RADIO
L D.
STADSNIEUWS
LANGS DE STRAAT
FEUILLETON
Liefde de Leid-ster
cAcosrqz&n
ZErErP
7-'AAT>T.EM'S DAGBLAD
WOENSDAG 17 JULI 1929
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden.)
De Vrouw van John Rossiter.
(Naar het Amerikaansch)
tk vind, dat het mooiste plekje van d
Vereenigde Staten Palm Beach is en hc
meest interessante punt daar Whitney's.
Whitney is een restaurant, een
spcel-casino en vroeg of laat gaat elke be
zoeker van Palm Beach er heen.
lederen avond zijn de zalen er stampvo'
tot aan den vroegen morgen. Het is er vee:
beter dan in Monte Carlo. Op mij maakte
het tenminste een grootschen indruk en ik
begroette met vreugde de gelegenheid mijn
heer Whitney persoonlijk te leeren kennen
Wij troffen hem in een klein vertrek aan,
dat nauwelijks plaats had voor het groot
cylinder-bureau en twee club-fauteuils. Of
er een loket in was, weet ik niet, wel, dat
het kantoor achter een ijzeren hek was ge
legen. Een bediende in livrei leidde ons bin
non, nadat mijnheer Whitney zich reeds be
reid verklaard had ons te ontvangen.
Het was een man met een eigenaardig ge
zicht zonder uitdrukking en koud rondzien
de oogen juist iemand, zooals ik mij on
geveer had voorgesteld.
Hij leidt zijn speelclub als een zaak en
hij is er trotsch op, dat zij op werkelijk vak
kundige wijze is Ingericht. Men zegt, dat hij
er twee millioen dollar per jaar mee ver
dient, maar ik botwijfel dit even sterk, als de
sprookjesachtige salarissen der filmsterren.
Hoe het zij, de man was een persoonlijk
heid. Hij interesseerde mij, hij beviel mij. Ik
wou wat mot hem praten, maar het was
moeilijk hem aan het spreken te krijgen. Hij
was niet zeer spraakzaam. Ik vroeg hem
onder anderen, hoeveel hij ln een seizoen
aan valsche cheques en niet te achterhalen
debiteuren verloor. Hij meende ongeveer
twee honderd duizend dollar, wat hij niet
zoo veel scheen te vinden. Terwijl hij daar
over sprak, speelde er even een glimlach om
zijn mond.
„Voor eenige dagen had ik een eigenaar
dige wederwaardigheid", zei hij. „Ik zat op
een morgen in mijn kantoor, toen mij werd
meegedeeld, dat een dame mij wenschte te
spreken. „Mevrouw John Rossiter", diende
do knecht aan. Ik kende John Rossiter en
liet de dame binnen komen.
Voor zij een woord had uitgebracht, hegon
zij te weenen. Het was geen snikken, maai
de tranen liepen langs haar wangen; zij
veegde ze voortdurend met haar zakdoek af
cn probeerde zich te beheerschen. Ik kan
zoo iets niet hebben; gewoonlijk laat het
me absoluut koud, doch dit keer ontroerde
het me. Ik had medelijden met haar.
Haar man had gespeeld, vertelde zij mij.
Woensdag, den vorigen dag, had hij dertig
duizend dollar verloren. Ik kende John
Rossiter sinds vijf of zes jaar. Hij
kwam ieder jaar terug en ik kende hem zoo,
dat ik hem steeds begroette en eenige woor
den met hem sprak, verder niets. Hij was
een gedistingeerd man, zeer geliefd in de
kringen, waarin hij verkeerde.
Hoewel ik hem jaar na jaar zag, had ik
'geen vermoeden hoe hoog hij speelde, of hij
won of verloor. Hij had een loopende reke
ning bij mij, dfe hij iedere maand trouw
betaalde.
Mevrouw Rossiter vertelde mij, dat het
leed van haar leven de speelwoede van haar
man was. Zij had hem gesmeekt niet meer
te spelen. Telkens weer had hij het haar be
loofd. maar ook telkens weer had hij zijn
belofte verbroken en was hij opnieuw voorde
verzoeking bezweken. De dertig duizend dol
lar, die hij den vorigen avond verloren had,
richtten liem cn zijn vrouw ten gronde. Het
beteekende voor haar (ik heb vergeten, wat
zij mij eigenlijk allemaal vertelde), dat zij
liaar huis verkoopen moest, dat zij nu geld
moest leenen op een verzekeringspolis en
haar twee jongste dochtertjes van school
moest nemen. Misschien zou zij zelf wel in
betrekking moeten gaan.
Het was een lange geschiedenis; hoewel ik
mij niet alles precies herinner, moet ik be-
!k men, dat ik medelijden met haar had. Ik
j loof, dat het van school nemen van de
.1: 'ideren mij het meest ontroerde ik weet
'2>L' niet waarom. Hoe het zij, ik vertelde
■ba ar, dat het voor mij geen prettige ge-
c jchte was, dat iemand hier naar toe kwam
om zich te ruïneeren. Sentimentaliteit, als u
1 i zoo wilt noemen, maar tevens komt hei
©ak de zaak ten goede. Het is voor een in-
s clüng als deze hier niet gunstig als zij den
raam krijgt, dat menschen zich hier ten
;g onde richten.
i Het einde was, dat ik beloofde het geld
[toug te geven, dat haar man verloren had,
'naar onder één voorwaarde: Rossiter zou
r ijn etablissement niet meer mogen betre-
jc n. Zoo iets kan ik niet uitstaan. Als hij
,g en geld heeft, moet hij niet spelen. Zij be
ll ofde het mij met tranen in de oogen; ik
jg.f haar de chèque en was zeer verlegen,
't n zij mijn beide handen kuste en God
b ;i, mij te beloonen.
I Ik dacht niet meer aan het geval tot den
K igenden middag, waar het mij opnieuw in
I rerinnering werd gebracht. Mijn directeur
k yam bij mij en deelde mij mee, dat John
Rossiter er weer was en reeds aan de rou
lettetafel had plaats genomen. Gewoonlijk
b kommer ik mij er niet om, wat in de
c oelzalen gebeurt, doch dit keer ergerde ik
r.ij en woedend ging ik er heen.
Ik stapte dadelijk op Rossiter af en zei:
ik u een oogenblik spreken?"
„Ik wil weten, wat dat bcteekent". Giste-
ir nmiddag was uw vrouw bij mij en vertol-
mij van uw zorgen en uw verlies van
dirtig duizend dollar; ik gaf haar het geld
jt rug, dat u verloren had, onder voorwaar
ts, dat u den drempel hier niet meer zou
c erschrijden. Hoe verklaart u dus uw aan-
y. :zigheid?"
Dat moet een vergissing zijn, mijnheer
'V/hitney, want.ik ben nooit getrouwd
£;weest!"
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
N.V. KELLER EN MACDONALD
N. S. F. PHILIPS
-<4
„JACOB VAN LENNEP".
HET TUINFEEST.
Na een uitstel van 14 dagen zal thans a.s.
Donderdag 18 Juli het tuinfeest op „Kraantje
Dek" van de Kon. Erk. Tooneelvereeniging
„Jacob van Lennep" plaats hebben.
Als de voorteekenen niet bedriegen, zal dit
jaar, gezien den barometerstand van de laat
ste dagen, sprake kunnen zijn van een „echt"
zomerfeest.
Bestuur en propagand,a-commissie hebben
zich beijverd hiervan iets heel bijzonders te
maken. Noemen wij slechts als. eenige pro
gramma-punten: optreden van-het Zand-
voortsche Harmonica Trio, grooten fakkel po-
tocht, en „Bestorming van den Blinkert".
Ook het orkest-Scholten zal zijn medewer
king verleenen.
BOTERMARKT—BARREVOETESTR.AAT-
VEREENIGING.
Maandagavond vergaderde bovengenoemde
vereen iging in het gebouw van den Haarlem-
schen Kegelbond, onder leiding van haren
voorzitter, den heer Jac. van Maris.
De vergadering was goed bezocht.
Onder de ingekomen stukken was een:
antwoord van den directeur der Gemeente
reiniging, waarin deze zijn medewerking toê-
zegde voor een betere remising der Boter
markt nadat er markt gehouden is. Van den
directeur van het Electriciteitsbedrijf was.
het antwoord gekomen dat een betere verücii
ting van de Botermarkt zal samengaan met
asphalteering, die misschien in 1930 tot
stand zal komen.
De verslagen van den secretaris, den heer
A. Mulder en den penningmeester, den heer
J. Brakel, werden goedgekeurd.
GEEN BRIEVENBUSSEN AAN DE TRAMS.
Naar aanleiding van een schrijven der Ka
mer van Koophandel en Fabrieken voor.
Haarlem en omstreken, heeft de fungeerende!
inspecteur der Posterijen Telegrafie en Tele-.'
fonie te Haarlem medegedeeld, dat voors-'
hands niet zal worden overgegaan tot een ver
plaatsing van de expeditie van stukken van
het hoofdpostkantoor naar het station al
hier. Hieruit vloeit voort, zoo wordt verder
gezegd, dat aanbrenging van brievenbussen
aan de trams, hetgeen daarmede in verband
staat, vooralsnog achterwege zal blijven.
KAMER VAN KOOPHANDEL
EN FABRIEKEN.
RECORD VAN KORTHEID.
Na in langen tijd niet bijeen te zijn ge
weest, hield de Kamer van Koophandel en
Fabrieken voor Haarlem en omstreken. Dins
dagavond weder eens een vergadering, die
slecht bezocht was. De vergadering stond
onder voorzitterschap van den heer E. H.
Krelage.
Vóórdat met de gewone werkzaamheden
werd begonnen memoreerde de Voorzit-
t e r, dat sinds de Kamer voor den laatsten
keer bijeenkwam, het oudste lid, de heer C.
ten Boom, onder veel blijken van belangstel
ling zijn 70sten verjaardag heeft herdacht.
De voorzitter stipte aan, dat de heer Ten
Boom nog met jeugdig vuur is bezield en
drukte den wensch uit, dat hij nog lang in
het midden der Kamer mocht verkeeren. De
leden onderstreepten deze woorden met tee
kenen van instemming.
Onderscheidene ingekomen stukken wer
den voor kennisgeving aangenomen.
Onder de
Mededeelingen.
was de volgende:
In de vergadering der Kamer van 7 Mei
1929 werd op voorstel van den heer Van
Liemt besloten, dat de Kamer zich nader zou
verstaan met het gemeentebestuur van
Haarlem, betreffende het schrijven van het
Hoogheemraadschap Leiden, waarbij dit me
dedeelt de Kolksluis te Spaarndam voorloo-
pig buitert gebruik te stellen, terwijl bij de
schutting van kleine vaartuigen door de
groote sluis geen lager tarief berekend zal
worden, gelijk aan het tarief, hetwelk deze
schepen betaald zouden hebben, indien zij
van de Kollcsluis gebruik hadden kunnen
maken.
De onderhandelingen met het gemeente
bestuur hebben tot de overtuiging geleid,
dat een verdere emotie als nutteloos be
schouwd moet worden.
Verder werd nog medegedeeld, dat. na een
verzoek van een der ingeschrevenen in het
Handelsregister met de directie der Neder-
landsche Spoorwegen te Utrecht een bespre
king is gehouden, betreffende een bespoedi
ging van de reparatie van de electrische
kraan op het goederenemplacement te Haar
lem. Deze bespreking heeft er toegeleid, dat
reeds op 26 Juni de kraan weder in gebruik
genomen kon worden.
De Kamer hechtte goedkeuring aan het
verleende subsidie aan de vereeniging „Voor
uit" te Hoofddorp voor het concours hip-
pique. Verder hadden plaats eenige benoe
mingen bij het personeel der Kamer.
Conceptbrieven.
Vervolgens werden goedgekeurd concept
brieven van het Bureau der Kamer aan den
minister van Arbeid terzake van het verschij
nen der j aai*verslagen der Kamers van Koop
handel; aan den directeur-generaal der Pos
terijen Telegrafie en Telefonie in zake a de
geldigheid der nachttarieven bij telefonee-
ren en b terzake van verrekening van kosten
van telegrammen in rekening-courant, naar
aanleiding van een brief der IJmuider Visch-
handelvereeniging.
De heer Bu c k m a n n bracht bij het laat
ste schrijven hulde aan het Bureau der Ka
mer, dat zoo spoedig aan het verzoek der
Vischhandelvereeniging is voldaan.
Na de rondvraag, waarbij geen der leden
iets had op te merken, werd de openbare
vergadering, die binnen een kwartier was af-
geloopen, gesloten en ging de Kamer over
in een zitting met gesloten deuren.
„KLEIN ARTIS".
Het tentoonstelllngsschip „Klein-Artis" is
in Haarlem aangekomen en heeft ligplaats
gekozen in het Spaarne bij de R.K. Kerk.
GEVONDEN DIEREN EN VOORWERPEN.
/^erug te ontvangen bij: B. Tris, Vooruit-
straat 57, armband; C.Dekker, Rolland -
-a.at 21, wieldop van auto; J. Gonlooze, M.
Alphenstraat 17, beursje; A. Arma, Lui-
t-nsteeg 23, broche; J. v. d. Pol, Vooruit-
g .ngstraat 103 rd, hond; C. Krijger, Hofdijk-
s raat 10, hond; Kennel Fauna, Parklaan
1.9, gevonden door: Spruijt, v. Oosten de
I .-uijnstraat 151 hond; van Beek, V. 't Hof-
s raat 74, kat; F. Blom, Gen. de la Reijstr.
I 2 kat; N. Elzing, Oranjestraat 184, colbert-
I as; J. C. Koele, Binnenpad 3, Spaarndam,
pakje met kleeren; Kantoor Gem. Gasfa-
t -iek, portefeuille; Kruger, Anthoniestraat
V rozenkrans; D. Bijker, Statenbolwerk 10,
bel.merk; Helder, Cederstraat 20, idem;
Provoost, Hr isingel 3rd, idem; P.
j .nsen, Kruisto.. yraat 3 E, idem; G. Mal-
hirbe, Zuid Polderstraat 93, sleutel; J. van
I impen, Groendaalsteeg 9, stof; P. van Erp,
F egulierstraat 31, taschje met inh.; E.
E.uins, M. v. Heemskerkstraat 38, idem; v.
o. Wal, Heerenweg 776, zwemkaart; Politie
bureau, Smedestraat, hondenpenning; idem,
idem, zilv. insigne.
Het Verschijnsel.
Wat was er toch?
Waarom bleven al die menschen in eens als
vastgenageld op de Kruisbrug staan? En
waarom staarden ze allen naar één en het
zelfde punt? Waarom lachten alle mannen
met een ondeugende tinteling in hun oogen,
alle mannen van jong tot en met oud? En
waarom blonk er verontwaardiging in de
oogen van eenige vrouwen en verguizende
spot in die van vele anderen?
Wat was de reden dat alle voorbijgangers
die langs de Nieuwe Gracht (Zuidzijde) naai
de Kruisstraat liepen op een zeker punt om
keken en bleven staan? Waarom stapten
vele wielrijders af, als zij bij genoem,d punt
gekomen waren, om daarna mee te doen aan
de algemeene „staring" en waarom keken de
fietsers, die doorreden toch nog zoo lang
mogelijk om, op gevaar af van hun nekspie
ren te verrekken? Hoe kwam het dat zelfs
menschen aan de overzijde van de Nieuwe
Gracht bleven staan en staarden?
Was er iets in de lucht? Neen.
Was er dan iets bijzonder in het water?
Evenmin.
Maar tusschen deze twee elementen in
op de aarde, als ik het zoo eens zeggen mag,
daar was wél iets bijzonders.
Daar was het Verschijnsel.
Het had taartjes gekocht, want het droeg
een banketbakkersdoos-van-papier in de
rechterhand, zooals ieder gewoon mensch
zoo'n doos draagt. Het stond verder eenigs-
zins verscholen achter een boom op de
Nieuwe Gracht en keek scherp en aandach
tig in de richting van de Kruisstraat, als ver
wachtte het iemand.
Het Verschijnsel was, zoo oppervlakkig ge
oordeeld, een meisje, althans een jonge
vrouw. Zij droeg een breede groene band om
de gebobde haren en verder dekte haar een
zonder eenigen twijfel vrouwelijk kleeding-
stuk, dat de armen bloot liet, maar waar
van ik mij wel wachten zal den naam te
noemen, omdat een man zich altijd vergist
bij het noemen van namen, de vrouwelijke
kleeding betreffende.
Maar wat dit meisje, of deze vrouw, in de
oogen van al die hoogelijk verbaasde toe
schouwers tot een Verschijnsel stempelde,
dat was het feit, het onloochenbare feit. dat
zij inplaats van een rok een broek droeg.Geen
tusschending, begrijpt u wèl, geen harem-
broek of geen ander geraffineerd kleeding-
stuk, uitgedacht door het brein van een ver
nuftig kleedingkunstenaar, dat op een broek
1 ij k t maar geen broek i s. Neen. Een gewone
eerlijke broek. Een korte pofbroek.
Juist toen het gestaar der menigte min of
meer benauwend begon te worden, naderde
uit de Kruisstraat een meisje in doodgewone
huis-, tuin- of keukenkleeding en voegde zich
bij het Verschijnsel.
Beiden vervolgden toen haar weg langs de
Nieuwe Gracht in de richting Jansstraat, na
tuurlijk door de schaarsche voorbii gangers
en wielrijders met open mond, uit groote
oogen, nagekeken.
Was dit een weddingschap?
Wordt dit mode?
ik weet het niet.
Maar wel weet ik dat dit kleedingstuk op
vallend decent was
J. C. E.
EXAMENS TOONKUNST.
Bij de te 's-Gravenhage gehouden examens
van de Kon. Nederlandsche Toonkunstenaars-
vereeniging, slaagde mejuffrouw Gretha Gel
dorp voor het diploma piano-onderwijs, leer
linge van de muziekschool van de Maatschap
PÜ tot bevordering van Toonkunst afdeeling
Haarlem.
FAILLISSEMENTEN.
Door de arrondissements-rechtbank te
Haarlem zijn de volgende faillissementen
uitgesproken op Dinsdag 16 Juli 1929.
1. L. Arp, koopman in bouwmaterialen,
wonende te Velsen, Stationsweg 89. Curator
Mr. P. Tideman, wonende te Haarlem.
2. de N.V. Bouw- en Handelmaatschappij
„Sonja", gevestigd te IJmuiden, gem. Velsen,
Wijk en Zeeweg 139. Curator Mr. F. Kraak
man, wonende te Amsterdam.
3. J. Blancke, brood- en banketbakker,
wonende te IJmuiden, gem. Velsen a. d.
Steinstraat. Curator Mr. H. H. Riepma, wo
nende te Lisse, Heerenweg 151. Curator Mr.
H. H. Riepma, wonende te Edam.
4. G. Lasearis, winkelier fn huishoudelijke
artikelen, wonende te Lisse, Heerenweg 151.
Curator Mr. F. J. Gerritsen, wonende te
Haarlem.
5. A. van der Vlerk, kruidenier, wonende
te Velsen-Noord. Curator Mr. H. H. Riepma,
wonende te Edam.
Rechter-commissaris Mr. A. L. M. van
Berckel.
23)
Uit het Engelsch
CHARLES G.AR VICE.
Het eenige wat ze kon doen was naar Lon
den gaan en hem van daaruit schrijven.
Maar was het wel een goed idee, Londen?
Daar zou ze haar vrienden ontmoeten en ge
kweld te worden door allerlei vragen en een
sahandaal veroorzaken.
Neen, neen, niet naar Londen. Plotseling
dacht ze aan het eenzame huis in de mooie
vallei in Normandlë: Roulemaire. Dat was
van haar en bleef van haar, onder alle om
standigheden. Daar zou ze heengaan!
Ze begon zich direct te kleeden en zocht
een eenvoudig reiscostuum uit. Maar ze kon
toch niot alleen gaan. Zou ze haar kamenier
meenemen? Meadows was haar ten zeerste
toegedaan en tc vertrouwen. Terwijl haar
geest zich met deze vraag bezig hield, werd
er ulotseling aan de deur geklopt. De kame
nier kwam binnen, in een ochtendjapon ge
huld.
—Neemt u me niet kwalijk, my lady, zei
het meisje, maar ik hoorde beweging op
uw kamer.
O. ik ben het Meadows, zei Marie zoo
kalm als haar mogelijk was. Ik ga onver
wacht op reis en ik dacht er juist over na of
ik jou zou meenemen.
O. Mylady, zei het meisje verschrikt. Ze
keck Marie angstig aan, want deze was heel
bleek en er waren kringen onder haar
oogen. Is er iets bijzonders gebeurd, Mylady,
als ik vragen mag?
Ja, er is iets bijzonders, Meadows, zei
Marie rustig. Ik ga weg van het kasteel
en ik wil niet dat iemand er iets van merkt.
Ik ga naar Roulemaire. Zou je wel met me
mee willen?
O ja, mylady, graag antwoordde
Meadows. Ik zou het vreeselijk vinden als
u me hier achter liet. Ik ben al zoo lang bij
u en ik ben nog nooit langer dan een paar
dagen van u weggeweest.
Goed dan ,zei Lady Marie, pak maar
een jaar-kleine koffers. We hebben niet veel
noodig, want op Roulemaire zijn kleeren in
overvloed. We moeten den eersten trein ne
men. We loopen naar het station.
Het meisje dacht even na.
Neen mylady, u moet niet zoo ver loo
pen. Ik zal de pony wel even zadelen; die
kunnen we wel aan het station laten staan.
Dat is een goed idee van je, Meadows.
Maak maar gauw voort; we hebben niet
zooveel tijd.
Het meisje pakte Lady Marie's koffers en
liep toen zacht naar beneden, naar den
stal. Het was nog heel vroeg en het stalper
soneel sliep nog heel rustig in de kamers
achter de stallen.
Meadows tuigde de pony op en leidde het
dier zacht en voorzichtig door een klein
poortje naar buiten, maakte het daar aan
een ring vast en ging weer terug naar het
kasteel.
Lady Marle zat aan haar schrijftafel, met
een blad papier voor zich. het hoofd in de
hand gesteund. Wat moest ze Philip schrij
ven? Hoe moest ze hem het bericht van de
vlucht meedeelen?
De pony is klaar, Mylady, zei Meadows,
die warm was van opwinding, want hoewel
ze de reden van dit plotselinge vertrek, zoo
kort voor de bruiloft, niet kende, had ze toch
allang gemerkt, dat haar meesters zenuw
achtig was en zich niet gelukkig gevoelde.
Het was niet den eersten keer dat ze Lady
Marie onrustig in den vroegen morgen in
haar kamer had hooren heen en weer
loopen.
Een oogenblikje, zei lady Mary, toen nam
ze radeloos de pen en schreef:
Beste Philip,
Ik kan nog niet met je trouwen en mis
schien wel nimmer. Ik schaam me te veel
om je dit zelf te zeggen. Ik ga voor een
poosje weg. Volg - me alsjeblieft niet. Ik
vraag je niet me te vergeven, want ik weet
zoo zeker dat je dat toch doet. evenals ik
heel zeker weet dat ik het niet verdien.
Ik verdien ook niet dat je ooit weer aan mij
denkt.
MARIE.
Aan mevrouw Merston schreef ze:
Lieve mevrouw Merston,
De brief, dien ik Philip geschreven heb,
zal u aJles wel duidelijk maken. U bent een
vrouw en u zult alles begrijpen en u zult
van me blijven houden. Tracht het te dra
gen. Ik ben half waanzinnig van schaamte
en berouw, maar ik móet weg, ik kan een
voudig niet blijven.
MARIE.
Ik ben klaar, zei ze. terwijl ze de brie
ven dichtmaakte en ze naast elkaar op de
schrijftafel legde.
Ze bereikte ongezien de pony: toen gingen
zij en het meisje op weg. Gedurende den
langen tocht spraken ze geen woord, maar
zoo nu en dan wierp Meadows een blik vol
sympathie op het bleeke gezicht van Lady
Marie.
Aan het station deed alleen nog maar de
nachtportier dienst en hij was zoo vervuld
van eerbied voor de meesteres van de
„Raven" dat hij vergat er iets vreemds ln
te zien dat zij zoo vroeg op reis ging met
alleen de kamenier bij zich en zoo weinig
Hij bracht hen naar een eerste klas coupé
en toen de trein zich in beweging had gezet,
gaf Meadows haar een reisdeken en smeekte
haar toch wat te gaan slapen.
Het is een lange reis, mylady, zei ze en
om het meisje een plezier te doen leunde
Lady Marie achterover en sloot de oogen.
Mevrouw Merston werd dien morgen met
hoofdpijn wakker en nadat ze een kop thee
had gedronken, viel ze weer in slaap en kwam
pas laat beneden. Marie was blijkbaar niet
thuis, maar mevrouw Merston dacht dat ze,
zooals ze dikwijls deed, was gaan wandelen
en vroeg niet naar haar, vóór dat de bel
voor de lunch luidde.
Ik heb Lady Marle niet gezien, zei de
butler. Zal ik Iemand sturen om haar te
zoeken?
Neen, dat is niet noodig, antwoordde
mevrouw Merston ze zal wel dadelijk
komen, denk ik.
Maar er verliep eenigen tijd en zij kwam
nog niet en er waren een paar belangrijke
dingen in verband met de bruiloft waarover
mevrouw Merston Marie wilde spreken.
Ze had nog steeds hoofdpijn en liep lang
zaam de trap op naar Marie's kamer! Dade
lijk zag ze de brieven en schrok hevig.
Philip, die juist de hall inkwam, hoorde een
lichten kreet van haar en keek een beetje
verontrust naar boven.
ALCOHOLBESTRIJDING BIJ HET SNEL
VERKEER.
Diploma voor geheel-onthouders.
Men schrijft ons:
De Vereeniging voor Alcoholbestrijding bij
het Snelverkeer (V.A.S.) hield dezer dagen
onder leiding van haar voorzitter Ir. F. A.
Brandt, te Utrecht een algemeene vergade
ring, waar besloten werd tot het aanbren
gen van een kleine wijziging in de statuten,
welke in de practijk wenschelijk gebleken
was.
In verband met het feit, dat ook een ma
tig gebruik van alcohol een nadeeligen in
vloed op de werking van zintuigen, herse
nen en zenuwen uitoefenen kan, en heel wat
verkeers-ongelukken daardoor mede veroor
zaakt worden, werd besloten binnenkort de
gelegenheid te openen voor bestuurders van
motorrijtuigen, om zich telkens voor den tijd
van een jaar als geheel onthouder bij het
Bureau van de V.A.S. te doen inschrijven. Als
bewijs voor die inschrijving ontvangen zij
dan een diploma. Ieder, die gebruik wil ma
ken van een huurauto b.v., kan naar dat di
ploma navraag doen, terwijl zij, die een
chauffeur in dienst willen nemen, aan het
Bureau kunnen informeeren, of de sollicitant
daar staat ingeschreven. Voor de noodige
controle is een zoo goed mogelijk systeem
bedacht.
Waarschijnlijk zal dit stelsel 1 Januari 1930
in werking treden.
Inlichtingen zijn te verkrijgen bij het Bu
reau van de V.A.S., Middenhoefstraat 2 b,
Rotterdam.
WELDADIGHEID NAAR VERMOGEN.
Door de vereenïging Weldadigheid naar
Vermogen werd in Juni uitgegeven: Aan
brood en brandstoffen f 38.50; aan geld (af-
deelingen) f 1114. aan nieuwe armen f 130,
aan losse giften f 52, aan schoolgeld f 34.95.
Totaal f 1369.45.
DE CONCERTEN IN DE BUITENWIJKEN.
Programma van het buitenwijkconcert opi
het Oranjeplein te geven door het Spaarn-
damsch Fanfarecorps „Crescendo", dir. F.
Dekker, op Donderdag 18 Juli.
1. Victorie (Marsch), v. W. F. Sprfnk Sr.
Opgedragen aan den heer A. L. Haze-
broek, gep. luit.-kapelmeester der Kon.
Marine.
2. Le Retour du Pays. Mendelssohn.
3. Le jour de Soleil, Kling.
4. Patrie et Liberti, E. Rubin.
5. Aria aus Rrnaldo, Handel.
6. Les Saltimbanques, L. Ganne.
7. Suite, Popy.
8. Finale.
I.IUZIEK-UITVOERING.
Vrijdagavond geeft de muziekvereeniging
„Excelsior" een concert in den tuin van het
Stads Armen en Ziekenhuis.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. psr regel.
METrl&TAMK&R
NEEM ZOO'N HEER
LIJK STUK ZEEP
MEDE ALS U OP
REIS GAAT
OP GOEDE ZEEP5TAAT:
51
Ze kwam weer beneden met een bleek ge
zicht en angstige oogen, maar ze zei geen
woord. Ze pakte Philip bij den arm en trok
hem in de bibliotheek en sloot de deur voor
ze hem den brief gaf. Hij opende dezen en
begon te lezen. Geen geluid kwam over zijn
lippen, maar er was doodsangst op zijn ge
laat en een starre blik in zijn oogen.
O Philip, arme Philip, zei ze zacht.
Stil, zei hij terwijl hij het zweet van
zijn voorhoofd veegde, stil.
Niemand mag het weten, niemand mag
het hooren.
Ik vind het schandelijk van haar, zei
mevrouw Merston.
Neen, zei hij ernstig, ik.... ik be
grijp het! De hemel sta me bij!
Wat moeten we nu doen? Wat ga jij
doen? O Philip, ik vind het zoo vreeselijk
voor je!
Zegt u maar niets meer. Ik kan het nu
niet verdragen.
Hij zonk op een stoel met het hoofd in de
handen, toen stond hij op en keek rond met
den wezenloozen blik van iemand die plotse
ling blind is geworden Geeft u me even
den gids voor de bootdiensten naar het
vasteland, zei hij.
Mevrouw Merston zooht en gaf hem wat
hij vroeg.
Denk je dat ze weg is? Waarheen?
Naar Roulemaire, zei hij dof, terwijl
hij met trillende handen de bladen omsloeg.
Ik ben ervan overtuigd.
Wil je haar nareizen?
Ja. zei hij op een toon alsof hij in een
droom sprak.
(Wordt vervolgd.)
