FiJiaineieele Kronidk*
H. D. VERTELLINGEN.
J. Lottgering
KLENE's KAUWGOM
D-FAIVRE
Verven Stoomen
Stoppage Hoeden vormen
Groote Houtstraat 5a
BINNENLAND
FEUILLETON
ONTWARDE DRADEN.
HAARLEM'S DAGBLAD
MAANDAG 20 JANUARI 1930
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden).
door ADOLF".
Muizenplaag
Mevrouw Kantman bracht haar Donder
dagmiddag-visite bij haar vriendin Ter Haar.
Door 'n toeval was mijnheer thuis en mis
schien vlotte daardoor de conversatie zoo
slecht.
„Ik was vanmorgen bij Dender, den drogist,"
begon de gastvrouw. „Hij heeft een nieuw
middel tegen hoofdpijn. Moet erg goed zijn".
De gast knikte eerst tweemaal doch voor
ze „zoo, zoo" kon zeggen, wat zij altijd deed
als ze niets anders wist, smeet mijnheer de
krant neer en boog zich naar de dames: „En
heb je nog over een middel tegen muizen ge
sproken?"
„Da's waar ook", schrok mevrouw. .Dender
wist niets, maar een heer die toevallig ook
In den winkel was, sprak van een nieuwe
electrische muizenval, een Amerikaansche. Die
lokt ze allemaal uit hun schuilhoeken en
dan worden ze allemaal tegelijk pijnloos ge
dood. Soms zitten er dertig dooie muizen tege
lijk in".
„Nou is dat niks voor je?" vroeg Ter Haar
„Je bent zoo bang voor die beeste
Mijnheer sprak niet uit, want een lang
klaaglied ontsprong uit mevrouw's mend.
Het eten, de kleeden, de hoeden, de schoe
nen, niets was veilig en, plots hadden de
dames hun onderwerp gevonden.
Mevrouw Kantman .was ook absoluut niet
bang voor muizen, maar alles had zoo te
lijden. Toch zou zij die val niet willen, want
die dertig dooie muizen zouden haar eer.
flauwte bezorgen, dat zei ze eerlijk en de
gastvrouw kreeg toen ook den moed, om,
zich naar mijnheer keerend te zeggen:
„Zie je Karei, daarom moet ik dat ding
niet. Ik vind al die dooie beesten om van te
griezelen".
„Ik niet", zei mijnheer kort. Ik wil 't adres
van dien heer hebben, dan zoek ik hem
op".
.Dat hoeft niet", zei mevrouw. „Hij zou hier
komen om eens te praten. Hij is vertegen
woordiger van de „Electric Company" en
schijnt die dingen veel te verkoopen".
„Stuur hem mij ook aLs 't goed gaat",
vroeg de gast opslaande. „Maar ik wil niet
bij 't ledigen zijn", besloot ze kordaat. „Dat
moet het meisje doen".
Mevrouw Kantman was vertrokken en *t
was in de kamer zoo doodelljk stil, dat de
wind buiten tot een loeienden orkaan scheen
te groeien. Zeurig tikten twee klokken door
een en telkens schrok mevrouw op ais de
wind een vinnigen stomp tegen de ruiten
gaf.
„Een muis", Jet.
„Waar?"
„Onder de tafel". Mevrouw vocht manhaf
tig tegen een koude rilling, mijnheer stampte
vinnig tegen den grond. Het ondier gleed weg
naar zijn obscure schuilplaats.
Toen kwam de redder.
Een rijzige heer had aangebeld, mevrouw
stelde hem aan mijnheer voor, die, dadelijk
geïmponeerd, vlug opstond om hem de hand
te drukken.
Mijnheer Ruteel, zoo heette hij, zou vooraf
een demonstratie geven. Dat Ter Haar aan
stonds weg moest was geen bezwaar. Het was
zoo gebeurd. Na de demonstratie koopt u het
apparaat vanzelf wel. Met uw toestemming
zullen we 't geschiktste vertrek opzoeken, het
ding plaatsen en aansluiten. Dan zal u wel
likken en stampen hooren, maar maak u
daarover niet ongerust. Eerst- ritselt het, dat
zijn de muizen, die door dit aas aangelokt
worden. Na 'n kwartier zullen de dieren door
hun gezamenlijk gewicht den bodem doen
zakken, de stroom schakelen zij alzoo zelf in
en dan hoort u wel stampen. Dat is het einde.
Morgenochtend kom ik terug om u het openen
te leeren en de gedoode dieren te laten zien".
Gedrieën trokken zij nu het heele huis door
den verkooper belangstellend volgend, die al
spoedig de Juiste kamer vond. Hij pakte zijn
koffertje uit. draaide aan knopjes plaatste
draadspoeltje3, toonde het echtpaar aan dat
de bak. de doodenkamer, noemde hij die. leeg
was. Na ingeschakeld te hebben vertrok hij.
„Sluit u dit vertrek goed", instrueerde hij nog,
„anders krijgt u de laatkomers, die de klep
gesloten vinden, door 't geheele huis. Over
den prijs spreken wij morgen, zal u wel mee
vallen".
Toen vertrok ook mijnheer Ter Haar, haas
tig. want hij had zich verlaat, door dien
prettlgen welbespraakten verkooper, en....
mevrouw was alleen.
Toen 't half elf was. mevrouw had bijna
drie uren doorgemat teld, alleen met de muizen
en de geheimzinnige machine, kwam mijn
heer binnenstappen.
„En, nog wat gezien of gehoord?"
„Ja eerst een kwartier lang ritselen, of een
Jxalf uur. ik weet 't niet precies en toen dat
vreeselijke stampen".
Krampachtig drukte zij beide handen tegen
de ooren, alsof ze dat geluid, dat nog in haar
verbeelding bestond, wilde tegenhouden.
„Nou, en toen?"
„Toen zag ik hier twee muizen loopen"
„Wat?"
Ja
„En ben je toen gauw gaan kijken of
ding goed werkte?"
Smeckend greep ze hem vast. „Karei dat
durf ik met".
Met wijde stappen liep mijnheer naar de
kamer des doods. Het slot kraakte; hij smeet
de deur open.
Een zware krachtterm daverde door het
huis.
..Man wat ls er?"
Karei ter Haar stond al aan de telefoon.
„Ja", hoorde mevrouw hem zeggen,
of acht rechercheurs, want een geraffineerde
schurk heeft al m'n kasten leeggehaald".
Mevrouw was een flauwte nabij.
In den huize Ter Haar leven nog vele
muizen.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
W1 Cf». o»r revel.
i "r in'i ij r.i7jij^|j^i,|jjgj| 't'ri'if
MISS HOLLAND 1930.
Een Haagsche schoone gekozen.
Mej. Emmy Kuster uit Den Haag is Zater
dag bij den schoonheidswedstrijd te Amster
dam gekozen tot Miss Holland 1930.
Mej. Kuster zal in de eerste dagen van Fe
bruari naar Parijs en de Rivièra vertrekken
en daarna naar Buenos Aires om deel te ne
men aan den wedstrijd om het wereldschoon-
heidskampioenschap
Er was bij den wedstrijd veel belangstel
ling van de zijde van persfotografen, enz.
schrijft de N. R. Ct.
VERONTREINIGD SERUM
GEBRUIKT.
13 kinderen in Deli overleden.
Aneta seint uit Medan:
De Officier van Justitie elschte de onmid
dellijke inhechtenisneming van den uit
geweken dokter H. W„ van de onderneming
Liberia, waar door het gebruik van veront
reinigd serum togen mazelen 107 inlandsche
kinderen ziek zijn geworden, waarvan cr
dertien stierven en 60 moesten worden ge
opereerd.
STUDENTENSTAKING IN
MADRID.
MADRID. 17 Jan- <V-D.) De regeering
heeft de Algemeene Studentenvereeniglng te
Madrid wegens handelingen, welke in strijd
met de Statuten waren, ontbonden. Het be
treft hier blijkbaar een politieke intrige.
Leden van deze organisatie hebben daarop
in de hoogere onderwijsinrichtingen vlug
schriften rondgedeeld, waarin tegen Maandag
een „staking" wondt geproclameerd. Aanlei
ding tot dit incident zijn de verkiezingen voor
den beheersraad van de Universiteit geweest,
waarbij de leden van de studentenvereeni
glng scherp stelling kozen tegen de Katho
lieke Studentenvereeniglng.
DE ZAAK-LIEBERMANN.
DE DERDE DAG VAN HET
GETUIGENVERHOOR.
Zaterdag is de behandeling van de zaak-
Liebermann onder geringe belangstelling
voor het Amsterdamsche gerechtshof voort
gezet. Eerst werd verhoord mr. J. Loonsteyn
die als z g.n. „strooman" voor mr. Van Gigh
eenigen tijd commissaris van de „Veendam-
mer" geweest zou zijn. Daarna ging men
verder met het Donderdag afgebroken ver
hoor van den accountant A. C. Möhring. Er
werd gesproken over Liebermann's belofte
aan Möhring dat deze 5000 zou krijgen.
Möhring zeide, dat het geen belooning was
voor zijn bemoeiingen inzake de Veendam-
mer. uit Liebermann's opmerkingen viel dit
echter wèl op te maken.
Toen mr. Duys, niet tevreden over een con
clusie, die de president trok zich mopnerend
in de advocatenbank terugtrok en fluiste
rend een opmerking maakte tegen een ach
ter hem zittenden advocaat, stoof de presi
dent op: „Als u liever wilt uitscheiden, zegt
u het dan hardop. Mijn ooren zijn goed weet
u".
Mr. Duys (die zeer bleek was geworden):
..Meneer de president, ik heb de grootste
waardeering voor uw serleuse wijze van be
handeling, doch ik meende dat uw gevolg
trekking in haar algemeenheid niet juist be
hoefde te wezen. Wanneer Liebermann en
mr. Kortenoever teekenden, kan het toch
zeer wel zijn dat laatstgenoemde dit deed na
mens commissarissen.
Pres.: Daarvan blijkt niets.
Mr. Duys: Maar het kan toch.
De president zette vervolgens het verhoor
van Möhring voort en bracht de vergadering
van 25 Juni 1927 ter sprake.
Möhring merkte hierbij o.a. op. dat het
voor hem vast stond, dat Liebermann's plan
nen serieus en uitvoerbaar waren, en dat hij
geloofde dat Liebermann nog geslaagd was.
als er niets tusschen was gekomen. De presi
dent zeide tegen Möhring, dat er niets tus
schen is gekomen, want de bank was al weer
verkocht.
Uit het feit dat niemand wist hoe men aan
de boekwaarde van 161000 van de effecten
ter waarde van drie ton was gekomen, con
cludeerde de president, dat hieruit weer eens
bleek, dat Liebermann en de Discontobank
één waren, en dat de Discontobank en de
Veendammer een potje vormden. Niemand
wist wat er gebeurde, maar wanneer Lie
bermann iets wilde, gebeurde het.
Bij de bespreking van de „Atlas"-plannen
zeide Möhring dat hij daarin ongetwijfeld
vertrouwen heeft gehad, en dat Liebermann
er zeker mee opgehouden zou zijn, als men
hem er op had gewezen, dat er iets niet mee
in den haak was.
Mr. Kokosky zeide vervolgens tot den pre
sident: Ik vind het zoo jammer, dat de fiolen
van uw toorn alleen maar over Möhring uit
gestort worden, dien ik een kleine man blijf
noemen. Hij moest alles begrepen hebben,
over de anderen die alles klaar gemaakt heb
ben. wordt niets gezegd, zij loopen maar vrij
rond.
Mr. Duys: Dat zijn dan ook doctoren in de
rechten.
Pres. (tot mr. Kokosky)U weet heel goed
hoe ik over de anderen denk.
Uitvoerig stond de president dan stil bij de
kwestie der vervroegde aflossingen van hy
potheken der „Veendammer".
Na de pauze werd v.erhoord de accountant
A. Smits die als accountant der Veendam
mer een contract geparafeerd had. zonder
het gelezen te hebben, daar hij vertrouwde
op de advocaten.
Mr. Duys vroeg getuige, of deze erg be
vriend was geweest met Mr. van Gigh.
Get.: Neen, wij kenden elkaar, meer niet.
Mr. Duys: U had dus uw kantoor in het
zelfde pand, waarin ook Mr. van Gigh zijn
kantoor had. Ik stelde mijn vraag daarom,
omdat de heele figuur een ander aspect
krijgt, wanneer die vriendschap wèl bestaan
had. Men kreeg dan partijen Schürmann-
van Gigh, met' u als accountant der Veen
dammer, als vriendje er tusschen. zoodat
Liebermann er dan eigenlijk ingeloopen zou
zijn!
Get.: Ik heb zelfs eens groote ruzie met mr.
van Gigh gehad.
Pres.: Was u geen trait d'union tusschen
partijen?
Get.: Weineen
Tenslotte werd nog verhoord de Scheve-
ningsche reeder Van der Toorn, die borg ge
weest zou zijn terwijl de borgtocht in zijn
handen was. De president wees er daarna nog
op, dat deze kwestie voor het gerechtshof niet
de minste waarde had. mr. Kokosky achtte
haar echter wel degelijk van groot belang.
Dinsdagmorgen wordt de zitting voortge
zet.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN 60 Ct«. per regel.
Neder.'andsch fabrikaat, prima kwaliteit, 5 tabletten 5 cent.
Ecnige avonturen van
den Engelschcn Meester-Speurder
I1ERBEKT PORTER.
9)
Hier was iets n!et. in orde— iets waf ik
niet begrijpen kon. Mijn vader kwam mij in
de gedachten, die in gelukkige stemming in
zijn hotel In Skodsborg verlangend naar den
volgenden morgen uitkeek. Ik had het gevoel
dat ik hem beschermen moest voor dat on
zegbare. dat dreigend en raadselachtig in
mijn gedachten woelde. En het volgende
oogenblik besloot lk mijn vader niet alleen te
laten. Ik nam een rijtuig en reed naar Skoris-
borg. Alles zou goed gegaan zijn als ik niet
midden op den weg naar Klampenborg een
ongeluk gehad had. Maar hier is het hotol.
Als u zoo goed wilt zijn op de knop te druk
kenIn ieder geval dank ik u hartelijk
voor uw vriendelijkheid, meneer."
De Engelschman legde zijn hand o:n de
bronzen leeuwenkop, die in de post van het
hekwerk aangebracht was en trok aan de bel.
Men hoorde In bet donkere huis dof een bel
overgaan. De jonge dame maakte haar hand
los uit haar mof, reikte die den Engelsch
man. terwijl deze zijn hoed afnam.
Mag ik mij even", zei hU met een kleine
buiging, „aan u voorstellen. Ik heet Herbert
Porter."
De jonge dame keek hem vol belangstel
ling aan.
..Herbert Porter"? herhaalde zij. „aal is oe
naam van den beroemden detect ive. die een
tijd geleden dat raadsel van het vliegonge
luk in Stockholm ontdekt heeft. Bent u fa-
mlile van hem?"
De Engelschman glimlachte. „Deze detec
tive", antwoordde hij, „deze Herbert Porter,
juffrouw Carstens, ben ik zelf. Ik ben op
mijn terugreis van Stockholm."
„U, in eigen persoon?" herhaalde de jonge
dame met onverholen bewondering. „Bent u
Mr. Porter? Ben ik dan zoo toevallig den
rechten man tegen gekomen
ZIJ keek hem eens goed aan. „Vertelt u 't
mij eerlijk, meneer Porter: Ls er voor mij
ecnige reden om bezorgd tc zijn?"
Hij haalde de schouders op. „Daar is nog
niet veel van te zeggen, jufrouw Carstens,
maar toch schijnt de zaak mij niet oninte
ressant en ik wil mij er wel mee bemoeien."
In de hall werd licht gemaakt. Een sleutel
werd omgedraaid en de nachtportier kwam
de trap af .Hij nam zijn pet af en opende het
tuinhek.
„Juffrouw Carstens?" zei hij verbaasd, toen
hij ric jonge dame zag, „zoo laat in den
nacht?"
„Ja", antwoordde de Jonge dame, „ik heb
een ongeluk met- mijn rijtuig gehad. Deze
heer was zoo vriendelijk mij te vergezellen.
Heb je een kamer voor mij, portier?"
„Zeker. Juffrouw. Moet meneer ook een
kamer hebben?"
„Neen", antwoordde Herbert glimlachend,
„ik ga naar Kopenhagen." En terwijl hij zich
weer naar de Jonge dame toewendde, zei hij:
..Een ding zou mijn werk erg vergemakke
lijken: als ik van dezen interessanten meneer
Johnstrup een foto had."
„Een foto!" antwoordde juffrouw Carstens
glimlachend: „niets gemakkelijker dan dat.
Mr. Porter. Ik heb u verteld dat ik een beetje
schilder.En omdat lk vond dat meneer John
strup zoon interessante kop heeft, heb ik
hem uit het hoofd nagetekend."
„Hebt u die tcekening hier?"
„Neen. Helaas niet. Die is in onze woning
aan de Roskildevej. Als u haar zoudt willen
halen
„Natuurlijk".
dan zou ik u een briefje voor het
dienstmeisje kunnen meegeven. Ik zal in de
hall even een paar woorden schrijven. Wilt
u zoo goed zijn een paar minuten mee te
gaan
„De schrijfkamer is op de eerste verdie
ping", zei do nachtportier een beetje uit zijn
humeur.
„Niet noodig", zei Herbert Porter: „brief
papier en een vulpen heb ik bij me. Als u zoo
goed wilt zijnHier is al een tafel en een
stoel, juffrouw Carstens
Het Jonge meisje schreef een paar regels
op het dunne mailpapier, dat de Engelsch
man haar gegeven had en gaf het met een
woord van dank terug.
„Eén ding nog", zei hij: „mijn komst zoo
midden in den nacht zou uw meisje een
beetje bang kunnen maken. Hebt u tele
foon?"
,.Ja."
..Zoudt u dan even willen telefoneercn om
mijr. komst te melden?"
„Zeker. En wanneer hoor lk nader van
u? Om zeven uur is de opneming al."
De Engelschman stopte het blad papier in
zijn zak en gaf de jonge dame de hand.
„Ik ben er als u mij noodig hebt", ant-
woorde hij zachtjes.
De deur werd rammelend gesloten. Een
oogenblik stond de jonge dame na te den
ken terwijl ze den detective nazag. v-iens
slanke gestalte langzamerhand in den don
keren nacht verdween. Even staarden haar
oogen in de zwarte duisternis, die dreigend
ov?r het stille landschap cr. over de grijze
Oresund lag. Toen keerde zij zich met een
zucht om en ging met den portier de trap op.
die naai dc eerste verdieping leidde. En ter-
Discontoverlagingen in Europa.
De lage geldkoersen stimu
lans voor de fondsenmarkt. De
verdere prijsdaling van rubber,
suiker en granen. Dalende
vrachten. Vaste beurs te Am
sterdam, speciaal voor indus-
trieelen. De verminderde
rubberconsuniptie.
Aan het einde van onze beairsbeschou-
wing stelden wij de vorige week een ver
laging van het Eankdisconto in uitzicht, een
profetie, die niet gebaseerd was op een bij
zondere helderziendheid, maar op de aan
merkelijke verruiming der geldmarkten wel
ke zoowel in Europa als in de Vereen. Staten
kon worden geconstateerd. Toch was de ver
laging van 7 tot 61/2 pet-, waartoe Berlijn
overging, een verrassing, omdat men niet ge
woon is dat van die zijde aan de interna-
tiior.ale geldmarkt leiding wordt gegeven en
zulks thans minder dan ooit mocht weerden
verwacht. Wel is waar ls de positie der Deut
sche Reichsbank bevredigend en heeft de
reichsmark eerder neiging tot stijgen dan tot
dalen, het eigenaardig optreden van den
Duitschen Financieel en Dictator, Dr. Hjal-
mar Schacht op de Haagsche Conferentie
heeft een oogenblik de vrees voor het niet
tot stand komen van het Young-pian doen
opkomen en daardoor het financieele her
stel van Duitschland disputabel gesteld.
Men heeft, als gewoonlijk, op het laatste
oogenblik een modus gevonden, waa:-:ïoor
cok de Deutsche Reichsbank aan de oprich
ting der Internationale HersteLbank zal
kunnen medewerken; dat Berlijn bij de
disconto-verlaging in Europa ls voorgegaan,
blijft ietwat praematuur. De gewone orde
schijnt trouwens géheel gewijzigd te zijn,
nu Amsterdam Woensdag het voo: beeld van
Eerlijn volgde en het disconto van 41 '2 op
4 pet. verlaagde. Tot dusver ging het ini
tiatief van Londen of New-York uit, dit
maal komen deze bankplaatsen achteraan.
Ook de thans geldende disconto-koersen
zijn nog beduidend hooger dan de notee
ringen op de vrije markt, zoodat verdere
verlagingen niet onwaarschijnlijk zijn. Het
verschijnsel der ruime geldmarkt parti
culier disconto daalde te Amsterdam deze
week beneden 3 pet. blijft de aandacht
trekken en is inderdaad van het grootste
belang voor de ontwikkeling van het eco
nomisch leven. Aan den eenen kant duiden
de lage geldkoersen op een verminderde
bedrijvigheid in handel en industrie, maar
aan den anderen kant vormen zij tegelijker
tijd een prikkel voor de herleving daarvan
en het is daarom niet gemakkelijk zich
van den tegenwoordigen toestand een juist
beeld te scheppen. De geweldige daling op
de grondstoffenmarkten wijst op een soort
economische crisis, waarvan de lage geld
koersen vermoedelijk het gevolg zijn en die
nog niet aan haar eind gekomen is. Ook de
laatste weken hebben voor verschillende pro
ducten weer lagere prijzen gebracht sui
ker, rubber en granen en al beteekent
zulks ten slotte het ontstaan van nieuwe
voorwaarden tot vergrooting der volkswel
vaart, de overgangstoestand naar zulk een
periode van opleving brengt een „Umwer-
tung aller Werte" teweeg, welke met hevige
schokken kan gepaard gaan. Het verdient de
aandacht dat het algemeen indexcijfer der
grcothan-delsprijzen in Nederland, dat in
1928 nog 149 bedroeg, in December 1929 tot
135 is teruggeloopen en dus langzamerhand
het niveau van vóór den oorlog begint te
naderen. De terugkeer tot de vóóroorlogs
verhoudingen bliikt nog sterker uit het
vrachtenindex-cijfer, dat in 1929 van 131.11
tot 100 is gedaald en dus weer met dat van
18981913 gelijk staat. De groote reederijen
hebben voor de trantatlantische vaart on
langs weer de passagierstarieven met circa
25 pet. verlaagd, waaruit wel blijkt, dat de
scheepvaartmaatschappijen nog niet op
rozen gaan. De economische terugslag in
Nederlandsch-Indië. die. blijkens mededee-
ling van den Voorzitter der Amsterdamsche
Kamer van Kooohandel. de codrachten bij
de Twentsche Industrie reeds beduidend
heeft deen verminderen, slaat natuurlijk ook
op de Indische vaart terug en dat scheep-
vaartwaarden zich. tot- dusver aan de vaste
stemming hebben onttrokken, is alleszins
verklaarbaar.
Het is ook de vraag of die vaste stem
ming, waarvan de Amsterdamsche Beurs
deze week blijk gaf. niet wat voorbarig is.
In elk geval komt het ons voor, dat men
goed zal doen niet te hard van stal te loo
pen en met oud-Hollandsche wijsheid eerst
de kat eens uit den boom te zien. Lage geld
koersen zijn op zich zelf nog geen absoluut
geldige reden voor een beurshausse en wan
neer wij goed zien is het thans vooral de
ruime geldmarkt, die on de fondsenmarkt de
wijl ze naar het geluid van haar eigen voet
stappen luisterde, kwam meer en meer een
gevoel van groote verlatenheid over haar.
De auto waarin Herbert Porter zat, raasde
door het nachtelijk Kopenhagen en hield
eindelijk voor een vriendelijke villa stil; de
witte gevel schemerde deftig-eenvoudig tus
schen de berken van de Roskildevej. Hij bel
de. Een raam werd verlicht; het venster
werd geopend en een stem riep naar bene
den:
„Meneer Porter?"
Na het bevestigende antwoord riep de
stem:
„Een oogenblikje".
Een paar seconden later kwam een vrou
wengestalte vlug de trap af. De deur ging
krakend open en een slaperig meisjesgezicht
kwam in de voordeur.
„De juffrouw heeft getelefoneerd. Ik moest
u dit geven."
„Heel goed. Dank je wel, kind."
Herbert Porter ging schuin het trottoir
over en liet het licht van zijn zaklantaarn
op het carton, dat hy in de hand hield,
schijnen.
Op het witte papier waren de scherpe trek
ken van een geweldigen heerscherskop afge
beeld. Het vooruitspringende voorhoofd en de
half gesloten oogen drukten ongewone wils
kracht uit. Maar de mond. die even open was
en de breede. haast vierkante kin gaven aan
dit raadselachtige gezicht een uidrukking
van ingehouden wreedheid.
De chauffeur tikte in afwachting aan zijn
pet.
„Naar het huis van den hoofdcommissaris
van politie!"....
betere stemming teweegbrengt..
Begrijpelijk is intusschen dat Beleggings
waarden blijven stijgen, nu het zich laat
aanzien dat men zich vooreerst met een
kleiner rendement zal moeten tevreden stel
len. Zoo komen de 4.5 pet. pandbrieven lang
zamerhand weer in de mode en mag men
verwachten dat ock de rente voor hypotheken
en credleten langzamerhand zal dalen.
Wat de Amsterdamsche fondsenmarkt
betreft hebben ook deze week de leidende
industrieele aandeelen weer een vast verloop
gehad, waar bij Margarine-Unie op den voor
grond stond met een belangrijk koersavans.
Men vermoedt dat terugkeer van de bekende
Londensche groep, maar het pubhek blijft
z.oh om begrijpelijke redenen schuil houden.
Nieuwe vraag ontstond ook voor aandeelen
Philips Gloeilampenfabrieken, die tot ver
boven 500 pet. opliepen, naar verluidde op
mededeelingen van insiders. Anderzijds mel
den de Brabantsche bladen een verdere in
krimping van het bedrijf. Vavt waren door
gaans ook aandeelen AKU, voornamelijk als
gevolg van de vaste s lemming te Eerlijn.
Overigens klaart de toestand in de kunst
zijde-industrie nog weinig op. Alleen de Ame
rikaansche fabrieken, die wegens de hooge
invoerrechten een aparte port tie innemen,
schijnen zioh den Laatsten tijd bevredigend,
te ontwikkelen, wat ook mag worden afge
leid uit de dividendbetaling op de preferente
aandeelen American Bemberg^ hoewel de di
videndgarantie der moedermaatschappijen
op 1 Juli 1929 is geëindigd. Gewone aandee
len American Bemberg zijn in korten tijd van
17 tot $26 gestegen. Meerdere industri-
eelen, als Ford Calvé-Delft, Aniem. Kuchen-
meister e.a. hebben zich belangrijk m koers
kunnen verbeteren. Wat Küchenmeister be
treft, wordt de overeenkomst met de Ame
rikaansche concurrenten binnen korten tijd
verwacht.
Van de Cultuurwaarden behoeft ditmaal
weinig te worden gezegd. In de rubberwe
reld blijft men zoeken naar een vorm van
samenwerking tusschen de producenten,
welke de positie van het product kan verbe
teren. Deze laatste is in de afgeloopen week
opnieuw verslechterd door een verdere toe
neming van de Londensche voorraden, mede
tengevolge van de sterk verminderde con
sumptie in Amerika; deze beliep in Decem
ber 23.531 ton teger. 27 659 in November,
34.800 in October en 49.233 tons in Mei 1929.
Hieruit blijkt wel, dat ook het herstel op de
rubbermarkt- ten nauwste samenhangt met
den welvaartstoestand ini de Vereenigde
Staten.
LETTINGA.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
een oogenblikkelijk
geneesmiddel is voor
HOOFDPIJN
ZENUWPIJNEN
RHEUMAT1EK
KOORTS OF GRIEP
Onschadelijk voor
het organisme
Het oude Raadhuis, waarin het hoofdbu
reau van de Kopenhagener politie is onder
gebracht was nu. midden in den nacht,
spaarzaam verlicht. Een eenzame wacht liep
voor het ouderwetsche portaal stampvoetend
heen en weer.
Herbert Porter liet den auto stoppen.
„Ik zou den hoofdcommissaris gaarne wil
len spreken".
De wacht groette en wees naar links.
„Het. huis ligt aan de voorzijde bij de Ves-
tervoldgade, meneer", zei hij beleefd. .Maar
nu midden in den nacht
„Naar de Vestervolagade", onderbrak Her-
bert Porter, en met 'n paar rukken zette de
auto zich in beweging.
„Ik moet den hoofdcommissaris spreken!"
De oude portier, die slaperig voor zijn ven
stertje zat, wenkte afwijzend met de hand.
„Hij is niet thuis", zei hij knorrig en een
beetje uit de hoogte.
„Wanneer komt hij terug?"
„Om vijf uur pas".
Herbert Porter keek op zijn horloge. Het
was nu kwart over drie. „Hebt u er eemg
idee van, waar hij op het oogenblik Is?"
„Hij is op bal het bij Graaf Kjelland", ant
woordde de portier.
De detective knikte. Hij tastte ln zijn zak
en liet een geldstuk in de hand van den
oude glijden. „Zoudt u mij willen zeggen
waar Graaf Kjeiland woont?"
Het knorrige gezicht van den ouden portiir
klaarde op.
Graaf Kjelland woont in de Frederiksberg-
allee, hoek Alhembravej". zei hij op een heel
wat- beleefder toon dan eerrt.
„Dank u zeer". En weer raasde de auto ver
der naar het Zuidwesten toe.
(Wordt vervolge**
