"mi
BIJ DE GEBREKKIGEN.
BERBER
UIT DE OMSTREKEN
EMSER-PASTILLES
HAARLEM'S DAGBLAD ZATERDAG 1 FEBRUARI 1930
TWEEDE BLAD
Het onderzoek naar de onvolwaardige arbeiders te Haarlem
ONZE REDACTEUR VERGE ZELT DE ENQUETEURS.
Door een fout ter zetterij, het verkeerd
plaatsen van eenige regels, is een stukje van
1 het eerste artikel onduidelijk geworden. Wij
herplaatsen dit daarom:
Let op de kinderen!
In een slop waar minstens een dozijn krot
ten staan die gesloopt moeten worden
De man is schilder, maar de werkverdeellng
in dat vak is nog zoo slecht, dat het grootsie
deel der schilders 's winters zonder werk loopt.
De vrouw zegt: „mijn man is stempelen", dat
wilde dus zeggen: „hij is zonder werk en is
nu naar de controle".
Maar wij kwamen hier niet voor den man.
j Onze belangstelling ging uit naar een meisje
I van 5 jaar, dat in een kinderstoel zat.
Hoe gaat het met de kleine? vroeg de dok
ter.
De moeder zuchtte: Nog slecht. De beentjes
willen maar niet, van staan is nog geen sprake
en van loopen heelemaal niet
De moeder wees op een zusje van 2 jaar,
J dat vroolijk de kamer rondhuppelde. „Met
I haar gaat het gelukkig beter!"
De dokter: Ja, maar er is toch wel iets
aan uw kind te doen. Het is heel goed mogelijk
dat een kleine operatie tot resultaat heeft,
dat het meisje gaat loopen.
In het moederoog kwam een blijde glans.
„O, als dat eens mogelijk was!"
De dokter troostend: nu ik kom nog wel
eens!
Later vertelde de dokter mij: Het is zoo
noodig, dat er aandacht gewijd wordt aan het
opgroeiende geslacht. De medische weten
schap is in de laatste jaren zooveel vooruit
gegaan, dat vele gebreken verholpen kunnen
worden, mits tijdig ingegrepen wordt. Neem
nu dit meisje, als zij niet geopereerd wordt,
zal er van leeren loopen niet veel komen. Dan
blijft het een stumper, in het donkere krot,
dat „woning" genoemd wordt. V,an onderwijs
zou dan naturulijk ook niet veel komen, in
het gunstigste geval wat huisonderwijs, maar
dat zal voor dat kind wel niet voldoende
Z'Door den chirurg in het ziekenhuis is hier
een menschenleven voor de toekomst te red
den!
Tot zoover de herplaatsing.
Ik kan er nu nog aan toevoegen, dat het
kind reeds in het ziekenhuis opgenomen is.
Klompvoeten zijn
niet meer noodig!
Onze dokter gaf mij college:
Het is absoluut niet meer noodig, dat er
menschen met klompvoeten rondloopen. De
wetenschap is nu zóó ver, dat met absolute
zekerheid te zeggen is. dat die gebrekkige
voeten door een operatief ingrijpen in nor
male voeten te veranderen zijn. Indien de
ouders komen als de kinderen nog klein zijn,
dan kan de behandeling zoo geschieden, dat
de voeten normaal zijn als de kleinen op den
leeftijd komen dat zij moeten gaan loopen.
In de laatste jaren zijn er zoo tientallen
gevallen met volledig succes in de Haarlemsche
ziekenhuizen behandeld.
Wij hebben hier onze mooie, goed-lngerxchte
ziekenhuizen, beschikken over doktoren, zoo
dat het een aanklacht is tegen de samenleving
als zulke kinderen misvormd het leven in
gestuurd worden. De kosten zijn nooit hst
overwegend bezwaar. Menschen die niet be
talen kunnen worden immers kosteloos in
onze ziekenhuizen behandeld. Geen operateur
zal weigeren om een mismaakt kind te hel
pen ook al kunnen zijn ouders slechts weinig
of niets betalen. Een groot deel van de Haar
lemmers is bovendien voor ziekenhuisverple-
ging bij de gemeente verzekerd.
Het is meestal onbekendheid met de moge
lijkheid van herstel, of en dat is sterk af
te keuren! onverschilligheid der ouders.
Nazorg voor gebrekkigen.
BIJ de tochten door de stad bleek, dat er nog
verschillende menschen ook kinderen
met klompvoeten rondloopen.
Waarom laten die ouders hun kinderen dien
last door het leven sleepen?
De moeilijkheid is, dat in ons land de ouders
niet verplicht kunnen worden hun kinderen
te laten behandelen. Alleen met overreding
kan iets bereikt worden. Het klinkt vreemd,
maar het is een feit. dat de doktoren soms
tegenwerking van ouders ondervinden. Een
s erk staaltje bleek ons bij een kindje met een
verlamd beentje. De dokter had voor dit
meisje een beugel laten maken. Nu moest ae
moeder het kind leeren om met dien beugel
te xc^en. Een geduldwerkje, maar wie heef
dat niet over voor zoo'n arm mismaakt kindje.
Wie.deze moeder blijkbaar niet! Toen wij
onverwachts binnen stapten, kroop het kind
op handen en voeten de kamer rond, de beugel
stond in de kast.
Moeder waarom leer Je het meisje nu
niet met dien beugel loopen?
Er kwamen 1001 zoogenaamd excuus-
Vrienden van onzen dokter weten dat hij in
zoo'n geval gewoon is te zeggen .De Apostel
Paulus zegt in de veelheid der woorden ligt de
zelfbeschuldiging". Ook nu bracht hij daar
mee die moeder tot beschamend zwijgen.
Het slot was. dat zij beloofde weer te
zullen gaan oefenen. Eiken Zaterdag zou zij
met het kind naar de kliniek komen.
Laten wij hopen, dat zij nu woord houdt!
Het arme kind heeft het zoo noodig. Nu
ontvangt zij. omdat het voor haar niet moge
lijk is om naar school te loopen. van de Ver
een.ging voor huisonderwijs les aan huis.
Maar als het meisje goed oefent kan zij bin
nenkort zelf naar school loopen.
De heer Schuyt merkte op: Er ls nazorg
voor zwakzinnigen, maar dit geval illustreer.,
dat het noodig is. dat er ook geregeld toe
zicht gehouden wordt op de onvolwaardige
arbeiders en vooral op de kinderen die dreigen
onvolwaardige arbeiders te worden.
Als wij er nu niet toevallig achtergekomen
waren, zou die moeder dat kind voor het
verder leven verknoeien. Nu is het, zooals de
dokter constateerde, nog mogelijk dat het kind
leert loopen, maar als die kans onbenut blijft,
is het kind voor altijd Invalide.
Kheumatiek-lijders.
Helaas niet alle onvolwaardige arbeiders
zijn door hulp van medici of nazorg te hel
pen.
Er is bijvoorbeeld weinig te doen voor de
rheumatieklij ders.
Rheumatlek is een vreeselijke ziekte, vooral
omdat de wetenschap tegenover de ernstige
gevallen vrijwel machteloos staat.
Wij vonden een vrouw van 58 jaar, die al
20 Jaar op het ziekbed ligt. Al haar gewrich
ten zijn in den loop der jaren verstijfd, zoo
dat zij zich nu niet meer bewegen kan, zon
der het uit te schreeuwen van pijn. Als een
hulpeloos kind moet zij met alles gehol
pen worden. Alleen haar spraak- en denk
vermogen zijn onaangetast. Dat is soms juist
een van de zwaarste kanten van het lijden
om eigen hulpeloosheid zoo goed te beseffen..
Wat een berusting is er voor zoo'n lijderes
noodig!
Toen kwamen wij bij een vrouwtje van 29
jaar, ook al voor een deel krom van de rheu-
matiek. Op een stoel bij de kachel zat zij,
ook al doet elke beweging haar pijn, aard
appelen te schillen. Zoo zittend kan zij nog
iets voor haar jong huishoudentje doen
Op de vraag van den dokter hoe het ging
zuchtte het menschje: Aldoor achteruit,
steeds word ik stijver, mijn beenen, mijn
handenWordt het nu op den duur nóg
erger dokter?
De eenige troost die de dokter geven kan
was: Het gaat soms zoo eigenaardig met
rheumatiek, in veel gevallen gaat de verstij
ving der ledematen door, maar in enkele ge
vallen wil je wel eens zien, dat het proces
plotseling tot staan komtMisschien,
misschien, geef de moed nog maar niet
opje bent nu in een droger huis komen
wonen, wie weet of dat geen goeden invloed
op je heeftAls het niet beteren wil, zal
je beugels voor de beenen moeten hebben,
want als die zoo stijf worden, dat je die niet
meer buigen kan, wordt het te lastig
Het vrouwtje: ik kan nu nog staan, zoo
aan tafel steunend, maar loopen gaat niet
meer
Buiten gekomen verklaarde de idokter:
Die vervloekte rheumatiek, dat is een geesel
onzer maatschappij. Ik ken een dokter in
onze omgeving rV#e er ook aan lijdt. De man
stijft geheel en al. Hij is de wereld al door
getrokken, om overal waar slechts een
schijn van kans was, genezing te zoeken. Het
heeft niet mogen batenHet genees
middel is nog niet gevonden. Onze tempera
tuur is ook wel ongunstig voor menschen die
rheumatisch aangelegd zijn. In het Zuiden
heb je nog wel, dat lijders aan die ziekte ge
nezen, maar bij ons niet. In het gunstigste
geval komt er een stilstand in het proces.
Natuurlijk hebben ongunstige woningtoe
standen een slechte uitwerking op rheuma-
tiek-lijders. Het is vooral noodig, dat zij in
droge, frissche huizen verpleegd worden.
Niets is zoo funest voor een rheumatieklij -
der dan een donkere, vochtige woning
Voor de rheumatieklijders onder de on
volwaardige arbeiders is, tenzij dat de we
tenschap nieuwe vondsten doet, dus niet
veel te doen.
Been- en gewrichtstuberculose.
De Haarlemsche vereeniging ter bestrijding
van de tuberculose verricht ongetwijfeld uit
stekend werk. Maar zij beperkt zich tot long
aandoeningen. Er zijn evenwel óók andere
vormen van t. b. c., namelijk die
waarbij beenderen en gewrichten worden aan
getast, speciaal het ruggemerg, de heup en
de knie. De uitwerking is niet minder ont
zettend dan bij longtuberculose. De lijders
worden, als de sleepende kwaal wat inge
vreten is, op het ziekbed geworpen om
slechts enkele gelukkige uitzonderingen daar
gelaten na jaren pas op te staan.
Allertreurigste gevallen hebben wij op
onze tochten gevonden. Volwassenen, ook
zelfs kinderen, die al jaren bedlegerig waren.
Mannen die klaagden, dat zij nu niet meer in
staat waren om voor hun gezin het brood te
verdienen, vrouwen die jammerklachten aan
hieven, dat rij op bed lijdelijk moesten toe
zien dat het huishouden naar zij meenden in
de war liep. Het eenige wat de stakkers kun
nen doen. is aan de hulp, soms een „dienst
meisje" dat pas van school is, wat raad te
geven. Maar dan ligt op het gelaat de onuit
gesproken wensch: „ik wou dat ik het zelf
nog maar kon doen
De blik van de lijderes, die al jaren ln het
ledikant in de huiskamer ligt, om vandaar,
sooals zij zei, het huishouden nog te besturen,
zal ik niet gauw vergeten. Ik zou zoo zucht
te zij zoo graag weer zelf mijn huishouden
tje doen, ik moet nu alles aan vreemden over
laten, die doen zooals zij willen....
Mijn metgezel de dokter zei: Het Is zoo
Jammer, dat er geen afdoende maatregelen
genomen worden om de been en gewrichts
tuberculose te bestrijden. Genezing toch is
best mogelijk. De lijders moeten daartoe in
een sanatorium aan zee verpleegd worden.
Laten wij toch profiteeren van de gunstige
gelegenheid, dat wij die weldadige zee zoo
dicht bij hebben. Bij de(n) een zal de verple
ging langer duren dan bij de(n) ander, maar
voor allen bestaat een zeer groot percentage
kans op herstel.
Tot zoover deze deskundige.
De stichting Kennemerland voor gebrek
kigen moest in staat gesteld worden om in
Zandvoort een sanatorium te openen. In het
bestuur dezer stichting hebben zitting: Dr.
L. C. Kersbergen. Dr. W. Mol, A. W. Michels
en E. P. Schuyt, terwijl het binnenkort be
langrijk uitgebreid zal worden. Er is
ongetwijfeld wel een groote villa voor dat
doel geschikt om te koopen. De inrichting
behoeft niet zoo kostbaar te zijn. Met een ton
doen we ongetwijfeld al heel veel. Een ton..
zoo hoor ik al zeggenja, maar is dat nu
zoo vreeselljk. Wat gaat er nu niet heen aan
armenzorg, verpleegkosten, geneeskundige
hulp, enz. Een gedeelte van de ongeveer 200
lijders aan been- en gewrichtstuberculose in
onze stad zou kostwinner voor het gezin
moeten zijn. Nu moet het Armbestuur in zeer
veel gevallen bijspringen. Het is financieel
heel wat voordeeliger voor een lijder eenige
honderden guldens aan verpleegkosten ln het
sanatorium uit te geven, dan hem jarenlang
te ondersteunen.
Het is wel met zekerheid te zeggen, dat
een groot gedeelte van de lijders die nu aan
het bed gekluisterd zijn, weer geschikt zul
le» weiden om voor zich zelf en anderen te
zorgen.
Bovendien moet men niet alleen op het
financieele voordeel letten. Er is ook nog
veel wat niet in centen of guldens uit te
drukken L% Wat een zegen voor het geheele
gezin, als vader of moeder, die nu het leven
op bed slijt en daardoor een deprimeerenden
invloed op zijn omgeving uitoefent, weer ge
nezen zou terugkeeren!
De exploitatie van het Sanatorium zou zoo
kunnen geschieden, dat onze geheele omge
ving daarvan zou kunnen profiteeren. Wel ln
den eersten tijd, maar op den duur zou Haar
lem niet voldoende lijders hebben om alleen
zoo'n sanatorium te vullen. Juist daarom zou
het zoo goed zijn als de exploitatie uitging
van de stichtine Kennemerland voor Licha
melijk Gebrekkigen. Maar die zeer jonge
stichting zou door de gemeentebesturen in
staat gesteld moeten worden om dit sanato
rium te openen.
Kan van Haarlem ln deze de stoot niet
uitgaan''
Er is hier voor de honderden lijders aar
deze vreeselijke ziekte een mooi werk te doen.
Het zou toch beschamend zijn als aan die
lijders niet de reddende hand werd toege
stoken!
Penningmeester van deze stichting Is Dr.
W. Mol, Kinderhuisvest 17 Haarlem. Ook
kunnen gelden met vermelding van het doel
gestort worden od Postrekening: 144493 Ver-
bondscommissie Nazorg te Haarlem.
In een slotartikel volgen nog eenige bij
zonderheden over de enquete.
C. J. VAN T.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Ct*. oer repel»
Ook Uw Radio^
Als U tevreden Is over de plano i
die wij U leverden, waarom I
dan ook niet L'w radiotoestel I
van ons betrokken? Wij weten
welke eischen de muziekkenner
aan de overbrenging stelt.
BEURSPASSA-jE - AMSTERDAM
Rotterdam - Arnhem - Breda - Lelden
BLOEMENDAAL.
GEVONDEN DIEREN EN VOORWERPEN.
Terug te bekomen bij:
G. Zwarteveen, Lage Duin en Daalsche-
weg 15, Bloemendaal, drie tochtlatjes; N. Z.
T. Tempeliersstraat Haarlem, een bruine
glacé heerenhandschoen; B. van Kam
pen, Emauslaan 6, Haarlem, een autoplaid;
van Oordt, Bloemendaalschestraatweg 74,
Santpoort, een paar kinderhandschoenen:
Windy, Platanenlaan 87, Bloemendaal, een
zandschopje; C. J. Staphorst, Zoutman
straat 6, Haarlem, een Iersche setter; S.
Roozen, Middentuindorplaan, 9, Overveen,
een rozenkrans; H. A. de Ruiter, Juliana-
laan 94, Overveen, een vulpenhouder; H.
Zwiersen, Rollandspad 17, Haarlem, een
ewart koralen rozenkrans in etui; v. d. Broek
Rijperweg 16 Bloemendaal, een blauw grijs
kinderhandschoentje; Witkop, Bloemendaai-
sche weg 269, Overveen, twee reservewielen
met banden, opgeborgen in de garage van
Backhuis aan den Zeeweg; aan het bureau
van politie te Overveen, een bruine hand
schoen, een blauwe gonjezak en een beenen
ring.
VELSEN.
AANNEMERS EN OPENBARE WERKEN.
Het door.de „Vereeniging tot Behartiging
van Bouwbèlangen in de Gemeente Velsen"
cot den Raad gericht adres inzake het bedrijf
Openbare Werken, was vergezeld van een uit
voerige memorie van toelichting. In deze
memorie wil adressante verschillende tekort
komingen van het bedrijf aantoonen. Gewe
zen wordt er op, dat aan het bedrijf ln ver
band met den snellen groei der gemeente,
hooge eischen worden gesteld. Adressante wil
ook trachten aan te toonen, dat de tegen
woordige directeur van Openbare Werken te
Velsen daarin tekort schiet, door na te gaan
hetgeen vooraf ging vooraleer hij zijn tegen
woordige functie kwam vervullen en hoe hij
zich tot heden van die taak gekweten heeft.
„Het zou ten slotte eentonig worden", al
dus besluit het rapport, „indien al het voor
handen zijnde feitenmateriaal in deze me
morie zou worden verwerkt, er kan nu worden
volstaan met de vermelding, dat verschillende
personen van gezag zich bereid hebben ver
klaard hun bezwaren tegen den heer Brader
voor een officieele commissie te willen open
baren. Verder behoeft hier niet te worden stil
gestaan bij al hetgeen te dezer zake door de
oers ls gepubliceerd. Adressanten vermeenen
niettemin in deze memorie wel zoodanige
feiten te hebben behandeld, dat het den Raad
niet moeilijk zal vallen temeer daar dit feiten
materiaal voor het grootste gedeelte is ont
leend aan officieele stukken, de juistheid er
van te kunnen toetsen. Zij vertrouwen er mits
dien op, dat door den Raad zal worden be
sloten, den dienst van Openbare Werken zoo
danig te reorganiseeren, dat hij in overeen
stemming wordt gebracht met de eischen, die
een zich snel uitbreidende gemeente nu een
maal stelt. Moge de directie wellicht voldoen
de zijn voor een plattelandsche gemeente, de
gemeente Velsen stelt nu eenmaal andere en
hoogere eischen, het niet voldoen daaraan
moet zich wreken ten koste van de meest
primaire gemeentebelangen.
In verband met de in de memorie genoem
de feiten hadden wij een onderhoud met den
heer Brader. Deze deelde ons mede, voor
nemens te zijn binnenkort de memorie te be
antwoorden. Categorisch ontkende de neer
Brader alle fouten, die door hem in Veen-
dam, zijn vorige standplaats, zoowel als in
Velsen zouden zijn gemaakt-
SPAARNDAM
JUBILEUM.
Op 15 Februari hoopt de heer J. van Geem,
werfbaas bij de firma Gebr. Visser te Spaarn-
dam, zijn 40-jarig jubileum aldaar te vieren.
De heer Van Geem, die zich in de sympa
thie van het personeel mag verheugen, heeft
zich door zelf-onderricht van scheepstim
merman tot ijzerwerker opgewerkt.
DE EERE-PROMOTIE VAN PRINSES JULIANA.
EEN DINER IN HET PALEIS IN DEN HAAG.
In aansluiting op hetgeen wij gisteren
reeds mededeelden over de plechtige eerepro
motie van Prinses Juliana kunnen wij nog
het volgende melden.
In zijn rede zeide prof. Huizinga, de promo
tor, verder:
Gij hebt de gelegenheid tot wetenschappe
lijke vorming, die U open stond, zoo gebruikt,
dat het bereikte zijn waarde niet zal verlie
zen. U was geen vast program van studie
voorgeschreven. Na eenlg tasten heeft Uwe
belangstelling de richting gekozen, waarin
aard en aanleg haar trokken, De plicht om
U te bekwamen in die kundigheden, welke
voor de Prinses der Nederlanden op Haren
weg liggen, is niet verzuimd. Aan het leggen
van een stevigen grondslag van staatsrecht
en volkenrecht is een groot aantal Uwer col
lege-uren gewijd geweest, voorzeker niet
uit plichtsbesef alleen! Van de Nederland-
sche beschaving was het vooral de kennis
onzer letterkunde, die U begeerlijk scheen.
Gij hebt haar kunnen vernemen van den
man, bij wlen ln den hoogleeraar de echt Ne-
derlandsche dichter niet is schuilgegaan Van
Nederlandsche onderwerpen had daarnaast
het Zuiderzeewerk in wording Uwe belang
stelling, het oude Vaderlandsche recht, het
adatrecht van Nederlandsch-Indlë. Gij hebt
niet verzuimd, het woord te hooren van den
oud-hoogleeraar, in wiens naam Leiden's
oude roem als middelpunt van Oostersche
studiën zoo schitterend als ooit is begrepen.
Van de academische vrijheid hebt Gij bij
de keuze van velerlei stof een ruim gebruik
gemaakt. Zeer diep liggende en algemeene
vragen hebben U beziggehouden, als de be
ginselen der godsdienstgeschiedenis. Van
verre en vreemde dingen hebt Gij willen ken
nisnemen; van Chineesche toestanden, van
Russische zoo goed als van Fransche letter
kunde, van Oud-Germaansche mythologie,
van verschillende tijdperken en onderwerpen
uit de geschiedenis. Oogenschijnlijk wellicht
een al te bonte keuze, maar die toch eeniger-
mate werd bepaald en bijeengehouden door
den eigen aard van uw levenden drang tot
kennis. Een programma niet van vakweten
schap, maar van wetenschappelijke ontwik
keling, gericht op het begrijpen van bescha
vingsverschijnselen.
Ook in dit opzicht zou men in uwe studie
aan deze universiteit een teeken willen zien
van iets van meer dan persoonlijke strek
king en beteekenis. Vergun ons, deze promo
tie ook te zien in het licht van een bevesti
ging en bekroning van een tijdperk, dat wij
sinds een menschenleeftijd zijn ingegaan,
de dertig jaren, die Gij Juist, met Uwe studie
gen ooten hebt gevierd het tijdperk van de
volledige intrede der Vrouw aan de Univer
siteit. Het verschijnsel bepaalt zich niet tot
Nederland, het vervult de wereld, en legt
reeds daarmee het zwijgen op aan hen, die
aan zijn heilzaamheid twijfelen. Het Is onze
beschaving zelf, die hierin zich nieuwe ba
nen breekt. De stemmen rijn zoo goed als
verstomd, die vroegen, of het nuttig, of het
noodig was. dat ook de Vrouw zou studee-
ren. ZU wilde het, aldus moest het. Doch in
haar onweerstaanbaren drang naar de Uni
versiteit heeft de Vrouw tevens van deze de
richting en de reden van bestaan omgebo
gen Het is niet de vraag, of alle vrouwen,
die ter studie gaan, ook afstudeeren, noch
of zij even goede vaklieden zullen zijn als de
mannen, maar of de Universiteit haar bieden
kan, wat zij begeeren en behoeven: een hoo
gere, wetenschappelijke ontwikkeling, die kan
bijdragen, om door haar draagsters de maat
schappij te behoeden voor de vervlakking en
vergroving, die haar bedreigen. In dien zin
van een kweek nlaats te vormen van hoogere
wetenschappelijke cultuur, reeds lang een
functie der Universiteit in de Engelsch spre
kende landen, riet ook de Nederlandsche zich
een taak voorgeschreven en een recht van
bestaan te meer verzekerd.
Koninklijke Hoogheid, lid der Vereeniging
van Vrouwelijke Studenten te Leiden, Gij
zult het billijken, dat dez eafscheidsgroet aan
U, onze meest doorluchte vrouwelijke leer
ling. ook in dezen toon heeft willen klinken.
Nog slechts één woord, eer GU uit de hand
van den rector het teeken Uwer nieuwe waar
digheid aanvaardt. Het is een doctoraat in de
Letteren en Wijsbegeerte, dat de Senaat U
heeft verleend. De faculteit, op wier gebied
Uwe belangstelling zich in hoofdzaak heeft
gericht, is er trotsch op, dat rij het mag zijn,
die in de lijst van haar Doctores den naam
van de Prinses der Nederlanden opneemt.
Aanvaard dan haar gelukwensch, bewaar
haar Uw hooge genegenheid. Wat Lelden U
heeft mogen bieden aan kennis en aan le
vensvreugde. dat het blljve bloeien en gedijen
ln Uw hoofd en in Uw hart. tot heil van U
zelve, tot vreugde van die om U rijn, tot ster
king van ons Land, tot eer en tot blijdschap
van deze Uwe Alma Mater Lugduno-Batava!
Nadat hierop de rechtor aan Hare Ko
ninklijke Hoogheid het doctor-diploma over
handigd had, sprak de Prinses en woord van
dank tot den Senaat.
Daarna nam wederom de rector het woord
en zeide:
Ik kwijt mij van een aangenamen plicht.
Zeer geleerde Vrouwe, door U ook namens
den Senaat der Universiteit met de verwor
ven waardigheid gelijk te wenschen.
Koninklijke Hoogheid! Evenals de Jonge
doctor bij een eere-promotie het recht heeft
de gebruikmaking waarvan door den Se
naat hoogelijk pleegt te worden gewaardeerd
om na de toespraak van den promotor zelf
het woord te voeren, zoo heeft ook de rector
het recht aan de officieele woorden, die tot
eiken jongen doctor worden gericht, nog eeni
ge andere toe te voegen.
In de eerste plaats zij dit thans de eerbie
dige gelukwensch namens den Senaat aan
Uwe Koninklijke ouders en grootmoeder, voor
wie deze dag ln niet mindere mate een be
kroning is van daden en verwachtingen, dan
voor U zelf.
En daarnaast een betuiging van eerbiedi
gen dank voor de schoone en vriendelijke
woorden, die Gij tot den Senaat hebt willen
ri eten, daarmede toonendc. hoezeer GIJ den
band, die U en de Universiteit verbindt, voelt
als een hechten band. Uwe Koninklijke Hoog
heid moge overtuigd zijn, dat de Senaat zij
nerzijds den levensgang van de Eere-doctor
van heden met zeer bijzondere gevoelens van
verknochtheid zal blijven gadeslaan, den
wensch koesterend, dat, zoo zonnig als Haar
welbestede studietijd was, ook Haar verdere
leven zijn moge.
En hiermede verklaar ik deze plechtigheid
geëindigd.
Na de plechtigheid.
Na de sluiting van de plechtigheid verlieten
de Prinses en haar paranymphen de Senaats
kamer, voorafgegaan door den pedcllus ma
jor. In de gang werd aan Prinses Juliana een
bouquet aangeboden door Hcnrlette van
Eyslnga. Toen begaven de Prinses en haar
paranymphen zich naar het Klein Audito
rium, waar de jonge doctor verwelkomd werd
door de dames Van Eyslnga, Vogel en Krom
en door een aantal vrouwelijke studenten,
onder wie de leden van de jaarclub en van
het. dispuutgezelschap der Prinses.
Weldra kwamen ook de Koningin en de
Koningin-Moeder en de Prins naar het Klein
Auditorium. Nadat eerst de vorstelijke perso
nen en daarna allen, die de plechtigheid in
de Senaatskamer hadden bijgewoond, de
P-inses hadden gelukg-wenscht. werd de thee
gebruikt. De Senaat trad daarbij als gastheer
op. De vorstelijke personen onderhielden zich
met verscheidene der aanwezigen.
Na het vertrek van Hare Majesteiten en
Z.K.H. den Prins begaf de Prinses rich met
haar paranymohen per rijtuig naar het club
gebouw der V.VBi.
Het promotie-d'ner In Den
Haag.
Vrijdagavond om half acht werd ter ge
legenheid van de eere-promotie van prinses
Juliana ten paleize te Den Haag een maaltijd,
gehouden, waarbij met de koninklijke fami
lie aanzaten enkele curatoren en hoogleera
ren der Leldsche universiteit, vertegenwoor
digers van de vrouwelijke studenten te Lei
den en van andere studentencorporaties,
alsmede de intieme studievriendinnen van
de prinses.
Naar het Hbld. verneemt, droeg deze maal
tijd volkomen het karakter van een gewoon
promotiediner. Zooals gebruikelijk fungeerde
een der paranymphen van de prinses als ta
felpresidente, terwijl tot de taak van de an
dere paranymph behoorde de Koningin en
den Prins geluk te wenschen met het be
halen van den doctorsgraad door hun doch
ter. Ook de gebruikelijke promotie-taart van
nougat prijkte hier als tafelstuk. Deze pro-
motie-taart is het product van den in de
Leidsche studentenkringen zeer bekenden
banketbakker G. Hulst en bracht in beeld de
woning van de prinses in Katwijk a. Zee met
omgeving: de zee. het strand, het duin, de
boulevard, de Katwljksche visschers en vls-
schersvrouwen en de villa ,,'t Waerle".
INCEZONDEN MEDEDEELINGEN f>0 Cu per regel.
Het afdoende middel
tegen hoest en verkoudheid
en alle aandoeningender slijmvliezen.
Prlj» por alumlnlumkokertjo SO oont.
