FEMINA
>yy^PE€^IMI!l!l!€LIiPllM©<
©ÜS HICIH1T ©P> PIIM Wi<3.
IHl©i MEM 10)1 CCLilUnriIgS HIZIl<glHI©y®To
HAARLEM'S
DAGBLAD
DONDERDAG
13 JUNI 1929
En zooals de verschillende categorieën dit zien.
Zomer. De "dagen zijn warm 'en de nachten
brengen vaak geen verkoeling. Als we op
staan 's morgens vinden we de temperatuur
al zoel, zoodat we het eigenlijk jammer vin
den ons te moeten kleeden voor den dag.
Hoe heerlijk is dan een dressinggown of een
kimono te bezitten, waarin we de eerste uren
van den ochtend nog kunnen doorbrengen
als we althans geen bezigheden buitens
huis hebben. Er is tegenwoordig groote keuze
zoowel in model als kleur, in deze kleeding.
Voor de kosten behoeft men niet meer terug
te schrikken, want in eenvoudige effen of
gebloemde stof. heeft men voor enkele gul
dens reeds een heel aardig model. Iets duur
dere soorten hebben een geborduurd bloem-
dessin, eenigszins op Japansche of Chinee-
sche voorbeelden geïnspireerd. In crêpe de
chine en georgette ziet men heel kostbare
modellen, rijkelijk van handborauursel, in
zachte kleuren of geheel goud, voorzien. Ze
hebben natuurlijk een moeilijke coupe en
door puntvormige panden vaak veel weg van
een chique avondjapon. De mouwen zijn wijd
Ja, ziet U eens hier, nu de Pinkster goed en
wel achter den rug is, en de zomer dus vol
gens de overlevering en ook in werkelijkheid
gekomen is, nu is de behoefte aan zomer
japonnetjes wel op zijn hoogst! Vooral omdat
het speciaal met zomer japonnen zóó gelegen
is, dat we er toch altijd meer verschillende
van noodig hebben, dan van de dikkere en
meer gedekte en gekleede wintersche japon
nen. Wat zegt U dus van deze kleine collec
tie, hier op het plaatje bijeengebracht?
Nummer één van links naar rechts laat
een japon van bedrukte crêpe zien, met stolp
plooi. gestrikt om hals en taille, met ingezette
stukken van effen crêpe. De mantel is weer
van effen crêpe, gevoerd met bedrukte
crêpe. Nummer twee: rok met volant, in
punten aangezet aan het lijfje van ivoor
kleurige crêpe. De rok is van wit-met-blauw
bedrukte crêpe, evenals het manteltje, dat
gevoerd is met witte crêpe. Nummer drie
is van gele crêpe met zwarte figuurtjes be
drukt. Een volant loopt van den hals naar
de taille, terwijl de rok ook met drie schuine
volants is. De volgende japon is van blauwe
ONZE KLEINE GASTEN.
As we in ons huis een klein gast hebben
ondergebracht, een vriendje of vriendinnetje
onze kinderen, moeten we heel voorzichtig
zijn, die kleine dreumesen niet verkeerd te
behandelen.
Wat we bij „groote" gasten behooren te
doen, en waartoe de gewone wellevendheid
ons dadelijk brengt, het inwilligen en voor
komen van iederen wensch, daar mogen we
bij de „kleine" gast niet al te grif toe over
gaan.
We moeten veel voor ze over hebben, en
veel van ze kunnen verdragen, maar we
mogen niet méér voor ze over hebben en niet
méér van ze kunnen velen, dan van onze
eigen kinderen. Wc behandelen ze eenvou
dig op dezelfde wijze als onze kinderen, want
uit angst de logéetjes niet te kort te doen
of achter te stellen bij hun eigen kleinen,
gaan sommigen zoover, dat ze de logéetjes
en vaak zoo geknipt, dat de 'einden met een
punt bijna den grond raken. Maar het
spreekt vanzelf, dat zulke modellen alleen
voor luxe vrouwen bestemd kunnen zijn. De
meer eenvoudige zijn recht en met een groot
overslaand voorpand, dat met een knoop
en lus of door middel van een ceintuur wordt
opgehouden. Van de zomerkimono's en dres-
slnggowns worden alleen die van doorschij
nende stoffen, als bijvoorbeeld voile of geor
gette, gevoerd.
De mode tot het creëeren van combina
ties heeft ook op dit terrein haar vorderin
gen gemaakt. Zoo kwam men er toe den ka
merjas te combineeren met een pyama, wat
in vele gevallen een aardig effect oplevert.
Model No. 385 geeft er een voorbeeld van.
Meestal laat men den pyama mouwloos en
ziet men het jasje vervangen door een geheel
gesloten sweater, omdat twee passen over
elkaar niet mooi zou staan. De meeste dezer
combinaties ziet men in zijden stoffen en
voorzien van gebloemd borduursel, maar ook
dit is vanzelfsprekend luxe-dracht.
crêpe de chine. Dit bijzondere modelletje is
met een fichu-kraag van blauw-met-rose
bedrukte crêpe. Twee geplisseerde volants
verleenen de noodige ruimte aan de rok. die
verder van achteren lager valt. De laatste is
een japon van ci'êpe-satin, gegarneerd met
ingezette panden, op het lijfje een jabot
vormend, en op zij van den rok drie panden
in een punt.
Een enkel woordje nog over de bedrukte
crêpes, die aardige, fleurige zomerstofjes. We
kunnen als we ten minste geduld hebben,
zooals onze grootmoeders dat bezaten! de
luchtigheid van onze mousseline en crêpe
japonnetjes nog verhoogen, door om de fi
guurtjes of motieven waarmee ze bedrukt
zijn, met de hand een a-jour te maken. Alle
figuurtjes van een japon aldus met een
a-jour te omgeven, zou wellicht al te veel
van het geduld gevergd zijn. Maar bijvoor
beeld langs den hals kan dit a-jour een heel
leuk effect opleveren, terwijl het werk dan
niet, zoo groot is. Maar het blijft een geduld
werkje, dat is zoo.
MADELEINE.
steeds voortrekken! En niets is er wat het
kinderhart zoo grieft als onredelijkheid.
Eigen kinderen moeten dan altijd maar
toegeven, omdat het logéetje gespaard moet
worden. Voor gezamenlijke ondeugendheden
wordt alleen het eigen kind gestraft en dat
verbittert, maakt jaloersch en doet de
kleintjes gelooven, dat vader en moeder
meer van het vreemde kind houden dan
van hen.
Waar we bij volwassenen een plicht van
beleefdheid hebben in acht te nemen, welke
ons soms dwingt tot niet geheele oprecht
heid, daar die oprechtheid soms kan kwet
sen, behoeven we bij kinderen niet te vein
zen. Strikte rechtvaardigheid vóór alles,
dat kan het kind verdragen, zelfs al moet
het een flinke straf ondergaan. Maar dan
ook een verdiende straf en niet de straf, die
evenzeer bestemd was voor een ander, maar
die haar dood-een-voudig ontloopt, alleen
omdat men „vreemde" kinderen schijnt te
sparen!
ONZE BESTE HUISVRIEND:
DE THEEPOT.
Bij sommigen is het de koffiepot, bij ande
ren weer de theepot, die een groot deel van
den dag gereed staat om dorstige kelen te
verkwikken. Maargoed thee zetten is
een kunst. Dat vergeten sommigen wel eens,
en dan klagen ze over de kwaliteit van de
thee. Bedenk dus allereerst deze dingen: Dat
nooit water voor theezetten gebruikt moet
worden, dat niet het kookpunt heeft bereikt;
dat het water echter niet te lang mag koken.
Zoodra het kookt, moet het dus opgeschonken
worden; dat thee, om smakelijk te zijn, niet
langer dan 5 minuten mag trekken op een
goed heet lichtje; dat men nooit thee in een
metalen theepot moet zetten. De theepot be
hoort van aardewerk of porselein te zijn.
Gaat men theezetten, spoel dan vóór men
de thee er in doet, de pot met heet water om.
De hoeveelheid thee die gebruikt moet wor
den, om goede thee te zetten, kan men aldus
berekenen: 1 plat theelepeltje thee op elke
21/2 kopje water. Giet het kokend water er
op en sluit dadelijk het deksel. Een minuut of
5 laten trekken. Een handige manier, om bet
gebruik van een theezeefje te ontgaan, is,
een neteldoeksch lapje te gebruiken, waarin
men de theeblaadjes bindt, en dat in den pot
hangen. Ook kan men een neteldoeksch zakje
maken, dat men hiervoor gebruikt.
ALS ER STRAKS VRUCHTEN
INGEMAAKT ZULLEN WORDEN...
en we kijken de inmaakpotjes na en we
ontdekken, dat de metalen schroefdeksels zoo
leelijk verroest zijn, wat dan? In de eerste
plaats nemen we ons voor. ze voortaan niet
meer op een vochtige plaats te bewaren, en
ze na het afwasschen goed af te drogen en
op het vuur even na te drogen, door ze op
kachel of fornuis of het gasfornuis te leg
gen. Deze deksels zijn meestal van blik. dat
is ijzer met een laagje tin. Om ze nu weer
roestvrij te maken, kunnen we probeeren, als
de roest niet heel erg is, de vlekken met krijt
en alcohol weg te poetsen. Omdat daardoor
het beschuttende tin zooveel mogelijk ge
spaard wordt. Gaat dat niet meer, dan ge
bruiken we een gewoon chemisch poetspre
paraat. Is ook dat niet voldoende, dan
schuren we met een papje van amarilpoeder
(of blauwsteen) met zoete olie. Of met een
stukje fijn schuurpapier- Na het blank
schuren of poetsen gieten we er kokend water
over en wrijven de deksels met een zachte
lap droog. Op het vuur door en door njidro-
gen en dan glimmend poetsen met fijn krijt.
KLEINE HANDIGHEIDJES.
Snijbloemen, die onze kamers zoo kunnen
opvcoolijken, houdt men langer goed, als men
in het water, waarin ze staan, een paar maal
het zakje blauw (van de wasch) heen en weer
baalt, zoodat het water lichtelijk gekleurd
wordt.
Glaswerk wascht men het beste af in een
licht sopje, waarin men wat borax-poeder
heeft opgelost, om het water minder hard te
maken.
Als nieuwe aardappelen klein 'en moeilijk
te krabben zijn, is het verstandig, ze een
minuut of twee in kokend water te zetten-
Dan kan men ze heel makkelijk krabben.
Men kan een karpet snel en ter dege-schoon
kriigen, door het te schuieren met heete ze
melen en een stijve borstel.
Groote cakes die in een 'gasoven 'gebakken
worden, willen wel eens zwart van onderen
worden. Men kan dit voorkomen door op den
bodem van den vorm vetvrij papier te leggen
en den vorm bovendien op een asbestplaatje
te zetten.
Indien men zakdoeken thuis wascht, moet
men ze een nacht te voren in het water
zetten, met een flinke hoeveelheid zout in
het koude water. Het vuil gaat er dan veel
beter uit.
Gummi heetwaterzakken, die tegenwoor
dig veel gebruikt worden in plaats van de
meer oudenvetsche heetwaterkruiken, moe
ten om de paar maanden in water, waarin
een beetje soda is opgelost, gewasschen wor
den, om te voorkomen dat ze hard worden
en barsten.
Onaangenaam" die dichtgevroren of aange
slagen vensterruiten in den winter? Wel,
wrijf ze in met glycerine, dat voorkomt aan
slaan en bevriezen.
Heel fijn porselein moet af gewasschen
worden in warm water, waarin een beetje
volders aarde, in plaats van zeeppoeder, is
gestrooid.
CHOCOLADEDRANK.
En dan is er een lezeres, die graag zou
willen weten, hoe men „fosco" maakt. Ik zou
niet graag op me nemen, dat te vertellen.
Want als ik me niet vergis, is dit een fa
brieksmerk en de fabrikant zou een leelijk
gezicht zetten, als ik zou probeeren iemand
wijs te maken, hoe men dit zou kunnen „na
maken". Toch bestaan er wel recepten voor
een soort chocolade-siroop, die men eenige
weken kan bewaren in een goed gesloten
flesch. doch liefst niet langer dan 20 dagen.
Bij gebruik kan men die dan verdunnen met
2 deelen koude melk op 1 deel siroop (in
plaats van melk neemt men ook wel spuit
water). Voor deze siroop neemt men op 1
ons cacao, 1 Liter water, 1 pond suiker en
1 vanille-stokje. De vanille laat men een
poosje (op het fornuis bijvoorbeeld) in het
water trekken. In een pannetje roert men
cacao en suiker dooreen, en mengt dit met
een deel van het water aan. Dan de rest van
het water met de vanille erbij doen en alles
20 minuten laten koken, op oen zacht vuur.
Vanille er uit nemen en dc siroop in een
flesch doen.
HUISVROUW.
RECEPT.
Voor Rijst met rabarber neemt men op 2
ons rijst. 1 bos rabarber, 3 1/2 kopje water, 1/2
pond suiker en wat fijne kaneel. Met de 3 1.2
kopjes water kookt men de rijst bijna gaar,
waarna men er de stukjes rabarber bijvoegt,
die men nu met de rijst tot moes laat koken.
Dan gaan suiker en kaneel erbij en roert
men alles goed dooreen. Een smakelijk en
friseh nagerecht.
Wie kort achter elkaar op den weg is ge
weest als wandelaar, daarna als fietser en
tenslotte als automobilist, zal bij zichzelf een
verrassend verschil in mentaliteit hebben
opgemerkt tijdens deze drie handelingen, als
wij het zoo noemen mogen.
De wandelaar, voor wien den laatsten tijd
angstwekkend weinig plaats meer overblijft
op onze wegen, zal noch over de fietsers noch
over de automobilisten gesticht zijn: de
fietsers noodzaken hem, bij het ontbreken
van een goed wandelpad, zoo dicht mogelijk
langs den kant van den weg te loopen, ter
wijl de automobilisten hem soms in allerijl
een goed heenkomen laten zoeken. Belt de
fietser te hard naar zijn zin, dan smaalt hij:
ik hoor je heusch wel, terwijl een juffrouw
bij een scherpen hoek waar een automobilist
flink signaal gaf, minachtend zei: Toe-toe,
man, hou je gemak. Maar wee een van beide
vervoermiddelen, wanneer er iets gebeurt.
Dan is het al spoedig de vraag of er wel
voldoende signaal is gegeven.
De fietsers voelen zich in hun recht getast
wanneer de wandelaars op hun fietspad
loopen. ook als dezen nergens anders heen
kunnen, en zij probeeren ze heel vaak te
verdrijven door zoo dicht me; lijk langs ze te
rijden, of ze zelfs in het voorbijgaan aan
te stooten. Zijn ze daarentegen zelf niet op
hun eigen fietspad, maar rijden ze op den weg,
dan laat alle getoeter hen koud, en zij zetten
een hooge borst wanneer zij een auto heb
ben weten te beletten, hen voorbij te komen.
Een automobilist, als derde, is het meest
gebeten op dc fietsers, die vaak zoo slinge
ren, „die doen of de weg van hen is" en die
overal altijd nog door weten te slippen. De
voetgangers zijn ook lastig, vooral natuurlijk
bij oversteken, en veel automobilisten, die
meenen dat de wereld afhangt van het teit,
dat zij ergens twee minuten eerder of later
komen, mopperen wanneer oude mensehen
die aarzelend en langzaam de straat over
steken, hen noodzaken om te stoppen.
Veel hebb-v* wii al geleerd in den loop der
jaren van v-v t en verkeersregeling, en op
één punt zijn wij veel vooruitgegaan, name
lijk onze houding tegenover den yerkeers-
agent. Wij begonnen indertijd voor het
grootste deel hem als een vijand te beschou
wen die ons in onze vrijheid wilde beknot
ten. Sedert zijn verschijning zijn de meesten
echter al gaan inzien, dat hij er niet voor
zijn eigen particuliere plezier, of voor dat
van het geheele politiecorps staat, maar voor
ons aller veiligheid, en men moet al een on
maatschappelijk karakter hebben om dit
niet te kunnen waardceren. Bovendien is
dc politie van haar kant minder barsen
dan vroeger en zoo is die verhouding tegen
woordig lang niet slecht.
Maar al de veroorzakers van het verkeer,
zooals men zou kunnen zeggen, zijn elkander
lang niet zoo vriendelijk gezind en bewer
ken elkaar nijdassig met toeteren, bellen en
booze woorden.
Het is waar, onze wegen zijn nog verre van
ideaal, en als Ieder op eiken weg zijn eigen
gedeelte heeft, zal het allicht wel beter wor
den. Maar hoe lang zal het nog duren, voor
dat dit Ideaal in vervulling zal zijn gegaan,
en moeten wil nu zoolang nog steeds maar
op elkaar blijven mopperen en erger nog?
De eendjes zijn altijd de lievelingsbeest
jes van alle kinderen. Met een mandje met
brood aan den arm stappen zij parmantig
naar de vijvers om de altijd hongerige beest
jes brood te voeren. Voor ieder kind is het
een pleizier en al laat U uw kleuters dag in
dag uit de eer- jes voeren, het zal nooit gaan
vervelen.
Nu zetten wij de kleintjes eens aan het
werk en laten een aantal eendjes maken,
die binnenshuis kunnen blijven. Ook zullen
de diertjes daar hun nachthokje vinden. Het
vouwen van deze eendjes is niet zoo heel
gemakkelijk en bij de eerste zal het kleine
ding het vouwwerk wel heel erg moeilijk vin
den, maar u zal zien, bij het 4c of 5e eendje
gaat het als het ware vanzelf.
Het eendje ontstaat uit de vogel. Men
neemt een papiertje van 16 cM. In net vier
kant. Men begint de beide middenvouwen er
in te leggen. Daarop vouwt men nog iedere
zijde tegen de middenvouw. Vervolgens
vouwt men de diagonalen er in. (afb. a> Men
haalt de 4 punten uit en dan komt afbeel
ding b. te voorschijn. Uit dit laatste figuur
vouwt men de bloemenvaas, door het papier
Laten wij beginnen met ieder ons eigen
domein te houden, en niet' zooals bijvoor
beeld langs den Noordboulevard naar den
Zeeweg in Zandvoort. waar op zomerschc
dagen tientallen auto's langs den weg staan
waardoor het overblijvende deel van den rij
weg te smal is geworden voor het drukke
verkeer. Nu goed. meenen do automobilisten,
ik wil het verkeer niet belemmeren en
hij zet zijn wagen voor een groot deel op
het tegelpad voor wandelaars. Dat gaat toch
ook niet, het maakt dit wandelpad onveilig,
want ieder oogenblik kan een autobestuur
der met zulke edele gedachten bezield worden
ten opzichte van zijn medc-automoblllsten.
En er zijn daar altijd nog heel wat wande
laars.
We moeten beginnen eikaars rechten op
den weg niet te betwisten: we hebben er
allen evenveel of even weinig over te zeggen-
Maar een auto heeft nu eenmaar meer ruimte
noodig dan een fiets en deze kan weer
minder goed uit den weg dan een wan
delaar. terwijl deze laatste zich weer niet
door een der beide anderen behoeft te laten
onderspatten, als het geregend heeft.
Onder automobilisten geldt een hoffelijke
beleefdheid, die uit sportiviteit ontsproten
is en die door velen onberispelijk wordt na
geleefd. Maar in veel gevallen moeten fietsers
en wandelaars daarop niet rekenen van dc
zijde der autobestuurders en waarom
eigenlijk niet? Wij willen daarmee niet
zeggen dat men zijn recht op don weg zou
moeten prijsgeven: de regels maken dit ge
heel onnoodig. Allicht zouden er heel wat
minder ongelukken gebeuren, wanneer ieder 1
op zijn tijd eens wat sportiever voelde en
een overdreven haast liet achterstaan bij een
beleefdheid tegenover een mcdemtfhsch. Dit
zou het verkeer ook ton goede komen.
MENU.
Gevulde komkommers,
Saucijsjes,
Aardappelen,
Ananas-saus met zachte biscuits.
De komkommer wordt geschild, overlangs
In tweeën gesneden cn het zaad eruit ge
schept. Dan wordt de komkommer in water
met zout gaar gekookt, wat zoowat twintig
minuten duurt. Intusschen wordt een vulsel
gemaakt op de bekende wijze van een sausje
van boter en bloem met bouillon, een ge
snipperd uitje, gehakte vleeschrestcn cn wat
peterselie. Als de komkommer gaar is. wordt
ze in stukken van 8 c.M. gesneden, deze met
de farce gevuld, zoodat er een kop op staat
en hierover wat tomatensaus gegoten. Ook
kan men ze met paneermeel cn boter bedek
ken en dan in een vuurvast schoteltje onge
veer twintig minuten ln den oven laten
staan.
Van een blikje ananas worden de stukjes
fijn gehakt, deze met wat suiker in het
vocht opgekookt, zoo weinig mogelijk gebon
den met wat sago en naar smaak nog wat
kirsch of chartreuse erdoor geroerd. De bis
cuits worden er apart bij gepresenteerd.
..E. E. J—P.
krggen (afb. c.) Nu krijgt men dc vogel door
in het lange deel van de vaas het kopje te
vormen. Met de wijsvinger van de linker
hand gaat u heel voorzichtig in de opening
van de vaas en slaat deze om. De beentjes
worden door ze omte slaan, geheel wegge
werkt (afb. d.)
Nu nog het snaveltje oranje gemaakt, het
staartje zwart of grijs, de oogjes een zwart
stipje en het eendje is gereed.
Het aantal eendjes kunt u natuurlijk zoo
groot maken, als u zelf maar wilt.
Het hok wordt zeer primitief Ingericht,
een oude doos doet hiervoor dienst. Ec-n
lange kant van de doos wordt uitgeknipt,
zoodat een net van traliewerk wordt verkre
gen. U ziet, het is wel een zeer eenvoudige
woning, maar toch mooi genoeg voor dc
eendjes. De doos wordt beplakt of gekleurd
(afb. e).
De modellen zijn in de Tijdingzaal van
ons blad te bezichtigen.
W. R.
Eendjes.
