LETTEREN
VAN KUNST EN
HET TOONEEL.
EN KUNST
KUNSTENAARS.
MUZIEK
SPORT EN SPEL
MODEL-HOEDEN
HAARLEM'S DAGBLAD
V NO
JONGKIND-TENTOONSTELLING
1 Tien dozijn werken van Johan Barthold
Jongkind bijeen te zien.ge wilt u dit bui
tenkansje toch niet laten ontsnappen? Van
dit seizoen is deze expositie waarschijnlijk
wel de interessantste geworden. Na. vcor de
zorgen van de Vereeniging Nederland-
Frankrijk en den Parijschen kunstcriticus
Claude Roger Marx, te zijn bijeengebracht,
was de verzending eerst in Den Haag te zien
en blijft nu gedurende April binnen ons be
reik. in het Rijksmuseum (ln drie zalen van
den Druckcr-ultbouw) te bezichtigen.
Jongkind is een door en door Hollandsch
schilder geweest, al heeft zijn weg naar
Frankrijk gevoerd en is zijn levenswerk daar
ontstaan. Het is in Holland, tot voor betrek
kelijk korten tijd nooit erg bekend geweest
dochhet was dit in Frankrijk, buiten de
schilderskringen, evenmin. Eerst toen de z.g.
Post-impressionlsten: Monet, Slsley, Pissarro
etc. die feitelijk uit Jongkind's werk zijn
voortgekomen, in Parijs naar voren gescho
ven werden in de belangstelling der liefheb
bers en de deining ter kunstmarkt, kwam ook
Jongkind mee naar voren en toen dadelijk in
de eerste rij. Niet vóór de jaren negentig der
vorige eeuw was er op de veilingen in Hotel
Drouot voor Jongkind een behoorlijke be
langstelling geweest. Doch sinds 1900 onge
veer breidde zijn faam zich meer en meer uit.
En men heeft In Holland daaraan, naar pro
portie, doch volgzaam meegewerkt. En. zoo
als men dat ten onzent pleegt te doen. zoetjes
aan en niet te overhaast. Wat zijn goeden
kant kan hebben, al Is het eenlgszins ver
stoken van spontaniëtelt. Maar 't ls van den
heer Roger Marx Junior <hij is de tweede
kunstcriticus van dien naam en evenals de
andere blijkbaar een even verwoed verzame
laar) het is toch een beetje overdreven, dat
hij meent dat nu, door deze tentoonstelling.
Jongkind eerst recht aan zfjn vaderland
wordt teruggegeven. Zoo erg was het met de
Hollandsche onbekendheid met den grootcn
landgenoot niet. -
Het klink ook nog al mal, als men daarna
ln den catalogus kijkt en constateert dat van
de 76 geëxposeerde schilderijen er 45 uit Hol
landsch en 31 uit Parljsch bezit komen. Al
staat daar tegenover dat er Ln Frankrijk na
tuurlijk honderden werken in collecties te
vinden zijn, dat er hier in Holland 45 opge
diept werden, kan ons te meer verheugen
wanneer wij verder constateeren dat zij bo
venalen lang niet het slechtste deel der ver
zameling uit maken. Om nu nog even op die
onderstelde onbekendheid met Jongkind ten
onzent terug te komen, de heer Roger Marx
kan dat niet weten en de heeren van Neder
land—Fr ank-ijk negeeren het feit; maar al
in 1904 hield wijlen A. Preyer een expositie
van een twintigtal superbe Jongkind's op het
Rokln, waarin een pasbeglr.nend auteur aan
leiding vond. onder pseudonym een studie
over Jongkind in „Onze Kunst" te publicee-
ren. Dat pseudonym: Flor is van Haëmstee,
werd gebruikt door den Haarlemmer Frits
Lugt, die later als uitnemend Rembrandt,-
kenner naam zou maken. Nogmaals, goh eel
onbekend was Jongkind ons niet, het zou
T. O. N. E. V. O.
EEN, DIE NIET GETELD WORDT.
Er zijn gisterenavond in den Schouwburg
aan den Jansweg weer heel wat tranen ge,
plengd bij de opvoering van ..Een die niet
geteld wordt!" Ik heb dit tooneelspel van
Joh. van Eekelen en Jan Grosfeld ua een
vertooning bij Nieuw Loven, in October uit
voerig besproken en toen reeds in den breeds
uiteengezet, waarom dit overgevoelige drama
mijn sympathie onmogelijk kon wegdragen.
Ik mag dus nu volstaan met enkel de be
spreking der voorstelling en laat ik dan maar
dadelijl; zeggen, dat zij 'n heel stuk boven
die van Nieuw Leven uitging. Tonevo heeft
..Een, aie niet geteld wordt" zoo goed ge
speeld. dat men soms ging vergeten, dat het
stuk zoo zwak was.
En dan heeft men don echrU'Vtsrs feen
grooten dienst bewezen door twee van do
zwakste tooneelen die met den vader van
Annlc Bossers geheel to schrappen. Ik weet
niet, of dit met toestemming van de» auteurs
is geschied, maar zeker is het, dat het stuk
er een verbetering door heeft ondergaan! Die
twee tooneelen waren mijn groots-e ergernis
en ik was dankbaar, dat ze mij gisteren be
spaard bleven.
Het eerste bedrijf werd wel het best ge
speeld. Zelden zag ik Tonevo zoo goed op
dreef, als ln don aanvang van „Een die
niet geteld wordt!". Deze uitstekende indruk
was hoofdzakelijk te danken aan Pollé die
cle rol van Alfred in een zeer vlot tempo met
flinke stuwkracht speelde! Daar zat loven
en gang in. Men voelde dat h!J evenals de
anderen in dit stuk geloofde! Het is altijd
weer een lust te Tien, ho^ volkomen Polle in
zijn rollen opgaat cn er zich aan geeft! Hij
spoelde dezen jongenman met veel moer tempe
lament, veel sterker dan indertijd Vosshard,
waardoor dit eerste bedrijf dank zij ook
het zeer goede tegenspel der omgeving
een veel beieren indruk maakt-
Met mej. Busquet in de rol van mevrouw
Hermsen hoe knap stond haar die grijze
pruik! wist men van te voren, dat deze rol
geheel tot naar recht zou komen. Mejuffrouw
Busquet wist zich voor een te voel te hoeden
en hield de rol zoo eenvoudig mogelijk' Zij
wist cachet en in het laatste bedrijf dank
zij haar dramatisch spel innigheid aan
deze nu niet bepaald sympathieke moeder
rol te geven! Een zeer knappe creatie van
Francisca Busquet!
Met genoegen zag ik den heer Wouda 'n
een hem gocdliggende rol gisteren bij To
nevo terug. Hij toonde, zich onmiddellijk
weer thuis op het tooneel en gaf mej. Bus
quet steun door zUn weloverwogen, rustig
en wanneer het zUn moest, gevoelig spel! De
naam van het jonge meisje, dat Henny
speelde, stond niet op het programma ver
meld. maar zU onderscheidde zich door le
vendig. los en natuurlijk spel! Een aanwinst
voor Tonevo. En de heeren Van den Have
toouden opnieuw als Tom en Jacob en
later als de dokter welke beproefde
krachten zij voor hun vereeniging zijn.
Dc tweede en de derde acte konden mU
minder bekoren dan I maar dat kwam door
het stuk en minder door de spelers. Polie
moest door Alfred's ziekte zijn vlugge
DONDERDAG 10 APRIL 1930
202
IN HET RIJKSMUSEUM.
jammer zijn als men dat in Frankrijk bleef
meen en.
Wie over Jongkind's leven, dat niet gemak
kelijk en tamelijk emotioneel verliep, inge
licht wil worden, verwijs ik naar het prachtig
gedocumenteerde werk van Moreau Nélaton
dat in 1918 verscheen en waar uit tot nu toe
zoowat leder schrijver over Jongkind geput
heeft. Men had toen in Parijs plan het eeuw
feest van den schilder te vieren (deze was
n.l. in 1819 te Lathrop in OverUsei geboren)
met een grootsch opgezette eere-ten oonstel-
ling. Ik meen dat daarvan niets gekomen is-
Maar liet genoemde boek is een monument
geworden, dat ik mijnen collega voor de bio-
graphische notedop ter beschouwing kan
aanbevelen.
Dan zal allicht klaar worden, waarom wij
het werk dat tuschen 1850 en 1875 ontstond,
het hoogst stellen en in het latere, tot Jong
kind's dood in '91 ontstane werk, meer dan
andere bewonderaars doen, sporen van ver
zwakking zien. Maar daarop ln te gaao. zou
ons van het voornemen verwUderen, onze le
zers op een aantal prachtstukken, thans ge
ëxposeerd, te wijzen.
Dat vooral de schilders dit niet verzuimen:
voor ouderwetschen en modernen belde valt
er te smullen. Een bekend en knap schilder
liep dezen morgen juichend door de zalen:
„wat een schilder, zeg! alleduvels, wat 'n ke
rel'.
Zaal I. De schoonheil begint hier bij no. 8
e enmaanlicht aan de Seine en no. 9 de be
kende Haven uit het stedelijk museum. In no.
13, een Vaart bij Rotterdam vinden wij dan
al een athmosferische zuiverheid die buiten
gewoon is, ondanks de eenigszins verstaalde
kleur. De Notre Dame van Parijs (18> kan
onze bewondering wekken die dan nog klimt
bij het (281 gezicht op Bas-Meudon: een
prachtig schilderij.
In zaal n verzuime men niet 43, een Rot-
terdamsch havengezicht en vooral 44, een
klein riviergezicht met schepen, te bewon
deren.
Om te komen tot een drietal meesterwer
ken, die naast elkaar gehangen alleen al een
stuk glorie voor den artist zyn- Het zijn de
nummers 55, 56 en 57. Eerst: het huis van
Adam Bellaud te Nevers uit het Stedelijk
Museum, dan de Omnibus, eigendom van den
fijnen Frar.schen kunsthandelaar Tempelae-
re. die hiermee weer toont qualiteitsbegrip te
hebben, en ten slotte de Boulevard van Port
Royal, eigendom van mad. Kahn te Parijs.
Voor die drie schilderUen geef ik gaarne een
deel van de rest cadeau of liever doe lk maar
of ik die rest niet zie. Want wU zagen ook
wel het een en ander, waarvan het goed
recht om hier te hangen, op zijn minst geno
men, te overwegen ls.
Maar er is zoo veel moois, vooral bij de
schilderijen ide aquarellen met hun overstel
pend aantal gelijkwaardigheden bevredigen
minder) dat een enkele bedenking niet telt
dan voor den detail-student. En dus nog
maals een bezoek met nadruk aangeraden
wordt.
J. H. DE BOIS.
tempo opgeven en kreeg de ondankbare taak
een doodzieken en later 'n stervenden jonge
ling te spelen. HU sleepte zich door al die
narigheid naar zUn beste krachten heen en
verraste door een sober en goed gespeelde
sterfscène! Die sterfscène maakte zichtbaar
Indruk op het publiek wat door een belang
rijk deel ook te danken was aan het goede
samenspel! Groepcermg en stil spel waren
in die slotscène werkelijk uitstekend en de
regisseur verdient hiervoor een afzonderhjk
woord van lof!
In de laatste twee bedrU'ven was het vooral
mevrouw de VosJacobs die dc aandacht
trok als Anna door haar sympathiek be
schaafd ingetogen spel!
Hoe spoedig kan Juist deze rol door een te
larmoyanten toon het stuk ondragelijk ma
ken! Dat mevr. de Vos, die bU elke voorstel
ling vooruitgaat, zich hier voor wist te hoe
den, toonde begrip en strekt haar tot eer!
Frits van Laren was volgens de getuigenis
van een dicht bij zittende dame 'n enge vent
om op te schieten, waarmee zU zeker zijn
„kwade inborst" bedoelde!
De aankleeding van het tooneel in I en II
was met al die verschillende kleuren wel wat
al te bont en te druk! En nog 'n kleine op
merking, omdat de fout zoo herhaaldehjk
voorkomt: witte sokken worden niet bU een
smoking gedragen, evenmin als slobkousen!
Het mag misschien een kleinigheid schUnen,
zulke incorrectheden hinderen toch, vooral
wanneer zooals bij Frits van Laren de
pantalon veel te kort is.
Het publiek was zeer onder den indruk zoo
wel van het spel als het stuk en Tonevo mag
dus met de heeren Grosfeld en van Eeke
len een flink succes boeken.
J. B. SCHUIL.
ARBEIDERS MANDOLINECLUB „APOLLO".
Kr was «en prettige belangstelling, nu
Apollo na zijn feestelijk jubileumconcert,
laatstelijk in den Schouwburg-Jansweg ge
geven, ditmaal maf gebruikmaking van het
orgel in 't gebouw v. d. Protestantenbond
zijn eerste concert gaf. Toch zou men met
reden een nog grootere opkomst hebben
mogen verwachten, zoo er niet juist dien
avond een deel der hoorders, die de uitvoe
ringen van Apollo plegen te bezoeken, was
getrokken door den filmavond, door den
Haarlemschen bertuurdersbond gegeven.
Die belangstelling ging eerstens uit naar
de verrichtingen van de allerjongste groep
Apollianen. Men werkt hier met de vergroo-
tende 'of zoo men wil: met de verkleinende)
trap. Want er was immers een „Jong Apollo".
Nu is er weer een adspirantenclubje, dat
men gevoeglijk ..jonger Apollo" zou mogen
noemen, maar dat gezien den leeftUd van
de Jongste executanten geruit Jongst
Apollo" zou mogen heeten. De muzikaliteit
en de we.rklust van directeur Joh. B. Kok
heeft daarheen geleld, dat ook aan heel
Jonge kinderen een vaardigheid in 't bespe
len der mandoline werd bUgebracht, die met
recht belangstelling mag wekken. Zoo kwam
het. dat men de heel begrUpelUke lust, die
bU de kleinen ontstond om ook eens op hot
concert te mogen meespelen, niet wildé on
derdrukken En nu mocht men hooren hoe
goed rythmlsch de stukken „Trinette" on
„NJS.O. Marsch" werden uitgevoerd: en hoe
volgzaam de nieuwelingen waren, waar de
leider rija goed geplaatste nuanceering aan
bracht. En al zagen de muzikantjes-ln-den-
dop naar den directeur op met dien schroom
waarmee wij indertijd d< ,_ard van Sinter
klaas durfden observeren, „oo was er in hun
spel niets van schroom, niets van onzeker
heid merkbaar.
Hierna kwam de adsp. groep B met een
Allegro van Pleyel, een door Joh. B. Kok
alom geliefde bewerking van een vioolduet
voor eerste en tweede mandoline, mandola,
guitaar en mandoloncello. Pleyel's muziek,
degelijk van structuur en van zeer te waar-
deeren muzikale waarde, heeft er in deze
bewerking slechts door gewonnen. wUl zU
zaakkundig is geschied. Met het laten spe
len van soortgeHjke muziek wordt de mu
zikale smaak gezonder ontwikkeld dan met
de vele en velerlei italianlsmen. die bU' wa
genvrachten tegelUk op de markt worden
gebracht, natuurlijk rechtstreeks uit Italië,
en, wijl van ongevaarlUken aard, met Mus
solini's toestemming vrUgogeven.
Er kwam natuurlijk climax in de uitvoe
ring. waar na de Jongeren ten leste het
eigenlijke „Apollo" op het podium kwam.
Wat er te voren was op te merken aan goe
de dingen, zooals rythme, nuanceering, fra
seering, kwam nogmaals in gelukkige com
binatie te voorschijn. Het stuk „Demone c
angelo". dat bU mU vóór de uitvoering de
gedachte leidde in de richting van Dante's
hel, bleek echter een concordaat tusschen
duivel en engel; de duivel eischte een mar
kant rythme en groote klankgevlng. de enge!
een lieflUk wieglende maat en fluisterend
pianissimo; zoo vermocht elk der twee zich
te uiten naar zijn waren aard. maar tot
conflicten kwam het niet. De componist
heeft "net stuk dan ook bedoeld als proefsteen
voor gevoelige voordracht en zoo hebben wij
't ook opgevat. Met de Rhapsodie van Joh.
B. Kok nam Apollo vooreerst afscheid, om
plaats tb ruimen voor den orgelsolist.
De bekende organist der V.A.R.A., de heer
Joh. Jong, was op dit hem onbekend orgel al
aanstonds goed thuis. Met Guilmant-s „Grand
choeur triomphal" in overmoedig tempo en
daarbij uitnemend geprononceerd rythme
uitgevoerd, toonde de organist dat hij het
Instrument onder de knie. of liever onder
handen en voeten heeft. Want ook het voet
pedaal dwingt hU met virtuositeit, en al had
den we hem bU César Franck gaarne een
nog markanter pedaalregister gewenscht,
vooral in dc fuga, zoo hebben we zUn „Pre
lude, fugue et variation" hoogqlUk gewaar
deerd, waar hU alles prachtig hield in den
tint der holpUp. in de zeer domme klavier
bewerking van Busoni natuurlijk nergens te
bereiken.
Joh. Jong begeleidde ook de sopraansoliste,
mevrouw Van DamHildering. Mocht het
de zangeres gelukken, het nog veelal ge
sluierde karakter harer vocalen (er waren
ook mooi glanzende, stralende) te wUzigen,
zoo zal haar, waar zij uitnemend zuiver zingt
en gezond-muzikalen smaak heeft, niets
meer in den weg staan, haar Bach-Handel-
programma te zingen en daarmee haar hoor
ders te verheugen.
G. J. KALT.
PROPAGANDA»KUNSTAVOND DER
LOGE „PLAATS VOOR ALLEN" No. 61
Evenals bij het weldadigheidsconcert in
de Gem. Concertzaal was ook hier in het'
Gebouw van den Ned. Protestantenbond de
liefde tot den steunbehoevenden naaste de
opzet van een concert waarnaar men met
bUzondere voldoening kon luisteren. Het was
een goede gedachte, de gelegenheid te be
nutten die het orgel biedt, maar die gedachte
vond een schoone verwezenlijking door de-
keuze van den bespeler. Men had n.l- den
heer Jacob Bijster bereid gevonden, aan dit
concert luister bü te zetten door de voor
dracht van Twee monumentale orgelwerken.
In het tweede gedeelte van het concert, dat
wij gelegenheid hadden bU te wonen, speelde
hij het onvergelijkeluk schoone troislèrae
Choral van César Franck. De groote aantrek
kelijkheid in Buster's orgelspel is immer zijn
uitgesproken zin voor klaarheid in 't weer»
govcn der structuur (hoe dikwijls schieten.
In dit opzicht organisten te kort!) Dat zijn
spel ten dien aanzien ook' nu weer de be
langstelling gaande hield, mocht blijken uit
het middendeel van genoemd Choral in a
klein, waar hU de polyphonie zóó klaar tot
haar recht deed komen, dat men het noten»
beeld niet behoefde om zich de meesterlijke
contrapuntische kunst van Franck klaar
voor den geest te stellen. Doch niet louter
cerebraal zou dit genot zijn: daartegen
waakte Jacob Büster door een zoo schoon
mogelijke kleurmenging niet alleen, maar
ook door het meesterlijk aanbrengen van het
groote crescendo. En hiervan kent men de
machtige werking waar het andermaal voert
tot de doorvoering van het choralmotief. On
getwijfeld zou de klankmogelijkheld van b.v.
het orgel der Groote Kerk nog weer tot
andere dingen leiden, maar als altijd typeer
de de uitvoering den kunstenaar die ook met
beperkte middelen bereikt den grooten totaal
indruk. die op het moment van luisteren geen
wensch onbevredigd laat.
De muziekzin vond voorts nog bevredi
ging in het feit dat het dubbelmannen-
kwartet, dat ook zUn medewerking verleen
de, dezen avond bUzonder goed op dreef was.
Sinds zUn Jubileum heeft „Euterpe" niet
stil gezeten; ik doel hier niet enkel op de
vele uitvoeringen die het sindsdien gaf,
maar ook de wUzc waarop het zUn taak oe-
grijpt, door ernstig te studeeren. En dreigde
ook de ziekte van den baszanger den heer
Llndt een oogenblik roet ln 't eten te gooien,
men vond ln zUn collega Van Norden een
plaatsvervanger die voorbeeldig de ledigge-
komen plaats innam. Tot de allerbeste mo
menten reken ik bij Euterpe dezen avond de
zeer evenwichtige uitvoering van Hooger-
werf's „O Heilgen". En mocht er aan 't slot
van „Meiliedje" nog tc wen sc. hen blijven in
dc reallseering van do partij der eerste te
noren. zoo was er in eerstgenoemd lied meer
dan éér bewijs, hoe thans ook de tenor Van
der WeijdeivzUn zingen gaat instellen op dc
wijze die aan een mooi evenwichtig ensem
ble niets meer ln den weg stelt..
Naar ik hoorde, gaf ook Euterpe's zingen
vóór de pauze bUzondere voldoening en kon
het in muzlkalen zin gelden als afschadu
wing van de „Suite Gotique". En bulten do
muziek om was de propaganda wel verzorgd
bU den heer N. Smit uit Oldenzaal, die de
zekerheid kan meedragen hoe in zUn rede de
gevoelige toon werd getroffen. Als voorzitter
Van Dam in zijn slotwoord dan nog de vers
regels van Felix Rutten aanhaalde, door 't
kwartet gezongen:
„Reikt ons uw handen nu en steunt
De zwakheid van wie klaagt en kreunt...."
dan had hij zeer zeker recht, door nog eens
te wUzen op het doel van dozen propaganda-
kunstavond, te helpen in die gezinnen waar
het kind lijdt door de zwakheid van ouders.
Waar de heer Van Dam ook aan buiten
staanders. die allicht propagandisten zou
den worden, den weg wees waar de ge-
wenschte inlichtingen zUn te bekomen (net
adres is Korteweg 19>. willen wij niet na
laten. dit adres nogmaals langs dezen weg
in herinnering te brengen.
G. J. KALT.
KANTONGERECHT.
Hij had niets gemerkt.
De verdachte was iemand uit Haarlem,
van middelbaren leeftijd. HU zei niet veel.
eigenlijk alleen maar ja en nee. Ja zei hij
toen de kantonrechter hem vroeg, of hij
was voor wien de kantonrechter hem steunend
op cle dagvaarding, hield.
„Nee", zei hij, toen de magistraat hem
zijn oordeel over de waarheid in het vervolg
van het gerechtelijk stuk vroeg, behelzende
het relaas van veraachie's optreden met een
auto naar IJmuiden. Zooaat de waarheid van
dit relaas te bewijzen was.
Het bewijs werd geleverd aan de hand van
de mededeelingenr die een hoofdagent uit
Velsen deed.
Ten laste gelegd namelijk was, dat ver
dachte in dronkenschap een auto besturen
de een aanrijding veroorzaakt had. ZUn auto
was in aanraking geweest met een auto»
bus, en eenige onderdeelen van de auto
bus hadden dit niet weerstaan. Toen was de
hoofdagent gekomen en loopende naast ver-
•dachtes vehikel had de politiedienaar de kruk
van het auto-portier vastgegrepen en op deze
wUze het voertuig eenige honderden meters
vergezeld. Aan dezen wedloop is een einde
gekomen nadat een tweede autobus was ver-
schenen, thans uit juist de tegenoverge
stelde richting, waardoor de mogelijkheid ge
schapen was om den beschonken auotmobüist
in te sluiten tusschen de eerste bus en deze.
Het is een niet te dwaze veronderstelling
dat 'de hoofdpersoon in dit verhaal van dit
alles het een en ander gemerkt moet heb
ben.
Nochtans ontkende hU dit evenzeer als zijn
dronkenschap. Daarmee leverde hij het sterk
ste bewijs voor het laatste.
Bovendien kon de hoofdagent er aan toe»
voegen, dat verdachte in het politiebureau
over een tafel en een kachel gevallen was.
waartoe allerminst reden zou bestaan heb
ben, indien de man normaal geweest zou
zijn.
In een en ander vond het O-M. aan
leiding om 14 dagen hechtenis te vragen en
6 maanden intrekking van rijbewijs.
De kantonrechter maakte er 7 dagen van
en vonniste overigens conform den eisch.
UITSPRAKEN.
P. J. v. d. G. het als bestuurder van een
rijwiel een straat in verboden richting berij
den f 1 subs. 1 dag hechtenis. J. T. het te
Haarlem zonder vergunning van B. en W.
goederen op den openbaren weg uitstallen f 2
subs. 2 dagen hechtenis. M. V. het te I-Iaarlem
als bestuurder van een motorrijtuig daarme
de met grootere snelheid dan 20 K M. per uur
rijden f 3 subs. 3 dagen hechtenis. L. J. de B.
overtreding der Motor- en Rjjwielwet f 10
subs. 10 dagen hechtenis K. R. het dieren op
noodeloos pünlijke of kwellende wijze vervoe.
ren f 15 subs. 15 dagen hechtenis. G. van Z.
idem f 10 subs. 10 dagen hechtenis. C. M. en
F. d. S. het wettelijk als getuige opgeroepen,
wederrechtelijk wegblijven, ieder f 5 subs. 5
dagen hechtenis. A: de J. overtreding der Ar
beidswet f 1 subs. I dag hechtenis. H. v. d. L.
overtreding van art. 14 der Motor- en Rij-
wlelwet f 20, subs. 20 dagen hechtenis. K K.
.overtreding van artt. 19. 29 en 30 der Mo
tor- en Rij wiel wet f 6 subs, dagen hechtenis.
P. L. overtreding der Invaliditeitswet f 15
subs. 15 dagen hechtenis. N. J. R. het te
Haarlem met een voertuig op een voetpad rij
den f 2 subs. 1 week tuchtschool. H. B. het,
als bestuurder van een motorrijtuig eer
bocht makende.' met dat voertuig de linker
zijde van den weg hóuden f 15 subs. 15 dagen
hechtenis. A. J. de W. overtreding der Motor
en Rij wiel wet f 15 subs. 15 dagen hechtenis.
G. G. het zonder vergunning van B. en W. met
negotie venten f 5 subs. 5 dagen hechtenis.
J. P. overtrdeinz van het Vleeschkeurinesbe-
slult f 20 subs. 20 dagen hechtenis. D. 8. idem
(melkbesluit) f 15 subs. 15 dagen hechtenis.
A. v d. P. (vleeschwarenbesluit) f 25 subs.
25 dagen hechtenis. J. S. het wateren buiten
het urinoir en opgeven van een valschen
naam. f 2 subs. 2 dagen en f 10 subs. 10 da
gen hechtenis.
MEMOIRES VAN MEVROUW MANN
BOUWMEESTER.
Donderdag 17 April zal het levensboek van
mavr. Theo MannBouwmeester ondear den
titel „Mijn leven" verschijnen.
GYMNASTIEK.
VERGADERING „TURNLUST".
Dinsdagavond werd de jaarvergadering
van Turnlust te Beverwijk gehouden onder
leiding van den heer J. Honig.
Uit het jaarverslag van den penningmees
ter. den heer R. Gerssen, bleak een gering
nadeellg saldo. Het jaarverslag van den
secretaris, den heer C. Versteeg, wees een
Achteruitgang in het aantal adspiranten en
een vooruitgang In het aantal leden aan.
Met de donateurs ls nu het totaal 319. Het,
verslag maakte o.a. melding van de door
leden behaalde successen in de gymnastlck-
wedstrijden voor dames en heeren uit den
Kennemer Turnkring cn ln de athletiek-
wedstrUden voor adspiranten uit den l:-ing,
en voorts van dc drie door de vereeniging
georganiseerde uitvoeringen, terwijl nog aan
twee andere medewerking werd verleend.
Gememoreerd werden verder de beide gehou
den uitstapjes, de plannen voor het 20-Jarig
bestaan, de leening tan bate van een vlag
"voor de dames-af deeling, en dc onderlinge
wedstrijden.
Met vrijwel algemeene stemmen werden
in het. bestuur herkozen de heerep J. Honig
(voorzitter), C Versteeg (secretaris), J.
SteU'n en A. Tabak (commissarissen).
Met 4 dames zal Turnlust deelnemen aan
de selectie-wedstrUden voor het keurkorps
K.T.K. Voor de athletlek-competitie van den
kring zal in de 2e klasse worden ingeschre
ven met een ploeg dames en een ploeg hee
ren.
In verband met zijn 15-jarig lidmaatschap
werd de heer J. Honig bij monde van den
heer C. Versteeg gehuldigd.
UITVOERING VAN „GRATIA—PLATO".
Woensdagavond gaf „Gratia Plato" een uit
voering in „Het Wapen van Velsen" te
IJmuiden-Oost onder leiding van de heeren
P. Dijkstra en P. Heiligers.
Mogelijk kaai 't aan de omstandigheden lig
gen, maar van wege en uit den Kennemer
Turnkring bestond al heel weinis belangstel
ling voor deze uitvoering. Toch genieten de
demonstraties van Gratia-PLito een gunstige
reputatie, die ook Woensdag weer gehand
haafd werd.. Vooral het werk van Gratia, clat
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
a 60 Cts. per regel.
\ghAGELVKS
ONTVANGST VANDË-
LAATSTE RARVSCHË
MODEMAG. HAARLEM
toch zooveel langer bestaat dan Plato, stond
op peil.
Van de zijde van de IJrauidenaren was ove»
rigens de belangstelling bijzonder groot. Velen
moesten zelfs teleurgesteld worden, want de
zaal biedt helaas weinig ruimte. Ook het
tooneel voldoet niet aan de eischen van een
groote vereeniging als Gratla-Plafco. Deze
vereeniging moet zich dus ln verschillende
opzichten beperken, en dit komt de demon
straties zeker niet ten goede. De leiders heb
ben evenwei met een en ander rekening ge
houden, en zoo ontstond althans een geheel
da:, zeker voldeed.
Bijna de helft van het programma werd
ingenomen door nummers voor meisjes. De
Jongsten daarvan gaven aan de haJld van
een verhaal nabootsings-oefenjngen, die het
groote voordeel hadden, dat zy „spraken" tot
het publiek. De middelste meisjes lieten op
goed gekozen muziek springriet-oefeningen.
zien, welke evenals haar toestelturnen te
recht succes hadden.
Voorts werden danjes gegeven, waarbij veel
werk was gemaakt van costumeering en be»
lichting, zoodat een alleraardigst geheel werd
verkregen. Aan tremplinpaard hadden we
gaarne van velen een zuiverder afwerking
gezien. Toch waren hier enkele krachten
aan het werk, die zelfs hij de dames geen
slecht figuur zouden maken.
Twee nummers waren voor de jongens. Het
eerste bestond uit bokspringen, waarttij ver
schillende oefeningen werden gevolgd door
oefeningen op de mat. Klassikaal brug was
een nummer. waarbU de keuze van de stof
hooger stond dan de afwerking.
Vóór de pauze zagen we van de dames
tremplin-'prug. Hier bleek, dat ook in Gratia
aandacht wordt besteed aan een niet geringe
opvoering van de stof. Een nadeel daarvan
is, dat in den beginne niet alles lukt, maar
dat nadeel mag niet zwaar wegen, omdat
een goede afdeeling zooals Gratia die bezit
dit zeer zeker te boven kan komen. Na
de pauze demonstreerden de dames knots-
zwaaien en vrije oefeningen, welke beide
nummers danig insloegen.
De heeren offerden aan Niels Bukh en
zij zullen als voetballers zeker 't. fUne daar»
van voor hun body gevoeld hebben. Hun
laagreknummer stond natuurlijk nog niet
boog, maar niet vergeten mag worden, dat de
meeste deelnemers nog geen jaar turnen.
De uitvoering werd bijgewoond door den
heer L. J. A. van Ekeren, secretaris van het
K.N.GV.
Aan de leiders werden bloemen aangeboden.
Ook mej. Baak en de heer Klein, die op de
piano begeleidden, ontvingen geschenken.
W. L.
KAATSEN.
„FRISIA".
Naar wij vernemen zal het Gemeentelijk
Speelterrein aan de Kleverlaan niet voor Mei
In gebruik genomen kunnen worden. „Frisia"
krUgt dientengevolge voorloopig de beschik
king over het Gemeentebjk Speelterrein ach
ter de Leiclschevaart.
BILJARTEN.
EXCELSIOR (H -N.)—TELESCOOP
(SPAARNAM).
Nadat op 1 April in café A. Korver te
Spaarndam de eerste wedstrijd had plaats ge
had tusschen de 2e 4-taIlen van bovenge
noemde vereenfgingen, waren de Spaarndara-
mers Dinsdagavond op bezoek bU Excelsior
in het clublokaal van het café Klooster. De
uitslag was: Excelsior 400, Spaarndam 241
caramboles.
De volgende ontmoeting heeft plaats op 15
April te Spaarndam.
EXCELSIOR (Haarlem)—GKOENENDAAL
(Heemstede).
Dinsdagavond had in café Van den Heuvel
te Heemstede de eindstrijd plaats.
In totaal had Excelsior een voorsprong van
68 caramboles.
De uitslag was:
P. Lunenburg (Exc.) 100—Flippo (Gr.) 79
ln 17 beurten.
P. Perukel (Exc.) 100J. Poen (Gr.) 64
in 36 beurten.
v. Gennep (Exc.) 86—v. DUk (Gr.) 100 in
50 beurten.
Koning (Exc.) 59—v. d. Heuvel 100 in 23
beurten.
Na af'.oon reikte de voorzitter van Groe-
nendaal onder eenige toepasse'Uke woorden
de prUzen uit. Exce's'or ontving als hoofd-
prUs een zilveren lauwertak. Gvoenendaal
een zilveren herinneringsmedaille.
T.O.G. (TTaar'em)D.O.K. (Heemstede).
Dinsdag ond werd in het clubcafé van
T.O.G te Haarlem gespeeld tusschen de 3c
viertallen.
De uitslag was-
T.O.G. 66, 73. 80. 80 Totaal 299.
DO K. 80, 80. 78. 79. Totaal 317
Stand na 3 wedstrijden: 963—945 voor
T, O. G,
