DE HAAGSCHE CODIFICATIE-CONFERENTIE.
HAARLEM'S DAGBLAD
De schoonheid van de nieuwe „Noorder-
sluis". Het groote verschil tusschen oud
en nieuw IJmuiden. De VisscherijschooL
De geschiedenis van het instituut.
Waar eens de weelderige Breesaap was.
,Zoo ontstaat een stad".
DOOR L. A., MET TEEKEN1NGEN VAX
WLADIMIR BIELKINE.
ZATERDAG 15 MAART 1930 wof/n- bor?™ °°k hier be-
zaaid met cijfers en driehoeken en cirkels,
en de jeugdige voorhoofden zijn ook hier ge
fronsten hei bezoek van twee menschen
van de courant, vormt natuurlijk een wel
kome afleiding. Maar het is de vraag of de
leerlingen van zekere klasse van de Visscherij
school het ons ooit vergeven zullen dat wij
het lesrooster in de war stuurden: Het was
prachtig weer. een zeiltochtje stond op het
programma van dien dagmaar bij be
schikking van den directeur werd besloten
dat de jongens ter demonstratie in de boet-
zaal werken zouden.... Dat moesten wij
toch zien, niet waar?
Het was wel de moeite waard. Maar ach
teraf spijt het- me toch dat ik mij het prak
tisch onderricht op het water niet heb laten
demonstreeren. De teekenaar denkt er an
ders over. Die heeft hartarondigen afkeer
van alles wat golfslag is. Het teekenen van
de zee maakt hem al draaierig..
De heer Duycklnck Sander leidde ons door
het mooie gebouw aan de Havenkade. Wij
klauterden naar de hoogste verdieping, be
traden de wei-doortimmerde hechte zolders,
en beklommen den stijlen ladder die naar
het platvorm op den uitkijktoren voert. De
heer Sander tilde het zware luik op en toen
wij onze hoofden boven den rand uit staken,
werden wij de frissche zeewind gewaar.
an de monumentale schoonheid van
IJmuiden's nieuwe schutsluis, „De
Noordersluls" zij dit slotartikel in de
eerste plaats gewijd:
Voor het ontmoeten van de waarachtige
schoonheid, vinden wij het dikwijls noodza
kelijk om ver terug te gaan in de eeuwen,
waar de resultaten liggen van het dikwijls
religieuze gemeenschappelijke ideaal eener
gansche natie: de onvergankelijke monumen
ten der oudheid, de tempels, of de indruk
wekkend eenvoudige pyramiden, die voor
iedere generatie opnieuw, getuigenis afleg
gen van een diepe wetenschap van zuiverheid
en eerlijkheid van vorm. Het zou echter
kortzichtig zijn, als wij in dezen tijd niet tot
de erkenning wilden komen, van het even
eens aanwezig zijn van een krachtigen drang
naar schoonheid. De nieuwe „Noordersluis"
is er onder anderen, om dit te bewijzen. En
juist het feit, dat dit bouwwerk geheel ten
dienste gemaakt moest worden aan zeer
zware practische eischen, rechtvaardigt onze
diepe bewondering.
Wfj zien hier, hoe uit duizenden tonnen
gewapend beton, een monument is ontstaan,
dat imponeert door den ontzaggelijken om
vang, den ernst-igen eenvoud en de stoere con
ceptie die nergens grof aandoet, doch veeleer
door de logische oplossingen, het ontbreken
van ieder pompeus detail, en de ligging in
het open ruime landschap, de gedachte wekt
aan iets lichts, iets fijns, iets opwekkends.
Er ligt een wereld van verschil tusschen de
nieuwe schutsluis en oud-LJmuiden. Een ver
schil dat symbolische beteekenis heeft. Wel
licht nergens anders in Nederland, is de be
wustwording van den goeden smaak zoo de
monstratief aan den dag getreden, als in
IJmuiden. Aan den kant van het oude dorp
niets dan een duffe, karakterlooze, wrevelig
stemmende opeenstapeling van steen en
ijzer; de oude sluizen onderscheiden zich in
niets van deze vervelende stijlloosheid.
Maar aan den overkant ligt ln de beton
nen muren die statig uit het diepe water op
rijzen, de klare, grootsche, verheffende een
voud gevangen! Zij maakt met de hooge,
naaldfijne lichtmast-en op de sluismuren, de
iragiele versiering in den top, de twee nog
hoogere betonnen masten, met aan den bo
venkant de ronde, naar boven toe kleiner
wordende schijven, de woorden van Anatole
France waar, geschreven voor een ander mo
nument: lourde comme un éléphant
et fine comme un insecte(Zwaar als
een olifant en fijn als een insect).
En aan den einder klimmen de logge vor
men van de hoogovens tegen den hemel op.
Zij hullen zich in veelkleurige sluiers van
rook en roet en stoom.
Op Dinsdag 29 April, zal H. M. de
Koningin de „Noordei sluis" openen en daar
mede zal de ontwikkelingsgeschiedenis van
dit bouwwerk voltooid zijn.
In 1917 werd de wet aangenomen, waarbij
tot den bouw van een nieuwe groote sluis
werd besloten. De kolk werd 500 meter lang,
50 meter breed, en op de drempels
1425 meter diep. (Bij normaal laag water)
Met de uitvoering van de betonwerken de
zer sluis de grootste ter wereld werd in
1923 begonnen. Het muurwerk rust op 18500
palen en damplanken. In totaal werd 260.000
kubieke meter gewapend beton verwerkt. De
drie geweldige roldeuren wegen te zamen
ruim drie millioen, zeshonderd duizend kilo
gram. Twintig millioen kubieke meter grond
moest voor den bouw van deze sluis worden
verwerkt. Het grootste gedeelte van den
grond werd gebruikt voor de ophooging van
Amsterdamsch bouwterrein. Het werk kostte
ruim achttien millioen gulden. Met de acht
honderd millioen emmers water die uit den
sluisput gepompt werden, leschten de Noord-
Hollanders hun dorst, het werd naar de pro
vinciale prise d'eau te Wijk aan Zee geperst.
En nu nog lets over „De Visscherij school"
!n IJmuiden.
Zij is gelegen aan de Havenkade. De basis
voor deze school werd ln het begin dezer
eeuw gelegd. Toen zag men in, dat een
bloeiende zeevisschershaven niet buiten een
dergelijk instituut kon. Eén van de manieren
om de bevolking vooruit te helpen was het
stichten van een school ten dienste van het
visscherijbedrijf. Een dubbel doel moest wor
den nagestreefd, de „bevarenen" moesten
zich op deze inrichting verder kunnen be
kwamen en de jongeren moesten er een op
leiding vinden, die hun makkelijk een plaats
op één der visschersschepen zou bezorgen.
Particulieren en directies *van groote plaat
selijke ondernemingen hielpen de idee ten
uitvoer brengen en zoo werden bij konink
lijk besluit van 4 October 1905 de statuten
der vereeniging „Visscherijschool te IJmui
den" goedgekeurd. Vele moeilijkheden moe
sten natuurlijk overwonnen worden.
Aanvankelijk werden de cursussen voor de
rijksdiploma's voor stuurman, schipper, ma
chinist of machinist-stoker ter visscherij, in
een gehuurde lokaliteit gehouden. De leer
gangen konden echter niet klassikaal zijn,
daar het- bedrijf in IJmuiden geen seizoen-
rust kent. De lessen moesten dus hoofdelijk
gegeven worden en dat vergde zeer veel in
spanning van het personeel. Doch, alle on
vermijdelijke hindernissen ten spijt, men
slaagde er in, ieder jaar een behoorlijk aan
tal leerlingen voor de examens gereed te
maken.
„Gezicht van den toren", of ,jioe de di
recteur van de school ons den iceg wees".
In 1910 werd de vereeniging opgeheven. De
gemeente Velsen nam haar werk over en
r<? r
gen deur pan de Jfoordersluis?,
stichtte met rijks- en provinciale subsidie een
„Gemeentelijke Visscherijschool". Het onder
wijs werd nu in één der gemeentescholen ge
geven. Ook hier moest men met de oude
moeilijkheden vechten, waarvan het ongere
gelde bezoek wel de voornaamste was. Het
avondonderwijs voor jongens echter genoot
een grooten toeloop. In 1926 werden de korte
cursussen voor het diploma „Kennis van het
aanvaringsreglement" ingesteld, die ook veel
succes hadden. In 1914 en 1915 was het aantal
leerlingen zóó groot, dat men besloot op de
Havenkade een zelfstandig schoolgebouw te
zetten.
Zoo zag de directeur, de heer Duycklnck
Sander, ae school steeds groeien.
Het splitsen van een stalen stag.
In den uitgebreldsten zin, wordt getracht
Jongelui op te leiden tot het visscherij be
drijf. Een belangrijk verschijnsel is, dat van
de bevolking den drang uit ging, tot het
geven van algemeen zeevaartkundig onder
wijs. In het begin moesten verzoeken van
dien geest steeds worden afgewezen; de
wenschen werden echter steeds dringender
en tenslotte ging men er dan maar toe over
een cursus in te stellen, die de jongelui op
leidde voor toelating tot een zeevaart school.
Dat het echter de diepe wensch van velen
is, dat de visscherijschool een zeevaartschool
mag worden, behoeft geen betoog.
Visscherijschool! Hoe stelt ge n dat voor?
Een zonnige dag; vóór u ligt het Noordzee
kanaal, op den achtergrond teekenen zich
vaag in den mist, de pieren af.
Onder bezeilden wind loopt een sloep met
een prettig gangetje de trawlerhaven bin
nen; „dat zijn de jongens van de visscherij
school", zegt onze begeleider.
Een groot lokaal: Aan den langen wand
ligt het voorland van de jeugd die dit insti
tuut bezoekt: een vrij groot model van een
zeilboot onder volledige tuigage. De muren
zijn behangen met tallooze gereedschappen
en scheepsbenoodigdheden. De jongens
komen binnen en binden zich een voorschoot
voor. Ieder van hen zet zich aan een be
paalde bezigheid: De een gaat touw splitsen,
de ander splitst een oog aan een onhandel-
baren stalen stag. De derde gaat een net
boeten, drie anderen scharen zich om een
peilinstrument en demonstreeren de werking
er vanen zoo verrichten allen practisch
werk; ls het niet in de groote boetzaal, dan
is het ln de smederij, opdat de handen, straks
aan boord, niet vreemd zullen staan.
Dit is de aardige kant van de visscherij
school
Maar er wordt ook geblokt. De gewone
leslokalen onderscheiden zich in bijna niets
van de ruimten tusschen vier muren, waar
de Jong landrotten „gevangen" gehouden
Van de Visscherijschool af, heeft men
prachtig gezicht op IJmuiden, Velsen, De
Breesaap en Beverwijk, en bij helder weer
op Zandvoort en Wijk aan Zee. Maar het was
heiïg dien dag. Wij konden nog maar ter
nauwernood zien, dat IJmuiden vastge
groeid is aan Velsen en Velsen aan Santpoort
Beneden ons, rechts, lag het oude. het
schots en scheef gebouwde, het in het geheel
niet schilderachtige IJmuiden. Links, aan
Splitsen.
ffetten-Boeten, 'l.
den rand der duinen het nieuwe, ru!m ge
bouwde IJmuiden. In het noorden stonden
de reuzen met de stalen voeten en de gloeien
de rompen, die dag en nacht werkende
hoogovens en vlak voor ons, in blauw en
grijs en bruin, onder een dunnen nevel, lag
de trawlerhaven, bont en bedrijvig, altijd
interessant.
En ruim vijftig Jaar geleden was hier de
Breesaap. de rijke, weelderige Breesaap, het
prachtig duinlandschap dat in een halve
eeuw opgeslokt werd, om plaats te maken
voor één der grootste vlsschershavens van 't
'•ontinent.
Hier en daar. vooral naar het Noorden,
groeit als wild vleesch uit een wond het
blonde, beboschte duin uit den doorwoelden,
plat-getrapten bodem. Maar het ijzer, het
steen, het ecment, de fundamenten en muren,
de geweldige blokken gewapend beton, rus
tend op de duizenden betonnen palen ea
damwanden, zijn sterker dan de natuur....
Zoo ontstaat een stad.
Hoe meer rechtsvoorschriften, hoe grooter
de rechtsonzekerheid, zoo wordt wel eens
spottend opgemerkt, wanneer de wetgever
zich beijvert allerlei kwesties in wet of ver
ordening te regelen. Uitbreiding van het
aantal rechtsbepalingen, zoo voegen dezelf
de spotlustige critici er dan nog aan toe,
levert tenminste een voordeel op nd. voor
de advocaten, die elkaar dan weer met om
vangrijker materiaal te lijf kunnen gaan.
Natuurlijk zit er wel iets juists in deze
spotternij, maar aan den anderen kant valt
het toch zeker niet te ontkennen, dat in de
samenleving de grootste en tevens meest be
denkelijke wrijvingen kunnen ontstaan door
gebrek aan rechtsvoorschriften. Waar het
Recht zwijgt, doet zich een al te wijd veld
voor eigenrichting voor. Vergelijkt men b.v.
den normalen gang van zaken binnen een
staat in onze dagen met wat er zich eenige
eeuwen terug afspeelde, dan springt het toch
wel onmiddellijk in het oog, dat de groei van
het Recht en van de Rechtsorde, het bezigen
van het Geweld om zichzelf (zoogenaamd)
recht te verschaffen, feitelijk geheel en al
verdrongen heeft.
•Soortgelijke ontwikkeling vindt natuurlijk
ook plaats op het gebied van de verhoudin
gen tusschen staten. Naar mate ten aanzien
van internationale geschillen het volken
recht meer en duidelijker spreekt, zal het
gemakkelijker worden van het Geweld, van
het tusschenstaatsche vuistrecht of wel de
eigenrichting, afstand te doen.
Het behoeft dus wel geen betoog, dat het
met het oog op de internationale rechtsorde
van het grootste belang is, dat het volken
recht, dat in zoo menig opzicht nog vaag is,
of zelfs zwijgt, tot verdere ontwikkeling
komt. Nog rijn er tal van onderwerpen, die
op het terrein der internationale betrekkin
gen liggen, waaromtrent eenheid en dus ze
kerheid in het recht verre te zoeken is.
Geen wonder dan ook, dat de Volkenbond
reeds eenige jaren geleden het initiatief
heeft genomen om hierin te gaan voorzien
door ook zorg te gaan dragen voor wat dan
heet „codificatie van volkenrecht'", het in
ternationaal vaststellen van zekere eenheid
ln regels, die tot dusverre nog een te veel
aan verscheidenheid lieten zien, met als ge
volg rechtscon trasten in plaats van rechts -
overeenstemming.
Het is de door den Volkenbond voorbereide
en bijeengeroepen Haagsche conferentie voor
codificatie, die zich met dit werk zal bezig
houden en die omtrent een drietal onderwer
pen zal trachten Internationaal aanvaarde
regelingen in het leven te roepen.
Die drie onderwerpen betreffen de natio
naliteit, de territoriale wateren en de aan
sprakelijkheid van den staat voor op rijn
grondgebied aan vreemdelingen toegebrach
te schade. Allicht zal er later, wanneer de
conferentie eenmaal goed op gang ls, nog
wel eens aanleiding zijn nader op een of
meer van die onderwerpen zelf in te gaan.
Thans meen ik er alleen op te moeten wij
zen, dat degene, die van oordeel zou wezen,
dat men het programma wel heel klein heeft
gemaakt, den plank mis slaat. Zeker, op den
duur zal men steeds meer onderwerpen die
nu nog internationale rechtsonzekerheid op
leveren, voor codificate moeten trachten aan
te pakken, doch het heeft geen zin al te vee!
hooi tegelijk op rijn vork te nemen. Op grond
van diepgaand onderzoek is een door den
Volkenbond met het oog op de codificatie in
gestelde commissie van zeer deskundige
rechtsgeleerden tot de conclusie gekomen,
dat deze drie onderwerpen rijp waren om in
een codificatieconferentie aan de orde te ko
men. En wie den moed zou hebben om de
drie dik!-e boekdeelen te raadplegen, waarin
de commissie, welke de Haagsche bijeen
komst heeft voorbereid, de resultaten van
haar onderzoek en van haar arbeid heeft
neergelegd, die zou terstond ontdekken, dat
zelfs reeds het terrein, dat men nu gaat be
treden nog vol voetangels en klemmen ligt.
Men mag dan ook reeds heel blij zijn, wan
neer de paar honderd rechtsgeleerden, die
thans ln de Residentie gastvrijheid genieten
een kleine veertig landen zonden delega
ties, die elk verscheidene leden, deskundigen
enz. tellen, vooral ook omdat men voor ieder
van de onderwerpen, die eerst in commissie
vergaderingen zullen worden behandeld, een
deskundige heeft aangewezen voor
Paschen hun taak tot een goed einde ge
bracht zullen hebben.
Daarmee ware een nieuwe stap gezet op
het pad dat de Volkenbond heeft te bewan
delen om te komen tot een steeds hechtere
internationale rechtsorganisatie.
Een begin met codificatie van volken
recht is indertijd gemaakt door de Haag
sche vredesconferenties van 1899 en 1907, die
ln 1915 voortzetting zouden hebben gehad,
ware niet een Jaar vroeger de wereldoorlog
uitgebroken. In hoofdzaak was het toen
echter codificatie van oorlogsrecht, waarmee
men zich had bezig gehouden, al moge niet
vergeten worden, dat de conventie tot vreed
zame beslechting van internationale geschil
len van die conferenties afkomstig ls.
Wat men nü gaat doen zal codificatie van
vredesrecht, rijn. Vooral op grond van de
overweging, dat men ln zekeren zin het werk
van den Haag zooals het werk der vre
desconferenties in de historie bekend staat
thans wil voortzetten (gedachte, die in t
bijzonder ook den Amerikanen zeer aange
naam is) heeft men te Genève besloten, dat
deze conferentie in de stad, die niet zonder
reden als het Mekka van de beoefenaars en
de dienaren van het volkenrecht geroemd
wordt, bijeen zou komen. Moge zij zulke gun
stige resultaten opleveren, dat de interna
tionale gemeenschap er in belangrijke mate
van zal profiteeren, wat zeker niet ln de laat
ste plaats de Nederlandsche bevolking van
harte zal toejuichen, verheugd over het feit,
dat ook op die wijze aan den naam van Ne
derland en van den Haag nieuwe luister zal
worden bijgezet.
Dr. E. v. RAALTE.
DIERGENEESKUNDE.
Tegenwoordig worden ook merkwaardige
operaties aan dieren verricht.
Honden krijgen kunst-ledematen en val-
sche tanden en alle uitvindingen, die den
laatsten tijd op medisch terrein zijn gedaan,
kunnen ook op dieren wovdon toegepast. Ook
dieren krijgen thans een radlum-behande-
llng en worden behandeld met ultra-violette
en X-stralen.
Zelfs verjongingsoperaties zijn op dieren
toegepast. Esn hond van 16 jaar, die geheel
afgeleefd was en nauwelijks meer in staat
tot loopen, onderging zulk een operatie en is
nu weer jong en krachtig.
Gebroken ledematen worden niet meer ln
gips gezet, maar zij worden gemasseerd, zoo
dat zij niet stijf blijven.
Reeds lang worden vreemde voorwerpen
langs operatieven weg uit de magen van
honden gehaald. Onlangs bleek bij zulk een
operatie dat de maag van een hond het vol
gende bevatte; 67 spijkers van verschillende
grootte, twee schroeven, drie grendels, een
boordknoopje en een stuk anthraciet Het
geheel woog meer dan 3 pond.
