FLITSEN
Liefde de Leid-ster
HAARLEM'S DAGBLAD
DONDERDAG 25 JULI 1929
STADSNIEUWS
Vacantiebezigheden voor Schoolkinderen
De opening der werkzaamheden
In optocht en met stralende gezichten wa
ren ze, met hun leidsters en leiders, die hen
op bepaalde afgesproken plaatsen in de stad
hadden opgepikt (zoo gaat het in 't vervolg
iederen morgen) aangekomen op het terrein
van het ,,Huis ten Zaanen", dat door de ge
meente is afgestaan aan het Comité „Vacan-
tiebezigheden voor Schoolkinderen", ten
einde daar kinderen, die zich er voor heb
ben aangemeld, gedurende de vacantie aan
genaam bezig te houden.
„Ze", dat zijn natuurlijk de kleine vacan-
tiegenieters, van wie sommigen bijna niet
hadden kunnen slapen in het vooruitzicht
van den heelen dag op zoo'n mooi terrein
met andere kinderen, en met al die dames
en heeren te mogen spelen. Eén jongen was
met zóó'n hoofdpijn op het terrein aangeko
men (hij had den heelen nacht geen oog
dicht gedaan) dat mevrouw Brandon (juist:
dat is die vriendelijke dame die als Direc
trice van het ,.Huis voor Ouders" van de
Vereeniging Kinderverzorging en Opvoeding
reeds zoovele Haarlemsche ouders aan zich
verplicht heeft!) hem naar huis had moeten
sturen, maar vóórdat hij wegging beloofde
hij vast: „Ik kom morgen' terug!"
Geen wonder dat ze het er prettig vinden,
de jongens en meisjes, die anders zoo licht
in de vacantie tot kattekwaad en erger zou
den vervallen, maar nu op dat terrein in
Haarlem-Noord de dingen vinden, waarmede
ze zich prettig kunnen bezig houden en
vriendelijke, vroolijke menschen, die hen
daarbij willen helpen. Ze behoeven niets an
ders dan hun boterham mede te brengen,
ze krijgen er een fleschje melk bij ,.met een
rietje" en hun wordt meteen wat netheid ge
leerd, voor zoover dat nog noodig is. Ze moe
ten hun handen wasschen vóór het eten,
krijgen bij het nuttigen van de boterham een
papieren servetje enz. Zooals te begrij
pen is voert het comité een kleine huishou
ding cn het is zeer dankbaar dat mevrouw
Van DamCohen bij het bestleren van deze
huishouding de behulpzame hand biedt.
De werkzaamheden van het comité wer
den Woensdagmiddag, in tegenwoordigheid
van vele belangstellenden (onder wie waren
de Inspecteur van den Dienst voor de Li
chamelijke Opvoeding, de heer H. L. Warnier
cn de secretaresse der Commissie van Toe
zicht op het Lager Onder-wijs, mej. M. Ber-
fiennis van Berlekom) officieel geopend door
den Wethouder van Onderwijs, den heer W.
Roodenburg.
De wethouder wenschte het Comité geluk
met het feit, dat het zooveel succes heeft
gehad en vestigde er de aandacht op dat de
straat voor de kinderen een gevaarlijke
plaats is. Misschien kan buiten, in kleine
plaatsen, worden gezegd: „Bemoei u in de
vacantie. toch niet met de kinderen: laat hen
vrij spelen!" maar voor de steden kan dit
principe niet meer gelden.
Spr. eindigde met den wensch dat zoowel
de kinderen als de leiders het prettig zullen
vinden op het terrein van het „Huis ten
Zaanen" en dat zij allen zullen zeggen, als
deze vacantie voorbij is: „Wij komen terug".
Mej. van Asperen van de Velde, Directrice
van „Ons Huis" te Amsterdam, feliciteerde
het Comité met de belangstelling van het
Haarlemsche gemeentebestuur en hoopte
dat het aantal deelnemers, hier met dezelf
de snelheid zal groeien als te Amsterdam,
waar begonnen werd met 300 kinderen en er
nu 5700 in de vacantie worden beziggehou
den.
De heer H. van Leeuwen, voorzitter der
afd. Haarlem van het N. O. G. en Mr. L. G.
van Dam, voorzitter der afdeeling Haarlem
van „Volksonderwijs, getuigden beiden van
hun vreugde dat de zaak der vacantiebezig-
hedcn hier tot stand is gekomen, waartoe de
genoemde organisaties gaarne en krachtig
hebben medegeholpen.
De heer H. J. Klein, voorzitter van het Co
mité, dankte mevrouw Brandon, die de ge-
heele technische leiding op zich genomen
heeft en de secretaresse, mevrouw Boerma
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
Zit£ lyUrjt yun. 's -
en vooral ook het gemeentebestuur. „Wij zijn
dankbaar", aldus spr., „dat zoovelen zich
voor onze werkzaamheden hebben geïnte
resseerd."
De heer Klein eindigde met den wensch
dat op den duur de gemeente deze goede
zaak ook financieel zal willen steunen.
Particulieren zullen zich hiertoe waar
schijnlijk ook geroepen gevoelen. Er is wel
veel geld noodig. Nu is er reeds een tekort.
De bedoeling was met 100 kinderen, bij wijze
van proef te beginnen, maar er hebben er
zich veel meer aangemeld, zoodat velen moe
ten worden afgewezen. Wij vragen daarom
even de aandacht voor het adres van den
penningmeester van het comité: den heer
Geerts, Engelszstraat 26 en voor zijn Giro
nummer: 120733.
Zij nog vermeld dat. de Hoofdinspecteur
van het L. O., de heer K. Brants, verhinderd
was de opening bij te wonen en in een vrien
delijken brief zijn sympathie met het stre
ven van het comité had betuigd.
VERVOER VAN MELK EN (OF) MELK
PRODUCTEN.
B. en W. van Haarlem hebben besloten:
I. Het noodig te verklaren, dat melk en (of)
melkproducten en als zoodanig aangeduide
waren in de gemeente Haarlem door een
melkverkooper of personen in een bedrijf van
melkverkooper werkzaam niet mogen worden
vervoerd met een vaar- of voertuig:
a. dat onverminderd het dienaangaande bij
de Trekhondenwet bepaalde, niet voorzien is
van een duidelijk leesbaar en zichtbaar op
schrift, aangevende den naam, de voorletters
en de woonplaats (straat en gemeente) van
den melkverkooper, aan wien de vergunning
bedoeld in artikel 29 van het Melkbesluit .is
verleend, andere geslachtsnamen mogen noch
op het voer- of vaartuig, noch op of aan de
zich daarop bevindende waren en (of) voor
werpen voorkomen, tenzij op waren in een
verpakking, waarin zij aan den verbruiker
kunnen worden afgeleverd.
b. waarmede tegelijkertijd op melk of melk
producten gelijkende stoffen en (of) water
worden vervoerd.
II. Te bepalen, dat het besluit sub. I ver
meld, in werking treedt op 1 October 1929.
(Onderstaande berichten zijn r°c>ds 'n een
deel van de vorige oplaag opgenomen).
TE WATER GEVALLEN.
Dinsdagmiddag vier uur viel een acht
jarige jonge, die in de Graafschapschraat
68 woont, G. P., bij het spelen in het Spaarne
bij de Langebrug. Vriendjes haalden hem op
het droge. Hij had echter een hoofdwond ge
kregen en moest in de school aan de An-
thoniestraat verbonden worden. Van droge
kleeren voorzien, kon hij daarna naar huis
loopen.
DE SCHOTERWEG.
De asphalteeringswerken op den Schoter-
weg zijn Dinsdag klaargekomen. De voet-
straten zijn nog niet gereed en ook het raster
en hekwerk langs de Algemeene Begraaf
plaats en het Julianapark moeten nog aan
de beurt komen. Maar de rijweg zelf is klaar
en wordt reeds bereden. Ook op het Soenda-
plein moet nog heel wat werk gebeuren, oa.
de verlichting met booglampen moet nog
verzorgd worden.
KINDEREN VAN DE JEUGDKERK EEN
DAGJE NAAR BUITEN-
Vanmorgen tusschen negen en half tien
was het een heele drukte in de Jansstraat
voor de Janskerk, waar vier groote autobus
sen klaar stonden om de kinderen, die de kin-
derkerk der Ned. Herv. Gemeente te Haarlem
bezoeken, naar buiten te brengen, naar de
omstreken van Alkmaar waar zij een dagje
zouden doorbrengen. Eerst naar Castricum
aan Zee, waar wat'lekkers gegeten en ge
dronken zou worden, verder naar Bergen om
er het twaalfuurtje te gebruiken, naar
Schoorl en tenslotte naar het Heilooër bosch,
waar de avondboterham gegeten zou wor
den. Acht uur 's avonds zouden ze terug
zijn en begrijpelijkerwijze werd de noodige
proviand ingeladen. Bananen, boterhammen,
versnaperingen en dat dit alles niet anders
kon geschieden dan in de beste stemming zal
ieder begrijpen ook al heeft hij de vroolijk-
heid niet gezien en het lawaai, dat daar was
op de binnenplaats van de Janskerk niet ge
hoord.
KANTONGERECHT.
Nog een beschonk ene.
5 Juli was voor het Nieuwe Kerksplein een
dag vol emotie, welke culmineerde in het
rinkelen van glasscherven en het gillen van
vrouwenstemmen. Wat gebeurt er in zulk
een geval? De openbare aandacht concen
treert zich op den aanwezigen politie-agent.
Het zij met dankbaarheid erkend, dat onder
deze omstandigheden de sterke arm altijd
nabij is. Zoo ook hier en 't was een juffrouw,
die het eerst zich daaraan klampen kwam.
Zij bracht den agent naar de plek waar de
hyper-emotie haar ontstaan vond in gebro
ken vensterglas en een ontzielde motorfiets.
De bestuurder daarvan zwijmelde tusschen
al dat verval. Zeer zeker had hier dus van
een noodlottig ongeval gesproken kunnen
worden indien de agent geen walm van
alcoholica geconstateerd had, die voor den
mottfrïijder zeer bezwarend was. Indien niet
hét getuigenis van een juffrouw daar geweest
was dat zij hem slingerend en onvast had
zien rijden, ternauwernood aan de aantrek
kingskracht der boomen ontkomend.
Was er dus al reden genoeg om van eigen
schuld te spreken, 's mans onverschilligheid
ten aanzien van orde en regel bleek ten over
vloede uit het afwezig zijn van rij- en num-
merbewijs.
Zoodat er nu voor het O.M. aanleiding was
om drie straffen te eischen:
Een week hechtenis vanwege de alcoholica,
tweemaal 25 boete wegens dat wat ontbrak.
De kantonrechter deed alleen van de laat
ste straf 15 af en sprak overigens recht
conform den eisch.
AANBESTEDING.
Voor rekening van de woningstichting „Voor
uitgang" werd aanbesteed het schilderen van
200 woningen in het Slachthuiskwartier en
aan de Garenkokerskade. Laagste inschrij
ver was de firma De Wolf en Brumsma te
Loosduinen voor 4375, aan wie het werk
gegund zal worden.
DE OVERVAL OP WILLEMSTAD.
EEN VENEZOLAANSCHE MEENING.
„Het Volk" publiceert een vertaling van
een artikel uit „La Nación", een blad dat te
Barranquilla in Venezuela verschijnt, uit
welk artikel men de opvattingen der Vene-
zolaansche revolutionnairen over de gebeur
tenissen op Curasao kan leeren kennen.
In het artikel wordt ö.a. gezegd:
„Het Koloniaal Bestuur van Curacao, mis
bruik makende van het recht van zijn macht,
vormt een bedreiging van de vrijheid voor
iederen Venezolaan, die aan de vervolging
van Gomez ontkomt".
Was vroeger Curacao een „wijdsche schuil
plaats" voor de om politieke redenen ver
volgde Venezolanen, „gedurende de bar-
baarschheid van Gomez is het Koloniaal Be
stuur van Curacao zijn medeplichtige ge
weest".
En verder lezen wij
„Op Curacao regeert Gomez meer dan Ko
ningin Wilhelmina. En de onbeduidende con
sul, genaamd Leyba-noodlot, is eerder gou
verneur dan hij, die deze waardigheid be
kleedt. De autoriteiten aldaar staan onvoor
waardelijk onder de bevelen van dezen ver-
achteljjken consul. De spionnen en moorde
naars van den dictator hebben op dat eiland
gewaarborgde jurisdictie voor hun wan
daad
Daarom, én om de vervolgingen die Urbina
op Curacao zou hebben moeten doorstaan,
zou de overval door Urbina op Willemstad
gedaan te verklaren zijn als „een daad van
représaille en noodzakelijkheid".
VELSEN
TARIEF VOOR STRAATWERK.
In de raadsvergadering van 3 April j.l.
werd om advies in handen van B. en W. ge
steld een motie van de leden W. F. Visser,
P. F. C. Roelse en M. de Vries luidende als
volgt: „De Raad besluite in de algemeene
voorwaarden voor aan te besteden straat
werk op te nemen de bepaling, dat indien
in tariefwerk wordt gewerkt, dit tarief 26
ct. per M2. behoort te zijn."
Aangezien in de door den Raad vastgestel
de algemeene bepalingen reeds voorschriften
zijn opgenomen omtrent minimumloon en
stukwerk, geldende voor alle werken welke
worden aanbesteed, beslaat er naar de mee
ning van Burgemeester en Wethouders geen
enkele aanleiding om ten aanzien van straat
makers een afzonderlijke regeling te treffen.
Indien het aanbeveling verient, het hier
bedoelde tarief op 26 ct. te stellen, ligt het
volgens B. en W. op den weg der organi
satie, dit bij collectief contract te regelen.
Zij stellen voor, de motie niet aan te nemen.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1464
SNOEPEN
Moeder constateert
dat die groote nieuwe
doos bonbons alweer
bijna leeg is en zij
heeft er nog maar
twee gehad
haalt alle papiertjes
die er nog in zitten
eruit
neemt er een, knijpt
er in en bevindt dat
het zachte crème is,
maar Mientje ver
klaart zich bereid
het op te eten
vraagt aller meening
over den inhoud van
een andere, er aan
toevoegende, dat zij
naar noot zoekt
knabbelt erop en
constateert dat het
gember is
'.egt die opzij voor
Jan, het eenige lid
der familie, dat van
gember houdt
bijt in een stuk har
de chocola en geeft
dat automatisch
door aan vader
vindt er tenslotte een
met noot en sluit de
doos met een waar
schuwing aan de
kinderen om er van
avond niet meer van
te eten
(Nadruk verboden.)'
LANGS DE STRAAT
Zeer klein avontuur
Zij kwam uit Nijmegen en hij uit Haar
lem. Ze ontmoetten elkaar bij een halte van
lijn 9 in den Haag. En nu zit zij weer in Nij
megen en hij loopt weer rond in Haarlem.
En het is zeer onwaarschijnlijk, dat zij el
kaar ooit weer zullen ontmoeten bij een
halte van lijn 9 in den Haag of elders.
Maar ziehier dan de historie van hun zeer
klein avontuur.
Zij kwam aanwandelen bij die halte van
lijn 9, waar hij al stond te wachten. Hij
keek een beetje verveeld en humeurig, want
het was warm, en hij stond er al tien minu
ten en er kwam geen tram. Hij zuchtte ver
licht, toen zich een tweede slachtoffer bij
hem kwam voegen, wierp eenige slinksche
blikken uit zijn rechterooghoek op haar, zag
dat ze knap was, en wenschte zichzelven ge
luk. Hij was nog maar jong en tuk op avon
tuur. Haastig want de tram-kon ieder
oogenblik komen maakte hij zijn plan de
campagne op en bedacht, dat hij nog wel
eens kon informeeren of lijn 9 wel naar het
station ging. En zeer nonchalant, bijna
languissant, wendde hij zich tot haar en:
„Kunt u mij ook zeggen of lijn 9 naar het
station gaat", zong de allermelodieuste
meisjesstem, die je je kon voorstellen.
Hij raakte totaal van streek. Dat was toch
al te kras! Maar hij glimlachte tegen alle
verdrukking in, nam zijn hoed af, die hij van
pure onthutstheid weer opgezet had, en in
formeerde listig:
„Ja, naar welk station moet u? Ook naar
het Noorden?'
„Nee", zei ze, „ik moet naar Nijmegen.
Staatsspoor".
De teleurstelling vertoonde zich duimen
dik op zijn gezicht. Pech dattie ook altijd
had! Maar hij bleef de man van de wereld,
die hij trachtte te zijn en niet was.
„Ja, dan moet u met lijn 9 maar net den
anderen kant uit als ik. Staatsspoor die
kant. Hollandsche die." Nog niet eens in
dezelfde tram konden ze stappen. Nijme
gen! Nou vraag ik je wie woont daar nou!
Dat is een plaats waar je van hoort, maar
waar je niet woont. Hoewel
„Daar komt ie aan", zei hij weemoedig.
„En de mijne ook". En hij nam weer zijn
hoed af en wierp een langen laatsten blik.
Afscheid voor eeuwig.
„Goeie reis", wenschte ze hem, en hij zei:
„Dank u. Hetzelfde", met een gevoel in zijn
binnenste, of hij 's hemels zegen over haar
afsmeekte, en liep naar zijn tram.
„Deze naar de Hollandsche spoor?" in
formeerde hij nog even toen hij al ingestapt
was. „Nee, Staatsspoor", zei de conducteur
ongeduldig. „Hollandsche spoor de andere
kant".
Wel allemachtig! En zijHij stortte
zich hals over kop weer naar buiten, storm
de om de twee trams heen en ving haar not:
op, toen ze ook weer uitstapte. Goddank!
Ze lachte. En toen lachten ze samen, en
wachtten ze samen, en namen weer af
scheid en verdwenen allebei in een verschild
lende richting.
En nu zit hij in Haarlem en herdenkt wee
moedig haar blauwe oogen. Maar hij is nog
jong en zal er wel over heen komen.
En zij? Zij zit waarschijnlijk in Nijmegen
en herinnert zich weemoedig zijn bruine.
Maar zij is een vrouw en zal er wel over heen
komen.
Such is life. En dat is maar goed ook.
W. T.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Cts.
a 60 Cts. per regel.
N.V. KELLER EN MACDONALD
M t Ci b b -
bbb-bbtt
FEUILLETON
30)
Uit het Engelsch
van
CHARLES GARVICE.
Lady Marie had de oogen half gesloten
en zweeg een oogenblik, toen zei ze rus-
tig:
Dat spijt me voor je. maar Je zult
moeten wachten, want ze is er op het oogen
blik niet.
Is ze er niet?
Neen. zei Lady Marie, ze is tenmin
ste op het oogenblik nog niet terug.
Dat is jammer, zei hij ernstig. Wan
neer verwacht u haar weer?
Lady Marie haalde de schouders op.
heel gauw, antwoordde ze. Ze
kan ieder oogenblik thuis komen. Kan ik Je
op een of andere manier helpen of liever
d? persoon voor wien Je komt? Kan ik haar
schrijven of haar een boodschap geven als ze
onverwacht mocht thuiskomen?
Larry zweeg en keek ernstig voor zich. Hij
dacht na en zei toen:
Neen. Ik moet haar persoonlijk spre
ken. maar lk dank u voor het vriendelijke
aanbod, Lady Marie.
O, dat is niet de moeite waard, weerde
ze a f
Dus ze kan ieder oogenblik thuis komen?
vroer hij peinzend. Wat is het voor iemand,
lady Marie?
O, een heel gewoon iemand, zei ze
luchtig.
Jong?
O ja, van mijn leeftijd.
Mooi? vroeg hij.
Lady Marie plukte een varen af die in een
spleet tusschen het mos groeide en haalde
de schouders op.
Och jaeh.... ik heb de menschen
wel eens hooren zeggen dat ze haar mooi
vonden, zei ze ontwijkend. Ik denk dat
mijn paard nu wel klaar zal zijn. Wil je
even voor me gaan zien?
Larry sprong op en haastte zich naar de
smidse. Het paard was klaar en de smid
gaf hem den teugel. Daarop bracht hij het
paard terug naar de brug.
Lady Marie stond over de leuning in het
water te kijken. Ze draaide zich om met een
allervriendelijksten glimlach op het gezicht
toen Larry naderde.
Dank je wel Larry, zei ze en haar glim
lach verwarde hem.
Ik zal u helpen opstijgen. Lady Marie,
zei hij en stak zijn hand uit. Ze zette er
voorzichtig haar voetje in en sprong handig
in den zadel. Maar het paard wilde niet
stilstaan. Lady Marie viel terug. Larry ving
haar op in zijn armen en hield haar een
oogenblik vast. Ze was zoo dicht bij hem
dat de losse krullen van haar donker haar
zijn gezicht aanraakten, net als vroeger zoo
vaak gebeurd was toen ze nog loshingen.
Zijn adem kwam hijgend, zijn gezicht was
bleek. Met een handige beweging van zijn
sterke armen zette hij haar neer en hielp
haar daarop weer in den zadel. Ze nam de
teugels en keek op hem neer. Ze was zoo
bleek en haar lange zwarte wimpers waren
neergeslagen.
Wanneerwanneer zie ik u weer?
vroeg Larry met een stem die schor klonk
van zenuwachtigheid.
Ze haalde de schouders op.
Het is niet ver van het dorp r.aar
kasteel Roulemaire, zei ze rustig. Je wilt
zeker graag weten wanneer de gravin terug
komt? Weet Je wat, ik zal morgenochtend
naar het dorp rijden en dan kunnen we el
kaar om twaalf uur ontmoeten. Maar mis
schien ben je dan al weer weg?
Neen,.zei Larry, ik kan niet weg
gaan voor ik de gravin gesproken heb.
Nu, dan is het dus „au revolr" tot mor
gen! 25e wendde haar paard en reed in draf
den weg af.
Larry bleef staan en keek haar na met
den hoed in de hand. Een paar maal mom
pelde hij in zichzelf haar naam. Hij had
haar dus terug gezien! Ze was niet langer
een klein meisje, maar een mooie, lieve
vrouw en de charmes van het aanvallige
kind waren gerijpt tot die van een godin.
Een godin, ja! Hij dacht voortdurend
aan haar schoon, fijnbesneden gezicht en
herhaalde in zichzelf ieder woord dat ze
gesproken had.
En terwijl de Jonge godin naar het kasteel
terugreed waren ook haar gedachten vervuld
van de ontmoeting met den vriend van haar
jeugd. Larry. Larry was terug! En hij was
niet langer een ruwe visschersjongen, maar
een slanke, sterke, flinke man, met in elk
opzicht de manieren van een heer. Maar het
was toch weer dezelfde Larry, eerlijk, open
en trouwhartig Haar hart klopte sneller en
een blos kwam op haar wangen toen ze aan
het verleden dacht. Wat leek het allemaal
lang geleden en aan den anderen kant toch
ook weer niet. En hij wilde de gravin van
Roulemaire spreken. Wat kon hij voor raad
selachtige zending hebben?
Ik begrijp het niet. zei ze bij zichzelf.
enfin, je zult haar zien Larrv. maar nu
niet. Ze lachte zacht, maar de lach bestierf
haar op de lippen toen ze dacht aan Philip,
Philip dien ze had verlaten aan den voor
avond van haar huwelijk en er kwam een
brok in haar keel van schaamte en mede
lijden.
XX.
Larry werd den volgenden ochtend wak
ker met een ongekend geluksgevoel en het
kostte hem moeite om den ochtend door te
komen. Hij kon haast niet wachten tot het
twaalf uur was. Lang voor den afgesproken
tijd was hij al bij de brug en zijn hart
klopte wild toen hij Lady Marie zag.
Je bent prachtig op tijd, begroette ze
hem.
Hij nam zijn hoed af en vatte haar paard
bij den teugel.
Ja, zei hij, ik was bang dat ik
gisterenavond gedroomd had en dat u van
morgen niet werkelijk zou komen opdagen,
dat alles maar verbeelding was geweest. Zal
lk het paard naar den stal van het loge
ment brengen en in de herberg iets gaan
halen om te lunchen?
Doe dat, zei ze vroolljk. Ik heb aan
het ontbijt niets gehad dan kleine broodjes
met boter. Dat is Fransche manier en het
smaakt wel lekker, maar het is niet erg
voedzaam. Zeg Larry, het lijkt wel een picnic.
Ik vind het prettig om buiten te eten.
Ik niet zoo bijster, zei Larry. Ik
heb teveel van het goede gehad op dat ge
bied, denk ik; maar hier is het heerlijk,
dat moet ik toegeven.
Hij ging naar de herberg en kwam weldra
terug met een flesch wijn en wat fruit, ter
wijl een meesmuilende meid hem volgde met
de meer substantiëele levensmiddelen. Toen
de lunch was klaargezet onder de boomen
op een sneeuwwit tafellaken en ze allebei
waren gaan zitten, straalde het geluk in
hun oogen en de landelijke maaltijd verliep
onder vroolijk gepraat.
Laat ik u nog eens wat van de wijn
geven. En wilt u een perzik? zei Larry toen
ze aan het dessert toe waren.
Denk je dat de wijn zwaar is? vroeg
ze.
Heelemaal niet, verzekerde hij haar,
het is allemaal lichte landwijn, wat je
hier krijgt.
Maar jij hebt nog niets gehad, riep
ze!
Het meisje heeft maar één glas gebracht
zei hij, en ik heb niet zoo'n ergen dorst,
ik kan wel wachten tot u klaar bent.
Zoo, ik ben al klaar, zei ze terwijl
ze haar glas ledigde, maar hoe wil je
dat glas nu wasschen? Wacht ik zal het
even omspoelen in de beek.
O, doet u maar geen moeite, zei hij.
terwijl hij het leege glas volschonk. Vroe
ger dronken we wel uit dezelfde flesch.
Ze bloosde even toen ze hem aankeek en
toen lachte ze een beetje verlegen.
Toen waren we nog maar kinderen, zei
ze met zachte stem en toen: Zeg Larry,
rook je niet?
Mag ik? Dan graag.
Hij haalde zijn korte pijp voor den dag
en stak hem aan. Het gesprek stokte telkens:
ze waren beiden in 'n droomerige stemming
en nu en dan begon Lady Marie zacht te
zingen. Nu een aria uit een opera, dan weer
'n oude ballade en met half-gesloten oogen
luisterde Larry.
In de boot had u ook altijd de ge
woonte om te zingen, zei hij. meer tot zich
zelf dan tot haar. En toen ineens: Hebt
u nog niets van uw vriendin gehoord?
Mijn vriendin? Ze keek hem verbaasd
aan.
De gravin van Roulemaire.
O. de gravin, neen, antwoordde ze snel
en vermeed zijn blik. Maar we zullen
wel gauw iets van haar hooren. Ze zou haar
terugkomst pas op het laatste moment laten
weten.
(Wordt vervolgd.).
