BRIEF UIT BERLIJN.
Kunt U
onder water
adem
halen?
PARIJSCHE BRIEVEN.
HAARLEM'S DAGBLAD DONDERDAG 6 FEBRUARI 1930
VIERDE BLAD
Danswoede. Het Presseball, In buitenlandsche
en binnenlandsche editie.
(Van onzen correspondent.)
Berlijn Is de stad der groote dansfeesten.
Eenvoudig enorm, wat hier de laatste tien
Jaren bijeen gedanst is. Men zegt, dat zoo
iets begrijpelijk Ls in een land dat veel el
lende doorgemaakt heeft, en waar het den
inwoners helaas nog altijd niet al te zeer
naar den vleeee gaat. En men wordt verzocht
daarbij bovendien nog te bedenken, dat de
Jeugd, die thans voor bals ln aanmerking
komt, tijdens den oorlog opgegroeid is, toen
alle feesten natuurlijk verboden waren en
men nauwelijks meer wist, waar men de af
leiding zoeken moest.
Daarop moest immers een reactie vol
gen, die ook niet op zich heeft laten wach
ten. Men danst, tot dat de adem wegblijft.
Zelfs in het hartje van den zomer, bij een
hitte, die normaal gedacht het bewegen tot
een kwelling moet maken. Maar dat schijnt
geen hindernis te zijn. Er wordt toch im
mers ook gedanst in Indië, bij temperaturen
waarvan we hier geen denkbeeld hebben?
Nuzoo erg als een Jaar of drie, vier
geleden is het in Berlijn intusschen ook al
niet meer. Er schijnt een kentering op komst
te zijn. Die zich o.a. uit in het wegblijven in
groote scharen van bals, die Indertijd een bij
zondere attractie plachten te zijn. Maar het
is zeer de vraag of dat een verminde
ring van den danslust beteekent. HU zal
wel meer ln het ontbreken van de zoo noo-
dige duiten gezocht moeten worden. Want
de groote en zelfs de kleinere bals verlangen
hier altijd nog een entree van tien tot
25 gulden, waarbij dan nog de auto heen en
terug, de vertering (er wordt bij voorkeur
champagne gedronken (omdat dit in Berlijn
nu eenmaal merkwaardigerwijze als bijzon
der „deftig" geldt) en natuurlijk ook de tom
bola komt, die vaak de duurste uitgave van
den avond beteekent. En voor zulke bedra
gen Ls de meer sollede huisvader nu eenmaal
niet meer te vinden!
Het is algemeen opgevallen, dat dit seizoen
een slecht baljaar geworden is. Men zou
er nog aan toe kunnen voegen, dat het bal-
bedrijf even ongunstig gebleken is als vele an
dere. Want van een balbedrijf moet inder
daad gesproken worden.
Onze voorouders hebben zulke toestanden
(gelukkig) niet gekend.. Maar de tijd pleegt
niet stil te staan. We hebben het professio
nalisme op vele gebieden meegemaakt. Voor
al in de sport. Dansen is tot zekere hoogte
zeker ook als sport te beschouwen. En al
dansen balbezoekers niet om er geld mee te
verdienen, de balorganisatie en het stelsel
van animeeren door beroepsdansers, dat
hier in Berlijn zeer groote afmetingen heeft
aangenomen, ls toch wel degelijk een be
roepszaak en verdient besproken te worden.
Duizenden beroepsdansers en danseressen
kent Berlijn. Men vindt ze niet alleen in de
bars en de danszalen der groote hotels, maar
ook wel degelijk bij feesten van groutcre af
metingen. Ze zijn oorspronkelijk gedacht ge
weest om aan de neiging r dansen, die
langzamerhand tot 'n volkshu* ocht gewor
den was, tegemoet te komen. Men wilde er
voor zorgen, dat dames en heeren, die alleen
gekomen waren, ook werkelijk tot dansen
kwamen, zonder genoodzaakt te zijn vicemde
gezelschappen of onbekenden aan te spre
ken. De boroepsdansers of danseressen meld
den zich bij zulke alleenzittende danslusti-
gen en nog dagelijks kan men hier waarne
men, hoe dames uit goede kringen de dans
zalen der groote hotels bezoeken, uitsluitend
om zich door de beroeps-steppers over het
gladde parket te laten lelden. Het heet, dat
deze Jonge mannen, die vaak uit verarmde
zeer goede, niet zelden uit hoogadellijke
kringen gerecruteerd zijn, evengoed als de
beroepsdanseressen, die meestal met op
„stand" bogen kunnen, zeer strenge instruc
ties hebben en zich nimmer eenige vrijheid
mogen veroorloven, ook niet in gezelschap
van hun plotselinge danskennissen mogen
doorbrengen. Maar of men zich daar werke
lijk zoo streng aan houdtEn wie kan
instaan voor nadere kennismaking op andere
plaatsen dan de danszaal in kwestie?
Er ls echter nog een andere categorie van
dans-belangstellenden, die eveneens tot de
belanghebbenden moet gerekend worden.
Dat zijn de organisatrices. Ik ken verschil
lende van zulke menschen, eveneens geen
kleine luyden, maar persoonlijkheden uit
goede kringen, die er hun broodje van ma
ken, voor vercenigingcn bals te organisee-
ren, de tombola in te richten, die nu een
maal niet mag ontbreken, en in alle opzich
ten voor den noodige stemming te zorgen.
En natuurlijk niet voor niets! Ze krijgen een
vast bedrag per avond of 'n zeker percentage
van de verkochte toegangskaarten. En er
zijn tijden geweest, dat in Berlijn deze
werkzaamheid heel wat geld opleverde.
Dit Jaar echter wordt door de balmoeders
en vaders, om ze zoo maar eens te noemen,
van harte geklaagd. En wie het over zijn
hart verkregen heeft om zelf eenige groote
dansfeesten in de Dultsche hoofdstad te be
zoeken (ze lijken alle op elkaar en betee-
kenen eigenlijk geen attractie meer) die
heeft kunnen vaststellen dat het inderdaad
den Duitscher niet al te goed meer gaat. Er
is geen geld meer om bij zulke gelegenheden
te worden uitgegeven. Dultschland is arm ge
worden. Zoo arm, dat het zelfs niet meer
dansen wil. En dat wil wat zeggen voor een
volk dat in dansen en bioscoopbezoeken zijn
eenige afleiding gezocht en jaren lang ge
vonden had!
eerste decennium van het bestaan der pers-
vereeniging, die deze bals organiseert, het
feest niet telken jare plaats had) dus beter
gezegd veertig malen heeft de „Veroin Ber
liner Presse" nu reeds de bevolking van Ber
lijn, die de hooge entrée van dertig Reichs-
mark met wat er nog bij komt, betalen kan
en wil, opgeroepen om het groote feest der
journalisten te voeren. En als gewoonlijk zijn
zesduizend gasten verschenen en hebben tot
in den vroegen morgen hun hart opgehaald
aan het eigenaardig genoegen, te zien en ge
zien te worden.
Het „Presseball" behoort alweer tot het
verleden. Het Ls een eigenaardig feest, dat
eigenlijk niet al te veel met de edele dans
kunst te maken heeft. Dansen is er bijzaak,
zien en gezien worden hoofdzaak. En zoo
was het door al die lange jaren heen.
Voor den wereldoorlog, toen het Hof nog
het stralende middelpunt van de Dultsche
rijkshoofdstad vormde, was het Presseball
eigenlijk het tweede ln rang en kon met de
Opernredoutc niet concurreeren.
Op het Opernball in de oude Opera Unter
den Linden verscheen namelijk ook altijd de
keizer met zijn geheele familie en hof stoat.
De schitterende gala-uniformen maakten
het geheel tot een zoo stralende demon
stratie van macht en rijkdom
nalisten, die toch ook een groot deel van de
Berlijnsche society, den rijkskanselier aua
het hoofd, wisten te trekken, het keizer
lijk feest toch dc voorkeur moesten geven.
Sinds het Hof verdwenen is, hebben we, na
den oorlog, nog slechts een enkele poging
gezien om het Opernball in oude glorie te
herstellen. En poging, die natuurlijk misluk
ken moest. Het bal heeft nog wel plaats,
maar is dan eigenlijk niet meer dan een ge
zellig samenzijn der opera-artisten met
hun vele bewonderaars. Het karakter is ge
heel veranderd.
Het Presseball daarentegen is van de
tweede op de eerste plaats gekomen, al zij
hier onmiddellijk bij opgemerkt, dat het toch
niet met het Opernball van voor den oorlog
vergeleken mag worden. Niet alleen omdat
het Hof en de uniformen er ontbreken, maar
ook omdat de werkelijk eerste kringen ^an
Berlijn over het algemeen arm geworden
zijn en geen bals met zulke hooge kosten
meer bezoeken konden, zelfs al zouden ze er
heen willen. Wat echter om vele redenen,
o.a. omdat die kringen met de tegenwoordige
regeerders en kapitalisten niet meer samen
komen willen, volstrekt niet het geval is.
Het Presseball is het groote jaarlijksche
feest van het Nieuwe Duitschland. De rok is
wel voorgeschreven. Maar het is een rok
zonder ridderorders. De geridderden, die
hun zichtbare glorie nog dragen als herin
nering aan grooter dagen, zijn een zeer klei
ne minderheid. De republikeinen van tegen
woordig hebben geen onderscheidingen meer.
Ze hebben hoogstens geld, of ook wel schul
den. Wat ze in het laatste geval niet verhin
derd hun eenlgszins twijfelachtig geworden
crediet door veel vertoon van rijke toiletten
hunner echtgenooten en dochters, door bril
janten en hooge verteringen weer eenigs-
zins goed te maken.
Rijkskanselier en ministers plegen het
Presseball nog altijd te bezoeken. De pers is
in macht niet afgenomen en men wil haar
door wegblijven niet gaarne ontstemmen.
En zelfs ministers kunnen ij del zijn
H. v. B.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
60 Ct» per regel.
Een Anti-Oorlogsstuk
door MAURICE ROSTAND.
Neen! Zoo kan ook Uw huid niet ademen,
wanneer U een huidcrème gebruikt welke de
poriën afsluit.
Gebruikt dus een crème die vrije toetre
ding van zuurstof mogelijk maakt.
Crème Siamoise (dagcrème) ls de eenige
crème die deze zoo noodzakelijke eigenschap
bezit. Zij beschermt dc huid tegen ongunstige
weersinvloeden en geeft haar een matte teint.
Crème Siamoise (nachtcrème) is de onmis
bare aanvulling van de morgenbehandeling.
Een lichte massage met deze crème voor het
slapen gaan, houdt Uw huid soepel en lenig.
Door het gebruik van deze belde crèmes
behoudt Uw huid haar jeugdige frischheid,
zonder welke schoonheid onmogelijk is.
Een weinigje Siamoise poeder in de juiste
kleur geeft U het verzorgde uiterlijk dat geen
dame kan ontberen.
Siamoise producten zijn ln alle le klas za
ken verkrijgbaar.
Imp. HERMAN WELCKER Achtergracht
11 AMSTERDAM C.
De belde jaarlijksche bals der journalisten
in'usschen hebben van de malaise vveinlg of
niets bemerkt. Eind November hebben de
bulntenlandsche dagbladschrijvers ln Ber
lijn. die hun eigen vereeniglng hebben, hun
jaariijksch bal ln het hotel Adlon gegeven.
En als gewoonlijk zijn de getrouwen opge
komen. Alle ambassadeurs en gezanten 'de
Nederlandsche graaf van Limburg Stirum
helaas uitgezonderd) waren ook ditmaal
weer in dc gezellige zalen te vinden, de Dult
sche regeering ontbrak evenmin als de
kunstwereld de haute finance en tie beken
de leden der buitenlandsche kolonies. Prop
vol waren de zalen. Maar nog voller was
eergisteren als gewoonlijk het bal der Duit-
ache perscollega's, dat ditmaal zijn 40-jarig
jubileum kon vieren. Veertig Jaren (door den
.wereldoorlog onderbroken, terwijl ook in het
Aan het Suez-kanaal werd een 70 meter hoog
monument opgericht, ter herinnering aan de
aan de Turken in 1915 toegebrachte
nederlaag.
GOOILUST WEER BEDREIGD.
DE FABRIEK BEGINT SPOEDIG TE
WERKEN.
De Kina-Cultuur Maatschappij heeft be
halve haar aanvrage voor vergunning tot op
richting van een kinafabriek, welke vergun
ning onlangs opnieuw door B. en W. van
's Graveland is verleend, nu ook een aanvraag
ingediend tot uitbreiding van deze fabriek.
Dinsdagochtend had ten Raadhuize te
's Graveland een bijeenkomst plaats, waar be
zwaren konden worden ingediend.
Voor de gemeente Amsterdam trad op mr.
H. Blaupot ten Cate, die het ongerijmd noem
de. dat een aanvrage tot uitbreiding werd in
gediend op een tijdstip dat er nog geen ver
gunning tot oprichting van deze fabriek was
verleend. De heer Blaauw, de bewoner van
„Gooilust" heeft zijn bekende bezwaren uit
eengezet betreffende den afvoer van afval
water, den rook en de stank. Jhr. van Swin-
deren, burgemeester van Loosdrecht-, wilde
weten waar de afval van de fabriek was ge
bleven. Ook werden door eenige boeren uit
de omgeving de reeds vroeger vermelde be
zwaren ingediend tegen de nabijheid van
kinafabriek.
De heer Pleite zelde namens de Kina-Cul
tuur Maatschappij, dat de uitbreiding betrof
een bewaarplaats voor toluol. Deze bewaar
plaats was ook reeds in de teekening van de
oude fabriek opgenomen, doch bleek thans te
klein te zijn. Mr. Blaupot ten Cate vroeg
hierop een afschrift, van de teekening. Dit
werd hem geweigerd, zoowel door den heer
Pleite als door den burgemeester van 's Gra
veland.
Mr. Blaupot ten Cate wensehte daarop in
het proces-herbaal opgenomen te zien, dat
hij een afschrift had gevraagd en dat hem
dit geweigerd was.
De uitspraak zal nader worden bekend ge
maakt.
Maurice Rostand heeft zelf, eenige jaren
geleden, in treffende bewoordingen de el
lende beschreven, zoon te zijn van een be
roemd man. Sedert „La Gloire", welk stuk
toch een plaats inneemt, al was het alleen
maar, omdat het ons herinnert aan net
laatste optreden van Sarah Bernhardt, heeft
de jonge Rostand herhaaldelijk bewezen een
dichter te zijn. Zijn „Napoléon IV" en
zijn „Le Dernier Tsar" mogen misschien
niet op één lijn worden gesteld met de on
sterfelijke werken van zijn vader, maar
waarom zouden wij een vergelijking maken,
waarom Maurice Rostand's werk niet „an
und für sich" beoordeelen?
Nu heeft hij de poëzie opzij gezet, om met
een stuk voor den dag te komen, dat hem
opeens op een veel hooger plan plaatst, dat
hem niet alleen het recht geeft op een
plaats in de wereld-letterkunde, maar ook
in de geschiedenis van den vrede.
Wij hebben in den laatsten tijd zóó veel
romans gezien, die de verschrikkingen van
den oorlog schetsen, vooral van Duitsche zij
de, dat het geen verwondering hoeft te ver
wekken, nu ook eens van Franschen kant
zulke klanken te hooren.
Maurice Rostand heeft het aangrijpende
drama van een jongen Franschman, die ge
wetenswroeging heeft, zijn plichten tegen
over zijn vaderland te hebben vervuld, in
tooneelvorm gebracht, 't Is minder ons doel
om hier de aandacht te vestigen op de on
miskenbare litteraire kwaliteiten van dit
tooneelstuk, dan wel op de nobele gedachte
welke er aan ten grondslag ligt. Zonder in
het pathetische te vervallen, schept Rostand
zulk een humanitairen geest, overtuigt hij
ons niet alleen van de ellende, maar ook van
het nuttelooze van den oorlog, zonder daar
bij met één woord te gewagen van hetgeen
op het slagveld voorviel. Men zegt, dat het
geen maatstaf is, „dat het nog niets bewijst",
wanneer een heele zaal vol menschen tee
kenen geeft, tot in het diepst van het hart te
zijn aangegrepen, maar, gevoeglijk kan men
daarop antwoorden, dat 't stuk dan toch wel
kwaliteiten moet bezitten, die het verheft
boven het alledaagsche. En als wij ons er
dan ook voor zetten, om het nieuwe stuk
hier te bespreken, dan is het niet alleen om
de actualiteit na te streven, maar meer om
de aandacht te vestigen op een stuk, dat te
vens zeer typisch de Fransche mentaliteit
vertolkt.
Bij een priester komt een jonge man
die biecht dat hij een medemensch ver
moord heeft. Hij kan niet langer het ontzet
tende geheim verborgen houden: tijdens den
oorlog, als Fransch soldaat, heeft hij een
vijand tegenover zich gehad en dezen dood
gestoken. In den roes van den oorlog is de
ontzetting van deze daad niet tot hem door
gedrongen, heeft hij zich integendeel een
held gevoeld en zijn geweten in slaap ge
sust met de bewering, dat het louter uit zelf
behoud was. De priester vergeeft hem ook,
maar de biechteling wil dit niet aannemen,
blijft zichzelf als een moordenaar beschou
wen. Hij kan geen troost vinden in de verze
kering van den geestelijke, dat hij zijn va
derland heeft gediend en hij besluit, naar
Duitschland te gaan, om daar te spreken met
de ouders van zijn gevallen tegenstander.
Wij komen dan in het gezin bij den ouden,
vader en de oude moeder, die nog steeds
treuren over het verlies van hun zoon. De
moeder weent niet alleen over het verlies
van haar eigen kind, maar ook over den dood
van die millioenen Duitschers, zoowel als
Franschen, die gesneuveld zijn. De vader,
Hans Gaspard von Holderlin, daarentegen is
verbitterd, opgegroeid in 'n fatalen nationa-
listischen geeft en zint op wraak tegen den
onbekende, die zijn zoon heeft gedood. Dan
'meldt de jonge Franschman zich aan. De
moed ontbreekt hem om ronduit te zeggen,
dat hij de moordenaar is. Hij geeft zich uit
voor een vriend van den gesneuvelden zoon.
En daar begint de groote ommekeer; zij, die
nooit een Franschman hebben willen ont
vangen, halen den vreemdeling binnen, om
met hem te kunnen praten over den gelief
den doode. De eerste sympathie nestelt zich.
meer en meer in net gezin en langzamerhand
wordt de jonge Franschman de plaatsvervan
ger van den zoon. De ex-verloofde van den
Duitscher komt eindelijk achter het groote
geheim; zij weet, dat de Franschman de-
geen is geweest, die gedood heeft en dat hij
uit gewetenswroeging in dit gezin is geko
men. Hij vlucht en in wanhoop roepen de
ongelukkige ouders uit, dat voor de tweede
maal hun zoon hun werd ontnomen.En 't is de
grootste troost voor hen, wanneer de plaats
vervanger belooft, te zullen blijven, als le
vende herinnering en verpersoonlijking v»n
het eigen kind.
Ziedaar in korte trekken het gegeven, dat
Rostand in diep ontroerende dialogen heeft
uitgewerkt.
Werken als deze, zijn misschien méér
waard dan tallooae redevoeringen in Genève.
Want zij spreken tot het volk, tot de groote
menigte.
HENRY A. TH. LESTURGEON,
Voorts deelde de heer Pleyfce nog mede,
dat de fabriek de volgende week gedeeltelijk
in bedrijf gesteld zal worden. De heeren Kon
den dan komen kijken. Op de vraag of de
pers hierbij tegenwoordig mocht zijn, ant
woordde de heer Pleyte, dat de pers er niets
mee te maken had.
BRUG BIJ TERMUNTEN INGESTORT.
Maandagnacht is het middengedeelte van
de vaste brug over het Termunterzijldiep on
der Termunten (Gr.) weggezakt en in de
vaart terechtgekomen. Zaterdag was een
schip tegen de brug aangevaren, zoodat men
vermoedt dat de instorting hiervan een ge
volg is. De vaart was gestremd, maar door
onmiddellijk ingrijpen ondervond de scheep
vaart weldra geen vertraging meer, aldus de
TeL
EEN ONDERSCHEIDING VOOR
Prof. J. HUIZING A
Het Haagseh Corr.-bureau sefnt ons:
Dr. Jan Hulzinga. Hoogleeraar aan de
Rijksuniversiteit te Leiden, wien onder dank
betuiging eervol ontslag ls verleend als voor
zitter van de commissie voor de consulaire
examens ls door de Konlr in tot Ridder in
de Orde van den Nederlandschen Leeuw
benoemd.
NUTSSPAARBANK TE GORREDIJK.
De malversaties.
In verband met de malversaties aan de
Nutsspaarbank te Gorredljk zijn thans alle
onroerende goederen van de familie van den
dader publiek verkocht. De totaal opbrengst
was f 59.664, meldt het Hbld.
Een groot monument wordt in Rome voor Mussolini opgericht. Hierboven ziet men het
yerslcepen van een enorm blok marmer
DE VERZAKTE SPOORDIJK.
HET HERSTELLINGSWERK
Over de reparatie van den verzakten spoor
dijk bij Moordrecht lezen wij in de N. R. Ct.
nog het volgende:
Een onderzoek heeft aangetoond, dat zich
onder het baanlichaam een laag veen bevindt
van ongeveer zeven M. dikte.
Ten einde verdere ven-zakkingen te voor
komen, laat de spoorwegmaatschappij thans
over een lengte van ongeveer een K.M. langs
beide zijden van den spoorweg een z.g. bekis
ting aanbrengen. Elke bekisting bestaat uit
twee rijen damplanken, dik 15 c.M. en lang
10 M., op een onderlingen afstand van 2.50 M.
De onderkant der planken zal ongeveer 2.50
M. in den vasten zandbodem onder het veen
reiken, de bovenkant zal onder het niveau
van het water van den polder blijven. Beide
rijen damplanken worden onderling stevig
gekoppeld, waarna over een paar M. hoogte
het veen tusschen die twee rijen wordt ver
vangen door zand. Langs de baan komen dus
om zoo te zeggen, twee stevige muren, die
zullen beletten, dat het veen onder het baan
lichaam kan wegpersen.
Het veen is geheel verzadigd van water,
de totale massa zal dus. zoolang alles flink
tusschen de twee bekistingen blijft opgesloten
zeer weinig samendrukbaar zijn, omdat wa
ter weinig samendrukbaar is. Er zal dus een
zeer stevige baan worden verkregen, waar
over te zijner tijd met het zwaarste materieel
en de grootste snelheden zal kunnen worden
gereden.
De hoeveelheid hout. noodig voor deze voor
ziening, is zeer belangrijk. Aan de N.V. het
Spoorwegbedrijf is de uitvoering opgedragen.
Deze maatschappij heeft, al het benoodigde
hout gekocht. Een 500 M2. is reeds aange
voerd. Met het heien is een begin gemaakt.
Twee heistellingen zijn reeds eenige dagen
aan het werk; de derde is Dinsdag in bedrijf
gesteld, en de vierde zou heden met de werk
zaamheden beginnen.
Iedere heistelling slaat per dag ongeveer
tien M. lengte wand, zoodat de 1000 M. over
drie a vier maanden gereed zullen zijn.
Het heiwerk wordt uitgevoerd door den
aannemer Kastelein te Dordrecht.
(Onderstaande berichten zijn reeds in een
deel van de vorige oplaag opgenomen.)
REMBRANDTZEGELS.
VOOR DE VEREENIGING ..REMBRANDT"
Van 15 Februari31 Maart a s. zullen od de
postkantoren Rembrand t-zegels verkrijebaar
worden gesteld, welke ook in het inter
nationaal verkeer voor frankeering geldig
zijn tot 31 December 1930.
De zegels, welke een frankeerwaarde heb
ben van resn. 5. 6 en 12 1/2 cent zullen wor
den verkocht met een toeslag van 5 cent nor
stuk, welke ten bate komt van de vereenieing
Rembrandt" tot behoud en vermeerdering
van Kunstschatten in Nederland.
De zegels zijn in staal gegraveerd naar een
ontwerp van Jan Sluyters en dragen alle de
zelfde voorstelling, nl. een kon van Rem
brandt, terwyi de achtergrond wordt inge
nomen door een schets van ,De Staalmees
ters".
De kleuren zijn: 5 cent groen; 6 cent se
pia; en 12 1/2 cent blauw.
EFN VLUCHTELING ZOEK.
Een onbekend man. die zich toevang had
verschaft tot het restauratiegebouwtie op het
vijfde perron van het Cent raai-Station te
Amsterdam, is, toen hij werd ontdekt en
door een rangeerder over de perrons werd na
gezet. bij het Westelijk Viaduct te water
geraakt. Op het spoorwegemplacement- is een
pakje gevonden, en uit het water is een
blauwe schipperspet opgehaald. Dreggen
door booten der politie en der Havenpolitie
iud geen resultaat, schrijft het Hbld.
INTERNATIONALE
NORMALISATIE.
BESPREKINGEN IN DEN HAAG.
In het Koninklijk Instituut van Ingenieurs/
te 's-Gravenhage, dat zijn vergaderzaal daar
voor welwillend beschikbaar had gesteld,
hebben van 1624 Januari jl. vergaderingen
plaats gehad van verschillende technische
commissies der International Standards As
sociation (I. S. A.), waarvan de meeste nor
malisatie-organisaties der verschillende lan
den reeds deel uitmaken, nl. van België,
Duitschland, Denemarken. Finland, Frank
rijk, Hongarije. Italië, Nederland, Noorwegen,
Oostenrijk. Polen, Rusland, Tsjecho-Slowa-
kije. Zweden en Zwitserland, terwijl dezer
dagen nog het bericht werd ontvangen van
het toetreden der American Standards Asso
ciation in de Ver. Staten van Noord-Ameri-
ka als lid dezer organisatie.
De eerste dag der besprekingen was gewijd
aan de normalisatie van onderdeelen van
luchtvaartuigen, waarvan de Deutsche Nor-
menausschuss het secretariaat bekleedt.
Vooral in dit land, doch ook in Frankrijk,
Italië, Rusland en Tsjecho-Slowakije is op
dit gebied reeds veel normalisatie-arbeid
verricht.
Een tweede onderwerp betrof de normali
satie van papierformaten. In veel landen, ook
in Nederland, is reeds de normalisatie van het
z.g. eenheidsformaat tot stand gebracht, en
heeft in een groot aantal bedrijven ingang
gevonden. Bij koninklijk besluit is het for
maat indertijd voor alle overheidsdiensten in
Nederland bindend verklaard.
Vervolgens vergaderde de technische com
missie voor de normalisatie van onderdeelen.
van landbouwmachines. Ook voor deze inter
nationale normalisatie werd door den Deut-
schen Normenausschuss het initiatief geno
men en o.a. voorstellen ingediend voor afme
tingen en materiaaleischen van onderdeelen
van maaimachines. Het behoeft geen betoog,
dat een dergelijke normalisatie de gemakke
lijke verkrijgbaarheid van passende reserve-
deelen ten goede komt.
De verhandelingen ln de vergaderingen
der technische commissies 13, 14, 15 en 16
betroffen het vaststellen van een serie ma
ten voor ashoogten, aseinden, koppelingen en
spieën voor verbinding van machines onder
ling of met onderdeelen van drijfwerk als
riemschijven, tandraderen, e.d
Een meer theoretisch onderwerp werd be
handeld in de technische commLssie voor de
classificatie van technische onderwerpen.
Voor de uitwisseling van gegevens op het
gebied der normalisatie door de verschillen
de bureaux is eenvormigheid in het classifi-
ceeren der normalen van groot belang.
De laatste dag der conferenties was gewijd
aan de internationale normalisatie van on
derdeelen voor de zee- en binnenscheepvaart.
Van deze commissie bekleedt ons land het
secretariaat; een drietal onderwerpen was
voor de conferentie uitgewerkt, nl. kettingen,
patrijspoortglazen en bolders voor zeesche
pen.
Hiermede waren deze I S A -conferenties
ten einde, waaraan ditmaal door deskundi
gen van elf nationaliteiten waarbij vele Ne
derlanders werd deelgenomen.
FREDERIK VAN EEDEN.
De Letterkundige Kring te Bussum zal op
i Maart een herdenkingsavond houden ter
eere van Frederik v. Eeden's 70sten geboorte
dag. Bij gelegenheid van de officieele huldi
ging te Amsterdam op 3 April zal het tooneel-
gezelschap „De Gesellen van de Conste" onder
leiding van Arnold Saalborn „De Heks van
Haarlem" vertoonen. Een herhaling van deze
ver wooning zal dan in Bussum geschieden.
