, te
Voorburg, voor de afdeeling Scheepsbouw-
kunde.
De vier laatstgenoemde heeren zijn aange
wezen door het Kon. Instituut van Inge
nieurs.
Mgr. N. B. P. SPIT t
Mgr. N. B. P. Spit, bisschop van Deventer
der oud-katholieke kerk is Vrijdagnacht te
Amersfoort overleden.
Mgr. Spit werd 7 Maart 1853 te Enkhuizen
geboren. Hij ontving zijn opleiding tot pries
ter in het Seminarie te Amersfoort, waar hij
29 Juni 1879 door mgr. Rinkel, bisschop van
Haarlem, tot priester werd gewijd. Van 1874
tot 1880 was hij aldaar werkzaam als pre
fect, en tot 1882 als detervitor.
Li 1894 werd hij benoemd tot bisschop van
Deventer en op 30 Mei 1894 te Rotterdam als
zoodanig gewijd in de kerk zijner gemeente.
Zijn heengaan is voor de oud-katholieke
kerk een groot verlies aldus de N. R. C.
GUNNING.
Door het architectenbureau Krabshuis te
Almelo is aan P. van 't Veer te Bussum en
J. C. de Geers te Haarlem de bouw van 83
woningen en 2 winkelhuizen te Almelo opge
dragen voor 232.991.
EEN ROMANTISCHE GESCHIEDENIS,
door
JAQUES FUTRELLE.
28)
„Maar maar, moeder", stamelde ze,
vindt u hcusch, dat we die ultnoodiglng
aan moeten nemen?"
„Ja, natuurlijk", was het kalme antwoord.
„I-Iet zal weer eens iets anders zijn. Mr.
Colquhaun zal voor kok spelen.
„Maar we kennen hem heelemaal niet!"
protesteerde Cicely. „Hij kan wel een be
drieger zijn! Hij wil er niet eens eerlijk voor
uitkomen wie hij is. Hij kan wel een dief
zijn".
„Ik heb nog nooit met een dief gedineerd"
en Mrs. Qualn glimlachte. „Ik geloof, dat
ik het best aardig zou vinden".
„Of een moordenaar!" ging Cicely voort.
..Ook niet met een moordenaar", zei Mrs.
Quain kalm.
„We hoeven heusch niet bU hem te gaan
eten vervolgde Cicely In wanhoop, „enkel
en alleen omdat hij nou toevallig mijn
leven gered heeft".
Er speelde een zonderlinge glimlach om
van Derp's lippen een toegevende glim
lach.
„Wat mankeert Jou opeens?" vroeg Mrs.
Quain aan Cicely. „Ik heb Mrs. Colquhaun
gevraagd om hier eon bezoek te brengen en
hij leek me, tenminste uiterlijk, op en top
een gentleman toe. Waarom ben je zoo
achterdochtig?"
„O, weet ik het!" Cicely stond plotseling
van tafel op en liep naar de deur, waar ze
bleef staan en hen strak aankeek. „Heeft
één van jullie ooit gehoord van een berucht
misdadiger, die de Havik heet?"
„De Havik!" zei Mrs. Quain.
„De Havik!" echode van Derp.
Skeet's gedachten waren ver weg, hij was
bezig een rijmwoord voor Mercy te zoeken...
Cicely ging door: „Die Colquhaun wordt er
van verdacht de Havik te zijn, en daarom
is detective Meredith hier. U hoeft me niet
te vragen hoe ik dat weet, maar het is
zoo! En de Havik wordt, onder anderen,
verdacht van den diefstal van mijn ju
weelen".
En ze liep snel weg. Van Derp wierp een
vragenden blik op zijn gastvrouw. Ze glim
lachte.
„Het zou wel typisdh zijn, vindt u niet,
als Mr. Colquhaun de Havik was en Cicely's
juweelen liad gestolen en ons later te eten
vroeg!" zei ze. „Als ik ooit geweifeld had.
of we die uitnoodiging aan zouden nemen
of niet. dan weet ik nu wel zeker, dat we
gaan zullen".
Van Derp's oogen werden wijd open
gesperd van verbazing, toen vernauwden ze
zich plotseling tot spleetjes. Hij bedacht, dat
jonge meisjes dikwijls heel gevoelig zijn voor
de aantrekkelijkheden van knappe jonge
mannen, die haar uit zee halen, als ze op
't punt staan te verdrinken; het werd tijd.
dat hij tot daden overging. Dus hij volgde
Mrs. Quain naar de serre met een sigaret
in zijn mond en legde haar de zaak voor.
Mrs. Quain zag hem nu voor het eerst
zonder al zijn kleine gemanierdheid.)es, die
zoo sterk deden denken aan Europeesche
boulevards en zij schatte er hem des te
hooger om. Het was bepaald verfrisschend
om een jonge man opgewonden en verlegen
en mensehelijk te zien, geheel vervuld van
die grootste van alle emoties liefde. Maar
plotseling viel hij weer terug in zijn precieze
afgemeten manier van doen, waaraan ze
zoo het land had.
„Ik heb uw dochter lief", besloot hij. „Ik
heb er haar niets van gezegd, en ik zal het
ook niet doen, voor u mij daar uw permis
sie toe geeft. Ik weet zeer goed dat dit
zaken zijn, die ik eigenlijk met haar vader
zou moeten bespreken, maar aangezien die
niet hier is
„U zult er toch heusch met hem over
moeten praten", zei Mrs. Quain langzaam.
En om u de waarheid te zeggen ik geloof
niet, dat u zijn toestemming zult krijgen.
Ik wil u niet kwetsen; ik zeg t alleen maar
om u teleurstellingen te besparen".
Van Derp maakte een zeer diepe buiging
en retireerde zich. Een paar minuten later
zag Mrs. Quain zijn lage. grijze auto de
oprijlaan afglijden hij ging naar het
telegraafkantoor. Het was bijna zes uur, toen
hij' terug kwam.
Bruce merkte, dat zijn gatsen, de één
na den ander, hem nieuwsgierig aanstaar
den, toen hij ze aan boord van de
Pvramide ontving ze moesten iets over
hem gehoord hebben. Dat kon het alleen
zijn. Hij keek Cicely tweemaal vragend aan
en tweemaal wendde ze met een schuldige
blos haar gezicht af. Ze besefte opeens, dat
ze zijn vertrouwen in haar leelijk beschaamd
had dat ze eigenlijk iets heel leelijks en
oneerlijks gedaan had. Had ze het er maar
niet zoo uitgeflapt!
Bruce heette zijn gasten welkom en ver
dween toen met een kort excuus in de kleine
keuken, terwijl hij hen verzocht het zich
gemakkelijk te maken in de kajuit. Maar ze
waren in een wonderlijke stemming het
was net of zc zich niet op hun gemak voel-1
den. De stilte werd tenslotte verbroken
door Skeets die een gramofoon ontdekte
Hij zette hem op tafel en begon rond te
snuffelen naar de platen.
„Waar zijn je platen?" riep hij tenslot
te.
„In één van de laden van de tafel", en
Colquhaun stak zijn hoofd om den hoek
van de keuken. „Daar naast u, Mr. van
Derp".
Hij verdween weer. Van Derp trok de lade
vlak bij hem open en haalde de foto van
de kouseband van de Gravin van Salisbury
tevoorschijn! De uitwerking was vei-won-
derlijk! Hij wierp een snellen blik op de
keuken, en toen iemand een vraag wou doen
legde hij waarschuwend zijn vinger op zijn
mond. Toen zei hij met een stem, die wat
vreemd klonk:
„Hier hebt u een plaat, Mr. Gaunt, en hij
gaf er één door aan Skeets. En weer met
dat veelbeteekenende gebaar om stil te zijn,
legde hij de foto weer in de la, die hij
haastig dicht deed.. ..De plaat begon te
spelen en een oogenblik later stak Bruce
zijn hoofd om liet hoekje.
„Bijna klaar", zei hij. „Miss Quain, komt
u de soep opdoen?"
Niets van wilt u zoo vriendelijk
zijn, of zoudt n me het genoegen
willen doen Alleen maar een kort
bevel om de soep te komen opdoen. En
Cicely ging. Het Kwam niet in haar op om
te weigeren, maar er lag een uitdagende
glans in haar blauwe oogen, toen ze de
kleine keuken binnenkwam. Hij zou haar
natuurlijk op haar kop geven, omdat ze
het hen verteld had! Moest ie durven!
„U hebt het hen verteld", merkte hij rus
tig op. toen zc naast hem stond. Hij consta
teerde het feit alleen, vroeg niet eens, óf het
zoo was.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 cent.
per regel.
Stofzuigerhuis MAERTENS
BARTELJORISSTRAAT 16
TELEFOON NO. 10756
VAMPYR STOFZUIGERS F 98.-
GEVONDEN VOORWERPEN EN DIEREN.
Terug te bekomen bij :Burghout, Harmen-
jansweg 57 z, bankbiljet; Diermans, Leid-
schestraat 38, bril; Steenbakker, Lange
Molenstraat 42. chocolade; Coene, Pijlslaan
128, postduif; Kennel Fauna, herdershondje,
gebracht door: Mevr. Zur Mühlen, Heeren-
weg 279; Mej. v. Zanten, Stoofsteeg 6. grijze
kat; Burger, Kenr.emerstraat 12, kinder
schoen; Snel, Zonnesteeg 2rood
teltje; Piasier, Harmenjansstraat 13, man
chetknoop; Bur. v. Politie. Smedestraat, por-
temonnaie met zwemkaart; v. d. Berg, Tesla-
straat 60, gvmn.schoentjes; Uitenboogaard,
<£en. Cronjéstraat 17 rood vulpotlood; Bur.
v. Politie, Smedestraat. rijwielbelastingmerk;
Bottelier, Soendastraat 54, idem; Smit. An-
thoniestraat 55, idem; Straathof, Gr. Hout
straat 52, rammelaar.
VEENDAMMER HYPOTHEEKBANK
Uit den Haag wordt ons geseind:
De Hooge Raad heeft heden het beroep
verworpen van den Haagschen accountant
A. C. M., die in verband met de Veendammer
Hypotheekbank wegens bedriegelijke bank
breuk door het gerechtshof te Amsterdam
veroordeeld was tot 1 jaar en 3 maanden ge
vangenisstraf.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Ct». per regel.
SCHRIJFMACHINEHANDEL
ZIJLSTRAAT 90 HAARLEM TEL. 11161
Officieel Agent der N.V.
Schrijfmachine Mij.
Nienwe modellen voorradig
Reis-Machinet
Bergt i
schoon
WINTERKLEED1NG en BONTWERK
geeulaniteerd (motvrij) op.
HOEING'S STOOMERIJ
ia het beste edrea.
Telefoon 10873-10382
„En waarom zou ik het hun niet mogen
vertellen", kaatste ze terug.
„Geen enkele reden voor", gaf hij toe.
„Het is niet meer dan eerlijk, dat mijn
moeder weet
„U hebt volkomen gelijk", zei hij rustig.
„Ik wilde het alleen maar weten".
Dat onverwachte antwoord bracht Cicely
geheel van haar stuk, toen zei ze:
„Ik heb het hun niet allemaal verteld".
Toen ze de soep op hadden, maakte Bruce
de lade naast van Derp open en haalde er
de foto uit, die hij zonder eenige verlegen
heid aan Mrs. Quain gaf. „Hebt u dat wel
eens gezien?" informeerde hij, terwijl hij
tusschen de gramofoonplaten snuffelde.
„Er moet hier ergens een solo van Caruso
zijn. Die zullen we even op zetten".
Toen de foto weer tevoorschijn werd ge
haald, vloog er even een gespannen blik in
van Derp's oogen; de anderen keken nieuws
gierig toe.
„Wat is dat?" vroeg Mrs. Quain.
„Dat is een heel bekende historische
merkwaardigheid", verklaarde Bruce. „U
kent de geschiedenis van de Orde van den
Kouseband toch wel? Nu, het origineel
heeft jaren lang in het Britsch Museum ge
legen en toen zijn er verscheidene foto's
van gemaakt. Ongeveer een jaar geleden is
hij gestolen, en de politie van zoowat de
heele wereld heeft er naar gezocht.Hij
schünt nu in het bezit van een berucht
misaadiger te zijn de Havik, die eigenlijk
George Harrington Leigh heet". Hij had
niet opgekeken, hij was nog bezig tusschen
de gramofoonplaten te zoeken. „Hier is
Caruso! Wilt u hem even opzetten, Mr.
Gaunt?"
(Wordt vervolgd.)
