NAAR DE BLOEMENTENTOONSTELLING IN AALSMEER IN- EN UITVALLEN Overwerkte Zenuwen AGENDA HAARLEM'S DAGBLAD MAANDAG 7 APRIL 1930 TWEEDE BLAD De tocht naar Aalsmeer over dwarsleggers. We moesten naar Aalsmeer, en we bedoel den het ook goed, maar we stapten een sta tion te vroeg uit, en konden op een winter- schen voorjaarsdag achter het puffend boemeltreintje aan, waar we volgens recht en wet in hadden moeten zitten, Daar Aals meer en zijn bloemententoonstelling wan delen. „Mooi begin," zei de teekenares uit haar humeur. „Als je ook met jou uit bent Ik zei maar niets. Ze was een beetje ver kouden. En we liepen, een half uur, bijna drie kwartier, en kuierden het station in Aals meer op of er geen vuiltje aan de lucht was en we met een speciale express uit Haarlem war engearriveerd. Ik wist den weg nog, zei ik, van de vorige tentoonstelling, en dus wist ik hem niet. En we dwaalden wat rond. belandden ten slotte bij het gebouw, waar twee jaar geleden de tentoonstelling was, en waar hij nu niet bleek te zijn. Esn bak ker gaf ons eindelijk de informatie, die we wenschten. „Gunder, eerste weg links en dan als maar recht uit", zei hij naar een verre verte wij zend, en dat kalme „als maar" deed ons de schrik om het hart slaan. „Koe lang nog zoowat?" zei ik verbou wereerd. „Een drie kwartier misschien", schatte hij zonder veel medegevoel. De teekenares zei weer een leelijk woord. En het slot was, dat we tevreden en wel in een stampvolle bus te midden van gezellig dikke, weldoorvoede bollenkoopers met hun vrouwen, tentoonstellingwaarts bolderden, en de wereld en het leven weer goed vonden. Een paar trekpetten met verwaten roode tronies trachtten ruzie te schoppen met een onverstoorbaar slachtoffer, dat zich bewust van zijn geestelijke meerderheid alles aan liet leunen, en hoogmoedig constateerde: „Mit mijn kan je geen ruzie kreige Woorde doen mijn niks mit 'n klap ken je mijn beleedige, anders niet." Van welke vrij duidelijke invitatie bij nader inzien werd afgezien. En „als maar" reden we voort langs den smallen weg, dien de breede autobus bijna geheel vulde. Aan weerzijden kassen, broei bakken, gezellige fel groen en oranje ge schilderde huizen en schuren, en de onver mijdelijke ophaalbruggen over de even on vermijdelijke sloot. De autobus tochtte. Het leek op Scott's gedicht:: „The way was long, the wind was cold," maar de twee „min strels" waren allesbehalve „infirm and old". Met een vaart schoten we om een bocht- heen. langs een particulieren wagen, die te ver langs den kant uitweek, en bijna de wel gevulde sloot in schoot. De opschudding bij ons was minder groot dan je verwacht zou hebben. „Mijn schuld niet", zette een juf frouw met een schelle stem alle verantwoor delijkheid van zich af. „De vent is dronke." ontdekte onze chauffeur onbekommerd als zijnde de beste oplossing, en zette den tocht voort. En dan eindelijk, om elf uur gingen we weg en om twee, uur zijn we er de tentoonsteling. Buiten een geweldige bedrij vigheid, en een straf gewapper van vlaggen in den feilen wind, en binnen, zeeën van kleur en geur, paars en blauw en rood en geel; veel rose azaleataarten, plakkaten van licht blauwe hortensia's, vazen opge- torend met witte en lila seringen, p-imula's en lathyrussen bij perken, cineraria's in alle kleuren van den regenboog, vuurroode ama- hyllis, die de teekenares in verrukking b~ach ten, en een cactussencollectie, waarvan een onwetende bewonderend en volmaakt te goe der trouw opmerkte: „Je zou zoo zeggen, dat ze van zeep waren, hè?" Het is een feit, dat er heel wat mensehen zijn, die de mooiste gewrochten van de na tuur pas gaan waardeeren, als ze ze kunnen vergelijken met een armzalig men schalij'.: namaa-kproduct. De opmerking van een lan delijke dienstmaagd, die bewonderend van een paar met liefde en zorg opgrkweekte stokroren zei: „Bijna net zoo mooi als pa- piere!" zal me lang heugen. De Aalsmeersche jeugd liep er rond met kenersgezichten: Hollands hoop! De bloe- menkweekers van de toekomst, met soroeten en levensgroote sigaar compleet. En een werkelijk internationaal publiek. Een stel Amerikanen met groote nonchalante flap hoeden op sjouwde er consciëntieus van stand tot stand, als sightseeden ze de merk waardigheden van Parijs van de Tour Eiffel en de Dóme des Invalides af, via alle kerken en musea tot de Moulin Rouge toe. Een stuk af wat Duitschers kauwden er gewichtig op dikke sigaren, en op griezelig hooge hakken tripte er een Frangalsetje rond, dat zoo van éiii van de Parijsche boulevards gelicht had kunnen zijn. Ten o-te belandden we nog in het vel- lingsge'oouw, meer dan modern en efficient ingericht, waar electrische knopjes op elke bank correspondeeren met een rood lichtje op het groote bord op den voormuur, van de zaal. Alles even keurig, wit gepleisterde mu ren, het houtwerk helderblauw geschilderd en een publiek, waaruit de teekenares de kostelijkste types, en ik de wonderlijkste op merkingen distilleerde. In minder dan geen tijd hadden ze in de gaten, dat er een vreemd element in hun oude, vertrouwde bijt verzeild was, en allemaal waren ze er als de kippen bij om ook „op de kiek" te komen. „Ik ben zeker niet mooi genoeg," zei er één teleurgesteld, terwijl hij zijn hoed een beetje flatteuzer op zijn zwarte spuuglok zette, en tevergeefs trachtte tegelijkertijd zijn aandacht te houden bij het voor ons on verstaanbaar en onbegrijpelijk gemompel van den afslager. Maar hij werd nummer twee in den enerveerenden wedstrijd an he knoppen drukken, en de partij lathyrus, die hij had willen hebben, ging aan zijn neus voorbij. „Je staon d'r op, Piet", deelde hij den af slager mede, toen de teekenares dien met zijn heelen inventaris vereeuwigd had. „Voel je" je nog wel goed?" Piet zei onverstoorbaar, of hij een troep recalcitrante schoolkinderen voor zich had: „Niet zoo schreeuwe, jongens", en onze buur man, die zich kinderlijk bogon te amusce- ren met het evenementje, zei teleurgesteld tegen een oud gediende met een roestkleu rige pet op zijn splerv.Lt.te haren, die, onbe wust van de eer, die hem werd aangedaan, opstond om weg te gaan: „Hè, jasses, blijf nou nog effe zltte. Hij wordt tof." Maar onder al die grapjes door krijg Je ten beste toch wel een wonderlijk goeden indruk van den reusachtigen ondernemingsgeest en vief heid, die er in zoo'n dorp als Aalsmeer, dat niet veel meer is dan een onafzienbare hoofdstraat met wat zijwegen, omgeven door een onmetelijke vlakte van glazen daken van kassen, heerscht, en al mag zoo'n ten toonstelling uit schoonheidsoogpunt niet ideaal zijn. doordat het te veel, te overdon derend is, het geeft je toch wel het prettige gevoel van trots op je eigen land, en je eigen landgenooten. Pientere, zaken doende menschen om je heen, een geest van opge wektheid en welvaart, Hollandsche produc ten. die er zijn mogen, ook in het buiten land. Buiten het veilingsgebouw vracht auto's van bloemenhandelaren uit alle dee- len van Noord-Holland en verder, en een druk gedraaf van menschen met stapels I bloemen, die bij kleine bosjes duizenden menschen bereiken zullen, en venters met roode neuzen en meer overredingskracht dan die op het Koningsplein in Amsterdam, zoodat we er ten slotte niet aan ontkomen, en weltevreden weg stappen met lathyrus sen en narcissen. Wegstappen maar in de weidsche v-acht wagen van 'n glunderen melkboer rijden we voor bij het station, waar de eigenaar vol daan zegt: „Mè me moeder naor de ten toonstelling mè twee daomes weer terug naar het dorp een ruize daggie vandaag ..En opeens verlegen over die familiare uiting geeft hij vol gas en neemt bijna een perkje van het Stationsplein mee in zijn haast om weg te komen, zonder nog een en kele maal te durven omkeken. Het perron, dat we haastig opholden was onverwacht leeg en over vijf minuten moest onze trein gaan. Hij was toch niet al weg? We informeerden bij een machinist, die blijkbaar uit verveling zoo'n beetje treintje DICHTENDE BURGEMEESTERS. De burgemeester van Utrecht, een geestig man, heeft bij ik weet niet meer welke ge legenheid één van de droge onderwerpen, die hij te behandelen krijgt, in gebonden vorm gegoten en dat inderdaad smaakvol gedaan. Het kon geen kwaad in deze dorre woestenij van formeele aangelegenheden eens een bloempje van poëzie te laten op schieten. Maar er is een gevaar. Dat van navolging door mindere talenten. De burgemeester van een andere gemeente heeft een paar dagen geleden naar aanieiding van een spot van Clinge Dcorenbos met de nummering van de politieagenten, waarbij no. 11 en no. i3 werden overgeslagen ,den euvelen moed gehad daarop in rijm te antwoorden. Dat rijm ligt voor mij en ik zou er dus een en ander aan kunnen ontleenen, maar ik zal het uit eerbied voor de magistrale waardig heid van den burgemeester niet doen. He: is om het maar ronduit te zeggen wel het schrikkelijkste kreupelrijm, da: van een bur gemeester te verwachten is. Ik weet na tuurlijk wel, dat een burgemeester geen dichter behoeft te zijn, maar er is ook niets, dat hem noodzaakt om zijn meening in ge bonden vorm te kennen te geven en als je iets niet kunt. moet je er liever van af blij ven. Wordt dat gewoonte, dat burgemeesters, die er niemendal van kennen, aan het rij men gaan, dan zie ik aankomen, dat voor latere vacaturen minister Ruys, wanneer zich een sollicitant voor een burgemeesters plaats bij hem aanmejdt, de vraag stelt' „mijnheer, doet U aan rijmen?" Naar gelar.g van omstandigheden antwoordt dan de sol licitant: Ja", „neen" of „somtijds. Excel lentie". „Nu dan, mijnheer." zal minister Ruys zeggen, „dan verwacht ik van U nu reeds bij Uw sollicitatie de plechtige verzekering, dat U bij eventueele benoeming U nooit aan rij men te buiten zult gaan, want het is wel niet strijdig met de gemeentewet, „maar wanneer hij het niet kan, verhoogt dat het aanzien van den burgemeester niet." stond te spelen met een locomotiefje, en trachtte te doen of hij aan het rangeeren was. „Drie uur vier en twintig?" zei hij met een grinnik om onze stadsche drukte. „O ja, dat is de officieele tijd, maar daar doen we te- geswoordig niet meer an. Da zal wel kwart voor viere worden." Leve de binnenlanden van Holland! Het werd tien voor vieren, en op het oogenblik bolderden we door de vlakke groene gras landen van onze Haarlemmermeerpolder. „The way was long, the wind was cold", maar het was de moeite waard! Ik steek tevreden mijn laatste velletje papier in mijn zak, en 'de teekenares klemt haar schetsboek onder haar arm en kijkt gaoend naar de twee eerste koeien, die we buiten zien. Na gedanen arbeid is het goed rusten! W. T. RHYTHMISCHE OEFENINGEN EN BEWEGINGSSPELEN. Het is een ieder Jaar terugkeerend genoe gen in de maand April de uitvoering bij te wonen van rhythmische oefeningen en be- wegingssspelen door de leerlingen van me vrouw Ruth Tobi, die langzamerhand 'oor tal van Haarlemmers in haar werk een goede bekende is geworden en niet alleen 'n goe de, doch ook een gewaardeerde bekende bij een groote schare jongeren en tal van ouders. Zaterdagmiddag j.l. had in den schouwburg aan den Jansweg de jaarlijksche uitvoering plaats, die laten wij het maar dadelijk zeggen een volledig succes is g: worden. Het doel dat mevrouw Tobl zich met be trekking tot haar leerlingen voor haar werk heeft gesteld Is vreugde aan het eigen lichaam, aan natuurlijke gracieuse bewegin gen, aan. een lichten veerkrachtigen gang. Het was bij de uitvoering der verschillende nummers gemakkelijk te constateeren, lat dit doel voor een deel bereikt en voor een ander deel op bevredigende wijze benaderd was. Dat mevrouw Tobi zich niet meer bij uit sluiting richt naar de methode van de Lo'.ie- land-Schule doch vele elementen uit de o,a- ban-Schule heeft ingelascht, komt haar werk belangrijk ten goede. Het is geen geringe taak in onze heden- daagsche aan beweging zoo arme levens omstandigheden natuurlijke bewegingen en een veerkrachtigen gang bij de opgroeien de mensc-hheid aan te kweeken. Het is wer kelïjk ontstellend, hoe vaak men reeds bij zeer jonge kinderen een plompen gang en stugge bewegingen aantreft, zoodat het ver standig beleid genoemd mag worden van die ouders, die hun kinderen in de gelegenheid stellen lessen te volgen als die van mevrouw Tobi. Welk een krachtige stimulans is er toch gelegen in muziek, in goede muziek, voor en zuivere beweging van het menscheljk lichaam. Daar wordt toch eigenlijk nog veel te weinig gebruik van gemaakt, vooral in de lagere school, die buitendien veel te weinig tijd voor lichamelijke opvoeding beschikbaar stelt. Het ware te wenschen dat iedere gym nastiekzaal een piano tot haar inventaris kon rekenen ,al ontveins ik mij niet, dat het vraagstuk daarmede a'.leen niet opgelost is. De groote moeilijkheid blijft, om het bezit van een plano om te zetten in goed ge speelde, vcor lichaamsoefeningen pas sende muziek. Bij de lessen van mevrouw Tobi schijnt deze moeilijkheid overwonnen te zijn; de piano-begeleiding was in handen van mej. Betsy Nederkoorn, die zich op voor treffelijke wijze van haar moeilijke taak heeft gekweten: Bij de uitvoering van Za terdag hadden wij haar echter gaarne een beter instrument toegewenscht. Het programma werd geopend met kinder oefeningen, een gedeelte op kinderliedjes, anderdeels op muziek van Schubert. De oefe ningen van die kleintjes vormen steeds een groote aantrekkelijkheid, ofschoon het dui delijk was, dat de groote aandacht, die de peuters aan de volgorde der bewegingen moesten geven, een krachtige rem vormde voor de natuurlijke uitvoering der bewegin gen. Daarna ging het al dadelijk beter in de 5 kïnderoefer.ingen op muziek van Heinz Tobi: vooral de tweede voldeed zeer goed als gevolg van een gevoelige, en zinrijke lUnwer- king, terwijl de vijfde bepaald suggestief was in gebaar, hoe jong de deelnemers ook wa ren. De pittige, prettige muziek van Tobi heeft hierin waarschijnlijk een belangrijk aandeel gehéd. Ook in de andere oefeningen op muziek van Tobi viel te constateeren, hoezeer de componist geslaagd is in zijn stre ven om den arbeid van zijn echtgenoote zoo goed mogelijk te ondersteunen en bevor deren. Alle oefeningen op Tobi's composities vormden verreweg het beste deel van hel programma. Ook de bekende serie-études van Heller opus 125 bleek goede begeleiding voor de groepsoefeningen te zijn; vooral die, welke uitgevoerd werden op de tweede en elfde dezer études hadden een welverdiend suc ces. Verschillende meisjes, die hieraan .nee- werkten, bleken over voldoende ruinitobe- wustzijn te beschikken om goede, aesth.-ti- sche houdingen en bewegingen te genieten te geven. De groep dansen van de oudere leerlin gen toonde duidelijk, dat niet allen den- zelfden graad van geoefendheid hadden be reikt. Niettemin was het resultaat bevre digend; ook hierin waren zee? goede mo m-enten. Een bijzondere prestatie mochten wij vast stellen in de wals van de twee jonge meis jes. Hier was waarlijk een belofte voor de toekomst-. Mej. Els Keezer vergastte ons ook ditmaal weer op eenige met veel gevoel en expres sief uitgevoerde dansen. Zij beschikt >var een aangeboren rhyt-hmisch talent en groote soepelheid van lichaam, zoodat haar ern stige oefening sedert meerdere jaren met steeds stijgend succes wordt bekroond. Haar mooie en zuiver uitgevoerde bewegingen zijn tot in details verzorgd. Hoe mooi weet zij b.v. een sprong in alle gewrichten op te vangen en zonder storig in de harmonische lijn om te zetten in een prachtige bewe ging van den romp. Ook houding <n bewe ging der voeten hebben blijkbaar bij - x>rt- duiing haar volle aandacht. Zoowel *ej. Keezer als mevrouw Tobi, die meerdere bloemstukken van haar leerlingen in ont vangst had te nemen zullen met genoegen aan deze welgeslaagde uitvoering terug de.i- ken. H. L. WARNIER. NIEUW LEVEN. CABARETAVOND. De avonden die de geheel-on thouderstoo- neelvereenigtng „Nieuw Leven" geeft, onder scheiden zich gemeenlijk door een voortref felijke organisatie en een zeer groote belang stelling. De groote zaal van het Gemeente lijk Concerteebouw was stampvol, toen de heer R. Fellinga zijn ooeningsrede uitsprak en de leden en genoodigden welkom heette. Spoedig daarna werd met de afwerking van een, waarlijk uitnemend programma be gonnen. Reeds vele malen hebben wij de prestaties van in Holland optredende cabaretkunste- naars^als Larette, Noiret en Stella Fontaine besproken. Iemand als Larette kan zich echter de weelde veroorloven vele malen voor het zelfde publiek op te treden, zonder dat pu bliek ook maar één minuut te vervelen. Deze goochelaar, (ln de zeer vreemde vaktaal der klein kunstenaren ..hof-illusionist" geheeten) is werkelijk ongehoord handig. Het aardige is. dat hij geen gebruik maakt van koffers, kisten, kasten en ander groot materiaal, doch bijna uitsluitend werkt met zijn han den. Larette heeft in ziin vak waarschijn lijk wel het hoogste bereikt, op het punt van raffinement en verfijning. Ook aan Louis Noiret wijdden wij meer dan eens een waardeerende bespreking. Hij deed zich ook nu weer kennen als een voor treffelijk en geestig conferencier en een goed zanger, die zich zelf uitstekend aan den vleugel begeleidt. Evenals Stella Fontaine, één der bekendste Holandsche chansonnières. had hij zeer veel succes. Stella Fontaine's liedjes werden met graagte aangehoord en haar fameuze imi taties van de goede bekenden van het pu bliek werden uitermate gewaardeerd. Het door radio en gramophoon bekende ..Jubi leumlied" sloeg buitengewoon in en de imi tatie van Davids' „Kleine Man" mocht na tuurlijk niet aan het programma ontbreken. Verder deden „de Far-East Hawaiians" zich nog hooren. onder de goede leiding van den heer G. v Hees. Een prettige afwisseling op het programma, deze muziek, die in den re gel een onweerstaanbare aantrekkingskracht uitoefent op de licht ontvlambare gemoede ren van vroolijk gestemde feesi gangers. Memoreeren wij eindelijk het gedeelte van het programma, verzorgd door Terley. die eenige zeer rake en knappe imitaties gaf van bekende persoonlijkheden. Deze heer Terley demonstreerde waarlijk een niet te evenaren handigheid. Zijn creaties van bekende per soonlijkheden als Clémenceau. Lloyd George, ex-keizer Wilhelm waren bepaald voortref felijk. Terley werkte bovendien in een ver bazingwekkend snel tempo, en onderging in een minimalen tijd, door eenige zeer snelle veranderingen aan zijn uiterlijk, werkelijk verrassende metamorphosen. Hij eindigde zijn nummer met een inderdaad fraaie crea tie van Willem HL Deze cabaretavond werd besloten met een bal, dat onder de beproefde leiding stond van één van „Nieuw Leven's ijverigste krach ten. den heer L. Vosshard „Stoeken's Band" zorgde voor uitmunten de dansmuziek. LEON BOEDELS OVERLEDEN. In den afgeloopen nacht Is te Amsterdam na een korte ongesteldheid overleden de bekende Hollandsche conferencier Leon Boedels. Het eerste optreden van Leon Boedels da teert van 1884 te Rotterdam. Hij gaf toen zijn liedjes ten beste in „Walhalla" of bij Dijkmans, waar gedanst werd en ter afwis seling voordrachten werden gehouden. Am sterdam kon in die dagen op café-chantant- gebied bogen op het établissement Snoeck in de Zoutsteeg. .Pittoresk", „Zinken" op de De Ruyterkade enz. en daar overal heeft Leon Boedels vaak maanden achtereen zijn lied jes gezongen. Tot in 1893 wijlen Anton Nöggerath In een ouden stal in de Amstelstraat zijn „Flo ra" opende. Daar kwam Leon Boedels zeven dagen na de opening Den lsten Maart 1894 kwam hij er terug, terwijl hij op 7 April, toen „Flora" voor goed specialiteiten-pro gramma's opvoerde als regisseur en huls humorist optrad en er steeds bleef. Het ré pertoire van Boedels voegde zich naar de omstandigheden. In den beginne vooral politiek, begon hij ook later zich op de hu moristische parodieën toe te leggen. Flora en Leon Boedels bleven bijna tot het einde een. Tot tweemaal toe heeft hij dit gebouw zien afbranden. Leon Boedels was een der populairste Am sterdammers en eertijds de populairste ko miek van Nederland. Doch al werd ln No vember jl zijn 45-Jarig jubileum als artist luisterrijk gevierd, ontkend kan niet worden. dat hij zijn tijd overleefd heeft. Dat hij dit ook zijn theater moest doen was voor hem een zware beproeving. De begrafenis is bepaald op Dinsdag a^. op de Joodsche begraafplaats te Dlcmen. HET MOEILIJKE LEVEN DER VROUW. De vrouwen van Engeland en misschien geldt het ook voor vrouwen van eenige an dere landen zijn al gelaakt omdat zU slank wilden blijven en aldus slapte veroor zaakten ln den aardappelhandel. De aard appel staat nl. in een kwaad gerucht als vormer van bindweefsel alias vet. Nu wordfc der vrouwen ook verweten dat zij verant woordelijk zUn voor de plotselinge daling ln den prijs var. wol. Indien de dames zich toch maar in de wol wilden wikkelen dan zou die tak van de textielnijverheid ln veel ge lukkiger omstandigheden verkeeren. Maar indien zij dit zouden doen dan zou den zij toch weer een aanval van dokters en kleedmghervormers moeten doorstaan, om niet te spreken van hen. die de vrouwen uitnoodlgen meer en meer katoen te gaan dragen. Het veel geplaagde zwakke geslacht zal het feit onder de oogen moeten zien dat het altijd verkeerd handelt en altijd ln het on gelijk is. Wanneer een vrouw korte rokken draagt wordt zi) voor onbetamelijk uitgekre ten. Wanneer zij lange rokken draagt zegt men dat zij in strijd handelt met de eerste beginselen van gezond verstand en practl- schen zin van gezondheid en gerief. Wan neer zij wol draagt moet zij katoen dragen. En wanneer zij katoen draagt vat zij waar schijnlijk kou. Men heeft haar gewaarschuwd dat zij gevaar loopt een kaal hoofd te krij gen indien zij het hoofdhaar kort draagt. En men heeft haar verweten dat zij er slordig uitziet Indien zij het lang draaet. Zij moet meer vruchten eten om haar figuur goed te houden en zich volstoppen met vleesch en aardappelen om het bedrijf van den Brltschen landbouwer en dat van den Britschen veeboer te redden. Zoo wordt de vrouw van Engeland heen en weer gebotst tusschen tegenstrijdige meeningen. Haar leven is wel hard. Dat zou het althans zijn indien zij aandacht schonk aan de talrijke botsende meeningen. adviezen, waarschu wingen en opdrachten. Hetgeen zij klaar blijkelijk niet doet. HOOFDINGELANDEN VAN „RIJNLAND". In het hoogheemraadschap Rijnland zijn als hoofdingelanden gekozen of herkozen de heeren T. Geertsema te Haarlemmermeer. P. Ravesteijn te Aalsmeer en W. J. Jochems te Wassenaar, meldt het Hbld. VELSEN. NAAR DE 40.000! De bevolking nam in de maand Maart met niet minder dan 200 personen toe en be droeg op 1 April J.l. 39771, n.l. 20128 mannen en 19643 vrouwen. Het is derhalve te verwachten, dat de 40.000ste inwoner in de maand Mei as. zal worden ingeschreven. BURGERLIJKE STAND HILLEGOM. Ondertrouwd: Th. Warmerdam en P. E. M. Berkhout. Getrouwd: I. van der Knijff en A. M. van der Jagt. Bevallen; G. J. Schumanvan Vliet d. J. M. van der ReepSaadbergen d. M. van DeursenZomer d. II. van Rijsvan de Beid z. Th. J. L. Zwaaneveld—Voskuil z. C. J. Meljll—Bastiaanse z. Overleden; J. de Vreugd, 37 Jaar, m. BEVERWIJK Ondertrouwd: C. J. Post en A. van Balen. Bevallen: T. van der SteenSchönfeldt, z. J. R. Brasser—Zegwaard, d. B. M. Rekveld— Visser, z. M. E. van LoenenRietkamp, d., A. Schmidt—Schrödel, z. Overleden: W. Comellsse, 78 J.. gesch. echtg. v. G. van der Waa. C. A. van der Lem, 6 j., (overl. te Velsen). M. C. Culpers, 74 j. wed. v. R. Wiggers en J. Evers. INGEZONDEN MEDEDFFLINGEN a 60 Cts. per regeL kalmecren en worden gesterkt door de Zenuwslillcnde en Zenuwsterkende Mijnhardt's Zenuwtabletten Glazen Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten Heden. MAANDAG 7 APRIL. Stadsschouwburg: Juffrouw Kerkmuis, 8 uur. Schouwburg Jansweg: Rose Marie. Gem. Concertzaal: Orkest Dajos Béla, 8.30 uur. Palace. ..Rio Rita", 8.15 uur. Tooneel: Al fred Goltz-kwartet. Luxor-Theater: ..Misstappen der Jeugd" en „De Verrader". Tooneel: Duo Popty Winter. 8.15 uur. Rembrandt-Theater: „Mahamoelia". Too neel: Rudl Grasi, 7 en 9.15 uur. Umnlden. N.V. Oceaan Visscherij Maatschappij, Buitengewone algemeene ver gadering. DINSDAG 8 APRIL. Schouwburg Jansweg: Sonaten-avond. Thomas Canlvez, Marie Jann-Walen. H. Andriessen. 8 uur. Stadsschouwburg: „Esmorelt" en ,DIe cluyte van PatelUn", 8 uur Gem. Concertzaal: Weldadigheidsconcert. Centr. Vacantie-Kolonles. 8 uur. Nederl. ProtestantenbondPropaganda- avor.d. Loge „Plaats voor Allen". 8 15 uur. Kerk der Broedergemeente: Maranatha- Conferentie, 3 en 8 uur. Bioscoopvoorstellingen. Teyler's Museum, Spaamc 16. Geopend op werkdagen van 11—3 uur, behalve 's Maan dags, toegang vrij.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1930 | | pagina 5