Haarlem's Dagblad | 1929 | 20 december 1929 | pagina 6

H. D. VERTELLINGEN.

FEUILLETON

De Gestolen Diadeem

PUROL

STADSNIEUWS

HAARLEM'S DAGBLAD

VRIJDAG 20 DECEMBER 1929

ARROND. RECHTBANK-

(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden).

door

Vier jaar geleden vertrok mijn oude school
vriend Jan Groénewoud naar Amerika. Hij
stuurde me éénmaal een kaart met de ge
bruikelijke wolkenkrabbers en verder hoorde
lk nooit weer iets van hem.

Gisteravond loop ik „Tivoli" binnen en
daar zit hij aan een hoektafeltje met een
allerliefst Amerikaansch vrouwtje naast zich.
We knijpen eikaars handen murw en daar
na stelt hij mij voor.

Praat maar Hollandsch", zegt Jan. „Zij
verstaat er geen woord van, maar zij moei
het leSren".

Hij was nog dezelfde gemoedelijke knaap
van vroeger, al heette hij nu Johnny Green
wood en al droeg hij nu plus-fours, een
chequebook en een Harold-Lloydbril.

„Zeker pas gearriveerd?"

„Twee uur geleden van de „Statendam" ge
stapt. Morgen naar de oude lui".

„Mooi. En, eh, hoe kom je aan dit aardige
vrouwtje? Je was hier gewoonlijk nogal traag
op dat punt".

„Nou ja, maar bij ons In Chicago leer je dav
wel af. En je maakt heel gemakkelijk mei
een meisje kennis luister maar.

,Mijn eerste betrekking was als teekenaar
op een Ingenieurs-bureau. Kingstreet, Funk
and Cox company. Zeventiende étage. De
Kingstreet is een nauwe straat met aan
beide kanten niets dan wolkenkrabbers. Ik
keek vanaf mijn plaatsje bij het raam pal
in de zeventiende étage van den wolken
krabber tegenover me. Best.

Ik zit den heelen dag achter mijn teeken
bord en tegenover me zit den heelen dag een
typiste achter haar machine. Allebei voor het
raam. Twee stukken glas tusschen ons in en
beneden op straat, in de diepte, het gekrioel
van de auto's, honderden auto's en altijd
maar door.

Laat die straat tien meter breed zijn. Je
snapt, dat we elkaar op ons gemak bekijken
konden. Den eersten dag gluurden we af en
toe eens naar elkaar en als we elkaar daar
op betrapten lachten we zoo'n beetje. Den
tweeden dag wuifden we al over en weer en
dien derden dag was ik hopeloos verliefd.

Dat gaat gemakkelijk, wanneer je je nog

VERDUISTERINGEN BIJ DE
HEMBRUG-WERKPLAATSEN.

DE DADER VOOR DE RECHTBANK.

Wegens verduisteringen gepleegd bij de ar
tillerie-inrichtingen aan de Hembrug stond
voor de Haarlemsche rechtbank terecht een
42-jarige Zaandammer, M. W., die thans zon
der beroep is en ten tijde van de diefstallen
amanuensis op het scheikundig laboratorium
was.

Hem was 'ten laste gelegd in de maanden
September en October zich wederrechtelijk
te hebben toegeëigend aan het Rijk behoo-
rende goederen, welke hij bij de artillerie-
inrichting onder zich had, o.a. een hoeveel
heid alcohol en eenige bekerglazen.

De politic-agent M. van Blanken te Zaan-
dam, gestationneerd aan de Hembrug, hield,
gewaarschuwd door personeel van de artille
rie-inrichtingen den amanuensis reeds eeni-
gen tijd in het oog, toen hij 8 October, terwijl
verdachte met een tasch de werkplaatsen
verliet, aanleiding vond om hem te arrestee
ren. Op het politiebureau werd de tasch ge-
open, Zij bleek 8 bekerglazen te bevatten, 25
ijzeren haakjes en een hoeveelheid wit
vocht, dat de agent voor alcohol hield.

Bij een met een Rijksveldwachter inge
steld onderzoek in verdachte's woning, wer
den zes bussen gevonden met een soortgelijk
wit vocht, dat eveneens alcohol bleek te zijn.

Verdachte bekende de alcohol bij kleine
hoeveelheden te hebben meegenomen.

Er zijn ook brieven gevonden, geadresseerd
aan iemand die de goederen wou koopen. De
zen man, A. J. G'. B., deed verdachte aanbie
dingen voor de levering van alcohol en che-
misch glaswerk.

In de brieven stonden ook opgegeven de
prijzen, die bij inschrijving voor de artikelen
zouden kunnen worden betaald. Op een
vraag van den officier of hij nooit een steek
penning heeft ontvangen, antwoordde ver
dachte ontkennend.

De laboratorium-chef A. J. der Weduwen
heel't in het laboratorium het onderzoek te
gen verdachte geleid, toen men bemerkt
had, dat hij verduisteringen pleegde. Hij
heeft de politie aapwijzing gedaan, toen ver
dachte 8 October met een groot pak het la
boratorium verliet.

Uit het Engclsch van
ARCHIBALD EYRE.

24)

In den salon vond hij zijn moeder. Zij zat
kaarsrecht overeind met over elkaar gekruis
te armen; de strijdlust fonkelde in haar
oogen.

„Moeder", riep hij. „Tk ben bestolen! Er
zijn dieven in huis geweest".

Hij hield plotseling op, er was iets in haar
houding en in de uitdrukking van haar ge
zicht;, dat hem deed zwijgen.

„Ja, er zijn dieven In huis; mijn zoon
helaas!"

Hij staarde wezenloos naar haar. „Er ls
5ets uit mijn kamer weggenomen", zei hij
langzaam, „weet u daar iets van?"

Zij keek hem minachtend aan. „Bedoel je
Lady Harlsmore's diadeem? Ja, daar weet
ik van".

„Hebt u hem?" Hij slaakte een zucht van
verlichting. „Bent u in mijn kamer geweest
en hebt u hem weggenomen? Ik had hem
weg gesloten in mijn la".

„Ik heb extra sleutels op alle sloten in het
huis. Je zult niet kunnen ontkennen dat dat
nu blijkt een noodzakelijke voorzorgsmaat
regel te zijn".

„1-Iet is niet behoorlijk dat u een gesloten
la opent".

„Jij bent de laatste om te zeggen wat be
hoorlijk is en niet".

„Laten we geen ruzie maken", stelde de
/'on voor. Vertelt u mij liever of u werkelijk
den dia.vwm hob:. Dan moet u mij die on
middellijk teruggeven."

W olkenkrabber-idylle.

B. B.

onwennig gevoelt en heimwee hebt. Dan ver
lang je naar vrouwelijke troost. Mooi. Het
gekke was alleen maar dat we elkaar op
straat nooit ontmoeten konden. Die wolken
krabbers hebben overal uitgangen en je bent
dadelijk in de drukte opgenomen, 't Was een
voudig onmogelijk.

Den vierden dag was ik door het dolle heen
en begon een draadlooze -liefdesverklaring af
te leggen, 'k Wees op mijn hart en in de
lucht trok een smachtend gezicht enzoo-
voorts. Zij van haar kant boog d'er mooie
hoofdje als beschaamd over het toetsenbord,
keek me toen met oogen vol overgave aan en
we strekten de armen naar elkaar uit van
achter de ruiten. Tien meter van elkaar ver
wijderd en we konden net zoo goed elk op
een pool zitten.... Begrijp je clie kwelling,
begrijp je die geraffineerde foltering?!

En toch was de oplossing van het probleem
doodeenvoudig, 'k Was nog zoo groen als gras
en kende de truc niet. Zij wel. Ze gaf me een
seintje, dat ik opletten moest en stak drie
vingers omhoog. Toen twee. Toen vier. Toen
zeven. Toen nog eens drie. Snap je?"

„Nee?"

,,'t Was toch zoo klaar als een klontje,
Drie, twee, vier, zeven, drie, noteerde ik.
Telefoonnummer natuurlijk! Stom dat ik er
niet eerder aan gedacht had, maar ja, 'k
was nog groen zooals ik je zei. In elk geval,
we staan- beiden op en we rennen naar de
cel; „32473 please!" Nou, 't was in orde hoor.
Dadelijk een afspraakje gemaakt en denzelf
den avond nog naar de movies. Talkies had
je toen nog niet. Reuze gezellige avond ge
had!"

„Sjonge sjonge", zei ik.

„Dus dat is ze nou?"

„Wat zeg je? Mijn vrouw hier? H,a ha, nee
kerel, wat denk je wel van me. Dat meisje
uit den wolkenkrabber was de eerste van het
stel; er kwam nog een heel rijtje. Zij hier
was de beste van allemaal en daarom ben ik
er dan ook mee getrouwd. Nou, we zijn gek
op elkaar, hoor. Are not we, darling?"

„Yes dear", zei het vrouwtje.

En Jan bestelde nog drie koffie met slag
room.

Verdachte is geschorst, met behoud van
60 pet. salaris.

Getuige B., een 28-jarig koopman heeft
een agentuur in glaswerk te Den Haag. In
verhand daarmede kwam hij aan de Hem
brug. Hij heeft verdachte gevraagd om hem
te helpen aan prijzen, waarvoor andere le
veranciers inschreven. Te Amsterdam in een
café heeft get. vijf of zes keer samenkom
sten gehad met den amanuensis.

Getuige's vrouw wilde zelf wel eens likeur
tjes maken, zei B., en daarom vroeg hij ver
dachte om hem alcohol te leveren.

Getuige heeft toen een hus met een zekere
hoeveelheid alcohol gekregen. Hij heeft dien
alcohol denzelfden avond weggegooid in het
water, 's Avonds begon hij „over het geval te
piekeren".

Ook vroeg getuige aan verdachte om hem
glaswerk te leveren, uitgaande van de ver
onderstelling, dat de amanuensis het voor
een gereduceerden prijs kon betrekken.

Verdachte heeft daarop schriftelijk geant
woord uit voorraad een en ander te kunnen
leveren.

Rechter Mr. Strlck van Linschoten veron
derstelde, dat er tegen B. ook nog wel een
strafvervolging zal worden aanhangig ge
maakt.

Verdachte heeft voor zijn bemoeiingen van
B. 30 a f 40 provisie ontvangen.

De primair tenlaste gelegde verduistering
achtte het O. M. bewezen. Verdachte heeft
zeer schandelijk misbruik van vertrouwen
gemaakt, de correspondentie is er een be
wijs van.

Het rapport van het Leger des Heils pleit
wel voor clementie, doch niet voor een voor
waardelijke veroordeeling. Ook spr. voelt daar
niets voor. Hij vroeg 4 maanden gevangenis
straf.

De verdediger, mr. H. O. Drilsma vroeg een
voorwaardelijke veroordeeling.

Uitspraak 31 December, half tien.

INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.

Ruwe Huid
Ruwe Handen

Mevrouw Hammings lachte schamper.
„Aan jouw teruggeven? Geen sprake van."

„Waar hebt u hem gelaten?"

„D£t wil. ik je wel vertellen; veilig opge
borgen in mijn zwarten koffer."

„Geef u mij dan den sleutel van den kof
fer.

„Ik denk er niet aan."

„Dan zal ik hem openbreken."

Mevrouw Hemmings stond met een ener
gieke. beweging op en liep naar de bel.

„Ik ben hier de baas in huis en het per
soneel zal mij gehoorzamen!"

„Geef mij den diadeem, dan zal ik voorgoed
weggaan."

„Mijn koffer wordt niet geopend, behalve
In tegenwoordigheid van de politie. Morgen
zal ik me met haar in verbinding stellen."

De onverwachte houding van zijn moeder
bracht George geheel van zijn stuk en het
kostte hem moeite om woorden to vinden.
„U weet niet wat u zegt", stamelde hij ten
slotte.

„O ja, dat weet ik best. Jij bent in de
macht geraakt van die slechte vrouw. Het
net werd steeds dichter om haar en haar
medeplichtigen toegehaald en uit zelfbe
houd heeft zij geprobeerd jouw ook in dat
net te verstrikken, in de hoop dat jouw in
vloedrijke familieleden haar dan zouden red-
den.Maar zij heeft buiten mij om gerekend."

„Wat voor bewijzen hebt u?"

„Bewijzen? Heb ik Jou niet in haar gezel
schap gezien? Heb ik jou niet gevonden met
den gestolen diadeem in je handen? Jij mag
den hemel danken, dat jij een moeder hebt
die minder onnoozel is dan jij en meer we
reldwijsheid bezit. Morgen zullen zij en haal
bende in de gevangenis zitten. Jij bent
mijn ecnig kind: met al je fouten ben je toch
het liefste wat ik op de wereld bezit en ik'zal
je redden v,an den ondergang.

George ging zitten, zijn moeder meende j

Aanrijding met
ernstigen afloop.

De Rechtbank had weer een aanrijding
met ernstigen-afloop'te berechten. Een 45-
1 jarige vrachtrijder uit Haarlemmermeer had
dronken op zijn auto gezeten en het gevolg
was geweest, dat een vrouw, die rechts van
den Venneperweg liep bij het achterop rijden
tegen den grond geworpen werd.

De juffrouw- heeft er geruimen tijd last
van gehad, zij zag bont en blauw, zij had
kneuzingen, heeft twee' dagen plat in bed
moeten liggen en van den dokter een in
spuiting gekregen, omdat zij zoo overstuur
was.

Veertien dagen heeft de juffrouw al haar
bezigheden als huishoudster niet kunnen waar
nemen.

De vrachtrijder heeft honderd gulden
schadevergoeding gegeven, hoewel de dok
tersbehandeling. gratis was. De honderd gul
den waren dus voornamelijk voor het dienst
meisje, dat in de 14 dagen de huiselijke
plichten heeft waargenomen.

De president vond het wat veel voor dit
doel. Er zou wel wat van over gebleven zijn,
veronderstelde hij. Dat wildé de president dan
maar smartegeld noemen.

De vrachtrijder zei, dat hij verblind was
door een tegemoetkomenden auto. Het weel
was slecht en de ruitenwisser klein. Na de
aanrijding is de vrachtrijder doorgereden.

Rekening houdende met verdachte's inkeer
vroeg de officier van justitie een geldboete
van 25 of 20 dagen hechtenis en intrekking
van 'het rijbewijs voor den tijd van twee
maanden.

Het laatste vond de vrachtrijder fnuikend
voor zijn beroep. Uitspraak 31 December.

Eenden.

Voor wie niet met de techniek der eenden-
houderij op de. hoogte is was de verklaring
van den Noord-Hollandschen eendenhouder
2eer belangrijk.'

,De eenden worden in het voorjaar los
gelaten en in het najaar opgevangen".

Zoo was het ook geweest met de eenden
van dezen getuige den eendenhouder uit Jisp
en zijn vrien$,dpch de bijzonderheid, die
de zaak voor de Rechtbank bracht is, dat zij
100 eenden losgelaten hadden en er slechts
63 opgevangen. De ontbrekende 37 eenden,
althans een gedeelte, daarvan waren bij den
jongeman, die nü verdachte was; een 2.7-
jarig fabrieksarbeider 'uit Assendelft,

Hij had het „toompje" opgevangen, omdat
hij dacht dat het zijn eenden waren. De
eenden echter droegen 4 splitten in de zwem
vliezen. hetgeen het merk is van den getuige
eendenhouder. Toen heeft de fabrieksarbei
der de eenden aan een nieuwe kunstbewer
king onderworpen, waardoor het merk ver
anderde. En de eenden zou hij naar de markt
hebben gebracht Indien de eigenlijke eige
naar dit voornemen niet tijdig verhinderd
had.

De vriend van den getuige had zijn een
den eenigszins anders gemerkt. Ook dit is
belangrijk voor wie eenig inzicht wenscht te
verwerven in de techniek der eendenhouderij
Zijn „spreeuwkoppen" droegen een split van
voren en een split van achteren in de
zwemvliezen en er was .een hieltje af. En
loen de spreeuwkoppen in het bezit van ver
dachte waren droegen ze dit mérk nog.

De fabrieksarbeider was niet erg fortuin
lijk geweest, want van de 30 eenden die hij
„uitgezet" had is er niet een terug gekomen.
Tér compensatie heeft'hij toen 18 eenden
van anderen genomen.

De eisch was wegens diefstal 6 weken ge
vangenisstraf.

Uitspraak 31' December.

Het verschijnsel van den
„grooten onbekende".

De getuige had een zuster, en die had hem
de vier getrokken ijzeren büizen cadeau ge
daan. Maar de getüfge was er niet erg mee
opgeschoten want de twee toffe jongens uit
Haarlemmermeer waren gekomen en hadden
ze weggenomen. Eerst hadden de pijpen lang
aan de Zomervaart ge-legen, waar ze het
eigendom waren geweest van den man van
de zuster, maar toen de man dood was wist
de zuster er niets anders mee te doen, dan ze
weg te geven. De broer, die de buizen kreeg
liet ze vervoeren naar Zuid-Schalkwijk, waar
zé aan den kant van den weg opnieuw den
invloed van rust, die roesten doet ondergin
gen tot er een opkooper zou komen. De koo-
per kwam wel, maar eerst toen de toffe jon
gens uit de Meer zich van de buizen meester
gemaakt hadden. De toffe jongens zeiden
natuurlijk tegen den koopman, dat ze de bui
zen gekocht hadden van een onbekende, den
„grooten onbekende".

De oudste, die 31 jaar is wilde nog eens
een pleidooi houden om de bestaanbaarheid
van den „grooten onbekende" toch aanneme
lijk te maken. Hij wist waarschijnlijk niet,
dat dit pleidooi elke week gehouden wordt.
„Kijk es, Edelachtbare", zei hij „als een boer
naar de markt gaat en hij koopt een koe en
hij komt thuis en men vraagt hem: Van wien

wat ze zei; dat was duidelijk. Hoe kon hij
haar in 's hemelsnaam van haar idee afbren
gen? Lilian in de gevangenis! Hij zag haar
al; bleek en bevend weggevoerd door een
paar politieagenten. Ten koste van alles
moest hij haar probeeren te redden!

„Moeder, u moet het niet doen. Zo mag
gezondigd hebben, maar ze heeft berouw,
ik wéét dat ze berouw heeft! U kunt niet den
moed hébben op die manier een jong leven
te vernietigen."

„Als je daarmee bedoelt dat ik haar aan
de politie overlever, dan zal ik dien moed
zeker wèl hebben."

„Moeder, moeder, ik houd van haar! Wilt
u mijn hart breken?"

Mevrouw Hemmings boog zich naar hem
toe, haar gezicht was vertrokken van ont
stellende opwinding.

„Houd je van haar? Durf je tegen mij, je
moeder, te zeggen dat je van dat opgedirkte
schepsel houdt? Ik dank den hemel, dat die
vrouw in mijn handen is gevallen."

„Hebt u dan geen medelijden? Als u wist
aan wat voor verleiding zij heeft blootge
staan! Dat is toch zeker wel een excuus voor
iemand die in een omgeving van misdaad ge
boren is?"

„Ze zal je dat wel allemaal voorgekauwd
hebben. Bah! Ik laat me niet zoo gauw be
ïnvloeden. Brutale oogon en vleiende manie
ren hebben geen vat op mij. Ik had direct in
de gaten wat voor soort vrouw zij was. Over
een half jaar zal Je me dankbaar zijn".

George stond op en ging naar zijn moeder
toe.

„Moeder", zei hij ernstig! „als ik u smeek
om uw voornemen niet uit te voeren, dan
zult u mij dat toch zeker niet weigeren. Als
u alles wist, zou cl t u zeker alios vergeven. Als
zij heeft gezondigd, dan is het toch veel no
beler werk om haar weer op de been te hel
pen dan om haar verder in de modder te

heb' jij die koe gekocht?, dan zal de boer dat
meestal ook niet weten". Het pleidooi had
geen succes.

De tweede toffe jongen uit de Haarlemmer
meer zei, dat hij met de heele zaak niets te
maken had.

- Doch de officier van justitie vroeg voor
lederen verdachte een gevangenisstraf van
6 weken en de uitspraak in deze zaak werd
bepaald op 31 December.

Kerstverrassing.

De volgende zaak bevatte een Kerstverras
sing.

Een 29-Jarige jongeman uit Haarlemmer
meer had een portemonnaie gestolen met
43, althans een bedrag aan geld: En daar
van had hij gekocht allerlei dingen van da
gelij ksch gebruik: een das, een overhemd,
een paar bretels, een binnenband, een fiets
pomp. Althans deze zaken waren te onder
scheiden in het paket, dat op de tafel gezet
was. Het was precies een Kerstpaket, in al
zijn aanlokkelijke verscheidenheid. Wij ke
ken er allen met veel belangstelling naar,
maar de getuige bekeek het bovendien met
aandoening, omdat het uit zijn portemonnaie
betaald was. Toen bereidde de president hem,
de groote Kerstverrassing door hem voor te
stellen de nuttige voorwerpen weer in bezit
te nemen. Het geld immers zou hij toch nooit
terugzien.

De getuige was eigenlijk een beetje over
rompeld door het aanbod.

„Ik ben maar een arme jongen", zei hij.

Doch de president zei: „Neem het-" en al-
zoo verliet de getuige met zijn Kerstgave het
gebouw der Gerechtigheid.

Het vervolg van de zitting was wreed. Want
er scheen niemand te zijn, die medelijden
had met den man die bezweken was voor de
verleiding om een das, nieuwe bretels en een
overhemd te bezitten en wien nu alles ont
nomen was behalve de door het O. M. ge
wekte verwachting, dat hij 6 maanden krijgt..

EEN JONG RECIDIVIST.

Driedubbele diefstal te IJmuiden.

Het zag er heel droevig uit: Een jongen
van 19 jaar, die recidivist is en opnieuw een
belangrijken diefstal pleegt! Bij zijn moeder
thuis nog, had hij al eens dén gasmeter 'ge
licht, en hij was ter beschikking van de re
geering gesteld. Nochtans had zijn toeziende
voogd niet zoo'n heel slechten indruk van
hem.

Doch wat hij thans," nu hij veeman gewor
den Is, gedaan had was heel erg: Op 10 Sep
tember te IJmuiden in zijn kosthuis een
kistje met 650 weggenomen, in hetzelfde
hv's ec.n doos bonbons ontvreemd en een pet
van een kameraad meegenomen. Dat ver
meldde de dagvaarding,, maar de jongen ont
kende het allemaal behalve dat van de pet.

Het was geweest in een logementje aan de
Haven. Het kistje stond in een kast- in een
kamer, die gesloten was. Toen het kistje niet
meer in de kast was, stond de kamer open i
en brandde er licht. Dit alles kwam den lo- j
gerrien I-houder verdacht voor, maar nog ver
dachter was, dat de kostganger even slecht
te vinden was als het kistje. Een nichtje, dat
er in huis woont bevestigde de vermoedens
tegen den kostganger, omdat zij gedruisch
gehoord'had in de kamer, waar het kistje
in de kast stond, toen de kostganger nog
thuis was. Daarbij kwam de vermissing van
de bonbons door de vrouw des huizes uit een
kast op haar slaapkamer. Een bezoeker had
den zeeman in die kamer gezien.

Het geld in het kistje was het eigendom
geweest van eenige zeevarenden ende loge
menthouder heeft het hun terug moeten ge
ven.

De pet schijnt verdachte In een eenigs
zins baldadige bui of half in dronkenschap
te hebben opgezet.

Met de verdwijning van het kistje, de bon
bons en de pet was de draad van het verhaal I
dus zoek. Hij werd weer opgevat te Heerlen,
en wel op het oogenblik, dat een mijnwerker,
die om zijn gezondheid graag mijnwerker-af
wilde zijn in een berm van een weg een boek

trappen. Ik weet datu niet meent wat u
zegt, u hebt niet gedacht.

„Ik heb heel goed nagedacht zooals ik ge
woonlijk doe", antwoordde zijn moeder
scherp, „en ik heb een besluit genomen dat
vast staat. En leder woord wat je zegt sterkt
me in mijn voornemen. Jij houdt van haar!
Jij vertelt mij dat brutaalweg en vraagt mij
tegelijkertijd om haar te sparen. Voor wat
moet ik haar sparen als ik vragen mag?
Moet zij vrij rond loopen om jou tot haar
eigen peil omlaag te halen?" Zij lachte ze
nuwachtig. „Noem mij maar wreed als je
wilt. Ik ben inderdaad wreed genoeg om
mijn eigen zoon te willen redden! Jij houdt
van haar van deze schandelijke, gemeene
avonturierster? Van haar houden!" Mevrouw
Hemmings schreeuwde de woorden haast uit.

„Als zij uit de gevangenis komt ga dan
naar haar toe en 'vertel dat je van haar
houdt!"

George had zich van zijn moeder afge
wend en stond met zijn elleboog op den
schoorsteenmantel geleund Hij was tot een
besluit gekomen: er was maar één manier
waarop hij de vrouw van wie hij hield, kon
redden.

„U kunt haar niet treffen zonder mij te
treffen", zei hij bedachtzaam.

„Jij blijft er volkomen buiten, jij bent al
leen maar onvoorzichtig geweest".

„O. u weet niet alles!"

„Wat weet ik dan niet?"

„Moeder", zei hij langzaam, „als u haar
aanklaagt, klaagt u mij ook aan. Ik ben even
schuldig als zij want we behooren allebei
tot dezelfde bende".

Zijn moeder staarde hem ongeloovig aan.
Toon lachte zij schril. „Je liegt om haar te
beschermen, maar jij hebt bij mij geen suc
ces".

„Luistert u dan verder, dan kunt u zelf
oordeelen. Ik ben hier in dit gat opgevoed

zat te lezen, De 19-jarige zeeman kwam voor
bij en deed pogingen om kennis aan te knoo-
pen in dezen zin: „Je schijnt nogal verdiept
te zijn in je lectuur". Deze woorden waren
'r.derdaad de sleutel t-ot een intieme vriend
schap, want weldra was het gesprek zoo ver
trouwelijk. dat de zeeman er zich over uit
liet, dat hij uit de buurt van de politie moest,
blijven in verband met 600 gulden, die zoek
waren. Ornaat de mijnwerker geen mijnwer
ker meer wilde zijn, en om inderdaad wat uit
de buurt te zijn van de politie gingen de twee
naar Rotterdam, waar de „Statendam" zou
afvaren.

Maar de „Statendam" voer niet-, althans
niet met hen en de draad van het verhaal
leidde nu verder naar de Egelantiersgracht
38 II. Daar wilde de 19-jarige zeeman klee-
ren beleenen en daar werd hij gearresteerd.

En nu was het Openbaar Ministerie aller
minst over hem te spreken. Niettegenstaande
de ontkenning vond de officier dat wel alles
bewezen is door wat de getuigen gezegd heb
ben en wegens diefstal, zoowel van het geld,
de bonbons als de pet vroeg hij om den jon
gen een jaar achter slot en grendel te zetten
met aftrek van den tijd van de hechtenis
die hij preventief ondergaat.

De verdediger was mr. L. J. Venhuizen uit
Heemstede. Deze zeide te gelooven aan een
toevalligen samenloop van omstandigheden,
die in het nadeel van den jongen is uitge
vallen. Door de getuigenverklaringen achtte
de advocaat den diefstal van het kistje met
geld en de bonbons absoluut niet bewezen,
derhalve vroeg hij op die punten vrijspraak.
En ook vroeg hij vrijspraak van het ten laste
gelegde betreffende de pet, omdat de jongen
haar wel meegenomen heeft, maar allerminst
bewezen is, dat hij zich deze met opzet we
derrechtelijk heeft willen toeëigenen.

De uitspraak is Dinsdag 31 December, half
tien 's morgens.

UITSPRAKEN.

K. G-, huisvrouw F. A. de V., wonende te
Wijk aan Zee en Duin, verduistering, twee
maanden gevangenisstraf voorw. met een
proeftijd van twee jaar en bijz. voorwaar
den.

DE STRIJD OM HET VOLKSBEGEHREN..

Uitspraak van het Rijksgerechtshof.

LEIPZIG, 19 Dec. (V.D.) In den strijd
om het recht van de beambten' deel te nemen
aan een Volksbegehren en een volksstem
ming heeft het Rijksgerechtshof naar aan
leiding van de klacht der Duitsch-Nationale
Landdagfract-iè tegen den, staat Pruisen de
volgende uitspraak gedaan:

De in art. 130 par. n van ,de Rijksgrond
wet aan beambten gewaarborgde vrijheid
van politieke gezindheid sluit in zich het
recht aan een toegelaten Volksbegehren, on
verschillig van welken inhoud, deel te nemen
en bij een volksstemming hun stem uit te
brengen. De verder strekkende aanvragen van
de fractie worden afgewezen.

GEVONDEN VOORWERPEN.

Terug te bekomen bij:

Nijhuis, Graaf Willemstraat 19, bal; Bur,
van Politie Smedestraat, ballen; Claassen
Kerkhofstraat 14 rood, leerboek; Belterman
Iordensstraat 25, étui met inhoud; Zirkzee,
Rijksstraatweg 218, geldstuk; Hoes, Wouwer-
manstraat 50 zw. handschoen; Donders, Tul-
penstraat 19zwart, haaskleurige hond; Rooze
Diederikstraat 7, handschoen; Jansen, Tul
penstraat 5 zwart, kinderhondschoen; Scbef-
fer, Brouwersstraat 149, idem; Hage, Kcp-
straat 22,- Padvindersmes; Oudolf Oranje
boomstraat 76, portemonnaie; Kriek, Roos-
veldstraat 12, idem met inhoud; Stoute,
Allanstraat 83, rijwielpomp; Booms, Bakker
straat 28a, rijwielbelastingmerk; Born, Olie
slagerslaan 5, vulpenhouder; v. d. Meulen,
Lorenzplein 21, wantje.

en de eenzaamheid en de verveling drukten
mij geweldig. Ik verlangde naar een bewogen
leven van gevaarlijke avonturen en toeval
lig, op de paardenmarkt hier, kwam ik in
aanraking met een groepje menschen, die
een leven van avontuur leiden. Dat trok me
geweldig aan Hun bestaan was vol kleur en
afwisseling. Zij hoorde er bij. Haar tante ook,
de derde was een deftiguitziende oudere
heer, de vierde een paardenhandelaar met
een ordinair voorkomen. In mijn woest ver
langen naar avonturen heb ik me bij hen
gevoegd!"

„Leugens! Leugens!" hijgde mevrouw Hem
mings, maar zij luisterde toch geboeid.

„O, ik zal u bewijzen dat het waar is wat
ik vertel. Den eersten keer dat ik alleen in
Londen was, moest ik behulpzaam zijn bij
een inbraak in een deftig huis op Seamore
Place, in Mayfair. Ik was aangewezen om
het eerst naar binnen te gaan; ik maakte te
veel leven en ik werd gepakt. Gepakt, moe
der, om drie uur in den morgen-in een vreem
de keuken. En tusschen twee agenten werd
ik naar het politiebureau gebracht en daar
opgesloten".

„Wat een onzinnig verhaal", riep zijn moe
der. „Hoe kan zoöiets gebeurd zijn zonder
dat ik er van afweet?" Maar toen herinner
de zij zich het verhaal van mevrouw de
Courcy en ze werd doodsbleek.

„Ik heb den volgenden morgen gedaan ge
kregen", ging haar zoon voort, „dat de po
litie zich met oom Alfred In verbinding stel
de en door zijn toedoen, hebben ze me laten
gaan. Ik heb de zaak zóó weten voor te stel
len dat hij 't als een soort grap beschouwde."

„Ik kan je niet gelooven. Neen, neen".
Maar de angst in haar gezicht logenstrafte
haar woorden.

(Wordt vervolgd.).

INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Cts. per regel.

OuDS

OpWEKKEMD EN
Versterkend

FIJNE OUDE WIJN GETROKKEN OP KINABAST

Por 3/4 t_flesch 1.75. Por 1/2 L.IL ƒ1.20.