UehkachA Oukxm OiackeU
Financieel© Kroniek*
H. D. VERTELLINGEN.
STADSNIEUWS
DE WEG TOT HET HART
KINADRUPPELS
HAARLEM'S DAGBLAD
MAANDAG 31 MAART 1930
(Nadruk verboden; auteursreeht voorbehouden).
De Roman van Harvey Maxwell
Businessman.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
STOFZUIGERHUIS MAERTENS
BARTEL lORISS TH A A I" 16
It LEF. No- 10756 5
Apex Klop-Veeg-Stofzuigers f 175.
„HERMAN HEYERMANS".
Het eerste lustrum.
De verlaging der disconti te Ber
lijn en Amsterdam. De betere
stemming te Nev/-York. Een vas
tere grondtoon te Amsterdam.
Enkele meevallers. Exportcijfers
van kunstzijde en gloeilampen in
Februari. De vrachtenmarkt.
Grootc bc'angstelling voor 4 1/2 en
4 pet. obligaties.
Over het onbewogen gezicht van Pitcher,
Oudste en vertrouwdste klerk op het kantoor
vara Harvey Maxwell, makelaar in effecten,
vloog een uitdrukking van milde verbazing
en verrassing, toen om half tien zijn patroon
geblnnen kwam, samen mep zijn stenotypiste.
Opgewekt wenschte hij zijn ondergeschikte
goeden morgen, sioof naar zijn lessenaar
toe of hij van plan was er over heen w*
springen en dook meteen onder in de stapel
telegrammen en brieven, die op hem lag te
wachten.
Het meisje was een jaar als stenotypiste
by hem geweest. Ze was mooi, en van een
schoonheid, die gewoonlijk allesbehalve aan
stenotypistes eigen is. Ze droeg geen ket
tingen, armbanden of andcfe sieraden. Ze
zag er heelemaal niet uit, of ze vol vreugde
elke invitatie om eens mee uit te gaan zou
aannemen. Ze droeg een eenvoudige grijze
jurk, die alleen bijzon dor goed zat. Ze droeg
een klein zwart hoedje met een bescheiden
goudgroene veer erop. En dien morgen lag
cr om zachte, bijna verlegen vreugde op
haar gezicht. Haar oogen stonden heel helder,
haar wangen bloosden en de uitdrukking
van haar gezicht was ais die van iemand,
cie aan iets heel prettigs terug denkt.
En Pitcher, wiens nieuwsgierigheid opge.
wekt was, merkte ook op, dat ze dien ochtend
anders deed dan anders. In plaats van regel,
recht naar de aangrenzende kamer te gaan.
waar haar lessenaar stond, bleef ze wat
onzeker in het kan'oor staan. En één koer
liep ze naar "Maxwell toe, en bleef zoo dicht
bij hem staan, dat hij we] niet anders kon
dan har tegenwoordigheid opmerkten.
Maar de machine, die daar aan zijn
lessenaar zat, had al lang oqgehouden een
miensch te zijn; het was een makelaar, die
ovorkropt zat met werk en van wiens hersens
een heel Ingewikkeld netwerk van handels,
zaken afhing.
„Wel wat is er?" vroeg Maxwell scherp.
Als een opgewaaide stapel sneeuw, lagen
de geopende brieven voor hem op zijn les
senaar. Zijn grijze, koele oogen keken haar
een beetje ongeduldig aan.
„Niets", zei ze, en liep wog met een glim
lach.
„Mr. Pitcher", zei ze toen tefceh den
oudsten klerk, „heeft Mr. Maxwell gisteren
niets gezegd over een andere stenotypiste?"
„Ja zeker", zei Pitcher. „Hij heeft me ge
zegd, dat ik voor een andere moest zorgen.
Ik heb er vanochend een stuk of wat laten
komen van don bureau. En nou is het al
kwart voor tienen en ik heb er nog geen
een gezien".
„Dan zal ik maar net als anders aan het
werk gaan", zei het meisje, „tob er iemand
komt". En ze ging dadelijk naar haar les
senaar, en hing haar zwarte hoed mot zijn
kleine goudgroene veertje op de gewone
plaats.
Wie nog nooit een New Yorkschen effecten
makelaar aan het wdrk heeft gezien in den
drukken tijd, heeft wat gemist. Er is eens
een dichter geweest, die „de overvolle uren
van dit leven" heeft bezongen. Nu, de ove:<
volle uren van den makelaar zijn veel erger
dan overvol; en de minuten en seconden
hangen er in de meest wonderlijke houdiu.
gen aan de lussen, en puilen aan alle kan.
ten van de voor. en achterbalkons.
En Harvey Maxwell zat midden hi den
drukken tijd. De tdlefoon rinkelde aan één
stuk door, bet kantoor was voortdurend vol
met hollende menschen, die orders uitvoor-
den en ontvingen en mededeelingcn kwamen
doen en gingen overbrengen. De brieven en
telegrammen bleven maar binnen stroomen
Do jongste bediendes holden heen en weer
sis zeelui in een storm. Zelfs Pitcher's ge
zicht begon teekencn van opwinding te ver-
toonen.
Op de beurs vonden aan één stuk door
lawines, orkanen, aardbevingen en vulka>
nische uitbarstingen plaats, en al die ver.
schijnselen herhaalden zich in het klein
op Harvey Maxwell's kantoor. Maxwell schoof
zijn stoel tegen den muur en deed zaken
of hij 'n koorddanser was. Hij vloog van de
telefoon naar de deur, van dc. deur naar
zijn kfcsenaar met de geoefende bewegingen
van een harlekijn.
En te midden van dien steeds maar aan:
zwellenden stroom van zich opstapelende
moeilijkbeden, kreeg de makelaar plotseling
een paar dikke dot.en hoog blond haar on
der een hoed als een troonhemel in de gaten
waarvan de bijbehoorende gestalte gehuld
was in een namaak bonten jasje, waarover
om ketting van kralen, zoo groot als okker
noten afhing, met aan het eind een reus.
FEUILLETON
Naar het Engelsch, door
J. VAN DER SLUYS.
4)
„Een masker? Wat bedoel je daarmee?"
..De man heeft heel behoorlijke oogen.
Blauwe onder zware wenkbrauwen on met
pikzwarte oogharen, maar de uitdrukking m
zijn oogen wel, zo hebban eigenlijk geen
uitdrukking. Het lijken wel blauwe knikkers.
En roch zou ik zeggen, dat er wel leven in
kou komen."
„Leven!", zei mevrouw Marston spottend.
Als Jouw dokter Harding dezelfde Ls als die
ik ken, dan hoef Je je daarover geen illu
sies te maken. Heb je nooit die geschiedenis
gehoord van hem en van Hilde Bland? Of
was jij weg tben dat geval het algemeene
onderwerp van conversatie was?"
„Hilde Bland? Hilde Biand?" Anstloc's
wenkbrauwen trokken zich peinzend samen.
„Is ze met dien akeligen ouden man f ge
trouwd die knoopen of zooiets maakt?"
„Zij is met een mllllonalr getrouwd, lieve
kind. Maar hoe hij. de millioenen bij el
kaar kreeg komt er minder op aan." Freda
Marston liet een schel lachje hoeren. „Maar
zoo vreeselljk als jij hem afschildert is hij
heusch niet-, alleen praat hij een beetje
plat."
..En wat heeft dat nu met dokter Harding
te maken?"
„Dat zal ik je vertellen. Hilde was met hem
verloofd en heeft hem de bons gogeven, om-
fiat idj liever dc geldbuidels van Jonathan
achtlg zilveren hart. Te midden van dat al
les bevond zich een hoogst zelfbewuste jonge,
dame; en Pitcher stovende op haar af.
..Hier is een dame voor de vacante be-
zijn eene hand drie brieven en in de ando.e
trekking", zei Pitcher.
Maxwell draaide zich half om, met in
de telefoon.
„Welke betrekking?", vroeg hij een beetje
geërgerd.
,De betrekking van stenotypiste", zei
Pitcher. ,.U hebt gis.eren zelf order gegeven
er een paar te laten komen".
„Je begint oud to worden, Pitcher", zei
Maxwell. „Geen haar op mijn hoofd heeft
er aan gedacht een andere stenotypiste te
nemen. Miss Leslie heeft niet de mins:e
aanleiding tot ontovredenne.a te geven. Ze
kan blijven zoo .ang ze wU Het 3pijt me,
juffrouw, maar er moet hier sen vergissing
in het spel zijn. Laat er m godsnaam niet
nog meer komen. Pitcher en laat ze in allen
gevalle niet ma» bij mij".
En het zilveren hart verdween weer uit.
het kantoor, met veel verontwaardigd ge.
bengel en gerinkel tegen de xliverse meube
len.
Pitcher maakte van het overstelpende
lawaai, dat volgde, gebruik om tegen den
boekhouder de opmerking te maken, dat de
„ouwe" iedere dag afweziger scheen te wor.
den.
En do zaken stapelden zich maar steeds
op. Steeds meer orders om te koopen en te
verkoopen kwamen binnen en werden uitge
voerd. En de man aan de lessenaar zat te
werken aLs een machine, een sterke, uiterst
fijn ingerichte machine, onder hoogspan.
ning. Zijn wereld was een wereld van louter
financien en effecten en hypotheken, en
leeningen en verzekeringen geworden, en
buiten dat bestond er geen menschen-
wereld.
Toen het tegen twaalf uur liep, begon het
een beetje kalmer te worden.
Maxwell stond bij zijn lessenaar met zijn
handen vol telegrammen, met een vulpen
achter zijn rechteroor en zijn haar in een
wanordelijke bos recht overeind op zijn
hoofd. Zijn raam stond open, want het was
bulten voorjaar en dat is een tooverfee, die
zich door geen honderd effectenmakelaars
'.aat miskennen.
En door het raam kwam een vage gaur
binnen een zachte, zoete seringengeur,
die den makelaar even mensch deed worden.
Want die geur was Miss Leslie's geur; haar
eigen, eenige gour.
En opeens zag hij haar voor zich, zoo
bijna werkelijk, dat de heele wereld van
geldzaken plotseling in het niet wegzonk. En
ze zat lm de kamer naast de zijne geen
twintig stappen weg.
„Va draaid, ik doe het", zei Maxwell, half
hardop- „Ik ga haar vragen. Ik snap niet,
dat lk het niet al veel eerder gedaan heb".
En meteen spurtte hij de kamer naast de
zijne in, en stormde naar de lessenaar van
zijn stenotypiste too.
Zc keek naar hem op met een glimlach.
Een zachte blos kwam op haar wangen on
haar oogen keken hem eerlijk en halder
aan. Maxwell plantte zijn eene elleboog op
haar lessenaar. Hij had zijn handen nog
vol met papleren en zijn vulpen stak hoog
boven zijn oor uit.
„Miss Leslie", begon hij haastig. ..Ik heb
maar oen seconde. Maar ik moet u iets zeg
gen. Wilt u mijn vrouw worden? Ik heb
geen tijd om u op de gewone manier het
hof te maken, maar ik hou waarachtig van
u. Gauw als.ublloft daar gaat de telefoon
alweer".
„Wat bedoelt u nu in 's hemelsnaam?"
riep het meisje uit. Ze was opgestaan cn
keek hem verbluft aan.
„Begrijpt u dat niet?" zei Maxwell ver
baasd. „Ik wil, dat u met me trouwt. Ik hou
van u, Miss Leslie. Ik had het u al lang
willen zeggen, en nu had ik net een minuutje
den tijd. Daar gaat die telefoon weer. Zeg,
dat ze even moeten wachten, Pitcher. Wilt
u niet, Miss Losiie?"
Toen deed de stenotypiste iets heel
vreemds. Er kwamen opeens tranen in haar
'oogen: toen lachte ze door die tranen heen,
en legde één van haar armen om Maxwell's
hals.
„Nu begrijp ik het", zet ze zachtjes. „Je
zaken hebben gemaakt, dat je al het andere
vergeten bent. Ik was eerst eigenlijk een
beetje bang. Weet Je het niet meer Harvey?
Wo zijn gisterenavond om acht uur in de
kleine kerk op het hoekje getrouwd".
Redburn had".
,,'t Was zeker een oppervlakkig schepsel-
tier-
„Ze had gezond verstand" >merkte Freda
droog op. „Zij zou voor doktersvrouw hee'.e-
maal niet geschikt zijn, zeker niet op een
dorp; zij houdt van een vroolijk leven en is
door Jonathan behangen met diamanten".
„Dan heeft dokter Harding niet veel aan
haar verloren", meende Anstice, „had hij ér
erg onder te doen?
„O. kind! Niet alleen zyn hart, maar sijn
heele leven was gebroken. Hij hoort tot het
soort mannen dat er bespottelijke antieke
ideeën over vrouwen op na houdt. Zusters
heeft hy nooit gehad. Hij beschouwt vrou
wen als engelen! En een engel was Hilda niet
bepaald en toen ze niets meer van hem heb
ben moest, liet hij alles in de steek. Hij ver
kocht zijn Londensche praktijk en ver
dween voor een poos ik geloof, dat hu in
de rimboe gereten heeft. Toen hij terug
kwam. herkenden de menschen hem haast
niet: ik heb gehoord, dat hij zoo koud is
als ijs en zoo hard als staal."
„Hij ziet er* tenminste ongenaakbaar en
streng uit", gaf Anstice toe.
„Waarom zou hij eigenlijk naar Grantley
gekomen zijn?"
„Waarschijnlijk om zich er te begraven.
Van zijn oude kennissen zal niemand hem
daar zoeken; heb Je hem nu pas voor het
eerst ontmoet?"
„Ja, ik kom niet vaak in Grantley; een
dood enkelen keer. Luke is dikwijls op reis en
Roger hield heelemaal niet van het buiten
leven."
„Maar hij is toch in Grantley gestorven?"
„Ja. Toen hij zoo erg ziek was wilde de
dokter hem daar hebben. Luke heeft vreose-
lyk onder zijn dood geleden, ook omdao hij
geen opvolger Ucelt. Ik zal niet zeggen, dat
In de aardig versierde zaal van „Bloem*
hof" vierde Zaterdagavond de tooneèlver-
eeniging ..Herman Heijemians" haar eerste
lustrum. Er was flinke belangstelling en de
zaal was dan ook goed gevuld, toen de voor
zitter de heer E. Schilfer naar voren trad
om een korte herden kin gsre de uit te spre»
ken. Hij herdacht enkele feiten uit de nu
afgesloten periode van 5 jaren en hoopte
dat de vereeniging steeds In bloei mag toe
nemen. In welgekozen woorden huldigde hij
de oprichters der vereeniging.
De heer J. Jansen, de eerste voorzitter
bracht het tegenwoordige bestuur hulde voor
zijn werk. De heer Rensen sprak in gelijke
geest, de heer Bon bood een lauwertak voor
het vaandel aan.
Lang is er echter niet gespeecht, want er
stenden twee tooneelstukken op het program
ma van dezen feestavond, namelijk: „Levens
dwang", een drama in een bedrijf van Ed.
Lageman en „De gevolgen van een dwang,
bevel" een één acter van mr. L. H. J. Hurrel-
brinck. De heer A. de Groot die de regie
voerde had eer van zijn werk, er is vlot
gespeeld, het werk was tot in de pun>tjcs
verzorgd en het laatste stuk, dat verschil
lende orogineele elementen bevatte deed het
publiek vaak schateren van het lachen. De
dan ook wel van hun taak gekweten,
spelers zonder uitzondering, hebben zich
Verder werd het programma gevuld door
„The Haarlemsche Accordeon Band" die zeer
verdienstelijk vele nummers speelde, waarvan
natuurlijk vooral de populaire deuntjes zeer
in den smaak van 't publiek vielen
Na 't middel-nachtelijk uur werd er be.
gonnen met dansen. Wij zijn daar niet bij
gebleven .maar te oordeelen naar de gezel
lige stemming die er den heeüen avond
heerschte, moet dit bal-na wel zeer goed ge.
slaagd zijn.
WAARSCHUWING.
Dè Commissaris van Politie te Apeldoorn
waarschuwt tegen de handelingen van een
persoon vermoedelijk genaamd Antoine Jean
Emile Houbaer, geb. te Bergen op Zoom 2
Juli 1876 zonder bekende woon of verblijf
plaats, laatst bekende correspondentieadres
Koninginnegracht la te 's-Gra^enhage, die
ln den laatsten tijd uit Ermelo bankinstellin
gen te dezer plaatse schriftelijk opdrach
ten gaf tot aankoop van dividend-bewijzen
om deze tegen nieuwe aandeelen in te wis
selen. Het bedrag der nota zal naar het heet
per remise volgen. Te verwachten ls echter,
dat hij niet eerder van zich zal laten hooren
dan bij rijzing der stukken.
Reeds in 1926 werd door den Commissaris
van Politie te Wagenlngen en te Nijmegen
tegen bovengenoemden Houbaer, gehuwd
met Marie Geertrujda Henriëtte van Bijster-
veld, voor dergelijke .practijken gewaar
schuwd, omdat Houbaer er toen ook zijn ge
woonte van maakte onder vaLsche goedklin
kende namen bij bankinstellingen telegra
fische en schriftelijke opodrachten te geven
tot aankoop van effecten, om slechts bij
rijzing van zich te latén hooren. O an. bezigde
hij de namen: Gratema, Hallenberg. Hollen -
berg, Galjenfels, Blekers, Van Loon, Noot
hoven van Goor, Didam van Hulst, Dorro-
stein, Tellingen, van Renkum, Mastboom.
Brouwer. Peters, Keij en Moulaert.
Bovendien maakten deze echtelieden, blij
kens deze waarschuwing er ook hun werk
van gemeubileerde kamers te betrekken, om
die na eenigen tijd zonder betaling te verla
ten en goederen op credlet te koopen.
Blijkbaar ls te Haarlem ook reeds een der
gelijke poging gedaan.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regeL
Dr H.NANNING'S 1
EETLU5T-QPWEKKEND 1.30 p. ft
mijn broer een engel is ik ben zelfs bang
dat hij het heelemaal niet. is maar hij
heeft ook veel verdriet en teleurstelling ge
had."
Freda Marston had geen gelegenheid om
verder te praten, want haar bezoekster
stond op zonder een antwoord af te wach
ten.
.Jk moet nu gaan", zei ze. „Ik houd er niet
van om mijn vrienden 's morgens te komen
lastig vallen, maar ik moest je toch even ko
men vertellen wat er gebeurd is. En nu zal ik
maar eens gaan probeeren of ik het meisje
vinden kan."
Het duurde een heeien tijd voor de chauf
feur van de taxi, die zij genomen had stopte.
Het huis waarheen de auto Anstice gebracht
had, onderscheidde zich ln niets van de an
dere huizen in de straat en mevrouw Derfield
liep de stoep op met een gevoel als of zij in
een wildernis van grauwe somberheid was
terecht gekomen.
De straatdeur, waarvan de verf nagenoeg
verdwenen was bleef dicht niettegenstaande
haar herhaald bellen, maar eindelijk ver
scheen er toch een ma ge vrouw met kwaad
aardige oogen, die de deur met een ruk ooen-
trok; maar de woordenvloed, die zij blijkbaar
van plan was uit te storten, werd binnenge
houden, toen zij de goedgekleede bezoek
ster op de stoep zag staan.
„Woont Juffrouw Hilary Donaldson hier?"
vroeg Anstice en juffrouw Ryless de kamer
ve iiuurster die haastig haar blouse van
boven met de eene hand had dichtgetrokken
en met de andere een lok haar uit het gezicht
streek, antwoordde onderdanig:
„Ja mevrouw. Zij woont hier met haar
moeder."
„En meneer Donaldson? Is er ook een me
neer Donaldson?"
„Lieve hemel nee, mevrouw. Mevrouw Do-
Onze vorige beschouwing hebben we gr co-
ten deels gewijd aan de dalende geldkoersen
en den invloed daarvan op den koers der be
leggingswaarden. Die Invloed is nog altijd
merkbaar, omdat het laagste punt der geld
koersen klaarblijkelijk nog niet is bereikt, in
de afgeloopen week heeft Berlijn het discon
to tot 5 pet. verlaagd, nadat het in April 1929
nog van 7 tot 7 12 pet. was verhoogd. Men
moet tot 1927 teruggaan om een disconto
van 5 pet., voor Dultschland te vinden, sedert
de Duitsche Rijksma:k is gestabiliseerd (ein
de 1923 j. Voor Duitschland is deze verlaging
der officieele bankrënte, die trouwens dcor
een daling der rentekoersen op de open
markt is voorafgegaan, van de allergroot
ste beteekenls. ZU wijst er op dat het bui-
tenlandsch kapitaal in steeds grooteren om
vang naar Duitschland vloeit en is daarom
een aanwijzing van een toenemend ver
trouwen in het Duitsche crediet. De Duit
sche bankbiljettencirculatie is thans voor
meer dan 70 pet. door goud en voor bijna
90 pet. door metaal gedekt-, zoodat uit dien
hooide een verdere disconto-verlaging bin
nen de grenzen van het waarschijnlijke ligt.
Natuurlijk staat, de Duitsche disconto-verla
ging niet op zich zelf. Zij houdt verband
en Ls ten deele gevolg van de ruime geld
markt op de andere Europeesche geldmark
ten, gevolg ook van. de malaise in handel en
bedrijf, de daling der goederen- en grond-
prijzen, waardoor veel minder groote kapita
len noodig zijn dan een jaar en een half
jaar geleden. Toch is de daling van den
rentestand en het feit dat Duitschland zich
aaarbij kan aansluiten mede een vrucht van
het internationaal overleg tussehen de voor
naamste circulatiebanken en de oprichting
der Internationale Herste'.bank en de aanne
ming van het Nieuwe Plan, dat voor het
Youngplan in de plaats kwam. Alles is thans
gericht op de voorbereiding van de nieuwe
groote Herstelleen ing, welke aan Duitsch
land zal worden toegestaan en waarvan de
eerste tranche vermoedelijk eind April zal
worden uitgegeven. In zooverre is de finan-
cleele positie van Duitschland aanmerkelijk
opgeklaard en heeft de koersstijging van
Duitsche waarden een wezenlijke basis. Ook
in de afgeloopen week zijn de meeste Duit
sche obligaties opnieuw in koers gestegen.
De Nederlandsche Bank heeft haar dis
conto tot 3 pet. verlaagd, een percentage dat
ook sinds vele jaren niet is voorgekomen.
Londen en New-York staan nog op 3 12 pet.,
maar zullen, als de voórteekenen niet bedrie
gen, nog verder omlaag gaan. Ongetwijfeld
zijn deze lage geldkoersen gevolg van de ma
laise, doch naarmate de daling voortschrijdt,
vormen ze toch ook een prikkel tot nieuwe
zaken. Voor bedrijven welke met vreemd
geld moeten worden gefinancierd, speelt het
een groote rol of 4 a 5 pet., dan wel 7 a 8 pet.
rente moet worden betaald. Ook de specu
latie komt bij lage geldkoersen allengs weer
uit den hoek. Rseds de vorige week was dat
te New-York duideiyk merkbaar en deze
week hebben aan de New-Yorksche effecten
beurs de omzetten weer zulke afmetingen
aangenomen (3 a 5 millioen shares per dag),
dat de „ticker" die het koersverloop aangeeft,
den handel niet meer kon bijhouden. Steel-
shares zijn deze maand van 179 tot 192 opge-
loopen. Cities Service van 33 tot 39. de laat
ste in verband met een aanmerkelijke in
komstenvermeerdering gedurende de eerste
twee maanden des jaaro iruim 4 millioen)
en ook Spoorwegshares konden zich be'ang-
rijk verbeteren. Een bewijs dat de hausse
agitatoren weer druk bezig zijn en het pu
bliek weer in het geloof krijgen vindt men
in de koersstijging van nonvaleurs als Cam-
co-shares, die van 1/2 tot 112 monteerden.
Vertrouwen doen we de Amerikaansche
markt echter nog niet. De prijsstijging op
de goederenmarkt is nog van weinig be tee
kenis en langzamerhand komen er in ver
schillende bedrijven dividend verlagingen voor
den dag. Zoo heeft de American Smelting, die
over 1929 beduidend grootere winsten boekte
naldson ls een weduwe, ik heb haar hooit an
ders gekend, die arme stakker is vreeselijk
arm achtergebleven."
„Kan ik juffrouw Donaldson spreken?"
Anstice liep de nauwe gang in, in de hoop
de spraakzame juffrouw te doen zwijgen..
Maar Juffrouw Ryless was niet gauw uitge
praat.
„Arm kind, zij heeft zich zoo ongerust ge
maakt. want haaf moeder is gisteren niet te
ruggekomen. Het is een zegen, dat er een
dame als u bij haar komt. Ze kunnen de huur
ook niet heelemaal betalen. Niet dat ik het
hen lastig maak. maar ik ben zelf ook maar
een arme vrouw die met moeite een zuur
stuk brood verdient."
„Ik zou nu graag juffrouw Donaldson
spreken", drong Anstice aan, toen juffrouw
Ryless oven zweeg om op adem te komen.
„Wilt u mij bij haar brengen?"
Daarop opende Juffrouw Ryless een deur
en liet Anstice een kamer binnen, zooals
Anstice van haar leven nog nooit gezien
had. Een versleten paardenharen sofa stond
bij het venster en vlak daarbij een leuning
stoel en een tafeltje, bezaaid met boeken:
een grootere tafel die vol naaigoed lag, stond
in het midden van de kamer; een oude piano
stond tegen den eenen wand en een laden-
kast tegen den anderen, het karpet was op
den draad versleten en aan de muren hin
gen een paar goedkoope gekleurde prenten
Anstice was nog verdiept in de verbaas
de beschouwing van deze grijnzende ar
moede, toen plotseling de deur open ging en
een jong meisje onstuimig de kamer binnen
kwam.
„Neemt u mij niet kwalijk, maar dit is ze
ker een misverstand?" begon het meisje. „U
komt mij toch zeker niet opzoeken? Ik ben
Hilary Donaldson."
„Zeker kom ik je opzoeken. Ik ben expies
het. kwartaalsdividecd vaji r 1 tot 087 1.2
verlaagd. Maar men meent" dat de depressie
haar diepste punt bereikt heeft en het Ame
rikaansche bedrijfsleven zich thans langza
merhand weer zal herstellen.
Op de Amsterdamsc'ne Beurs kon de vaste
stemming, welke de vorige week bestond, in
het begin van deze week niet behouden blij
ven. Wel is ook hier de grondtoon beter en
worden geen nieuwe koersverlag'ngen van
grooten omvang meer verwacht Voor zoover
de verslagen over 1929 uitkomen, vallen ze
niet tegen. De Intern. Gewapend Beton be
haalde een winst van bijna I 700.000, d.i. ca.
l 300.000 grdoler dan het vorig jaar, de Ro:-
terdamsche Droogdok keert 15 pet- uit t^gen
12 pet. over 1928. de „Oostzee" en de ..Hi"e-
gersberg" maakten grootere winsten en kee-
ren dividend uit, een kleine suikermpij. als
de „Kaliredjo" komt nog met 5 pet. dividend.
Voor dergelijke verrassingen is de beurs
uiterst gevoelig en wanneer de goederenprij-
zen slechts tot staan komen en de ko'onla'e
producten iets kunnen monteeron, schijnt
men ook op de aandee'.enmarkt te Amsterdam
betere dagen te mogen verwachten- Gewoon
lijk gaat de komst van de lente ook op de
beurzen met vernieuwde levendigheid ge
paard. Het feit dat de groote leidende aan
deelen als Margarine-Unie, Aku en Philips
sterkeren weerstand toonen. wijst, er ook op
dat de hausse haar werkzaamheid heeft her
vat. Dekking van baisse-transacties werkt
daarbij de koersstijgingen in de hand. De
onderhandelingen der Margarine-Unie met
de Sunlight Ges. te Mannheim en een an
dere groote Europeesche grondstoffengrosp
wordt op de beurs uitgelegd als een aanwij
zing voor de komst van een nieuwe hausse
in deze aandeelen, waarvan niemand de
eigenlijke waarde kan bepalen en die daar
om bij uitstek geschikt zijn om door kapitaal
krachtige groepen te worden gemanipuleerd.
In de Kunstzijde wereld blijven de perspec
tieven nog somber. Volgens de Nederland
sche exportcijfers ging de gemiddelde ver
koopprijs in Februari opnieuw terug, n.l. van
f 2 95 in Jan. tot f 2.86. In Febr 1929 was het
gemiddelde nog f 3.28. De exportcijfers van
radio-artikelen en gloeilampen oVcr Fe
bruari duiden op een gevoelige depressie in
het Eindhovensche bedrijf. De export van
metaaldraadgloeilampen beliep- slechts
f 1.369.000, zijnde f 400.000 minder dan de vo
rige maand en f 900 000 minder dan in Fe
bruari 1929,
Van de Cultuurwaarden valt nog weinig
goeds te zeggen, zoolang de prijzen van rub
ber, koffie, suiker en tabak zoo laag blijven.
Voor aandeelhouders is het gelukkig dat de
koffieoogst in Brazilië beperkt wordt en. dat
ook de oogstopbrengst in Indië kleiner zal
zijn. Tenslotte kan alleen vermindering der
productie de grondstoffenmarkten uit de im
passe helpen. Olieaandeelen profiteerden ook
van nieuwe berichten over productief es tric-
tie in Californië en tevens van de prachtige
winstcijfers, door de Amerikaansche mpijen
in 1929 behaald. De strijd tussehen de Ko
ninklijke en de Standard Oü trekt nog wei
nig belangstelling. Ettelijke millioenen wor
den hiermede vermorst, maar men zal moe
ten afwachten of de groote heeren zich daar
door straks niet op een of andere wijze zullen
schadeloosstellen. Groote honden bijten el
kaar niet.
Zelfs Scheepvaartwaarden zijn meerendesls
iets hooger verhandeld, hoewel de vracht-
markt' geen redres toont. Voor Februari is
het indexcijfer verder van 944 tot 89 ge
daald. Alleen te Rotterdam is thans ca.
100-000 ton scheepsruimte opgelegd. Het di
vidend der Koninklijke Stoomboot van 5 pel-
was een meevaller. Daarentegen wordt de
ophanden zijnde fusie tussehen de twee groo
te Duitsche reederijen (Hapag en Nord Lloyd)
als een verzwaring van de concurrentie be
schouwd voor de Holland Amerika Lijn.
Op de Beleggingsmarkt was men door het
groote succes der nieuwe Indische leening
niet verrast. De 4 pet. obligaties der Konink
lijke a 90 pet. geëmitteerd, met de attractie
om tot 1 April 1933 f 500 aandeelen te mo
gen koopen voor ca. 500 pet., Ls er ingegaan
„als koek". Wat we de vorige week over be
leggingswaarden schreven, deed zulks ver
wachten.
Geld op prolongatie 2 pet.
LETTTNGA.
naar de stad gekomen voor jou."
„Voor mij?" Onbeschrijfelijke verbazing
klonk in Hilary's stem. „Maar wat eigen
aardig is dat! Moeder en ik kennen haast
niemand u bent zeker een oude vriendin
van moeder?"
„Neen, dat ben ik niet, maar", Anstice
zweeg even, want ze deinsde terug voor de
moeilijke taak die haar wachtte. „Ik moet
je Zij ging naar het meisje toe en legde
een hand óp haar arm. ,Ik vind het vreese-
lijk naar, maar ik ben hier gekomen omdat
ik je slecht nieuws te vertellen heb."
..Slecht nieuws?" Hilary hield haar adem
in en frommelde met haar handen aan dc
schort die ze voor had, maar op hetzelfde
moment scheen ze bereid den slag te ont
vangen die haar wachtte.
„Karakter en moed" was Antice's gedachte
toen zij voortging:
„Kindlief, het spijt mij, het spijt mij zoo
vreeselljk en ik vind het afschuwelijk om je
verdriet te doen, maar ik moet je slecht
nieuws brengen van je moeder."
„Van moeder? Maar u zei dat u haar niet
kende. Waar is zij? Waarom heeft ze u hier
heen gestuurd en waarom heeft ze mij zelf
niet geschreven als ze niet komen kan."
„Zij heeft een ongeluk gehad." Anstice's
stem klonk nu heel zacht. „Zij ls gisteren
weggegaan, niet waar?"
„Een ongeluk?" Hilary's oogen staarden
ontzet ln de sympathieke oogen van de be
zoekster en het meisje vervolgde:
„Ja. zij is weggegaan; de stad uit. Ik ver
wachtte haar gisteravond terug. Ze zei dot
het wel laat kon worden, maar ze zou gister
avond in elk geval weer thuis komen. Wat
voor ongeluk is er gebeurd? Vertelt u het me
gauw dan ga ik dadelijk naar haar toe."
.(Wordt vervolgd-A
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Cu. per regel.
