NAAR DE BLOEMENTENTOONSTELLING
IN AALSMEER
IN- EN UITVALLEN
Overwerkte Zenuwen
AGENDA
HAARLEM'S DAGBLAD MAANDAG 7 APRIL 1930
TWEEDE BLAD
De tocht naar Aalsmeer over dwarsleggers.
We moesten naar Aalsmeer, en we bedoel
den het ook goed, maar we stapten een sta
tion te vroeg uit, en konden op een winter-
schen voorjaarsdag achter het puffend
boemeltreintje aan, waar we volgens recht
en wet in hadden moeten zitten, Daar Aals
meer en zijn bloemententoonstelling wan
delen.
„Mooi begin," zei de teekenares uit haar
humeur. „Als je ook met jou uit bent
Ik zei maar niets. Ze was een beetje ver
kouden.
En we liepen, een half uur, bijna drie
kwartier, en kuierden het station in Aals
meer op of er geen vuiltje aan de lucht was
en we met een speciale express uit Haarlem
war engearriveerd. Ik wist den weg nog, zei
ik, van de vorige tentoonstelling, en dus
wist ik hem niet. En we dwaalden wat rond.
belandden ten slotte bij het gebouw, waar
twee jaar geleden de tentoonstelling was,
en waar hij nu niet bleek te zijn. Esn bak
ker gaf ons eindelijk de informatie, die we
wenschten.
„Gunder, eerste weg links en dan als maar
recht uit", zei hij naar een verre verte wij
zend, en dat kalme „als maar" deed ons de
schrik om het hart slaan.
„Koe lang nog zoowat?" zei ik verbou
wereerd.
„Een drie kwartier misschien", schatte hij
zonder veel medegevoel. De teekenares zei
weer een leelijk woord.
En het slot was, dat we tevreden en wel in
een stampvolle bus te midden van gezellig
dikke, weldoorvoede bollenkoopers met hun
vrouwen, tentoonstellingwaarts bolderden,
en de wereld en het leven weer goed vonden.
Een paar trekpetten met verwaten roode
tronies trachtten ruzie te schoppen met een
onverstoorbaar slachtoffer, dat zich bewust
van zijn geestelijke meerderheid alles aan
liet leunen, en hoogmoedig constateerde:
„Mit mijn kan je geen ruzie kreige
Woorde doen mijn niks mit 'n klap ken
je mijn beleedige, anders niet." Van welke
vrij duidelijke invitatie bij nader inzien
werd afgezien.
En „als maar" reden we voort langs den
smallen weg, dien de breede autobus bijna
geheel vulde. Aan weerzijden kassen, broei
bakken, gezellige fel groen en oranje ge
schilderde huizen en schuren, en de onver
mijdelijke ophaalbruggen over de even on
vermijdelijke sloot. De autobus tochtte. Het
leek op Scott's gedicht:: „The way was long,
the wind was cold," maar de twee „min
strels" waren allesbehalve „infirm and old".
Met een vaart schoten we om een bocht-
heen. langs een particulieren wagen, die te
ver langs den kant uitweek, en bijna de wel
gevulde sloot in schoot. De opschudding bij
ons was minder groot dan je verwacht zou
hebben. „Mijn schuld niet", zette een juf
frouw met een schelle stem alle verantwoor
delijkheid van zich af. „De vent is dronke."
ontdekte onze chauffeur onbekommerd als
zijnde de beste oplossing, en zette den tocht
voort.
En dan eindelijk, om elf uur gingen
we weg en om twee, uur zijn we er de
tentoonsteling. Buiten een geweldige bedrij
vigheid, en een straf gewapper van vlaggen
in den feilen wind, en binnen, zeeën van
kleur en geur, paars en blauw en rood en
geel; veel rose azaleataarten, plakkaten
van licht blauwe hortensia's, vazen opge-
torend met witte en lila seringen, p-imula's
en lathyrussen bij perken, cineraria's in alle
kleuren van den regenboog, vuurroode ama-
hyllis, die de teekenares in verrukking b~ach
ten, en een cactussencollectie, waarvan een
onwetende bewonderend en volmaakt te goe
der trouw opmerkte: „Je zou zoo zeggen, dat
ze van zeep waren, hè?"
Het is een feit, dat er heel wat mensehen
zijn, die de mooiste gewrochten van de na
tuur pas gaan waardeeren, als ze ze kunnen
vergelijken met een armzalig men schalij'.:
namaa-kproduct. De opmerking van een lan
delijke dienstmaagd, die bewonderend van
een paar met liefde en zorg opgrkweekte
stokroren zei: „Bijna net zoo mooi als pa-
piere!" zal me lang heugen.
De Aalsmeersche jeugd liep er rond met
kenersgezichten: Hollands hoop! De bloe-
menkweekers van de toekomst, met soroeten
en levensgroote sigaar compleet. En een
werkelijk internationaal publiek. Een stel
Amerikanen met groote nonchalante flap
hoeden op sjouwde er consciëntieus van
stand tot stand, als sightseeden ze de merk
waardigheden van Parijs van de Tour Eiffel
en de Dóme des Invalides af, via alle kerken
en musea tot de Moulin Rouge toe. Een stuk
af wat Duitschers kauwden er gewichtig op
dikke sigaren, en op griezelig hooge hakken
tripte er een Frangalsetje rond, dat zoo van
éiii van de Parijsche boulevards gelicht had
kunnen zijn.
Ten o-te belandden we nog in het vel-
lingsge'oouw, meer dan modern en efficient
ingericht, waar electrische knopjes op elke
bank correspondeeren met een rood lichtje
op het groote bord op den voormuur, van de
zaal. Alles even keurig, wit gepleisterde mu
ren, het houtwerk helderblauw geschilderd
en een publiek, waaruit de teekenares de
kostelijkste types, en ik de wonderlijkste op
merkingen distilleerde. In minder dan geen
tijd hadden ze in de gaten, dat er een
vreemd element in hun oude, vertrouwde
bijt verzeild was, en allemaal waren ze er
als de kippen bij om ook „op de kiek" te
komen.
„Ik ben zeker niet mooi genoeg," zei er
één teleurgesteld, terwijl hij zijn hoed een
beetje flatteuzer op zijn zwarte spuuglok
zette, en tevergeefs trachtte tegelijkertijd
zijn aandacht te houden bij het voor ons on
verstaanbaar en onbegrijpelijk gemompel
van den afslager. Maar hij werd nummer
twee in den enerveerenden wedstrijd an he
knoppen drukken, en de partij lathyrus, die
hij had willen hebben, ging aan zijn neus
voorbij.
„Je staon d'r op, Piet", deelde hij den af
slager mede, toen de teekenares dien met
zijn heelen inventaris vereeuwigd had. „Voel
je" je nog wel goed?"
Piet zei onverstoorbaar, of hij een troep
recalcitrante schoolkinderen voor zich had:
„Niet zoo schreeuwe, jongens", en onze buur
man, die zich kinderlijk bogon te amusce-
ren met het evenementje, zei teleurgesteld
tegen een oud gediende met een roestkleu
rige pet op zijn splerv.Lt.te haren, die, onbe
wust van de eer, die hem werd aangedaan,
opstond om weg te gaan: „Hè, jasses, blijf
nou nog effe zltte. Hij wordt tof."
Maar onder al die grapjes door krijg Je
ten beste
toch wel een wonderlijk goeden indruk van
den reusachtigen ondernemingsgeest en vief
heid, die er in zoo'n dorp als Aalsmeer, dat
niet veel meer is dan een onafzienbare
hoofdstraat met wat zijwegen, omgeven door
een onmetelijke vlakte van glazen daken
van kassen, heerscht, en al mag zoo'n ten
toonstelling uit schoonheidsoogpunt niet
ideaal zijn. doordat het te veel, te overdon
derend is, het geeft je toch wel het prettige
gevoel van trots op je eigen land, en je
eigen landgenooten. Pientere, zaken doende
menschen om je heen, een geest van opge
wektheid en welvaart, Hollandsche produc
ten. die er zijn mogen, ook in het buiten
land. Buiten het veilingsgebouw vracht
auto's van bloemenhandelaren uit alle dee-
len van Noord-Holland en verder, en een
druk gedraaf van menschen met stapels
I
bloemen, die bij kleine bosjes duizenden
menschen bereiken zullen, en venters met
roode neuzen en meer overredingskracht
dan die op het Koningsplein in Amsterdam,
zoodat we er ten slotte niet aan ontkomen,
en weltevreden weg stappen met lathyrus
sen en narcissen.
Wegstappen maar in de weidsche v-acht
wagen van 'n glunderen melkboer rijden we
voor bij het station, waar de eigenaar vol
daan zegt: „Mè me moeder naor de ten
toonstelling mè twee daomes weer terug
naar het dorp een ruize daggie vandaag
..En opeens verlegen over die familiare
uiting geeft hij vol gas en neemt bijna een
perkje van het Stationsplein mee in zijn
haast om weg te komen, zonder nog een en
kele maal te durven omkeken.
Het perron, dat we haastig opholden was
onverwacht leeg en over vijf minuten
moest onze trein gaan. Hij was toch niet al
weg? We informeerden bij een machinist, die
blijkbaar uit verveling zoo'n beetje treintje
DICHTENDE BURGEMEESTERS.
De burgemeester van Utrecht, een geestig
man, heeft bij ik weet niet meer welke ge
legenheid één van de droge onderwerpen,
die hij te behandelen krijgt, in gebonden
vorm gegoten en dat inderdaad smaakvol
gedaan. Het kon geen kwaad in deze dorre
woestenij van formeele aangelegenheden
eens een bloempje van poëzie te laten op
schieten.
Maar er is een gevaar. Dat van navolging
door mindere talenten. De burgemeester van
een andere gemeente heeft een paar dagen
geleden naar aanieiding van een spot van
Clinge Dcorenbos met de nummering van
de politieagenten, waarbij no. 11 en no.
i3 werden overgeslagen ,den euvelen moed
gehad daarop in rijm te antwoorden. Dat
rijm ligt voor mij en ik zou er dus een en
ander aan kunnen ontleenen, maar ik zal
het uit eerbied voor de magistrale waardig
heid van den burgemeester niet doen. He:
is om het maar ronduit te zeggen wel het
schrikkelijkste kreupelrijm, da: van een bur
gemeester te verwachten is. Ik weet na
tuurlijk wel, dat een burgemeester geen
dichter behoeft te zijn, maar er is ook niets,
dat hem noodzaakt om zijn meening in ge
bonden vorm te kennen te geven en als je
iets niet kunt. moet je er liever van af blij
ven. Wordt dat gewoonte, dat burgemeesters,
die er niemendal van kennen, aan het rij
men gaan, dan zie ik aankomen, dat voor
latere vacaturen minister Ruys, wanneer
zich een sollicitant voor een burgemeesters
plaats bij hem aanmejdt, de vraag stelt'
„mijnheer, doet U aan rijmen?" Naar gelar.g
van omstandigheden antwoordt dan de sol
licitant: Ja", „neen" of „somtijds. Excel
lentie".
„Nu dan, mijnheer." zal minister Ruys
zeggen, „dan verwacht ik van U nu reeds bij
Uw sollicitatie de plechtige verzekering, dat
U bij eventueele benoeming U nooit aan rij
men te buiten zult gaan, want het is wel
niet strijdig met de gemeentewet, „maar
wanneer hij het niet kan, verhoogt dat het
aanzien van den burgemeester niet."
stond te spelen met een locomotiefje, en
trachtte te doen of hij aan het rangeeren
was.
„Drie uur vier en twintig?" zei hij met een
grinnik om onze stadsche drukte. „O ja, dat
is de officieele tijd, maar daar doen we te-
geswoordig niet meer an. Da zal wel kwart
voor viere worden."
Leve de binnenlanden van Holland! Het
werd tien voor vieren, en op het oogenblik
bolderden we door de vlakke groene gras
landen van onze Haarlemmermeerpolder.
„The way was long, the wind was cold",
maar het was de moeite waard!
Ik steek tevreden mijn laatste velletje
papier in mijn zak, en 'de teekenares klemt
haar schetsboek onder haar arm en kijkt
gaoend naar de twee eerste koeien, die we
buiten zien. Na gedanen arbeid is het goed
rusten!
W. T.
RHYTHMISCHE OEFENINGEN
EN BEWEGINGSSPELEN.
Het is een ieder Jaar terugkeerend genoe
gen in de maand April de uitvoering bij te
wonen van rhythmische oefeningen en be-
wegingssspelen door de leerlingen van me
vrouw Ruth Tobi, die langzamerhand 'oor
tal van Haarlemmers in haar werk een goede
bekende is geworden en niet alleen 'n goe
de, doch ook een gewaardeerde bekende bij
een groote schare jongeren en tal van
ouders. Zaterdagmiddag j.l. had in den
schouwburg aan den Jansweg de jaarlijksche
uitvoering plaats, die laten wij het maar
dadelijk zeggen een volledig succes is g:
worden.
Het doel dat mevrouw Tobl zich met be
trekking tot haar leerlingen voor haar werk
heeft gesteld Is vreugde aan het eigen
lichaam, aan natuurlijke gracieuse bewegin
gen, aan. een lichten veerkrachtigen gang.
Het was bij de uitvoering der verschillende
nummers gemakkelijk te constateeren, lat
dit doel voor een deel bereikt en voor een
ander deel op bevredigende wijze benaderd
was.
Dat mevrouw Tobi zich niet meer bij uit
sluiting richt naar de methode van de Lo'.ie-
land-Schule doch vele elementen uit de o,a-
ban-Schule heeft ingelascht, komt haar
werk belangrijk ten goede.
Het is geen geringe taak in onze heden-
daagsche aan beweging zoo arme levens
omstandigheden natuurlijke bewegingen en
een veerkrachtigen gang bij de opgroeien
de mensc-hheid aan te kweeken. Het is wer
kelïjk ontstellend, hoe vaak men reeds bij
zeer jonge kinderen een plompen gang en
stugge bewegingen aantreft, zoodat het ver
standig beleid genoemd mag worden van die
ouders, die hun kinderen in de gelegenheid
stellen lessen te volgen als die van mevrouw
Tobi. Welk een krachtige stimulans is er toch
gelegen in muziek, in goede muziek, voor en
zuivere beweging van het menscheljk
lichaam. Daar wordt toch eigenlijk nog veel
te weinig gebruik van gemaakt, vooral in de
lagere school, die buitendien veel te weinig
tijd voor lichamelijke opvoeding beschikbaar
stelt. Het ware te wenschen dat iedere gym
nastiekzaal een piano tot haar inventaris kon
rekenen ,al ontveins ik mij niet, dat het
vraagstuk daarmede a'.leen niet opgelost is.
De groote moeilijkheid blijft, om het bezit
van een plano om te zetten in goed ge
speelde, vcor lichaamsoefeningen pas
sende muziek. Bij de lessen van mevrouw
Tobi schijnt deze moeilijkheid overwonnen
te zijn; de piano-begeleiding was in handen
van mej. Betsy Nederkoorn, die zich op voor
treffelijke wijze van haar moeilijke taak
heeft gekweten: Bij de uitvoering van Za
terdag hadden wij haar echter gaarne een
beter instrument toegewenscht.
Het programma werd geopend met kinder
oefeningen, een gedeelte op kinderliedjes,
anderdeels op muziek van Schubert. De oefe
ningen van die kleintjes vormen steeds een
groote aantrekkelijkheid, ofschoon het dui
delijk was, dat de groote aandacht, die de
peuters aan de volgorde der bewegingen
moesten geven, een krachtige rem vormde
voor de natuurlijke uitvoering der bewegin
gen. Daarna ging het al dadelijk beter in de
5 kïnderoefer.ingen op muziek van Heinz
Tobi: vooral de tweede voldeed zeer goed als
gevolg van een gevoelige, en zinrijke lUnwer-
king, terwijl de vijfde bepaald suggestief was
in gebaar, hoe jong de deelnemers ook wa
ren. De pittige, prettige muziek van Tobi
heeft hierin waarschijnlijk een belangrijk
aandeel gehéd. Ook in de andere oefeningen
op muziek van Tobi viel te constateeren,
hoezeer de componist geslaagd is in zijn stre
ven om den arbeid van zijn echtgenoote zoo
goed mogelijk te ondersteunen en bevor
deren.
Alle oefeningen op Tobi's composities
vormden verreweg het beste deel van hel
programma.
Ook de bekende serie-études van Heller
opus 125 bleek goede begeleiding voor de
groepsoefeningen te zijn; vooral die, welke
uitgevoerd werden op de tweede en elfde
dezer études hadden een welverdiend suc
ces. Verschillende meisjes, die hieraan .nee-
werkten, bleken over voldoende ruinitobe-
wustzijn te beschikken om goede, aesth.-ti-
sche houdingen en bewegingen te genieten te
geven.
De groep dansen van de oudere leerlin
gen toonde duidelijk, dat niet allen den-
zelfden graad van geoefendheid hadden be
reikt. Niettemin was het resultaat bevre
digend; ook hierin waren zee? goede mo
m-enten.
Een bijzondere prestatie mochten wij vast
stellen in de wals van de twee jonge meis
jes. Hier was waarlijk een belofte voor de
toekomst-.
Mej. Els Keezer vergastte ons ook ditmaal
weer op eenige met veel gevoel en expres
sief uitgevoerde dansen. Zij beschikt >var
een aangeboren rhyt-hmisch talent en groote
soepelheid van lichaam, zoodat haar ern
stige oefening sedert meerdere jaren met
steeds stijgend succes wordt bekroond. Haar
mooie en zuiver uitgevoerde bewegingen
zijn tot in details verzorgd. Hoe mooi weet
zij b.v. een sprong in alle gewrichten op te
vangen en zonder storig in de harmonische
lijn om te zetten in een prachtige bewe
ging van den romp. Ook houding <n bewe
ging der voeten hebben blijkbaar bij - x>rt-
duiing haar volle aandacht. Zoowel *ej.
Keezer als mevrouw Tobi, die meerdere
bloemstukken van haar leerlingen in ont
vangst had te nemen zullen met genoegen
aan deze welgeslaagde uitvoering terug de.i-
ken.
H. L. WARNIER.
NIEUW LEVEN.
CABARETAVOND.
De avonden die de geheel-on thouderstoo-
neelvereenigtng „Nieuw Leven" geeft, onder
scheiden zich gemeenlijk door een voortref
felijke organisatie en een zeer groote belang
stelling. De groote zaal van het Gemeente
lijk Concerteebouw was stampvol, toen de
heer R. Fellinga zijn ooeningsrede uitsprak
en de leden en genoodigden welkom heette.
Spoedig daarna werd met de afwerking
van een, waarlijk uitnemend programma be
gonnen.
Reeds vele malen hebben wij de prestaties
van in Holland optredende cabaretkunste-
naars^als Larette, Noiret en Stella Fontaine
besproken.
Iemand als Larette kan zich echter de
weelde veroorloven vele malen voor het
zelfde publiek op te treden, zonder dat pu
bliek ook maar één minuut te vervelen. Deze
goochelaar, (ln de zeer vreemde vaktaal der
klein kunstenaren ..hof-illusionist" geheeten)
is werkelijk ongehoord handig. Het aardige
is. dat hij geen gebruik maakt van koffers,
kisten, kasten en ander groot materiaal,
doch bijna uitsluitend werkt met zijn han
den. Larette heeft in ziin vak waarschijn
lijk wel het hoogste bereikt, op het punt van
raffinement en verfijning.
Ook aan Louis Noiret wijdden wij meer
dan eens een waardeerende bespreking. Hij
deed zich ook nu weer kennen als een voor
treffelijk en geestig conferencier en een goed
zanger, die zich zelf uitstekend aan den
vleugel begeleidt.
Evenals Stella Fontaine, één der bekendste
Holandsche chansonnières. had hij zeer veel
succes.
Stella Fontaine's liedjes werden met
graagte aangehoord en haar fameuze imi
taties van de goede bekenden van het pu
bliek werden uitermate gewaardeerd. Het
door radio en gramophoon bekende ..Jubi
leumlied" sloeg buitengewoon in en de imi
tatie van Davids' „Kleine Man" mocht na
tuurlijk niet aan het programma ontbreken.
Verder deden „de Far-East Hawaiians" zich
nog hooren. onder de goede leiding van den
heer G. v Hees. Een prettige afwisseling op
het programma, deze muziek, die in den re
gel een onweerstaanbare aantrekkingskracht
uitoefent op de licht ontvlambare gemoede
ren van vroolijk gestemde feesi gangers.
Memoreeren wij eindelijk het gedeelte van
het programma, verzorgd door Terley. die
eenige zeer rake en knappe imitaties gaf van
bekende persoonlijkheden. Deze heer Terley
demonstreerde waarlijk een niet te evenaren
handigheid. Zijn creaties van bekende per
soonlijkheden als Clémenceau. Lloyd George,
ex-keizer Wilhelm waren bepaald voortref
felijk. Terley werkte bovendien in een ver
bazingwekkend snel tempo, en onderging in
een minimalen tijd, door eenige zeer snelle
veranderingen aan zijn uiterlijk, werkelijk
verrassende metamorphosen. Hij eindigde
zijn nummer met een inderdaad fraaie crea
tie van Willem HL
Deze cabaretavond werd besloten met een
bal, dat onder de beproefde leiding stond
van één van „Nieuw Leven's ijverigste krach
ten. den heer L. Vosshard
„Stoeken's Band" zorgde voor uitmunten
de dansmuziek.
LEON BOEDELS OVERLEDEN.
In den afgeloopen nacht Is te Amsterdam
na een korte ongesteldheid overleden de
bekende Hollandsche conferencier Leon
Boedels.
Het eerste optreden van Leon Boedels da
teert van 1884 te Rotterdam. Hij gaf toen
zijn liedjes ten beste in „Walhalla" of bij
Dijkmans, waar gedanst werd en ter afwis
seling voordrachten werden gehouden. Am
sterdam kon in die dagen op café-chantant-
gebied bogen op het établissement Snoeck in
de Zoutsteeg. .Pittoresk", „Zinken" op de De
Ruyterkade enz. en daar overal heeft Leon
Boedels vaak maanden achtereen zijn lied
jes gezongen.
Tot in 1893 wijlen Anton Nöggerath In
een ouden stal in de Amstelstraat zijn „Flo
ra" opende. Daar kwam Leon Boedels zeven
dagen na de opening Den lsten Maart 1894
kwam hij er terug, terwijl hij op 7 April,
toen „Flora" voor goed specialiteiten-pro
gramma's opvoerde als regisseur en huls
humorist optrad en er steeds bleef. Het ré
pertoire van Boedels voegde zich naar de
omstandigheden. In den beginne vooral
politiek, begon hij ook later zich op de hu
moristische parodieën toe te leggen. Flora en
Leon Boedels bleven bijna tot het einde een.
Tot tweemaal toe heeft hij dit gebouw zien
afbranden.
Leon Boedels was een der populairste Am
sterdammers en eertijds de populairste ko
miek van Nederland. Doch al werd ln No
vember jl zijn 45-Jarig jubileum als artist
luisterrijk gevierd, ontkend kan niet worden.
dat hij zijn tijd overleefd heeft. Dat hij dit
ook zijn theater moest doen was voor hem
een zware beproeving.
De begrafenis is bepaald op Dinsdag a^.
op de Joodsche begraafplaats te Dlcmen.
HET MOEILIJKE LEVEN DER
VROUW.
De vrouwen van Engeland en misschien
geldt het ook voor vrouwen van eenige an
dere landen zijn al gelaakt omdat zU
slank wilden blijven en aldus slapte veroor
zaakten ln den aardappelhandel. De aard
appel staat nl. in een kwaad gerucht als
vormer van bindweefsel alias vet. Nu wordfc
der vrouwen ook verweten dat zij verant
woordelijk zUn voor de plotselinge daling ln
den prijs var. wol. Indien de dames zich
toch maar in de wol wilden wikkelen dan zou
die tak van de textielnijverheid ln veel ge
lukkiger omstandigheden verkeeren.
Maar indien zij dit zouden doen dan zou
den zij toch weer een aanval van dokters en
kleedmghervormers moeten doorstaan, om
niet te spreken van hen. die de vrouwen
uitnoodlgen meer en meer katoen te gaan
dragen.
Het veel geplaagde zwakke geslacht zal
het feit onder de oogen moeten zien dat het
altijd verkeerd handelt en altijd ln het on
gelijk is. Wanneer een vrouw korte rokken
draagt wordt zi) voor onbetamelijk uitgekre
ten. Wanneer zij lange rokken draagt zegt
men dat zij in strijd handelt met de eerste
beginselen van gezond verstand en practl-
schen zin van gezondheid en gerief. Wan
neer zij wol draagt moet zij katoen dragen.
En wanneer zij katoen draagt vat zij waar
schijnlijk kou. Men heeft haar gewaarschuwd
dat zij gevaar loopt een kaal hoofd te krij
gen indien zij het hoofdhaar kort draagt.
En men heeft haar verweten dat zij er
slordig uitziet Indien zij het lang draaet. Zij
moet meer vruchten eten om haar figuur
goed te houden en zich volstoppen met
vleesch en aardappelen om het bedrijf van
den Brltschen landbouwer en dat van den
Britschen veeboer te redden. Zoo wordt de
vrouw van Engeland heen en weer gebotst
tusschen tegenstrijdige meeningen. Haar
leven is wel hard. Dat zou het althans zijn
indien zij aandacht schonk aan de talrijke
botsende meeningen. adviezen, waarschu
wingen en opdrachten. Hetgeen zij klaar
blijkelijk niet doet.
HOOFDINGELANDEN VAN „RIJNLAND".
In het hoogheemraadschap Rijnland zijn
als hoofdingelanden gekozen of herkozen de
heeren T. Geertsema te Haarlemmermeer. P.
Ravesteijn te Aalsmeer en W. J. Jochems te
Wassenaar, meldt het Hbld.
VELSEN.
NAAR DE 40.000!
De bevolking nam in de maand Maart
met niet minder dan 200 personen toe en be
droeg op 1 April J.l. 39771, n.l. 20128 mannen
en 19643 vrouwen.
Het is derhalve te verwachten, dat de
40.000ste inwoner in de maand Mei as. zal
worden ingeschreven.
BURGERLIJKE STAND
HILLEGOM.
Ondertrouwd: Th. Warmerdam en P. E. M.
Berkhout.
Getrouwd: I. van der Knijff en A. M. van
der Jagt.
Bevallen; G. J. Schumanvan Vliet d.
J. M. van der ReepSaadbergen d. M. van
DeursenZomer d. II. van Rijsvan de Beid
z. Th. J. L. Zwaaneveld—Voskuil z. C. J.
Meljll—Bastiaanse z.
Overleden; J. de Vreugd, 37 Jaar, m.
BEVERWIJK
Ondertrouwd: C. J. Post en A. van Balen.
Bevallen: T. van der SteenSchönfeldt, z.
J. R. Brasser—Zegwaard, d. B. M. Rekveld—
Visser, z. M. E. van LoenenRietkamp, d., A.
Schmidt—Schrödel, z.
Overleden: W. Comellsse, 78 J.. gesch.
echtg. v. G. van der Waa. C. A. van der Lem,
6 j., (overl. te Velsen). M. C. Culpers, 74 j.
wed. v. R. Wiggers en J. Evers.
INGEZONDEN MEDEDFFLINGEN
a 60 Cts. per regeL
kalmecren en worden gesterkt door
de Zenuwslillcnde en Zenuwsterkende
Mijnhardt's Zenuwtabletten
Glazen Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten
Heden.
MAANDAG 7 APRIL.
Stadsschouwburg: Juffrouw Kerkmuis, 8
uur.
Schouwburg Jansweg: Rose Marie.
Gem. Concertzaal: Orkest Dajos Béla, 8.30
uur.
Palace. ..Rio Rita", 8.15 uur. Tooneel: Al
fred Goltz-kwartet.
Luxor-Theater: ..Misstappen der Jeugd" en
„De Verrader". Tooneel: Duo Popty Winter.
8.15 uur.
Rembrandt-Theater: „Mahamoelia". Too
neel: Rudl Grasi, 7 en 9.15 uur.
Umnlden. N.V. Oceaan Visscherij
Maatschappij, Buitengewone algemeene ver
gadering.
DINSDAG 8 APRIL.
Schouwburg Jansweg: Sonaten-avond.
Thomas Canlvez, Marie Jann-Walen. H.
Andriessen. 8 uur.
Stadsschouwburg: „Esmorelt" en ,DIe
cluyte van PatelUn", 8 uur
Gem. Concertzaal: Weldadigheidsconcert.
Centr. Vacantie-Kolonles. 8 uur.
Nederl. ProtestantenbondPropaganda-
avor.d. Loge „Plaats voor Allen". 8 15 uur.
Kerk der Broedergemeente: Maranatha-
Conferentie, 3 en 8 uur.
Bioscoopvoorstellingen.
Teyler's Museum, Spaamc 16. Geopend op
werkdagen van 11—3 uur, behalve 's Maan
dags, toegang vrij.