BUITENLAND
TER LONDENSCHE VLOOTCONFERENTIE.
Nog geen resultaat.
Een wending ten goede!
LETTEREN EN KUNST
BIOSCOOP
LANGS DE STRAAT.
.HAARLEM'S DAGBLAD ZATERDAG 15 MAART 1930
DERDE BLAD.
Landurige onderhandelingen tusschen Briand
en Grandi.
De Douanetarieven.
HET BELANGRIJKSTE NIEUWS.
Het voornaamste nieuwe feit van de Vloot-
conferentie is de instelling van een commis
sie van zuiver marinedeskundigen, die zal
onderzoeken welke veranderingen noodig
kunnen zijn in de bepalingen, neergelegd in
de verdragen van Washington, tot het af
danken van oude oorlogsschepen. De be
sprekingen over de positie van Frankrijk en
Italië duren voort.
Briand en Grandi hebben een uur met el
kaar gesproken. Na afloop verklaarde Grandi
dat hij tot zijn leedwezen niets kon zeggen,
terwijl Briand verklaarde. dat er op het
oogenblik geenerlei bepaalde vooruitgang te
boeken viel. Hij voegde er bij, dat hij mor
gen nieuwe besprekingen zou houden en dat
hij groot gewicht hecht aan de conferentie
welke Tardieu en hij Zondag met Mac Do
nald zullen hebben, want hij hoopt dat men
in die bespreking zal terugkomen op de
quaestie van de veiligheid. Hij erkende den
goeden wil van Grandi en besefte de moeilij
ke positie waarin deze verkeert.
Vrijdagmiddag had een nieuw belangrijk
onderhoud plaats tusschen senator Reed en
Marsoedeira over een nieuw voorstel door
de Amerikanen aan de Japansche delegatie
gedaan en over de naar Tokio gezonden voor
stellen.
In Japansche kringen wordt erkend dat de
nieuwe voorstellen een stap vooruit van de
zijde der Amerikanen beteekenen en het be
gin van nieuwe onderhandelingen beduiden.
Reuter intusschen verneemt van Fransche
zijde dat de toestand ter vlootconf eren tie
stationnair is maar dat de dag van Zondag
beslissend kan zijn. In den loop der bespre
kingen van Zondag zal Briand opnieuw het
voorstel ter sprake brengen van een pact
van wederkeerige waarborg met uitsluiting
van Amerika en als McDonald het denk
beeld ongunstig gezind blijft zou Frankrijk
genoopt zijn de cijfers te handhaven, welke
het noodig voorkomen voor zijn veiligheid
bij den huidigen internationalen toestand
en zouden de besprekingen zich verder be
palen tot het zoeken van uitsluitend techni
sche oplossingen voor de beperking der vloot-
bewapening.
Kabinetscrisis in Polen.
Nadat de Foolsche Landdag een motie van
wantrouwen had aangenomen in den mi
nister van Openbaar Welzijn. Prystor, met
wien de regeering zich solidair had ver
klaard, heeft de premier Bartel zijn besluit
te kennen gegeven af te treden. Vandaag zal
hij, volgens de Tel.. het verzoek om demissie
van zijn kabinet bij den president indienen.
Wending ten goede?
Naar verluidt is er thans een kentering in
de goede richting waar te nemen in de re
dactiecommissie voor het ontwerp-conven-
tie voor de verlenging der handelsverdragen.
De Italianen hebben er thans in toegestemd,
dat het recht wordt toegekend de conventie
op te zeggen aan staten, die zich benadeeld
gevoelen wanneer andere staten gebruik ma
ken van het recht tot verhooging der tarie
ven voor die artikelen, waarvoor zij reserves
hebben gemaakt, aldus het Hbld. Zooals be
kend bestaat dit recht reeds voor het geval
dat staten, wier tarieven gedeeltelijk gecon
solideerd zijn, overgaan tot verhooging van
autonome tarieven. Dit maakte het mogelijk,
dat een staat, die zich benadeeld gevoeld
door tariefsverhoogingen van welke soort
ook, met een maand opzegging van de ver
plichtingen der conventie ontslagen kan wor
den. Dit maakt het ontwerp voor staten als
Nederland, Engeland en Denemarken aan
nemelijker, en tevens hoopt men, dat hier
door het aantal uitzonderingen zoo laag
mogelijk zal worden gehouden.
De Nederlandsche delegatie heeft verder
een verbetering weten te bewerkstelligen in
de bepaling die het mogelijk maakt, dat
twee staten bij onderling goedvinden de
tarieven, die in een handelsverdrag zijn ge
consolideerd, wijzigen. Dit artikel is thans
zoo geregeld, dat deze wijziging voornamelijk
in den zin eener verlaging moet worden op
gevat. Dit sluit weliswaar verhoogingen ge
heel uit; voor de algeheele strekking der con-
centie is dit niet geheel zonder beteekenis.
De codificatie van het Intern
Recht
De middagbijeenkomst der voltallige co
dificatie-conferentie heeft zich wederom bezig
gehouden met quaesties van internen aard.
aldus het Hbld.
Allereerst werd voorlezing gedaan van een
telegram van de koningin, waarin zij haar
dank betuigde voor de hulde welke de con
ferentie haar in het telegram van Sir Eric
Drummond heeft gebracht, en waarin zij
vorots de verzekering gaf. van haar levendige
belangstelling in den arbeid dei; conferentie
welke het haar aangenaam was in Den Haag
bijeen te zien.
Tot loden van de commissie voor redactie
werden op voorstel van den president, ge
kozen Beckett (Engeland). Miquei Cruchaga
Tocornal (Chili), Gianninl (Italië), Hudson
(Noord-Amerika) Pepin (Frankrijk) en Rolin
(België).
Mr. Heemskerk deed vervolgens mededeellng
van het voorstel van het bureau der conve-
rentie inzake de regeling van werkzaam
heden. Des ochtends zullen vergaderen de
commissie voor de nationaliteit en die voor
de territoriale wateren en des middags de
commissie voor de aansprakelijkheid der
staten. Deze regeling der werkzaamheden
gaat Maandag a.s. in. De conferentie kon
zich met deze wijze van werken geheel ver
eenigen.
Graham stelt een ultimatum
Het Hbld. meldt:
De Britsche minister van handel, Graham,
heeft een ultimatum gesteld aan de tarie
ven-conferentie. Hoewel zaer teleurgesteld
over het verloop der'conferentie en de ver
vanging van het oorspronkelijke ontwerp van
het Economisch Comité voor een all-ruond
douanebestand door het Fransche ontwex-p
accepteert Engeland dit plan, voor zoover
het thans is herzien. Mochten echter de po
gingen, die thans, zooals men weet., voor
namelijk van Italiaansche zijde worden ge
daan om dit plan verder uit te hollen, succes
hebben, dan bedankt de Engelsche delegatie
voor de eer. Graham legde er den nadruk op,
dat dit het. laatste woord der Engelsche de
legatie was. hoezeer zij ook hoopt dat de con
ferentie zal kunnen doorgaan om een bevre
digend resultaat te bereiken.
Het Fransche project, zooals het er thans
uitziet, is voor de Engelschen een onwrik
baar minimum. Graham heeft duidelijk doen
uitkomen, dat wanneer de conferentie on-
verrichterzake uiteen zou moeten gaan, de
verantwoordelijkheid daarvoor uitsluitend
berust bij die staten, die het Fransche ont
werp hebben gebruikt om de reeds bestaan
de ongelijkheid- in de verplichtingen tusschen
staten als Engeland, Nederland en Dene
marken eenerzij ds en de protectionistisch
staten anderzijds, nog meer in hun voordeel
te vergrooten. Graham drong met klem aan
op vei-mindering van het aantal reserves en
verla.ngde dat aan de groep van staten, waar
toe Engeland behoort, het recht zal worden
toegekend, de conventie op te zeggen wan
neer zij schade lijden door de verhooging
van die rechten, waarvoor de protectionis
tische staten uitzonderingen willen maken.
Met kracht pi'otesteerde Graham nogmaals
tegen hen, die deze conferentie beschouwen
als een poging tot stabilisatie der tarieven.
Hij wees er opnieuw op, dat het steeds de
bedoeling is geweest een wederzijdsche ga
rantie te scheppen tegen een verhooging
der rechten, om daardoor onderhandelingen
over verlaging mogelijk te maken. Graham
uitte verder de hoop, dat de conventie, wan
neer zij tot stand komt, niet- te veel naar de
letter, maar in liberalen geest zal worden toe
gepast
HET TOONEEL TE AMSTERDAM.
HET NIEUW NEDERLANDSCH
TOONEEL.
LUCIFER.
Toevallig kwamen mij dezer dagen twee
nummers van .,Het Tooneel", orgaan van het
Nedeiiandsch Tooneelverbond, van April en
Mei 1904 in handen, waarin de toenmalige
hoofdredacteur, L. H. Berckenhof, de opvoe
ringen van „Lucifer" door de Utrechtsche
studenten besprak.
„Of een treurspel als Lucifer" schreef
Berckenhof, „ooit in het schouwburgreper
toire zal worden ingelijfd, gelooven wij niet".
En in het volgende nummer: Duidelijker kan
het niet worden uitgesproken, dat het geroep
van enkelen om Vondel op het tooneel te
brengen en de aandrang in deze op onze too-
neeldireeties geoefend, weinig zin heeft. Laat
het blijven bij excepties en zoek Vondel niet
in te lijven in het gewone repertoire!"
Nadat Berckenhof dat schreef, heeft Wil
lem Royaards Lucifer op zijn repertoire ge
nomen en de belangstelling voor Vondel
bleek zóó groot, dat Rovaai-ds het meer dan
50 keer heeft, kunnen spelen. Daarna was
het Johan de Meester, die Lucifer met het
Vlaamsc-he Volkstooneel opvoerend en hij
bracht hettot meer dan 100 voorstellin
gen. En thans heeft ook Saalborn Von'iel's
meesterwerk op het speelplan gebracht en
het is zeker een verblijdend teeken, dat de
tweede voorstelling, welke lk van Lucifer in
den Hoüandschen Schouwburg te Amsterdam
mocht bijwonen, plaats had voor een stamp
volle zaal.
Er ls een merkwaardig verschil in opvat
ting van den stijl, waarin Vondel gespeeld
moet worden, bij de drie regisseurs, die ons
Lucifer thans hebben geb'acht. Johan de
Meester trachtte voornamelijk het dynamisch
element naar voren te brengen. Hij wilde
de speelbaai'heid van Lucifer aantoonen in
een sterk bewogen voorstelling, hij zag in
dit treurspel een speelirama en de opvoering
was dan ook meer uiterlijk dan innerlijk. Jo
han de Meester drong zich met zijn regie in
Lucifer ze'f naar voren ten koste van Von
del. Van het vers wat toch de grootste
waarde van Vondel is bleef bij de Mees
ter al heel weinig over.
Saalbom gaat met zijn regie van Lucifer
in een richting, die vrij wel tegenovergesteld
is aan die van Johan de Meester. Hij voert
Lucifer meer op als oratorium. Van een fel-
bewogen actie is geen sprake, zelfs niet, in
'6 gedeelte, waar het treurspel er volop gele
genheid voor biedt, namelijk in de derde
acte. Hij stelt daar de Luciferisten en de en
gelen als twee spreekgroepen tegenover el
kander, die feitelijk niet veel anders doen
dan zang en tegenzang geven. Wij moeten
onderstellen, dat Saalborn zulks doet op
principieele gronden, dat hij Vondel's werk
opzettelijk geeft in zulk een strakke lijn en
in zoo k.assieke rust, maar het lijkt mij wel
toe, dat Saalborn in deze richting te ver
gaat.
In de opvoering van Royaards die ik
van deze drie verreweg bovenaan stel was
wel degelijk dramatische bewogenheid en zij
was toch streng in stijl. Bij Royaards zagen
wij de groep der Luciferisten als de voorhoe
de van een leger van duizenden, waarvan
Vondel herhaaldelijk spreekt. De opstande
lingen kwamen evenals bij den Meester
optrekken van uit de oneindigde ruimte,
die wij ons beneden de Engelenburght konden
denken. Dit gaf illusie, een Illusie, die bij de
opstelling der Luciferisten van Saalborn ab
soluut ontbrak. Saalborn heeft zich in deze
acte de prachtige gelegenheid laten ontgaan
om een sterk scenisch- en volkomen ge
rechtvaardigd effect te bereiken. Wie
eenmaal het optrekken der Luciferisten on
der aanvoering van Jan Musch bij Royaards
heeft gezien, zal nooit den overweldigenden
indruk van dat tooneel, het krachtig mee
slepende rhythme van dat daverend op
standsvers
Op! trekt op, o gij, Luciferisten
Volgt dees' vaan!
Rukt te hoop al uw krachten en listen
Trekt vrij aan.
vergeten!
In de opvoering van Donderdag was niets
heroïsch, niets onheilspellend, niets grootsch
in dat optrekken der Hemelsche opstande
lingen. Het deed zelfs min of meer onbehol
pen aan en Johan Fiolet, de aanvoerder der
Luciferisten, bracht wel de grootste desil
lusie door dat krachtige, schitterexxde vers
met zijn slappe dictie en zijn veel te wild
tempo geheel te vermoorden.
Ik sta zoo lang bij dit detail stil. omdat het
heel deze voorstelling van Lucifer teekent.
Zij is te onbewogen, te dood sch, wij missen
in de regie ie veel de fantasie. De groe
peeringen waren doorgaat^ te stijf, de
co9tuums behalve van Belzebub te
conventioneel, het spel te mat, te weinig
expressief. Zelfs van den hoofdpersoon, van
Lucifer. Het ls waar. dat Lucifer meer ge
dreven wordt, dan dat hij zelf ageert. Hij
is, als de hoofdpersonen in de oude Grleksche
tragedie, een noodlotsfiguur. Maar deze
Luicfer van Saalborn was toch wat al te
kleurloos voor een hemelvorst. De innerlijke
strijd, dien Lucifer in II voert en de omme
keer, wanneer hij uitroept: ,Jk troost me
dan geweld te keeren met geweid!" ging
vrij wel aan ons voorbij. Eerst in het vierde
bedrijf, wanneer Lucifer tegenover Rafael
staat, kwam de bewogenheid ook in het spel
van Saalborn. Deze acte werd dank zij
ook de zeer gevoelige, mooie Rafaël van
Marie Meunier het hoogtepunt van de
voorstelling. In dit tooneel waarin de fi
guur van Lucifer zoo diep tragisch wordt
stegen wij tot de hoogte van dit grootsche
treurspel, voerden de twee hoofdpersonen
met hun spel en hun dictie ons in de
hemelsche regionen van Vondel.
Een voorstelling van Lucifer, aooals Saai
born die brengt, moet haar groote beteeke
nis krijgen van het woord. Het is Vondel's
vers, dat er de kracht, de kleur en de gloed
aan moet geven. Maar er zijn slechts weinig
acteurs en actrices in ons land, die Vondel's
verzen zóó beeldend weten te zeggen, dat zij
waarlijk boeien en de aandacht voortdurend
vasthouden. De eenlge. die hiertoe volkomen
in staat bleek, was Marie Hamel! Telkens
weer wanneer zij de reien inzette, kreeg het
vers klein- en beelding, was er plastiek in
het woord! Jammer was het, dat noch Anny
Schuitemaker noch Helène TreepVink,
wier stemmen overigens heel gelukkig con
trasteerden tegen de donker-getimbreerde
Marie Hamel de reien op dezelfde hoogte
wisten te houden.
Van de spelenden heeft Johan Gobau als
Belzebub mij verreweg het meest geboeid. In
zijn actie was waarlijk het onheilspellende
van deze satanische figuur. Prachtig bijvoor
beeld, sterk expressief, was hij in zijn luis
teren naar en zijn reageeren op het verhaal
dat Apollion hem deed van de aarde en de
menschen! Hij gaf aan dat verhaal relief!
Dat hij sterker de aandacht trok dan Apol
lion zelf, was een bewijs, dat Van Praag in
de beschrijving van Eva is de vrouw wel
ooit in schooner taal en in hooger lyrische
verrukking beschreven? beneden de ver
wachting bleef.
Ben Lucius trof ons door zijn klaar, helder
geluid, dat volkomen bij de engel Gabriêl
paste, maar zijn blanke zeggen der verzen
werd op den duur wat eentonig. Johan te
Wechel was de eenige die van de eerste op
voeringen van Lucifer onder Royaards zijn
oude rol van Michaël had opgenomen. Hij
heeft een prachtige, metalen stem, maar zijn
Michaël mist de overtuigende kracht en de
houding van den „Veltheer" der Hemelsche
heirscharen. Johan Fiolet was èn als aan
voerder van de Luciferisten en als Uriel be
paald onvoldoende, wat te meer te betreu
ren viel. omdat deze beide figuren een zoo
belangrijke plaats in het treurspel innemen
en zulke prachtige verzen hebben te zeggen.
Het publiek heeft in eerbiedige aandacht
deze opvoering van Lucifer gevolgd en zoo
wel na de derde acte als aan het slot hulde
gebracht aan Saalborn, den leider!
J. B. scHtm,.
REMBRANDT THEATER.
Richard Dix als Wing Foot in
Rassenhaat (Redskin).
Een avond van genieten, voor wien deze
week naar Rembrandt Theater gaat. Behalve
het altijd zienswaardige Rembrandt Nieuws
en Polygoon's Holland's Nieuws, het geestig
geteekende Paramount-geluidsfilmpje „Oh,
you beautiful Doll".
De heer Sorosoto, de Amerikaansche Mees-
ter-Accordeonist, onder welke titel hij wordt
aangediend, brengt op zijn. op een harmo
nica lijkend instrument eenige nummers ten
gehoore, waarvan het derde en laatste het
allerbeste was. Sorosoto speelde namelijk op
zijn accordeon een potpourri van een door
het publiek naar willekeur te noemen opera,
wals, serenade en jazz. Dat voor de Jazz ge
kozen werd Sonny Boy, deed even vreugde
onder het publiek ontstaan. Het was werke
lijk een genoegen de vernuftige, handige
overgangen te volgen van de opera naar de
wals, van de wals weer naar de opera, ver
volgens naar de Serenade om ten slotte bij
Sonny Boy te belanden. Het succes is dan
„Op Uw wage passc, meneer? Voor een
duppie? Daarbij is inbegrepe dat we idcrecn
op z'n kop slaon, die mit 't ouwe ding grappe
uit wil haole". (Passing Show).
ook welverdiend.
..Rassenhaat", wij citeeren de aankondi
ging „Een Paramount-Technicolor-geluids-
film". Geheel in natuurlijke kleuren opgeno
men. Een teeder verhaal van den modernen
Indiaan, zijn strijd tegen ingewortelde tra
ditie en het domme bijgeloof van zij.n volk,
tegen de heerschzucht en gouddorst van het
blanke ras. Ziedaar het geheele scenario in
a nutshell.
De schilderachtige kleeding, de onuitspre
kelijk mooie natuur, het leven en streven en
strijden van de Indianenstammen, dat alles
houdt uw aandacht in de opperste spann ng.
Tot Ln de puntjes is deze film verzorgd. Hoe
echt is het bijvoorbeeld, waar Wing Foot en
het kleine meisje Corn Blossom, zijn latere
vrouwtje, samen op kostschool zijn en de
kleine Blossom haar vrindje Wing Foot komt
troosten. Hij zit eenzaam op een boomstam
en heeft erg verdriet. Corn Blossom komt
hem opzoeken en duwt hem een of andere
lekkernij in de hand. Precies zooals kinderen
dat kur.nen doen, zijn verdriet verhindert
hem in 't geheel niet om, onder zijn tranen
door, telkens een hapje van het heerlijks te
nemen.
We kuninen iedereen een bezoek aan Rem
brandt Theater aanraden!
CINEMA P.M.ACE.
Een voortreffelijke film met Greta
Garbo ln de hoofdrol. liet kun
stenaarsschap van Greta Garbo.
„The Green Hat", de roman van M'chaël
Arlen. heeft een film opgeleverd, waarin het
litteraire element waarlijk hoofdzaak is. In
een rustig tempo glijdt dit werk voorbij, ver
tellend, geleidelijk afwikkelend de kluwc
van het noodlot. Drie kwart van dit werk Is
zeer goed en alleszins acceptable, het slot.
het laatste kwart, moest onvermijdelijk het
zwakste gedeelte worden. De auteur is er in
geslaagd in het voortreffelijke eerste dee!
van zijn boek een tragedie naar beproefde
regelen op te bouwen. De sfeer is zwaar van
het noodlot, het noodlot, dat zich belichaamt
in de belangwekkende figuur van Lady Diana
Furness. Maar de terugreis, de afwikkeling
van het drama, brengt ons niet naar een
literair verantwoorde oplossing. Ais de auteur
geern raad meer weet met Lady Furness en
den in zijn valsche eergevoelens verstikten
Neville Holderness, dan zet hij een streep
onder den roman, en hij laat Diana omko
men bij een. door haar opzettelijk veroor
zaakt. auto-ongeluk.
Deze film is in ieder geval een serieuze be
spreking waard. Ware het niet om de voor
treffelijke verfilming der tragedie, dan toch
zeker om het spel van Greta Garbo, dat ook
nu weer een openbaring was. Deze jonge
vrouw is zonder twijfel één der grootste film-
kunstenaressen van dezen tijd. Zij heeft met
Asta' Nielsen gemeen, dat zij de triviaalste
filmvergissing tot een nobele uiting der cine
matographic maakt. Als Greta Garbo is er
wellicht niet één Want de Russische actri
ces. hoe groot ook. zijn niet met haar te ver
gelijken. Die vertegenwoordigen een ander
ras. Er zijn verscheidene goede Russische ac
trices, die natuurlijk zijn als het leven;
maar Greta Garbo is universeel, zij staat
verre boven haar confraters, zij is als de
enkele grooten, bij wie het kunstenaarschap,
als een fluïdum naar ons toe straalt.
Garbo. Lewisstone. John Gilbert en de
jonge Fairbanks hebben, dank zij ook de
uitnemende regie, van „The Green Hat" een
uitnemende film gemaakt die wij ondanks
het minder gelukkige slot (waarvoor de
auteur verantwoordelijk is) zonder voorbe
houd aanbevelen.
Op het tooneel dit keer ..Hirston en Co."
De aanbeveling op het programma zal u ge
noeg zeggen: „Een half uurtje in het land
der droomen en mysteriën. Deze goochel
toeren op groote schaal zijn inderdaad
hoogst verbazingwekkend.
LUXOR-THEATER.
Een dramatische tendenz-film:
„Slachtoffers der samenleving".
Deze week wordt in het Luxor-Theater
een tendenz-werk vertoond met een zeer
leerzamen inhoud. Het is een waarschuwend
woord aan jonge meisjes. Susi Böhn. (Mar-
garethe Schlegel) is de trots van haar
ouders. Zij is altijd vroolijk en opgewekt.
Haar chef is steeds tevreden over haar. zoo
zelfs, dat hij haar meeneemt naar het bui
tenland waar zij als zijn secretaresse op
treedt. Van dien tijd af begint echter de
ellende. Als zij na eenigen tijd weer thuis
komt is ze niet meer de oude Susi! Haar
verloofde, Hans, heeft een goede betrekking
gevonden zoodat ze nu kunnen huwen. Hoe
geheel anders komt het echter uit. omdat
Susi dit op het laatste oogenblik niet kan
doen.
Deze film is een uitstekende speelfilm van
welk feit de vertolkers der hoofdrollen een
dankbaar gebruik maken. wy kunnen een
bezoek aan Luxor, vooral voor dit nummer,
aanbevelen.
De Duitsche reis voert ons door den Harz,
waar we genieten van de schoone natuur
opnamen
„Kindertoeslag" is een leuke comedie in 2
acten.
Op het tooneel zien we allereerst Boesnach,
die zich doet kennen als een uitv?kend acro
baat.
Het Duo Saphlr treedt op in zijn schets
„Pierrot en Pierrette". Wij hooren Pierrot
onder anderen zijn smartlied z'ngen.
Ook de nummers „op het tooneel" hadden
veel succes, wat wel bleek uit het daverend
applaus.
Zij. die een mooi programma willen zien
bezoeken vooral deze week het Luxor-
Theater.
STANDAARD THEATER.
De directie van het Standaard Theater
heeft ditmaal weer een bijzonder afwisselend
programma samengesteld.
Voor de pauze gaat een spanende Wild-
West-film, dc Indianenovcrval. Liefhebbers 1
van sensatie kunnen aan dit stuk, waarin
list en intrige hoogtij vieren, hun hart op-
De Straat.
De straat was lang en smal en donker, en
het lawaai van de trams, die er door reden
sloeg met veel geweid tegen de huizen op.
De hooge boomen van het plein aan het
einde staken rA-art af tegen den lichteren
blauwigen hemel, waarin onbewogen en wit
de smalle schijf van de maan naar een verre
ster stond te kijken.
Steeds schoven zachtjes pratend of te
vreden zwijgend menschen langs, twee aan
twee, dicht bij elkaar; en ergens in do
schaduw tusschen twee lantaarns stonden
er twee stil en 2oenden elkaar.
Uit een groot café met veel hoogc breede
ramen viel een groote plas licht op de trot
toirs en den rijweg en de draadeur zoefde in
het rond en liet menschen binnen en buiten,
steeds twee tegelijk. Het lawaai van schet
terende muziek drong door alle ramen en
deuren naar bulten ln de stille straat.
Ik weet niet, waarom ik opkeek. Boven de
hel verlichte ramen beneden was alles don
ker en gesloten: een raam alleen was opge
schoven en er achter keek iemand onbe
wegelijk op het stille bewegen in de .straat
neer een vroeuw. die op haar kniaën
moest liggen en haar hoofd op haar ge
vouwen armen op de vensterbank had gelegd
Ik heb haastig weer voor mij gekeken, ze zat
daar zoo stil
Dienzelfden avond laat kwamen we terug
door diezelfde siraat. De man stond nu ach
ter de hulzen, en ln de diepere schaduwen
leken dezelfde paren te schuiven als straks
wat stiller, wat. dichter bij elkaar. Ik dacht
aan de twee menschen. die ik pas te midden
van wat papieren coulissen samen de boete
op zich had zien nemen voor wat zij aan
schuld op zich geladen hadden, en aan de
paar woorden, waarmee re het begonnen
en geëindivd waren: „Hou je van me?" „Ik
heb je lief!"
Uit het verlichte café daverde nog de
muziek van drie uur geleden, en teen wc
langs kwamen zoefde dc tochtdeur even rond
en een man en een vrouw kwamen luid
lachend naar buiten. Maar oneens waren ze
stil en keken elkaar aan. Zwijgend schoof
hij zijn arm door den haren en nam haar
mee.
En weer weet ik niet waarom ik omkeek.
Ik dacht aan heel andere dingen. Daar boven
de verlichte ramen was nog de smalle k;er
van het opgeschoven raam, en een vrouwen
hoofd staarde roerloos naar beneden, naar
het donkere bewezen van telkens twee men
schen dicht bij elkaar ln de sülle straat,
waar bij vlagen de muziek van beneden door
scheurde. Had ze daar den heelen avond
gekeken naar dieanderen? Had ze mijn
blik gevoeld? Ik weet het niet. Maar teen
ik weer keek. was ze weg en het raam viel
met een harden slag dicht.
W. T.
halen. In 5 tafereelen beleven we de avon
turen van een daoneren cowbov die een
voortdurenden strijd mont voeren tegen een
troep roofzuchtigen bandieten. Hij weet zich
echter op bewonderenswaardige wijze door
alle moeSlilkhed^n heen te slaan en al zijn
tegenstanders uit den wee te ro'men. Waar
mee de sym^hatieke cowbov. waardig door
Rex Bell vertolkt, behalve den strijd even
eens de hand van een lieftallig jongmeisje
weet te winnen.
„Onder het bewind van den IJzeren Her
tog". het tweede hoofdnummer, is een histo
rische film. die zich ln de tweede he'ff der
18e eeuw afspeelt ln het hertogdom Würfeem-
berg. Hierin wordt ons het leven van den
jongen Schiller geschetst tiidens zijn omlei
ding aan den door den aartshertog go.riir-h-
ten Karlschule. waar de toekomstige mUi-
tairen onder persoonlijk toezicht van den
aartshertog woi'den gedrild. Schiller raakt
al spoedig door het schrijven van revohitio-
naire gedichten in onmin met- den vorst. De
wetenschap, dat in een der kerkers van het
gebouw reeds Jaren lang een opstandig on
derdaan wordt gevangen gehouden kan zijn
verzet slechts versterken.
Het groote succes, dat den schriiver na
de opvoering van zijn drama ..De Roovers"
ten deel valt. doet de maat overloopen.
Een overhaaste vlucht alleen brengt hem
redding.
In het voorprogramma wordt, behalve een
kluchtige twee-acter. een fraaie film gedraald
over den tooht van een koopvaardijschip.
Op het tooneel een lid van het bekendt
gezelschap Mie en Ko: Johnny Touring, di*
met zijn liedjes een welverdiend succes
oogstte.
Het strijkje weerde zich uitstekend en gaf
vooral bij de hoofdfilms een goede bege
leiding.
ZATERDAG 15 MAART
Stadsschouwburg. Het Schouwtooneel. A.
v. d. Horst en Jan Musch. „Woutertje Pie-
terse". 8 uur.
Gem. Concertgebouw. Benedenzaal. Uit
voering leerlingen E. A. Cats. 8 uur.
Palace. „Een Vrouw van Eer" (A woman
of affairs). Tooneel: The great Hirston Co.
2.30 en 815 uur.
Luxor Theater. „Slachtoffers der Samen
leving". Tooneel: Duo Saphir en Boesnach.
2.30 en 8 15 uur.
Rembrandt Theater. „Rassenhaat" (Red
skin). Tooneel; Sorosoto. 2.30, 7 en 9.15 uur.
Standaard Theater. „De Indianen-over
val". Tooneel: Johnny Toering. 8.15 uur.
ZONDAG 16 MAART
Stadsschouwburg: Gezelschap „De Narren"
(Paula de Waart). „De Kleine Lord" 2 uur.
Het Schouwtooneel. (Adr. v. d. Horst en
Jan Musch) „Woutertje Pleterse". 8 uur.
Schouwburg Jansweg. „Aan die mooie
blauwe Donau". 8.15 uur.
Gem. Concertzaal. Buitengewone Volks
voorstelling. ,.De Klokken van Corneville".
8 uur.
Bioscoopvoorstellingen, van 2 uur af.
Rembrandt Theater. Populair-wetenschap
pelijke voorstelling „De wonderen van den
Blauwen Goil11-30 uur v.m.
MAANDAG 17 MAART
Schouwburg Jansweg. „Aan die mooie
blauwe Donau". 3.15 uur.
Bioscoopvoosteilingen.
Oscar Sralts" Bank. Kruisstraat 9. A!g. verg.
van aandeelhouders. 3.30 uur.
Teyler's Museum, Spaarne 16. Geopend op
werkdagen van 11—3 uur, behalve 's Maan
dags, toegang vrij.
