UeAAaM Oüzam
H. D. VERTELLINGEN.
Financieel© Kroniek.
STADSNIEUWS
N.V. DE KENNEMER BANKVEREENIGING
HOUTPLEIN 8 TELEFOON 13829 (LIJÏEN) ALLE BANKZAKEN
DE WEG TOT HET HART
HAARLEM'S DAGBLAD
MAANDAG 28 APRIL 1930
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden).
Naar 't Engclsch door A. v. REYN.
Roode Rozen.
Nora Green had genoeg van de liefde. Toen
zij de oogen van haar eersten man sloot,
moest zij bekennen, dat zijn egoïsme en zijn
harteloosheid daarvan de oorzaak waren.
Gedurende de vijf jaren, die volgden, voelde
zij zich volmaakt tevreden. Zij had het figuur
van een meisjesachtige slankheid op een
leeftijd, die niemand had durven raden. Zij
reisde veel, bezocht musea en oude kastee-
len en was een liefhebster van muziek.
Zooals gezegd, kon Nora het best buiten
de liefde stellen totdat zij John Ingles
ontmoette. Zij bewonderde in hem den .all
round" sportman. Hij tenniste, speelde golf,
danste en maakte lange tochten.
Toen Nora hem voor 't eerst ontmoette,
bevond zij zich aan de Rivièra en zij weid
dadelijk verliefd op hem. Zeer dom voor een
vrouw met ondervinding.
Zij droeg haar chique japonnen met gra
tie en hoopte, dat hij in haar een jonge,
levenslustige vrouw zou zien.
Voor haar spiegel staande, bekeek zij zich
zelf aandachtig en vroeg zich af: Ben ik
goed genoeg voor hem?
Op een warmen avond vertelde hij haar.
dat zij veel te goed voor hem was. Hij kuste
haar handen en daarna haar lippen.
Beiden scheen het hun toe, of eerst dien
avond het leven voor hen opnieuw begon.
Nadat zij hem goedennacht had gewenscht
en zich nog het gelaat voor haar toilettafel
masseerde, zeide zij grimmig tot het gezicht
in den spiegel: „Nora, je hebt een zware
taak op je genomen, laten wij hopen, d^t ze
niet te veel van je zal vergen."
'4
Zij trouwden spoedig, ën na een verrukke
lijke „honeymoon" keerden zij naar Enge
land terug. Zij huurden een flat in de stad
en een villatje aan zee. Het villatje had vier
badkamers en de flat yereischte een staf van
personeel.
Nu volgde een koortsachtig leven, een
leven dat zooals Nora dacht John's
bruisende natuur bevredigde. Zij bewoonden
van Maandag tot Vrijdag de flat en brach
ten de „week-ends" op hun villa door. Er
waren altijd gasten die met golf, tennis en
dansen den tijd doorbrachten. In de stad
lunchten en dineerden zij, gingen naar
theaters en concerten. Dan bezocht Nora
geregeld haar schoonheidsspecialisten, welke
lieden zij steeds vaker noodig had. Er waren
lijnen en groeven in haar gezicht, die zorg
vuldig weggemaakt moesten worden. In
weerwil van haar streng dieet, begon zij in
gewicht toe te nemen, doch zoolang John
daar geen erg in had, hinderde dit niet. Zij
klemde haar lippen op elkaar, trok haar
mooiste japon aan en danste tot drie uur in
den morgen.
„Ik weet niet hoe jij je voelt," zeide John,
toen zij bij het aanbreken van den dag zic-h
ter ruste begaven, „maar ik ben gerad
braakt.
„Ik ook een beetje", gaf ze toe.
John sloot de oogen en sliep den slaap der
rechtvaardigen, doch Nora kon niet slapen.
Zij was te doodelijk vermoeid. Zij begon
zich af te vragen, hoe lang zij dat leven
nog vol kon houden. Zou zij John vertellen,
dat zij het op moest geven? Spoedig ver
wierp zij die gedachte. John hield van dat
leven kon er niet buiten, zij wilde niet
achterblijven.
Hoe heerlijk zou het geweest zijn lang
zamerhand ouder te worden. Daar was bij
voorbeeld Jane Tudor, een vroegere school
vriendin, die zij nu nog weieens bezocht.
Eenvoudig en arm was zij, toch was zij ge
lukkig. Jane's man was lang geleden gestor
ven, zoodat zij op haar gemak oud kon wor
den met haar breiwerk, haar kleine genoe
gens, zonder soirées en partijen, zonder ver
moeiende gasten en uitgelaten jongelui. Ein
delijk viel Nora in slaap en ontwaakte in
't geheel niet uitgerust. Toch scheen haar
strijd tevergeefsch geweest. Het duurde lang
voordat Nora dit bemerkte.
Op een mooien Juli-morgcn werd zij aan
de telefoon geroepen. Of Mr. Ingléfe voor
deze week weer roode rozen besteld had. De
witte rozen waren prachtig, maar voor de
roode konden zij niet instaan, zoodat, indien
Mr. Ingles er geen bezwaar tegen had, zij de
witte rozen zouden zenden.
Het was een bekende bloemenwinkel in
Bond Street. Met een geforceerd kalme stem
zeide Nora Ingles, dat er wel geen bezwaar
tegen zou zijn. Zij had nog een vraag willen
doen, doch zij was daarvoor te trotsch.
Roode rozen en een wekelijksohe be
stelling! Dat kon natuurlijk één ding betee-
kenen! Had zij daar eigenlijk niet altijd voor
gevreesd? John was zoo jong, zoo levens
lustig. Wie was het die haar verdrongen
had?
Zij bedwong haar emoties, trok een nieuwe
japon aan en ging naar beneden. Op haar
leeftijd kon zij geen scènes maken. John
was thuisgekomen en zij kwam hem met een
glimlach tegemoet. Zij bespraken hun plan
nen voor dien dag. Nora zou 's avonds met
eenlge kennissen naar de opera gaan.
„Ik vrees, dat je een kalmen avond zult
hebben", zeide Nora.
„O, dat hindert niets," antwoordde John,
„ik zal van een kalmen avond genieten!"
Als hij dat kon! Als zij beiden eens kalm
konden zijn. Kalmte. Stilte. Verlangde zij
alleen daarnaar?
Na de eerste acte verliet N'ora het theater.
Zij verontschuldigde zich, door hoofdpijn
voor te wenden.
Zij ging naar huls ert sloot behoedzaam de
buitendeur open. De flat was in duisternis
gehuld. De bedienden waren naar. bed en
haar man was uit. Zij ging naar de huis
kamer en wachtte. Er zou een verklaring
moeten volgen, misschien zou er wel een
scène zijn. Een vrouw en roode roozen.
Misschien een vrouw die zij kende die
vriendschappelijk met haar omging.
Eindelijk kwam hij thuis. Hij floot een op
gewekt wijsje, terwijl hij in de hal zijn brie
ven las.
Dan kwam hij binnen en schrok bij het
zien van de roerlooze gedaante in een stoel.
„Wat ben je vroeg. Nora!"
„Waar ben je geweest, John?"
„Lieve
„Oh, ik weet, dat het een vrouw is. Er
werd vandaag getelefoneerd iets over
roode rozen een wekelijksche heistelling.
Waar ben je geweest?"
„Ik heb mijn avond doorgebracht bij Mrs.
Tudor."
„Mrs. Tudor!"
„Jane Tudor. Zij trachtte te denken. Jane.
Die grijsharige vrouw met haar ouderwet-
sohe kleeren cn haar bezige handen. Maar
zij was zoo onbeteekenend!
„Jane. Je bedoelt, dat je aan Jane roode
rozen gegeven hebt?"
„Het zijn haar lievelingsbloemen en zij is
te arm, om ze te kunnen koopen. Ze is heel
goed voor mij geweest."
„Dat begrijp ik." zeide Nora bitter.
„Oh. Nora. Ik had het je al eerder moeten
vertellen, maar ik vreesde, dat je mij niet
zoudt begrijpen. Ik maak er een gewoonte
van de avonden, dat jij uit bent, naar haar
toe te gaan. Dan maakt zij chocolade voor
mij klaar
„John!"
„Ik behoef je zeker niet te zeggen, dat Mrs.
Tudor niets meer dan een vriendin van mij
is. Dat weet je trouwens. Maar het is zoo
rustig bij haar zoo vredig. Wij spreken
gewoonlijk over onbeteekenende dingen
ik kom daar tot rust. Ik heb getracht gelij
ken tred met je te houden en het leven te
leiden waarvan je zoo houdt. Maar het is
mij onmogelijk. Die bals, diners cn partijen
nooit eens 't huis voor ons beiden te
hebben het maakte mij gek. Het is zoo
kalm bij Jane Tudor. Zij heeft 2elfs geen
pathéfoon."
„Kalm?'
„Ja, Nora dat is het."
„En je houdt van stilte. John?"
„Ja, lieveling. Ik ben niet zoo levenslustig
als jij, zie je. Jij houdt ervan, menschcn te
zien en uit te gaan. Ik wilde je niet tegen
houden."
Zij keek hem aan, voordat zij sprak. Plot-
s.cling stak zij haar handen uit.
..Maar, John ik hou ook van stilte."
„Nora??"
„Ik dacht, dat Jij van die partijen hield
van dat aantal bedienden die vreeselijke
cabarets en nachtclubs. Ik wilde oud worden
langzaam oud worden. Ik wil mijn jum
pers breien en mijn haar grijs laten worden
en eten, wat ik wil. Ik wil niet met mijn teint
vechten.
Ik wil in een huisje met een zonnigen
ttxln wonen, met wat boeken, wat vrienden
en jou!"
„Nora, meen je dat?"
„Meenen? John, laat mij het je toonen, dat
ik het meen."
Zij hebben de flat verlaten en wonen nu
buiten. Zij ontvangen niet veel bezoekers.
Nora is wat gezetter, maar haar teint is nog
uitstekend. John wijdt al zijn aandacht aan
den tuin. Zij zijn belden zeer gelukkig. De
naderende ouderdom heeft geen verschrLkking
meer voor hen sinds zij tesamen oud
worden.
DE OPENLUCHTSCHOOL.
TOESLAG VOOR DE ONDERWIJZERS.
Het raadsbesluit van 5 Maart Jl. tot ver
meerdering van het aantal scholen voor ge
woon lager onderwijs, met eene 7-ylassige
dag-openluchtschoo!, verkreeg de goedkeu
ring van Gedeputeerde Staten der provincie
De school zal t.z.t. 'na bijbouw van een
lighal en verdere localitelt), worden gehuis
vest in het gebouw aan den Middenweg No.
220 (thans school no. 40).
Alhoewel omtrent de ingebruikneming van
dit gebouw voor zijne veranderde bestem
ming nog geen bepaalde datum kan worden
genoemd, achter B. cn W. aan spoedige uit
voering van het raadsbesluit bevorderlijk de
benoeming van een Hoofd en van voorloopig
één vaste leerkracht.
Aan de Hoofden cn het onderwijzend per
soneel werkzaam bij het openbaar lager on
derwijs alhier, hebben B. en W. bereids ge
legenheid geboden van hunne wenschen tot
eventueele benoeming te doen blijken.
In overeenstemming met het advies van
den Inspecteur van 't lager onderwijs in de
inspectie Haarlem stellen B. en W. den raad
voor. in de directe behoefte te voorzien door
overplaatsing van den heer E. Marema, als
Hoofd en van den heer G. Brouwer, als on
derwijzer, beiden thans verbonden aan
school No. 40.
De belooning aan het Hoofd en het onder
wijzend personeel, voor zoover zij met het
houden van toezicht op de kinderen bij hun
rust, maaltijden en dergelijke afzonderlijk
worden belast, stellen B. en W. voor afge
scheiden van de wettelijke jaarwedde op
een bedrag van 600 per leerkracht en per
jaar te bepalen.
De langere dagtaak van het onderwijzend
personeel, (van 's moreens 8 1/2 tot 's na
middags 5 1 2 uur, terwijl ook over de Woens
dag- en Zaterdagmiddagen wordt beschikt),
vereischt- bovendien aanstelling van een tij
delijke of reserve-leerkracht, ten einde aan
de vaste onderwijzers(essen) bij toerbeurt
twee halve dagen per week vrijaf te verze
keren.
HAARLEM'S TRAM FANFARE-
CORPS.
CONCERTEN OP JULIANADAG.
Haarlem's Tramfanfarekorps "geeft op
Julianadag (30 April a.s.) twee concerten op
het Stationsplein (2.30 uur en 8 uur). Hier
volgen de programma's.
MIDDAGCONCERT.
1. Volksliederen.
2. Groot Rotterdam-marsch.
3. Mcrcédes, Ouverture M. J. H. Kessels
4. Flots du Danube (Donau wellen)
Grande Valse, J. Ivanovlcl
5. Esperia, Ouverture, R. de Souter
6. Zilpha. Fantasie, G. Gadenne
7. Juanita, Grande Valse, Jos Bauwens
8. K. L. M.-Marsch.
AVOND-CONCERT
1. Volksliederen.
2. Souvenir Namur, Marsch.
3. Le Dimanche aux Champs,
Ouverture, L. E. Rugers
4. La Jolie Flamande, Grande Valse.
L- Bauwens
5. La Fille du Régiment, Jos. Kessels
6. Cortege des Muses Marche Triomphalc,
L. Launot
7. Flots du Danube, Grande Valse,
J. Ivanovici
8. Maffles, Marsch
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN k 60 Cl», per regel
Ongedecideerde stemming te New-
York. Verdere prijsdaling voor
koper? Teruggaande ontvangsten
bij tal van industrieën en bij de
spoorwegen. Tc Amsterdam be-
leggingsvraag voor goede aandeden
Grootere export van kunstzijde in
Maart. Ook dc uitvoer van radio
artikelen en gloeilampen gestegen.
Geen dividend op aandeden
Arendsburg. Dcli Batavia 20 pet.
Javasche Cultuur 36 pet.
Achteruitgaande spoor- en tram
wegontvangsten in Nederl. Indië.
De benzineprijs daar weer ver
hoogd. Iets krappere geldmarkt.
Het is aan de beurzen duidelijk te mer
ken, dat men niet weet. welken kant het
met de koersen uit moet. De pogingen om
het publiek voor de fondsenmarkt te inte
resseeren, zijn dusver niet bijster goed
gelukt en zoodra New-York lagere koersen-
sen zendt, of aan den overkant de prij
zen der granen en van metalen een da
lende richting inslaan, loopt het publiek
ook van dè Amsterdamsche beurs weg.
Het is voor de makelaars in effecten
waarlijk geen gouden tijd, gelijk ook wel
blijkt uit de opbrengst der beursbelasting.
welke in de eerste drie maanden des Jaars
ca. f 1 millioen lager was dan verleden Jaar.
Er zijn nu eenmaal voor de effectenbeurzen
bewegende factoren noodig en die blijven
dusver ontbreken. Er schijnt vrijwel een
evenwicht te bestaan tusschen goede en
slechte berichten.
Te New-York heeft de scherpe verlaging
van den koperprijs. die we de vorige weck
signaleerden, voor Koperwaarden een koers
daling veroorzaakt cn men gelooft dat het
eind daarvan nog niet bereikt ls. De koper-
voorraden zijn grooter dan ooit en blijkens
de jongste berichten houden koopers zich
ook thans nog terug, overtuigd dat de prijs
nog verder zal moeten worden verlaagd.
Ook de prijzen van ijzer en staal bieden
den laatsten tijd minder weerstand, hetgeen
in verband staat met de kleinere bedrijvig
heid in de bouwwerold. Vat men alles samen
dan blijkt dat de sleutelindustrieën, d. z. de
ijzer- en staalindustrie, de automobielenin
dustrie, een tijdperk van malaise doormaken,
waarop alleen de electriciteltsbcdrijven een
uitzondering maken.
Maar met de ontvangsten der Spoorwegen
loopt het nog steeds achteruit. En de werke
loosheid schijnt grooter te zijn dan officieel
wordt aangegeven, te oordeelen naar de ac
tie der betrokkenen. Zoodat voor een koers-
rijzing aan dc New-Yorkschc beurs moeilijk
een geldig motief is tc vinden.
Dezelfde onzekerheid, die de koersen te
New-York binnen enge grenzen doet fluc-
tueeren, vindt men ook aan de Europee-
schc beurzen. Over het algemeen was de
stemming de laatste weken iets gunstiger,
zoodat het algemeen Indexcijfer der twaalf
voornaamste beurzen in de maand April
enkele punten is gestegen. Dc ruime geld
markt ls wel een der krachtigste stimulansen
voor dc fondsenmarkt, vooral nu de obliga
ties hun beurt gehad hebben en men voor
eerst aan een verdere verlaging van het ren
dement niet wil geloovcn. Dan maar liever
goede aandcelen gekocht, waarvan nog 5 a
7 pet. rente wordt gemaakt cn die daarom
thans voor bcleggingsdocleindcn worden ge
vraagd. Daar komt bij dat tal van grootc be
drijven over het afgeloopcn Jaar hoogst be
vredigende uitkomsten hebben verkregen,
die ook voor de naaste toekomst vertrouwen
wekken. Ondernemingen als de Nedcrland-
sehe Kabclfabriek, Hollandsche Betonbouw,
Rotterdamsche Droogdok, Ncdcrl. Gist en
Spiritus, dc Bijenkorf te Amsterdam, Van
Gelder etc. hebben hun winsten in 1929 zien
stijgen en laten zich over het nieuwe Jaar
bemoedigend uit. Dit heeft de markt een
krachtigcn steun gegeven. Overigens was er
toch ook op de afdeeling der Industricelen
weinig te doen. Het berioht dat de Marga
rine-Unie thans ook aansluiting in Amerika
heeft verkregen, wekte een groot enthou
siasme. Ook bleven aandeelen Philips vrij
ongevoelig voor de uitspraak van het scheids
gerecht, waarbij is uitgemaakt dat Philips
zich in Duitschland wat den afzet van Philips'
toestellen betreft, zal moeten beperken.
Blijkens de exportcijfers van Maart is dc
verkoop van radio-artikelen in die maand
weer grooter geweest dan in Februari (f 6 1/2
millioen tegen 5 1/2 millioen); de export van
metaaldraadgloeilampen ging van f 1.4 mil
lioen tot f 1.5 millioen vooruit.
Dc aandeelen A. K. U. schenen te profltee-
ren van de vrij gunstige exportcijfers over
Maart, die een licht herstel aanwijzen ten op
zichte van dc hoeveelheid en de waarde der
geëxporteerde kunstzijde, terwijl de prijs niet
verder is gedaald. Een teleurstelling vormde
de publicatie der jaarverslagen van de Ame-
rikaansche Kunstzijdefabrieken, de American
Bemberg en de American Glanzstoff. waar
uit blijkt dat zelfs deze mpljen., welke naar
men meende, op den algemeencn gang van
zaken een uitzondering vormden, in 1929 een
verlies hebben geleden.
Van de Cultuurafdeelingen hebber. Ta-
baksaandeelen zich wederom een klein koers
verlies moeten getroosten, waaraan ook de
minder hoopvolle beschouwingen in het ver
slag der Arendsburg en het uitblijven van
een dividend op de aandeelen dezer mpij.
aanleiding gaf. De Deli Batavia zal 20 pet.
uitkeeren tegen 45 pet. over 1928. De prijzen,
welke tot dusver op de veilingen zijn gemaakt,
hebben betrekking op de beste partijen,
zoodat men zich op een aanmerkelijke daling
van het gemiddelde opbrengstcijfcr zal moe
ten voorbereiden. Voor Rubberwaarden wordt
niet de minste belangstelling aan den dag
gelegd. De prijs van het product heeft eer
der een neiging tot dalen, evenals die van
Suiker, zoodat ook voor Suikeraandeelen elk
animo zoek blijft. Het verslag der Javasche
Cultuur MplJ. en het dividend van 36 pet.
maakte een goeden indruk, maar wat voor
den een geldt, geldt niet voor den ander. De
Javasche is één der best geoutilleerde on
dernemingen en bovendien moet voor het
loopende jaar op een verdere daling der sui
kerwinsten worden gerekend. Het ls geen
wonder dat uit Indië minder gunstige be
richten komen wat den economischen toestand
betreft. De cultures zijn voor heel het eco
nomisch leven van het grootste belang. De
sterke achteruitgang der spoor- en tramweg
ontvangsten gedurende de eerste drie maan
den van 1930 wijst er wel op hoe allengs alle
bedrijven den weerslag der malaise onder
vinden. In de verslagen der Indische Han
delsondernemingen zal men straks ongetwij
feld de symptomen daarvan ook aantreffen.
Dit alles is weinig bemoedigend.
De koers van Petroleumwaarden is deze
week weinig veranderd. De stemming was
weer iets beter, r.u de strijd tusschen de
Koninklijke en de Standard Oil in Indië
schijnt te zijn bezworen, blijkens de verhoo
ging van den benzineprijs van 13 tot 23 ct.
Daar wordt met dc gebruikers van dit vluch
tige nat wonderlijk omgesprongen. Sir Henri
Deterding heeft weer eens wat over de olie-
situatie losgelaten, maar veel houvast heeft
men er niet aan. Wel kan men er uit opma
ken. dat alle krachten worden ingespannen
om voor aandeelhouders zooveel mogelijk tc
verdienen.
Op de Geldmarkt was ten onzent de in
vloed van den komenden Meidag merkbaar,
zoodat Prolongat-le tot 3 1/2 pet. opliep. Op
dc emissiemarkt blijft eenige bedrijvigheid
bestaan; buitenlandsohe obligaties zijn in
de meerderheid en vinden om liet hooge
rendement doorgaans hun weg naar de
trommels der beleggers. De uitgifte der grootc
Dultsche Herstellccning laat nog op zich
wachten. Sp&t kommt Ihr, aber Ihr kommt!
LETTTNGA.
KONINKLIJKE GIFT.
De Koningin-Moeder heeft aan het fonds
tot wederopbouw van het Magdalenahuis der
Heldring-gestichten te Zetten een aanzien
lijke gift doen toekomen.
DE BENNEKOMSCHE MOORDZAAK NOG
MET VOOR.
Naar het Volk verneemt Ls het psychia
trisch onderzoek van Jan Hoek. den ver
dachte in de Bcnnekomsche moordzaak nog
niet geëindigd, zoodat van behandeling in
Mei geen sprake kan zijn.
IJE WIJKSTRA'S HOOGER BEROEP.
Het staat thans vast. dat IJe Wijkstra. de
moordenaar van Grootegast Donderdag 3
Mei voor het Hof te Leeuwarden in hoogcr
beroep zal terecht staan. Er zullen 27 ge
tuigen en 3 deskundigen worden gehoord, en
van de zijde van den verdediger mr. Levic 20
getuigen déchargb.
EERSTE ANSJOVIS.
Te Lemmer Ls aan de Gemeentevlschaf-
slag de eerste ansjovis aangevoerd, in het
geheel 100 stuks.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN 60 Cf. per regel
FEUILLETON
Naar het Engelsch, door
J. VAN DER SLUYS.
26)
Toen dwaalden haar gedachten naar
het witte huis aan den viersprong, naar de
teleurstelling die ze in Tony's oogen had ge
lezen, toen ze hem had meegedeeld, dat ze
bij haar tante moest blijven en haar hart be
gon heftig te kloppen, toen ze eraan dacht,
hoe Tony haar hand in de zijne had ge
klemd bij het afscheid. Hoe lang ze daar bij
het venster stond te droomen, ze wist het
niet; ze was zich alleen bewust, dat. ze cr op
een onverklaarbare manier tegen opzag om
zich af te wenden van de blanke schittering
van den maannacht cn dc duisternis van
haar kleine slaapkamer op te zoeken. Hoe
laat het was toen ze tenslotte naar bed ging,
wist ze evenmin, maar er scheen maar een
heel korte tijd te zijn voorbijgegaan, een
tijd van onrustig dommelen, van telkens op
schrikken uit een lichten slaap, toen ze op
eens wakker werd door het schijnsel van
een lamp, dat od haar gezicht viel en door
een hand die haar zacht heen en weer
schudde bij den schouder.
Anastasia Drivers stond naast haar bed,
een fantastische en bijna angstwekkende
gedaante in een ouderwetsche. wijde witte
ochtendjapon en met verward om haar ge
zicht hangende grijze haren, d:e boven op
het hoofd in een zonderlingen toot waren
samengedraaid. Er was een verschrikte uit
drukking op haar gezicht, waarover het
schijnsel van de kaars grilligdanzende scha
duwen wierp.
„Sta direct op", zei ze tegen Hilary. „De
toestand van uw tante is plotseling veel er
ger geworden en ze vraagt voortdurend naar
u, ik heb al om den dokter gestuurd."
Hilary zat met een schok overeind in bed
en staarde haar gastvrouw verwezen aan.
„Ik dacht dat tante Marion zooveel beter
was", zei ze, toen het tot haar was doorge
drongen wat juffrouw Drivers haar kwam
meedeelen. „Ik dacht dat er geen reden was
voor ongerustheid?"
„Ze scheen ook zooveel beter. Dit is een on
verwachte inzinking. De zuster zegt dat het
heel slecht met haar is. Het hart geeft het
op. u moet. maar direct meekomen."
Hilary klaar-wakker nu wipte haastig uit
bed, schoot een peignoir aan, glipte in pan
toffels en volgde juffrouw Driver over de
gang, waar de kaars spookachtige schaduwen
tooverde op de witte wanden, naar de kamer
van mevrouw Gardener. Toen ze binnenkwa
men hoorden ze 'n zwak gekreun en de ver
pleegster boog zich over het bed. Toen ze de
deur hoorde opengaan, draaide zich zich
snel om en een trek van teleurstelling kwam
op haar gezicht.
Jk had gehoopt dat het de dokter was", zei
ze; toen kwam ze naar voren, ging op Hilary
toe en fluisterde: „Ik geloof overigens niet
dat de dokter nog iets zal kunnen doen: het
loopt af."
„Is het werkelijk?" fluisterde Hilary terug
met ingehouden adem", „denkt u heusch
dat ze sterft?"
Zuster Rose knikte alleen maar en ging
naar het bed terug, waar zij haar vingers
op den pols van de patiënte legde. Mevrouw
Gardener lag heel stil haar oogen waren
open, maar er was een vreemde, onwezen-
lijk-starende blik in en Hilary kreeg den in
druk, dat haar tante zich op dit oogenblik
méér bewust was van de dingen, die ver weg
en lang geleden waren dan van hetgeen
hier in de' kamer om haar heen gebeurde. Ze
haalde moeilijk adem en telkens kwam er
een zwak gekreun over haar lippen. Op een
te eken van de verpleegster kwam Hilary
bij het bed staan en zei zacht en zoo natuur
lijk als ze kon:
„Ik kom, om u goeden nacht te zeggen".
Een oogenblik scheen de nevel van de
oogen der zieke op te trekken; ze scheen
uit een verre verte terug tc kceren in de
kamer waar ze lag te sterven. 1-Iaar oogen
vestigden zich op Hilary, ze glimlachte cn
stak een hand uit.
„Wel Clare!" kwam het hortend over haar
lippen, „ik heb erg naar Je verlangd. Ik
dacht dat je doo<i was. Maar dat was een
vergissingJe leefde nog, wat heerlijk!"
,.Ik ben Hilaryuw nichtje Hilary", zei
het meisje langzaam cn duidelijk. „Ik kom
om u goeden nacht te zeggen."
„Hilary?". Een oogenblik trok mevrouw
Gardener dc wenkbrauwen samen, een uit
drukking van nict-begrij pende verbazing
trok over haar gezicht. „Hilary! wacht
ik herinner het mij". Haar woorden kwa
men moeilijker met langere tusschenpoozen
om hijgend adem te halen. ..Antonia's doch
tertje, die zooveel op Clare lijkt! Is het bed
tijd? Kom je me goedennacht zeggen? Zeg
tegen Antonia blij ik wilde dat Anto-
nia gelukkig was geweest. W&s ze geluk
kig?"
De onsamenhangende zinnen eindigden in
een vraag, waarop cie zieke blijkbaar ant
woord verwachtte. Haar oogen werden hel
derder en vestigden zich op Hilary's gezicht,
de hand die de hand van het jongemeisje
gegrepen had, hield deze krampachtig om
kneld. „Ik denk dat ze gedurende een deel
van haar leven gelukkig is geweest" ant
woordde Hilary met een nauwmerkbare aar
zeling; „ze heeft heel veel van mijn vader
gehouden".
„Ze heeft nooit van iemand zooveel gehou
den als van hèm", luidde het op hijgenden,
gojaagden toon gegeven antwoord. „Maar
bleef hij ook van haar houden. Hield hij
genoeg van haar?"
Er was iets eigenaardig-dringends in stem
en manlcr-van-doen van de stervende en
Hilary was niet in staat den blik der oogen,
die geen seconde van haar aflieten, te ont
wijken.
„Ik ben bang van niet", stamelde zo, „maar
ik heb hem absoluut niet gekend. Hij stierf
toen ik nog heel klein was."
„Arme Antonia!"
De stem van mevrouw Gardener, die een
korte poos vrij ferm had Beklonken, werd
weer dof cn vaag en dc novel trok weer over
haar oogen.
„Arme Antonia als Ik haar zie moet ik
haar vertellen wat moot lk Antonia ver
tellen? Het is zoo donker in mijn hoofd
ik weet het niet meer. Maar o. Clare ik
ben zoo blij dat je gekomen bent cn je
haar is nog altijd al gloeiend zonnegoud
Ralph zal het ook prettig vinden om Je te
zien hij zei altijd dat Clare de knapste was
van ons allemaal behalve ik dan. Ik was al
tijd de eerste voor Ralph".
Haar stem doofde weg tot nauwelijks-ver
staanbaar gefluister, het werd een ongearti
culeerd gemurmel, de greep van haar hand
om die van Hilary verslapte. Maar na een
paar minuten begon ze nog eens te spreken
cn met moeite konden de omstanders de
woorden opvangen.
„Ik ben zoo blij dat je gekomen bent om
goedennacht te zeggen, Clare Ik bon zoo
moe, zoo moe! Ik geloof dat ik in geen we
ken geslapen heb. Maar nu kan ik gaan sla-
prettig droomen vannacht
omdat het Ralph plezier doet als ik gelukkig
ben. Goeden nacht Clare kleine zus
God zegen Je!"
./L'üilïï.Sï deur w"d «ditjes eeopend
nïn Jfï voorzlchUK de kamer bin
nen. Marlon Gardener was In slaap gevaUen
ontwaiaen In het land waar geen
pijnlijke droomen zijn.
HOOFDSTUK XVI.
DE SCHRIJFCASSETTE.
mi? vl,nd,1T5t Jammer voor Hilary. Het
lijkt wel of het kind voortdurend met dood
en somberheid in contact moet komen."
v j j ln. clk 8Cval ruimschoots haar
feit!" laat5l« maanden; cat is een
Dr. Harding ,met zijn rug geleund tegen
£lu^h?or?U*nmant*1 ln dcn salon op de
•J»*1!' met een ernstig gezicht naar
Anstlce, die tegenover hem stond. „Het is de
eene tragedie na dc andere geweest. Maar
we moeten niet vergeten, dat noch de dood
van haar tante, noch die van uw broer, haar
een groote schok kan hebben gegeven."
„Neen.dat ls zoo. Haar tante was vrij-
®«n4v"emde voor haar en het komt me
voor dat de dood een verlossing moet zijn
geweest voor het arme schepsel. En Luke was
neelemaal een vreemde voor Hilary. Ze heeft
hem maar één keer gez'.en: op den dag dat
hij ziek is geworden. Maar dat neemt toch
niet weg. dat ze de laatste maanden in een
atmosieor van dood en rouw heeft geleefd."
„Ik ben heel blij, dat ze nu weer bij u is!"
'Wordt vervolgd).
