STRANDLEVEN.
Vier jaar met de Filmcamera in
Oost-Indië
GENIET ER VAN IN DEZE WARME DAGEN
De Socialistische regeering in
Engeland
HAARLEM'S DAGBLAD ZATERDAG 13 JULI 1929
DERDE BLAD
Met dit warme weer worden veel zeiltochtjes gemaakt.
De heer I. A. Ochse vertelt over
Op een tocht in Centraal-Borneo, waar door
Denk u eens int vier jaren van rusteloos
zwerven met de filmcamera door het heer
lijk-mooie land van den Indischen archipel,
zwerven van Sabang tot de Humboldtsbaai,
dolen door 't hartje van Borneo's gebergte,
trekken te paard en per auto, in prauw en
op een K.PM.-stoomer over wegen en rivie
ren en zeeën van Indië.
En dat heeft de heer I. A. Ochse gedaan, de
directeur van de Nederlandsch-Indische
Filmmaatschappij 'n zuster van de Haar-
lemsche Polygoon toen hij voor de zen
ding voor de planters, voor de K.P.M. en
nog enkele opdrachtgevers door Indië trok
om met de filmcamera beelden van het land
de menschen, de huizen, den landbouw, vast
te leggen op het celluloid, opdat getoond
kon worden, wat in onze Oost tot stand ge
bracht werd op velerlei gebied.
Nauwelijks teruggekeerd uit de landen
onder de tropenzon, nauwelijks begonnen
met het ordenen van 't materiaal, nauwelijks
even tot rust gekomen na het afmattende
reizen in 't wanne klimaat, ontving de heer
Ochse ons, en tusschen filmtoestellen en
albums vol foto's heeft hij verteld van zijn
belevenissen dadr, waar de padi groent op
de sawafis en de omhoogstrevende klappers
tegen den diepen hemel staan.
Wat hebt u meegebracht?
Ruim veertigduizend meter negatieve
film, waaruit reeds acht films voor de op
drachtgevers werden samengesteld, want,
onderweg stuurde ik steeds de on-ontwikkel-
de filmrollen naar Haarlem, hetgeen met
verschillende voorzorgen moest geschieden,
daar tuschen het afzenden van Nieuw Guinea
en het aankomen in Haarlem, ongeveer drie
maanden lagen, terwijl film na anderhalve
maand vaak reeds minder goed wordt. De
drie groote zendingsfilms zijn in Nederland
reeds vertoond, u hebt de resultaten van
mijn werk dus kunnen zien, ook „Naar
Tropisch Nederland" en „Tropisch Toerisme"
hebben in Holland gedraaid. De drie andere
zijn technische films, ze behandelen de Tin
winning op Biliton, de Java-Suikerindustrie
en de Vorstenlandsche Tabakscultuur. De
De beste vind ik de Tabaksfilm; daarbij
werd mij zoo de vrije hand gelaten, kon ik
alles doen wat ik wilde, dat er mij feitelijk
niets in den weg stond. Daartegenover waren
de lichtomstandigheden in de groote, donkere
machinehallen der suikerfabrieken ongunstig
en moest ik me hier houden aan enkele din
gen die door de opdrachtgevers geëischt wer
den, hetgeen van hun standpunt bezien ook
volkomen begrijpelijk was, maar die mijn
goedkeuring nooit gehad zouden hebben.
Nooit zag ik een film van mij zelf waar
over ik tevreden was, hoe enthousiast ik ook
kon zijn bij het opnemen, steeds was het
zien van 't eigen werk een ontgoocheling,
daar ik té goed de fouten en gebreken zag.
Slechts de Tabaksfilm is een uitzondering;
het resultaat van 't werken in de Vorsten
landen, dat ik pas enkele dagen geleden
eerst zag. heeft mijn verwachtingen niet
teleurgesteld, het is volgens mij m'n beste
film.
Thans ben ik bezig aan de samenstelling
van drie films de namen noem ik u nog
niet die het beste zullen bevatten van de
vele mooie stukken die ik uit Indië stuurde.
Ik zal trachten deze drie films zoo te maken,
dat ik er de groote massa van ons volk mee
bereik, om daardoor meer belangstelling voor
De heer I. A. Ochse die ons vertelde over zijn
zwerftochten door den Indischen Archipel.
zijn werk in T ropisch-N ederland
het dichte oerwoud een rivier stroomt
ons prachtig Insulinde in eigen land te wek
ken.
De omstandigheden waaronder u werkte,
mijnheer Ochse. hoe waren die?
Wel, van den gouverneur-generaal tot
den laagsten ambtenaar toe, heeft het be
stuur mij geholpen, waar dat kon. Wat had
ik moeten doen zonder het Binnenlandsch
Bestuur door wier bemiddeling ik paarden
en dragers kreeg om de rimboe door te trek
ken, zonder de zendelingen die mij bij de in
teressantste ceremoniën brachten, die door
hun uitstekende kennis van taal en volk
voor mij schier onmisbaar waren in het bin
nenland, in het Borneosche Kapoeas- en
Barits-gebied, in het land der Papoea's?
Wat het filmen zelve betreft, dit werd des
te gemakkelijker hoe minder beschaafd het
volk is, waartusschen ik werkte. In Egypte
bij voorbeeld dromden de lieden samen voor
het toestel, in Nieuw Guinea, waar de men
schen niet weten wat een film is, scheen de
camera voor hen evenveel te beteekenen als
een geweer of een wandelstok. Het was iets,
dat de blanke bij zich had, anders niet. Zoo
gebeurde het daar nooit, dat de menschen
n?"r het toestel keken, en de Papoea's waren
de beste filmacteurs die men zich maar
denken kan. Ik heb daar een, door zende
ling Van Hasselt geënsceneerde, menschen-
roof met de daarop volgende „vredesconfe
rentie" tusschen twee „groote mogendheden"
uit hei Arfakgebergte kunnen filmen, een
„godsoordeel", een oorlogsprauwenwedstrijd
op kunnen nemen, op Soemba stond ik met
mijn camera op eerbiedigen afstand van de
heilige ceremoniën die bij de rijstoogst te
pas komen. Ik heb tochten gemaakt per
De algemeene verkiezingen zijn voorbij,
gewonnen en verloren; de Tory-regeering
is afgetreden en de lucht is vervuld van de
weeklachten van de Primrose League en de
Anti-Socialist Union. Labour heeft zijn twee
de regeering gevormd en op Dinsdag 25 Juni
kwam het 35e Parlement van het Vereenigd
Koninkrijk in Westminster bijeen. Het was
een historisch oogenblik, de bijeenkomst was
wèl waard gefilmd te worden: de millioenen
die gestemd hebben zouden er prijs op heb
ben gesteld de vergadering van de door hen
gekozen vertegenwoordigers te zien.
Op de groene banken ter rechterijde van
den Speaker de Labourpartij, vol vreugde
over haar overwinning, talrijker dan ooit;
tegenover haar, droevig gestemd en vermin
derd in aantal, de Tories: terwijl aan de
andere zijde van het middenpad de ver-
eenigde Liberale Partij zit, vereenigd tot de
bel voor de stemming luidt, en dan: „wait
and see!" (Wacht af).
Er worden groote verwachtingen van de
Labour-xegeering gekoesterd. Volgens de
eigen woorden van den premier zijn de kleine
straatjes en steegjes verlicht door het idealis
me dat te voorschijn treedt wanneer de zoons
en dochters van de mannen en de vrouwen
die daar wonen, hun land regeeren".
Wat zal de regeering doen? Zal zij sla
gen?
De schimpscheut van Churchill dat Labour
ongeschikt is tot regeeren heeft afgedaan
en daarmee ook de onbeschaamde hoon van
den graaf van Birkenhead (vroeger bekend
als Smith) dat hij een lid van de Labour
partij zelfs niet de leiding van een winkel
van gebakken visch zou toevertrouwen.
Ramsay Macdonald heeft een elftal van
groote bekwaamheid uitgekozen, rijk aan
kennis opgedaan in de school der ervaring:
in gemeentebesturen, vakvereenigingen en
coöperatie. Hun namen mogen onbekend zijn
in de jachtvelden en zij mogen niet geheel
en al met de etiquette op de hoogte zijn,
maar zij hebben hun land lief, zij kennen de
moeilijkheden waarmede het te kampen
heeft en zij begrijpen het volk. In de moei
lijke maanden die vóór ons liggen zal de
kracht der regeering liggen in het feit dat
zij in haar midden geen lijntrekkers heetf
en geen „ornamenten": elke man en elke
vrouw zal werken en hard werken ook!
Wat is de onmiddellijke taak der re
geering?
Allereerst moet Engeland vóórgaan op
den weg naar vrede en ontwapening. Het
Hof van Arbitrage moet de plaats van het
slagveld innemen. Geen leven is veilig, geen
prauw over de geweldige rivieren van Cen
traal-Borneo, heb daar merkwaardige ge
bruiken kunnen filmen, zoodat het materiaal
zeker van ethnologische waarde is.
De tocht langs de Noordkust van Nieuw-
Guinea tot de Humboldtsbaai en naar het
Sentani-meer, was rijk aan stof. De sociaal-
economische verhoudingen hier zijn zóó
merkwaardig, zoo „praehistorisch", dat alles
wat dit volk betreft den mensch van Euro-
peesche beschaving telkens versteld doet
staan. Tot voor twintig jaar leefden de Pa
poea's om het Sentani-meer nog in het
steenen-tijdperk. Op de steenen bijl, het
eenige werktuig, was de heele samenleving
gebaseerd, zóó dat hij tot munteenheid werd
en daarom nog heden ten dage wordt ge
maakt.
Bali: „beauty in a nutshell", met zijn
schitterende natuur, zijn intensieve en hoog
staande Hindoecultuur, is een paradijs voor
den filmoperateur. De schoonheid ligt er
voor het grijpen.
Maar overal in Indië kan het natuurschoon
overweldigend zijn, dat hangt af van je
eigen gemoedsstemming, van de belichting.
En bovendien is het een kwestie van afwis
seling. De eerste dagen vond ik het varen in
een prauw langs Guinea's prachtige fjorden-
kust vol romantische bekoring, maar na een
week, als het nieuwtje er af is. voel je je
stijve lendenen, zie je, hoe vuil de Papoea's
zijn.
Natuurschoon Is echter niet altijd filmisch
schoon, dit laatste is gebonden aan wetten
van beeld verdeeling .en belichting en is ook
afhankelijk van de scheppingskracht van
den operateur.
En uw conclusie?
Dat Indië zoo rijk aan afwisseling is.
zoo veel stof biedt, dat ik hoop en verwacht
er over een jaar of zoo weer heen te gaan.
Er is nog veel meer te filmen dan ik nu reeds
gedaan heb. Er zijn nog talloos vele volks
gebruiken die waard zijn gedocumenteerd te
worden, er is nog zoo heel veel belangwek
kends dat ik aan .de menschen in 't eigen
Holland zou willen laten zien, dat een
tweede reis zeker een even belangrijke buit,
even interessant filmmateriaal op zal leve
ren als deze eerste zwerftocht door Oost-
Indlë het deed.
EEN GROOTE VLIEGTUIG-
KAJUIT.
(Van onzen Londenschen correspondent).
Op de internationale luchtvaart-tentoon
stelling, die op 16 Juli in het gebouw Olym-
pia, Londen, wordt geopend, zal een groote
vliegtuigkajuit te zien zijn. De kajuit komt
in ruimte overeen met het inwendige van de
groote Pullman-wagens in spoortreinen.
Veertig reizigers vinden er ruim plaats. Ach
terin bevindt zich een buffet, dat gedurende
den tocht voor ververschingen zorgt. De
kajuit maakt deel uit van een nieuw vlieg
tuig van Imperial Airways, voor den dienst
naar Egypte, Indië, Zuid-Afrika en Australië.
Een aantal van zulke machines is in aan
bouw. Ze krijgen vier motoren die tesaam
2000 paardenkrachten ontwikkelen. De ten
toonstelling zal ook een aantal nieuwe mili
taire machines laten zien, die tot nu toe op
de zoogenaamde geheime lijst hebben ge
staan. Het zijn vechtmachines, die een snel
heid van 200 mijl per uur ontwikkelen. Ook
kan men er een nieuw type vlootvliegtuig
verwachten, speciaal gebouwd voor landen
op dekken van oorlogsschepen. De reddings
middelen voor zeevliegtuigen, die deze „Aero-
Show" zal brengen omvatten een gemakke
lijk te vullen pneumatisch vlot, dat vliegtui
gen op tochten over zee -kan meevoeren en
gebruiken in het geval van een noodlanding
in het water.
geluk is veilig, zoolang wij geen einde heb
ben gemaakt aan alles wat oorlog veroor
zaakt.
De snelheid, waarmede de eerste stappen
reeds genomen zijn, heeft de verbeelding
van millioenen menschen in de geheele
wereld aangewakkerd en elke volgende stap
zal met gretige belangstelling worden gade
geslagen. Dit is niet de taak voor een maand
of een jaar. Het gebouw van vrede en ont
wapening moet gegrondvest worden op in
ternationale samenwerking, duurzaam en
degelijk, zonder overhaasting maar ook zon
der ophouden.
Het programma voor de binnenlandsche
politiek kan in één zin worden samengevat:
aan ieder eerlijk en tot werken bereid per
soon een degelijk en goed bestaan te verze
keren zonder de ellende der werkloosheid;
een aangenaam tehuis, niet verontrust door
zorgen; 'n rustigen ouden dag met 'n voldoend
pensioen. Dit doel kan uit velerlei richtingen
benaderd worden, zoowel langs wetgevenden
als langs administratieven weg. Geen kort
en gemakkelijk pad voert er heen.
Gedurende de eerste jaren dat ik lid van
het Parlement was, was een van mijn kiezers
altijd 'op iedere openbare vergadering w,aar
ik sprak, aanwezig en welk onderwerp er ook
aan de rode was, hij deed altijd dezelfde
vraag: „Waarom geen wet van één artikel
voorgesteld?" Maar zóó eenvoudig is het niet.
Vraagstukken kunnen niet worden opgelost
door strijdleuzen of wetten van één artikel.
Wij moeten geen namaak, maar degelijk
en oorspronkelijk weTk leveren.
Neem bijvoorbeeld de werkloosheid. Weini
gen zullen J. H. Thomas en zijn collega's de
taak benijden die zij op zich genomen heb
ben en er is niemand die hun geen succes
zal wenschen. Het volk heeft door zijn laat
ste stembusuitspraak zonder aarzelen ver
klaard dat het in de 20e eeuw niet dulden
zal dat een leger van werkloozen aanvaard
wordt, evenals orkanen en vloedgolven, als
een ramp die ons van hooger hand wordt ge
zonden. Succes is alleen te verwachten van
een krachtige en volgehouden poging om op
bouwende samenwerking en wederzijdsche
hulp toe te passen.
Wij lezen al van veel activiteit in zekere
departementen, waaruit blijkt dat de hoofd
lijnen waarlangs zal voortgegaan worden
zullen zijn: ontwikkeling van de hulpbronnen
der natie, het verwijderen van kinderen van
de arbeidsmarkt en aan de andere zijde van
het leven: een eervolle pensionneering van
den bejaarden arbeider.
Werkloosheid is niet één vraagstuk, het be-
Prettig en vroolijk en gezond is het Zand-
voortsche strandleven.
Vraag het de moeders die in de strand
stoelen zitten te lezen of te handwerken
als haar spruiten haar er den tijd voor willen
laten, vraag het die bruingebakken nako
melingschap en hoop des vaderlands zelf,
hoe ze het vinden aan het Zandvoortsche
breede strand. Zonder uitzondering zullen zij
u antwoorden „Fijn!"
De moeders, zij hebben eenige kamers in
een Zandvoortsch huis of huisje gehuurd,
misschien wel een héél huls, voor vier weken,
voor zes weken, voor twee maanden of twee
en een halve maand (langer blijven de mees
ten niet), maar als het goed weer is zijn zij
overdag weinig in die kamers of die huizen.
Alleen om te eten of te middagmalen trek
ken de menschen en de kinderen 't zijn
soms heele karavanen, met en zonder trek-
of zoogenaamde „Corry-wagens" het dorp
in en er zijn er die boterhammen meenemen
van huis en aan het strand blijven koffie
drinken Behalve haar tijdelijke woning in
het dorp hebben de moeders ook een tijdelijke
woning aan het strand: dat is de van den
strandpachter gehuurde strandstoel, met de
initialen van den verhuurder er op aan de
achterzijde en die je zoo lekker naar den
wind kan draaien In den strandstoel zit je,
schrijf je prentbriefkaarten, lees je, brei je,
haak je, geef je standjes aan je kinderen,
snoep je en laat je snoepen, ontvang je
visite, gaap je en slaap je, kleed je je kinde
ren aan en uit, veeg je hun neuzen, lach je en
roddel je, drink je thee en limonade en kof
fie en melk. En als je heel erg bruin wilt
worden, dan ga je je strandstoel uit, zet je
zonnebril op en gaat eenige uren in een lig
stoel languit luieren.
En de kinderen? Het Zandvoortsche strand
ls hün, van oudsher! Ik geloof dat je op geen
enkele badplaats zooveel kinderen op het
staat uit vele andere. Eerlijke en Ijverige
burgers worden in ellende gedompeld door
verschillende oorzaken; de manieren om die
oorzaken te bestrijden zullen naar evenredig
heid moeten verschillen en ofschoon geen
redelijk, denkend mensch verwachten zal dat
de volledige resultaten van een nationale
bestrijding der werkloosheid in den loop van
één zittingsjaar van het Parlement zullen
blijken, kan en zal er toch voldoend werk
gedaan worden om te doen zien dat het
nieuwe Staatsbeleid op den goeden weg is.
De Woningwet van 1924 van de Labour-
regeering had tot doel dat 2.500.000 huizen
in 15 jaar zouden worden gebouwd. Het sub
sidie werd vergroot, maar alleen huurhuizen
mochten hierin deelen. Was Labour aan de
regeering gebleven, dan zou de huizennood
thans aanzienlijk verminderd zijn.
De politiek van den heer Baldwin trachtte
den huurder over te laten aan de genade
van het particulier initiatief en dit had ramp
zalige gevolgen. In 1928 was er, vergeleken
met 1927, een vermindering van het aantal
nieuwgebouwde huizen met 50 pet. te con-
stateeren. De nieuwe Minister van Volksge
zondheid zal zeer zeker aan dit vraagstuk
ten spoedigste aandacht schenken. Koop
huizen zijn niet zoo dringend noodig maar
wel huurhuizen van een huur die arbeiders
kunnen betalen.
Men zal zich herinneren dat de huurbe-
perkingswet aan het eind van dit jaar niet
meer van kracht zal zijn en dat voor ver
lenging een wettelijke maatregel noodig is.
De huurders zullen blijde i zijn dat Labour
aan de regeering is; een Tory-regeering zou
het ophouden van alle controle of drastische
maatregelen in die richting beteekend heb
ben.
Eenige dagen vóór de verkiezingen deed
de heer Snowden de vaste toezegging dat
een Labour-regeering dadelijk de onrecht
vaardigheden en fouten van de Pensioenwet
voor weduwen, weezen en bejaarden zou
herstellen en wij weten dat de Minister van
Financiën een man van zijn woord is.
Er is in 't bijzonder één groep die zijn
onmiddellijke aandacht vraagt. Aan meer
dan 45000 vrouwen tusschen 65 en 70 jaar
is op 2 Januari 1928 pensioen ontzegd om
dat op dien datum haar echtgenooten 70 jaar
of ouder waren, zelfs ofschoon die mannen
verzekerd waren sedert de invoering van de
gezondheidsverzekering.
Dan is er de quaestie der kolenvelden die
niet kan wachten; fabriekswetgeving en, last
but not least, de verheugende terugkeer van
Sir Charles Trevelyan om de politiek voort
te zetten, zoo goed door hem in 1924 begon
nen, van verheffing van het onderwijspeil
en het aanleggen van een breeden weg van
de bewaarschool naar de Universiteit.
Het nieuwe Parlement zal niet werkeloos,
zijn en zouden de beide vleugels van de
oppositie in hun wijsheid besluiten zich te
vereenigen om een nieuwe algemeene ver
kiezing af te dwingen, dan zouden de ge
volgen voor hen waarschijnlijk nog nood-
lottiger zijn dan die van de jongste verkie
zing.
Het nieuwe Lagerhuis zal meer een werk
plaats worden van wetgevenden arbeid en
minder een rijkelui's club.
(Nadruk verboden).
strand ziet als te Zandvoori. Soms krioelt
het er van de kinderen. En hoe genieten zij!
Zie hen rollen in het warme zand, bewonder
him bouwwerken, hun waterreservoirs en ka
nalen, hun dammen en dijken. Ze werken, ze
zwoegen met scheppen en emmers, ze hollen
met bloote beenen plas-plas-plas zóó maar
door de zee en ze komen van zoo'n bezoek
aan den oceaan terug bij „mammie": nat en
zéér zanderig, maar gelukkig, bruin en met
schitterende oogen. En als ze voor moeder een
boodschap mugen doen aan het tentje van
den strandpachter, den man van „bier en
limonade, koffie, thee en chocolade", zooals
op de tentjes te lezen staat, als ze zich daar
mogen trakteeren op ijs of een reep choco
la, dan zijn ze den Koning te rijk.
En de vaders? Stil! Over de arme vaders
spreken we liever niet. Ziet u: de vaders,
daar wordt op het Zandvoortsche strand nipt
zoo heel erg rekening mee gehouden. Ze zijn
er wel, dat wil zeggen: hun bestaan kan niet
ontkend worden, maar ze zijn er toch meestal
niet. Soms kunnen ze eens een uurtje vToe-
ger de warme stad verlaten en dan nog éven
voor het eten aan 't strand een kijkje ko
men nemen, maar meestal gaan ze Zand-
voort vroeg uit en ze komen er laat weer in.
Alleen des Zaterdagsmiddags en ook wel
's Zondags zijn er wat meer van hen aan het
strand. Maar over 't algemeen zijn de vaders
aan het Zandvoortsche strand niet veel meer
dan de Sijmens die betalen. Laten we verder
over de vaders zwijgen.
Interessanter is de strandpachter. Hij moet
een bijzonder mensch zijn, van alle markten
thuis. Hij moet altijd een touwtje hebben om
gebroken scheppen te maken of hengseltjes
van emmers, hij moet op ieder uur van den
dag scheppen kunnen uitleenen, den bal van
Pietje zoeken. Jantje uit zee terughalen, zor
gen dat Marietje van Dalen en Emmy van
Dijk, die mekaar niet kunnen uitstaan, elkaar
niet krabben; hij moet zelf. in een minimum
van tijd, bij wijze van voorbeeld en aanspo
ring een kuil kunnen graven een kijker ter
beschikking hebben en „naald en draad" voor
de moeders, het weer kunnen voorspellen, de
strandwagens met inhoud voor de moeders
door het mulle strand trekken, het oog hou
den op zijn strandstoelen, precies weten wan
neer het vloed wordt en bij alles zijn goede
humeur bewaren. Hij moet natuurlijk nog
veel meer, maar de Üjst zou te lang worden.
„Rijpe banen, mooie pinda's, heerlijke Fru-
jetta's!" U kent den „strandkreet" van de
mannen met de mandjes aan de jukken; u
kent ook den man met de witte jas, die met
Parijsche wafelen en met oblieën vent; den
jongen die in tijdschriften en kranten han
delt en last not least de waarzeester,
die u steeds maar weer aanbiedt u de toe
komst te voorspellen „uit de lijnen van uw
hand" Als ze uw hand eenmaal te pakken
heeft, dan ziet ze een blonde vrouw op uw
pad, waar u terdege voor moet oppassen, of
een zwarten man die aan u dénkt en u gèluk
zal brengen, of wel veel tegenspoed die echter
spoedig in voorspoed zal veranderen Ja. ja:
zij allen behooren tot de stoffage van het
strand en zouden er niet zonder schade op
gemist kunnen worden,
Het kan u gebeuren aan het strand dat ge
plotseling hoog boven u het geronk van een
motor hoort en een vliegmachine al cirkelen
de zich tegen de lucht ziet afteekenen of dat
ge een watervliegtuig met snelle vaart zich
een weg door de golven ziet banen, om dan
plotseling zich los te maken van de zee en
majestueus te stijgen naar de blauwe luch
ten, hooger en hooger en verder en verder.
Een imposant gezicht!
Afwisseling brengen ook de baadsters en
baders, uier frisch en vroolijk spel met de
golven altijd veler aandacht trekt en de mu
ziekkapellen, die in dezen tijd van dans
woede heele groepen opwekken tot steppen
en trotten, op het harde en als het niet an
ders kan ook op het mulle zand.
Als ge genoeg hebt van het vlakke strand
en de eeuwig aanrollende zee, dan kunt ge u
naar hooger spheren begeven en u met groote
snelheid langs de „rodelbaan" weer de duin-
reep laten afglijden Of gé kunt een Zand-
voortschen rossinant huren, er op klauteren,
met een heel dapper gezicht een eindje 'langs
het strand rijden en slechts hopen dat ge
geen zandruiter zult worden. Geen nood,
hoor! De geleider houdt meestal het paard
vast en „bestuurt" het beter dan gij het
doet.
Uitnoodigend liggen de scheepjes in zee,
vlak bij het strand, uitnoodigend klinkt het
lokkende vragen van den schipper „of ge niet
eens een tochtje op zee wilt maken? 't Is zulk
heerlijk weer!" Ook zoo'n tochtje behoort bij
het strandleven. Maar ik zeg u: weet wat ge
doet. Juist andersom als in een zeker bekend
liedje van Speenhoff heb ik in deze scheep
jes menigeen vroolijk zien binnengaan, maar
ik heb ze er na eenigen tijd, bedrukt ach,
zoo bedrukt weer uit zien komen. Niet
iedere Hollander is een zeevaarder!
Toevallig eindig ik 'n beetje pessimistisch,
maar ik wil dat dadelijk weer goed maken
door uit te roepen, zooals ik ook begon:
..Prettig en vroolijk en gezond is het strand
leven
Vermaakt u zooveel ge kunt op de breede
strook tusschen zee en duin; verwerft er ge
zondheid kracht en opgewektheid!
Leve het strandleven
E
PAPOEA'S ALS FILMACTEURS.
Haar binnen- en buitenlandsche politiek
Door R. C. MORRISON, lid van het Engelsche Parlement, parlementair
secretaris van den Britschen premier
