j
if
ïlkX
'Ml
?'JI«
- JNï?
letA -n
FONOERS
iemuri
BIJ DE GEBREKKIGEN.
HAARLEM'S DAGBLAD DONDERDAG 30 JANUARI 1930
VIERDE BLAD
Het onderzoek naar de onvol waardige arbeiders te Haarlem
ONZE REDACTEUR VERGEZELT DE ENQUETEURS.
„Een olievlek" zoo heeft een raadslid
dezer dagen ln den gemeenteraad de Nazorg
gekarakteriseerd.
Dit beeld is voor het zich steeds uitbrei
dende werk van de Nazorg volkomen juist,
mits het dan zóó gesteld wordt, dat de olie
tevoren al over het papier verspreid was. zoo
dat de scheikundige niet anders doet, dan
de olie op één plek samen te trekken.
Aanvankelijk was de Nazorg opgezet voor
de kinderen die het buitengewone onderwijs
hier ter stede gevolgd hebben. Een deel is
niet in staat om meteen in de maatschappij
op eigen beenen te staan, zoodat na de
schooljaren nog leiding noodlg is. Toen
bleek, dat hel voor de ergste imbecielen niet
mogelijk was om in de maatschappij een
plaatsje onder de zon te bemachtigen, is
voor hen de werkinrichting aan het Donkere
Spaarne geopend. Later werd een étage van
dit gebouw afgestaan als werkinrichting voor
de blinden.
De vlek trok meer ojie tot zich
Men wist het wel, maar er werd nu na
drukkelijk bij bepaald, dat er behalve zwak
zinnigen en blinden, nog vele andere gebrek-
kigen als onvolwaardige arbeiders, sterk ge
handicapt. den strijd om het bestaan met
veel moeite strijden Doofstommen, doo-
ven, kreupelen, lijders aan rheumatiek. been-
en gewrichts-tubercnlose. menschen die een
of meer lichaamsdeelen missen, enzoovoort.
Het doel der enquête.
De quaestie van de onvolwaardige arbeiders
trekt in or.s land thans algemeen de belang
stelling. Voor een deel is dat een gevolg van
het welgeslaagde congres dat verleden jaar te
Amsterdam gehouden werd. Daar is gepraat.
Nu komt het evenwel op daden aan! Er is
een Staatscommissie benoemd om een onder
zoek in te stellen naar de vraag, wat gedaan
kan worden om dit probleem tot een oplos
sing te brengen, maar de ervaring heeft ge
leerd, dat het soms jaren duurt voor zoon
officieele studie afgeloopen is. Haarlem wacht
niet af tot de Staatscommissie met haar rap
port komen zal. maar zal, als dit mogelijk is,
weer pionierswerk gaan verrichten, zooals wij
dit ook gedaan hebben op het gebied van de
Nazorg voor zwakzinnigen en de blinden.
Voor genezing bij ziekte is noodlg. dat een
juiste diagnose gesteld wordt. Ook bij maat
schappelijke kwalen! Daarom is het aller
eerst gewenscht, dat wij weten hoeveel on-
volwaardige arbeiders er in onze stad zijn,
,wat de oorzaak van hun onvolwaardigheid
is, wat geda.an kan worden om sommige soor
ten van gebrekkigen geheel of gedeeltelijk te
genezen, alsook welke maatregelen genomen
kunnen worden om te bereiken, dat vele ge
brekkigen, zooveel mogelijk in eigen onder
houd kunnen voorzien.
Dit onderzoek Is door dc Verbandscommis-
sie opgedragen aan het hoofd van de Nazorg,
den heer E. P. Schuyt, die daarbij door dr.
W. M. orthopaedist, als deskundige werd
bijgestaan. Deze heeren hebben maanden lang
door de stad gezworven om de gebrekkigen
te bezoeken en daardoor de gegevens te ver
zamelen voor hun rapport. Toen zij begonnen
hadden zij zoo goed als geen adressen. Het
eigenaardige is, dat vele gebrekkigen de noo-
den van elkaar weten, zoodat het aantal per
sonen waarover hun inlichtingen liepen
steeds vermeerderde.
De olievlek absorbeerde
De heeren hadden in de verwachting,
dat door deze publicatie de belangstelling
voor het vraagstuk van de onvolwaardigen
in qnze stad vergroot zou worden er geen
bezwaar tegen, dat ik hen op eenlge tochten
vergezelde.
In dc krotten.
Een der excursies bracht ons in stegen en
sloppen der oude binnenstad. Achteruitjes
waar vele krotten wegschuilen, als schamen
zij zich voor critische oogen. Artisten vinden
die hoekjes mooi. maar al „doen" ze het ook
op het schildersdoek of op de etsplaat, als
woon gelegenheden zijn zij absoluut onge
schikt.
Al wordt van gemeentewege gelukkig veel
gedaan om de woningtoestanden te verbete
ren. het aantal krotten is toch nog vrij groot.
Od de zwarte lijst van Bouw- en Woningtoe
zicht staan er 900, maar er kan pas aan het
opruimen begonnen worden als er meer nieu
we woningen gebouwd worden als voor de
aanwas der bevolking noodlg is.
Er worden af en toe noodwoningen opge
ruimd, dóch die houten herinneringen aan
den ergsten woningnood uit den oorlogstijd,
b'eden veel beter onderdak dan tvmtallen
stcencn huizen die wij geïnspecteerd hebben.
Een enkel staaltje wil ik geven.
Het was In de nabijheid van de Botermarkt-.
Van buiten maakte het huisje een vrij be
hoorlijken indruk. Er was wat cement over
de verweerde steenen gestreken, zoodat het
vervallene aan het oog onttrokken was. Als
ééngezinswoning zou er ook overvloedig
ruimte geweest zijn. Maar toen wij de straat
deur openden, stonden wij in een miniatuur-
huurkazerne. Drie vrouwen staken het hoofd
om den hoek van een deur. elk een gezin ver
tegenwoordigend. Het bleek, dat wij bij de
bovenbewoonster moesten zijn. De trap deed
denken aan een hlndernisbaan, heel steil en
met onmogelijk smalle treden. Een mensch
normaal van lijf en leden had moeite om die
hoogte te nemen zonder ongelukken. Op die
bovenkamers woont een invalide: hoe die
man die een gebrekkig been heeft het met
die trao klaarspeelt, is mij een raadsel.
Dc man heeft eenige jaren geleden als
stoker op een trawler het ongeluk gehad op
het gladde ijzeren dek uit te glijden. Hij
kwam slecht terecht en werd met een gebro
ken dijbeen naar een ziekenhuis gebracht.
De breuk is wel geheeld, maar 't been is be
langrijk korter geworden, terwijl het loopen
noe steeds pijn veroorzaakt. Zijn vroegere
werk kan de man niet meer verrichten, op
zee zijn alleen sterke kerels, gezond van lijf
en leden te gebruiken. Daar het ongeluk niet
onder het werk gebeurde, weigerde de Rijks
verzekeringsbank een uitkeering ingevolge de
Ongevallenwet. Het gevolg is, dat de man nu
een vaste klant van het Burgerlijk Armbe
stuur geworden is.
Een enkelen keer heeft hij nog gepoogd om
te gaan varen, maar het werk bleek hem te
zwaar te zijn geworden.
Zijn vrouw zuchtte: ik zal wel nooit meer
geld in handen krijgen dan die 14 gulden
van het ArmbestuurDaarvan moet ik 3
gulden 15 cent aan huur betalen. Het is meer
dan genoeg voor zoo'n krot! Vroeger woonde
ik hier beneden, daar is de huur voor het
halve benedenhuis twee kwartjes goedkoo-
per. Maar nadat er een van mijn kinderen
gestorven is, ben ik weggegaan. Daar is het
heelemaal geen uithouden van den verrot-
tenden stank... Ik lijd hier nog liever wat
meer honger, dan dat wij allemaal ziek wor
den
Hoewel er geen onvolwaardigen bij de be
nedenburen te zoeken waren, namen wij in
die kamers toch een kijkje. Een der bewoon
sters vertelde ons, dat eenige weken gelsden
ook van haar een kindje gestorven was. Haar
tweede kindje was nu in het ziekenhuis op
genomen omdat het 's nachts in zijn ledi-
kantje door een rat was aangevallen en op
twee plaatsen gebeten
Het stonk in die benedenkamers ontzet
tend. hoewel een raam voor ventilatie open
stond. Een gebrek aan het riool en zwammen
onder de vloeren.
Voor dit uitgewoonde onbewoonbare krot
krijgt de eigenaar nog bijna 7 1/2 gulder.
huur in de week.
Toen wij bluten stonden concludeerden wij
te zamen: „Het huis moet zoo gauw nio-
gelijk onbewoonbaar verklaard worden.
Nu weten wij al van deze bewoners, dat
zij er twee kinderen verloren hebben. Dat is
slechts over eenige jarenHoeveel zullen
er al. onnoodig, in den loop der jaren in dat
krot gestorven zijn? Hoeveel zullen er nog
volgen?
Met schrik dacht ik er aan, dat in dit krot
over enkele weken een nieuwe wereldburger
het leven zal zien!
Na die verzuchting over de slechte woning
toestanden gingen wij de balans van dien
onvolwaardigen arbeider opmaken. De dok
ter constateerde, dat de medici aan hem
wel niet veel meer zullen kunnen opknappen.
De heer Schuyt liet er evenwel op volgen:
Toch Is het niet noodlg, dat. die jonge man
een eeuwig-trekkende klant van het Arm
bestuur blijft. Als er een gelegenheid gezocht
wordt om hem een ander vak te leeren, een
werkje dat hij zittend kan verrichten, dan
zou hij weer in eigen onderhoud kunnen
voorzien. De man is nu omstreeks 30 jaar,
zoodat hij, menschelijk gesproken, nog min
stens 30 jaar voor de boeg heeft. Het is fi
nancieel ook veel voordeeliger om hem des
noods gedurende eenige Jaren flink te steu
nen en hem een ander vak te laten leeren,
dan hem een soort pensioen van het Arm
bestuur te verzekeren. De man is stoker, weet
dus iets van machines af, zoodat hij mis
schien wel geschikt zou zijn voor metaal-
draaier. Als dat niet gaat, zijn er nog wel
dozijnen andere vakken die zittend uitgeoe
fend worden. Er zal natuurlijk gewikt en ge
wogen moeten worden, maar als de man zelf
wil, is er wel wat te bereiken.
Bovendien werkt niets zoo deprimeerend
dan blijvende ondersteuning zonder vooruit
zicht zelf weer voor het gezin te kunnen
werken! zoo besloot de heer Schuyt.
Reeds 45 jaar steun...
Dat gevallen van langdurigen steun, die
voorkomen had kunnen worden, niet denk
beeldig zijn, bleek uit een volgend bezoek.
Op een bovenkamertje vonden wij een 65-
jarig man. Als 20-jarige had hij een verlam
ming aan een been gekregen. Loopen was
niet meer mogelijk, zoodat van werken niet
meer kwam. Het werd inderdaad een huis
zittende arme. Al 45 jaar heeft hij ondersteu
ning gehad van het Armbestuur.
De dokter zei: Met een kleine operatie zou de
man indertijd gered geweest zijn. Dan had
hij weer kunnen loopen. Al zou hij misschien
niet meer de volle 100 pet. valide zijn gewor
den, hij zou -n elk geval voor zichzelf heb
ben kunnen zorgen. Nu is er natuurlijk niets
meer aan te doen. Het Armbestuur is wel ge
noodzaakt de lijfrente te blijven door beta
len.
Zulke gevallen moeten wij nu evenwel voor
de toekomst voorkomen.
Hoeveel zou die man al onnoodig van het
Armbestuur getrokken hebben? Vroeger wa
ren de uitkeeringen wel veel lager dan tegen
woordig, maar er kan toch wel aangenomen
worden, dat de man gemiddeld minstens 5
gulden per week ontvangen heeft. Dat betee-
kent voor de 45 jaartwaalf duizend
gulden!
En dan de ellende voor den man zelf nog
niet- gerekend, want het is geen pleziertje om
als invalide het leven op een bovenkamertje
te slijten!
Met een bruikbaar been zou hij gelukkiger
geweest zijn.
Drie onvolwaardigen in één gezin.
Ook in de oude binnenstad.
De vader, een man van tegen de 60, is zoo
goed als blind. Als hij zijn huisje verlaat,
moet een der zoons of een buurjongen hem
geleiden. Bij hem thuis is een idioot meisje,
een voorkind van zijn overleden vrouw. Die
is nog hulpbehoevender dan hijzelfDe
man verzekerde, dat hij met zijn ondersteu
ning, ook al is die niet hoog, zooals hij zei,
tevreden is. „Wij kunnen er ,.van leven"
zoo zei hij. „Wij wonen hier ook goedkoop en
goed" zoo liet hij er y» volgen. Gelukkig
voor den man, dat hij de ellende in het ar
melijk krot niet kon aanschouwen
Op den zolder vonden wij een zoon, ook
al een onvolwaardige. Hij heeft iets aan de
voeten. ,,A]s ik een week met handel loop,
dan moet ik drie weken in mijn bed liggen
opdat mijn voeten weer genezen" aldus
zfjn klacht.
De dokter stelde een onderzoek naar die
voeten in en maakte zijn aanteekeningen
voor het medische deel van het rapport.
Ik vroeg hem later: „Uw balans?"
Die luidde: Aan den man is niets rr.eer
te doen. Evenmin natuurlijk aan het meisje-
Maar de voeten van den jongen zijn vermoe
delijk nog wel zoo te maken, dat hij er be
hoorlijk op kan loopen. Maar dan zou het
wel gewenscht zijn dat hij een vak leerde,
waarbij hij niet den geheelen dag behoeft te
loopen of te staan.
Daarvoor zullen evenwel anderen zich het
lot van dien jongen moeten aantrekken!
Als er evenwel niet wordt ingegrepen is er
veel kans. dat het aldoor slechter met hem
Hoe gaat het met de kleine? vroeg de dokter,
van het Armbestuur....
Let op de kinderen!
In een slop waar minstens een dozijn krot
ten staan die gesloopt moeten worden
Dc man is schilder, maar de werkverdee-
Jing in dat vak is nog zoo slecht, dat het
De dokter: Ja, maar er is toch wel iets aan
De vrouw zegt„mijn man is stempelen", dat
wilde dus zeggen: ..hij is zonder werk en is
nu naar de controle".
Maar wij kwamen hier niet voor den man.
Onze belangstelling ging uit naar een meisje
van 5 Jaar, dat in een kinderstoel zat.
Hoe gaat het met de kleine? vroeg de dokter.
De moeder zuchtte: Nog slecht. De beentjes
willen maar niet. van staan is r.og geen spra
ke en van loopen heelemaal niet
De moeder wees op een zusje van 2 jaar.
dat vroolijk de kamer rondhuppelde. ..Met
haar gaat het gelukkig beter!"
De dokter: Ja. maar er is toch wel iets aan
uw kind te doen. Het is heel goed mogeiijk,
dat een kleine operatie tot resultaat heeft,
dat het meisje gaat loopen.
In het moederoog kwam een blijde glans.
„O. als dat eens mogelijk was!"
De dokter troostend: nu lk kom nog wel
eens!
Later vertelde de dokter mijHet is zoo
noodlg, dat er aandacht gewijd wordt aan het
opgroeiende geslacht. De medische weten
schap is in de laatste jaren zoovee! vooruit
gegaan, dat ve'.e gebreken verholpen kunnen
worden, mits tijdig ingegrepen wordt. Neem
nu dit meisje, als zij niet geopereerd wordt,
zal er van leeren loopen niet veel komen. Dan
blijft het een stumper, in het donkere krot,
dat „woning" genoemd wordt. Van onderwijs
zou dan natuurlijk ook niet veel komen, in
het. gunstigste geval wat huisonderwijs, maar
dat zal voor dat kind wel niet voldoende zijn.
Door den chirurg in het ziekenhuis is hier
een menschenleven voor de toekomst te red
den!
Over de andere treffende ontmoetingen
op onze tochten den volgenden keer nog
meer.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Ct«. per repel.
Tegen weer en
wind bestand
iiiiiiiinuiiiiiiiiiiiiiiiiiiM
NED. HERV. KERK.
HET AFGEWEZEN VERZOEK DER
VRIJZINNIGEN.
Wij hebben reeds medegedeeld dat dc Ker-
keraad van de Ned. Hervormde kerk afwij
zend beschikt heeft op het verzoek van het
bestuur om den voorganger van de Vereeni-
ging van Vrijzinnig Hervormden aan te stel
len als predikant voor bijzondere doeleinden.
In Opbouw, het orgaan van deze vereeni-
ging, lezen wij o.a.:
„In het rapport van de, door den Kerke-
raad ingestelde commissie vinden wij de ver
schillende motiveeringen voor de afwijzing
afgedrukt. Daarbij is er één die, door de
woorden, waarin zij vervat is, bij uitstek ge
schikt is, om misverstand te wekken.
Wij lezen nl.: „„Dat deel der commissie,
dat voor inwilliging voelde van het verzoek,
had daaraan echter in de practijk een heel
andere, veel meer omvattende voorstelling"
(dan ons bestuur). Men zou juist dat aparte
karakter willen wegnemen, doordat de 9de
predikant regelmatig beurten vervulde bij
toerbeurt in verschillende kerken, daar doop
te, avondmaal bediende en bevestigde. Uit
een daarvoor met twee afgevaardigden der
Vrijz. Herv. gehouden bespreking, bleek reeds,
dat men daar voor een dergelijke regeling
niet veel voelde".
Deze woorden moeten wel den onjuisten
schijn wekken, dat de Vrijz. Herv. prijsstellen
op hun apartheid en niet in het gewone ker
kelijke verband willen terugkeeren. Het om
gekeerde is het geval zooals onze leden na
tuurlijk weten. Wij willen niets liever, dan in
het gewone kerkelijke verband onze plaats
innemen, maar dan als gelijkgerechtigden.
Deze terugkeer in het gewone verband is ons
wel veel waard, maar met èlken prijs.
De omschakeling van ons werk, die hieruit
zou voortkomen, zou gevaren van verbrokke
ling met zich brengen. Deze willen wij rlskee-
ren mits dan ook ons recht worde gedaan. Dit
kan alleen langs den weg van evenredige ver
tegenwoordiging of iets dat dit nabijkomt.
Hier wil men echter absoluut niet aan. Voor
het beroep van een vrijzinnig predikant in
de gewone vacature bleek men niets te gevoe
len. Nu had een deel der commissie wel onze
apartheid willen wegnemen, maar zonder dat
ons recht gedaan was. De predikantsplaats
voor bijzondere doeleinden gaf dit recht
slechts in schijn daar wij hiervoor toch als
Iets bijzonders geteekend zouden blijven.
Wij hadden eigen organisatie moeten ont
wrichten om iets te ontvangen wat ver be
neden eiken minimum eisch der vrijzinnigen
bleef. Dit te accepteeren ware onverantwoor
delijk geweest ten opzichte van het thans
bereikte.
Dat wij naast de acht orthodoxe predikan
ten één predikant zouden hebben voor bij
zondere doeleinden, was al het allerminste
wat men ons geven kon. Om voor dit halve
ei het volle pond te betalen aan de ontwrich
ting van eigen centrum, ware een stap ach
teruit. Zonder deze ontwrichting heeft men
ons verzoek niet willen inwilligen. Ware dit
geschied, dan was het contact met het offi
cieele kerkelijke leven versterkt en hadden
kerkelijke handelingen als bevcstlcing en
doop gemakkelijker in eigen kring kunnen
plaats hebben.
DE S. D. A. P. EN HET
KOLONIALE VRAAGSTUK
REDE VAN IR. CH. G. CRAMER.
In de tuinzaal van het Concertgebouw
sprak Woensdagavond ir. C. G. Cramer, lid
der Tweede Kamer voor de federatie Haar
lem der S.D.A.P. over het koloniale vraag
stuk, een onderwerp dat. gelijk de voorzitter
de heer P. van Ginkel in zijn openingswoord
opmerkte, veler belangstelling heeft, vooral
nu onlangs op het in Utrecht gehouden Ko
loniale Congres dezer partij het beginsel
program werd vastgesteld volgens hetwelk
gewerkt zal worden om te komen tot onaf
hankelijkheid van Indonesië.
Hierna kreeg ir. Cramer het woord.
Wij leven in een tijd van wereldschokken
de gebeurtenissen, in een tijd zooals de
menschheid in eeuwen niet heeft meege
maakt. De Oostersche volkeren ontwaken,
een feit. dat erootscher is dan de opkomst
der arbeidersbeweging in Europa, dat ons
voor zeer moeilijke problemen zal stellen. De
aanraking van het Westersche kapitalisme
met het Oosten is volgens spreker zeker een
der voornaamste oorzaken geweest van het
ontwaken van het Oosten, terwijl de overwin
ning van Japan op Rusland van groot psy
chologisch belang speciaal voor de volksbe
weging in Indonesië geweest is. Maar ook de
toenemende behoefte der Westersche in
dustrie aan tropische producten, die wij niet
meer kunnen missen, maakt het koloniale
vraagstuk van groot belang, terwijl de in
dustrialisatie van het Oosten, waar goeökoo-
per arbeidskrachten te krijgen zijn de kwestie
eveneens urgent doet zijn.
Spreker is er trotsch op. dat de SD.A P.
de eerste politieke partij in Europa was die
het vraagstuk uitvoerig behandelde en wees
op het nut van het voorgestelde vormen van
een commissie uit de Socialistische Interna
tionale om permanent de koloniale vraag
stukken onder de oogen te zien.
Vervolgens besprak ir. Cramer de Indone
sische volksbeweging. In een land als Indo
nesië is een socialistische strijd niet moge
lijk. de koloniale overheersching staat niet
tegenover een klasse, maar tegenover alle In
donesiërs. zoodat het een nationalistische
strijd moet zijn. een socialistische strijd zou
thans slechts verdeeldheid hrengen en de
kracht verzwakken. Wij socialisten, interna
tionalisten hebben, aldus spreker, in Indo
nesië tot taak de nationalistische beweging
te steunen, omdat wij een gemeenschappelij-
ken vijand hebben: het kapitalisme.
Het stempel van minderwaardigheid, dat
het Westersche kapitalisme op de Indonesiërs
drukt is een der factoren die bij de koloniale
kwestie een belangrijke rol spelen. Elke In
donesiër streeft volgens spreker naar een on
afhankelijk Indonesië, slechts bestaat er ver
schil van opinie over het tempo waarin dit
geschieden zal; terwijl een minderheid de
onafhankelijkheid wil verkrijgen me't geweld,
wil de groote massa dit niet, zij wil het be
reiken langs wettelijken weg. hoewel zij
vreest, dat het niet zonder geweld zal kun
nen gaan.
Naar aanleiding van de actie tegen de Par-
tal Nasional Indonesië zeide ir. Cramer, dat
de regeering den Volksraad een onbeteke
nend antwoord heeft gegeven, eigenlijk ge
zegd heeft: je hebt er niets mee noodig hoe
wij aan de aanwijzingen kwamen. Spreker
vermoedt dat zij verstrekt, werden door „een
stelletje spionnen, onbetrouwbaar materiaal".
Volgens Inlandsche bladen zijn vóór de raz
zia aan personen verklaringen afgeperst dat
er een opstand werd voorbereid Spreker con
cludeert dat 't een troebele geschiedenis Is, nu
een maand na de razzia, de regeering nog
geen volledige mededeeiingen heeft verstrekt
over motieven en resultaten.
Een der groote en moeilijke problemen die
zich voordoen is de toenemende behoefte van
de Westersche industrie aan tropische pro
ducten en grondstoffen en eveneens het feit
dat deze niet meer zonder het Oosten als af
zetgebied kan. Een oplossing ziet spreker in
het verdeelen en verkrijgen dezer tropische
producten en grondstoffen door internatio
nale overeenkomsten.
Vervolgens kwam spreker tot stelling X van
het koloniale werkprogram, waarover meer
dan tien jaar geschreven is en dat op het
Utrechtsche congres is aangenomen. Deze
stelling is wel de meest principieele. De
S.D.A.P. erkent er in onvoorwaardelijk het
recht op nationale onafhankelijkheid van
Indonesië. Daarom moet. aldus spreker, onze
geheele arbeid gericht zijn op een zoo spoe
dig mogelijke verwezenlijking hiervan. De
mogelijkheid is er wanneer die onafhankelijk
heid gehandhaafd kan worden, wanneer er
geen chaotische toestand zal ontstaan. Spre
ker is er van overtuigd, dat het thans nog
niet mogelijk is. daar bij een afbreken van
staatkundige banden thans ook de economi
sche banden afgebroken zouden worden. In
Indonesië zou dc boel vast loopen eneen
andere mogendheid zou er de baas worden,
want Indië is langzamerhand niet meer uit
sluitend een Nederlandsche maar bijna een
internationale kolonie geworden.
Liever had spreker gezien, dat op het
Uüechtsche congres minder gepraat was over
de belangen der arbeidersklasse in Europa
bij de koloniale vraagstukken. Deze belangen
mogen de onafhankelijkheid van Indonesië
geen dag vertragen, een plotseling afsnijden
van de banden zou echter niet alleen een
-amp voor de Indonesiërs maar ook voor de
Europeesche arbeiders beteekenen.
De S.D.A.P. tracht haar idealen niet te ver
wezenlijken langs den weg van geweld en zij
wil dit standpunt innemen ook ten opzichte
van den strijd om de onafhankelijkheid van
Indonesië. Wij willen dit den Indonesiërs
voorhouden en zoo betreuren wij dan ook
den opstand in 1926.
Het woord van Marx: proletariërs aller lan
den vereenigt u moet volgens spreker be
schouwd worden voor de geheele wereld, daar
om zal de Westersche arbeidersklasse samen
met de Indonesiërs moeten strijden voor de
verlossing van het proletariaat uit de knel
lende banden van het kapitalisme.
Nadat nog een der aanwezigen vragen had
gesteld dankte de voorzitter ir. Cramer voor
zijn rede en sloot hij de bijeenkomst.
PERSONALLY.
Op verzoek is eervol ontslagen mr. C. W
Rltter te Haarlem als adjunct-secretaris van
de Generale Commissie Ingevolge de Zuider-
zeesteunwet.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
60 Ct». per rcjrel-
WAJAINI©»
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN k 60 Cu. por rogoU
BLIJFT JONG, VIEF, STERK door goede voeding: Eet
i ARR'S IVIOUTBROOD
BEGRAFENIS H. MEIJER.
Onder zeer groote belangstelling werd
hedenmiddag het stoffelijk overschot, van den
heer H. Meijer, in leven chef van de werk
plaats Haarlem der NZ.H.T.M. op de Alge-
meene Begraafplaats aan dc Kleverlaan ter
aarde besteld.
Vooral uit de kringen der maatschappij,
waaraan de overledene werkzaam was en uit
zijn woonplaats Zandvoort waren velen op
de begraafplaats gekomen. Wij zagen er den
secretaris der directie van dc N Z.H.TM.
mr. D A. E. Immink en de verschillende chefs
der afdeelingen van die maatschappij te
Haarlem en van de werkplaats te Leiden, tal
van hoofdambtenaren en ambtenaren van
het hoofdkantoor, beambten cn werklieden.
Aan het graf sprak het eerst mr Immink,
tevens namens den directeur ir- W J. Burgers-
dijk, welke voor dienstzaken uit de stad was
en daardoor tot zijn spijt verhinderd om to
komen. „Hevig verschrikt", zei de heer Im
mink, „waren wij, toen Zondagavond ons het
telefonisch bericht bereikte, dat Meijer niet
meer was. Donderdagavond nog had hij do
de leiding gehad bij het overladen van rijtui
gen te Halfweg. Juist dit laatste was zoo'n
belangrijk werk, dat hij voor de maatschappij
verrichtte. Met raad en daad heeft hij een
ieder altijd terzijde gestaan, hij was iemand
van groote opgewektheid, hoewel de laatsto
jaren voor hem niet zonnig waren, wijl hij
zijn cchtgenoote verloor en zijn moeder. Wij
danken u voor wat gij voor de maatschappij
gedaan hebt. Moge het u gegeven zijn om ln
volkomen vrede te rusten".
De heer Souwer sprak als een der oudsten
namens het werkplaatspersoneel.
„Deze man was niet. alleen ch«T', zei hij,
„maar ook een vriend, wij zouden haast wil
len zeggen een kameraad. Hij was altijd een
opgewekt man, waarmede te praten yleL Hij
legde altijd het volle gewicht in de schaal om
iets voor de menschen gedaan te krijgen bij
de directie. Hij was rond in zijn karakter en
daarom hielden wij van hem. Jaren had hij
nog het beste voor ons kunnen zijn". Namens
het geheele werkplaatspersoneel bracht spre
ker een laatste groet.
De heer Rouffaer, voorzitter van de Zand-
voortsche Feestcommissie voerde vervolgens
het woord. Hij herdacht den heer Meijer als
een stuwkracht ln de Commissie, zooals hij
het ook was ln zijn beroep. De commissie
dankt hem voor dit alles en heeft zijn nage
dachtenis Dinsdag ln een vergadering eer
bewezen.
Voor de voetbalvereniging ..Tramvogels
sprak de heer Zomerdijk woorden van waar-
deerende herinnering aan den heer Meijer,
die cere-voorzltter van die vereenlging was.
De heer J. Voet, een zwager van den heer
Meijer dankte voor de belangstelling.
Een groot aantal kransen was mede een
bewijs van de groote waardcering die men
voor den overledene koesterde.
GEVONDEN VOORWERPEN EN DIEREN
Terug te bekomen bij: T- d. Veldt. Allan -
straat 82. actetasch met inhoud, Goyaerts.
Zuidpolderstraat 22 armbandje. Postkantoor
Ged. Oude Gracht, actetasch, v. Dijkharst.
Mareo Polostraat 31 II. Amsterdam West.
bankbiljetten. Kok, Brouwersplein 6 rood.
handschoen. Betjes, Papentorenvest 14 rood
hand beschermer. Staphorst, Zoutmanstr. f%
herdershond. Kennel Fauna. herdèshond.
gebracht door Aalders, Koudenham 22 rood
Dultsche jachthond, gebr. door Hoen, Duin
weg 1, Zandvoort. Kennel Haer'.em: zwart
hondje, geel hondje, gebr. door Keif. Groote
Houtstraat 137, Postkantoor. Oed. Oude Gr.
handschoen. Vester, Jacobijncstraat 13, id.
Gesnerus, Schee perstraat 12. handschoentje
Wiedijk. Slaperdijk 102, horloge. Warrenaar,
Rijksstraatweg 84, zwart hondje. Wit, Come-
llssteeg 7, jas, Kennel Fauna zwart-wltte kat,
gebr. door Groek, Schaikburgergracht 7rd.,
v. Zonneveld. Terr.utJstraat 42. kwast. Koe-
dood er, v. Nesstraat 2. portemonnaic met
inhoud. Postkantoor Ged. Oude Gracht. Idem
wandelstok. Snoylnk. Schoterweg 84. porte-
monnaie met Inhoud, Schindeler, Schoter-
weg 58. idem. Bur. v. Politie. Smedestraat,
portefeuille met inhoud, autoslinger, Verwer,
Anegang 11, pet, v. d. Wal Elzen plein 23,
ringetje, Vennlker, Leidschestraat 20c. sta-
lenboek, Swen, Schoterweg 158. schoenen.
Kreuger, Paul Krugerstraat 70. schepje,
Brouwer. Botermarkt 29, taschje met in
houd. Koedooder, KI. Houtstraat 41. weck-
waart.
UITGEEST.
NED. HERV. GEMEENTE.
In afwijking van ln de pers opgedoken be
richten over de ophanden kemst van Ds. D.
van Peur sen als nieuwe predikant de2er ge
meente. kan nu officieel worde» medege
deeld. dat ln één gosdlenrtoefemnar op Zon
dag 9 Februari, des namiddags half drie dc
nieuwe titularis bevestigd zal worden ln zUn
ambt door den consulent. Prof. Van den
Bergh van Eyslnga uit Santpoort en zelt
zijne Intreerede zal houden.
